장음표시 사용
142쪽
mas aduertis e iam decerne nos estres a
143쪽
i ne pos sues. Et ensemme ne comensu dii Liure de Animaduerson que ous me seves, o ne maniere de medire , testemenφ
144쪽
334 D E V A RI Asio imprime emiceux, os sty aume, Paus, Terres, eigneuries , ou aut res Beme non estans de nostre abrissumes: Et semblablementaudit Ramus , de ne plus sire ussus Liures ne os fir ecrire ou copter, publier, ne semeren auone maniere, ne sire en Diauctique ne
Phi 'hie, en uelque maniere que e sit, seni's re expresse permisitori, Aufi de ne plus se de telles messisncei inueotiues
contre cini te, ne auires anciens Autheura, receus es approuueet, ne contre nonredite Ee
145쪽
nal. Mandons enisu tre tuus nos utres Iu-
D. XLIII., de noctre regne te Frentreme.
In hac autem regia constitutione singilla- tim deducuntur , quae Rector Montuellus in compendium misit. Quare Cum huius constitutionis summa sit Montuelli narratio, minus videtur necesse , ut illa Latino sermone donetur. Adnotasse tamen momenta septem operae pretium cst Imprimis ea contentio, quae decreto regio sedatur, primum exorta est inter Petrum Ramum,.Antonium oueanum, qui plures statim Academiae Magistros in suas partes traxit, Mui aduersarium concitauit. Dein
146쪽
13 DE VARIA de post multas altercationes priuatis studiis potius, quam publico boia incensas, res selectorum ab utroque virorum arbitrio commissa est. Ramus optauit Ioannem runtinum in Decretis Doctorem, MIoannem Bellomontanum in Medicina Magistrum moueanus ver Petrum Danesium, Franciscum Vicomercatensem, quibus Rex proprio motu adiecit Ioannem Salignacum in Theologia Professorem. I uni ubi Ramus, oucanus coram his arbitris disputationes instituissent, Ramus ut negoti cursum abrumperet, ab iudicio
arbitrorum prouocauit. Quarib, Rex edi-Xit, Vt remota omni prouocatione disputationes coram arbitris Sescenseribus absonuerentur. Qtuntb,Ramus ubi causa casurum
se pervideret , dicto audiens Regi libros
suos arbitrio Censorum subiecit Sexto, cum ad librorum cnsuram ventum est, Ioannes Quintinus, Ioannes Bellomontanus subtraxerunt sese, omnem a se iudicandi potestatem ab alienaroni. Postremis, Ramus sic a suis desertus trium alio rum dicio eosdem Iibros adhuc submisit. Hi autem cum Ram libros damnassent, regiae constitutioni causam dederunt. Ce- terum in huius fortunae mutatione licet
147쪽
ARIsTOTELI F RTUNA. 137 de Aristotelis Dialectica moueretur u sti, Rex tamen reliquos cum illa libros asserere videtur. Sed si res ex rapsa pens tur, satis erat rationi consentaneum , ut cum Ramus alios Aristotelis libros non reprehendisset , eos quoque Fr nciscus a attingeret.
ET Wimum quidem cur isto dc seque e
capite xvii. Gallica Latinis admisceam, Maiestas regia faciti, Parisiensis Senat asamplitudo. Quae enim Rex edixit, ori natus decreuit , cum certis ac solemnibus exprimantur verbas, tenore proprio reserudebuerunt. Apud Hispanos talosque scriptores pridem inivire postumessi video, Ut conc pias vernacule suorum Prinoipum sanctiones Latinis non dubitent operibus illigare Accedit e , quod eorum qim Gallico sermone oferentur, mmam
148쪽
Neque de causeratami, neque de facto Francisi Regis quicquam pronuntiandum. Hoc demae loco Petrum Ramum d sendere non est animus nec ingenium Doria isti quoque primi facto nec pronu 'tio, nec is sum , qui pronuntiare velim aut possim Scribo tantam historiam, cui quae
gesta sunt, simpliciter narrare incumbit. Versim adiiciam nonnulli, quae non mo- db sextae huic fortunae allatura sunt lucem, sed, cum illa connecti videntur.
Fruscissus Rex in facta suo dedit exemplum,
M quando Franciscus Aristotelis Di lecticam, doctrinam in scholis Christianorum asseruit, suum est exemplum. Id enim neque Constantinus , neque heodosius, neque Iustinianus , neque Carolus Magnus, neque ullus alius Princeps antea
fecerat. Quinimm Philippus Augustos
149쪽
ΑRIsTOTELI FORTUNA I igni tradita Aristotelis opera vidit, 'acuit Praeterea id Franciscus praestitit ill rum consilio, quorum maiores Aristotelis libros igni tradendos esse iudicarant sui: haec prima Aristotelis in Academia Paria sensi fortuna , quae flammis vltricibus luxit. Aurimara a Tatius Rami controuersiaim in rat. egregius est hanc in rem Audomarus alaeus, qui quaesierint partium studia , sic exponit in sua ad Carolum Lotharingium Card Academia, Ui-ιαλ-nibus, Epicureis, Peripateticis Stoicis,
umia sme aliqua anima insedit.
ne se putant eam deponere, ut Cicero 'ibit.
Sed nesso quomodo purique errare maiant, iamque sententiam, quam semel adamarent. pugnacissime defendere , Mam quid constan rimine Scam exquirere. Curram pauci igi- ruri cademici ' qui ρηι- rmo con ηnque iudicio sint, o plerique isendi σημμπῶν luborem fugiunt. Itaque Cicero cademicommma Misamem . tudinemque Acri. 4emias excuset inuam, ait, nunclmpemodum orbam esse in V Gracia intestigo, quod non c. ia uiua ,sd arditate homi m
150쪽
n s percipere magnum es, quanto maius omnes ' quod facere iis est necesse , quibus propossum est, veri reperiendi causa se contra omnes Philosephos o pro omnibus dicere. Plerumque autem caecus iste amor ex aliqua auctoritatis opinione 'citur, quod vehementer eis in hac libera philosophandi veritate reprehendendum Cicero tui autem requirunt quid quaque de re ipse sentiamus, curiosus id faciunt, quam necesse est. Non enim tam auctores in disutando, quam rationis momenta quaereaeda sunt. Qin etiam obes iis plerunque, qui Uere volunt, auctorisas eorum, qui se docere profitentur desinunt enim suum iudicium adhibere. Id habent ratum, quod ab eo, quem probant, iudicatum vident. Nec vero probare suo id , quod de Pythagoreis acce
pimus quos feruoibi quid a marent in dis
utando , .m ex his quaereretur , quare ita esset, resondere solitos, αὐτος ἔφαι, ipse dixitios autem erat Pythagoras Tantum opinio praeiudicata poterat, ut etiam sine ratione va-Ieret auctoritas. Et iam erroris vanitas in quibusllam Ari leuis e qui tantum tribuunt suo mags , ut eum Deum quendam exitii-ment, Ari teli repugnare, idem propemodum esse credant , quod naturae, critati , Deo re-