장음표시 사용
191쪽
I 6 Lib. II. Cap. XV r. At Patres, de quibtis loquimur, non
queruntur utcunque de nimia indulgentia Sacerdotum , sed quod non imponerent poenitentias secundum canonum institutionem . Aucto Nempe graves pro gravibus culpis hoc enim potissimum Canones injungebant; vel quod nunquam eas imponerent, quas Canones statuerant, iisque etiam , qui atrocia delicta commiserant, parcerent, ut paulo ante dicebam . Ηςc non asseri sine fundamento , intelliges postea. Redemptiones autem, ex quibus conficis alterum argumentum, non videntur fuisse permutationes poenitentiae Canonicae, quae debuisset imponi absolute pro quovis delicto, sed quae debuisset imponi volentibus in hac vita satisfacere pro tota poena , eum autem pauci possent, paucissimi vellent ita satisfacere, permiserunt imponi poenitentias minores : ne autem haec permutatio majoris poenitentiae in minorem' fieret arbitrio cujusque, statuerunt Patres eas leges redemptivas, per quas docerentur Confessarii quid imponere deberent illis, qui majores , nempe Canonicas poenitentias peragere non possent, aut perdifficile possent, aut acceptarent aegerrime , nec peracturi viderentur, de peccata non ita atrocia commisissent: nam his
ignosci facile, nolebant .. , . . . .
192쪽
8 Quia vero hae ipsae poenitentiae minores , quae in locum majoris substitui initio caeperunt, erant adhuc valde graves, S peccatores absterrebant, nec illud solamen poenitentibus afferebant, quod poterant afferre solae majores , nempe veniam, & remissionem totius poenae , cςperunt Pontifices, ut magis allicerent ad confessionem , & poenitentiam, frequentius indulgere, & utrumque praestare, nempe onus non admodum grave injungere, & oblato , seu soluto pretio ex thesauro Ecclesiae plenam promittere nunc poenae debitae pro uno delicto, nunc debitae pro omnibus veniam, & remissionem . Fuisse autem Ecclesiam quovis tempore
in aliquos indulgentem , jam ostendi eo cap. 9. lib. I.& colligere facile poteris ex ipsa doctrina Canonicae poenitentiae ; siquidem ii ipsi Patres , qui eos tam severos Canones fecere, vel eos collegerunt, & ardore singulari foverunt disciplinam , laudant in Praeside poenitentiae misericordiam , praesertim cum Poenitens affert Verum propositum , & exhibet summam Cou- fessionem, ut loquitur S. Basilius eo Can. 74. idest cum sponte confitetur, & nihil reticet.
Igitur noluerunt Patres in hoc foro voluntario sic aristari poenitentes, ut non esset redemptioni, & indulgentiae locus, nec per redemptionem, & indulgentiam fuit sublata poenitentiarim. H. M Cano-
193쪽
i 8 Lib. II. 6ap. XII. Canonica, quae debuisset imponi absolute , &semper , sed aliquando absolute , aliquando solum si peragi non difficillime posset , aut
9 Nec inde sequitur, Ecclesiam antiquam non fuisse severiorem , sed non fuisse adeo severam, ut pro quovis delicto voluerit semperimponi absolute, & poenitenti etiam reluctanti
eas tam longas, & asperas poenitentias, quas Canones cuivis delicto vindicando, curandoque decernunt. C terum fuisse severiorem; &fortasse etiam Iouge severiorem non abnuunt Doctores, quorum hic personam gero, eamque' afferunt ejus majoris severitatis causam , quam attuli supra cap. T. num .9. Pag.99
Addunt aliam. Voluit Ecclesia Unquiunt ,
velut experiri, an illa major severitas esset utilis , quam quia non satis utilem experta est, &utiliorem esse in hoc foro voluntario benignitatem esse vidit, de sua severitate remisit, de benignior effecta est. Ecclesiam autem experientia doceri , & ita doctam condere alios Canones, alias leges, docuit expraeste S. Augustinus de unico Bapt. cap. 3. Ipse Concilia, inquit , quα per Fingulas regiones, pel provinciar fiunt, plenariorum Conciliorum authoritati , quae fiunt ex universo orbe Christiano, fine allis ambagitas cedunt: ipsoque plenaria upe priο-
194쪽
Lib. II. Cap. XV i 'ra Θ posterioribus emendantur c non quod priora errarint, sed quod aliae posteriores circumst antiae, & ipsa rerum experientia suadeant esse mutanda, quae priora concilia decreverunt θ eum aliquo EXPERIMENTO rerum operitur, quod clausum erat, ει cognoscitur quod latebat sine ullo opo sacrilegs superbic.
ita praedicti Doctores qui putant, Canonicas poenitentias non debuisse in foro interno 1 Confessariis imponi. cier. Quid ergo fieri debuit ex lege Canonica λ Debuit-ne Confessarius omnes absolis Vere , eosque omni onere subeundi Canonicas Poenitentias liberate pMEI. Id forte non dicent. Ego certe non asser . cier. Ergo debuit imponere poenitentias Canonicas. LI. Nec id ita absolute affero.
195쪽
V avrsioni in praecedenti Capite proposita respondetur.
AUCT Debuit id facere Confessarius,quod
I Dico igitur i. Reservasse Episcopos sibi aliqua delicta , quae proinde a Confessariis passi sim absolvi non poterant. Haec fuerunt illa, pro quibus agenda erat publica illa, & solemnis Poenitentia, ad quam admittere solus Episcopus poterat, & solus admissos in die Coenae Domini plene reconciliare , ut in multis Conciliis statuitur. Hunc morem respexit S. August. hom. ultima ex Io. dum hortatur eum, qui timet tale aliquod peccatum commisisse, ut veniat ad Antistitem, per quem in Gesesia claves miniserantur. Haec delicta sic reservata nempe in gratiam solemnis poenitentiae, erant aliqua magis enormia & publica, ut ostendi in Cler. Rom. lib. l. disp. I. & infra magis constabit. Post quintum , aut sextum seculum videtur concessasresbyteris amplior absolvendi facultas, & vix Episcopo reservata ullius peccati venia, saltem in plerisque Ecclesiis, hinc nihil de hac reservatione in libris Poenitentialibus , ct valde
196쪽
ib. II. cap. XIII. Igrpaucos ipse Episcopus in die Coenae Domini
absolvebat, ut dicetur infra. et Dico secundo, cima delictum erat publicum, & ex illis, pro quibus in ea Ecclesia
erat agenda publica poenitentia, nec reservata
Episcopo ejus venia erat, Confessarius injungebat Poenitenti publicam poenitentiam pro conditione tamen personte, vel delicti temperaram , vel jubebat eum adire Episcopum , &accipere ab eo eam poenitentiam quam imposuisset, juxta diversam diversarum Ecclesiarum consuetudinem. Id colligo ex multis Conciliis quorum meminit Iuo pari. II. cap. 9.3O. &seqq.) statuentibus, ut Confessarii id
onus imponerent poenitentibus moribundis , qui ea delicta com miserant, pro quibus erat agenda publica poenitentia. Haec aurem publica poenitentia non ea semper debebat esse,quam Canones statuebant, sed ea quam poenitens peragere non dissicillime posset , praeserti in cum delictum non fuerat enormissimum , nec pessimi exempli. Id infra probabo, ostendens, non fuisse plerumque has Canonicas poenitentias peractas. 3 Dico tertio cum delictum erat occultum, nec in externo foro probatum , non debebat Confessarius imponere absolute, & exigere, sed proponere, & hortando suadere quando-
197쪽
que Canonicam poenitentiam , quae ut postea ostendam, secreta esse non poterat, sed publica tim per erat. Hanc tertiam assertionem, quam solam forte negabunt aliqui, probo nunc manifestis Patrum sententiis, & Conciliorum decretis , probaturus postea argumentis ex ratione petitis. 4 S. Ambrosius lib. I. de Poenit. cap. 6. Si quis occulta crimina habens, propter Christum tamen sudiosὸ paenitentiam egerit, qu9- modo ishic recipit, si ei communio non refunditur Z idest , si ei post peractam poenitentiam
non permittitur accedere ad Altare, & communicare . Ea particula adversativa tamen manifeste significat, non consuevisse cogi reos occulti criminis ad poenitentiam publicam, quae multo studio, S c remoniis fiebat, quaeque eam involvebat publicam Eucharistiae priva
s S. Augustinus lib. de correp. & gr. cap. ult. Sunt homines adaueri in domibus huis: in secreto peccant: aliquando nobis produntur a9 uxoribus suis, plerumque zelantibur, siliquaύ- do maritorum salutem quaecrentibus : nos non
Iro aetas in palam, sed in secreto ar uimus ,
ubi contingit malum, moriatur malum. His adulteris poenitentias Canonicas non imponebat
198쪽
Lib. II. Cap. XIII. i 83hat Augustinus,quamvis adulterium esset unum ex praecipuis delictis, Canonum severitate castigatis. Causa hujus indulgentiae non ea erat, quod hi accusati, & vocati ab Episcopo negarent , se deliquisse; de hoc enim nihil Augustinus, sed ea, quod delictum erat occultum, nec
delatum ad forum externum,non enim ea uXorum accusatio forensis erat, ergo imponi pro delictis occultis Canonica poenitentia non PO- . terat. 6 Idem hom. ult. ex so. Nemo arbitretur
frotres, propterea se consilium salutiferae hujus debere paenitentiae contemnere, quis multos foru advertit, ει novit ad sacra Altaris accedere , quorum talia crimina non ignorat ; multi enim . corriguntur ut Petrus , multi toleranturni Pudar, multi nesciuntur. Nos τεro is communiove prohibere quenquam non possumus , quamquam haec prohibitio nondum fit mortalis i
sed medicinalis, nise aut sponu confessum, susin aliquo flvenculari , Me Ecclesia leo judicio
nominatum, atque convictum. Loquitur autem
hic Augustinus de ea confessione spontanea,quq non fit in foro interno, & secreto, sed exterRO, nec fit soli Episcopo, ex qua nemo poterat ad publicam poenam subeundam compelli, ut itatuitur in Concilio Africano , seu Carthaginensi quod paulo ante allegavi in responsione
199쪽
ad argumentu, quod cap. praecedenti primo loco proposuisti. Hinc Juo ep. l86. sic recitat hunc ipsum locum Aug. Nos a communione nullum suspendimur, nisi accusatum publice, atque con-
vinum , vel spontὰ confessum similiter publi-
ep . Igitur confessus secreto soli Episcopo , ex praedictis Conciliis, ut supra expendi, suspen di a communione non poterat, ergo ex causa fortiori non poterat ita suspendi confessus in foro secretissimo, & sacramentali, ergo non poterat is mulctari Canonica poenitentia , quae hanc suspensionem a communione, & quidem plurium annorum, subinde continebat, & alia onera gravissima, & pnblica , quae nullo praetextu poterant occultari, ut dica in . I S. Innocentius in epist. ad Exuperium cap. q. respondet, adulterorum sive viri, sive mulieris causam in Ecclesia parem esse, sed viros adulteros non ita frequenter communione privari, adeoque nec poenitentiae Canonicae subjici, quia non ita facile mulieres viros adulteros, ac illas adulteras isti accusant, forensi videlicet, & legitima accusatione. Cum ergo
non Θυbeant inquit E Pontifex J latentia peccata pindictam , non est mirum, ea privatione communionis illarum tantum non horum adulteria castigari. Cum vero lateant, & latere debeant, quae quis in foro interno confitetur ,
200쪽
jam non poterant Canonica poenitentia, nempe Privatione communionis , aliisque gravibus, ocpublicis poenis hujusmodi delicta vindicari. 8 S. Leo idem docet , ut refert Hin inarus Remensis in trach. de divortio Lothar i i Regis, & Tethergae interrogat. undecima, tibi sic disertissime meam sententiam propugnat . Neque libello secreta confessonis porre-LIo publicae paenitentiae quisquam debet submitri , nec per scripturam directam, vel ab alio Iorrectam valet condemnari, sed unde publicΘdebet judicari, publice, G in praesenti positur debet, aut conpinci, aut confiteri. Ad Meetam Aquileiensem Episcopum Icripsit magnus Leo Papa dicens, In praesenti positus aut confutatui,
Gut certe confestus iasin potes subjacere fen
tentis , quia contrarium est rationi , eorum illos cernere parnas, quorum non palent rescire causas . 9 Burchardus lib. I9 cap. ἶ6.&Juo Part.ls. cap. 33. hanc afferunt tanquam excerptam ex
D. Augustino sententiam , seu potius ex Conciliis shcutis ut mox ostendam θ Patres antiquos , & praesertim Augustinum, qui clarissime prae reliquis Patribus ut audivisti)hanc doctrinam tradidit. Uerba recitata a praedictis laudatis Canoni stis sunt haec. Si quis incesum ορ-