장음표시 사용
141쪽
In secundo pede vix invenietur Spondeus. 6. 293. .
Trimeter acata lectus sicubi in systematis Invenitur, pravae potius versuum distributioni deberi videtur, ut in Phoen. S06. 807. 824. 825. ed. Ρors., ubi bini huiusmodi versus in unum hexametrum coniungendi.
β. 294. Tetrameter catale et leus in syllabam apud Al.
emanem invenitur: ταυτα tu ἐν ως αν O d ιυς απας.
Et apud Aesch. Suppl. 552. 561.
Tetrameter catalecticus in disyllabum Archilocho usurpatus in epodis:
Eo versu integra carmina condidit Anacreon: αδυμελες χαρασσα χελιδοῖ.β. 296. Tetrametro acata lecto et seorsim usi sunt scenici poetae, ita ut propter ultimam ancipitem etiam Creticum iu fine poni liceret, ut Soph. Phil. 826. nisi αλγεος scripsit:
142쪽
LIB. II. CAP. Xxlv. et in systema collectis pluribus, numero perpetuato, ut ultimus pes non nisi aut dactylus aut spondeus esse posset. Sic iam lyrici, ut Alcman, qui totas strophas hoc metro composuit: Μωo , υγε, καλλιόπα, θύγατερ Λιος, αρχ ἐρατων ἐπέων, επι δ' 7μερον Ηιν λ καὶ χαριεοα τιθει χορον. Tragici comicique in antistrophicis diligenter exaequare singulos pedes solent, ut dactylo dactylus, spondeo spondeus respondeat. Catalexi systematum nunc dactylica in disyllabum utuntur, nunc alius generis versum continuant numero dactylico, nunc abrupto dactylico numstro, sed ut ancipitem excladant, aliud metrum subsieiunt. Hoc fecit Aristophanes Nub. 288. αλx αποσεισάμεναι νέφος φιβριον ἀθανατας ἰδέας, ἐπιδ ομεθα
Caesuram non habent hi tetrametri. Vsi iis etiam Latinorum et tragici, ut Attius ap. Non. in v. expergite: heu vigiles, Pro erat , ex σrgum p tora tarda oo ore, Eourgite, et comici, ut Terentius Andri IV. I, I. Semel, floccino crod tu aut memorabias. Apud Graecos tragicos systematis tetrametrorum etiam dimetri et hexametri acatalecti inseruntur. Vide ββ. 293. et 300.
143쪽
Ρenta metro catalectico in syllabam usus Sophocles in Aiace 224. 248.
η θοον ει ρεσιας γγὸν ἔζόφιενον. 6. 298. Ρenta meter catalecticus in disyllabum ab Hephaestione Simmieus vocatur, quod Simmias eo usus 8it: χαιρε, αναξ, ἔταρε ζαθέας ε ιακαρ υας. Aeschylus in Ag. I 23. ID. I67. in quarto pede spondeum habet:
l. 299. Hexametri catalectici in disyllabum duo genera sunt. Alter heroicus est, de quo cap. seq. dicetur. Altero tragici usi sunt, qui eo dissert ab heroico, quod per dipodias incedens arsibus non αλποις, sed plenis, caesuram non habet eam , quae in heroico usitata est, aut si habet. habet casu. Eurip. Suppl. 27 I. βαθι, ταλαιν, liρων δαπέδων cino mρσεφονείας,
βαλ, καὶ αντίασον γονατων, επι χειρα βαλουσα, τέκνων τεθνεώτων κ osti uti δέμας, ω μελέα 'γώ, ους ὁno τείχεσι Καδμείοισιν απωλεσα κουρους.
Η exametro acata lecto tragici in systematis tetrametrorum , interdum etiam seorsi in usi sunt. Soph. EI.
144쪽
Vehementer delectati sunt nn mero dactylico Iyrtei mediae aetatis, Aleman, Stesichorus, Ibycus, ita ut non modo breviorum formarum permultas, sed etiam longiores, quam quae ceteris in usu suerunt, frequentaverint. Atque hepta metereat alecticus in syllabam, quem hexametrum hypereata lectum et Alcmanium vocat Servius p. 182I., invenitur in Stesichori fragm. ap. Athen. XI. p. 499. B.nῖεν ἐπισχομενος, το ρα οι παρχηκε ωολος κερασας.
He piameter catalecticus in disy Ilabum, quem Stesichorium Servius vocat, saepius in fragmentis illorum Iyricorum deprehenditur, ut Stesichori ap. Strab. III. p. 148.
Tαρτησσου ποταμου Παρα πῆγας ἀπείρονας αργυρο- ριζους Vide Alcman. D. 37. 40. 78. Hic heptameter sive in syllabam sive in disyllabum catalecticus ex uno tantum ordine videtur eonstare, et proinde etiam carere caesura. Νam ex pluribus ordinibus duorum triumve pedum si componaS, Semper ineptum numerum praebebit. Subiicitur autem, ni videtur,
quum aliis dactylicis, tum iis, qui per dipodias incedunt. Exemplo sit Ibyci fragmentum ap. Athen. XIII. p. 564. F.
quod ita scribendum: Εὐρυαλε, γλαυκεων Xαρίτων θαλος, καλλικοιέων φιελέδημα, σε ιιεν Κυπρις οἰ τ αγανοβλδαρος Πειθω ροδίοισιν ἐν ανθεσι θρέφαν.
Addit his Servius octa motrnm catalecticum in syllabam, quem vocat hepta metriam hypercata lectum
145쪽
DR VERSIBUS DACTYiacis. IIS Ibyei una, e septem dactylis et syllaba, huiuscemodi exemplum lion enS: versiculos tibi dactylicos secini, Puer o time, quoa octag.
Marius Victorinus etiam octa metrum catalecticum in disyllabum usurpatum scribit p. 25I9. Quem videndum ne commenti sint metrici coniunctis in unum tetrametris acatalecto et catalectieo in disyllabum, quos alternantes posuisse quidam videntur, ut Alcman in eo carmine, unde sunt fragm. 23. et 25.
Quin omnino quaeri potest, an lyrici isti etiam maiorem multitudinem pedum uno numero versuve comprehenderint. Sic in fragmento Ibyci apud Athenaeum XIII. p. 601. B. quas duas strophas repperit Τh. Bergkius in Ρoetis lyricis Graecis p. 654. post tria membra ex duobus dactylis, trochaeo et syllaba constantia duodecim dactyli uno numero cohaerentes Sequuntur:
146쪽
UB. II. CAP. XXV. scripsit αθαμβωι καρτερως παιδοθεν επλασεν. At καρτερῶς vel per metrum serri non potest. Ρosui ego υρδισι, ncti quod id certum putarem, sed ut metro tamen et sententiae
De Uersu heroico. 6. 306. Ηoxameter heroicus, quod omnium metrorum et antiquissimum et celebratissimum est, eo differt ab illo hexametro catalectico in disyllabum, de quo β. 299. dictum, quod non per dipodias incedit, sed ut plurimum in duo similia
quidem, sed inaequalia, omnino autem in varia membra dispescitur. Ea membrorum varietas facit, ut hic versus, quod etiam in trimetro iambico observatum est, non modo Sine iniucunditate in infinitum repeti possit, sed etiam, mensurae quoque accedente multiplici variatione, diversissimis rebus apte exprimendis idoneus sit.
147쪽
Sed de his ita statuendum, usitatissimas maximeque c0mm das esse primas duas, quae πινθημιμερπ et κατα τριτον τροχαιον vocantur; rariorem esse tertiam, ἔφλῖμιμερῆ, quae vehementior est; bucolicam denique a Graeeis bucolicis sere semper usurpatam, sed ita, ut simul una de duabus prioribus adhiberetur; saepo autem etiam a ceteris poetis, ubi apta videretur, admissam. Omninoque virtutem longioris carminis in varietate caesurarum apte temperata cerni, Saepeque plures uno in versu fieri. Quarum eae, quae in arsi fiunt, magis masculae Sunt: easque in universum, nisi nbi molle argumentum obstaret, in poesi Graeca usque ad Νonnum pra latas videmus: Non uo, et qui deinceps secuti sunt poetae, molliores istae, quae in trochaeo fiunt, ultima dactyli syllaba sequenti membro relicta, magis placuere, coniuuetae cum Dequenti usu dactylorum, unde magna nascitur numeri volubilitas. Dictum ea de re in diss. de aetate Orphei Argonauticorum. Deinceps alii accuratius severissimas Nonni eiusque Sectatorum leges metricas aperuerunt: IVernichius iuadnotationibus ad Tryphiodorum, C. Lehrs in uuaestionibus epicis, qui etiam de Oppianorum carminibus disputavit, Struvius in dissertatione de exitu versuum in Νonni carminibus edita Regi monti a. 1834. Ac Νonni quidem illa quum iualiis rebus severitas, tum in eo, quod non duos continuos Spondeos posuit, numeros effecit maxima volubilitate et celeritate fluentes, eo ipso autem tam inter se similes, ut recitantem non consistere sinant, sed rapiant secum atque auserant, pereatque illa praeclara numerorum varietas, quam in Homericis carminibus admiramur.
Etiam Alexandrini poetae singulari quadam diligentia numeros heroici versus elaborarunt: quorum de Apollonio Rhodio disseruit R. Merkel, cuius dissertatio hoc ipSo anno Magdeburgi edita inscripta est xv Apollonius Rhodius.
Sunt tamen in hoc genere nonnulla, quae non tam Secundum certa praecepta, quam sensu quodam admoniti fecisse poetae Videantur. uuare modo admiserunt aliquid, modo repudiarunt, pro uti aptum aut non aptum videretur. uuod cur ita Diuitiam by Cooste
148쪽
visum sit, propria cuiusque loci ratione consideranda apparebit. De quinto Smyrnaeo dieet in Ρosthomericorum editione Arm. Koechly.
6. 308. Quoniam in singulis pedibus, si dactyli sunt, ter incidi
Tertia, in fine primi pedis: Iliad. ω. 500. Virg. Georg. IV. Ita.
6. 310. Quarta in secunda arsit Theocr. XXV. 260. Virg. Georg. II. 296.
Sexta in fine secundae theseos, rara illa. Virgilius, curiosissimus in hoc genere, Georg. III. M.
149쪽
Septima, in tertia arsi quae πενθημιμερης dicitur, usitatissima omnium. Haec gravis est et elegantissime ve sum dividit: Dritimam Priami-oantaho et nobile bouum.
0 et ava, in media tertia thesi, quae dicitur κατὰ τρώ
or Aei Calliopea-rans tormosus A suo. Haec quia lenis est, frequentissima est in molli argumento,nt in Moschi epitaphio Bionis. Eadem volubilitatem auget. Hom. Od. 1. 598.
Νona, in fine tertii pedis, perrara, quoniam in duas aequales partes versum dividit, admissa a Virgilio Georg. I. 358. montibus audisi iragor: - aut resonantis sevc. . 3Ib. Decima, in quarta arsi, quae vocatur. Idem Georg. I. 20I. non aiator, guam qui adversa - νει numine lembum remigiis subigit. f. 316. Undecima, in media thesi quarta, quae κατὰ τέταρτον τροχαιον a grammaticis vocatur, rarissima est apud bonos' Diui ipso by Corale
150쪽
LIB. II. CAP. XXV. poetas, quia mirum quantum numeros debilitat. lliad. ι. 394... 760. Πηλευς θην εἰ oι ἐπειτα γυναῖκα -γαμέσσεται αυτος. απι μαr, ως οτε τίς τε γυναικος ἐυζ ύνoto.
Tolerabilior fit, si certe simul in vicinis arsibus voces finiuntur, ut Iliad. ζ. 2. πολλα δ' ἄρ ενθα και ενίη - ιθυσε μαχη - πεδιοι O. Latini negligentiores hac in re suerunt, Ovidius maxime et Calpurnius. Ρlura vide de hac caesura in diffs. de aetate orph. Arg.
. 317. Duo de ei ma, in fine quarti dactyli, nobilis et gravis
caesura, non modo hucolicis Graecis, a quibus nomen habet, sed Saepe epicis quoque magna cum vi usurpata est. ΙΙom. Iliad. δ. 424.
emo ρηγντμενον φιεγάλα βρέιι ει, - αμφὶ dέ τ ακρας. Saepe ea apud epicos fit quarto pede spondeo, ita ut vete rimi eo loco etiam trochaeum aliquando admiserint. Iliad. 1. 36. Enn. An n. I. τῆ δ' εm ἐν Γοργω βλοσυρωπις ἐστεφανωτο. Omnia cura viris, uter solet en Perator. Vide supra ββ. 7I. M. Multo rarius Graeci quam Latini poetae posuerunt vocabulum trium longarum syllabarum quod quartum pedem terminaret, ut Iliad. α. II. β. 522. 1. 82.823. u. 316. v. 245. Odyss. μ. 267. φ. 15.