장음표시 사용
171쪽
rum non pauco s errores Romani Pontifices iustissime confixerunt. 3l Sed vereor, ne hqc saeuitatis nobilissimae defensio accusatio sit audaciae meae, jam nimis abutentis patientia tua, ct fusius, quam Opus esset, in Calaistarum laudes excurrentis: sed quamvis ipse non egeas tam multis, ut incipias de doctissimis viris sentire pro merito ipsorum, indigent certe alii, nec pauci, qui hac nostraditate sic de Casu istis loquuntur, ut non ita obloquantur de Rce hominum pessimorum. ΗΟ-xum calumniis dispellendis forte non erunt inutilia, quae audivisti. Proderunt eriam quae anseri Doctor praeclarissimus Ludovicus Abel lyEpiscopus Ruthenensis in sua quam instituit, ejusdem Casuisticae facultatis , & librorum qui ex ea prodierunt,apologia,adnexa libello quem inscripsit de Principiis Moralis Grisianae Se
quam velim omnino legas . Leges autem intra duas horas, cum sit paucarum paginarum dissertatio. Cor. Librum non habeo. MAI. Nec habebam ego, primumque ha- hui hae die ipsa delatum ad me ab amico meo non ignaro studiorum meorum : nec adhuc Potui totum legere : in ipsorum tamen capitum, seu articulorum titulis video tangi ab eo Omnia, quae diei hac super re possunt. . Chr.
172쪽
. Lib. II. Cap. X. . II T Cur. Ostende qu so. Auct. Accipe, & lege titulos, nempe summarias partium inscriptiones. Chr. Ut video, est Gallice scriptus. Gallice non lego . Rogo, vertas in Latinum sermonem hos, quos dicebas articulorum titulos, ut ipse etiam pretiosum hoc poculum , quod humanissime mihi propinas, summis saltem labris degustem. ga Aues. Non abnuo. Sic tota dissertatio inscribitur. Declaratio librorum, ει opinionum fusarum.Sequentes autem sunt tituli Articulorum , in quos Opus dividitur . . .
Articulus I. Occasio scribendi hanc dissertatio-
Artic. II. Puid sit sentiendum generatim de Ca- suisti, eorumque libris . Art. III. Anima ersiones quaedam circa conmlium , quod aliqui dant Confessariis, legendi sanctor Patres, ut ex ipsis Bauriant datarinam moralem , ex qua cossientis casei expe-
Are. IV. De origine Cafusarum , eorumque quoi scripsere , libros. Art. U. Cafui sar rejiciuot, ac damnant, temere rejiciunt ac damnant multos sanctor viros , quos Divorum honoribus Ecclesia colit. ν
173쪽
iue . gib II. Cap. X. Art. VI. Ab his qui Ga yiarum libros damnara , priuaeri Hideles maximo alamento . Art. VII. Adem sunt occasio ingentium malorum , quibus grsve damnum infertur animabus, ta Ecclesiasica disciplina perturbatur . Art. VIII. Expenduntur quorundam qucriwoniae de nimio librorumn numero, quos edidere
sarain libris, si legantur in eis opiniones laxiorer , qus videantur morum laxitati favere. His novem Articulis totum opus absolvitur, nempe solis pagellis septendecim . ONolim audacior esse, at quando li-her tam brevis est , posses hic totum vertere , di mihi latine recitare. LAuct. Id perlibenter faciam, sed alibi, ubi iterum erit de hoc Doctore loquendum , vel in calce totius noctri operis ; ne longius ab hujus libri proposito divagemur. Redeamus igitur ad nosti os Canones Poenitentiales , eamque tandem quςstionem solvere aggrediamur, quae est hujus secundi libri potissimum argumen
174쪽
I 39 An Canones Paenitentiales fuerint conditi ingratiam dumtaxat externa disciplina. I f rca finem Canonum Poenitentialium
s est triplex sententia . Prima H reticorum dicentium, nos a Patribus statutos ad so. Iam quandam disciplinam externam, aut probationem , qua cognosceretur, utrum qui deliquerat , & fuerat excommunicatus, mereretur recipi, & restitui. Philippus in Apologia Confessionis Augustanae art. de Consessione, &satisfactione, Scholastici siderunt inquit) in Ecclesia esse satilfactiones , sed non animadveriebant , illaspectacula instituta esse, tum exempli causa, tum adprobandum hos, qui petebantreeipi ab Ecclesia . In summo non viderunt esse disciplinam , ta rem prorius politicam : ideo δε- persitiosὸ finxerunt, eas non ad disciplinam coram Ecclesia, sed ad placandum Deum valere . . Joannes Calvinus lib.3. Instit. cap.4. q. 39. loquens de poenitentiis quae per hos Canones a Patribus indictae fuere, Vocabant cinquito ut plurimum satisfactionem ; non compensetionem, quae Deo redderetur, sed publicam satisfactionem , quo qui excommunicatione mulctati fuerant , cum in communioneis recipi vellent, δε-
175쪽
16o Lib. II. Cap. m. Hesiam reddebant de Iaa paenitentia certioreae: indicebantur enim illis paenitentibus certa jejunia , ει alia, quibus se prioris vitae perὰ , G ex animo pertaesos esse approborant, vel potius priorum memoriam obliter arent, atque ita diceban
tur non Deo , sed Ecclesiae fatis acere .
Secunda sententia est multorum Catholicorum docentium, Patres intendisse quidem per hos Canones, non solum externam disciplinam, sed internam expiationem delictorum, ut videlicet qui deliquerant per poenitentias Canone statutas conciperent majorem dolorem culparum , Deo satisfacerent, seque magis disponerent ei plenariae absolutioni, qua tandem donabantur ; non intendi sie tamen, ut canoni 'cae poenitentiae a Confessariis in foro secreto imponerentur, & pr cipereatur, sed in foro externo, eo modo quo nunc in causis fidei a sacri illius fori Judicibus, quos Inquisitores dicimus, imponuntur, & in hoc sensu pr dictos
Canones pertinuisse ad solum forum externum . Doctores id asserentes, qui non pauci sunt, a
feremus in tertio libro . , - i
Tertia sententia est pariter aliquorum C tholicorum dicentium Patres per eos Canones intendisse, ut poenitentiae statutae imponerentur etiam in foro interno, & arcano sacramen
176쪽
Lib. II. Cap. XI. I 6 I& exigerentur , cum peragi possent, quamvis
valde contritis possent ex parte remitti. Hanc tueri videntur omnes, qui ab aliquot annis profitentur severiorem doctrinam.
et Quid sentiam circa hoc, an videlicet debuerint in foro arcano illae poenitentiae imponi dicam postea. Nunc solum statuo hanc propositionem, & dico, Patres per eos Canones Ve-ve poenitentiales non intendisse solam externam disciplinam , sed internam etiam curationem poenitentis , ejus absolutionem a culpis contra Deum commissis , & vere respexisse ipsum quoque sorum arcanum sacramenti. Dixi per eos Canones vere poenitentiales,& non pure poenales: nam loquendo de illis propositio est magis certa . Et quidem quod non intenderint solum externam disciplinam,sed etiam veram curationem poenitentis, veramque delicti expiationem , sic probo primo . Illud intenderunr Pa tres per hos Canones legesque, quibus imponebant aut imponi jubebant eas poenitentias, quod intendebant per suas conciones quibus i culcabant peccatoribus, ut peragerent eas pin nitentias . Id conceditur, & negari non potest. Sed in suis concionibus non hortabantur ad il.
Ias , amore solius disciplinae, & ut peccatores satisfacerent Ecclesiae, sed etiam, immo po- m. H. L . tissi-
177쪽
i62 Lib. II. Cap. XI. tissimum, ut satisfacerent Deo, & obtinerent Veniam peccatorum , ut probat Cardinalis Bellar m. de poenit. lib. q. cap. 9. & seqq. allatis multis Patrum sententiis ex innumeris quae pos sunt afferri. Ergo &c. 3 Probo I. Si intendissent solam externam disciplinam & ut satisfieret Ecclesiae, injunxissis ent solum , ut peccatores peterent ab Ecclesia veniam , ut Ecclesiam placarent, non autem , ut placarent Deum, & veniam ab eo peterent, sicuti semper & potissimum injungunt. Rursus non e vegissent a peccatoribus poenitentiam internam , & contritionem , sed solam emendationem commissi delicti, & ut peragerent injunctam poenam, quod non fecerunt Patres eorum Canones auctores, qui adeo exigebant internam poenitentiam, ut eos qui non pr bebant certa ejus indicia non solum non absolverent, sed nec admitterent ad poenitentiam , iis Vero, qui se Vere contritos argumentis non fallacibus ostenderent, onus impositum poenitentiae minuerent pro mensura contritionis : contritici autem, & cordis poenitudo est satisfactio exhibita Deo, non autem Ecclesiae . .
A Probo g. praefixam conclusionem ex ipsis Praefationibus Conciliorum , vel epistolarum, vel constitutionum , vel librorum continentium hos Canones, in quibus manifeste Patres . signi-
178쪽
significant, intendi quidem a se custodiam disciplinae, non tamen solius externae, sed etiam, imo potissimum internae, qua Poenitens curetur, ut tandem penitus absolvatuν a Praeside poenitentiae; idque intendere debere Poenitentes ipsos,& ideo se sponte illis sistere, quibus ut ait Sanctus Leo epistola 9 i. ad Theodorum Episcopuna o mediator Dei , G hominum homo Christis Iesus hanc dedit potesatem , ut conintentibus a ctionem paenitentiae darent, G eosdem flabri fatisfactione purgator ad communionem Sacramentorum per januam reconciliationis a
Possem plures hujusmodi praefationes in
medium aiferre, sed satis erit partes aliquas afferre ejus,quam legimus ante Excerptum, seu librum Poenitentialem , in quo Gregorius III. colligit praedictos Canones poenitentiae. Et primo queritur Pontifex quod, ut supra dicebam , propter diversitatem librorum poenitentialium qui tunc circumferebantur , haererent in judiciis Presbyteri, nec possent subvenire iis qui concurrebant ad remedium paenitentia: . in foro autem externo & solius disciplinae non fit iste concursus sponte petentium sibi poenam infligi . Secundo nunquam postea mentionem facit, aut poenae, aut punitionis, aut Ecclesiasticae salis factionis, aut aliorum hujusmodi nOL a minum,
179쪽
i64 Lib. II. Cap. XLminum, quae propria sunt externi sori, &disciplinae, sed internae poenitentiae, seu sontritiOnis , & curationis , qua animae vulnera curentur . Et merito paenitentialis dicitur cloquitur
de isto suo Excerpto poenitentiali ) eo quod siς
poenitentis conveniens. Paenitentia autem dicta
es a paenitendo , quod filicet aliquis corde paeniteat , G se peccalfe CORAM DEO erube- sat , quia Deo donante nihil potes contra nos Diabolus in sua proficere nequitia , si puram
volumus agere paenitentiam Ge. Et hoc anima vertendum es, quod si carnales medici contra infirmitates corporum divςrsa consituunt medi- eamenta , quanto magis Sacerdotes Dei contra Hlicitos operae carnis fructus innumerabilia medendi debeant recompensare solatis. Quod ipsum observandum est in Patrum Graecorum epistolis canonicis, in quibus impositio poenitentiarum nunquam appellatur odiosis nominibus externi fori & selius disciplinae, sed eo curationis. Hine & ipsi, & Patres Latini in suis Poenitentialibus vocant semper has poenitentias merium animae, seu remedia animarum, & ipsos praesides poenitentiae Medicos vocant, elique semper inculcant, ut curent amanter, & cum misericordia, ut hic monet Gregorius. Et ma-Qmὸ providendum inquit J ut unicuique peccanti Domini adhibeatur misericordia , quia
180쪽
script- es, fili in judicando egio misericiori, Iob.4.J Unde G Aposolus, Iudicium fine misericordia erit illi qui non fecit misericordiam .
Jacob. I. Ubi autem intenditur sola punitio delicti, & disciplina , potius severitas commen
datur, monenturque judices, ut statutas poenas infligant, nec earum severitatem pro suo arbitrio temperent, quod adeo non monet hic Gregorius, ut potius moneat oppositum,nempe pet nitentias esse minuendas pro conversione poenitentis, ut reliqui etiam monent Patres, quorum commune illud effatum affert,nempe mensuram
temporis in agenda paenitentia magis in arbitrio Antisitum , vel Preroterorum relinquendam , propter misericordiam , quia apud Deum noutam valet mensura temporis, quam doloris. Apud Deum dixit, non vero apud Ecclesiam, quia videlicet id potissimum intendebant, ut Deo satisfieret.
s Hinc probo hoc ipsum . Nam certum est , Auctores hujusmodi librorum poenitentialium non intendisse solam disciplinam, sed potissimum curationem poenitentium in foro i terno , & arcano Sacramenti, nam , ut norunt
omnes, fuerunt scripti in gratiam interni fori, di ad dirigendum Consessarium, qui poenitentem interrogatum de commissis delictis,confessi sum, & imposita poenitentia canonica, Vel ali-