Ioannis Launoij Constantiensis, Paris. theologi De varia Aristotelis in Academia Parisiensis fortuna, extraneis hinc inde adornata praesidiis, liber. Ad ... Henricum Lud. Habertum Mommorium ..

131쪽

Christi Potaque domina propositiones impudenter se falso Scholasticis imponi Iur fur, quia non est verum quanquam stis exploratumst in multis moralia Ari telis cum chri Paulique doctrina con semire. Facultas asserit quidem octrinam Aris elisci sed quis qua ratione asserat, Mquid asserendo excipiat , consderet, Facultatem ab antiquis Patribus, qui Aristotelem tantopere ogerunt, non plane dissentire iudicabit.

Parisiis assem, Facultat otium accus or quidam Theologi, quod professioni sua non vacent uti par est.

Hic visum est pretium curae grauimmam ea re querelam referres, quae sic extat in Academiae conunentariis nuper in

lucem editis Anno Domιn M. D. XXX. mens Augusti Pratremitu a dignissimo μαυ-no primo Praeside Senatus Pari Us ex unaquaque aculinare deputinos conuocatos fuisse, ut pmdentibus di que consilis toti Academia proseiceret, in--- istissime bonis rum literarum studia nonnuta tamen tumuiaribas agitata reserent. Nam dum nescio quo' fata μmu sursum deonumque omnia ib

132쪽

conditionem repuraret, flue Pudiorum ac δει rem Merarum amnem ueretur, non-nuesias obuersantes nugas summa de , miradio ηtia , flaraque extentate ex Regis decreto reformare flatuit. a ex re dumta η-nust Theologis peieramur reformariora Facultatis Araium , ita es ceris siripio obra terunt deputari Facultatis Anium eidem Domino primo Praefluis, Muram hancri cad miam Parisiensem summo ludibris hactenus exteris nationibus fuisse, non aliam ob case

mo, HieroM mo, Avunino se milibus sopbistice nesio quam ac Masecticea , in qua non placvit Deo fluare suum 'Fulum, inares tamen Theologi profiteremur, contra id quod habetur in cap. C. Nonne sene per rotam xxxvii disina. Duque peiurum ratis ita ι Artium t praeteritis emendatis Gm nimiis μενδή-iuersum tinguarum iudicium neglexissent bustas in futurum ad hanc gradum Facultatis seriam admitteretur, nisi omnibus his doctrina generibus a d

133쪽

F ic auctor, qui tunc in Germania cum sectariis pugnabat fortiter , eandem verae Theologiae calamitatem conqueritur. In libri v. Hierarchiae Ecclesiasticae capit r. Marsilium Patauinum hominem Aristotelicum magis , quam Christianum appellat, qud Aristotelis auctolitatem, rationes adhibet. Verba sunt Scrus is me μου

ducentos ad Ludovicum Bauarum temporibus annis XXII. a quo sie excomm*nicatosfue

rvt. Et paullo post: Frit homo risuieura. manis , quam Chri anus, atque ex situ mrgis, quam ex Chri inuitutis nouam Ere fasticis Hierarchiae formam conatus ef*frigere Et post ilia:Deinde ianuabinitio ingenuὸ

orsimpliciter proponit id, quod conaturrimon-

are, sed ne dissimuiat, ensem ad hoc venies, alias quassam sententiolas subdole a fruens otiuncub quibusam Dialecticis o Arist. luis ineprima fonte nihilin se continere πι- dotur,quod magnopere animaduerundum sis, quapropter nec lectorem asio properantem etianem, tias dis ioem exactiorem inui-rant incam adcausam ventum est,etsi enuntiosis,uelut ante cerro demonstratis anquam

primis indubitatis principiis titur. Susiali lectorem incautum, O fAet impi- Quo

134쪽

ta V A RAE A fit si Pighius Marsilium Pseudo-Theologum semel atque uerum vocet. Planctu Thomas , acum Theologia Pari in ensis, Hieroumus ausus, e Ioannes

Maior certum procribunt modum, quo ha

REM hanc, quae momenti videtur grauissimi ac difficillimi, sic breuiter expeditum imus. Beatus Thomas in prima part quaest. I. an. vii ad secundum de Theologia scribit Sacra doctrina utitur auctoritatibus canonicis Scriptura propria ex nec tale argumentando, auctoritatibus vero aliorum doctorum Eccusa, quas argumentando ex propriias, probabibier. Innititur enim des non

reuelationi Apostolis o Prophetii fina, qui

canonicos libros scri runt, non autem reue-Diioni, siqua fuit aliis Doctoribus sum. Sic Theologiam definit. Facultas supra in cap. . elim B. Tho mae libros expendit, perscrutatur, de iis uniuersim censet, pauca quidem traditi, sed instituto nostro opportunissima neca resam Theologiae definiti me aliena Sunt autem eiusmodici ius S Thomaeo δε- mura in mulus innititur auctoritatibus

135쪽

errauit, quia τι dicunt, non loquitur ibi The

omia, cum ustam sacrae Scripturae, aut Sanctorum auctoritatem inducat . solum PH- 'bice , , Duniam rationes naturatis. Hieronymus angestus ante laudatus, postquam abiecit Theologiae Scholasticae definitionem , quam Lutherus in illius odium fabricauerat, legitimam defitutionem proposuit Scholactica , inquit Theologias diminarum Scripturarum peraria, recuro, quem Ecclesia a rebar sensu nou spretis omibodoxarum Doctorum interpretationibus rensuris, o interdum abarum si na W- n contemps suifragio. Ioannes Maior etiam mite laudatus Theologum definit: i multos passu Scripturae sacra Mestigit, o mum assinis flue onere per alium se furit omnia quadrare.

Qui Theologum definit, Theologiam de .

finire censetur Theologiae Scholasticae de , finitiones hae omnes ad eundem spectant scopum, de serram paene eandem recipromini. Ex iis autem modus praestituitur quo multorum expostulationi iustae satisfiat. Igitur sumat quis j manus Scho-

136쪽

perlegat, cum inciderit in quaestiones articulos, membra, capita, partes, sectiones vel alios similes titulos, quibus allatae definitiones Theologiae conuenient, tunc studiose amplectatur auctorem ea in re verum esse de schola Theologum ingenue pronuntiet. Sed cum incurrerits quod non raro fiet in quaestiones , artiaculos membra, capita partes, sectiones, vel alios similes titulos , quibus allatae finitiones Theologiae non conuenient, pro-ςul mandet, o auctorem ea in re falsi a que ementiti nominis esse Theologum intrepide dicat, ε tunc negari merito non

merit, quin auctor ille scholae quisquis fiae

rit,dogmata Theologica tractauerit adno num definitionis, quam Dulici us composuit dicenda profecto sunt cum Veritate,

quae veritas ipsa gessit. Quidquid id est;

breuius enunciabitur , si quis cum Facultate Theologiae sic dicat hic vel illa auctor seu Theologus in hoc vel illo argumenti genere, quod tractat, non loquitur Theologice sed Philosophice. Repellendus ergo est, quia Theologum non agit,sed Plib. lotophum. Et sane qui dogma vere Theologicin Philosophicis , non Theologici

137쪽

ratiombus probat, id prodere citius,'Qm probare mihi videtur. Sed audi , qui reponant, non omnes quaestiones , in quibus soluendis desudant Scholastici, tractari posse, quemadmodum tractandas esse allatae definitiones Theologiae praescribunt. Quid aliud inde quaeso sequi thir, nisi quod quaestiones huiusmodi a Theologo tractandae non sint, sed Philosopho relinquendae, si tamen relinqdi debeant, c 'on potius abiici de obliterati. Responsio haec non est mea, sed Gregorij IX. cuius in cap. r. verba r tulimus Magistris inquit, scho tres Them- is in acu te, profitemur .s --

deant laudabiliter exercere , nec Philo phos

loquantur in lingua populi tinguam Hebraeam mm a tica confondentes sed de istu TAN, T v, in scholis quastionibus dissutent, .aepe Iibros Theologicos, o Sanctorum Patrans fractatio valeant terminari. Per libros Theologicos Scripturas sacras maxime intelligi , siue quia illos Sanctorum Patrum tractatibus praeponit, siue quia Scripturae

sacrae vere dici possunt libri Theologici, sue quia Pontifex iubet, ut Theodidacti fiant ij, qui Theologia incumbunt, siue

138쪽

demum, quia Pontifex in recensonebrorum quibus uti debent Theologi, Scripturae acrae non esset oblitus nemo dicet hoc , nisi qui voluerit illum iniuria graui assicere.

explicaturi In qua Ramus ristoteles in arenam descendunt , hic cum laude vincit , ille sine di ultate minci-- redimicantibias cuin Arimiele Frun

V nihil est in rebus humanis firmum

ac stabile, ab onmibus, quae antὸ censui, statutis paulatim recessum est, doctrinaque ristotelis uniuersa Parisienses scholas occupauit. Idque impune. Nam sine ullo discrimine, anathematis metu lecti sunt libri omnes, siue qui Dialecti .cam, siue qui Physicam, Metaphysicam

docerent. Quamobrem Francisco I Rege grauissimos in Academia patronos . adeo non oppugnatores habuerunt. Ex quo enim Petrus Ramus Dialecticas institutiones, Ari-

139쪽

AUsTOTELI FORTUNA. iasi Aristotelicas animaduersiones edidit, tunc in eadem Academia de retinendis Aristotelis operibus de doctrina , quae a Ramomplodebatur, actum est. Quae res in qu dam Rectorum Parisiensis Academiae Librario sic narratur. Eo tectore Guillelmo

Montuello 'situr, quo genio malo,rrum penu in Academiam, ingens facta somniinnsudiorum derepente perturbati , edito recens o Eo, cui titulus erat, Animaduersones Ari telicae , compsi ad extingeundam in totum dominam inius Arso telis amniu- Philo-Abstrum ficu principis. Cui sane morbo non uriter grassum , o mentum ad iduis, quod si nouum s inauditum facile qua-α- Halatim sese in uani , matur fico suo es accursum parrim decreto iudicum, qui prudenter obrum istum fatim suppressi ν,

o ne diuenderetur publice, inhibuerunt, par tim editis breui aliqore obris ri ti, quibus auctoris libest ictius calumniarum mendaciorum pleni interrius sunt furia Postremo tandem Chrisianissimi Regis σημώ cum periora omnia viderentur usistis ad tantum ignem , o quotidie metu ac magis etrabat , si uendum , deiecti seminis in omni linguarum o literarum genere

exercitatissimi, qui cum oristum immis a

140쪽

rerum eiusAm auctoris propius Πηitis, Uris exissent, ibesiorum auctorem iuxta Regis decretum, praesentem pro se dicentem p sine ipsi audim ent, ex quo or bono iud canus, magnam incusam esse obestu imprudentia ignorantiam egi de rarunt,qui με sua in suam Academiam stita beneuo-m roseriti regio seisio notatis literis , --nibus regni partibus fugiendum hanc pestem

Agnificandum censuit. Harum autem titer . rum, qu. actis publicis inclusae sunt, data es Done a Parisi, Mars M. D. XLI Ii. de nostra regne is XXX. inarum tenor s-- ramve -- ωπ' parvi grace de Dieu Rost de Francer a uus ceu qui ces fre- semici ut ' Satur. Comme entre usa tres grandes salicitudo que nos auon to iour eues , de iecordonnem es enabur ia