장음표시 사용
41쪽
a 6 Lib. II. Cap. II. phus Episcopus Aurelianensis, ita scribens ad suae Di cesis Presbyteros. Confessiones damiae funt de omnibus peccatis, quae spe in opere , Ziv cogitatione perpetrantur tac. usa quis ad Confessionem penit, diligenter dehet inquiri quomodo , iaut qua occasione peccatum perpetraveris quo peregise se confitetur, ta juxta modum facti debet ei paenitentia indicari. Debet ei persuaderi, ut de perverss cogitatiouibu rfaciat confessionem.
r Adeo libera non fuit ante Innocentium Tertium isthaec confessio , ut in aliquibus Ec- cIesiis pluries quotannis esset peragenda. Terperagi jussit in Ecclesia sua Chrodegangus Episcopus Metensis, qui 'culo octavo floruit. Sic enim habet In sua Regula cap. 32. In unoquoque anno tribus vicibus, ides in tribus Dua-
Magesimis populus Fidelis fuam confessionem suo Sacerdoti faciat, ει qui plus fecerit, melius facit. Idem decretum legitur in Codice
manuscripto Ecclesiae Novio mensis annorum circiter goo. Ex praecepto tamen , aut ex communi consuetudine , quae vim praecepti habeat, in omnibus, aut plerisque Ecelesiis saltem semel in anno, & praesertim tempore Quadragesimae confitebantur omnes. Hinc illud Eutychiani decretum, cujus paulo ante memini':
hinc pariter Regino Pruniensis Abbas, qui floruit
42쪽
ruit anno 9o8. lib. 2. cap. 63. inter alia , quae ab Episcopo Parochias visitante de Laicis in
quiri iubet, est hoc, Si aliquis ad confessionem
non veniat, vel una vice in anno. Hoc autem tempus fuisse Qu dragesimam colligitur I. ex non paucis Patrum homiliis , a. ex antiquissimis ossiciorum ordinibus, in quibus is communis Fidelium usus asseritur, aut innuitur, ut in ordine Ecclesiae Turonensis ante annos octingentos adeoque tribus saeculis ante Innocentium Tertium scripto, cujus meminit prae laudatus Martene, in quo poenitens accusat se.
uod in suadrage a , sicut consitutum es, confessus non fui . Colligitur p. ex usu, & prς-eepto quod semper fuit in Ecclesia communicandi saltem semel in anno , nemp8 in Coena Domini, ut patet ex decreto Soteri Pontificis, qui Ecclesiam regebat ann. i s. Communio'nem vero praeire confessio debebat pariter ex praecepto . Hinc S. Fulgentius in consessione, quam ex m. s. Codice Corbeiensis Monasterii edidit Menardus in notis ad Sacrametatarium S.
Gregorii Papae pag. 226. inter alia Ego cinquit)Corpus Domini, G sanguinem ejus polluto corde, fit corpore sne confessione, EI paenitentia
sciens indignus accepi. Similis accusatio repe ritur in consessionis formula , quam exhibet Riculnus in libro de psalmorum usu , & alia,t quam
43쪽
quam ex codice S. Remigii Remensis, vulgavi eidem Menardus pag. a 28. Nena rautem ignorat , quam longo intervallo praecesserint Innocentium Tertium Fulgentius, Remigius , &ΑIcuinus. Et quoniam memini Alcuini, qui fuit Bedae discipulus, libet hic afferre, quod is Doctor venerabilis lib. s. hist. Gentis suae cap. 34. refert de quodam milite, qui cum confiteri sua peccata negligeret, vel erubesceret, etiamsi ab ipso Rege saepius esset monitus, ut consite tur, priusquam subito mortis superventu tempus omne paenitendi, ει emendandi perderet, tandem horribili praecedente visione ad Inferni
perpetuos cruciatus raptus, neglectae, dilatae'
que confessionis pqnas justissimas dedit. Igitur
jam tunc intelligebatur, praeceptum cuique esse non solum in morte confiteri omnia sua peccata, sed nec eam adeo differre . . I 8 Demum extant etiam certissima, eaque antiquissima monumenta non solum peractae Pr cepisque consessionis omnium peccatorum, sed etiam frequentatae . Chrodegangus Episcopus Metensis laudatus paulo ante, in ' regula
quam Canonicis scripsit cap. 32. Mnaabi cinis quit J in unoquoque Sabbato confessionem faciant cum bona poluntare Episcopo, aut Priori suo . Quin horum aliquos consuevisse hoc eOdem tempore nempe saeculo octavo, quotidie
44쪽
gib. II. Cap. II. 2'confiteri testatur Jonas Aurelianensis Episc.qui incipiente saeculo nono floruit. Quin aliorum quoque fuit is usus: nam de Anglicano quodam Episcopo narrat Caesarius Monachus in Dialogo dist. 3. cap. 32. uti quotidie solitus fuit w-- dare conscientiam fram, additque , ficut multi
factura. Et certe fieri a multis consuevisse , eredendum est , quando id factum a Ludovico Pio Imperatore produnt historiae. Is enim ut legitue apud Cheseium tom. s. Hist. Franc. J
uotidie confessionis suae munus, Iacrificium
spiritus eontribulati, G cordis humiliati, quod
Deus non despicit, oferebat. Confitebatur autem Drogoni Metensi Episcopo fratri suo .
Adolescentes quoque vitae purioris , sin minus quotidie, certe frequenter, ut modo faciunt, hoc remedio contra culpas graviores se muniebant . Refert enim S.Theodorus studites invita S. Platonis, hunc ab adolescentia pastori animae suae confiteri consuevisse, non minus frequenter, quam diligenter peccata omnia , ad intimas usque cogitationes . Plato autem sub initium 'culi octavi, aut vertente septimo natus est. Eodem quoque tempore, imo longe ante vigebat apud bonos is , qui modo viget, usus sanctissimus iterum confitendi totius anteactae vitae culpas . Nam S. Gregorius Turonensis, qui floruit saeculo sexto, refert apud Mabillo-
45쪽
o Lib. V Cap. II. billonium Analectorum tom. 4. uti S. Aredius, ne aliqua suum pectus delicta fuscarent, omnis acta adolescentis suae eoram conspectu viri bea
ti i Nicetii Episcopi eo fessus est. Idem &
iisdem verbis refert de S. Eligio S. Audoenus in ejus vita lib. I . cap. . Idem narrat de S. Tillone Solemniacensii Monacho scriptor anonymus in ejus vita apud Bollandum I. Januarii. illo autem,uti Eligius circa medium taculum septimum floruere . Quin factum id semperfuisse sub ipsum ingressum in Religionem a Monachis, colligitur ex multis , quae refert S. Petrus Damiani. Nec is Monachorum tantum, & paucorum Clericorum usus fuit, nam idem Petrus Damiani opusculo 36. refert, uti Agnes Augusta Romet ante aram Principis Apostolorum apud ipsum confiteri omnia voluit quidquid mali, aut egerat, aut cogitarat; Per
Iugubrei gemitus inquit J G amara suspiris ab ipsa quinquenni infantia quidquid subtile,
vel minutum potuit in pisceribus titillare, quidquid in cogitationibur vanum, quidquid subrepere potuit in sermone superfluum , fidel2bur relationibus evoluit. Has autem confessiones generales quicunque faciunt, aut fieri suadent, vel mandant, moventur ea persuasione & fide , quod extet praeceptum omnia gravia peccata confitendi. Is ergo usus non solum ostendit
46쪽
Lib. II. Cap. II. 3 ut reliqua quae dixi de confessionis frequentia θ hanc quae modo viget de confessione sacramentali secreta, & auriculari, disciplinam antiquissimam esse , sed praeterea confirmat , quod hic potissimum intendo,multis ante InnOcentium tertium saeculis, imo ab ipso Ecclesiae exortu indictum fidelibus fuisse praeceptum confitendi omnia gravia peccata, & quidem Divinum , ut docet Ecclesia, utque allata Patrum loca, aut supponunt, aut innuunt, aut asserunt, ac proinde imprudentissime mentiri Calvinum, qui lib. g. Institui. cap. . q. .ex ipsis nostris annalibus probare contendit nauam de
Confessione satam fuisse legem, ta consitutio
nem ante Inuoceutis III. tempora .
An Praeceptum confitendi omnia gravia peccatssemper innotuerit Patribus, semperque . fuerit Fidelibui significatum. Asseruntur Argumenta id negantium. i. τοῦ X allatis testibus, aliisque non pau-
. cis, quae possent afferri, si bene ex- Pendantur , satis aperte colligitur, confessi O-nem Omnium gravium peccatorum non solum. longe
47쪽
3 et rab. H. Cap. III. longe ante Innocentium Tertium , sed ab ipso Ecclesiae exortu habitam fuisse tanquam prae-eeptam, & quidem jure Divino, idque Theologi post Patres colligunt, imo universa Ecclesia, ut monet Tridentinum sese. I . cap. 2. colligit , semperque collegit ex modo quo Christus Sacramentum Poenitentiae instituit , qui Jo: et O. diserte describitur . Colligi etiam potest ex natura hujus Sacramenti Ordinati, ut semper intellexerunt Fideles, ad remissionem peccati personalis commissi post Baptismum , ut Baptismus ordinatur ad relaxationem peccati originalis , & reliquorum commissorum
ante Baptismum . Ut igitur hic est jure Divino praeceptus, sic illud. Tandem si solo jure humano praeceptum id fuisse credidisset Ecclesia , id jus fuisset, aut alicujus Concilii, aut Pontificis . Sed non est : Concilia enim, & Pontifices id jus supponunt, & solum determinant
tempus , aut ritus poenitentiae, aut praeceptum Confessionis confirmant , non autem primo
Adhuc tamen argumenta non pauca af runtur ab aliquibus, aut negantibus, id praeceptum a Deo latum fuisse, aut semper Populis significatum . et Primum Argumentum petitur , ut fortasse non semel audiisti, ex celebri facto Ne-
48쪽
ctarii Episcopi Constantinopolitani, 1 quo tamen facile se expediunt plerique dicentes ab
eo abrogatam fuisse cum munere Presbyteri
Poenitentiarii solam publicam Confessionem,& Poenitentiam , cujus ille Presbyter ministererat, non vero Confessionem secretam. Verum
non solum abrogavit Nectarius praedicti Pres. byteri munus , sed praeterea, ut referunt Sopcrates, S SoZomenus , cuique permisit, ut pro suae conscientiae judicio ad sacra mysteria participanda accederet. Ergo permisit unicuique accedere ad communionem sine confessione. Ex quo sequitur, aut sublatum ab eo fuisse pr et ceptum confessionis qualiscunque , adeoque etiam secretae, aut non aliam in Ecclesia GH-ca confessionem fieri consuevisse, aut debuisse, quam publicam , quandoquidem , ea sublata , nullum onus confitendi remansit,& permissum cuique fuit sine Confessione sumere Euchari- istiam . Cum vero Nectarium reliqui Orientis Episcopi secuti sint, sequitur aut totam Ecclesiam Graecam tunc florentissimam errasse,quod dici non debet, aut vere a Christo non fuisse
praeceptam praesertim ante Communionem, peccatorum Confessionem. , Confirmatur hoc argumentum locis innumeris S. Joannis Chrysostomi, qui Nectario in eo Episcopatu successit . Is enim S. Antistes
49쪽
34 Lib. II. Cap. IV. saepissime tractat de Confessione, & ad eam hortatur, & quidem ad Confessionem distinctam omnium peccatorum. Non videtur tamen agere de confessione quae fit Sacerdoti, sed de ea qua quis coram Deo, & ipsi Deo se dei i-quisse fatetur , & recenset omnia peccata sua , ut omnium se reum pronunciet, & omnium Tecordatione se deprimat. ῖ In cap. q. Gen. hom. 2 o. agens de Lamech , qui confessus fuit uxoribus suis Adae , &Sellae caedem Caini a se commissam, & enumerans delicta quae fiunt, fornicationes, adul
teria &c. subdit. Iam qui haec fecit, si volue
rit, ut decet, uti conscientiae adiumento, Gad confessionem facinorum fe inare, est medico Vendere ulcus qui cruciet, ta non exprobret, atque ab illo remedia accipere , G soli ei loqui nullo alio conscio, G omnia dicere cum diligentia , factu peccata fua einendabit : confessio enim peccatorum abolitio etiam es duictorum . Hactenus videtur loqui de confessione facienda Sacerdoti medico ; sed vere loquitur de ea quae fit soli Deo ; nam subdit. Unde cum Lamech illis suis mulieribus caedes a se commiser detegere, G confiteri non refugit, quali erimust venui digni, si ei, qui omnia nostra accurat, novit delicta, confiteri non volumus peccata ZEupponit ergo confessionem fieri soli Deo, qui
50쪽
Zib. II. Cap. IV. 3s novit omnia, & non fieri Sacerdoti, qui aliena
peccata interna , aut clam commissa , nisi alterdixerit, ignorat, ut infra fusius explicat. Prς- terquamquod argumentum quod hic conficit S. D Oetor, nullum esset, si confessio esset etiam Sacerdoti facienda. Postea dicit, hanc confessionem fieri facillime , & sine ullo labore , quod esset falsum, si esset Sacerdoti facienda :confessio siquidem facta homini pers pe laboris , ac difficultatis plena est. Igitur , nec tempore Quadragesimae, quo habuit hanc homiliam Chrysostomus, aliam confessionem exigit quam quae fit soli Deo . Hanc solam exigit etiam hom. 2 . pariter dicta tempore Quadragesimae. Homilia in illud Psal. io6. Confitemini Domino tota est laus Confessionis, sed pariter factae soli Deo . Hinc sola affert exempla eorum, qui soli Deo per contritionem confessi sunt. Ninisitae cinquit J confitentur, ει vivunt, Sodomitae obdurantur , es pereunt: Filii Israel quoties peccant, Bosibus traduntur , quoties se peccasse fatentur,
de eorum manibus liberantur.5 Quin aliquando expresse, ac diserte dicit, exigi a peccatore, non ut se apud alios ac cuset, sed ut Deo confiteatur. Videtur autem reiicienda eorum interpretatio, qui dicunt, solum ab eo significari, non esse necessaria1n con