장음표시 사용
311쪽
DE INCARNAT. VERBI 28 Iet dicito si animus est interceptam libertatis in Christo laudem ex eo . quod eXciSum mutabilitatis ac peccabilitatis habeat naevum. II. Libertas considerari haud debet in iis quae circa sinem Versantυr ; nulla cnim circa honum in communi , et Deum intuitive visum persistit arbitrii libertas ; sed iti mediis tantum quae ad finem tendunt. Media autem spectari possunt vel absolute et in se. vei
quatenus aliqua Praeordinatione sunt cum ultimo sine connexa. Porro ad libertatis natu-- ram sufficit ut media in se Spectata Obiectuna
sint indisserens voluta tali nostrae . licet in O dine ad aliquod Divinum dΘcretum Praetermitti DOD POSsint. Ex quo pronum est intelligere , Christum Dominum plenissima libertate fuisse mortuum : si quidem mors in se spectata obiectum indisterens Christi voluntati erat , quum plura alia ipse ad sinis consecutionem eligere potuisset ; tametsi eadem spectata sub ratione praecepti non poterat, nisi vio-
Iato ordine finis vitari , quod ad libertutis essentiam minime pertinet. Patet id quam luculenter in Angelis. Liberi utique sunt bea-ii illi spiritus ad laoc , vel illud exercendum ministerium . quum nulli sint necessitati addicti ; si autem illis aliquod Dei mandatum super Veniat , ut quum missus est Angelus Ra-
312쪽
Phael ad Tobiam , et Gabriel ad Virginem
Mariam , proculdubso Divinum mandatum exequi debent, neque enim possunt Creatori re- Pugnare , cui iam immutabiliter adhaerent :e1 tamen id ipsum libero adeo ut per hanc obedientiam mereri possint , nisi in termino essent viae ubi nullus est merito locus. III. Accedit et id praeterea , quod licet Patria praecepto ad mo tem subeundam tenebatur Christus , ipse sibi tamen id sanxerat praeceptum ; et ii here ac indisserenter una cum Putre ipse voluit, quum posset non velle , carnem induere , et crucem adire. Quae sanei trirentia licet propria sit Verbi , ut quast
Incarnationem ipsam antei Verit , aeterni IDEPatris , et Filii decretis implicata sit ; quia
lamen tam libere , et indifferenter Deus Ver-hum crucem subiit in tempore , quam libere indifferenterque illam subire ante saecula de creverat , ideo Patres plurimum in ea mO- menti collocarunt. Be enim vera quemadmodum qui proposuit sponte aliquid se iacturum, et postea perficit , non necessario perficit, sed Iibere, quia libere proposuit; ita libere moritur Christus , quia qua Deus ante SaeCU-la libere proposuit mori ; factus homo in tempore, idem semper propositum voluntatis re inuit , semper liber , semper inducterens.
313쪽
IV. Quod ut eliquatius fiat , ipsos moda
audire Patres praestat. Sane Ambrosius, quod voluntarius ad crucem accesserit Christus, Divinae Verbi voluntati principaliter assignat , quae una est cum voluntate Patris ; quae et ita accessit, ut posset discedere : quae demum suam sibi humanam conformabat voluntatem.
Scriρtum est inquit in Psal. XXXIX. non
solum in caρite , sed in omni legis con te xione , Menturiam hominem ad conser ndum hominum genus , qui Omnia uellet, quae Deus vellet. Unde intelligis , quia Diuinitiatis eiusdem est , qui eiusdem est poliantiatis. Unda etiam ad sacrificium Passionis νυltintarius accessit , meritoque Praedixit, uoliantiarie sucria
sicabo tibi. Et rursus alibi : Quod Christus wse se obtulit, aut Deus illum tradidit . unum est, quia amborum una volantas est.
Et iterum Libro primo de Spiritu Sancta Cap. XII. Tradidit ergo Pater Filium , et Filius ipse se tradidit ; tradidit Pater νο-
lentem , tradidit os nentem. Suffragatur Am-hrosio Augustinus Lib. IV. de Trinitate Cap. . XIII. ubi Christum , ait , vitam mortalem non deseruisse invitum . sed quis potuit . quando voluit, quomodo ooluit. Quine Dei Ve)bo ad unitatem commixtus est homo. Diuntque in Tract. LXVIII. in Evangelium
314쪽
α8. ' Vaga qui NTUs Ioannis : Quando Christus ianimam Posuti 'quando Verbum Moluit ; Princiρatus enim in Verbo erat ; ibi Potestas erat , quando PO-ueret caro animum , et quando Sumeret. V. Adhuc expressius Leo magnus Sertia. XVII. u Tradi Dominum passioni , tam fuit κ Paternae , quam ipsius voluntatis. Ut enimae non Solum Pater relinqueret , sed etiam. ipse se quadam ratione desereret, non tre in pida discessione , sed voluntaria cesSi One Μ.
t. Et Bernardus Serm. in Fer. V. hebd. Ami. M Quiu voluit, oblutus est. Non modo M voluit , et oblutus est , sed quia Voluit; soci ius nimirum potestatem babuit ponendi a -
nimam suum. Nemo eam abstulit ab eo.
. Solus i otestatem habuit ponendi , qui so- ω lus facultatem habuit aeque liberam resu-α mendi, imperium habens vitae . et mor- ω tis. Digna ergo charitas tam inestimabilis ,κ humilitus tam admirabilis , patientia tam is insuperabilis , digna plane accipere sortitu- ω dinem, sacere ad quod venit , tollere pec- re Cata mundi M. Pariiser Anselmus Lib. II. Cor Deus homo Cap. XVIII. Ad hoc enimoaluit in Christo diuersitias naturarum , et rinitas Personae , ut quod Ῥtis erat seri ad
hominum restaurationem , si humana non
posSei Natum , faceret Diuina , et si Di ι-
315쪽
nae minime conueniret , exhiberet humana rei non alius atque alius , sed idem φse esset , qui utrumque Pe secte existens , Per manam solueret , quod illa debebat: et Per Dipinam ροSSet , quod e ediebat. VI. Adhuc autem maiori eloquentiae strepitu concrepant Graeci. Cyrillus in primia Lib. II. in Evangelium Ioannis : Ait missum se a Deo et Patre , ut Verbiam a Genitoris mente prodiens quodammodo , et uoluntatem suam adiv lens , non ut alienae uolantia is executor assia tus , sed i se cum sit Vem hum uiuens et manifestissima Patris poluntas, Pron te semians eos qui Perierunt Cum ergo Filius sit bona Patris voluntas Perscit opus eius , salutem tribuens crede libus in eum. Vide ut ex Cyrillo voluntas Patris eadem et Filii est, et Filius ipsamet Voluntas est , non ergo Dei Patris voluntati ut alienae , sed ut suae voluntati obsequitur Deus Filius , et seu aute carnem , Seu in Carnem , et per carnem Sihi Obsequitur, moremque gerit. Mox autem de in Ostrans , quomodo Patris praeceptum nihil obstrepat indifferentiae : Hoc igitur , inquit , vult OStendere , cum dicit Potestatem habeo Ponere animam meam, et Potestatem habeυ accmere eam , Se non iuraum ut se Piam et minia
316쪽
α86 Σ33gR QUINTΠs triam , sed neque ex necessitate , uel a quia busdam coactum, sed Molentem ad id uenisse. Hoc mandatum accepi a Patre meo : Ne quis enim dicat ρraeter voluntatem Filii
non posse Putrem Sumere animam eius , Ne
que ex eo in una Deitate Patris , et Filii dissidium faciat : quando dicit se mandatum
accepisse, in huc consentientem uoluntate ostendit Patrem , et tamquam ab una mente , et sensu ad id se uenire fatetur cet. VII. Cyrillo Chrysostomus accedit Homil. I I. in Ioan . eamdem Christo libertatis indinferentiam adscribens , eamdemque Puterni praecepti vim interpretans : Priusne ergo accepit et inde Paruit: et prius q&id esset faetendum , ut disceret , Uus habuit. Et quis nisi expers rationis hoc dixerit 7 Sed prae- emtum a Patre se acceρisse dicens nihil aliud ostendit , quam idem Patri uideri, quod ipse facit. Praeceptum igitur ex Chrysostomo nonnisi consensus aptissimus est Voluntatis Divinae , quod iterum ibidem explanat : Qui a seimo animam Ponit , Praeceρto non indiget. Et caussam cur faciat, assert, qtiod scilicet sit Pastor, et Pastor bonus. Bonus autem Pastor ad ovium custodiam hortatore non indiget. Nihil autem aliud hoc in loco Praecestitim signat, quam cum
317쪽
Patre concordiam. Quod si humiliter, ea humane locutus est, auditorum imbecillitarii tr hiaendum. Consentit expressissime Basilius Lib. de Sp. S. Cap. VIII. Quemadmodum mandatum dedit mihi Puteri, sic Deio. Non quod caruerit libero potantatis arbitrio ει- Petuque , neque quod ex Signis ab imperante
datis occasionem evectasset , his utitur oe bis : sed ut declaret suum sententiam unire et indiuulse Patri cohaerentem. Proinde quod dicitur miandiatum , ne sermonem immriosum Per uocalia organa Proicitum intelligamus.
Filio uelut obedienti Praeseribentem quid mcere debeat: sed iuxta sensum Deo digntim intelligamus , uoluntatis traditionem , instar formae cuiuspiam in Uecula relucentis, in Patre in Hiium sine te ore dimanamem.
Atque ut ceterOS Graecos mittam , unum Damascenum memoro demum Lib. de dua sChristi voluntatibus ita egregie disputantem et Quoniam una est Christι Persona , unusque Christus , sit ut unus sit qui utraque niagiaria, velit. Ita tamen , iat qua ex Patre Derigest , inisteret . et censeat: ut autem homo . Pareat et obediat : in eret quidem ut Detis
Paterna diuinaque voluntate cum Patre abia ritu ; ut autem homo nostra voluntate Di vinae suae ac Paternae poluntati morem ς
318쪽
α83 DEER quiΝTusrat. Neque enim Patri obedit divina sua voluntate et quiρρε cum disina Voluntas nec Pareat , nec iberium recuset. Quandoquidem haec sunt, ut ait Gregorius Theologus , eorum qui in ditione alteritas sunt . et serυi formae , quam ex nobis Christus assum 'sit. SEc Tro III.
Mediatoris est orare , ac intemeliam. Oratio nec Christi Deitati ossicit , nec eius humanitatis amplitudini. An etiam nunc Christus in Paterno
solio sessitans Oret. I. I 'iristum Dominum , dum in Carne mor tali viveret , non solum pro nobis , sed etiam Pro se ipso orasse , Scripturis praedicantibus, nemo Christianus inficiari potest. Verum non Deitatis sed humanitatis propriam suisse Christi orationem auctor est ChrysostomuS adversus Arianos , heinc Deitatem Verbi insidian
tes : Illi quidem inquit Homit. XXXII.
diuinitatis orationem extitisse dicunt, nos autem diFensationis. Deus enim non erat; Dei est adorari; Dei est orationem susc*ere , non o me.
319쪽
II. Augustinus item humilitatem illam orandi in humilem refundit mediatorem , hoc
est, in hominis naturam a Verbo assumptam. Neque enim sublimis aeternitas , sed humana humilitas Verbi , et mediatrix ad Patrem nostra est, et orationibus mediationem suam exequitur. Ex quo enim homo
inquit Trael. CVII. in Ev. Ioan. ex hoc
et insmus: ex quo insemus, ex hoc et omnS.. nis orat Deus' orat ad uequalem' Caussam autem n orandi quam habet , semper beatuS , sem-D Per omnipotens , semper incommutabilis .n aeternus , et Patri coaeternus 7 . . . Quares interpellat pro nobis 8 quia mediator esse η dignatus est. Quid est mediatorem esse in-n ter Deum et homines 7 . . . inter illamis Trinitatem , et hominum infirmitatem , et is iniquitatem , mediator suctus est homo , is non iniquus , sed tamen infirmus, ut ex eon quod non iniquus , iungeret te Deo ; ex o eo quod infirmus , propinquaret tibi s. Quod uno et altero verbo plane disertissimeque si
gillat Gregorius Ponti sex Lib. II. Morat. Cap. XXII. Quid mirum si in forma semi,
exorando se Patri subdidit , in qua etiam manus peccantium usque ad mortis extrema toleravit 7 III. Porro tantum abest ut ab humanitate Tom. G. 39
320쪽
29o LIBER quiNTus orante , Divinitatis amplitudo extenuetur ; ut ex adverso firmissime muniatur. Quis enim eminentissima superfusae Deitatis vestigia in ipsa orationum humilitate non videt' Expendamus quidem illam in primis Ioan. XVII. r. Pater clarisca Filium tuum , ut Filius
tuus clariscet te. Quid magnificentius hae orationis formula ' Petit, et vicem repromittit. Claritatem postulat , Sed ipsam Patris , non disparem. Claritatem denique postulat , sed eamdem redditurus. Egregie Hilarius Lib. III. de Trinitate: Caνendum est ne astud imperitos gloriam fili honor Patris infirmet. Nec infirmari se ρatitur haec ipsa clarisi-catio postulata. Ad id enim quod dictum est, Pater clarisca silium tuum , sequitur et lia Iud , ut Filius tuus clariscet te. Non ergo infirmus est silius , picem curiscutionis φSs, cum clarifcandus sit, redditurus . . . Ergo evostulatio clariscationis dandas, picissimque reddendae , nec Patri quidquam adimit, nec in mat Filium: sed eamdem diVinitatis Ostendit in utroque virtutem.
IV. Quamquam igitur Christus qua homo
erat, Patre minor fuerit , quamquam qua Itomo oraverit , et eo se minorem non dissimulaverit ; quia Filius tamen Dei Deus aequalisque Patri ipse erat , idem in homine ,