De natura lucis / Authore Ismaele Bullialdo Iuliodunensi

발행: 1638년

분량: 189페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

ingreditur medium densius frangi ur ve sus ad plagam anguli minoris ABC:&

procurrit BG. Cum igitur repercussiones post inciden tiam contingant, secundum huius angulos,

propter superficierum luminis, cillustrati collisionem Oportet pari lege refractiones post incidentiam secundum huius angulos propter luminis, & secundi med ij superficierum collitionem ien.

Fit repercussio ad plagam anguli maioris, propterea repercussio fit semper a perpendiculari, vel in ipsa fit refractio in densioria plagam anguli minoris, propterea ad perpendicularem, fit refractio in rariori ad plagam anguli minoris ABC propterea G in rariori frangitur a perpendiculari, progroditur per B A. Ratio autem quare ita fiat talis est, re fractio non impedit progressum rectum lucis intra medium densus vel rarius, quare oportuit lucem fractam frangi ad plagam anguli minoris in medio rariori, ut eandem in progressu seruet plagam, quam immutari necessarium fuisset sit ad angulum maiorem facta fuisset refractio, Wita non tenuisserprogressum rectum in eadem plaga contra uram motus lucis . haec est simple es

112쪽

's. DE NATUR A

genuina ratio quare in medio densior conadensetur lumen,in rariori alias condensetur, alias dilatetur; ex ratione scilicet motus, M modo incidentiae, non autem quia lux apta petat, condensari, vel rarescere propter mediorum dispositionemri ab eis enim nihil. sed totum patitur a superficiebus. Atque hinc clarius patet quid hii refractiones, repercussiones scilicet internas hyperbolisque CX natura sua mensurati,i fieri quasi ex duobus hemisphaeriis oppositis communi centro innitentibus Hactenus de refractio nibus quas propius intueri magnos viros cupimus, ut magis elucescant.

Nota ad propossionem XXVI

Diximus de luce nihil perire,quam pro positionem hic iterum affirmamus, sed potest haae obiectio fieri, quando lux es'

fluita lucente, terminatur in corpore opia

posito, si opponatur inter lucidum, illuminatum superficies corporis quae lucis traiectionem impediat, tunc lucis effluxus dis cinditur, quid ergo fit de lumine intercepto

inter opaca.

Respondeo lumen illud iam resilui ed

113쪽

LVCI S. s

corpore opaco in quo terminatum erat, et Otum interceptum inter opaca in instanti eodem defluxisse, repercu sum se, quo Interpositum est allud corpus,id vero lumen repercussi in diffusum est, Gali mixtum ficconsociatum, adeo ut ex tali hypothesi nulla fiat luminis deperditio.

Alia obiectio fieri potest, ignis lucidus est, ab eo lux emuit, quotidie vero ignes

extinguntur aqua, .sultacantur nimia compressione.

Responsio talis est, ignium eX tinctio non m luminis interitu sed dissipatione. aqua ibin iecta operationes lucis destruit, ex-Hccandi scilicet calefaciendi S illustrandi,ta arum autem operationum esseetrix non pe-m, agensia Cnimna inralia illa non se inuicem destruunt, sed actiones tantum, decorpora se inuicem non e X tingunt, sed pellunt,ciem deli trilico inpressione extinguitur videmus; lucem dissipari,&compre lione dilatala. Alia verba Verri potest responsito umen in lignis tardis, alii combustibilibus retinetur per actionem quam di in illa, dum condensatian si materia apta ad recipiendam actionem, quando vero aliter distapolata est materia lumen amplius agere ne

uix quia in huius nodi materia amplius

114쪽

DE NATURA

condensari, retineri non potest. Satis ergo manifestum est de luce nihil perire, Aa quas ignis apex fusas lucem non annihilare sed dissipare.

Ad propositionem XXXI.

N vero dicant aliqui me contradicentia dixisse in hac propositione, in XI,

sensum meum explicabo, in hac dixi iuxta Opticas demonstratione , tot esse unius corporis umbras, quo lumina quare verum est non confundi illa lumina. illud aperte demonstrant traiectiones plurium luminum per aliquod foramen, etsi enim in illo quantumuis paruo lumina consocientur, transeunt distincta non confusa ita docuit experientia, & ex ea Alba. bb. I. prop. χ' iussi lib. 2. prop. s. in illa vero trigesima prima propositio dixi lucem fortem mixtam imbecilla obiecto una visibile reddere, assumendo lucem obiecti debilem, hanc ergo mixtjonem non intelligo, ut vulgus

alteratorum unionem, sed consociationem; nullus autem negare potest consociari lunai. nain transitu foraminis, etsi non transeant confusa, consociantur enim quia occupant

115쪽

idem spatium eundemque transitum,distin cta transeunt, non confusa quia a sinu ultu procurrunt per lineas rectas radii 4 ovi amides lux itaque misceri potest rici idei consociari,i iisdem rectis lineis, iub ea- dein pyramide ad oculum pertingere lux obiecto congenita, .ab illo repercussa quare nihil aduersus Opticas demonstrationes hic peccauimus

116쪽

ANTIQUORUM

Philosophorum de luco

placita.

PLATONIS.

PAuca habemus veterum monumenta, quibus uatiua lucis explicata continetur, rationesque pauciores, vel nullas attulerunt, ut quid ipsa sit docerent multa sane de lucis dignitate re praestantia solis dixit Plato, hunc, hae s πολm in s. vocat deu, 'ου κγνον bonis dum, quem sibi similem genuit sed illius essentiam penitus non inspexit Qquoniam quid de illa senserit Plato considerare volumus, locum unum, alterum adducemus ex Timaro, primus et μια ε Nς ή, θει ορο m ποτε οροιτο γένοιτο id est corporeum etiam O D: διυ atque a1tile oportet, id quod factum est,

esse siparatum vero ab igne nihilo sibile quic

quam crat.

117쪽

LV Cis. Ex quo apparet sententia Platonis de hi

cis essentia i forma illam scilicet esse igne: nam id quod ad videndum prorsus necessa rium est auxest 'tipse docet 6. πολι sub filaena ubi seriori lucem ad videndum prorsus nec citariam esse re C μα- ni τι et ιτιν - si κριλεῖς, id est, iam in oculis vitent .visionem et idendi cultate , qui tam ha fetsi ea uti vult, praesente quoque colore in ipsis,n tertium genis ad it ad Pud ipsum peculari ter natum, si quod visus nihil audebit colo

quit dicis 'quod tu vocas, dixi ego, AMen. Quonia itaque lumen ad videndum, ocu lis prorsus necellarium est, de in ipsi, nihil cerni poteri atque nihil sine igne, ut in Timaeo, sit visibile. Manli istuna est lucem apud Platonem esse ignem, non tamen quiuis ignis Platoni lux est, ut ex alto ro loco eiusdem Timaei coniici potest. T λοήΩ- νων MD ουνετε, - ναντο συαι ,

118쪽

ed . Primam autem inter organa luciferos ocu los fabricati sunt, huiuscemodi cause alligantes ignis corpm ut essent machinati sunt, quatenus comburere equit, praebere erὰ lumen suaves DE, dies proprium, o sMiliarem est, ex eo igne composuerunt qui non ureret, sed dierum singulorum suaue,4 quotidianum lumen praebere posset atque inde etiam visionem fieri volui inito igne, seu lumine diurno, cum lumine, seu igne oculorum,quis palpebris obductis ne exeat impediatur omnis tunc videndi actus tollitur Alcinous Platonicae sectae Philosophus studiosus captio institution ad doctrinam Platonis iuxta latinam versionem idem de lumine sentitias dem pene verbus, ac in Timaeo animaduertens primum quidem id quod ebat corpore constare oportere, tractabile esse, atque aspecta-bris, nihilques ne igne, O terra videriposse, aut tangi, iusta ratione ad hau compositionem ter

ram ct ignem a sumpsit.

Haec est Platonis de luce sententia quae a vera non digreditur, nam ex igne lux diffunditur, me luce condensata ignis generaratur, Z experientia probat, lux tamen ignis causa est,& in igne, tanquam causa in effe- tu cernitur. Lux enim condensata calo-

119쪽

rem generat in eo graduit accendere possit combustibilia,&liquare fusilia Sequitur,

etiam ex Platonica doctrina lucem esse corpoream, cum sit ignis, ex eo oculus potissimum constet. Atque insiti per ex loco illo ex s. τῶν πολ . τίον allegato, constat voluisse Platonem colores praevertere existendo lucem, neque a luce a potentia ad actum traduci, sed esse per se in rebus, atque extra luminis praesentiam oculis incurrere, etsi non moueant νεIγ--κωs ἀῶ οενειοι , quae vera sententia est, colores enim radices altas habent in rebus, non solum in superlicie, aut ibi oriente lumine adueniunt, materia permixti sunt, lucis interuentu, ut supra diximus,qtiae' colore prorsus inseparabilis est.

Anaximandri Anaxagorae Leucippi,

Heracliti Philiola Pythagorici.

H quoque lucem ab igne non separauere Anaxagoras enim ut e Platone Apologia Socratis, Luciano in ερνεφελω Diogene Laestio cognoscere possumus solem υρὼ dixit Massam ignitam Anaxiniander vero apud eundem

120쪽

9 DE NATURA

Laertium asserit 3 C. ονοι - λαρωτατον ' id est solem non minorem terra Ue, o puris imum ignem Leucjppus ctia astra omnia ignita esse voluit, ut Laertius his declarat verbis in Ἀντα N i ρα

ιυβμαμ.cανλ Et omnia quidem aera propter- celeritatem motus, solem rem a pectu accendi Lunam autem saaculi ignis esse parti

cipem.

Omnes itaque solem massam ignitam exi .stimantes esse quia totus lucidus est ucem ignem esse existimarunt nec aliter Heraclitus sensit cuius etiam agma refert Laer-raus in eius vita, a luce enim, splendore ignem incrementum suscipere dixit, et 'Is λαμπροή υχον - go etspin, a terra vero es maris unox-hesatibnes, i a qui emipleni res, his veroos a ertque ignem a splendi is h mi met ery seu quam ab aliis Is iis ira tu, tu Heraclitum cum luce conjunctus est, .luce alitur ignis, augminaque suscipit Philolaus etiana Pythagoricus solem ignem se dixit,&tζrr in circa ignem moueri, ut CDI

SEARCH

MENU NAVIGATION