Godofredi Hermanni Epitome doctrinae metricae

211쪽

DE VERSV GALMAMBICO. ISI que anaelasi usus est; et in posteriore parte cum anactast coniunxit solutionem secundae arseos: in er atio vectus Atys celers rat/ maria, mrygium iae nomus citato ovide podb toti Gadi gus vaca δέ is redimna loca deae. In priore semel tantum purum Ionicum posuit v. 54. st eorum omnia adfrem iuribi da latibulu. Magis Graecos secutus videtur Varro tu satiris.

De versibus paeonicis. β. 44b.

Vltimum genus numerorum simplicium sunt paeon ici, quos metrici veteres, sola tempora numerantes cum Cretieis et Bacchiacis commiscuerunt. Constat numerus paeonicus ex ordinibus arsin duorum, ut metricis placet, temporum, thesiuautem trium brevium syllabarum habentibus: ex quo opparet, ut arsis solvi possit, at in thesi contractionem nullam, nigi perdito numero paeonico, posse admitti. Ego quidem credo arsin paeonici numeri tria tempora habere: de qua re exposui β. I M. Continuantur autem plures paeones unis Ordine, pariter ut trochaei et dactyli. Ac genera qu0que numeri paeonici eadem comparati0ne Sunt quinque:

primi paeone S. quarti paeones.strophi. dasii. sy in plecti.

212쪽

LIB. II. CAP. XL.

Sed quum omnino rarior usus est numeri paeonici, tum strophi, dasii, symplecti si quando inveniuntur, non certas et stabiles sormas habent. Praeterea ut in dactylicis numeris sunt, qui iambicam anaerusin habeant, ita etiam paeonici alii cum iambica, alii cum anapaestica anacrusi lacti sunL Cata- lexis fit in trisyllabum, in disyllabum, in syllabam. Atque hoc quoque in genere versuum singuli pedes metra a grammaticis vocantur.

Vsitatissimum genus primi paeones sunt, minus illi tragicis quam comicis usurpati, apud quos tetrameter maxime catalecticus in trisyllabum invenitur, qui ex duobus ordinibus constat, caesuram habens in sine secundi pedis, quae tamen interdum negligitur. Vltimus pes dactylus est, sed propter ancipitem saepe Cretiens. ω πολι φίλη Κέκροπος αὐτοφυἐς χαιρε, λιπαρον δαπεδον, ουθαρ αγα- χθονος. Vide Aristoph. Vesp. l275. Seqq. 6. 447. . . Quod Hephaestio dicit, Aristophanem in Georgis etiam quarto paeone pro primis uSum eSSΘ,

in secundis Thesmophoriagusis autem saepe etiam pedem Creticum mediis versibus inseruisse, argumento eSt, VerSusillos non paeonicos fuisse, sed Creticos. Quamquam, ut supra dictum β. 199. ne ipsi quidem veteres Graeci ex omni parte distinxisse numerum Creticum et paeonicum videntur.

Ρentametro catalectico in trisyllabum usus est Theopompus in Παισίν:πάκτ αγαθα δη γέγονεν ἀνδρασιν ἐμῆς iano συνουσίας. Ilic quoque videtur caesuram in secundi pedis sine habuisse. Disiligod by Corale

213쪽

DE VERSIBUS PAEONICIS.

Quemadmodum coutractiones, ut supra dictum non admittit hoc metrum per numeri leges, ita solutiones arseos ne lue t Surpatae sunt, nec potuerunt usui pitri, si recte statuimus arses tria tempora habere. Elegantissimi versus sunt

in Aristophanis Avibus 349.

Quibus qui in stropha v. 333. respondere debent, recepta scholiastae impeditiorem verborum compositionem expedientis explicatione turpissimis solutionibus foedati, sic videntur corrigendi esse:

ες τε δολον ος ita ἐκαλεσέν παρεβαλεν τέ ἐξοτ εγένοντο γένος Ουχ οσιον ἐειοὶ καὶ πολέμον τραφέν.

ιε Παρ

Paeonici catalectici in disyllabum, item anacrusin iambicam habentes, raro inveniuntur. Exempla nonnulla habet Aristoph. in Lysistr. in carmine, quod est a v. 78l.

214쪽

LIB. II. CAP. XLI.

uuarti paeones, vehemens et concitatum genus numeri, tragicis potissimum usitati sunt. Atque etsi interdum Cretici potius hi versus videntur, soluta prima arsi v. β. 262.), tamen quibusdam in locis, ubi puri servati sunt paeones, argumentum quoque carminis suadet, ut paeonicum numerum usurpatum credamus. Vt in Aesch. Eumen. 329. 342. ἐπὶ di τω τεθυμ sicuτοδε μέλος, παρακοπα, παραφορα φρενοδαλης' ubi ultimus versus quasi logaoedita quadam ratione terminatur,

Sic etiam in Choeph. 804.

215쪽

β. 452.

Tetrametrum acatalectum memorat Rufinus p. 27II. παρα so poυ ιιάει κλυων οσα τις ἰοῦν καταμαθοι, quod fictum a metrico quopiam videtur. Poetae nescio euius versum hoc metro assert Aristoteles Rhet. III. 8.

CAP. - . Do parapaeonicis aliisque longioribus

numeri S. 6. 453. 'Longiores paeonibus numeros si non memorant metrici, nihil mirum, ut qui omnes numeros usitatioribus illis generibus, de quibus explicatum est, comprehendere soleant, dipodiis ubique constitutis. Sed etsi certae ac stabiles parapaeonicorum aliorumque longiorum ordinum sormae non possunt ita proferri, ut extorqueatur assensio dubitantilius, tamen neque ratio idonea apparet, quare huiusmodi numeros non e8Seusurpatos Statuamus, et par est usurpatos credi, dummodo apti argumento essent. Vt in Aristophanis Tagenistis apud Athenaeum III. p. 96. C. ubi hoc metrum invenitur:

Sequuntur ibi Cretici. Apud Ι'indarum Pyth. II.

216쪽

LIB. II. CAP. XLll. non intelligitur, cur sic potius metiendi sint numeri,

quam, qui multo alacriores et vehementiores Sunt,

Et paullo post:

Quos ita describentem,

ut non possit aliquis aperte relatare, at multo tamen aptius, opinor, ita describet:

Nam qui in paeonico genere constitisse Graecos contendat, eodem iure contendere poterit, in dactylico eos debuisse consistere, tu quo Romani constiterunt. Et quidni Graeci in tanta linguae suae volubilitate secerint, quod vel in Germanica conatus est Κlopstochius nostras, non modo paeonibus ille saepe usus, sed etiam hoc parapaeo uico numero:

217쪽

CAP. X.

. AE .... l

De generibus metrorum mixtorum ci compositorum.

6. 454. Heptiaestio, explicatis simplicibus metria, deinceps

metra κατ ἀντιπαθειαν ιεικτα, et Versus a Synar telo S, et polysehematistos, et stropharum comparationes exponit. Ex his metra κατ αντιπαθειαν ιιικτα nOS plane praeterimus. Nam quae sic Vocantur metra, quia contrarios pedes, ut trochaeos atque iambos, contineant, partim ne habent quidem pedes contrarios, partim, si habent, nihil in ea re est, quod peeuliare genus numeri constitui postulet. Ita Sapphicus hendecasyllabus, quem metrici, dipodiis uti amantes, sic dividunt:

218쪽

quem sic dividunt illi, continet quidem oppositos pedes, iambos et trochaeos, ita

nempe metiendus,

sed compositionis ratione nihil dissert a quovis alio metro, quod ex diversis membris eoydem pedes habentibus factum sit. Ex quo apparet, inutile commentum esse stiDις illas κατ' αντιπαθειαν, ubi ordiuibus suis versus metiare, non arbitrario invento dipodiarum. At etiam versuum asynarte torum et polysehematis torum appellationes aliis definitionibus indigent, quam quae a metricis allatae sunt.

Nos metra ea, quae non sunt simplicia, dividimus iuverSus mixtos et compositos. Mixti sunt qui ex dive sis numeris in unum confusis constant; compositi, in quibus plures numeri ita sunt copulati, ut seorsim alter alterum

sequatur.

Mi xtio duplex est. Nam aut plures numeri vices suas commutant, ut alter pro altero ponatur: quorum etsi quisque per se simplex est, tamen qui ex ambobus conflatur numerus, quia neque hic, neque ille, sed commutabilis quidam, utrumque in Se comprehendens, est, non potest nec Simplicibus, neque compositis adnumerari. Hi sunt polyschematisti. Altera mixtionis ratio est, quum diversi numeri uno ordine cohaerent, quus, si sortior debiliorem praecedit, imminutos, Si debilior sortiorem, concretos vocamus. Vide ββ. 20. 21.

219쪽

Duplex est etiam compositio. Fit enim aut per eo. haerentiam, quam συναφειαν Graeci dicunt, quae in commissura duarum partium nihil seri patitur, quod perpetuitatem orationis interrumpat; aut sine vinculo, qui Sunt a synar teli, in quibus et perpetuari oratio et interrumpi potest.

q. 458.

Apertum est, multa eorum metrorum, de quibus in secundo libro dictum est, ad mixta et composita referri debere. Νam quum de metris simplicibus diceretur, qua ex uno genere numeri constant, fieri non poterat, quin simul non nullae etiam illarsim sormarum commemorarentur, in quibus aliqua mixtio vel compositio invenirstiur. Ita choriambici et Ionici, quia commutabiles sunt eum aliis numeris, re vera polygch malisti sunt. Logauedici autem imminuti. Tum aliquot etiam asynarietos notavimus. Superest ut dicatur de concretis, de poluschematistis iis, quos incertum est, ex quo genere simplicium orti sint, et de compositis, sive per cohaerentiam, Sive sine vinculo lactis, qui vel ex diversis sint numeris compositi, vel, si ex iisdem, tamen ordinum diversitate iaciant, ut non possint pro simplicibus unoque numero decurrentibus haberi.

Versuum polystheinatistorum, si ni, Ionicis ei choriambicis discesseris, de quibus lib. II. dictum, re vera unum tantum Superest genus, Glyco ne i. Νum qui praeter hos

220쪽

polyschematisti inveniuntur, ex his compositi sunt. De hoc metro scripserunt C. E. Geppertus et Selchmannus, quorum de dissertationibus editis Berotini a. 1834. et ego dixi in Isilinii Annalibus a. 1834. lasc. 3. et 10. et Η. Weissen-born in diurnis Darmstadiensibus a. IS36. n. 30-32. Et hie quidem ipse libri de versibus Glyconeis particulam primam Lipsiae a. I 840. alteram l84 l. edidit. Metrici Glyeoneos ad antispastos reserunt, quod salsum esse ex eo apparet, quod etiam a trochaeo incipiunt. Vnde a basi initium fieri apertum est. Quin contractio brevium in Ρherecrateo apud Catullum LXI. 25. nutriunt umore, etiam syllaba breviorem redditura esset versum, quam sinit lex metri antispastiei. Seneca in Oedipo etiam Glyeoneidae lum in spondeum eonvertit eo in earmine, quod est a v. 882. ut vela ns yrsagas gravia risu antennas gemant. Prima enim eaque maxime Simplex et elegans Glyconeorum forma haec est:

Quod genus versuum plerumque systemata lacu, quae versu catalectico, qui Pherecrateus dicitur, finiri soleut:

Eurip. Androm. 502. αδ' ἐγαν χέρας αἱριατη- ρμς βροχοισι κεκλειμένα . I

f. 460.

Qui polyschematistum hoc metrum fecerunt, primo Ioga-oedicum ordinem in choriambum et iambum mutarunt, quo penultima syllaba anceps sacta est: