Mich. Archangeli Lupuli ...Theologiae dogmaticae lectiones

111쪽

Necessitas indigentiaque hominum anterior est, quam illius natiuitas , qua Sublata carnem non induisset ; quae autem fuerit eamCessitaS , quae causam attulit , ut homo

Isceretur , ψse Dominus ρ dum focis. Et mox

coacervatis Scripturarum testimoniis concludit. Non igitur propter Sessum , sed P Ute nostram salutem , et Ob d molitionem mortis , et condemnationem peccati aduenit . . . . Ceterum ut seret homo , numquam destinatiam fuis set , nisi hominum necessitas eius rei causam praebuisset. Conspirat in eumdem sensum daetiangenus Orat s. Quae autem humanitatis a Deo ρrπιer S susceρtiae Caussa --

enim aliud caussae Guerri possit. Item Cli sostomus IIom. XXX l. in Mattii. Non veni vocare iustos, sed Peccatores. Adeo Procul abest, ne Peccatores Dominetur , ut ρ ρter psos solos advenerit. Et Basilius Hom. XIX. Homo factus est Proρter Adamiam qui ceciderat. Propter Adam incon Oreus in corPore. μνter

Fus , nubem ac Fit corpus Verbum , ut ne combureret ea quae videmus .PCondescendit in carnem , ut caro illo COElevaretur VI. Sed tamen hic se miscent Scotistae , et luculentis Scripturarum , ac Patrum textimoniis constricti , ad decretorum diversita-

112쪽

DE IscaRNAT. VER Ei 8rtem confugiunt , rati secus advenisse Filium hominis ex vi posterioris decreti subsequentis Peccati Permissionem , quam venturus nihilominus fuisset ex vi prioris decreti , quo sola incarnationis substantia est definita. Hem quo futili invento opinationis noVitatem praetexe e Se posse sperant , et ingruentem undique e Scripturis et Patribus testimoniorum grandinem declinare confidunt i Quid hoc , quod

in carne mortali passurus nonnisi post pec Catum et propter Peccatum Venerit Christus , qui in carne immortali ad stantes et innoxios venturus nihilo secius suerit , si a primigenia sanctitate haud descivisset homo' Quid hoc decretum , quum Patres Scripturis attendentes , nonnisi praesentem tantum rerum conditionem, et providentiae ordinem respexerint' Quid hoc inquam. si Scripturae a capite ad imum Chri-Stum eloquantur , et unum hunc nisi ut Redemptorem eloquantur ' Quod si tot illa ex-

Pressa ac conspirantia Scripturarum verba semel contorqueamus , et captivas ad alienos Sensus , opinionesque mere arbitrarias traha mus , quis iam non videt , quam lata pandatur ianua ad omnem earum auctoritatem infringendam. Nec enim ea iam religio , et doctrina invalescet, quam Sacrae Litterae o stentant ; sed quam in ossicina animi nostri

113쪽

male seriati procudere nais libuerit. An sor

lasse ipsum Scriptiixarum silentium do tiocialtero , suem Comminiscuntur , adventu , probationis vicem tenet y sed quid lioc monstri in Religionis negotior vel quid alienius singi potest quam aοto Scripturarum 'olumine

unam exaggerari Circumstautiam , Alium PQ

nitus sileri y Sed videant quaeso , ne ab ipso silentio damnentur ; nam Diuiuae voluntatis consilia , nisi Divina voce palam nobis fiant scire nullatenus Possumus. Sed sinamus in v iisper posse Scripturas aliquando in eum detorqueri sensum , quem ipsi sibi fingunt adversarii , quid interea 7 Donne Sanctorum Patrum erat illas interpretari , et tanti momenti latebram propalare ' At qui pote , ut tot Clarissima Graecae Latinaeque Eeclesiae Lumina , ut Beatissimi Ρatres nostri Irenaeus, Athanasius , Gregorius NaZIanZenus, Basilius , Chrysostomus , Cyrillus , Ambrosius , Augustinus , cregorius , Leo , Barnardus,

qui tanta monumentorum Suorum mole doctrinam si lesiae ex Scripturis communiverint, adventum hunc Christi in carne immortali ad immortales homines non viderint, IPSI VE ro filiis suspicionibus indulgentes viderInt: Sed videant quaeso , ne dum VelutI m re

ambigua , aut ultro citroque versatili, sibi

114쪽

Iargius indulgent, ea convellant landamenta. quibus summa fidei nostras a Sanctis Patribus superstructa est. Videant ne quum vel tantillum trausilire lineas auctoritate et consensione Patrum nobis olim ae perpetuo Praefinitas conentur , ea qua entur quoque quae sunt inconcussa. Si enim res fidei nostrae intimius spectentur , ita prolaeto omnia inter

Se contexta esse , et ita Constricta , ac ut ita dicam concatenata Videntur , ut non possint

nisi vel simul constare , vel simul labascere. Sed quid inquam tantum quod Patres non viderint, quum et ipsi Patres huic novo com mento resistant. Age paucis expediamus. Aiunt isti novi vaticinatores. Verbum Dei citra ut

Iam hominum necessitatem , est Adamo non peccante venturum nihilominus suisse , et quiqilem tu carne impassibili, et immortali. Cedo parumper ; at dicanti mihi qua so re iis Posita , Verbum Dei facturusne suisset caro psacturusne suisset homo p facturusnei fuissElcreatura 2 Utique id expresset adfirmant. AM17 rmant Z Caussa ceciderunt s. nec ullam homitergiVersationem. Patres enim apertissime ; et ad unum omnes, id expresso , ad perpetuo Protestantur , quod nisi Adam peccasset , Dei

Verbum i factum non esset Caro'; non homo, Mon creatura , non tempori subieetum , sed

115쪽

84 Liasa Quisvus mansisset hoc quod in principio erat, Deus

Verbum.

VII. Neque vero id obtendat aliquis , quod

si Christus praedostinatus suisset ut Redemptor ante permissionem peccati, immo tamquam finis eius permissionis , sequeretur decretum praedestinationis Cliristi inferre debere existentiam peccati , atque adeo peccatum fuisset propter Christum, quod Christiana aures abhorrent. Nam ocquis catholicorum audet dissileri , peccatum suisse propter gloriam Dei permissum ' Certe enim nisi Deus suam gloriam intendisset, neque mundum, neque homines Creasset, neque Peccatum Permisisset. tam autem permissionem sicuti ultimo in gloriam suam ita immediate in gloriam Christi Ordinavit. Ceterum Dei et Christi gloria , et praedestinatio nullo pacto sinis suit peccati, neque in peocatum ulla ratione influxit , neque extrinsece quidem, sed suis suit permissionis peccati, quae omnino bona est utpote quae Dei est , et a Deo decreta. Peccatum Vero , qua parte malum mi , totum ab humana voluntate invectum est, totumque a Divina misericordia , et Bedemptoris benignitate reparatum.

XIII. Sed quid hoc, quod morbus ordinatur ad medicinam , quod peccatum ordinatur ad

116쪽

tagat fine permittatur , ut per medicinam aegrotus pristinam recuperet salutem , ultro darem manus , nihilquου in eo esse prudenti uenterer. Quis at non videt secus rem Se bainbere , Si Permittatur morbus , ut per medicinam in longct firmiorem , ac saniorem, diuturnioremque valetudinem restituatur aegrotus , vel aliud quidpiam praestantius exquisitiusque bonum enascatur' Ita prudenti cousilio artifex statuam contare, conflatumque Potest conseiugere , aut potius ut confringu-tur Permittere, eo sitis , ut magnificentius reno Vetur , praesertim si uberiorem sibi ex re fectu , quam ex consuuta glorium eXpectet. Enimvero non secus ita hou providentiae Or-diue rem processisse quisquis intelliget ; nam et ampliora hominibus conlata Sunt doua per Christum , quam si peccata nulla suissent, et gloriosius fuit Deo hominem peccatorem rH-dimere , quam innocentem Condere. Utrumque apertis Scripturiarum testimoniis docemur. Nam de seliciori hominum sorte testatur Apostolus ad Rom. V. ao. expresse adfirmatis , superabundasse in delicto gratiam. et Ecclesia in Paschali praeconio felicem adpellans culpam, quae talem , ac tantum meruit habere Redemptorem. Ex quo Sau-

117쪽

86 Liava QvINTuscius Leo , ampliora nos per Christi gratiam assequutos praediout, quam per diaboli amiseramus invidiam. Quod sane Christus ipse testatus fuerat Ioan. X. io. Ego veni ut ωitam haleant, et abundantius habeant. SCHOLION Collimant ita hominum re demptionem Et alii incarnationis fines , quos Augustinus ad magisterium , et adiutorium

revocat. Venili inquit Ep. III. hominibus

magisterium , et adiutorium ad cuessendam se iternam salutem. Per magisterium autem, et adiutorium duo curata sunt nobis per Peccatum inflicta vulnera , coecitas mentis , et Concupiscentia cordis. Propterea dedit Deus Christum gentibus PraecePtorem et ducem

Isaiae XL. lucem ueram , quae illaminiae omnem hominem oeniensem in Mnc mundum Ioan . I. 9. et lumen ad revelationem gera tium Luc. II. 32. . Neque solum ut illuminando , sed etiam comerian , ac di ctionem inmirando inquit Augustinus Lib. II. de Gr. Christi cap. I. adiuuat ad hoc , ut quid faciendiam homo cognoverit, faciat,

ita ut non ostendat tantummodo veritatem , verum etiam impertiat charitatem.

SCHOLION Quoniam Verbum Caro sactum est , ut salvum saceret populum suum a peceatis eorum Matth. I. Ir. , et san-

118쪽

Dg Isca RNAT. VERpi 87guis eius emundaret nos ab omni peccato I. I n. I. v. 7. , ubi cui in propitiatio Pro peccatis nostris , non pro nostris autem tantum sed etiam pro totius mundi ibid. I. a. ; dubitari nequit, suisse eumdem Prae destinatum redemptorem non solum peccati Originalis, sed etiam actualis. Potissimum autem ad delendam primaevam labem missum suisse , vel ex eo licet intelligere , quod virus originale naturam ipsam actaverat , quam Christus instauraturus advenit ; unde et tutius manaverat , et ultius insederat, et perniciosius assiixerat genu humanuiu , eA quo C citas, et cupiditus ad ii tualia peccata pronauinoleverant. Quid quod ab Apostolo saepe

Christus Adamo opponitur , quo OStendatur . illius potissimum damna ruparaturum adve nisse. Hinc I. ad Cor. XV. ri. u quore Dium quidem per hominem mors , et perre hominum resurrectio mortuorum ; et sicutae in Adaiu omnes moriuntur , ita et in Chriae sto Omues vivificabuntur re. Et mox Ibid.

V. .45. : is suctus est primus homo Adam

M tu animam viventem . novissimus Adam inre spiritum vivificantem re. Et rursus: is primusa homo de terra , terrenus : secundus homo M de coelo coelestis; qualis terrenus , talesu terreni , et qualis coelestis , tales et Coele

119쪽

stes igitur sicut portavimus imaginem ter-- reni , portemus et imaginem coelestis M. Unde sicut Adam est caput hominum Per naturam , ita et Christus per gratiam et et sIcut ex Adam per naturam procreamur , ita et ira Christo per gratiam renascimur , et per regenerationem deletur hominibus , quod generatione contraxerunt.

SEcrio IV. Redintegrator . generis humani Christus cur tam sero ad homines liberandos ς nerit. Patrum sententiae adseruntur.

I. ltissima Dei consilia, cur peccati mor- .hum inter ipsa sui exordia non suffocarit, sed Serpere 4 atque grassari per longa annorum Saeculorumque intervalla paSsus sit , et tum demum ubi desperata prope Omnia , BC CO clamata videbantur advenerit , ecquis homi num in tam spissa prolandae noctis caligin scrutari audebit Sane confiteamur id potius: Novit Dominus quid quando faciat , qui inmensura , et numero , et pondere cuncta di-

120쪽

DΕ N ARNAT. VERBI 89sponit. Verumtamen non Dei sacramentum atque imperscrutabilis eius Sapientiae arCana, sed quae misericors ipse et sapiens per Scripturas dignatus est nobis revelare , Patribus nostris DCem praesere Diibus, lentamus. II. Atque vero illud in primis animum subit ponderosissimum momentum , quod Crebro urget Augustinus , ut homines propriam agnoscentes infirmitatem , ardentius medicum desiderarent, et quaererent. Enimvero illo Primus curotionis erκt gradus , ut insolescens hominis superbia elideretur , qui sibimet satius videbatur ; ut sua aegroto aegritudo paleret ; ut medicum ac liberatorem vel cunctantem tu vocaret, vel invocatum diuque ex-Pectatum reciperet demum. Oportebat itaque ut morbo suo, experimento quidem suo admoueretur , atque Convinceretur aegrotuS ; Oportebat ut ipsa sua exasperaretur aegritudo , ut vel sic sanari posset. Quamobrem haud Cunctantem dicas medicum , sed verius o rationi vias parantem. III. Reconditam hanc arcanamque Theolo giam nonnisi ex Scripturarum sontibus hausit Sanctissimus Doctor , nobisque propinavit.

Audi verba Apostoli itiquit in Commenis tur. in Ps. LXXXIII. ): α Si enim da-

ta esset lex , quae posset viviscare , vere