장음표시 사용
191쪽
DR VERSIBUS CHORIAMBICIS. I 6IQui si in tetrametros coniungendi sunt, asynarieti sint ne
Inveniuntur versus choriambici, qui ab anacrusi ineipiunt. Aesch. S. ad Th. 330. Nn ανδρὸς 'Aχαιου θεόθεν περθομέναν ατίμως. Cuius generis videntur esse metra quaedam lyricorum Aeolensium, quae a grammaticis Ionica a maiori habita sunt, ut
hoc Sapphus apud Hephaest. p. 37 643.
Quae apud Hephaestionem male binis versibus in unum conis iunctis Ieguntur. Soph. Antig. 606.
Frequens est versus ex amphibracho et choriambo compositus. Aesch. Ag. 757. πομπα Λιὸς ξενίου. Horatius praemisit choriambis dipodiam trochaicam, cuius ultimam syllabam ipse semper longam esse Voluit, quam Graecis ancipitem suisse credibile est: caesuram autem fecit in prima choriambi syllaba: is deos oro, Sybaren mr Pro eraa amando. Temere hoc metrum reprehendit Atilius Fortunatianus p. 2683. v. Benti. ad Horat. p. 7I0. II
192쪽
Vsitatissimi sunt choriambici cum basi, quos metricorum veterum inscitia versibus antispasticis adnumeravit. At si antispastici essent, neque a trochaeo aut pyrrhichio possent incipere, et extremas singulorum antispastorum syllabas h berent ancipites. Errorem animadverterunt Latini grammatici. Vide β. 2II.
In basi soli lyrici Aeolenses etiam pyrrhichium admiserunt. Comoedia et recentior tragoedia etiam trisyllabos pedes in basi ponere ausa est, tribrachiam, anapaestum, dactylum.
Brevissimus horum versuum unum choriambum habet. Aesch. Suppl. 42.
Ei proximus hypereatalectus, qui Ρherecrateus dicitur. Idem S. ad Th. 30 l. seqq. τοὶ ι ἐν γαρ ποτὶ Πυργους. Tum, qui logaoedicum ordiuem habet, Glyconeus. etii Favam religag comam. De eo dicetur lib. III. Aliud genus chori ambo trochaeum sive spondeum subiectum habet. Aesch. Eum. 1038., nisi hic quoque Glyconeis adnumerandus: εἰ σαριεῖτε di, χωριται.
q. 419. Vsitatissimus est dimeter hypercata lectus. Soph. Ai. 628.
193쪽
u ιι η 'γω παράφρων μαντες ἔφυν καὶ γνώριας. ι καὶ πολυπους καὶ πολυχειρ α δεινοις. Quod ibidem v. 129. 145. feeit etiam in versibus carenti tibus basi:
194쪽
Et Alcaeus apud Athen. XIV. p. 627. A. μαρμαίρει di μέγας δ.ιος
Choriambicos eum basi multos usurpavit Huraiius, constanter in basi spondeum ponens, praeter I. 15, 24. 36. Teucer et Strimetuo Potoni. ignis Isiacas domoa, et in fine cuiusque choriambi, excepto ultimo, caesuram lacteus: Maecenas, atavis edits regia . nullam, Varo, oacra Niso Prius aeveris arborem. Bis tantum, sed in voce composita, neglexit caesuram, I. IS,
G. II. I 2, 25. arcauigus indes prodigia Perlucidior Ditro. um Uagrantia detorquet ad Os M. Vide Benti. ad IV. 8, 17. Νon haec curavit Alcaeus:
μηδἐν αλλο φυτευσης προερον δενδρεον αμπελω. Quem secutus Catullus carm. XXX.
De versibus Ionicis a maiori. . 423.
In metro Ionico a maiori non minus quam in antispastico multa turbarunt metrici, qui aliorum versuum similitudine deeepti, quum alia salsa tradiderunt, tum hoc, primam Diqiligod by Go le
195쪽
omnium versuum syllabam, et in quibusdam tetrametris etiam primam syllabam tertiae dipodiae esse ancipitem. Des Ιonicus a maiori ex duobus ordinibus constat, quorum prior arsis nuda, posterior dactylus est. Qui numerus quia valde durus et molestus est, commutare eum cum leni 0re, Aed non minus tamen fracto numero instituerunt, duobus trochaeis, non cohaerentibus uno ordine periodico: Z l aiax AEU l απΡraeterea necessarium erat, ut, si plures Ionici a maiori uno vergu coniungerentur, singuli per Se constarent, nec perpetuatum haberent numerum, quia sic in choriambos mutatieSsent: Z l f. . t G l ZOO l Z l Z. - l-- l O. - l a taxia Eo factum est, ut in singulis Ionicis ultima syllaba anceps esset, quae in choriambicis certam erat mensuram habitura. Solutiones contractionemque omnibus modis admittit hic numerus, et in Ionica quidem Arma hoc modo: in trochaica autem sic:
quibus descriptionibus formae continentur duaedetriginta. Sed tanta formarum multitudo quoniam nimiam confusionem procreatura suisset, non omnes admissas videmus. Etsi quo usque licentiae progressi sint poetae, in tanta exemplorum paucitate non
196쪽
In versibus, quos Hephaestio asteri, praeter Sotadeum, duo tantum sunt, qui vere Ionici a maiori esse videantur, dimeter, qui Cleomacheus vocatur: τις τὴν υδρέην νειῶνεφό pniae; ἐγὼ πίνων, et trimeter,
qui si Ionicus suit, ποίας scribendum. 6. 42b.
Νobilissimus versuum Ionicorum a maiori Sotadeus est, solam ille ad recitationem, non ad cantum iactus, ut diserte docet Aristides Quintilianus p. 32. Is versus tetrameter est brachycatalectus, ex tribus Ionicis et trochaeo constans. Duo trochaei in qualibet sede, sed plerumque in tertia inveniuntur. Formas eius in pedibus Ionici exempla has praebent:
in trochaeis autem pro Ionico positis has:
197쪽
Observandum, eaesuram esse in sue Secundae sedis, quae tamen saepissime negligitur. Eaque sedes etiam Molossum sola habet, et ancipitem in fine Ionici saepissime, quae in prima tertiaque sede valde rara est.
Vsitatissima sorma versus haec est: αυτος γαρ ἐων Παντογενὴς ὁ παντα γεννων. Rarius omnes pedes aut lonici sunt, ut
Ex Latinis elegantes Ionicos secit Terentianus Maurus. Vsus his est etiam Ρlautus, quantum quidem coniici potest, atque, ut videtur, non modo Sotadeo, sed etiam aliis brevioribus. Sotadeos habet in Aul. II. I, 30. seqq. III. 2. Amph. I. I, 14. seqq. Hos exempli caussa adscripsi: noctiaque dirigus assiduo satis au Ergus σε quo iacto aut Moto ad si vias, stuletua Nd aia. ωas dominus dissa meris Et laboris Ex res, quodcumque Λomini aesidia i Ero, Posso resur. Ninuom δεεs Putat, non re utat, ruboris guta ait.
198쪽
LIB. II. CΑΡ. XXXVII. Hic etiam in prima sede Molossum posuit, et, quod Graecis non licuit, ultimi trochaei arsin solvit, ut iv Aul. II. I, 30. hcta Aoo face, quod istu soror. at Mosat, faciam. Praetereaque tenendum, solutiones utrum sint pedis Ionici antrochaeorum, apud Latinos ex accentu Vocabulorum cognosci. Graeci comici non videntur usi hoc metro esse, multo minus tragi ei, aut gravior poesis lyrica.
Etiam in Ionicis a minori multum a vera ratione aberrarunt grammaiiei. Qui si hos versus hoc metro esse putant, rarαλω δ' οἶτέ ἰ ερως εκοφεν, ἄςτε χαλκευς, πελέκει, χειμερίη δ' ἔλουσεν ἐν χαραδρη, et, ζαελ. ζάειαν οναρ Κυπρογενήρ, et, uus ιιοι θανειν rison ' ου γὰρ αν ἄλλη λυσις ἐκ πονων γένore Ουδαμὰ τωνδε, et, παρὰ δ' ηυτε Πυθομανδρον κατέδυν ἔρωτα φευγων,
sunt illi quidem similes Ionicis, sed numeros habent alios, nisi quod primus horum ab initio Ionicus est,
199쪽
Eodemque modo, ut in illo, singuli pedes suum sibi numerum habent, neque inter se perpetuantur, quia sie in choriambos abituri essent:
ὐὐα l vix - l ASed ut in Ionieis a maiori duo trochaei ad variandum numerum adhibentur, ita in Ionicis a minori duo iambi, hoc modo, ut arsis nuda in iambum mutetur, et deinde qui sequitur anapaestus, ipse quoque iambus fiat, quo tempora maneant eadem:
Haec ratio vocatur ανακλασις, versusque ipsi ανακλώμενοι, quia non in uno pede Ionico mutatio numeri fit, sed in duobus, alterius fine, alterius initio mutato. Metrici enim sic statuunt, postremum tempus pedi demptum adiici primo sequentis pedis tempori:
Lyrici Aeolenses maxime ex puris pedibus Ionicis secisse hos versus videntur; Ionici autem lyrici et anaelasinusurpasse, et in ea primam arsiu solvisse; mediam quamdam rationem tenuisse scenici, ut tragici magis Aeolenses sectarentur, anapaesto gaepe his numeris admixto, comici magis sequerentur Ionicos.
Di metro catalectico Timocreon integrum carmen condidisse dicitur: Σικελὸς κομψὸς Grina
200쪽
LIB. II. CAP. XXXVII. Etiam Sappho, Aleaeus, et Aleman tutegra lonica carmina. secerunti Alcman: Eκατον μεν Λιος υἱὸν
mala mέno Lavere, aut examinari metuent patruae verbera Unguae.
Eam rationem, Hephaestione teste, praeiverat Alcaeus tu illo: ihil δειλαν, ἐ/ιὸ πασαν κοκorυτων πιδέχοισαν. De tragicorum et comicorum systematis cap. Seq. dicetur.