Godofredi Hermanni Epitome doctrinae metricae

91쪽

Tragici prorsus abstinuerunt ab hoe metro neque eomiei eo usi sunt, nisi sorte alludentes ad iambographos, ut Eupolis in Buπταις apud Pristian. p. I 328.

respiciens Ananii ναὶ ρια τὴν κραμβην, quod habemus apud Athen. IX. p. 370. B.

De iambico tetrametro catalectico. 6. I 67.

Comicis usitatissimus est tetrameter eat alectitus, caesuram habens in fine pedis quarii. Hipponax:ει μοι γένοιτο πυρθενος καλη τε καὶ Τεοεινα Sed eam tomiei saepe negligunt. Tragici ab hoc metro abstinuerunt. Eo metro sunt versus politi ei reeentiorum

Rara solutio est in pede quarto. Aristoph. Thmm. 567.

Solvi potest autem arsis quarta etiam ubi Sequens pes anapaestus est eadem ratione, qua in trimetro secunda arsis, de qua v. f. 160. Aristoph. Nub. I 063. πολλοις' ὁ νουν Πηλενς ελαβε δια Tot το την u Mιρ ν. Diuitiam by Corale

92쪽

6. 169.

Anapaestum in quarto et septimo pede non nisi in nomine proprio concessum iudieavit Ρorsonus in suppl. praef. ad Hec. p. 39. seqq. Aristoph. Ran. 943. Thesm. 554. σχιλλέα τέ- η Νιοβην, τὸ πρός υπον ουχὶ δεικνυς. ἐγένετο Μελανίππυς ποιευν, ωαίδρας τε, IIηνελόπην τε. De septimo pede vera videtur observatio ista: de quarto est, quare dubitandum videatur. Certe credibile est, eo loco alia quoque vocabula, praesertim si similia essent nominibus propriis, anapaestum sacere potuisse. Νub. I 427. σκεψαι δἐ τοἰς αλεκτρυονας καὶ τἄλλα τω βοτα ταυτί.Sie ἱππαλεκτρυονα Ran. 932. Ρorsonus in his versibus contra libros contractas formas lνoni volebui. Disseruit de anapaestiusu Ρ. Elataleius in eensura Hecubae M. Lips. p. 264. seqq.

Latini, qui hunc versum septenarium et comicum quadratum vocant i vide Diomed. p. bΙ4. Rusin. p. 2706. 2707. , asynarietum eum esse voluerunt, id quod etiam Varro apud Rufinum innuere videtur. Quare in arsi quarti pedis et unam brevem syllabam, quae quidem finalis esset vocabuli, et hiatum tolerandum iudicarunt. Plautus Asin. III. 3, 6 I. sed aέ tibi Digλιέ minas-argonii promerEmur, guo nos vocalia nomμεν-IAErtoa . non Patronoa νω potius . ωέginis minas - hic Maunt A crumma. Terent. Hec. V. 3, 32. eum cognovis My rrhina-iu inrito modo mo

Sed apud Terentium Benileius, non cogitans, ut videtur, de asynarietis, sere mutavit huiusmodi versus, nisi ubi tribraelium in quarto pede esse putabat, ut nee. u. 2, t. etas ocis ego, Philumena, m-m με εσ3s, ut to

. . . . cogam.

93쪽

Licentia mensurae eadem utuntur Latini eomici, qua in ceteris versibus, sed nitidiores tamen plerumque servarunt septenarios, taesura diligentius sere, quam a Graecis factum, custodita, spondeo autem anapaestoque ita tantum in quartam sudem admissis, si pronuntiandi tacilitate tolleretur offensio. Νeuter pes serri potest in Plauti Asin. III. 2, I 0. id νωtuto flvisa collegas meagus comitatefactum isti qui me νω fortior est ad ara eren. ε ρίπον. Sed si eat post collegae ponatur, serri poterit spondeus, ut in pronuntiando non multum a trochaeo disserens. Anapaestus autem si est in uno integro vocabulo, ultra quartam arsin porrecto, vel in duobus por synaloephen coniunctis, caret vitio, ut in Terentii Eun. III. 5, 55. salta lorata εμι ἔν DLMO egas: Peaaulum satio obdo. Νon etiam, si finitur vocabulum in ipsa quarta arsi. Quare corruptus est versus in Hecyra V. 2, 9. mortet: quod ai Prescio, NON POEnit et mo fumus. Contra si arses sunt in vocibus monosyllabis, venia eει anapaeStu, ut tu eadem scena v. IS. quid mi istaec narras ν an quia non tuis s ac dudum aurias

Proceleusmaticus, quem Latini, ut 6 . 157. i58. dictum est, Saepe pro iambo ponunt, etiam in quarta sede ivveuitur, dum ne prima eius syllaba finalis sit vocabuli eius, tu quo tertia arsis est. Terentius Hec. V. 2, 24.

Ρariter etiam dactylo in ea sede locus est. Terent. Ηee.

V. 3, 34.

94쪽

LIB. IL CAP. XVI.

Vbi neglecta est laesura, nihil offensionis habere spondeus aut anapaesius putatur. Terent. Hee. ΙΙ. 2, 12. aut Ea re Lundo aret purgando Nobis corri mur. Ρhorm. V. 3, II. ut possis cum illa: M te adulescena mniare ae

Νon censetur in quarta sede spondeus esse brevi finali in a exeunte ante vocem a consonante incipientem. Ρlautus True. I. 2, 52. rocaciores cstia Noa, asae Gu periurios L

In septimo pede spondens Latinis usitatissimus est, pariterque dactylus, ac tribrachus. Saepissime enim hi nitimam arsin in hoc versu solvunt, quod. Graeci non secerunt, licet Hephaestio seribat p. 15 293. recipere metrum iambicum m τῆς τελευταίας, ἔτε καταληκτικον, τον ἰαμβον παραλένοντα ἡ σπανίως τριβραχυν, ' ωςτε γἰνεσθαι την κατακλεῖδα ῆτοι μφίβραχυν η βακχειον, quorum ultima aperte salsa sunt.

Anapaesium eo in pede ea conditione admiserunt, ut ne prima eius syllaba finalis esset vocabuli eius, in quo sexta arsis esset. Quare emendandus est versiis Ρlauii in Persa

nam gus post factam iniuriam urges, purum mih rosit. Sic enim scribendum videtur. Vide Elem. d. m. p. 157.

95쪽

LIB. U. CAP. XVII. DE IAMBICIS TETRAM. ACATAL. 65

Proceleugmaticum quoque eadem conditione saepius inveniri licet. Plautus Asin. II. 4, 24. Umuis intoren mi, algus herus G ara, haud aedibus habitat.

CAP. XV I. De iambicis tetra metris a catalectis. l. 179.

Tetrameter a lata lectus, ab inventore Boiseo dictus Boiscius, Graecorum tragicis eomicisque non est usitatus. Ex Alcaeo exemplum affert Hephaestior δέξαι με κωμέοντα, δίζαι, λάσσομαl σε, λίσσηιαι.

. 180.

Romanorum vero et comici et, de quibus id negabat Bonileius ad Cic. u. Tusc. I. 44. II. 15. tragici multum usi sunt hoc metro. V. Elem. d. m. p. lin. seq. Vocatur autem Latinis octonari u R.

Caesuram habet hie versus duplicem. Ρlautus fere in quarta arsi incidit, eaque caussa metrum hoc voluit asyna

telum esse, hiatu et brevi syllaba indicante. Vt in Amphitr. III. 4, 1. Bacch. IV. 9, 9.

IIo navem an am urentiat, - aut fratέ adventiam aenis.

O Troia, o atrio, o Hrgamum, - ο Vrsamo Ps-ri sis, amem Terentio non sunt asynarieti hi versus, quod is caesuram in thesi, quae quartam arsin sequitur, sacere solet.

96쪽

LIB. II. CAP. XVII.

Vbi in arsi quarta caesura sit, pes quartus purus iambus esse debet, quemadmodum octavus Semper purus servatur. Sed ubi negligitur haec caesura, et spondeo locus est et dactylo et anapaesto et proceleugmatico. Ρlaut. Amph. II l.

qualis est in Terent. Andr. III. 5, 7. qui anm pol citus Meero ν qua fidiaria ita Moero

Vltimum pedem purum iambum esse necesse est, ni Sinbi continuatur numerus eum sequente versu, quo facts et aliis pedibus, et solutioni arseos Iocus est. De qua re mox

97쪽

LIB. II. CAP. XVIII. DE CONTIN. NUN. TROCH. A P. ROΜ. 67

De continuatione numeri trochaici apud

Romano S.

In Romanorum comoediis saepe mutantur metra, ita ut trochaicis versibus iambiei, iambicis trochaici inserantur, omninoque plures numeri trochaici sormae consocientur. uuae res instituta videtur ex parte ad exemplum systematum, quibus Graeci utuntur, sed minus severa compage, mudo perpetuato per plures Veralis numero, modo non perpetuato.

Verum non temere mutatur numerus: qua in re saepe

peccavit in Terentio Dentleius: sed propter idoneam caussam. Sic ubi ex alacriore colloquio ad narrationem sedatiorem transitur, ut in Curcul. V. 2, 37. aut ubi epistola recitatur, quae res quod omni motu caret, trimetri adhibentur, ut tu Bacch. IV. s, 74. in Ρseud. IV. 2, 4I. in Persa IV. 3, 32. Etiam sententiae et proverbia trimetris proseruntur, ut in Capt. II. I, s. 8. Stieh. II. I, 28. Et iusiurandum Rad. V. 2, 7 I. Tum mutatur etiam numerus, ubi ratio sermonis mutatur, nunc discedente aliqua persona, ut in Heaut. V. 2, 25. Hee. IV. I, 5 I. Adelph. II. 1, 43. IV. 1, 73., nunc adveniente, ut in Heaut II. 4, 26. Phorm. II. I, 23. quo laeto etiam unus alius versus inseritur, ut in Andr. II. I, I8. Omninoque mutari numerus solet, ubicumque aliquid incidit, quare forma colorque orationis repente alius fiat. Vide Andr. III. 2, I7. IS. Hec. II. I, 20. Ρhorm. Ι. 3, 25. 26. V. I, I 5. 20. Eun. IV. 6, I S. seqq. Tum etiam, ubi enumeratio sit multarum rerum, vel alia descriptio inseritur, ut in Capt. IV. I, I. seqq. Andr. I. 5, 25. seqq. Adelph. ΙΙΙ. 2, 4. seqq. Saepe etiam in sine scenae, capto aliquo tonsilio, ut in Andr. I. b. IV. I. Heaut. V. 2.; vel in initio, increscente aut de-

98쪽

LIB. I. CAP. XVIII. crescente animi motu, ut Eun. V. S. Adelph. III. I. Hec. IV. 3. Denique saepius eodem in Ioeo mutantur numeri, ubi variis motibus in diversa trahuntur animi.

Sed haee mutatio numerorum ita sere fieri solet, ut perpetuari numerus videatur. Vnde Benileius ad Andr. II. I, 7. En n. II. I, I 2. Adelph. II. I, II. contendit, trochai eos octonarios semper a trochaicis versibus, septenarios ab iambicis excipi. Rectius dicas, qui versus perpetuitate aliqua

cohaereant, eorum hanc debere rationem esse, ut thesi te minatum versum versus trochaicus, arsi autem terminatum iambicus sequatur.

Perpetuitas autem illa rarius apud Latinos fit per συν-αφειαν, i. e. ut excludatur syllaba anceps in fine versus, admittaturque et solutio ultimae, et pars verbi sequenti versui adiiciatur. Quod ubi sine elisione fit, versus nascuntur hypermetri, quales Benileius ad Eun. IV. I, II. in trochaicis, ad IIeaut III. 3, 13. autem, et tacite ad Ρhorm. I. 4, I0. in iambicis numeris inveniri negati Recte, quod ad trochaieos versus attinet; non recte, quod ad iambicos. Νam quum et trochaici et iambici versus numernm habeant eumdem, qui trochaicus est, eumque incedentem per ordines periodicos duplices, i. e. per dipodias trochaicas, violatur haec dimensio, ubi ad versum trochaicum adiicitur syllaba, non violatur, ubi ad iambicum,

quia hie numerus sic metiendus est,

Ρariterque etiam sequens versus vitiatur, prima eius syllaba praecedenti versui trochaico addita. Remanet enim de dipodia trochaica amphibrachus:

99쪽

DE CONTINUAT. NUM. TROCH. APUD ROM. 69 Non vitiatur, iambico versui praecedenti addita syllaba, quia integri manent ordines trochaici:

In his autem iambicis hypermetris ultimus iambus, quia iam non ultimus pes est, sed medius aliquis, spondeum ceterasque varietates admittit. Plaut. Amph. V. I, IS. ut sucui, e umor ard re censui a Gar ita tum conjulgebant. Gi mo sis lamat Alcumena: Gm ea rea me horrore re scit.

6. IS9. Eadem est finiendi versus iambici ratio, ubi eligio fit insequentem versum, quo laeto versus non est hypermeter, sed quia numerus cohaeret cum sequente versu, mensuram ultimus pes eamdem, quam quisque medius pes, habet. Heaut. III. 3, I 3. ego do mo iacio coniecturam e ramo εδι meorum amisortim hodis, a uia guem ex romero omnia msa Occutia, GLti flo, Giadeam.

Clausulas Latini dicunt versus breviores longioribus eiusdem generis admixtos, et plerumque eum iis numeri perpetuitate cohaerentes. Vsi sunt iis etiam Graeci, ut Aristoph. Nuli. 221. Ach. 404. 407. Rufinus p. 2707. observat, aliquando etiam initium ab iis fieri, ut apud Attium: an flaeo iam obliti arent Imryges.

Νon omni ex parte vera sunt, quae de his Benileius dieit in schediasmate de metr. Ter. Νam clausulae aut cohaerent cum aliis versibus perpetuato numero, aui non cohaerent: si non cohaerent, satis est conglare eas ex verSibus Duitiaco by Corale

100쪽

LIB. II. CAP. XVIII. catalectitis vel acatalectis: si v cohaerent, uno dipodiarum tenore cum versibus, quibus iunctae sunt, continuari debent. Itaque quam ex Caecilio clausulam affert Rufinus,

di boni quid Ioc,

si fuit clausula, aut boni monosyllabum esse debuit, ut versus esset monometer acatalectus, aut corripiebatur Aoc, numero cum Sequente versu perpetuato. Sed fortasse non magis

haec suit clausula, quam fuisse videtur quod idem ex Terentii Adelph. IV. 4, I. assert, discrticior animi, i Aocmo mihi maia ro-

Diso obiici. de quo v. Elem. d. m. p. 432. Quamquam haec Terentiana per numeros quidem serri posset, Si trochaicus versus sequeretur: quia quum hypercatalectus sit hic versiculus, iambicus tamen est, qui, si hypermeter est, non tollit incessum

per dipodias trochaicas, quod non est in illo Caecilii, si is quinque plenis syllabis pronuntiatur: v. 4. 187. f. 192.

Continuati numeri in clansulis haec exempla sufficiant: Εun. II. 3, I. Occidi, nequo υίrgo egi usquam, nisus ego, qui Luam e

Ibidem II. I, 2.set: at mature . fet . aatins flos mandatumat

rogitares, guasi di Dira sit. Ρlures clausulae coniunctae Eun. Ιl. 3, 7. nescio quid do amors sequitur . 6 Afortunatum

fise vero est, qui ai Oeo Perit, Iudum iocumque ricas misisses situm auorum, praeut huius rabies quas dabit. tit iuum G Heas omnes a tum per ni, qui Mais