장음표시 사용
191쪽
simplicite .lieet ibi expiniat Auer. θ simplἰster s. per dem ostiationem simpliciter, qui absoluit
pliciter. i. q io ad naturam I. Phy. t.co. a. non eade
sunt nota nobis,& simpliciter tinatura . minto sumitiirly simpliciter. i. uniuersaliter I. Phy. tex. E i .N 63. ite in antepit dicamentis,simplieiter autem 'i sunt indiuidua,& unum num et . i. h.
Sexto sumitur sinph. vi opponitur ad Fm quid . se generatio substantialis dr generatio simpla. 8egeneratio accidentali sm qnid a. 7.t. com 63. Neptimo lumitur simpliciteta Jpti ut sic generatio simpliciter tribuitur hol, qui qsi generaturdρ generari simpliciter. D tauo sumitur sim pre
sunt in his qui sunt simpliciter .i. necessario iDeeim A sumitur l1 smpliciter i. man sestὸ, se I.
de Anim a coni. et Democlitus simpliciter dicit animam de intellectum idem esse. i. manifeste. Undecimo sumitur simpliciter a. principaliter a.
de Anima, .eomm qi. contra antiquos dicentes, nutritionem, de augmentationem simplicitera.
principaliter,uel tota di esse ab ignE Duodecimo
sumit ut simpliciter i. sine distin. a.de Anima, ex.c Om. I s. Nunc enim utimur potentia de actu simpliciteta sine distinctione de eodem x. de λnimat com .i 1. sed illi simpliciter dicebahi de dictis non simpliciter. Decimo terti A smpliciter a.rudi
ter 3. de Gener. animalium cap.6. Anaxagoras, fle
at i simplieiter sunt loquuti. i. rudi ter de inconia siderate: isti sunt, ques hucusque in Arist. cognouimus, quibus ly simplicitet sumitur, magis vii simpale; a, rati modi. Di eo prcreteain simplicitas prout adiripi e ter po nostrum propolatu facit, itiplicitet potest sumi. Masium . primo, prout opponitur dolo stati, de fraudulentis de qua illud habetur, estote simplices s.cut columbi. de hae e simplicitas bona est, id est melior est quam suum oppositum, quod est duplicitas, qua secundum cummune loquendi modum deceptionem signis eat, ut cum vulgὰ de aliquo, eius dolo stare tui imando dicimus quomodo est duplex ille amicus. i dolosus. Secundo modo sumit ut simplicitas, prout idem est,ae nescientia iuxta illud ptimi Poster.t. ios. de duplici ignorantia, videlicet simplici de praua dispositionis, & hie simplicitas pro nescientia sumpta, dicit puram negationem, de carentiam alicuius habitus seientisci, de se aliquis homo dicit limplexa. illiteratus, seu idiota. dc haec simplicitas est mala negative, non autem positive, dico quod est mala negat iu ἡ, quia dicit carentiam scientiae, quae est quoddam bonum de psectio intellectus 1 de Ani t. t. eo'non est nisi a positive. Ioannis Gersonis dicto commotus dicentis, qudd limplices sine literis rapi ut ci'u, ubi literati Deo no
cohaerentes inanes remati erat, aut opptimuntur
i gloria. Tertio sumitur simplicitas prout oppo Irii ut compositioni, de tune idem est timplicitas, ae non compositio, de hoc modo sumitur simplicitas in praesenti, de qua Gulielmus Occham I.
sen aliae 3.dicebat limplicitas de smplex idem est,ae sue pliea: e simplex d p i sine. 8e plexu, seus ne amplexu. de unione partium, sue essentiali uiui sunt materia Ad forma. sue intestraliu respectu alicuius compositi, quod est totum intestate, resimplicitas se sumpta opponitur copositioni, qcopositio nil aliud est, si aliquorum s mul positio, illa n. qiis uniuntur limul ponuntur, ut inat Franciseus de Matronis in suo consitu lib. I. d. 8q de sero simplicitatis sui eundem Franciscu, non est ratio post tua, sed priuatiua, uel negatiuactim desolatur per irresolubilitatem qui est pii uatio, de siesmplicitas est quid respectivum, cust negatio de carentia compostionis, quae est rore spectiva;composito enim est duorum coniu-etio, vel duorum simul positio, quorum unu est in potentia respectu alterius, lieet alii dicant, Psmplicitas est quid absolutum connotans respe et tuum His igitur sie primisss, tres termini siit notandi videlicet,smplees, simpliciter simplex, &summe s mplex: qui secundum magis commune, de minus eo inmune se haberi simplex dici potest omne illud, quod prima intellectua operatione percipi potest, siue sit obiectum motivum, de terminatiuum simul, id est, per propriam speciem intestigibilem intellectui representatum, sue terminatiuum tantum Et non motivum, scuti se ha. t intelligibile aliena specie, uirtualiter intellectui repti sentatum septima intellectus ope ratio. limplicium, seu initi uisibilium intelligentia dicitur I. de Anima tex. com . a I. dc apud Sco.
plex, sistoliciter simplex , 5e summe ita plex.
in pret dicabilibus q. et .de se bene dixitFoanciscus de Miltonis in cor patiatu distin reterita, qui st.2,
Illud dies smplex, quod licet uno simplici actu
ab tutellectu concipiatur,est tame in plures partiales conceptus resolubile secundus tet minus
est, simpliciter simplexve est illud quod non est
resolubile in sua componentia, tanqua illius constitutiva imo ad ipsum stat resolutio ultimata ,
quod consor mattii Francisci de Maiiotiis doctrinae in libro primo sui constatus dist. s. quaeli. 7.qn inquit illud esse simpliciter simple quod noest amplius resolubile in sua componentia, sciliad ipsum stat resolutio ultimata: quin imis prius
in eodem i. lib. sui conflatus d. q. 2. addiderat, quod secus esset processus in intinuum in essentialiter ordinatis de ideo ego ulterius dico P simplieiter simplex. est duplex, videlicet Phylleum,de Metaphys eum ' simplieitet si inplex Physicum est ipsa materia prima, rerum naturalium iandamulum,in quo nihil est distinctu, ex ipsa enim omnia entilative transmutabilia componuntur, dein ipsam ultimate resoluuntur, ipsa vero neque ex alia materia sit, neq; in aliam materiam resoluitu si sed ad ipsam , omnia ex ea producta resoluuntur, primo physicorum tex. 81. Simpliciter vet4 smplex Metaphrsicum est duplex. aut vide licet quid ditatiuum, de se est eonceptus eatis in ulteriores priores coceptus irresolubilis, aut qualitatiuii .di sic est conceptus vltims d piae, dr. nol tima oria habete conceptum qualitatiuum, quia de subiecto non pridieatur in quid, nis denominative denotatione intrinseca essentiali ii modu
Usimplies te simplex. simplieiter smplex Phy
192쪽
qualis eantis. ut se habet rationalitas respectu ho sum; uno modo, uidelitat. pro eo quod non est minis, de quo prsdicatur in quale quid, ut dixit eo inpositum, nec compot,ibile, de sc est solus Porphyrius,eo v qualitas dicitur 3. Meta. t. com. Deus gloriosust secundo modo dicitur ii mplex, is . de sc conceptus vltimae differentis:no est cm illud quod non habet coceptum quidditatiuum ceptus simpliciter quid ditativus, rationalitas O de qualitatiuum . Ac se idem est quod simpliciternim qui est differentia specifica hominis, prs di- simplex, scuti est eos, passiones entis. modi intrincat ut de suo constituto, seu de homine quem cO - feci, de ultimae differentiae, ille enim est coeeptus siluit, in quale quid; in quale inquam sim est sor simpliciter simplex qui in alios simplices conesma, de in quid inquant om est de essentia licis,ad plus it tesolubilis est,& uel toralitet scitur, vel .
esse conducens ipsum hominem, ut infra in textu totaliter ignoratur, non O Metaphrsices. t ex comporphyrii dicam adiuuate Deor Summe simplex mento a1.quod est etiam a D.Tnoma receptum vero, seu omnimode simpler,duplicitet solet des p. p. quae Ilione 38. articulo quinto.Tettio modo, niti,de totum deserendum est Francisco de Mai- dicit ut simplex, omne noti eo inpositum ex re, deronis in locis supra illegatis, quod summὰ sim- re idest ex materia de forma. de sic materia prima,plex omni potentia passi uacaret, hinc 8. Phy. co. forma substantialis, de anima intellectaua,die unisl8. dicebat Averroes,Vomne carens potetia est tur simplicia. Quartcs modo dicit ut simplex, id mplex; de omne simplex earet potentia; de sic de quod non est mixtum,de se quatuor elementa disinitur;Summe simplex est, quod non est in se ali cuntur eorpora simplicia, secundo Phylicorum, quo modo compositum, nec aliquid est tibi eo . ter. primo, i. Coeli, tex. 7.de ex Averr. primo M ponibile, nee ipsum alicui, de istud est actus pu- taphylices, commentoqii into. Quod ii forte quatus. Secunda vet3 des nitio talis est ;sulum E vel tuor elementa a.de Genet.tex .eto b Rrtit appetis omnimode sinplex est, quod non est resolubile tantur mixta, ibi, per m Ixta in teibgit, idelitin pu- actu, nee potentia. nec cum aliquo alio est cona. ra: similitet etiam Culi dicuntur irinpiti. cs, qtia Ionibile, si cu t est Diuina essemia; &hscsecuda ex materia de forma non sunt compositi, lecun- .es nitio explicari ua est primae, quoad quatuor dum Averroem.His igit ut sc praemittis quatuor
particulas in ea contentas, de quia prima est com pono. munior, illam ex hac, de aliunde verbo tenus eluis
eidemus r prima ergo particula primae definitio. CONCLusIONES.nis est quod non est in se aliquo modo compostum quod declaratur in secutida definitione per Prima conclusiodolus Deu gloriasu, benes, i in allum particula. quod non est resolubilea ad dis' ctus si R e. omninis. omnimodd plex, coleretiam rerum corporearum, quarum nulla est neces animal νώιο uale immortale.
tum me simplex,cunt quilibet illarum actu sit co . posita, dein suas partesi liue cssentiales, si est to Probatu thre conclusioδε primo Ioannis I tum essentiatinum , sue integrales stat est totum spiti tus est Deus . de in D. Au ultino sex o celsit egrale resolubilis: secunda particula est nec Trinitate cap. sexto de septimo uicente. 93 Deu aliquid sini componi bile j quod in secunda desi- vel ὀ&summὸ simplex est. ex Auer. tertio de Aninvione correspodet illi partaculi s nec potemi J ma commento quinto, de I . Artitotele 9. Meta nomina etiam in , bile, terminata, ut plurimum P phrsee textu II. o: i r. Metaphvsices r7. De tentiam important & aptitudinem; dc sic illud igitur summa debetur simplicita , in qua nulla dieitur, sum mei implex, cui nihil potest v mri ad elt persectionalis paucitas, uel modicitas, sed est
consimiendum tertium: tertia particula ost, succ omnis entitatis sontalis plenitudo,summa cum
ipsum alicui J quod in secunda correspondebat opulentia,& sine omni carentii: summe sinplexilli particuli nee cum aliquo alio coine Ouibiled ergo est Deus. rethoe enim d. ffert sumine simplex ab anim iii Sed contra hanc concidubitaturm primo sic: tellectiva, quae licet in sua ei lemia sit simplex sub Nulla impet sectio tribuenda est Deo, cum D istantia, secundo de Anima, tex secundo,uian persectio maxima sit, primo Physi eorum, com- , mene Iesum me simplex, cum sit corpori Orgavi' mento Sasseeundo Coeli 6 .de a. de Anima I eo componi bilis , secundo de Anima tex com 6. sed summa simplicitas est i in persectio,cum dicat similiter nec alte tum est coponi bile suinin es m ' priuationem compositionis, quae est quoddam plici ad differentiam Angeli, qui cum intes icct o bonum, vi patet secundo de Anima,tex. lecundo me, volitione, accidentalem facit compositio- ubi habet ut, quod substantia eomposita est pernem, licet aliter cum Aristotel. I a. Metaphysices, sectior quam materia,S forma,que sunt substaneommento 3 i Senserit Commenta Or Λ uerro es. tis simplices: secundo, simplicitas dicit priuatim tiquarta particula est loc illud est actus pusu tquc nem, sed priuatio dicit negationem in subiecto putum actum in secunda desinitione diccb t en apto nato expost praedicamentis, que non est iassidiuinam ess cntiam,seu ipsum Deum, qui solus Deo, ergo nee summa simplicitas eit in Deo. est actus purus. iic solus Deus gloriosus ivbς Terti3,illud non est ponendum in Deo, auod α- si ne dictus, nullo modo eli compositus, uel copo qud conuenit Deo pei sectissimo,&materiae pri- ἡ, Iubilis,nec formatu sua ec constitutu . mς imperfecti itimae,iuxta illud D. Augustini II. ai, maiorem pridicto sum dilucid ti libro consessionum, eapit. . duo sectili domine. . nem: Dico quὀd si lex quatuor modi Potest unum prope ted. Angelumnaliud propξ nihil a.
193쪽
quod prauatio dupliciter potest sumi, a Culta alia. Notadum de
materIam primam. Et Aueri r .physicorum 6s. Dest medium inter ens.& nihil e sed materia ptima est simplieissim a. oreo summa smplicitas non est ponenda in Deci: Pro solutione horum argum e totum est notandum, di piscipue pro solutioneptimi & seeundi at umenti. Quod priuatio dupliciter potest sumi, uno modo, videlicet Jprid, alio modo impropri/, si proprie ad huc tripliciter. primo sui nitur priuatici pecie te positivo imperiacto . pro qua re vide Aegidium Romanum. a. libro Phy. ttv. i 3. & sic apud eos qui sustinent inchoationem formatum, forma illa diminuta quae praeetat in materia prima, seeundd messe incompletum,licet in se sit ens pcisitiuum, dicitur tamen priuatio respectu sui ipsus, ouando erit completa &persectar simile diei posset de mente eorum qui ponunt possibilitates formarum, exuuibus producuntur forme naturales, vi 2. sen. Eis .i 8. resert Durandus.secundo sumi solet pri. ratio,pro altero extremo contrarietatis , prout
dicit minorem persectionem, se nigrum dr priuatio, albi, di unitas est priuatio multitudinis: licet unitas sit quid positivum. Teriid sumitur ptiuatio pro aliqua forma tendente ad non esse, si esumebat Metroes i. Phy.com so dicens, imam
spermatis opponi, seu priuationem esse formae hominis,secundum falsam Alevandri Aphroda. sei sent etiam di idem in com. et 6 1. Alio di quarto modo sumitur priuatio propriὰ pro quadam catentia,& sic tenebra dieitur esse priuatio luminis in medio deferente ex a.de Anima, cap.de vi suade qua priuatione in post pret dicamentis .inu.t Aristotcles, quod priuatio eli carentia formae in subiecto apto nato:& hoe modo sumendo priuationem adhue triolo est. Prima dicitur priuatio qua priuat pei seritone, ut ignorantia, nescientia,Sc. secunda est qui dicit negationem impetsectionis ut est incorruptibilitas, immortalitas Iognitas.quq negat finitatem: sed alit et Q Scciti.
sta. loquitur D.Caietanus p. p. q. 7. mmento r. quod ly, ins natum, nomen est compositum e
in . di finitum: quod finitum dicit terminos quantitati vos,vnde quando dicimus, cp Deus est ins-nitus . intelligitur negati v ἡ . i. Deus nec actu est finitus, nee aptus natus finiri. Tertio.modo su .mitur priuatio, prout nec priuat persectione, nee imperfectione, ut ly, esse ingenitum,in diuinis, secundum Capreolum, di Caietanum : licet postum sentiat Gabriel I. sen. dist. 7. &Mes chior Cano Hispanus.
His istitur sie pinillis ad argumenta duo prius Acta respondetur, di primo dico, qus d in Deo non est ponenda priuatio, uel negatio, quae priuat & negat aliqua persectione simpliciter, vel secundum quid, sed nulla est absurdita a s aliqua
negatio imperfectionem negans in Deo pona tur,& hoc tam secundum Thomistis, quam s eundum Secit illa . Ad Tettium est una salsa responso Delim enseati ii iam mundi,&se cram poni bilem , &non siim me simplitem, ut resere D. Augustinus septimo de Ciuitate Dei, cap. 6 vel Deum esse anima
primi Coeli. ves esse omnium formale principi u , qu omnia manifestam eon inerit fissitatem. Ad hoe etiam non minus falsὰ respondet Da-ui' de Dinando. Deum esse materiam primam, di ideo componibilem.& sie cum materia prima veniat in compostionem omnium rerum materialium. Deus non esset summe simplex: qui e ror luit etiam spieuli, apud Achillinum primo Physe.tex Sa. quorum rationes sunt isti: Qus cunque sunt in rerum natura .de nullo modo differunt, sunt unum N idem, sed Deus S materia prima sunt in rerum natura, Ninullo modo dis. ferunt. ergo Deus,& materia prima sunt unum.& idem: Maior patet quinto Metaphysices com mento viges mo, ubi dicitur, quod illa sunt eadequorum substantia est una: Minor vera proba-
rentias differunt di ista sunt eompost, sed Deus de materia prima sunt omnina simplices, ergo nullo modo inter se disterunt. Secundo, materia
prima est omne.quod est in se, eum materia se sua potentia, se uti di Deus est sua potentia, &Omnia qui sun tan ipso Deo . Tertio, quod est ante omne seri,ut post omne corrumpi, est Deli sed materia pes ma est ante omne seri, quia ex ipsa omnia composita sunt, di est post omne eorrumpi, cum ipsa incorruptibilis sit terminatiuEI. Phy. 8a. ergo materia prima est Deus. Quarto id a quo omnia procedunt est Deus, sed talis est
materia prima,ergo materia prima est Deu . Ad haec argumenta tespondetur. Et admi murespondet D.Thomas p. p. qu stione tertia,ar. 3. negans Deum di materiam primam differre, &si sub insertur ergo sunt idem negat consequentiam dicendo, quod sunt seipsis diuersa ; di illud . omnia quς disserunt per aliquam differentiam
differunt, valet in compositis, homo enim N quus pet rationale, di irrationale differunt, cum conueniant in natura generica . sed in animal ita .
te de differant per proprias differemias specis eas sui constitutivas, sed rationalitas di irrationalistas seipsa disserunt, di sunt rationes disserendia, Itis.1 o. Meta phystii ex. com. Σε& as. omnis enim dissilentia disterentium ad aliqua primo diuersa est reducenda. Ad secundum respondetur negando antecedens,videlicet quod materia est omne quod est in se.& quando dicitur est sua potentia. Dico hoe esse valde dubium, de hoc etiam varie est lo . quutus Averro es,primo enim cap. de substantia orbis dixit, ysc, a quo non dissentiunt Thomi. st s.fit in primo phr. commento ultimo, dixit non.& ideo dico, quod materia non est omne id quod est in ea, prs dicatione identica, bene tam e
pridicatione causali, cum in ea ut forma quae nci est materia, nee transiens in materiare. ex Λuer ἀme temo de Anima commento quinto , iuxta
Scoti, di discipulorum glosam in uniuersalibus quaest s ad telitum, sed bene sotinae naturales ex
ea educuntur. 6. Metap. t. m. I.&7. Metaph 39.
aut plures no possunt essesne materia. Rndetur
194쪽
ti tertio. quὁ3 solus Deus intrinsece est sua po.
tentia a calua, seu uis produc tua . non tamen
materia prima est sua potetia subiectiva, qua potest sormam recipere.sed bene intrinsecti est suus
actus existentia, seu enritatiuus sm Sco. a. sente. dist. a. q. a.
Ad 3.resp. Ad Tertium verὁ argumentum, quod erat ta Ie,omne quod est ante omne fieti, di post omne corrumpi,dce. Respondeo, ιγ Deus est ante misn e steti.& post omne corrumpi, active immuta- tabiliter; materia prima vero & si respectu olum natu ratium, est ante omne fieri. i.antequam sant omnia composita,& post eorum corruptionem, est tamen eum mutatione sui. Ad respotti Ad Quartum respondetur verum esse, Ad omisnia a Deo, & materia prima dependent, sed indi. uerso gne causae, quia Deus est primu principiuextrinsecu activum eorporalium S spualium; materia prima veto est principium intrinsecu passa uum im ipsorum corporaliua materia prima est componibilis Deus verti summe simplexiti incoponi bilis, & sic patet ad principale argumentu mquid Fm veritatem si respondendum . Et vadicium est v, simplicitas eu negatio, seu eon notat Triplieitera- negationem compostionis: dico triplex nega. licui conueni tionis modus conuenire potest alicui, seu tripli re potest i ς' citer eonuenire potest negatio alicuit primo per g accidens. vi cum dicimus. Homo non est albus, ista negatio per accidens competit homini, cuia albedo negata accidens est, adesse potens,&abes.se praeter hominis corruptionem, primo Topicorum,c. q. Secundo alicui competit negatio per se, non tamen conuertibiliter, ut se Angelus dicitur incorporeus, non tamen eonvertibiliterva. I et dicere, est incorporeum ergo Angelus, quandoquidem anima nostra intellectiva incorporea est, secundo de Anima tes. com. a 6. ab Angelo tamen specie dissimcta, secundum Scotum a. sente. distinct. r. quςst. 6. IS. Thomam. p. p. quaest. 7s.
petit per se conuertibiliter, ut he incorporeitas per se conuet tibiliter conuenit spiti tui, seu subis
stantis spirituali, vi se dicimus quod omnis spiritus est incorporeus di omne incorporeum est
spiritus, loquendo de incorporeo subsistenti, vel per se existenti; di hoc modo summa simplicitas, qui negationem con notat omnis compo
stionis, per se eonu et tibiliter conuenit Deo; ita ut dieamus. Deus est summe smple summe simplex est Deus. Aliud artu. Tandem ut omnis euaeuetur dubitandi m dus, contra diuinam fmplicitatem .sie arguatur:
Filius in Diuinis est Deus, di tamen persona Filii est composita cum humana natura, propterea v persona Christi composita est ex diuinitate, de
humanitate,ergo Deus non est summὰ smplex. Resp. sedit. Respondeo, quod hic est dissicilis nodux. Scotus. enim tertio senten. dist. 6.qu stione tertia impropriam existimauit hanc propositionem, delicet
persona Christi est eomposita, nisii de compositione largὰ sumpta inquit ipse i nos loquamur. quatenus persona Christi in duabus naturis sub
sistit', inquit enim opinionem illam quae di est,
quod persona Christi est composita, communiter non teneri, proprie loquendo de eo impositione, scilicet exactu & potentia, sicut es materia disorma,& Doctorum auctoritates , quae oppostum sonare videntur, sici sunt intelligends: Christi persona est composita, id est ita vetem Christo est tam diuina, quam humana natura, ae si Christi personam componerent, sed cum hoc nocomponunt, nee ex eis si aliquod tertium , sed
distincti N ineonsus manent in persona Cliti. sti,diuina,& humana natura, in quibus persona Christi subsistiti Et in hoc Scotus videtur sequo
tus, id quod D.Thomas dixerat tertio senten.dis. 6. quae litone prima, qui dicebat compostionem hanc esse secundum quid, non autem simpliciterr& D.Caietanus sequutus videtur utrunq; 3 p. q.
a. com- .dicens; quia in naturalibus compositici
absque componentium impei sectione intelligi non potest,ideo nec smpliciter, nec formaliter admitteda ut in pellona Christi compositio, sed
cum adiectivo, de aliqua determinatione, omne
impersectionem tollente, talis copositio in Christo est admissa ab antiquis, puta a Dionysio, Augustino.& Damasceno, quod Scotus etiam dicebat: unde cum multiplex sit compositionis modus,ut ex D. Tho m. p. p. quaest.' articu . octavo.
potest colligi,compositio hic siti compostio dici potest est ex natura, di supposito, a qua omni imperfectione ex parte suppositi remota, in Christo reperitur non tamen competit person Christi, secundum quod est in se, quia ut sic est smis plex. sicuti di natura verbi est simplex: sed bene se eundum quod ad Christi personam pertinet in aliqua creata natura subsistere: hinc si loquimur de subsiste te simpliciter, una est in Christi pers na ratio subfstendi, si uero loquimur de subsistere in tali natura, dus sunt in persona Chlisti rationes substiendi, una uidelicet, subs stendi
in natura diuina, alta ta uero subsistendi in natura humana, ratio subsistendi in natura diuina in seri est generatio ς terna, in saeto esse uero est esse Deum; tatio subsistendi in natura humanain fieri, est ipsius humanae naturae assumptio, in facto esse veto,est esse homine me nec propterea, eo quod Deus in natura humana subsistit, liquam realem entitatem pet sectionalem acquisuit, qua eatebat non dum factus homo, sed ipsi humanitati, propriam di eandem numero, comunicauit subli sientiam de personalitate: hine factum est, ut duae in Chiilto essent bustendi rationes, quicquid aliter sentiens dicat Di nysius Carthulianus tertio sententiarum,distinctione sexta, questione Octaua.Εt se dicit Seoi'.
Christi personam in duabus naturis subsistet e. una videlicet a qua habet primum esse, & est natura diuina, in alia quas ipsi aduentilia,qua habet secundum esse, de dicit quod Christus duo habet esse, se uti si Socrates in duobus, videlicet in humanitate, de albedine subsisteret, duo haberet esse, unum primum substanti ala, alterum veto aduentulum. Et addit Dominus Caietanus
195쪽
qua a persona Ch Asti ε' eo posita rem positi,
ne ex his . prout in docibus esse diuino. l.&humano, seu duabus sith sistit naturis; & eo positione eum his, inquant um perscina .eibi, facta est hie homo. hane assumendo humanitatem,&ideo topositio h e in si bilis est dicenda, nouit ,& inauditus phlosophia compostionis modus, si paOmnem naturi ordinem, omni imperfectione ca rens. Ad argumentum igitur respondetur quod
Christi persona est quodammodo composilai alio compositionis inodo ab ii, de quibus in naturalibus eommuniter solemus loqui, ut inquit' Seotus: Hoe tamen no obstante, Deus in sui erusentia di quid ditate, ieitur summe simplex, quia Deus quoad esse Dei seum . nullam in se quali
tercunque sumptam,admittit compositionem. Secundo dieo,u, etiam si humanam naturam sibi univit Deus ei proptiam subsistentiam communieando, adhue Deus dicitur summὰ simplex, cum nulla ei facta sit additio, seu i in natura humana , qui diuinam qua prius eat. batb recepit subsilentiam, ad quam etat in potentia obedientiali. eum Caietano iterum repeto, q additi effabilis est lise composito. sed quςret hie a . Icutus philosophus medioeriter sacta Theologia
tinctus; en ne de rio ore sermonis bona hare pro . positio:Christiis est humanitas, te diuinitas ρE Onsis. Respondet ei CPegorius de Arimino i .se .d a 8. . a. Diuum Aug. I I. de Trin. c. 7 &in Enchiri .dio. c. a 6 sequutus, v se, sed talis loquendi modus in Concilio Constantiensi sesi. is reputatur non bonus. quamuis ad bonum sensum regu ei possit, si lite propolitio sensum faciat ean itinctu, causale in i ut Christus est humanitas, di diuinitas i. meliis manitate, & didi nitate constat, vi et nullus in humanitate, di diuinitate subsistit, sed hie alterius sunt negotii; ideo secunda ponatur in ora ne eo uetusto,quae talis est.2. onsi Secunda tones,seo. Illud dicitur simplex. sim
pliciter simplex quod non habet eoaeorum quiώ rati ιm, o qualitatiuum, tale est ens passiones eius, di intrissici, O vltima disserenti et eo quod
iustam conreptus in nussum alium priorem couc pluresolui poteu, tales simplices couceptus aut tota litersciuntur, aut totaliter 'norantur. cum inpar tem conceptam, o partim non conceptam sim indistii biles sinu.t.com. 2 2.
Quae conclusio intelligenda est, quoad conceptus leales a priori intrinseeos, non aute quo ad aliquos conceptus fundatos superentia rationis,seu iandatos in terminis secundi inretionis ridine utrunque horum dicere possumus , puta,
quod Deus est simplicior eme, & quod ens est simplicius Deo:& hoc quia simplicitas dupliciter potest sumi, uno modo, videtreet, ut Opponi. tur compositioni,&componi bilitati. i.actuali,&virtuali compositioni, alio modo, ut opponitur pluralitati, seu multiplicitari rationum forma lium, seu conceptuum de re intellecta sol in abi.
lium,& ses primo modo sumatur simplicitas, Deusdinni smplicitatis modo est simplicior entristu conceptu entis, & per consequens simpli.
elier summὸ simpl. 2. respectu euiuscunque in
tra latitudinem entis, eontentis quia nec con. positus, nec alteri eomponi bilis. nec alterum est co .
poni bile sib , propria, S physca compositione,
eo modo quo in nobis communiter repetitur coposito, ut ens est alteri romtionibu e , iam esse uniatur essentiae tanquam aetus potenti II ut inquiunt Thomistri si uerA secundo modo sum a liue smplex, si e ena dieitur Simplicius Deo, tum in Deo plures snt rationes sormales, ex natura rei mente conceptibiles, quarum una non est alistὶtarde Deo enim plures formamur conceptus,' Ouὰm de ente: nee propterea ob plures huiusmo. di rationes sol males in Deo repertas, aliquaepia innitur in Deo compositior quia compositio in sei intrinsecὸ includit actuale,& potentiale g. Meta tex. com. s. sed sor malitates illat summa cum actualitate sunt in Deo, nulla in eis habitudine perscientis.&pet sectibilis existente, qualis habitudo reperitur inter mat etiam di formam, in cossit uti ne compositi. Tertia conclusio sit ista. Atii dentia materia pri- 3 eoastima forma substantialis, intelligentia, ιν anima, dicuntur entias licia, quatenus ex νe, re, ides co
Quae simplicitas est respectiva, non autem absoluta,ut si e corpora coelestia sunt simplicia, si militer & quatuor elementa a. phy. t excom. I. Rea
manet ergo firma concluso rct omnia praedicta roborata,ae stabilita. secundum Logi eam. Philo. sophiam ac sacram Theologiam. Deus est simplea& summὰ simplex, cuius substantia nullo modo dicitur eonstituta. uel sormata; quod in prima parte huius digressionis, contra quedam,
veritati innuentes intendebamus. Modo uero ad seeundam partem reliquum est properemus . in qua aliam eius concl. eradicabimus,probantes
ς iii a propositio est salsissima . Deus gloriosus
eii animal rationale immortale.
Ε simplieitate iam d κ mus i De eompesNunc vero de copositionedia tione. eamus, ut deinde ad principale intentum deueniamus, ad ostendenduin, P Deus co est compositus. exanimali tonali im mortali t&dico Ucopositio a componendo est cl.cta, quasi a plura simul ponendo, &se composio est unius eu alio p sitio, hinc copositio eonsistat in positione partia adinvicem, ut 3.Meta .co m. a I. dicebat Auer. Illa
196쪽
bere naturam additam naturet componetis, de Anima com. 3.& 3 Meta. eom. 6. dixit Averrora. Compositio Sed nota ιν composito differt a constitutione se ες cunili tutio eundum Gabrielem l .sen. d. 26. q. I.quia con po
iii x sitio opponit ut simplicitati . non autem conixi tutio, nam de si persona Filii, quae procedit a patre est summe simplex, dicitur tamen constituta, relatio enim personam constituere dicitur, non autem componere, quia componentia realiter distinguuntur inter se, & a composito, licet alit et I. physi. eom. t .sentiat Auettoes; sed telatio diuina, realis, substiens, personalis, qui diuinam constituit personam, non distinguitur realiter ab sentia diuina, ut salso existimauit Gilbertus
Portet anus, nee a persona constituta : quia telatio originis est persona constituta substiens, ut paternitas est persona Patri &c. Hinc tres col. ligere poteris.
PHma est ista: Deus non es compssitus, connituistus Aformatus. Secunda; persona Patris, Rrij, O viritas sancti non sunt erimpostae. sed per relationes a. ecneL constituta. Tertia; Iabstantia mat rialessunt com- pcitae, constituta. ET de hoe dilatim; ne reperto inter componere. S constituet e. dicebat Franciscus de Mai. ronii in suo con flatu lib. i. d. 8. q. I pluralitas transcendens abstrahit a numero proprie dicto.& ideo ipsa non componit ut ex unitatibus, scutnumerus. hcet constet ex eis, scut nec persoriaco ponitur ex essentia S relatione, licet consi et ea eis. Hincidim Franciscus lib. i. sol conflatus diu. 27. q. a. in principio, vel irimam illam regula ponat. declarat, di probat;P omne e nctitutum dinfinii ut per principia constituentia, quod est etiaΑuerICas I. Physicco m. s. a. phys. 28 N i .de Ani Retula elis ma. co m. s. quam quadrupliciter probari pose quod quadm consimat. Primo in Clammatica, ubi oratio dippo itur px sinittit per nomen di verbum ex quibus compo M v . nit ut Secundo in Logica, ubi species di finitur Ipenus & differentiam ex quibus componitur.
iij Tettid in naturali philosophia,ubi compositum definitur per materiam di sormam I. physico. 6 3. isti Quarto in sacia Theologia. Vbi Christis, di finitu ci describitur per deitatem.& humantia ira De
enim N homo unus est Christus secundu Aili rasumi V de tetmini is i compositio.& consti . tutio. differunt, scut origo,& dependentia secundum Franciscum de Matronis primo semen. disi. q. I . ad quartum, ubi inquit, quod scut origo dieit distinctionem realem, scdi pendentia imis Notaridum portat diuersia tem essentialem. v bi notandum in Arist. quod apud Aristotelem distinctio realis necessa tio insert distinctionem essentialem, quia si So. crates & Plato distinguuntur realiter, habent etiam dis inctas sientias, lecus autem secudum
Theologos,apud quos ires pellana Diuini rea.
liter distinguuntur, seu hypostat e suppositat Ater, de personaliter, in eis tamen una ea dein q: numero est deitas.& se apud Theologum non va. let ista conseo uentia, A. N B, distinguuntur tealiter, ergo diuinguuntur essentialiter, cum de sacto secus se habeat in diuinis personis:& se in diuinis est origo,&non dependentia, constitutio ..& non compositio. Et quia Deus est puris mus actus, nullo modo debet dici sol matus uel conis Urasitutus, cum illud dicatur compositum eui est admixta passu a potentia octauo Physico tum 3 odi adi. Metaphin sces, commento 37.&in sua coiri ponentia te soluatur primo physicorum 63. tertio Coeli, commen. II.& tcrtio Metaph co m. 3 3. quod in diuinis locum non habet, cum abstractis relationibus personalibus a diuinis personis
nihil remaneat per modum resolutionis secuniadum sanctum Thomam. p p. q. qci. r. I. di tertia parte, q ulstione tertia, arti c. lettio ad tertium,&quia omne compostum est diuisibile ptimo Metapbysces, conaniento septimo,& 7. Metaphysici
nullo modo compositus est Deus, nec constituistus nec sormaius: Hinc dico, quod duplex est co Duplex cem p cstio, una quidem intentionalis, ut si e syllosis ipc ii mus componi dicitur ex tribus terminis, di dua. bus propostionibus primo Priorum, ca. primo, alia ist eo postio realis. S haec est multiplex. Prima est clementorum ex materia di forma I. Coeli s secunda est partium similarium exesemen
tu . t compositio carnaum,& o si um ex ipsseleia mentis: tertia est partium organicarum ex parti .hus si latibus. ut eompositi O manus, di pedis rex cari e neruis,&e. alia vetd diuisio copositionis est ilia.
Compositio quadruplex est. Prima est totius C. vos s. ex partibus quantitati uis, qua continuum est di quadruplex. uis bile in semper diuisibilia , primo Cceli tex. I. Seeunda compositio est ex partibus gradu ali, .
vi est eompositio albedinis ut octo. ex suis gradi. bbLTertia compositio est ex partibus essentialibus,qua si compositum ex materia di forma. Quarta est compositici mixti ex quatuor elementis, sue in eo sint elementa sor maliter fm Auer. 3.Cculi, coni. 67 sue virtualiter.i. tm secundum materiam secundum Sco.& D Th. Vnde i .Cα-li, tex. I. dicebat Caietanus Thienenss. triplex Compo sest compositio: una elemento tum ex materia α'ς 'forma.Secunda partium similatium, di homogenearum.Tertia est mixtorum ex partibus homo geneis & et herogeneis.de quia compostioni opinponitur resolutio, tripi cx etiam est tesolutio tali
compositioni opposita.Hinc D.Tho m. p. p.q. 3.ar. plures ponit compostionis modo , ut Om' utili, ita gnes tandem a Deo excludat. Quarum prima in ut In uti. est pallium quantitatiuaru,qua componit tolu dum S.Τh integrale.Secunda est copostio ex materia di forma, treperit ut in rebus materia lib. in sibus sup . positu addit supra natura intrinsecum constituistiuum suppositi,puta subsistentiam, ibi Seo. in
illud additum,esse post tuum , Scotus uero vult esse negati uu,ut supra diximus. Tettia copositio est
197쪽
est ex esse, de essentia, quo est. de quod est I parte
'uaest. I art. I.Seu exactuali existetia tamquam actu εἰ natura tamquam potentia. Quarta coma
positio est ex genere, de differentia, de se si se . nus, di disterentia sumuntur pro secunda inretione, est coposito tostica, si uero pro prima intelione est compositio Metaphysica. Quinta compo stio est ex subiecto de accidente, vi ex pariete, de eius albedine, unde iti fert D.Thom. D.Caietan de totaThomistica Schola, nullam ex his com p stionibus in Deo reperiti, ob summam eius simplicitatem; de tunc manu sesse apparet isse salsum quod Deus est constitutus, di formatus ex Aniis
malim rationali immortali: qi sacrilegum est etiam in Aristotele, qui Deum gloriosum purissimum actum semper,& rubique acclamauit, a quo non recessi Aut troes; qui in disputatione quinta in L lutione γltimi dubii dicebat, quod Deus unus, de smplex est secundum peripateticos, in
quo attributorum multiplicitas eli tantum secundum rationem I a. Metaph .co m. as di disputatione 6. in solutione sexti dubii. dicebat etiam,
v Deut est quid di ias absoluta, Se . Quod si etiam ad subtilem scholam aecedere
voluerimus, non minus opulentam inueniemus
- compositionis diuisonem. Dicit enim Seotus Uduplex est composito, una dicitur copositio curatacottia. his, altera velo compositio ex his de quibus cmpositionibus bene etiam dixit Alixander Achilislinus Averroilia quc libet tertio dubio tertio. Et Herueus Brito primo sen .distin. 8.q. a. in principio: euius aurea sententia est ista: Deus eli super omnia smplex. Omni reali compositione carens. Duplicii et enim dicit aliquid componi, no modo quia ex partibus est constitutum, alio modo aliquid dicitur compositum n si ex aliquibus, sed cum aliquo,& neutro horum modorum Deo couenit ille compolitum ob puritatem in essendo, in causando, de ratione puritatis suae actualitatis; ratione primi Deus non esset primu ens, nec pei sectissimum, cum dependete a partibus impetfectionem arguat; nee Deus est compostus cum alio, se ut sol ma substantialis est coposita eum materia, vel e conuerso. secundo apparet ex primitate suae causalitatis, quia nullum compositu potest e sse prima causa. Tertio ex actualitate, gacuicumque inest aliquid differens ab eo, est ahild
potentiale, quod summa, de purae diuinae actualitati repugnat,3 c. Ecce quam clarissimum est, salsissimum esse dicere, Deum gloriosum esse co- si tutum, di sormatum, quoad suam lubstantia. Vt ille dixit,nee ab hoc recessi Auerro es secudo
coeli cqm. 9 de disp. in sol tertii dicens, v compositio ex genere,& differentia similis est compositioni ex actuali. de potentiali; imo si Deus esset
eonstitutus, de formatus, tunc Deus non esset aeternus, iuxta Averrois doctrinam I 1.Metaphrsico m. I s. quando inquit, omne constitutum , de eompositum esse nouum , a quo non recessit L ctantius Firmianus libro secundo Diuinatu i si tutionum numero septimo, ibi,expers corporia de corpo tali nunquam potest ortii. dec. Hi ac
eo repostionem ex his de cum his, euIus meminit
etiam Caietanus I. par. q. et .c m. 4. in Deo nia reis
periri, dixit D.Tho. r. par. q. η .art. I. ad primum se dicens. quia enim diuina simplicitas omnem materiae, de sornas excludit compositiorem, o diuinis idem erit abstractum de cocretum. Vt De istas,de Deus,rvc. cui addit Caietanus I. par. q.3. arti c. 8. 1 esse componi bile, dicit in alicuius eo mispositionem venite, ad quod quatuor sunt nccessa tici requis ta . Primum ut realiter distinguatur Ad esse egis ab illo cui unitur, seu cum quo componit, de r nibile qua
componit, quia eiusdem ad seipsum non est co. -sunx re postio. sccundum, ut talis eo niunctio sit reali,. v non autem intes lecta, de excogitata. Tettium, vest coniunctio realis secundum esse,idest, intimis seca, non autem per solam ad harentiam , vel in- distantiam. Quartum,ut unum si actus alterius. seu ti est coniunctio realis formae cum materia et alias etiam multas compostiones ponit Scotus, quas supra de mente aliorum deesarauimus, quibus de mente Scoti aliae etiam addi possent, vid licet. Ex re, di te, realitate, de realitate, de ex positivo. de priuatiuo, cuius meminit etiam Alexania
der Achillinus Averroista q uolibeto secudo dubio secundo quam compostionem vocat,ex Psectione, de defectu . Remanet ergo sima immo ' Cotiae A. bilisq: manens nostra conclusio, o Deus hiotici sus. o. Benedictus, non est animal rationale immortale: de ui Dei gloriosi, de Benedicti substantia non eli formata, de constituta ex rationali, de
immortali. Vt inquit Gratia deus Eseulanus ex Boetio in c. de differentia, euius verba sunt hie. Verus autem Deus in nullo genere est, neq; per aliquam differentiam eonstituitur, sed est lupea omne genus. de omnem differentiam, de his addo rationale diuidens de contrahens animal proprie importat discursum, qui a Deo negatur secundum S. Tho. I. par. q. I .art. 7. Et quod magis urget, Tiberius Bacilletius Bononiensis non minus profundus,quam antiquus Auetroista, in hoc cap.de differentia, diuina voluntate quasi p-scius, aduersus hune errorem, hie verba posteris scripta reliquit. His dictis panditur error modernorum existimantium, Rationale quod contrahit animal, Angelis conuenire: ex quibus iati vi
ri verbis ilicstagabilitet infero; si rationale quod
diuidit animal, non competit Angelo, quomodo igitur, bona facie, sine scandalo Ze serena co-
scientia absque hoe, ut diuinae smplicitati substrahatu r, diei potest quὀd conuenit Deo glorioso3 de ratio nostraeses, quia Deus est primum ens in ea usatum, de summe simplex, ut ex omnibus rdictis patet expresse, quae omnia ad laudem Dei omnipotentis, de simplicitatis eius, dixit te volui, de consequenter ad nostrorum discipulorum imgenia, ad altiora, de rei veritatem eleuandum. Et ut qui alit et sentit scribat,de non crocitet. Sit laus
summὸ simplici Deo, qui intellectum nositu ad
hanc veritatem, inanis. standum illuminauit.
A superioribus ergo rursus inchoanti, dicendum differentiarum alias quide es m
198쪽
se separabiles, alias viro inseparabiles.
Inoueri enim,&quiescere,&aegrum essedi sanum esse,& quaecunque his proxima sunt, sic parabilia suiu, at vero aquilinum esse vel simum, vel rationale vel irrationale inseparabilia sunt. In separabilium autem alis quidem sunt per se, alia vero per accidens . nam rationale per se inest Domini, & mortale, &disciplinae esse susceptiuum: at vero aquilinum esse, vel simum per accidens,& non per se. Illae igitur, quae per se sunt, in substantiae ratio. ne accipiuntur, & faciunt aliud ills vero, quae secundum accidens, nec in substantiae ratione accipiuntur, nec faciut aliud,
sed alteratum. Quae quidem igitur per se sunt, non suscipiunt magis & minus: quς vero per accidens etsi inseparabiles sint
intensionem accipiunt, & remissionem . nam neq; genus aut magis & minus, praedicatur de eo cuius fuerit genus, neq; generis differentiae, secundum quas diuiditur. ipsae enim sunt, quae uniuscuiusque
rationem complent: esse autem unicuiq; unum,&idem, neque intensionem, neque remissionem suscipiens est . aquilinuautem esse, vel simum, vel coloratum, aliquo modo, & intenditur, & remittitur.
Aepidius R omanus. Ant. And. Petrus Tatare
Ammonium sequent , Alberto tamen contentiente traei. 3. cap. r. α nihil repugnante,textum
hunc ad praecedem es , sic conti ruant: Cu supra Porphri ius duas posuerit disserentis diuisorus, nunc tertiam ponit diuisonem N ut Ant. Andr. inquit. N Paul venetus. praedictam diuisionem trimembrem suprapositam, reducit ad bimembrem: & Aegidius inquit, esse diuisonem principalem, non autem alterius membri diuisione, vel sub diuisionem; ea A mmonius etiam dicit, Pperscctiorem diuisionis pariem a quodam quasi initio,oi ditur Porphyrius; solus a utem DCaietanus dixit cum Paulo Soncinate N Gratiadeo hane non tertiam, sed secundam esse differentiae diuisionem, suimet, N eo tum qua supradixerat, non oblitus. Diuiditur praesens textus, secundum Aegi 3 iudi Ant.Α nd.in tres partes principales. In prima ponit Porphyrius tertiam differetis diuisionem', ibi, a supeliotibus&c. ubi diuidit simul.&raemiapsi scat. In secunda parte, ibi, inseparabilium autem,&c. subdiuisionem ponit alterius m ebri te tiae diuisionis. Exempla simul a fierendo. In te eistia veris parte, ibi, illae igitur quae per se,&c. subis diuitio ma membra ad inuicem comparat,& duas ponit inter ea disterentias, ves duplo discrimen, Exposito
seeundum Aegidium, Anti And. N petium Talaretum, vel tres secundum DCaietanum, qui cae teris, magis distinctὰ mole solito, in hoc est loquutus: quantum igitur ad textus intentionem. iam patet es praedictis r quoad expositionem ve. rd. in prima parte ponens porphyrius tertia dia uisionem inquit. smul miscendo tria m m blaptimat diuisonis, ex illis noua bimembris coluriagit tertia diuiso, talis: D fierentia ium a Lae sunt separabiles, ut moueti de loco ad locum, quiest re sanitas, aegritudo Sc. Aliae veto sunt insepar bises,Vt aquilinitas,vel simitas in naso, Ratio a. litas in homine. irrationalitas in equo, Boue, dic.
Deinde in secunda parte, subdiuidens d. intentia inseparabilem inquit, 2 differentiatum inseparabilium, quaedam sunt per se inseparabilcs, v. g. i. cuti rationale per se inest homini in primo in do dicendi per se i post e.tex ;o ita etiam est inseparabilis pet se ab homine, existente ipso homines esse particeps rationis,ut inquit Ammoni ratiae uer3 differentiae inseparabiles, per alcidens sunt inseparabiles,sicuti per aceidetis, di non per se in primo modo dicendi per se, sunt in subiecto ut aquilinitas, vel smitas in naso. Deinde in ter No ista
tia pari e, inquit D. Caietanus,triplex ponit discrimen inter disicientias per se inseparabiles. N d. iaserentias per accidens inseparabiles. primu est,u, differentiae per se inseparabiles assumuntur in . iratione substantiae.i ingrediuntur quid ditativa, S substantialem rei des nitionem, quae res, est ipsa species eon sat s ex genete, & tali disset etia per se inseparabili, ad disserentiam earum differentiarum, quae per accidens sunt inseparabiles, ut est smitas.& aquilinitas, quae rei di sinitionem non ingrediuntur. sed ut extranea praedicata, manent
extra quid ditatem speeiridis niti: secundum distrimen disse entiae per se inseparabiles, s
ei unt aliud. .diuerstatem essentialem, d. stercntiae vero per accidens insparabiles faciunt tantualteratum l.disscrte accidentali terr tertium discrimen est, P distet entiae per se inseparabiles non suscipiunt magis & mitius .i. augmentum.& decrementum, intentionem, di remiissionem, ut inquit Ammonius; d fieretiae veto inseparabiles per ac cidens bene suscipiunt magis, minus; dicimus enim, nasum magis aquilinum,& minus aqualinum, non autem dicimus unum hominem qu ad actum primum esse magis rationalem alio homine, di ratio est, uacile, se uellentia,& t ne quid-ditatiuum uniuscuiusque rei substantialis perse. Etae, vn um dc idem est, nec augmentum, nec doerementum suscipietis. Hae quoad continuati nem, diuisionem, & ea positionem pri limis to
tus; nune ad te imi notum declarationem accedamus.
I A superioribus, rursus, inchoantiJ i. a prin-i Verba textuscipio, litusus.i. iterum Albet tus de Anti Andr.&Sotus Hispanus: IAt veris aquilinum. vel limum esse, inseparabilia sunt ista tu separabilia diculur,
quia in naso causam permanentem habent .iramiatas enim excut uitale nasi. di depressione in m
dio nas facta, causat; aquiliuitas vero, vel aquis
199쪽
linum, ex retor sone anterioris partIs nas super Iabium superius causatur, quando nasi medium eleuatur, de eartilago nasi anterius ad modum rostri Aquilae, ad superius labium recuruatur, dei sts d. intentiae dicuntur inseparabiles per a cendens, quia sumuntur a tali sgura nasi. quae non est de essentia nas, nee substantialis serma ipsius nas; Rationalitas vero , de irrationalitas dicuturdifferenitae per se inseparabiles, quia sequuntur Dimam substantialem ipsius hominis, de equie. Vbi cum Caietano, post Albertum tracta. s. c E.
N atabis N , uicie. 1, porphyrius sumit hic ly per
se, strictius de praessius, quam sumpsit Arist. i. poster.tex. 3 o.ubi sumebat ut ly. per te, duobus modis principaliter, primo in aliqua propositione, ... in qua plicatu est de ratione .i desinitione stibi secti, quod prsdieatum aut est genus, aut differentia aut tota definitio 7. Metaph. eom. ri. Secun
do, quando subiectum est de ratione pr:edicati, seu ponitur in desinitione pridieati, v. g. cum nasus ponitur in desinitione si initatis, de isti dic bantur duo modi per se prseipui in demonstra. tione assumendi secundum Linconiensem . Hieveris a Porphyrio sumitur ly. per se, tantum pro
praedicato essentiali, quod venit in substatialem rei eo astitutionem,&sie differetiae pet se inseparabiles in praetenti, die untur illae. quae sunt esse is uales, sumptae in ratione dis nitiva, data secundum substantiam rei dis nitae. Ammonius veto
id pluin docens, inquit: O per hoe differentiae
maxime propriae a communibus, de propriis dia oba texta stinguuntur. l l Ite igitur quae per se sunt in su stantiae ratione accipiuntur J Ammonius inquit in substantiae ratione a. in oratione quae rei naturam ostedit, hoe est, in definitione, qua rei vis, di natura explicatur, adhibentur; namq; ex generibus, S constituentibus different ijs, omnis definitio constat, idest, ex illis differentiis, quae species esset unt, quae nec imminui possunt, necam
pliari. Sed rationem diis nitiva substantialis rei quid ditatius ingrediuntur;addit Albertus, seu in ratione, di definitione rei sumuntur, Ze faciunt aliud, ut magis clare dixit Anti Andreas,de D Ca
phyrius per illa verba, Differentiarum insepara is bilium, aliae sunt inseparabiles per se. Aliae vetoris M. . inseparabiles per accidens Respondit ad hoe D. Caietanus dubio primo super hac verba dieens Q differentiae per se, inseparabiles sunt tam respe ciu generis, quam respectu speciei, respectu generis quidem, quoniam per se diuidunt genus, rospectu vero speciei,quoniam per se constituunt speciem, do Atina haec verissima est , ad mentem
Porphyrii vetὰ nihil, sed sensus Porphyrii est ta.
iis, Differentiarum latis pet se insunt speciebus. ut rationale, aliae vero pet accidens, ut simitas, D s ite differentiae dicuntur inseparabiles respectu
generis, non referuntur ad genus in ratione diuidendi, sed potius in ratione constituendi, ut est sensibile respectu animalis, quod est species subis alterna, tespectu cuius, sens bile dicit ut disseteti.
tia intermedia, seu differentia subalterna, e non
Qi si itur per se sunt non sustῖpiunt magis, Verba textidi minus J Ammonius inquit, visti termini, intentio. remisso, qui aequi poliet istis terminis, videlicet. Magis S minus: metaphori ei sunt sumpta metaphora a cithii ae sdili' ibi. voeabuli lite sumpta metaphora i cithari fidibus usurpantur, nam conten*seu extensi strepitum edunt vehementiorem, minorem vetis, ac languidiorem remissae. s Esse autem unicuique virum,&ade. JHic t mcut lim Notabis Nouiete, donec melius in subibli schola suetis instructu Vens, di esse, veniunt Esse duplicia verbo sum. es, est , de eas, dupliciter potest su. iςr pineii. mi. ut inquit Franciscus de Matronis in quolibetis q. 9 versiis snem: uno modo nominaliter, prout est nomen indeclinabile, di tune denotat esse essentis: alio modo accipitur participialitet.i inquantum est participium verbi,stim, es. est,& tue - .sienis eat exitientiam. seu esse existentia. Sic etiavisse, dupliciter potest sumi. no modo, nomina-IMaer, ut est nomen indeclinabile. alio modo insi-nitaliter.i..t est iris nitu huius verbi, tum, es, est. Primo modo sumitur in secundo de generatio
P esse est nobilius, non esse. Secundo modo inmitur primo physi. tex. 62 s.physe tex. com. 7. de primo degeneratione tex. eom. r I . hic ver3 apud porphyrium sumitur, esse, nominaliter, non auteins nitaliter ut idem est .ae quid ditas.sc tertio de anima tex.co m. o. ibi, aliud est magnitudo, de aliud magnitudini esse; de et de anima text. 47. ibi, est alterum alimento, de augmentativo esse, ubi inquit paulus Venetus. v llud alterum esse, est formale, de dim miluum: Hine Alexandet Achillinus in suo libio de distinctionibus, de libro de elementis dubio 23. videns Auertoem i. ph c. com .a T. dixisse. v illa pis dicatio, qua de aliquo pridicatur cfe, v. g petius est, non est prs dica, tio per accidens, sed pse, istimauit ut esse essentiae, de esse existentiae sunt idem. de nomina θnon ima,eo v hoe verbum su ira, es, est, de hoc vel bii. Existo,is sunt verba subsaliua synomma, sed oppositum do it Franciseus de Matronis r. sen .dis
stin. 42. q. 3 art. a. Cuius sententia cossiit in hoc, essentia in rebus ereatis,non duratione, Ec origine, sed natura. N pet sectione piscedit actuale
existentiam,de propterea essentia a tali existentia, crnec realiter,nee formaliter nec ut si dilitas a uddi .., ita te, sed ex natura rei, dili inguli ur; cum issentiast indifferens ad es,de non esse, existentia enim adueniens essentis, non vatiat eius rationem sol
malem . Vbi vide conuenientiam inter Achillisnum, Ee Fran istum, quoad identitatem realem inter essentiam, At existentiam,sed differunt postea, quia secundum Frant istum, distinguuntur ex natura reii sed ambigua est eo tum positio, uasi hoc intelligunt in abstractis a materia. bene dicunt, si vero in maletialibus generabili b , di coris ruptibilibus, videtur mihi aliter dicendum, cum
Ioanne Bacch. 3.sen. dist. Io. q. nica ar. 6 videli
cet,v in talibus essentia, de caedi etia thaliter sunt distinis
200쪽
d iuncta, cum in eis aliud sit quid ditas, & aliudi sentia I. de anima tex. e m. s. & 7. Metaph. I . potest etiam res at qua materialis pri' habere esse. ssenti . N postea habete actum existentis, seu actu existere; de qua re alias. modo ve id sat sit monitrasse locum. Et concludo, ut esse,bie apud Porphyrium sumit ut nominaliter prout impor . tat rei essentiam.
Sed hie occurrit mihi dubitatio G parte No. uicii: an disterentia iaciens aliud, non solum reis periatur in substantiis, sed etiam in ipsis accidentibus 3 Respondeo ιν substantia duplicitet potest sumi s. et aph. tex.is. Vno modo prout opponitur ad accidens.& sic pitta dicuntur diuidi in substantiam, di accides: Alio modo sumi potest pro
essentia cuiuscumq; tei, siue talis tes sit sub satia, suest accidens. in antepi dicamentis cap. I.&I .polle.to.3o. sc 7. Metaph. i dicebat Autrivaccidens halaei propriam substantiam , 5 propriam quid di talem: hoc stante ad dubitatione. Respondeo,u, d fiereti iasicie is aliud repetatur tam in substantiis, quam in accidentibus, eo Pse differentia unius accidentis facit unum accidens esse aliud ab alio accidente, scuti ui fleretia νnlus substantis iacit illam substantiam cui' est
diis rentia. isse aliam ab alia substantia; Dices, v nu accidens est ne aliud ab alio accidente .pet suusubie etiam, an per suam d Uerentiam,' Respondeo Q per suam disserentiam, quia si accidens cos delatur ab intellectu, prout abstrahit a suci suis biecto, cum abstrahentium non sit mendaciis et . Physi.tex. co m. I s. etiam potest esse aliud .i. sub stantialiter, vel issentialiter do intre ab alio acci
dente diueis ordinis: S u, ita iit, testis sit ma gnus Magister Simplicius Physi. co m. I 37. c ius verba sunt ista. Albor autem, seu albedo quq
est in niue,&qus in cetusa, e gitatione ablats a subiectis. inter sedisset ut disset et iis albo tis,sunt enim digerentis alboris, & dulcedinis, & alioruqus per se eis accidunt etiam s sumatur sine subiectis N paulo post com .i o. inquit idem Sim plicius v squilaterus,& Isocheles sunt fg ut de
trianguli I. cCoueniunt in figura,& triagulo, disserunt enim persuas differentias, visunt rectili- Deum, circumlatilineum,rotundum, dic. & quia
isit spuri absitas ut i materia sens bili, per plo-
Irias differentias pollunt d: intre, 'us faciunt a iud r Us quaeras, differentia specificat quomodo inter se distinguuntur e Respondctur Usunt seipsis primo formalit et distinctae, secundu Sco. tum in primo dis .ig.q. unica, ubi nota secundu Gabrielem lib. I sen diis. s. q. differentia du- . pliciter potest sumi, uno modo νid licet. pros eunda intelione, alio modo pro prima intentio. ne: S si sumitur pto prima intentione, tunc di flerentia specisca siue enittas, qua sumitur diste retitia specifica, ad tria potest comparari, videlicet ad id quod est infra se, qJ s est species, habet
respectu illius, rationem constituendi, si velisit. Iud infra est pals si biectiva eius, id elicet,lise,&illa disseientia, schabet habitudinem speciei,&tune est differentia ut quid, & species ut modus;
vel ad illud quod est supra se: di se si tale est ge
nus, tunc habet ratione actus. N est nobilior se. nere, sevi dei et minans est nobili' determinato,
di actus est nobilior potentia, si veto illud supra. est uniuersale, se differentia dicitur species: vel comparat ad illud quo est iuxta se puta, au digerentiam oppostam .di sic habet rationem primo diu et si, & u, illa realitas a qua sumitur disteretia specisca, si actualia respectu illi' realitatis a qua sumitur genu vel ratio generis, st Scoti in a.distin. 7.'. 6.&S.Tho. i. par.q. g.ar. .Qsed si quaerat Novicius,& diliges Carmelila: uotu pica est differentia λ Respondit ei Doctor suus Ioannes
Bacchonitanus Aherio istarum Plinceps nunc u parus ἔ sen .di'. io q vnica art. o. quod quadruplex est differentiar ptima dicitur differentia terum, scut disset uot materia di forma, quae substantiae sunt imperfecti. secundo de anima text.
a. N etiam si uniuntur ut potentia, di actus, sema non transi in materiam, nee e conuerso, secundum Scorum in uniuersalibus q. 9. ad tertiuargumentum in glossa propositionis Averrois tertio de anima eo m. s.st ex intellectu, & intilligibili st maeis v num quim ex materia,& sorma. Secunda differentia est non quidem rerum, sed tamen realis, ut se differunt actus totalis rei, qui est ipsum esse, di potentia totalis rei quae dicitur essentia, scut essentia sortis,& existentia vel subsistentia ei κs, .Metaph. 34. ut supra dicebamus
contra Alexandrum Achillinum, & Franciscum de Matronis. Tertia est differentia a natura tei, vel ex natura rei, ut sunt passio ues entis,ut unum, verum, bonum, die . quae dicuntur intentiones obiectitiae. Alia est differentia me te constituta ex opere intellectus, ut in columna dixi tu, ta fianistrum . qui sunt in ea respectu nostri. no autere pectu sui, secundo lib.de coelo ita Io. Dubitabit tandem ex necessitate consequetis, Acutus Novi eius Aesidianus; virum horii. Rationalitas tiri an Rationale est hominis differentia λ Λd hoc respondit ei D. Aegidius Columna Doctot eius in hoc cap. de differentia dubio soeundo , hominis differentiri si l), Rationale .
non autem rationalitas : & causa est inquii ipse, quia secundum Avicennam,Rationalitas spnificat formam piscise , di non potest pt dicati de homine, qui est quoddam eompositum, seu eoncretum, ita ut debeat praedicati, aut abstractum de abstracto, ut albedo eli color, aut conetetum de concreto,ut album est ecloratum: unde licuit
salsum est pridieati abstractum de concreto, dicendo album est color, ita etiam salsum est prς- dicare rationalitatem in abstracto de homine in concreto, dicendo homo est rationalitas: ex his talem rationem colligit Aegi dius . D intentia pret dicatur de illa specie cuius est distilentia, sed rationalitas non pis dicatur de speciei.de homin ergo rationalitas non est differentia, sed rationale; hic est opinio Aegidii: Alia opimo est Ioanis de Magistri, in hoc cap. de disserentia. Et Magistii philippi Mucagat et in hoc cap.qM.Et Bur. ixi in xl tuuia verbas cap. de differemi quod non