Godofredi Hermanni Epitome doctrinae metricae

71쪽

LIB. II. CAP. VI. DE TROCHAICIS HONOMETRIS, Ole. 4I

CAM. H. De trochaicis monometris, dimetris, et

trimetri S.

Trochaiei m o n rem eisje fres , in systematis inveniuntur, quae, ut in plerisque aliis numeris, sic etiam in trochaico ex dimetris condi solent, maxime a homicis. Haec systemata una perpetuitate continuantur, finita versu catalectico: quare non est hiatui in fine singulorum versuum locus, neque integra voce finiri versus necesse habetur, sed totum systema unius versus instar est. Aristophaues in Pace v. 339. καὶ βοατε, καὶ γελατ ῆ- δη γαρ εσται τορο υμιν inλειν, μDειν, κινεῖν, καθευδειν, ἐς πανηγυρεις θεωDειν,εστιασθαι, κοτταβοι , ,

Dactylum Graeci non nisi in nomine proprio admittunt. Emendatione opus est in Aristoph. Eq. 301. Νon est autem ibi ιρας seribendum, qua forma non utuntur comici.

Tragici, quoniam haec legitima systemata.comicorum propria habebantur, aut incipere ea alio numero solent, aut finire, ut Euripides in oreste v. 996. ed. Ρors. oθεν ερις τό τε πτερωτὸν αλιου suτψαλεν δοι α

Trimetros nec tragoediam neque comoedium umquam agnovisse recte dicit Benileius ad Cic. u. Tusc. III. 12. Si Diuitiam by Corale

72쪽

LIB. II. ΓΑΡ. VII.

qui inveniri videntur, ut quos Gaissordius ad Heph. p. 263. ex Soph. 0ed. Col. I I. 1092. asseri, pertinent ad epitritos. V. tamen Elem. d. m. p. 453. .

De trochaicis tetra metris catalecticis. f. I 20.

Vsitatissimus est tetrameter catalecticus, caesuram habens in fine secundae dipodiae. Eam comici saepe, tragici vix umquam negligunt. Aeschyli versum in Ρersis 164. ταυτα μοι διπλῆ ιαρι ιν αφραστος ἐστιν ἐν φρεσίν, non bene correxit Porsonus in praef. ad Eurip. Ηee. p. 43. Scribendum μέριμνα φραστος. Excusationem a mutationepe suae, caesuram mutante per pausam in recitando, hoc Sophoclis habet in Philoct. I 402. N. εἰ δοκεῖ, στεl ηιεν. P. εἶ γενναιον Hρηκως επος. V. Elem. d. m. p. 37. 82.

Solutiones longarum frequentiores sunt in primo cuiusque dipodiae, quam in Secundo pede, quia suavius remittitur vis numeri, quam augetur. Tragoedia recentior, orta circa ol. LXXXIX. ut omnino negligentior in numeris, ita etiam immodica in solutionibus est, ut adeo disyllabas voces in tribrachum admitteret. Eurip. Or. 736. χρονιος' αλλ' ὐμως ταχιστα κακος ἐφωραθη φίλως. Νοn hol indulserunt sibi antiquiores, nisi in praepositionibus et aliis quibusdam arcte coniunctis verbis, ut δια κακων, ὁ δἐ τοιοςδε. Νon numerosus est Epicharmi versus apud Athen.

VII. p. 315. F.

73쪽

DR TROCHAICIS TETRAMRTRIS CATALECTICIS. 43

Tragicos ante ultimam dipodiam non terminare verbum ex pluribus syllabis eonstans in syllabam longam, observavit Porsonus in praef. ad Eurip. Hec. p. 43. Comici id non dubitant sacere, ut Aristoph. Nub. 577.

In Eurip. Ηel. 1644. OIπερ ἡ δίκη κελευει ι ι ' αλλ' αφιστασίν ἐκποδών, αφίσταo scribendum putavit Ρorsonus, ubi tamen fortasse, ut in trimetro iambico ji ostendemus, interpunctio maior, quae praecedit, excusationem asteri.

- . a

Dactylum iambographi et tragici non nisi in nomine propris admiserunt; et reeentior quid ein tragoedia etiam ibi, ubi alia collocatione verborum evitari dactylus poterat, ut Eur. Or. 1536. , συγγονον τ ἐμην, IIvλάδην τε τὸν ταδε ξυνδρωντά ριοι. Eamdem comicorum fuisse severitatem recte contendit Ρo sonus l. l. emendandique sunt versus qualis in Aetiarn. 318. ἡπερ ἐμβηνου λλησω τὴν κεφαλην ἐχων λέγειν. ubi tamen vehementer errarunt, qui κεβλὴν scribi iusserunt. Νon minus severus est Epicharmus: sed non sunt in eius versibus Syni Emes ια, ιαι, ιοι, reo ad medendum adhibendae, quas admisit H. L. Αhrens ad fragm. 36.

Latini, qui hunc versum quadratiam et septenarium vocant, solutionibus utuntur creberrimis. Iidem omnibus locis, excepta ultima dipodia, spondeum, anapaestumque admittunt, non raro etiam dactylum, sed ita, ut hi pedes propter e0mmunis sermonis incertam mensuram non multum offensionis

habeant. ι . . . . . .. .. ii

74쪽

LIB. Il. CAP. IX.

. I 25.

Plauto hi versus asynarieti sunt, qui tu caesura, luam tamen saepissime negligunt Romani, etiam hiatum admiserit:

ut in Amph. I. I, II 6.

reddo ego has motu Noofurnum - obdormivi sobrium.

CAP. Vin.

De trochaico tetrametro claudo. . I 26.

ambographorum proprius est tetrameter claudicans, tui propterea sic vocatur, quia non, ut usitatus tetrameter, in iambum, sed in trochaeum exit: i. e. posterior eius pars hos ordines habet: i δυ- l l α μὴ προτίμα δῆτ ' δειε χρη τω σκοτω δικάLεσθαι. V. Elem. d. m. p. M. Caesura est eadem, quae in vulgari tetrametro. Hoc metro sunt septem versus Αuanti apud

Athenaeum VII. p. 282. B. CAP. m. De trochaicis tetra metris a catalectis. . I 27.

Tetrametri a caialecti Hephaestio exemplum assertex Anacreonte: κλυθέ μευ, γέροντος ευέθειρα χρυσοπεπλε κουρη, in quo neglecta est caesura. Νam hic quoque veraus cae- Diqiti eo by Corale

75쪽

DR TROCHAICIS TRTRAMETRIA ACATALECTIR. 4bsuram habet in fine pedis quarti. Scenici poetae Graecorum

non usurpant hoc metrum.

Latinorum et tragici videntur hoc versu usi esse, et comici usi sunt multum. Vocant eum octonarium. Pedum easdem formas sibi indulgent, quas in septenario. Plautus hunc quoque asynarietum fecit. Exemplo sint hi in Aul. III. I, I. o tali cit ea, Uularer, incolas, accolas, a mus

teas Pateant.

eiulans, Protervo, seacundo - unimo G miso, -- cogitato, ama modo et modEstia aram, amo bono iure iatque honores moredibilia, s saetus animi, -mamabilis tumidus

Tribrachum in ultimo pede sibi non indulsisset Graecus poeta.

CAP. N.

De trochaico penta metro. . Ita. Ρenta metro lata lectico, quem υπέρμετρον Voeat Hephaestio, quia triginta tempora excedit, quae excedi non debere contendunt metrici, Callimachus usus est: ερχεται πολυς μἐν Alμων διατμηΚας αn ODηρῆς Xίου rempoρενς, πολἰς di Θωμης, ον νέκταρ οἰνανθης

76쪽

Benileius errat, metrum hoc etiam Terentio tribuens in Ρhorm. I. 4, I7. lli. 2, I. Nulli eo neque Graecorum neque Romanorum scenici p0etae usi sunt. V. Elein. d. m. p. 93.

Versus it hypallieus, qui, quod ex uno ordiue periodico constat, omnes trochaeos puros habere debet, neque alium praeterea pedem, quam tribrachum, admittit 6. II6.3, sed eum non tu ultimo pede, quia remissiorem in sine numerum esse decet, lyricis maxime epodi loco usurpatur. Simonides ap. Elym. M. p. 413, 23.

Tum in asynarietis quibusdam, ut apud Archilochum: οὐκ εθ' ὁμως θάλλεις απαλον χροα ' κάρφεται γαρ ξδη. Tragici Graeci et comici utuntur hoc versu interdum in m licis. Latinorum scenici. abstinulas ab eo videntur.

De numero iambic O. 6. 132. Νumerum iambicum supra β. II 2. ostendimus eo differre a trochaico, quod anacrusin habet. Atque iambici

77쪽

DE NUMERO IAMBICO. 47 quoque versus sere per dipodias incedunt, anaerugi ubique aneipiti, arsibus autem, praeter ultimam, saepe solutis:

Vnde metrici in imparibus loeis spondeum admitti docent. Sic hoc numero usi sunt iambographi et tragici, anapaestum non nisi in nomine proprio et non in ultimo pede admittentes. Vtrique interdum data opera curarunt, ut pedeg omnes puri iambi essent. Est tamen genus iambicum, quod non ex dipodiis constat: de quo dicetur in antispastici numeri explicati0ne.

Comici in omnibus pedibus, excepto ultimo, etiam Bn paestum admittunt. Ita quidem metrici. Sed ex hac re consequuntur, quae salsa esse et numerus ipse, et auctoritas poetarum ostendit. Nam si anapaestus omnibus locis recipitur, necesse eSt, praegressa soluta arsi, et proinde tribracho vel dactylo anapaestum praecedente, quattuor in thesi syllabas esse, quod numero trochaico repugnat.

Itaque recte Davesius in Nise. crit. p. 250. negat hos pedes consociari posse. Contra tribraeho anapaestum praegresso, ictu autem in nitima tribrachi collocato, quod Latini certe poetae saepissime faciunt, salvus manet numerus trochaiens, metricorum autem doctrina evertitur, non serentium pedem quattuor temporum:

Hinc apertum est, errare metricos, et praecipiendum esse Sic, trochaeum in metris iambicis comicorum commutari cum dactylo irrationali, i. e. imminuta syllabarum mensura prope ad tribrachum accedere. β. 33. 35. Ex quo sequitur, ubi Diuili od by Cooste

78쪽

LIB. II. CAP. xlli. daetrius illo admittitur, arsin solvi non posse. Itaque duplex est numeri iambici apud comicos forma, excepio ultimo pede versuum acatalectorum, qui semper purus iambus est:

CAP. No . De iambicis monometris et dimetris. 6. I M.

Non ometri iambici rarus est usus apud omnes poetas. Saepius tamen in systematis dimetrorum invenitur.

6. I 35. Di metris usi sunt et lyrici et tragici et comici. Quorum

iani Anacreontem et Alcmanem eos in systemata coniunxisse

videri observat Gaissordius ad Heph. p. 243. . 136.

Vsitatissima sunt apud comicos xystemata dimetrorum, versu catalectico sinita, et una perpetuitate numeri cohaerentia, ita ut non modo dividi in fine versuum vocabula p0ssint, sed etiam hiatus et VIIaba anceps excludatur, ac solvi ultimam arsin liceat. Aristophanes Acbarn. 1040. καταχει σὴ τῆς χορὸῆς το μέλι, τας σηπίας σταλυε. Anapaesto non est locus nisi in primo pede dipodiae. Co ruptus est primus versus in hoc exemplo Aristophanis Eq. 453.

79쪽

Tragiei ubi huiusmodi systematis utuntur, finire ea ηο-lent versu alius generis, ut Eurip. in oreste v. 988. ed. Ρors.

ἐγένετο τέρας ὀλοον ὀλοὸν

Apud ΡIantum eodem modo perpetuatus per systemata numerus, et catalectico versu finitus invenitur, ut apud Grae- eos comicos. Vt in Cistellaria II. I, II.

. . maritumia moribus

mecum E fritur: msum hamis amantem animum, nac Nisi gula misse non so psarum, NVa ab tmia, ρerdito Parnis a. V. Elem. d. m. p. 397. et 39I. Vltimam arsin cataleetiei versus Graeci poetae non solVunt.

CAP. A V. De iambicis trimetris a catalectis.

Nobilissimus versuum iambicorum trimeter est a sata lectus, quem Latini senarium vocant. Grammatici quattuor eius formas commemorant, iambi eum, qui proprie ita dicatur, maxime ex puris iambis constantem; tragicum, spondeorum alternatione insignem: comicum, pedibus trisyllabis plenum et satyri eum, qui medius sit inter tragieum

80쪽

MMB. II. CAP. XIV.

et comicum. Vid. schol. Hephaest. p. 87 1703. Νon sunt

haec omni ex parte Vera.

Caesuram habet trimeter legitimam, quae πενθη υιαρης

vocatur:

Sed saepe ea negligitur, aliaeque, aliquando etiam nullae caesurae fiunt: quo fit ut hic versus propter miram ordinum varietatem aptus sit longioribus carminibus. omnium mitii me probatur ea distinctio, qua versus in tres integras iambicas dipudias distribuitur, quia haec omni varietate caret. Cuiusmodi carmen de industria condidit Castorion Solensis: vid. Athenaeum X. p. 454. F. σἐ τον βολοις νιφοκτυποις δν si ρον.

Iambographi plerumque a solutionibus abstinuerunt. Amanthi praecipue purum iambum, ita ut a quibusdam carminibus Spondeum plane excluserint, ut Catullus carm. IV. Recentiores raro etiam anapaestum admisere, ut in carmine factum, quod exstat apud Athenaeum VI. p. 253. f. I 42. Tragici ut plerumque legitimam caesuram, ita saepe etiam alias usurpant. De his quae disseruit Porsonus in supplem. praes. ad Hee. tu mun- fruetuosa, et ne satis quidem vera sunt. Saepe invenitur mesura . priviisυρ ς, quae est iumedio pede quarto. Ea versuin in hos ordines distribui postulat: s-l --- κείνη γὰρ εἴλεσέν νιν, εἰς δ ροιαν τ αγει.

. 143. uuae in sine teriti pedis sit, rarior quidem caesura, et

per se minime elegans, tamen Saepe in oratione gravi et Diuiligod by Corale