장음표시 사용
221쪽
Ηaec anceps propria, nisi fallor, scenicorun poetarum est. Et quum haec forma, etsi valde diversa a dochmiaco metro, tamen, basi excepta, iisdem syllabis constet, quibus docti-iniaci, ubi in iis longa est prima anaerusis, soluta autem prima arsis: l α Ioarhythmici duo genera dochmiacorum constituerunt, quorum metrici alterum eodem nomine, alterum Glyconeum vocarunt.
Vid. Aristid. Quintil. p. 39. q. 46 I.
0rdine logaoedico in choriambum et iambum diviso variari numerum placuit per transpositionem, ita ut iambus iste ante choriambum collocatus in trochaeum mutaretur , quia bustu arsis sequi debet:
Ρhilyllius in Auga apud Athenaeum XI. p. 485. u. apud Meinekium II. 2. p. 858.
Denique rursus alia facta est transpositio, sed raro, et, ut videtur, non nisi in compositis quibusdam formis, cho- Distiir orale
222쪽
riambo principium occupante, basi autem trochaeoque in dipodiam iambicam mutatis: quae forma est versus choriambici dimetri. . 463. Versus Pherecrateus, in quo nullus post choriambum iambus est, qui transponi possit, non nisi duas sormas admittit:
et, quarum posteri0r rara est, et sere tantum in compositis quibusdam versibus usitata.
Dicatur primo de permutatione formarum. Atque primitiva Glyconeorum sorma, quae iambo sinitur, apud scenicus, certe in recentiore tragoedia, etiam spondeum in fine recipit, ita ut spondeus iambo in antistrophisis respondere possit: l αὐὐ- i ta
Euripides Hippol. 741. 75 l. '
si sana est antistrophici versus scriptura. Quod apud Sophoclem legitur Ρhiloet. Il28. I 15I.
sacile corrigi potest ἀλκὰν tu ἀκμὰν mutato. Ρlerumque enimiambo iambus, sp0ndeo Spondeus. respondet. Omninoque etiam in hoc genere versuum aliquanto diligentius, quum olim putabatur, reSponsiones elaboratas esse deprehendimus.
223쪽
Deinde huic, de qua modo dictum, formae, . . l l etiam istia, quae choriambum in sine habet, respondet, nec solum apud scenicos, sed etiam in leviore poesi lyrica, ut apud Corinnam.
Haec sorma apud sceni eos in ipsis Glyconeis, si recte observavi, Semper sibimet ipsi tantum respondet, neque aut cum hae,
aut cum illa, ... t 4m lcommutata invenitur. Sed in versu Ρriapeo, ut videtur, hae tres formae omnes inter se commutantur: sortasse etiam apud Corinnam. Alteram dimetri choriambici sormam
nusquam vidi in sormis Glyconeorum.
In Ρherecrateo autem versu, si ex paucis exemplis con iecturam sacere licet, usitatiori sormae
224쪽
pilam altera videri potest respondere At non puto hoc ullo quod certum sit exemplo confirmari posse. Quod in Sophoclis Antigona v. 607. leviter mutatum huc tractum erat, ουτ ἀκαι/ατοι θεων /ιηνες, multis est coniecturis tentatum, ex quibus quod olim conieci:
omnium est lacillimum, eoque probabilius, quod IIesychius ακιι εl interpretatur ακαματεί. Respondet v. 618. εἶδοτι δ' οὐδεν ἔρπει.
In Euripidis Medea I 57. I 82.
Ζεύς σοι ταδε συνδικήσει. ιινὶ λ&ν. σπευσον δε τε πριν κακωσαι τους Iσον, iam olim scribendum esse monili.
Νunc de singulis partibus Glyeoneorum et Ρhereerat eorum explicabo. A basi exclusus purrhichius apud scenicos et in graviore poesi lyrica. Neque omnino eum pedem usquam repperi. Reliqui pedes disyllabi apud scenicos promiscue usurpantur, ut quivis cuivis resp0ndeat. Tribrachum recentior maxime tragoedia frequentavit. Eurip. Ρhoen. 210. Sed totam stropham atque antistropham afferri praestat:
225쪽
Καδμείων δ' εμολον γαν, κλεινων Ἀγηνοριδαν5 ομογενεῖς ἐπὶ Aractam πεμφθεῖσ ἐνθάδε πυργους,
κοις Φοίβω λάτρις γενόμαν.ετι δἐ Κασταλιας νωρ I 0 ἐπιμένει με κόμας ἐφιας δεισαι nαρθένιον χλιδὰν σοιβείαισι λατρείαις. Apparet aut semel tantum duas breves uni longae respondere, V. 5. ubi nomen proprium suo iure fruitur, aut bis, si in antistrophae v. 7. plerorumque librorum Scriptura χρυσοτευ- κτοις recipitur; numeros autem variatos esse v. 8. et s. quos tamen, ut saepe in Glyconeis, exaequare non est dissicile, ac v. s. quidem sic: 1τι δ' ιδωρ τὸ Κασταλως, v. 8. autem librorum seripturae γενόμαν et ἐγενόμαν incertae redduntur adnotationibus scholiastarum: ισα αντὶ του διιοίως
ροκευα ιένον αναθημα, Ουτως ἐπέμφθην, et: ἐτάχθην γενέσθαι, ξτοι γενήσοι αι, N I ως το κατ ενάσθη πι η λάτρις καὶ δουληωνομασθην καὶ ἐτιιιμην, ηγουν πασα τω λψ ἀφιέρωφιαι, ut alter ωοίβω λάτρις ἐσταλην, alter SoQua λάτρις si νέθην legisse videatur. Recentior tragoediae aetas videtur in basi etiam anapaestum admisisse, Si antitheticus versus spondeum haberet,
ut in Iphigenia Taurica v. II 05. 1120.
226쪽
I96 LIB. III. CAP. II. In Sophoclis Philocteia autem v. I 089. I 10.
non serendus in strophico anapaestus: quare τί delevi. In Aristophanis Ranis v. 1322. vituperari usurpatum ab Euripide hunc pedem, itemque dactylum post basin ante choriambum volunt scholiastae:
Dactylus ubi in basi est, utraque forma, et haec
sere semper sibimet ipsi accurate respondet, ut dubitari possit, an hi dactylici potius numeri sint. In recentiore tragoedia dactylus in basi poni salso putabatur. intellectum est enim neglectam responsionum congruentiam ab erroribus scribarum esse prosectam, ut in Euripidis Iph. Aul. 547. 562.
Vbi μαινομένων legebatur. Et in Iphig. Taur. 1129. II 44.
Vbi scriptum erat κδεαδον επτατονου λυρας. quod genus numeri Iogauedi ei saepe cum Glyconeis coniunctum invenitur, ut in Aristoph. Τhesm. II 36. quod carmen sic scribendum:
227쪽
DE VERSIBUS GLYCOΝκIS. I97IΠαλλάδα τὴν φιλοχορον ἐμοὶ προωδ.
ῆλθετε, νυν ἀφ&εσθ', ἀφίκεσθ', ἱκετεύη κεν, ἐνθάδε χυ D.
Choriambus, qui sequitur basin in hac forma, neque in dipodiam iambicam, ut in aliis versibus choriambi- eis, mutatur, quia basin non potest anacrusis sequi; neque IuMolossum, ut videtur, propter nimiam ambiguitatem, quae inde oritura esset, quum tales versus quivis Sio potius esset
quam, quemadmodum deberet: Distiirco by Coosla
228쪽
Solutiones vero huius choriambi in recentiore praesertim tragoedia non sunt rarae. Et primae quidem syllabae, ut Soph. Ded. C. IM. 205. nisi hic versus iambicus est:
Vltimae syllabae, ut in Hel. 1505. I 522.
Nec dubito, quin aliquando etiam utramque solverint, ut in altera forma, de qua β. 475. . 472.
ordo ille, qui post basin est, et solutionem araeos et finalem ancipitem admittit. Vnde pro trochaeo nunc Spondeus nunc tribrachus, et hi quidem saepissime, nunc etiam, Sed rarius, anapaestus ponitur, ut in Dreste v. 812. 824.
6. 473. Vbi dactylus hic pes est, videndum ne versus non Sint Glyconei, ut in Iph. Taur. I092. II M.
229쪽
ευξυνετον ξυνετοῖσι βοαν. Οὐλοφιένων ἐνὶ ναυσὶν εβαν.
viii dactylici potius esse videntur. Veri simile est tamen, recentiorem tragoediam etiam in Glyconeis interdum hunc pedem dactylum fecisse: vide β. 468. . 474. Choriambus, qui in hac tarma ultimum locum tenet, non videtur in Molossum mutatus esse. Nihil enim probat Soph. Antig. 103. IN.
ἐφανθ ποe, ω χρυσέας, ενα, πρίν ποF ιετέρων, non solum propter ambiguam mensuram verbi χρυσεος, de qua V. Elem. d. m. p. 44., sed etiam, quia deleto ω sacile
restitui altera Glyconei sorma potest. 6. 475. Solvi vero choriambi huius utramque longam licet. Eurip. Bacch. 410. 427.
Nam etsi Glyconei interdum non perpetuato numero Sese excipiunt, unde et hiatus in fine locum habet, et syllaba anceps vide Seidier. ad Eurip. Electr. 153. et 207. , tamen plerumque in systemata coniuncti, excluso hiatu et syllaba ancipiti, non modo verba inter duos versus dividi, sed etiam ultimam versus syllabam solvi patiuntur. Vide Seidierum de verss. dochm. p. 260. et ad Eurip. Iph. Taur. I 076.
Quemadmodum dochmiacis versibus alii numeri, similes illis, vel partes eorum, et intermiscentur et copulantur, ita
230쪽
etiam Glyconeis ingens multitudo versuum iuncta invenitur, qui vel similes iis sint, vel ipsi ex Glyconeis, parte aliqua dempta vel addita, constent. Hi versus hoc sere commune habent, quod choriambum continent, alii pedi iunctum.
Vsitatissimae has sere sormae sunt. Ρrimo brevissimae
quae tamen utrum inter se permutatae fuerint, an non, incertum relinquam, quum sibi accurate respondere soleant.
Vide tamen 6. 493. Soph. Oed. Col. I 28. I M. ας τρέμομεν λέγειν.
Eurip. Hec. 637. 646. MDος. αὐγα ι. παῖδας ανηρ βουτας. Apparet, hoc genus versuum etiam dochmiacum videri .posse. Non poterit autem, si commutari potuit cum altera forma, quae est in his Eurip. Suppl. 960. 968. δυςαίων δ' o βίος,