장음표시 사용
81쪽
heram communicandi facultatem Quis credat tanto malo nullum ex innumeris, & Sanctissimis, qui tunc vivebant, Episcopis obstitisse , nec ipsum quidem Gregorium Nyssenum illum publicae poenitentiae acerrimum assertorem, illum severissimum vindicem delictorum; sed plausisse omnes, omnes a summo rigore statim transcurrisse ad summam laxitatem t, 3 Si vero afferatur sublata ab eo fuisse etiam confessio, & vere data cuique facultas accedendi ad Altare , inconsulto penitus Confessario, factum redditur magis dissicile , omnesque Orientis Ecclesiae turpius dehonestantur . Iam enim dicendum erit, a Nectario omnibusque orientis Episcopis fuisse sublatum Sacramentum, nempe confessionem, & absolutionem, qua solvi peccata ex Christi institu- ione, non ignorabant, & docuerant, ut in lib. de Sacerdotio docuerat Chrysostomus, quem etiam Nectario adhaesisse ferunt . Rursus id
eos doch issimos, & sanctissimos Episcopos permisisse dicendum erit, quod permitti nolunt Haeretici ipsi,haud quaquam approbantes,quod pro suae conscientiae judicio quisque sacrς Mensae accumbat, sed ii soli quos dignos esse Pastor pronunciaverit. Confiso inquit Philippus in Confessione Augustana , articulo de Confessione o apud nos non es abolita, non enim flet porrigi
82쪽
Lib. II. Cap. V. 67rigi corpus Domini, nisi antea exploratis, Gahsolutis. Et Calvinus lib. 3. Instit. cap.q. q. R.
sic ait. Interim , Asant se opes Pasori,
quoties facram caenam participsre volunt, clino non reclamo, sta maximὸ velim, Me ubique o servari. 4 Demum, si fuit a Nectario sublata confessio , reliquis Orientis Episcopis non solum non reclamantibus , sed approbantibus , cur paulo post tanto Episcoporum consensu fuit eadem confessio usurpata, & praeceptat Qui factum fuit, ut omnes simul earundem regionum Episcopi sublatum morem in suas Ecclesias revexerint i Nam certe s culo sequenti, aut paulo post viguit confessionis usus, & praeceptum, ut patet ex Poenitentiali Joannis Jejunatoris, quem supra cap.q. magna ex parte recitavi , in quo nihil est, unde colligas, aut tunc, aut antea controversum fuisse praeceptum confitendi omnia gravia peccata, aut unquam fui si se sublatum, & multa sunt, unde colligas viguisse tunc, & antea non solum secretam confessionem, sed publicam poenitentiam. Mirum profecto sit,novam statui disciplinam, nihilque dici, unde ejus novitas arguatur. Mirum quo que , & valde mirum sit, universas Orientis Ecclesias jugo gravissimo Confessionis, & poenitentiae , quod antea ex decreto suorum Epi- E et scopo-
83쪽
scoporum excusserant, iterum, nullo renitente
se submisisse , nec hujus facti tam admirabilis
apud ullum eorum temporum scriptorem memoriam extare , qua nempe ex causa, & quomodo, & quando fuerint iterum ad consessionem, & poenitentias populi compulsi. Haec quisquis expenderit, fateatur necesse est , aut
hanc historiam esse confictam totam , aut saltem eam partem, qua ea libera permissio communicandi facta cuique continetur, nec a Nectario sublatum aliud fuisse quam publicam
occultorum criminum confessionem , & poenitentiam , cujus judex, & minister erat Presibyter poenitentiarius, retentamque non solum fuisse confessionem secretam , sed etiam poenitentiam publicam,& sorte etiam publicam confessionem patentium delictorum, quorum jumdex , & vindex erat Episcopus. 3 Quod autem attinet ad Sanctum Joannem Chrysostomum , qui videtur tot in locis docere non esse necessariam Confessionem factam Sacerdoti, videtur primo esse manifeste falsum, ut supra monui, ea dicta ab hoc S. D ctore fuisse , ut sui Decessoris decretum tueretur : nam idem semper circa hoc docuit Chrysostomus, ut patet legenti, quae scripsit, & populo recitavit Presbyter Antiochenus, antequam Nectario succederet. Siquidem hom. I ad
84쪽
ad eum populum dicta, cujus verba supra recitavi , expresse exigit solam confessionem cor dis , non linguae . Uidetur 2. esse etiam falsum, quod pariter multi dicunt, nempe eum in praedictis locis docere, non esse necessariam confessionem publicam; nam homilia Io. in Matthaeum , quam pariter habuit ad Populum Antiochenum ut notat Anianus in Prologo suae expositionis harum homiliarum in Matthaeum J innuit, Antiochiae exigi consuevisse ante communionem, saltem patentium criminum confessionem , & publicam poenitentiam, ut publica erat ea confessio catechumenorum , de qua ibidem agit. Hec sunt S. Doctoris verba.
Tempus quidem confesοnir aeque, G baptizatis,uon baptizatis profanisque incumbit;idisquidem,ut pos PATENTIUM criminum vulnera,
paenitentid interveniente curentur, G adsecramaseria redire mereantur; his vero, ut ablutis in Baptismo maculis ad Dominicam mensam munia jam conscientia accedant . Dum ergo in praedicta homilia in I. ad populum Anaiochenum dicit, Non dico tibi, ostenta te ipsum, nec apud alior te accusa, solum docet non esse necessariam publicam Confessionem latentium delictorum. 6 Solum remanet dissicultas in eo quod addit satis esse confiteri soli Deo. Respondent
85쪽
o Lib. II. Cap. V. aliqui, consessionem soli Deo factam appellari eam , quae fit soli Sacerdoti, sed non videntur pati hanc interpretationem verba S. Doctoris dicentis non esse necessarium confiteri lingua.
Respondent igitur alii melius, S. Doctorem in praedictis locis hortari populum ad eam
confessionem, qua quis se peccatorem cognoscit, nec dissimulat delicta sua, sed ea recolit sngillatim ad sui humiliationem, quam confessionem vult fieri perpetuo. Bene autem monet sussicere, ut haec fiat soli Deo , cum non possimus semper,& assidue nos accusare coram hominibus . Id constabit legenti eam homiliam 4 I. quam allegavi in argumento, & alias ex quibus seligo duas. In homilia de publicano ad cap. I 8. Lucae. Admoneo te, ut ASSA TUE confiteare, neque enim te ad theatrum duco conservorum tuorum . Similiter in homilia a. super Psal. so. Si confunderis dicere ali
cui, quia peccasi, dicito ea UOTIDIE in
anima tua. Quibus sane verbis non docet necessariam nunquam esse confessionem oris, qu
sit homini, alioquin non constaret sibi alibi dicenti necessariam esse aliquando etiam confessionem publicam, nempe patentium delictorum, sed solum proponit modum confitendi
perpetuum , ct interuum, quem amplecti facile possint
86쪽
possint etiam ii,qui confunduntur dicere homini peccata sua . Et quidem si textus Chrysostomi non essent hoc modo exponendi, in illis
non solum doceret S. Doctor non esse necessariam oris confessionem , quae sit Sacerdoti, sed dehortaretur ab illa, nam dicit Cogitatione fiat delictorum exquisitio . Solus Deus te consuentem videat. Et alibi Ante Deum confitere peccata tua: non lingua , sed conscientiae tuae memoria . Et alibi. Intus in conscientia adponte nemine practer eum , qui cuncta videt, reforma quod deliquisti . Quae certe , nisi exponantur,
ut dicebam, sunt verba dehortantis a confessione oris, quod nec Haeretici faciunt, ut supra ostendi, & quamvis fieret ab Haereticis negantibus , datam Sacerdotibus potestatem absol vendi a peccatis, fieri certe nequiit a D. Chrysostomo, qui tam fuse in libr. de Sacerdotio hanc potestatem extollit. Cui enim homo h cpotestas collata sit, si non sit exercenda, &quomodo exercenda sancte, & sapienter cum
potestate ligandi, & retinendi, si qui peccavit,
debet non confiteri peccata sua ὶ Adde quod in praedictis libris , non solum commendat hanc potestatem, sed praeceptum confitendi insinuat, ut legenti patebit, quod etiam facit homilia 3 o. in Genesim,quam habuit in fine Quadragesimae. Fuis, inquit, in magnam hane hebdo-E 4 madam
87쪽
et Lib. II. Cap. V. Madam pervenimus Dei gratia, nune maxiis G jejuniis cursus intendendus , ει magis continuanda sunt preces , faciendaque diligens , G pura confessio peccatorum, quibus verbis sic
absolute usurpatis certe significatur confessio , quae fit homini, ut absque dubio eadem significatur ab eodem, homil. g. in Matth. dum ait.
Confessio peccatorum testimonium es conscientia timentis Deum. Pui enim timet judicium Dei Ieccata sua non erubescit confiteri, qui autem
erubesiit non timet. Ruborem enim commovet lota confessio delicti , quae fit homini , dumque dicit , eum qui erubescit confiteri peccata, & ex rubore non confitetur, non timere judicium Dei, jam innuit, hanc etiam oc- Cultorum confessionem esse prςceptam: si enim
Praecepta non esset, eam eX pudore omittere non esset argumentum animi non timentis
Deum . Idem confitendi praeceptum indicit serm. 9. in illud, Intrate per ongustam portam , ubi postquam redarguit Luditores suos, quod ad spectacula redirent semper, eaque ipsa die, qua in Tempo Divina Mysteria participaverant , quamvis essent millies moniti, ne id facerent, sic dicit. Verumtamen quoniam lapsis manus est porrigenda, atque erga illas, qui tam negligentes fuerunt, paterna exhibenda es
bene olentia, ne Ac quidem de eorum salute despere
88쪽
speremur , dummodo non amplius in eadem ve- Iint recidere, sed huiusque tantum negligentia
fuae industere, sibique ipsis aditu Circensium , o omnis hujusmodi satanici spectaculi interdiccnt . benignum enim clementem , ac providum Babemus Dominum , qui cum naturae nostr σnoverit imbecillitatem, ubi negligentia supplan- rati in peccatum aliquod lapsi fuerimus, unum id solum a nobis AE UIRIT, ut ne desperemus, sed a peccato resiliamus, G ad COMPESSIONEM properemus, nempe ad eXΟ-
mologesim, ut habet textus Graecus, & genuimus , quo nomine certe significatur confessio facta homini, seu curatio poenitentis, &expiatio delicti per rei confessionem, & satisfactionem, ut constat ex Tertulliano, Cypriano, aliisque. Peccatum vero , cujus confessionem hic postulat Chrysostomus, non erat ex illis, quae erant publica confessione , & poenitentia expianda ; erat enim valde commune, & fere
totius populi, & a multis , ut ipse alibi dicit, nec loco delicti habitum . Non igitur hic exigit confessionem peculiarem delicti canonici, peculiariter expiandi , sed eam qua omnia gravia delicta erant Ecclesiae clavibus subjicienda. Igitur, ne dicamus tantum Ecclesiae Doctorem pugnantia docuisse , Omnemque
Prorsus confessionem, quae Pastori fiat, repudiasse
89쪽
4 Lib. II. Cap. V. diasse quam nec Haeretici Lutherani, & CaI-vinistae penitus rejicere ausi fuerunt o eo quo dicebam modo, vel simili praedictos Sancti hujus Antistitis textus interpretari debemus . Tandem si ineluctabilia sint quae suadent, a Nectario , Chrysostomo , totaque Ecclesia
Graeca sublatam fuisse omnem culparum confessionem , quid illa evincent aliud , quam errasse per aliquot annos Ecclesiam Graecam, quod utique potius credendum est , quam errasse per tot necula Ecclesiam universam Latinam,& Grqcam,quq ante & post Nectarium,&Chrysostomum confessionem omnium peccR- torum tanquam omnino praeceptam usurpavit, ct usurpat.
Reliquis argumentis eo cap. 3. propostis
respoudetur . . I Ecundum argumentum petitum ex e quod Patres priorum quinque , aut etiam sex saeculorum tam jejune tamque ob scure de confessione omnium peccatorum , ejusque praecepto agunt, magnam vim praese- fert, sed vere non habet, nam praeter ea quae di i cap. 3. num. a. hoc argumentum retor
90쪽
Lib. II. Cap. VI. Isquens) certe si culo septimo, & sequentibus eadem fuit in Ecclesia circa confessionem , ejusque praeceptum , & frequentiam disciplina,
ct praxis, quae modo viget, ut evidentibus documentis ostendi sub finem cap. a. & tamen magnum quoque in eorum temporum scriptoribus de confessione silentium est, aut tractatio tam jejuna , ut congesta simul omnia , quae sparsim in illis leguntur, vix impleant paucas pagellas, minusque sit quod ab omnibus simul collectis dicitur, quam quod reperitur in sin. gulis ex innumeris Scriptoribus, quia saeculo
tertiodecimo de confessione tractarunt. Non igitur ex eo quod Patres eorum priorum tem porum tam parum de confessione omnium delictorum , ejusque peragendae necessitate agant, colligi potest , aut usurpatam eam confessionem. non esse, aut saltem ignoratum ejus usurpandae praeceptum . Non est autem hujus loci quaerere , cur Patres hac de re tam parum scripserint, quando hujus rei causa ea non est, quae in argumento affertur. a Tertium argumentum petitum ex ministro Sacramenti Poenitentiae videtur invictum ,
si vere penes solum Episcopum fuere tunc claves Ecclesiae. Sed quamvis is solus initio, cum pauci Fideles erant, fuerit hujus fori judex , crescente postea numero Fidelium fuerunt etiam