Godofredi Hermanni Epitome doctrinae metricae

171쪽

DΕ ΑΝΑPARSTICIS DIMETRIs. I4 praesertim dactylo finem versus tenente, ut ibidem v. I 322.

δια γαρ uros ἡμας πατρωων. V. Aesch. S. ad Th. 833. 873. 6. 370. Dactyli saepissime substituuntur anapaestis, etiam continui. Quinque habet Aeschylus Agam. I 56I., septem Euripides in Hippol. 1361. cuiusmodi versus cavendum ne quis letu in prima dactyli syllaba facto, quum in secunda debeat, in recitando mutet in dactylieos

Qui claudit Iegitima systemata paro emi acus, eosdem pedes habet, quos exitus versus heroici: raro ut tertius spondeus sit: Aesch. Ρers. M. in rων e ἐλατηρ Σωσθάνης. V. Agam. 374. Suppl. 8. Ρrimus tamen pes saepe dactylus est Aesch. Choeph. 377. παισὶ δε ει λον γεγένηται. 6. 372. Versu parvemiaco sententiam siniri par est, etiam si aliud deinde systema anapaesticum sequitur. Sed sufficit etiam minor interpunctio interdum, ut in Agam. lib.

διακναιομένης τ' ἐν προτελειοις κά ιακος Θησων Λαναοῖσιν,

172쪽

LIB. II. CAP. xxx .

. 373.

Antistrophica ubi sunt haec systemata, non pes pedi respondet, sed divisio tamen metrorum solet similis esse. V. 6. 367. Brevissima systemata videntur ex uno dimetro et paroemiaco constare. Sic in Agam. 363. ω Ζευ βασιλευ καὶ νυ φιλια

Et saepius apud Aeschylum. 6. 374. Systemata non legitima ab legitimis per gradus discedunt, ut interdum his simillima, alibi antem dissimillima

videantur. Disserunt mensura, quod proceleummaticum non modo admittunt, sed saepe sero toti versus ex proceleusmati eis constant; alibi autem fere ex solis spondeis componuntur; caesura, quod haec non modo potest negligi, sed saepe de industria negligitur; perpetuitate, quod nonnumquam vel cohaerent cum aliis numeris, vel ab iis interpellantur, ac ne ipsi quidem anapaestici versus tanta severitate, ut legitimi, copulati sunt; usu paro em iaci, qnud ab hoe etiam initium fieri potest, multique saepe paroemiaei continui ponuntur; eat alexi denique, quod non certam habent clausulam, Sed nune uno, nunc pluribus paroemiacis, alibi nullo, alibi etiam alio numero terminantur.

f. 375.

Systematum non legitimorum, sed non multum a legitimis recedentium, hoe sit exemplum. Soph. Antig. 929. ubi primum systema stropham, antistropham et epodum

173쪽

Vido Eurip. IIec. 59 - 99. ed. Ρors., ubi admixti su ut quidam alii versus. Finiuntur isti anapaesti versu caesura earente et paroemiaco in secundo pede dactylum habente:

. 376.

Liberioris systemati s hoc exemplum ponimus. Eur. Hecub. I M.

174쪽

uu0rum versuum duodecimus, tertius decimus, undevicesimus daetylici sunt, quartus decimus iambicus.

6. 377.

Systematis in quo solutiones crebrae sunt, exemplum praebet Aristophanes Av. 328. προδεδομε ν, ανοσιά τ' ἐπαθομπι ος γαρ φιλος η' ὁιιοτροφάημῖν Οὐισο πεδία παρ ημιν, παρέβη μἐν ληιους αρχαίους, παρέβη δ' Ορκους ὀρνα υν.De antistropha horum v. Elem. d. m. p. 384. Aeschylus in Persis v. 938.

f. 378.

Di metrum solutas arses habentem suerunt qui proceleus maticum tetra metrum Aristophaneum vocarent, ut Hephaestio refert: sed peritioribus anapaesticum dici: τίς ορεα βαθυκυια ταδ' ἐπέσυτο βροτωπι,

Spondia eos illos, quibus saepe plures continui catalectici inseruntur, ut valde graves et moestitiae aptos, tragici potissimum usurparunt, ita sere, ut antistrophici essent. Propria horum est neglectio caesurae. Catalectici illi, sive

175쪽

DE ANAPAESTICIS DIMETRIS. Ioparo emiaci, etsi ultimam habent ancipitem, tamen plerumque curatur, ut ea syllaba longa sit, quod id aptius toti horum versuum indoli visum est. Exempla horum versuum sunt in Persis a v. 925. in Hecuba, quorum quaedam allata . 376. in Troadibus, in Iphigenia Taurica, in Ione, et alibi; tum apud Aristoph. in Ran. 372. ss. in Αv. I058. Ss. in Pace 433. s. 464. ss. His spondiacis paroemiacis Synesius hymnum V. scripsit. β. 380. Si quando his versibus iunctus invenitur monometer hypercatalectus, verisimilius videtur, eum dochmiacum esse: nt in Hecub. 193. I96. ed. Ρors. LIηλείδα, γέννα.

Νec dicam qui in Trachiniis sunt v. 1085. I 086.

anapaesticos dimetros brachycatalectos potius, quam iambicos ischiorrhogicos esse, praesertim quum medii sint inter trimetros iambicos. Ceterum quos G. Dindorsus ad Aristophanis Aves v. 333. in editione anni I 830. et in adnotationibus ad Euripidis Iphigeniam in Tauris v. I 30. commentus est verSus anapaesti eos imperfecta mensura, nec fuerunt umquam ulli nec potuerunt esse. De his dixi ad Iphigeniae Τauricae v. I92.

β. 38 I. Romanorum veteres tragicos legitima systemata eadem numeri perpetuitate, ut Graecos, condidisse ostendit Benti eius in epistola ad Millium p. 474. ed. Lips. Attius in Ρhilo

176쪽

L B. II. CAP. XXXI. hei quis salsis meis a mandetms ex auliami Dertos aiax riamiam abatimor: constat animummia volueris, NDoris agatrea. Vsus hoc genere est etiam Plautus, sed minore elegantia, et ut solutiones crebras admitteret, ipsoque in paroemiaco ultimam arsin solvere non dubitaret, ut in Sticho I. I. de qua scena v. Elem. d. m. p. 391. Seq. Iacet: taceo. at m Meria iacito. Idem poeta hoc genus versuum etiam aliis metris miscuisse videtur, de qua re ibidem dictum. In tragoediis Senecae adscriptis saepe systemata ex dimetris anapaesticis inveniuntur, sed carentia paroemiaco, quod insignem inscitiam istorum poetarum arguit.

Ρlautus etiam anapaestis spondiacis usus est in Sticho

177쪽

De anapaesticis tetra metris. 6. 383.

Tetrametri duo in usu fuerunt, a catale eius, quem soli Romani videntur usurpasse, et catalecticus, comoediae proprius, quo utrique usi sunti De catalectico, qui Aristophaneus vocatur, accurate disseruit Porsonus in praes. ad Hec. p. 46. seqq. Constat hic versus dimetro acatalecto et paroemiaco, caesura in fine quarti pedis sedulo observata, plerumque etiam incisione facta in secundi pedis fine, tum evitato ubique proceleus malico.

Quamvis diligenter caesura in fine quarti pedis obser- Vetur, tamen videtur ea, licet rarissime, etiam facta esse in proxime sequente brevi syllaba, ut in dimetro: v. 6. 366. Aristoph. Av. 600.των GργυρίωW ουτοι γαρ ἴσασι λέγουσι δέ τοι ταδε

In Dagmento Cratini apud Seholiastam Aristophanis ad Aves v. 767.

178쪽

LIB. II. CAP. XXXII. non putanda est neglecta esse eaesura, diviso in sua elemenia nomine proprio. Vide β. 60. De mensura huius nominis AHτρεφης dixit Elmsteius ad Medeae v. 326. 6. 385. Caesura ea, quae est in fine secundi pedis, saepe negligitur, sed plerumque sie, ut in proxima brevi incidatur, quae alia potius caesura, quam neglectio caesurae est. Vt in Pluto v. 570.

Sed saepe revera negligitur secundi pedis caesura, modo id fiat verbis non ineleganter dispositis, ut si secundus pes da-chlus est, et in longa anaerugi tertii pedis verbum terminatur: ut in Eq. 508. Vesp. 684. ηνάγκαζεν επη λίζοντας. σοὶ δ' ἐν τὰ γε διδιῖ τρεῖς ὀβολους. Vbi scribendum:

ηναγκαζεν λέξοντας ὲ πη. σοὶ δ' ην τις δω τους τρεις οβολους. Neque elegans est versus, cuiu8 quartus pes voce monosyllaba sititur: etsi aliquot huiusmodi exempla inveniuntur: ut in Eq. 525.

πρεσβυτης ων. Vido de his rebus omnibus Elem. d. m. p. 399. seqq.

Νon invenitur in his versibus proceleusinaticus pro an R-paesto positus, nee dactylus sequente anapaesto, nisi ita ut dactylus quartum locum teneat. uuod etsi rarissimum est, tamen non magis reprehendi potest, quam eadem in dimetris dactyli et anapaesti coniunctio, de qua monitum β. 369. Aristoph. Vesp. 397.

179쪽

Dactylus etiam alias raro quartam sedem tenet, non ille iamen propter raritatem, ut PorSono visum, corrigendus.

Aristoph. Vesp. 350. Νub. 326.

V. Elem. d. m. p. 402. Seq.

Ρosterior huius versus pars apud Aristophanem has tantum mensuras habet. Sed Cratinus, et ante eum Epicharmus, et hoc quoque prior Aristoxenus Selinuntius, etiam spondiaco exitu usi sunt: ως αν μαλλον τοις πηδαλίοις ἰν ναῖς ξιιιῖν πειθαρχ27. Cuiusmodi versus Laconicos a quibusdam dictus tradit Hephaestio, hoc usus exemplo:

1 iatum admittit hoc metrum in correpta longa vocali diphthongoVe: ξ πυρδαλει η λυκω η ταυρω. Non elegans est hic hiatus in Nub. 977. Vesp. 673.

180쪽

LIB. II. CAP. XXXII.

6. 390.

Vt ex Plauto apparet, etiam Romani comici hoc genere versuum usi sunt. V. Mil. glor. IV. 2, 20. seqq. in Elem. d. m. p. 405. seqq. Hic quidem neque a proceleusmatico abstinuit, neque ab exitu spondiaco, nec dubitavit postremam

arsin solvere. Satis sit, hos ex illa scena versus attulisse. μυδω-. Paters atques adsta. tibi ego hanc do veram. Pro erando excrucior. με tot r tu haec aesar tractara ita solisti a fias huiusmodi misc R. us, ago, est tibi maxime con Anumat. nullum Est hoc stolidius aiaxum. redeo ad te. quid ma Doluisti' quo pacto hoc dudum ac mi, istus mero ego ad is consilium. quasi hunc des s-reat. isneo istuc. couaridato formam Et faciem, et Dirtiatea comma

Idem poeta fecit etiam octonarius, sive tetra in metros a catalectos, ut in Aulul. IV. s. Perii, mi erit, occidit quo curram 8 stus non curram 8 leno, tos, quem y quia 'norio, nia Dideo, cactus es, atque equidem gus-eam aut ubi sim, aut gui aim, usqueO cum animo certum murat are: obsecro νυδ ego, mi aiaxilio, oro, Obteator, altis et hominem demonstretis, qui ineam abatuleris. quid ais tur tibi crediso certum est: nam εδδή bonum, s voltu cognoε O. quid est j quia ridetis' novi omniar acto oreaeaas fise com Iuris, qui vestitu et crofa Oo ultant aegs, algus ac ut,