Godofredi Hermanni Epitome doctrinae metricae

181쪽

Consociavit Plautus hos versua etium cum Septenariis, sive catalectieis, ut in Casina Il. 3. v. Elem. d. m. p. 4 3. Reqq. Idem alternis octonarius et septenarios posuit in Bacchidibus IV. I 0., quae scena remotis interpretum adnotationibus sic scribenda videtur: symam magis in Psotors meo foveo quaa meus HGua turbas turbet, quam as uia vitam et guos ad mores Priares Atem Macilua ca Gaat, mregia cinas esι mugioquo a ormido no is persat

neu corrum atur.

acior iiai ego iam aetato es Dei illa omusa, sed

182쪽

LIB. II. CAP. XXXIII.

De anapaestis cycliis. 6. 393. Anapaesti cyclii vocantur, ut 6. 359. indicatum, qui arsin irrationalem habent. Itque nec solutionem admittunt, nisi sorte in nomine proprio, nee dipodiis ineedunt, eoque

etiam caesura carent. Multa horum et varia genera sunt.

Reseruntur huc a metricis dactylici quidam numeri, quianacrusin habent iambicam, eoque proprie non sunt anapaesti. Vt hoc metrum Archilochi:

'Eρασι ιονίδη λαρίλαε.τε χειρας υνα χων. In quo versu si anapaestum in principio posuisse nonnumquam videtur Archilochus, contractio potius facienda: ἐρέω, πολὐ φιλταF ετα ων. φιλέειν, Πτυγνον περ ἐοντα.

Hunc versum et alium una syllaba breviorem posuit Aeschy- Ius in Sept. ad Theb. 757.

183쪽

LIB. II. CAP. XXXIV. DE ANAPAESTIO. LOGAOEDIC. Ib3 Aristoph. Av. I 316. κατέχουσι δ' ἐρωτες ἐμυς πολεως. quo metro usus Lucianus in Tragodopodagra Ι90. seqq. f. 396. Ρraemisit cyclium versum vulgaribus anapaestis Aristoph. Ρae. 943.

ἐπείγετε νυν ἐν osse σοβαρα θεόθεν κατέχει πολέ/ιου ιετάτροπος αυρα. νυν γὰρ δαh ιων φανερως εἰς αγαθὰ su εταβιβίοι.

Irrationalem arsin habent etiam anapaesti Ioga oe dici. Horum celeberrimus est versus Arche buleus cuius in primo pede et anapaesium et spondeum et iambum inveniri, his Callimachi exemplis docet Hephaestio: αγδεω θεος ' ου γαρ ἔχω δίχα τωνδ' αείδειν. 6μφα, συ μἐν uστερίαν υφ α ιαξαν ηδη. φιλωτέρα ἄοτι γὰρ ἁ Σικέλα φιεν Ἐννα. Sed verisimile est, Callimachum φιλιωτέρα scripsisse, et primum pedem non nisi anapaestum aut spondeum fuisse.

6. 398. Aliud genus habet Aristophanes in Av. I 3I3.

184쪽

LIB. II. CAP. XLXIV. Quod Lucianus in Tragodopodagra v. v. seqq. catalectico mixtum posuit: ταν ι ἐν Κυπρίαν Ἀφροδίταν.

αλμις ω κυμασι Νηρευς. Semel hie in medio catalectico spondeum, Red in nomine proprio, admisit, v. I 07. 76ψα Kχωλὴ τοτ ἐχουσεν. Alia exempla praebent Dionysii et Mesomedis hymni. β. 399. Crebrum est apud Aristophanem aliud genus, systematis comprehensum: ut in Pace v. 909. η χρηστὸς ανὴρ πολαταις ἐστὶν απασιν, O τις Υ ἐστι τοιουτος.

q. 400. Idem poeta apud Athenaeum IX. p. 4I0. B. alio versu

usus est, cuius prior pars nescio an ex vulgaribus anapaestis constet: φέρε, παῖ, ταχέως κατα χειρὸς υδωρ, παραπεμπε το χει- ρομακτρον.

. MI. Multi inveniuntur Iogaoedi ei versus, qui quod iambicam anacrusin habent, proprie non sunt anapaestici. Euripides Med. i52.

185쪽

LIB. II. CAP. XXXV. DE PERSIBUS CHORIAMBICIS. I 55 Soph. 0ed. Col. 669.

CAP. XXXV.

De versibus choriambicis. . 402.

Tertium genus numerorum dactylicorum choriambici sunt, qui plerumque et solutionibus carent, nec nisi rarissime, et apud solos scenicos poetas, Molossum pro choriambo admittunt. Quoniam autem vehementissimus hic numerus est, ID rici mediae aetatis et comici ei saepe substituunt alium, similem incessu, sed leniorem, mensura autem parem: i. e. Creticum cum anacrusi iambica, sive maris dipodiam iambicam vocare. Sed in hac comici plus sibi licentiae indulgent, non modo solvenda prima arsi, sed etiam in anacrufi Iongam admittendo, hac forma: Disyllaba anacriasis sicubi invenitur, si carmen antistrophicum est, debet etiam in versu qui respondet esse. uuare in Aristoph. Lys. 345. non mutanda librorum Scriptura, πολιουν, σας ἐπον ἔδρας. Excidit ibi qui respondebat versus strophi S.

Cata I exis multiplex est. Perraro ipse choriambus facit clausulam. Vsitatissima est loguoedica eatalexis, dein quae

186쪽

LIB. II. cΑΡ. XXXV. sit in duos dactylos; rarior, quae sit Creticu; rarissima, quae trochaeo. Aliquando etiam hypercatalecti sunt, aut di- trochaeo terminantur.

ε 404.

Primi generis hi versus Sunt: Ουκ ετος, β γυναικες. δακρυοεσσαν τ' ἐωίλγεν αυγιάν. δευτέ mri αβραὶ λαριτες, καλλίκομοI τε Μοῖσαι. Quo in genere Hephaestio Anacreontem quodam tu carmine Semper primam arsin solvisse ait: ἀναπέτομαι δη πρὸς πιλυειπον πτερυγεσσι κουφαις δια τον ἐρωτ ' ου γαρ ἐμοι παῖς Daει συνηβαν. Ρentametro Callimachus integrum carmen, Branchum, condidit: δαιμονες ευWενοτατοι, συοινε τε καὶ Ζευ, διδυμων γε-

ναρχαι.

Hexametrum ab se inventum gloriatus est Ρhilicus Corcyraeus; salso, quum Simmias iam eo usus suerit in Securi et in Alis. . 405. Tertii generis snam secundum in iis potissimum versibus, qui basin habent, invenitur, Hephaestio haec exempla

187쪽

In Aristophanis Lysistrata v. 338. scribendum videtur: ανα Πολιν, εἶς ἐς τριταΓλαντον βύρος. Strophici versus tres ultimae syllabae exciderunt.

6. 406.

Quartae, quilitae, gextae terminationis haec exempla sint. Aristoph. Lysistr. 323. Soph. Ai. 226. Aesch. S. ad Th. 74 I.

Di me ter catalecticus, qui ex uno ordine Iogaoedico constat, neque choriambicis, nisi quia eatalexi inservit, adnumerari potest, apud poetas scenicos interdum in systematis repetitus invenitur, raro admissis solutionibus. Eurip. Bacch. IM. ω Σεφιδεας τροφοὶ Ο

Clauduntur hoc versu systemata dimetrorum acata is Iectorum. Aesch. S. ad Th. 924. δαὶοφρων, οὐ φιλογα- θης, ἐτυμυς δακρυχώυν ἐκ φρενός, ἁ κλαιοιώνας

Ili dimetri quoniam prima syllaba recisa tunicus a minore reserunt, facile eum his e0nsundi possunt, praesertim ubi

188쪽

LIB. II. CAP. XXXV.

consociati sunt utriusque generis versus, ut in Soph. Oed. R. 483.

ἐπι τὰν ἐπίδαμον φάτιν ελια Οἰδιποδα λωβδακιδευς ἐπίκουρος αδηλων θανάτων.

Alia dimetri sorma ex choriambo et dii ambo vel contra constat. Aristoph. Nub. 563.

Rarius hoc genus apud tragicos est. V. Aesch. Suppl. I 05. Comi ei saepe a di iambo initium iaciunt, etiam sic, ut iuantistropha dii ambus choriambo respondeat. Sic in Vespis 126. νυν δε τὸν ἐκ θηιατέρου

189쪽

Iidem solvunt etiam primam arsin di iambi. Lysistr. 324. ὁπo τε νομον αργαλέων ο τε γερόκτων ὀλέθρων. et anaerusi longa: v. 339. δεινοτατ ἀπειλουκτας ἐπῶν. Quin etiam ante catalexin dipodiam iambicam admittunt, oppositam etiam choriambo; 336. 440.

γυναικας ἀνθρακενειν.

Tragoediae recentior tantum forma solutionibus usa videtur. Vt in Baechis: v. supra β. 406. Et in lphig. Aul. 1036. τίς αρ υμέναιος δια λωτου Alduoς

Trimetri modo attulimus exemplum ex Iphig. in Aul. Tetra metrum catale et i cum etiam tragici usurparunt, ut Eurip. Herc. s. 639. ia νεότας ιιοι φ ίλον ἄχθος, τὸ di γηρας αἰεί.Diuii tred by Cooste

190쪽

IM , LIB. II. CAP. XXXV. Anacreon in hoc genere secunda in sede di iambum posuit:

Si constanter purum, videri potest hic versus ex duobus loga-oedi eis compositus esse. Tales sunt sedecim versus Eupolidis ap. Athen. VI. p. 236. emendati apud Gaissordium ad Hephaest. p. 296. Sed vere choriambici sunt apud Aristoph. Lysistr. 3l9. 320. 327. MI. nisi hi sunt in dimetros dividendi. Et eiusdem apud Hephaestionem: Oῖδα ιιεν αρχαῖον τι δρῶν, κοἰs λέλημ' ἐμαντόν. β. 412. Tetrametro acata lecto usus Anacreon, promiscue chori ambo dii amboque positis, nisi quod in fine semper di- iambum habet, apud Athenaeum XII. p. 533. πρὶν μεν εχων βερβέριον, καλύμματ ἐσφηκωμένα, καὶ ξυλίνους ἀστραγάλους ἐν ωοι καὶ φίλον περιπλευρῆσι . . . βοός, νεοπλυτον ει λυόια κακης ἀσπίδος, αρτοπωλισιν κῆ θελοπορνοισιν διειλέων ο πονηρος Ἀρτοι 'κφδηλον ευρισκων βίον, πολλα μῖν ἐν δουρὶ τιθεὶς αxχένα, πολλα δ' ἐν τροχέο, πολλα δε νοuc ν σκυτlνη ιιάστιγι θω ειχθείς, κόμην mortυνώ τ ἐκτετιλμένος ' νυν δ' ἐπιβαίνει σατινέων, χρυσεα φορέων καθέρ ιατα, παῖς ὁ Κυκης, καὶ σκιαδισκην ἐλεφαντίνην φορει

Rarior choriambici metri usus est apud Romanorum comicos. Inveniuntur tamen nonnulli apud Plautum, quin etiam apud Terentium Adelph. IV. 4, 4. de Benileii sententiarm bra metu E HAMGlto animus timore