장음표시 사용
201쪽
De versibus Anacreontei S. 6. 432.
Versus Anacreonteos nonnulli, in iisque M. Varro, Ionicos a maiori esse existimarunt, ut resert Terentianus Maurus p. 2447. propterea, quod eodem numero e8Sent, quis finiuntur Sotadei. Carmina, quae hodie Anacreontis nomine circumseruntur, quorum paucissima videntur Anacreontis esse, pleraque multo recentiorunt, quaedam etiam plane imperitorum hominum sunt, multam praebuerunt dubitandi materiain. Aemagna pars horum carminum, quae puris iambis constat, his, non Ionicis aduumeranda est. Ea hunc habent numerum:
-ω λέγων Ἀτρείδας. Ea autem, quae vere Ionica sunt, dimetri sunt Ionici a minori, an aetasin plerumque habentes:
pariter ex Ionico numeri deduci potest, atque ex choriambicos quod metrum nonnumquam in sarragino ista carminum An creonticorum invenitur, cavendum, ne hunc choriambicum putemus cum Ionico commutari posse. Immo quoniam magna pars carminum Anacreonticorum monostrophica est v. Elem. Diui ipso by Cooste
202쪽
LIB. II. CAP. XXXVlli. d. m. p. 479. Seqq. , nunc eX uno genere Versus, nunc ex
diversis; non est dubitandum, quin choriambicus iste stropharum indicium faciat, et prorsus sit ab Ionicis segregandus. Distinxit strophas in suis Anacreonteorum carminum editio nibus Fr. Melit hornius. Sunt illae plerumque quaternum, in aliis ternum, in aliis quinum verSuum.
In illo genere versus Anacreontei, quod iambicum est, imperitiores poetae, ut quidam in collectione Anacreonticorum, et Gregorius Narianetenus ac Ρaulus Silentiarius in Branckii Analectis T. III. p. 94. pro tertio iambo etiam spondeum po-
Prima arsis interdum solvitur. XXVII. I.
Ionicum genus, quod a disyllaba anacrusi incipit, usitatum illud etiam tragicis et comicis, in aliquot carminibus Anacreonti adscriptis per puros iambos procedit. Raro ana- trusis in unam longam contrahitur: VI. I 6.
Νec solutio primae arseos frequens est, ut XLlll. 8. δἐ φίλιος εἶ γεωργων. Aut secundae, ut XXXVII. 6.
203쪽
6. 437. Ex mediis iambis interdum primus longam anaerusin habet, ut XXXIX. 5.
et saepius apud tragicos et comicos. Apud Soph. El. IaeS. corripitur diphthongus in hoc versur
Reeentissimi Graeci, et quibus iam α ι ν ancipites habebantur, strophas ex versibus Anacreonteis condiderunt, in quibus aliquot dimetris Anacreonteis, plerumque sex, qui ολκος Vocabantur, subiicerentur pauciores trimetri, duo plerumque, quos appellabant κουκουλιον. Vide Scholiastam II phaestionis p. 87 il7I.). Anacreontei has potissimum formas habebant:
Eiusmodi earmen exstat in Anacreonteis LXII., cuius secunda stropha haec est: Στρατόκλεις, φίλος Κυθηπης, Στρατοκλεις, ανὴρ Μυρίλλης,
204쪽
LIB. I. CAP. XXXVIII. Trimetro isto Synesius hymnunt sextum scripsit, his som
Scriptor carminis amatorii, quod Ι. A. Cramerus in Aneedotis Ρarisiensibus vo l. IV. p. 380. dehinc autem Th. Bergkius in Poetis lyricis p. 739. edidit, si scripsit v. 23.
παῖδα οῖστοβολον Ἀφρογενείης ευγε νεων λογαδων φευγετε παιθες, videri potest, quoniam eonstanter istam caesuram observavit, hanc metri formam secutus esse:
Νou est id tamen veri simile, sed est ille hac forma usus:
Ρosui totum earmen poetae nec prosodiae imperiti, nee su- viatiles Νereides commenti, quoniam singulari artificio et horatum est. Continet tria systemata κατα περικοπὴν αν - μοιο ιερῆ, quorum pri0r pars duas quaternum dimetrorum strophas et cucullum duum trimetrorum, altera tres quaternum dimetrorum strophas et item duum trimetrorum cucullum habet. His accedit quasi pro epodo aliud ex tribus partibus Sygienia, cuius prima et tertia pars eaedem sunt, quae in praecedentibus systematis, quae autem inter has media est Secunda pars una tantum stropha et cucullo absolvitur: id factum est eo, quod interlocutor est introductus v. 89 - 96.
205쪽
κρατεραις πέδαις τε δῆσαι θαλεροις νέοις τε δε αε. 1 o δε νόσφι τυ- ρεέθρων
206쪽
- πέφυκε πασαω ακατασχετος τε TOλrata, ατελων πονων ἐρωσα. καλυκων συνῆγεν ανθη, α παρέσχε μω πονειν με.
πλατάνοισι γὰρ προβαίνων 70 στεφάνους πλέκων ιεθηκεν. δροσερας Πς λιβάδας πολλα διωξας τὸν φωτα βροχίσαι ouκ ἐδυνηθην. υποδυς δ' ενερθε λοχμὶς σκιεροῖς επαιζε δένδροις.
207쪽
Tragici saepe systemata sex versibus Ionicis a minori fecerunt, anactast in fine tantum vel totius strophae, vel partis adhibita. Et in anactast nunc puros servant iambos, nunc in priore anaerusin iaciunt longam. Omnium luculentissimum exemplum exstat in Aeschyli Suppl. v. I025. e quo satis sit primam stropham attulisse:
208쪽
Sed praeter hos etiam illo genere utuntur, in quo regnat anactasis, admixtis interdum aliorum versuum formis, ut hoc Anacreontes, οὐδ' a ιι ἐασεις ιι εθυονx oικαδ' απελθεῖ
V. Schol. Aesch. ad Prom. 128. Sophocles i El. 1058.
209쪽
ινροχριστος λιπαρον βυ- στρυχον ' αυδα δέ, Θυραν τίς orζει μοι.
Tertium gemis, quo Scenici poetae utuntur, insigne est admixto anapaesto, .non modo ut es finiatur numerus, sed etiam in medio. Exempla vide in Aeschyli Persis v. 66 - M. Ita Eurip. Bacch. M. Ἀσίας απὸ γαίας ιερον T cs-
Solutiones contractionesque recentioris tragoediae propriae videntur. Enrip. Bacch. 78. τυ τε ματρυς μεγαλας ορ- για Κυβέλης θε ι ρυων,
ανα θυρσον τε τινασσων, κατα κισσω στεπανωθείς.
Idem in carmine, quod in eadem fabula est a v. 370. nunubique pedes pedibus exaequavit, sed ipsam anactas in inantistropha opposuit versui non ανακλωιεένω. 6. 443. Eadem prorsus comicorum licentia. Apud Aristophanem duobus potissimum in locis Ionici a minore, partim Ana-
210쪽
creontei, partim longiores vel breviores, admixtis etiam aliis metris, inveniuntur, iii Ranis a v. 323. et in Vespis a v. 273. de quo carmine dixi in dissertatione de choro Vesparum.
CAP. Axx A. De versu Galliambico. . 444.
Versus Gallianthicus ex duobus Anacreonteis compositus est, quorum posterior catalecticus est, hac forma.
Diogenes Laertius Vi II. in sine: ἐν Μίμνει λόγος ἐστι προ ιαθειν την ἰδώρο
Caesura, quae est in sine prioris partis, hic ubique diligenter servata. Sic etiam apud Catullum carm. LXIII. qui plerum-