장음표시 사용
41쪽
Cellae aut cemelini. Totidem enim nominibus distam invenio civitatem, cujus nunc vix aliqua rudera sit periunt prope Nicaenam Salyum, in colle cui etiamnum Cemelli appellatio, di storentis quond)im civitatis fama rerum vacua,
durat. Nam si Dei parae sedem sacram, & s. Pontii Abbatiam demas. caetera eampi tantum sunt, & vineta, ubi tametium sulti Nimirum ut est apud Senecam epist. 9r. Nitit 'Lvatim, n MI inlice saltu es. Im mmmmptam inhium fata vescuntur. Et quod idem scite dixit epist. II. Cersis eura cuncta temporitas , nasci debent , erescere, extium Nulli non sienMussua est.
Omne tinti migerati citio est, stadsie eru, morte danmatin es. Umnes qua D tuam, rarum psit tur urtis, quoeque a terrarum imperiorum in is fiunt decora, ubi suerisu ali et ulo quaretur. Sapienter
etiam de morte Antonius lib. 4. de vita sua num. 38. urbes mortua, ut ita dic , sinet Helice, Pompeii, Hercularium, alia Nee dissimiliter S. Ambrosius epist. 8. quae est ad Faustinum , memorat si irruetrurn urbonciamera, terra mqtae iis eodem conspe δε expostastinera. Λd has tametium adjungo, quam vi. xiise aliquando, nee ingloriam , rudera inducant, & Plinii, ae veterum Geographorum testimonia, non obscure produnt.
de aevo coniectura ducitur: Nam ex Epist
Ia Hi hirii Papae ad quosdam Galliae Episc pos habetur, decreto sancti Leonis magni Episcopatum C eliensem, conjunctum fuisse
Episeopatui castri cita enim appellat N,
mensis, haud dubie ob tantam utriusque lo. ci viciniam, & Diaeeeseon angustiam. Abeo itaque tempore , idem tametiensis, qui Ni ensis Epistopus fulti Nec Cemeliensis tantum, vel tantum Nicaeensis; sed conjumcta utriusque civitatis nomenclatione nuncupatus est, ut limiet ex U. Synodo Aurelianensi, cui Aelius Uresbyter subscripsit, nomine Magni Episcopi Cemetiensis α Nicaeensis. Quanquam in excusis Synodi illius exemplaribus, mutila est ea subscriptio, ut notavit R. P. Iacobus Simondus, qui Valerianum eduxit Subinfert autem ax proposita O,sem, alione , quandoquidere Ualerianus DB-lute Cemetiensis Episcopus nuncupatus legitur , oportuisse eum ante iactam a sancto Leone utriusque sedis conjunaeon Cmeliensi Ecclesiae praefuisse; atque adeo posteriorem non inh sancto Leone Magno. Hoc non gravate concesserim. Addit praeterea Valeria. num sub annum Christi Oso. hoe est sancto Leoni aequalem statuendum,argumento inde ducto,quod extet ad Valerianum & Ingenuum Ebre-dunensem. Valeriani Metropolitanum, caeterosque vicinarum Galliae Provinciarum Epise pos , ejusdem sancti Leonis epistola de V sensis Episcopi ordinatione, ex cod. MS. Ar latensi a Card. Baronio evulgata: & alia, inter sancti Leonis Epistolas num . quadragesima secunda, ad omnes Gallia: Episcopos, qua Valerianus & Ingenuuς, inter Galliae Episco. pos , quorum ad sanctum Leonem epistola proxime praecesserat, reseruntur. Item quod
concilio per eadem tempora Rhegii in Gallia celebrato, subscripsisse legatur Valerianus. eum aliis illius tractus Episcopis. Tandem quod habeatur Valeriani Episcopi eum laude mentio, in recens reperto Concilio Arelatensii sub Ravennio Lincti Leonis aequali in haec verba : Catisium qiue inter sanctum Discvem De dorum , Ssanctum Veserianum, Del; crum Aiax, man, urin Episcopos ; as a ratam Rufum neci S reliquos fratres infida Lmnensis acii Drat , asserue dictio. onmes nos qui in Chriso uisusnsumus , disserre non possimus, nisi id ag rvrtis stat ter curetur ae abstergarier. Erat Theodorus Episeopus Forojulientis; Maximus vero Rhe gientis, cui postea Faustus successor. his fis cessor, ut ad eum canit Sidonius. Itaque Rio- orta inter Theod. Lerino vicinum, & Faustum Lerini Abbatem, controversi', Maxim istarini olim Abbas , tunc Rhegientis Et L scopus, pro Fausto & Lirinensibus stetit. Et tempora ac loca con&ntiunt, ut Valerianus ille Episcopus, qui item a Fausti partibus st tit suω it hie noster tametiensis Episcopus,quem olim in Lerinensi Λsceterio Monachum egille,
postea attingam. Has conjecturas, ut non distiteor esse admodum probabiles, video tamen conjccturas tantum este & quae indocilem animum aegre permoveant: praesertim quia
in citatis Epistolis & Conciliis, Valerianus nusquam appellatur Cemclientis. Nec Ingenuus, qui post Ualerianum adscribitur in citatis Epistolis , dieitur filisse Metropolita Gredunensis: idque ex ipsa posteriori loeo posita Ingenui adscriptione, infirmari videtur, ut non urgeam, quod ad concilii plenitudinem, aut tituli postea appositi vitium referri polle video: Nempe Episcopos illos ad M tropolim Arelatensem , & diversam ab mr dunensi, cui Cemelium subest, & ab Aquensi cui subjaeet Rhegium, pertinere. Denique plures simul eodem tempore in illo Galliae tractu soruisse Valerianos Episcopos, docet Gallorum Episeoporiam Epistola ad sianctum Leonem, & ejusdem Pontificis ad eos Reseriptum, quod est inter Epistolas Set . ut plene
incertum fieri necesse sit, quis eorum hoen stro recurrat. Quanquam cum pro Ualeria. no plures suppetant, & reliqua adjuncta consentiant. non injuria existimatur, eorum aliquem esse hunc ipsum quem quaerimus Ualmrianum tametiensem. Et ita omnino habeo persuasum. De Valeriani aevo satia.
enim perspicuum videtur, Gallum fuisse, &sedes consentit. Nam quamvis Cemelium a Plinio , Ptolomaeo , Leandro , aliisque nonnullis Geographis in Italia collocetur, tanem apparet id ab eis idcirco tactum, quod Italiae limitem statuant Varum fluvium: cum tanem olim Galliarum finibus ad Alpem lammam porrectis, Cemelium Galliae finibus conelisum fuerit , dc ita serant antiqua itineraria, aenotitia civitatum Galliae, quae tametium inter Alpium maritimarum civitatos Ehredunensi tam
tropoli subjehus, numerat. Sed& in Romano Martyrologio, pridie Idus Maii, sanctus Pon. tius qui duos Philippos Caesares ad Christum adduxerat, in Gallia sub Valeriano Galli no pastus proditur. At passum tametii eon. stat, & diserte utrumque; id est, & melli,& in Gallia passum, assimant Usi ardus ad eam diem, & Petrus Exquilinus Episcopus in Catalogo oui eum etiam facit Episcopum Cometiensem, annuunt me antiqua acta quae Surius edidit. Hune Pontium Cemelii pro
Christo obtruncatum, tripliei homilia de lauis de martyrii celebravit Ualerianus . tanquam peculiare Ecclesiae suae decus, ut docent illa ex homil. i7. trita de eo argumento: Disa 2Artyris su is hoc loco prinam mobra Ur au
42쪽
Apo LOGIA PRO S. VALERIANO. CAP. I.
r metu exercuit. Nam quamvis in eo tractu, imo Niciae quae Cernelio stanti prope continens erat, ante sanctum Pontium alii sanguinem pro Christo fudissent, ut S. Bassus sub Decio s. Decembris, tamen cemelii primus Martyrii agonem conlummavit Pontius. I tur Galliae finibus eonclusum est O melium;
quando cemelli passum Pontium, in Gallia, ut vidisti, passim produnt Martyrologia, &Acta, in quibus ex Italia egeelsus, Comelium adiisse scribitur. Nee aliud sane de cemelioquam de Nieia, Cemelio, ut dixi prope continente , statui potest. Ac Nietam Galliae sinibus eoncludunt, Romanum Martyrologuum 12. Cai. Junii, cum de S. IIosipitio Consessore; & ejusdem occasione Gregorius Tmronensis lib. 6. hist. Frane. c. 6. Sigebertus anao Domini s8 I. aliique passim. Itaque Ualerianus in Gallia i piscopus, non abs re Gallus conjici riri cum nihil suppetat quod illum aliunde eo delatum , sedem omelii nactum suadeat. Ut ex hoe proinde novo sidere, tot micantissimis , illius quod dixi aevi, Galliae astris adjuncto, Eueherio Lugdunensi, Hilario Arelatensi, solonio, Verano, Claudiano, aliisque praesulibus Gennadio item, Vineentio, Sal Viano, Prospero, Presbyteris, insignem piane Galliarum, jam illis temporibus, splendorem
s. Et quando Eucherii lacta mentio, non debeo inter alia de Ualeriano conjecturas missam sacere quam suggerit Heribertus Romei. dus in notis ad Eucherii Parae uelim: euiu Ui- deliret Valerianum ipsius cognatum , quem philosophiae ferulari tune addictum, Eucherius omni floridissimae seriptionis vere osten lato ad mundi contemptum invitat, hune ipsum esse Valerianum Cometiensem. Quod si admittimus, lux affunditur Valeriani generi, ac nobilitati. Nam Valerianum illum ad quem Eucherius scribit, suisse ipsi sanguine junctum, frons ipse Paraeneseos Eucterii pra fert. Et cum Eueherium eoni et splendidis smis natalibus insignem suisse , idem decus ad Valerianum transfunditur; ipseque Lucterius illum ita affatur eo quem fgnavi loco:
Quam cis in maximos saeuii apices , parre, si πο-que eleuatus, crustrisus ex uetroque uetulis a uaris:
m tamen i e superis is ui te horinis δεφigia comcupisco. Uides genus illustrissimum. Sed &obiter soceri vocem adverte , quae Valerianum illum eonjugio illigatum prodit. Id vero videri posset omnem conjeeturae hujus vim elidere, cum Valerianus tametiensis & i. scopus fuerit,& ante Episcopatum Monachus ULxerit,ut aperte habetur ex initio Epistolae ad Monachos, qui illum sibi tametsi absentem, in Praesectum elegerant. Nihil tamen conjecturae propinsitae inde decedere per leuum est ex ipsaEucherii ad sanctum institutum invitatione; quae docet
vel Valeriani conjugium non fuisse nisi designatum, ideoque fas illi adhue suisse ad aliud vitae genus convolare: vel quod aliis plerisque aceidit Valerianum, annuente conjuge, aut non ultra superstite, liberum fuisse ad sanctum institutum capessendum, dc constem tam promotionem in praelae iram monasticamae Episcopatum. 6. Et hinc via ut eunque aperitur, ad agno. seendum Ualeriani cinctum obitum, & beatitatem. Nam quod per ea tempora , altrix magnorim mi uium Fila Leristis, ut eam Ennodius nominat, illus Horum virorum a saeculi fluctibus in Gallia secedentium irequemtissimus portus esset; admodum verisimile est, in ea insula Monachum egisse Valerianum; indeque primo alicubi a xsonaehis absentem in Priefectum fuisse expetitum: tum vita m. ctitate sanguinis splendori eo uncta illustrem, ad sedein Cemetiensem in ea ora positam, suisse translatum , ubi simhto fine quieverit, juxta ea quae de Valerii Lerinensis olim Monacti depositione. Arnauidus in Martyrologio monastico his verbiet tradit : Numol. Autrulli, Nicia in Provincia, depositio
Uicium in ere stintuit,inin x mussim mustuis Duroductus, mire , Euge semis horae, Ne. Idem eon signatur in tabulis Lerinensibus ea die. IIune porro esse nostrum Valerianum, existimant nonnulli Nicienses. Quos inter U. C. nec juris tantum utriusque consulti itamus, sed omni quoque politiore literatura excultissinus, D. Honoratus Leotardus. datis. de eo argumento litteris, hunc esse sensum suum fgnificavit. Nec vero refert. quod Sanctus illa ex Lerinensi Monacho Episcopus, Valerius dieatur, non Valerianus. Nam potuit in antiquioribtis tabulis, unde illud Ma tyrolcigium consectum est, per festinationem amanuensum, notarum compendia cui assole0 consectantium, scribi pro Valeriano, Valerius, adhibita nota, qua in alia exscriptione non
adhibita, manserit Valerius. IIae sime vel smili alia ex causa, in Concilii Arauseani subsieriptionibus, Valerius cum Ualeriano confunditur in plerisque codicibus. Minus etiam movet, quod locus depositionis, non tametium, sed Nicia notetur in iisdem tabulis, & Martyrologio. Nam juncto per illud tempus a S. Leone Episcopatu cemetiensi &Nicaeensi, contingere facile potuit, ut Vale. rianus utriusque sedis Episcopus, Niciae potiusquam cemelii eorporis exuvias poneret: & in tanta Nietae Cemelii propinquitate, mirum non esset, etiam stante Ciaelio Niciae exces-fiise e vivis Valerianum, tametsi in gregis fiat ex biis assiduum. Praeterquam quod non ultra stante cemelio cum illud Martyrologium consectum est, vel exscriptae tabulae anti. quae, e quibus suit depromptum , facile potuit qui Valerianum iis inseruit, ut obseurit tem vitaret, abjecta tametii diruti mentione, et Uitatem continentem, in quam cemelium, ejusque populus, &sedes Episcopalis, aliaque jura conccisurant, assignare pro loco in quo evivis excelserit sanctus ille Episcopus. Quid vero no locum quidem obitus signavit, sed locum quo ejus illa die e vita excedentis deis positio recolitur, quod tametio everso, M. eiae fieri oportuit
re in tam obscuris Valeriani rebus piget. Muutoque etiam magis pigeret, nisi animadvert rem, criminatorem, longe tenuioribus indieiis, immo apertis hallucinationibus nixum; secure Valerianum harum homiliarum parentem longe aliis coloribus expingere, quam prout a me expressus est. Statuit enim per se
evidens, ae illustrissimi Card. Baronii testimonio firmat, hune essene dissimum haereti- eum Pelagii & coelestii partiarium ex Occiden. te prosectum Alexangriam, ut habetur ex Epistola Eusebii emusdam ad S. Cyrillum Alexandrinum, quam profert Baron. anno Chri sti i 7. m. IS. Ea Epistola, is quem dixi Eusebius amice expostulat cum S. Cyrillo, quod
43쪽
Calestitis, commvnone Alexandritiae Ecclesiae potirentur, interventu ac opera hominis pestis Ti, eorumdem haereseos capitum sis. rati Valeriani ventriloqui, gulae ventrisque
mancipii, genere humili, & conditione ipsa servi, Ariminensis possenionis illustrissimi Ualerii Icomitis. Additque Baronius conjellare se, hune esse illum ipsum Merianum, cujus apud S. Hieronymum est mentio epist. 79. Qui .enim ibi in vulgatis eodicibus dieitur Annianus Pseudodiaeoniis Celedensis, cujus libros contra se editos S. Hieronymus testatur se per Eusebium Presbyterum suscepisse; respondens S. Augustino & Alippio, qui sciscitati eranteosine libros eonsucidi it hune Baronius suspicatur corrupte i Annianum , dicendum autem Valerianum. Quandoquidem verisimile aest, hunc esse illum Eusebium . qui Ual rianum apud Cyrillum insimulaverat, atque adeo non alium quoque esse Annianum illum, quam Ualerianum Eusebio invisum : Qui item corrupte dicatur Cesedensis Diaconus, eum de Ecclesia Celedensi nusquam sit mentio, sed netensis potius sit dicendus. Ita enim substituit Baronius, testatus aliam temonem livbere Aredueensis. Quid si sede mimisis, quae Juliani aliquando Capuani Episcopi, Pelagianorum accerrimi, agnominatio ex patria, teste
Prospero Quid si item Olminisu Nam hunc
Julianum, Beda lib. i. in Canta in usio inuis , vocat Episcopum Celanensem, in Campania. Hie Valeriani nostri eriminator, triumphum canit, & Cardinalis Baronii avectoritate eum apstris Eravari, immo opprimi, perspicuum existimat. 8. Verum hare existimatio tam insula est, ut ne ingesto quidem salis modio, delatuanda videatur. Tota enim vis argumenti quo nititur, eo universa revolvitur, quod Cardinalis Baronius de Valeriano Cemetiensi, &his homiliis, earumque parente prorsus tacens, prodat Hieronymi & Augustini aetate, vixisse Pelagianum quemdam nomine Ualerianum, Diaconum Cenetensem. Inde inseri criminator, hune esse Valerianum Cemetiensem Epi. seopum, harum homiliarum parentem. Quae e uisodi si eonsecutio, ineptiam ipse quoque, si demonstrare contendam. Quare obiter tantum dico, non si unus aliquis fuit hi reticus nomine Alexander, aut Ioannes, aut Sergius, sis illico esse, omnia quae perverse ab illo sacta dictave sunt, transfundere in
quemcunque Giudem nominis ea aetate florentem , quamvis neque munus, neque alia
personarum adjuncta diversa essent, ut hie sunt plane dirersa. Periclitabitur sane per hane inserendi & eriminandi licenciam auctor molitae Epist. B. Judas ami proditionis& venditionis Christi Domini, patratae a bi.
dum nequissimo, ejusdem nominis, muneris, ae aevi cum S. Apostolo. Desino calamum per se quinatum conterere.
Nihil porro praeterea suppetere quod Valerianum nostrum gra et ex iis quae sive ex His io illo. sive ex Hieronymo adducta sunt, nullo negotio evinco. Nee urgeo
quanta sit fides quorundam sub Eusebii illius
nomine vulgawrum seriptorum de vita S. Hi ronymi, & aliorum ejusdem ingenii partuum M s. CF rillum, & Augustinum, quae haeresibus atque ineptiis laris, Lovanienses tOm. 2. Augustin. observarunt, sussyagante Baronio anno Christi 42o. a num. 42. & in Rom. Martyri ad 3o. Sept. Haec tametsi dissimulata velim, quis non videt eum Valeriami , quem Eusebius ille nominat, suis. se Pelagii & Coela ilii dileipuIuni ac Rederatum: hunc autem Ualerianum, cujus homilias indemnes praestamus, suisse eorundem juratum hostem, ut & Semipelagianos reliquos, quibus ab adversario non satis memori, postea
adjungitur 7 Semipelagiani enim viri alias probi & docti, Pelagium de Coelestium, quorum
Valerianus ille ventriloquus, partiarius proditur abominabantur, ut infra reseram. Nihil igitur nostro huic Valeriano, eum Valeriano
illo quem Eusebius apud Cyrillum est in se ta
tus . commune reUera est, praeter nomen.
Unde quo jure eriminator, Valeriano nostro infamiam Valeriani haeretici astricat, tantum quia ejusdem est nominis I eodem noster, si ineptire liberet, cumulari pollut clogiis queas per eadem tempora Prudentius Valerianum Episcopum celebrat hymno io. peristeph. aut quibus Valerianus Episeopus Aquildensis subeam aetatem florens exornatur a S. Hieronymo, & Russino aliisque 9. Tametsi vero cause praesenti nihil incommodat , quod Valerianus ille ventrii quus , idem sit cum Anniano Celedens Diacono, ut Baronius coniectabat: multa tamen sunt quae suadeant suisse longe diversum. &conjecturam scriptoris sapientissimi omnique superioris , infirmenti omnes enim antiqui
jus quoque tom. 2. ea Hieronymi epistola inserta Iegitur constanter legunt Annianum; nee ulla le&onis varietas, in manuscriptis quae Marianus Victorius, & Augustini em
culatores actitauerunt, notata est in eo nomine. quod vero Eusebius aliquis cince tum an idem qui ad Cyrillum seripsit ad
Hieronymum Anniani scripta transiuiserit, n insufficit ad transformandum Annianum ni Valerianum. Immo quia potior est plurium Co- diem fides, unius novi Codicis testimonio; si demus eumdem esse illum Eusebium, qui
ad Cyrillum de Veseriano seripsit. & ad Himronymum scripta ejusdem erronis transmisit, colligendum potius erit mendum esse in ea Eusebii epistola quae recens profertur, legem dumque in ea esse, pro Valeriano, Annianum. Sed demus sine irrepsisse mendum in Hieronymi & Λugustini co ces, proque Ualeriano corrupte in eis legi Annianum. Quid Ual riano Celedensi Diacono, cum Valeriano C.
metiens Episcopo Quid blasphemo scriptori, post delutim eum Pelagio Synodum Di
spolitanam, calamum adversus s. Hieronymum stringenti, cum scriptore cujus omnes apices, pietatem, humilitatem, charitatem,& reliquas Christiann virtutes infigunt pAltera praetensa in Hieronymi codire ubtiato, ut maxime admitteretur, pugnaret potius quam foedaret Valerianum cemellen siem, probri quod ei inspergebatur, derivatione in alium Ualerianum ex suspicione Cenutunsem, aut ut una Iectio habet, Arelatensem. Nullam tamen extam Celedensem Eecletiam, quae
fuit unica mendum mutandi ratio) scriptori diligentissimo excidit, eum IIieronimi epist. 77. ouae illi 79. prope continens est , scriptant ad Marcum Presbyterum Celedensem. Ex
44쪽
qua constare videtur Celedensem Eeelesiam in Syria luille; quandoquidem S. Hieronymus, Marcum illum qui in Celedensi Ecclesia plurimum poterat, exposcit auxiliatorem adversus eos, qui e Syriae cremo. quam tune incolebat Hieronymus, ipsum extrudere nitebantur. Nee est quod data gratis identitate Valeriani illius de quo Eusebius seribebat ad Cyrillum, & Anniani de quo Hieronymus,
novum videatur, hominem forte in Occiden. te natum quod Ariminensis illa servitus si-
pnifieat 3 adseriptum fuisse Celedensi Ecclesiae
in Syria. Frequentissimum enim per ea tempora erat, ut qui in occidente nati essent, commeantes in orientem, ibi inaugurarentur. Ipseque S. Hieron. Origine Dalmata, Antio- initiatus eit sacerdotio. Video me tempus prodigere, di tam male
subnixam Valeriani nostri ex ea Eusebii epistola denigrationem, jam satis superque obdultam esse; saneque contare quanto jure Valeri, ni nostri criminator, sibi ex ea Epistola triumphum cecinerit; quam denique verisimili res sine eonjecturae nostrae, si earum cum Criminatoris argumentis fiat contentio. Quali,cunque vero fuerint quae praemisi conjectanea, placuit ea non praeterire, quod od sua probabi. 1itate non vacent, & aliquid apud cordatos &. affectu liberos conferre possint, at suspendendum vel temperandum iudicium de Valeriani recta side, in ea cii minatione ad quam pringredior.
eIb Valerianum. Ex eo tamen quod tantus vir ausus non saerit eum libellum D. August. abjudicare, perspicuum cst nihil illum subola see illa in eo minus sanum, olidumve. Ita que intacta sane abire posset ea prima homilia. nisi Valeriani criminator, qua est indeprehendendis aliorum erroribus odora vi
hac quoque primam homiliam sul lixi sibi, quoa prima ejus verba hausta sint a Pelagio, quem ait, saepivi re iacendi modo esse conquestam. 2. Homilia seeunda Θ initium ita Ioquitur Valerianus de angusta via : ILee est sitis via, dilectissis, per quam j li perginu Iunis mim
culatiere grad uur. Liquet sermonem esse devia jiista arcta, non philosophice tantum, ludetiam Christiane. Et tamen haec subit quae Massiliense sermentum subolent, quo voluntas, Dei manum veluti proh Iadere, ad il. lam ex se sturrigi dicitur: II ut ergo vis N ei genuius nobis monensius accesssius es, Fia scules ardutu, ita es pervius: facilem init se volemtibus 'testat, si non aut is irim mpediat, ara fablaa Dyu minis ornatus sese tua. Hoc illud ipsum esse videtur, quod Cassianus, & alii ejus. dem sursuris toties ingeminant, damnatu e Can. 6. Cone. 2. Amusicani, i inicordiam LM
in eandem sententiam hom. 3. Omm igitis opus dilactis mi , in quo susium humana consem timis invigilat, votauaritim requirit oscium. Et mox: Religio Christiam x finis in ma vocarissemus, liberi arbitrii fustem Uisium. Haec voluntaria liberi arbitrii ossici, Cassiani & Fausti, ut
Iocutionem, ita & fuliginem reserunt. Diserte sane Faustus Epistola ad Lucidum, sal tis initium . quod naturae viribus tribuit, ait tofficii ron esse non meritum. Rursus inserius, e dem homilia r Chriso nostro, quotidie gratiarum
hostias mimiamus , asi alita coemnenia, virtutum merita, nobis stam locum ginia faciam, vometa
rissem sis Uicia. Quid clarius pro eorundem Massiliensium errore, cum humana semitus gratiam devocare, eique locum sacere per hibeatur Nomen porro osscii, designare opus honestum intra naturae ordinem, atque adeo non nisi humanam servitutem Deo ab homino impensam denotare, docent Tullii, ut Laetantius non semel nominat, O ciales libri r itemque Panaetii & filii ejus; ac etiam Aristotelis
reserente S. Ambros. I. ossic. c. 7. libri de offetis. Item Nicolai Damasceni opus de eodem argumento, ac cum eadem inscriptione commendatum a Simplicio in c. 37. Enchiri
icteti. Et denique Zenonis Stolei seriptio,
praenotata voce quae latine oscium vertitur, ut
est apud Laertium lib. 7. in Zenone. Ateonstat hos Ethnicos, mpra honestatem merenaturalem non assurrexisse. Igitur qui pratiae loeum fieri per voluntaria, sue liberi arbitrii, ossicia, rimat, ut hie a Valeriano factum, videtur tribuere humano labori advocationem gratiar, qui est Massiliensum error. a. Homilia 7. aeque lubrice, post enumerata sancti pleraque opera, quibus caelum vi tutum meritis emercari licet, subjungit: SAbae omnia inia eadem Parris, S filii, N Sps risus sancti in mitis virtus operatim, quae perfecti
Min justis latoribus praesa, ae bonae mari, mnque fisa optima suministrae. Agnostat L ctor, olemnia verba quibus Semipelagianipmus apud indubitatos ejus assertores concipitur: Deim esse m sterfectionem praesta, Dinnemrium nabenis: Et subruirustrari quillam a Deo
Qua adversius Arariantim facere aut Uriri potuerunt. r. IDUO in Valeriano sugillat Criminator, do-ς ruinam Semipelagianam, & Saneti praenomen. Avibicabor a priore criminationis parte cui etiam subnectam si quae alia in doctrina Valeriani occurrerint vel morbosi, vel suspicionem latenti mali movere apta. Qua in re nee criminatoris diligentia, nec mea insuper iudignatione & serutatione contentus sui; sed ocuἶatissimorum praeterea Cens brum judieia &emunctissimae naris hominum sagacitatem studio meo adjunciam Volui.
Semipelagiani simi suspectum Valerianum,
vel etiam si accusatorem audimus plane compertum, faciunt quae Variis narum homiliarum locis, sparti habentur. Signabo quaecumque occurrerunt. Homilia prima, omnium judicio undecunque sana est: di idcirco apud Auginstinum tomo 9. ubi jampridem habetur sis nomine libri de bono mci na, non modo Drasmi arrosionem effugit, sed etiam Lovanien- sum Theologorum censuram; qui quamvistine libellum illum loco movendum pronuntiaverint, tanquam ab Augustino non conscriptum, nihil tamen in eo reprehenderunt; ut neque Card. Beliarm mus in censura Tomi 9. D. August. quamvis de parente libelli auceps sit, nee definire ainleat, alius he ab Augustino sit, an ipse Aug illimis. Quae dubita. tio, postea quam ea scripsi Beslarminus, plane evanuit, prolatis poster orum diligentia vel ribus codicibus ex Floriacens. & S. Gal. i B, bliotheca, in quibus dilerte liber ille Valeriano cemetiensi adscribitur. Et ut fides vel tum Codieum deesset, stylus pl. l. e c amat, auctorem non esse Augiit' inum. ed eundem cui
adleriptae leguntur reliquae unde viginti, hoe
45쪽
Uprima omnia, nempe caelestes iuppetias, &gratiam eum actitatem tum sanctificantem; tamen praemissa ex homine per naturae vires
An non vero idem suerunt illa ex homilia 9. Videte, dilectistim , quantum nilis coxset eroga tis testas expens , tu ait petition nostr , tantis maiesviis Dominu dumtis occurrere Dominum occurrere dicit, sed expetitum, de humanis votis advocatum, quod nostrum quantulumcumque initium. Massilienses dandum naturae viribus in salutis nπOtio contendebant, ut erit unde Deum Meeptionis personarum labe eximerent, qui aliquibus praesto esse, alios abseere videatur. Eoque trahit Valerianus locum ex c. is. Eiaiae, quod item facit Cassanus Collati i3. cap. 8. & II. 4. Homilia II. error, de quo agimus, tr
ditur primum subobscurius, verbis illis: -
- deseris Deus is ratem religi s sudio fortia. iam, nec desis solatia disinis aetis ubi fiunt actus h na conversae D. En, voluntatum ex se studiosam Deus superinditis auxiliis communitae promovet, & aiubus nostris humanis sol, tia gratiae asciscuntur. Mox vero apertillime,& ita ut ipsius Solis radiis scriptus videatur Semipelagianismus. Nec nos negare psin ius omnamenti religiosa visa, vigilantia studio comparari: sed ibi Deus est uti iri a recisionis es animus, uaris οὐ dice ue: Exo- n quariau vus qui in mel uitu Christus p Satis ibi victitas tinna m smdiuin, ubi non requiritur Dei adimetian. Nam non dubie μriclit itur me si si non miniatur patrix inio
dici mis. Nostrum εὐ igitur homon inae, Gripli vero perscere. Nam ira A solus loquitur: Hella
adjacet mihi; perscere ararem bonum non uri eruo.
ergo operis unlarem ex nobis debere δε- sentire, persemisiam Dei potestatem penae' e. Ru susque insta: Habes sudemsemus gratiam lab
ris si , sed Domino debet fructum ι is inimi.
conclamatus plane videri potest Valerianus, nec videtur tam morboso loco, Chiron ullus medicinam setis idoneam iacturus. Quid enim aliud Pelagianorum reliquiae obtruderati A et Cai um collat. 33. cap. v. in sine. Ut
adiurauius clareat, etiam pre niatura bonum quia b noxio Creatoris indultum s, nonnumquam bonarummianetarum prodire 'incipis, quae tamen rusi a D mino dirigantur, ad con magionem virtutum μν-
venire non possunt, A solas Vis s dicens: -- alacet miti, perficere autem bonum non invenio.
s. item Augustinus in exposicione quarundam propolitionum ex Diae ad Rom. num. 6 cum junior tunc sie .ipsisset: Quia eradamias nostram est, quod autem bonum operem irrius espia credrisibus is βώ vritum sminan; postea
recensem illud opus r. retrata. c. 23. & lib. de praedest. M. cap. 3. reprobat eam propositionem, quam tanquam Se pelagianismo sc tam. commendabant Semipelagiani, & D. Augustino objiciebant, ut testatur Hilarius Uist. ad August. Immo Julianus Capuanus, Pelagianorum signifer, cum quo S. Augustin. g mino certamine confligit, eo tandem adactus est, ut non aliud assereret, quam quod proxime proposito loco Valerianus: Vesens intest verba lunt Ausustini, sententiam Mus reserentis l. 4. priora respoyc c. 3. Marinum per semcipera sine grauia quod ocu patia. Et ibi. l. lib. R. cap. 8. Vesum, pelagii ex parte assectae de quibus ibi agit, in bota, at ipse homine incipera myditarem boni, ef di s cuti meritum, etiam perficiendi gratia tantiquatur. Ut jam Valerianus non tan
tum Sua elagianismi, hoe est Pelagi uini di. luti, sed ipsius faecis Pelagianae propinator a
s. Quid si & Ethnici sinit Hierocles sane,
homo Gentilissimus: ad vers. 47 Pytas. late confirmat, electionum bonorum in bonas esse, persectionem autem eorum elle a Deo, & studium quidem nostrum, esse veIuti extensio. nem manuum ad bonorum raptationem; Deum autem esse . qui manum porrigentibus praesto est, & largitur volentibus ae petentibus. Itaque tanquam formam materiae, preces operi& eonatui nostro esse imprimendas docet, ut eo inter nos petentes & Deum largientem medio interposito, perficiamus juvante numine, quod per nos ipsos non adduceremus ad pedilectum. Uoeatque Hierocles impiam virtutem si ita diei potest illius qui in suis duntaxat operibus considens. exprompta vi siua
naturali persectionem a Deo non expectet. Senem eodem sensu, Epist. 73. in fine. ncgat Deos fastidiosos esse; admistunt,'ssendent, bus mantim porrigunt. Quasi diceret: plane Dii homines a. mittunt, sed venientes. Manum iisdem porrigunt. sed adicendentibus di ex se conantibus id praestare quod per naturam possunt. Unde ita subdit, nullam sine Deo me tem bonam esse, ut tamen naturalia boni itamina, per culturam in fruges promovenda, non fleat. Tantum non dicens, nostrivn esse velle, Deo vero perficere. Plane gemina habet initio Epistolae 4 I. ubi bonum virum sine Deo nemini esse contestatur, nee posse quem ouam nisi ab illo adjutum exsurgere; non pol se item rem tantam sine adminiculo numinis stare; a nobis tamen dueendum esse initium, eo quod Deus prout a nobis tractatus est,ipignos tractet; eibeque proinde a nobis ipsis impetrandam bonam mentem, sive bene volendi exordia, quibus Deus consummationem alumgat. Qui est Stoicus ille typus, quem S. Augustimas in gratiae hostibus toties exarat; ac nominatim sem. I3. de vere. Apost. dc tracto
de Stoicis & Epicureis. Philo pulcherrime lib. de sterisse. Abella ες Caini ad illud, est μ' ais e diu, hoc
ipso errore ait laborasse Cainum ,& proinde liceat teterrimi hujus dramatis assertores, pro Caini germanis habere. Distinguit enim Philo tres classes eorum qui Deo gratias non agunt. Primam leviter prae reliquis peccantium; emrum videlicet qui per benpliciorum oblivionem, gratiarum actionem, qua nihil pretiosius, missam faciunt. Alteram deterrimam hoc in eorum, qui per nimiam arrogantiam, seipsos habent pro auctoribus bonorum suorum. Tertiam malignitatem veluti mediam eorum qui bona sua reserunt ad auctorem Deum; sed ita ut censeant se merito suo illa consequi, attracto ad se per bonum aliquod suum opus, Deo: & per illud rati se dignos factoa
divina gratia. Diceres expressos a Philone, luribus post Leeulis nascituros Pelagianos &emipelagianos. Nam Pelagianis perbelle congruit elatiis illa secunda, semipelagianis vero
tertia. Et utramque Philo manifestis veteris instrumenti oraculis, quae profert, convulsam docet, ct Cainitarum esse confirmat. Annui que de more s. Ambros lib. de Cain & Abel. cap. I. quamvis initio capitis seeundi, ut iam eorundem duorum fratrum allegoriam, magis approbet, hac non rojecta. En igitur quam tum virus in prolatis Valeriani locis latet: si tamen latet , dc non potius aperte se prodit;
46쪽
cum itin diserte, homini initium bonorum suo. rum arroget, solam vero persect sonem Deo tribuat: ut ipeluiani reliqui. 6. Fides autem Catholiea haec est, ait Chrysosti aut quivis alius auctor homiliae de Adam& Eva, euius hane partem legere etiam licet apud Caelestinum, Epist. ad Episeopos Galliae:
ta omnium bonorum esse um atque o Tum, sinnium muliorum, omni v e virtutam, quibus asinitio sidere ad Gram tensuur, Deum profaemetur armnor , non dubitemus ah ipsus gratia, omnisbouum merita promerure, per quem item D in alb
d boui S velle moeniarnur facere. Ex hac plane Catholica regula, malus caeteroqui auctor, nec prorsus abs re Eutychiani lini insimulatus Joannes Maxentius, in talce professionis Catholicae, in hunc modum serit cos quibus
relata ex Valeriano verba placent. . qtim M-mur eos qui contra vocem apostoli audens dicti etinostrum eli velle, Dei vero persiicere: idem more, veru, N perscare do tam testasim esserim , se dicenta: Deus num est pa ope retetur in vobis es villa, F perficere pro Mur vocuntate.
Ita ille, consentanee ad catholicum dogma de Deo salutis humanae initiatore: Nimirum qui filii Dei fiunt, imitatione filii naturalis, ut Fulgentius lib. de Incar. de grat. Christi
cap. 2o. recte advertit non ex voluntatu ea
nis aut viri, sed ex Deo nascuntur. Et quamvis unusquisque praeeunte Deo, possit tibi pater emei, & matrem se vel Reminam, hoc est sanctum vel improbum ossicere, ut p ila hem. me tradit Nysenus hom. 6. in Eecies. & l. de vita Moisis, ae Bemardus serm. S7. ex parvi tamen nisi Deus praecedit, jacendum eli homini aeternum in nihilo, multo magis quoadesse gratiae ciuippe sublimiuso quam quoad esse naturale.
Ipse fidei, & totius sanctitatis nostrae, ut
Fulgentius supra ex Apollolo urget, non coinsummator tantum, sed etiam Initiator oc au. r. hye juxta D. Augustinum homil. I .exso. retribuendo bona pro malis, inveαι quo modorinitanes bona pro b , &e. tam ergo iam retribuis praeuenit se, dando bona quibus retribueret bona. Ipse, ut est apud eundem Augulae cap.
32. Enchir. hominis is uatem bonam prπ να adiuvandam, N adiuvat praepararam. Praec ris reum bona Delingas hominis multa Dei dona, sed
nan σmma. Qua acilem mn praecedit ipsa, in eis N i a. Haec e triplici in nos ad salutem dinsula benedictione, omnium suavissima, ct animae recogitantis palato maxime sapiens, eodem Bemardo judice term. 30. ex parvis. Ubi miserieordiam ae henedictionem Dei praeveniem tem nos, adjuvantemqiue & consummantem di, iunguens: Verum, inquit, in bis trurus, non immeriti dulcius fiam, ea qua non modo immeritu, ted male meritos praevenis; ut dum adhue filii sumus ira, te operamur ι ra mortis, ipse cogitet super nos , cogitaziones pacis ; N ne permetibus q:adem, immo impetentibus; non invocantibus, fita provocamissus non interpellantibus, Ita etiam re laneissius. spiriturn bomun , spiritum vita, si rurun adopei rus largietur. Eri anima dulce ii piat, cui mi- stricordia tanta non δες sty Merito proinde bruedictio dulcedinis nominatur, ea quae praverit. Admodum itur corrupta, aut nulla, spiritualiter gustam
di vi praeditum oportuit Valerianum, cui ea benedictio dulcedinis, non modo dulce non
apuit, sis ne ullo quidem pacto percepta
est. Aliter sentimus Catholici. Non, inquam, quod Ualerianas affrmabat, praevenimus ipsi Deum, ac veluti sollicitamus, ut operi per nos coepto, opitulator & consummator aecedat, sed ipse anteoccupat & praevenit nos. Videndus quoque Riehardus Uictorinus lib. de gradibus charitatis cap. 3. initio.
Coneludo hune locum insisni plane di utatione Eeelesiae Lugdunensis in opere contra Joannem Scotum, circa caput ejus qtiartum, in sine, ubi haee ejus tropositio resertur: Semper naturam inchoare posse, ae per*ere non nisi per gratiam. Hoe Lugdunensis Ecclesia sis verbis relieit : D sta dicit, quus natura homiras per liberum arbitrium suum semper posset borum imeboare, sed ram nisi per gratiam Dei perne me, ut im
bis, hed ex illa, aur Non vos me clegistis, sed ego elegi vos. H . opatu dicta Fhleribus ruu a qui coepit in vobis opus bonum, perficiet usque in diem Cliristi Iesu. Et iterum: Vobis donatum est pro Christo, non solum ut in
eum credatis; vcrum ctiam ut pro illo patiami
ni. Et laurus pannes Amineus dicis: Non quasinos dilexerimus Deum; sed quia ipse prior dilexit mus, & misit Filium suum propitiationem pro precatis nostris. ει iste tim beatus Pauctu Aristolas ait: Per patientiam curiam ad propos tum nobis certamen. aspicientes in auctorem & consummatorem fidei nostrae, J sum. Si ergo vere Carbolici esse cupiamus, lotum
meliter dicina eraetis d-are Memus,'initium Did tuti lani veris nostri, fram: quia sicut η mussis Scriptura savia usiostias estissme demo stratur, seimu elegia Sanctos suos, non siritim. Deus in sitis Fidiabus incipa bora 'poscis. 2D ipse donatur Huridus qui pro eo piniura Gisi tum mei hae finis martyrii. Irae prior dilexis Sanctos suos, uestita eum possent viiligere. stias 'a Domi 'sium bases a Ur , em in his meis Apinissam haber cor mationempe friendo. Hae ergo f. iter tenea tu, in m vera Me fundati as errore haretira tuti Ivntis. Non est quaerenda sortior ει dilucidior consutatio erroris Valeriani, quoad supereaturalis operis initium ex nobis, solam vero persectionem ex
7. Aliorum contra sanam doctrinam errorum, notatum a criminatore Valerianum, uoti
inaudivi. Amicus tamen homo, ingenio acri& perspicaci, quem ad scrutandum in lucernis Valerianum adhibui, significavit unum praeterea & alterum locum, in alio negotio, posse lectori minus attento, aut aequo duriorem videri. Quinetiam ne quid praeteream quod gravando Valeriano conserre possit, .moneo his
semel ae iterum pridem vulgatis, incidisse me in opus B ardi Vindingi, cui titulus r inti AEgi 'inianus Nigatus. Ibi in Observationi. bus ad Augustini Tomum nonum, cui insertus est liber de dono disciplinae. qui idem est cum prima Valeriani Homilia, abjudicatur ea luembratio Augustino, nee in ea aliud reprehenditur, quam quod cap. I. dieatur: tum est imperi.
, . uti aliquid jutietur Dis m. Idemque quod cap. 8. obscure admodum dieatur, ciusudium es arillim colere, prius eorris S corporis suscipiat indumenta. Sed non est quod is a nos moveant: Nam quod auctor illius lucubrationis quae recte B. Aug. abjudicatur, dieat im
47쪽
perium non esse, nisi eum jubetur injustum; ludii debet iusta phrasim murmuratorum quos s bisugillat Valerianus. qui sollicitudinem S acicurationem Pr epolitorum insimulabant tyrannidis ae superbia . Hoe perverse dici monstrat Ualerianus coni. ndens bene moratum &humilem subditum, quandiu nihil ei injustum mandatur, non debere duri ac tyrannici jussi insimulare praecep tam superioris. Lo us ex cap. 8. optime habet. Agit enim ibi Ualeri,nus de converso qui illius in saeculo Gleibus sarius sit Monachus, ac proinde vestem mutarit. Eum ergo monet ut sicut aggrediens ad servitutem Dei & religiosum cultum iniens,
mutavit vestem corporis, ita novam animaeve tem suscipiat proposito & voluntate. Quid ibi obleurum aut non nitens p Quare his, quae
exordia sunt, praetermissis, excutiamus bina illa quae ab amico, emunctissimae naris homine, JO- ne Garatio notata dixi Prior loeus habetur hom. a. ubi caeteros quidem Christianos negat persolvere unquam Deo posse quod debent: At Martyres, Deo debitum exacte persol, isse, profitetur. Ninin inquit, Dominoserviendum, cui qumvis suitii et quotidie honoris ais muneris exhibeamu , -- quam tamen perboli struis quod debemus. qua D sein est, ut illa persolvat derisum, qitem cori fas et
re Redemptoris se Milis fiententi i aut mortis , aut danis etrenus ex Via . Audaeter plane, sanguis hominis puri pro D i scisis cum pretioso sanguine quas agni immaculati componitur, quandoquidem debitum quo Clini us nobis sibi obstrinxit, dicitur persolvi. ac velut extingui ea languinis repensone. sapientius Chrysosto. mus, aut quivis alius, auctor homiliae de Adam in creaturas reliquas praelatione nominum, quibus Deo obstr. ngimur, indissolubilitatem expend:t. suavillime de more S. Ambr. lib. de virg. prope in fine. Boms servus in praest
sudet praeparare Domino quod pro se Drusum est.
Atili aurum parare Issia, mili arge tuum. Non di- risiis i tu te Chrissus resentit. Paraetum baleto pretium, non semper exigeris, Ied semper deles. Samguviem A vis, sanguinon debes. Ille pro resolvit,
tu pro te redde. Eramus oppignerari mala ereditori peccatis. Contraximus chir4ra crustae, Denam
sanguinis debelamus. Venus Disiumss in pro nobis D uinem otitieu. Se i non potessa innem reddere, ipsum inquam C risti anguinem, nam de eo agit, negatque reddi vel com. pensari posse: Bonus qui servus debet pretium Ilium repa re Domnio Ius. Sed si rum potes prelbum res re, vel boc faciaet, ne pretio vinarur induernus. Ergouctu dignum te gere tali pretio, quasi diceret, compensatio ejus desperatida tibi est: saltem igitur connitere, ne tantum litrum stu-stra sit exhibitum. Disertissime item ae veripsi me Salvianus i. a. ad Eccles. Qui biiud liber, homo pro Deo perferas ἰ frui omnino non merit, quod Deus pro horiane perpessius est. Quia esiam ip sm i a non diserat gem e pomarim, mustum t men diis' secesse est Merstas patientium. Posterior suspectus Valeriani locus habe
tur homil. 8. Valerianus videtur asserere, Mocatum linguae esse vulnus absque remedio. si e
enim loquitur: Timdiu sanari potes inui uirim
laetusso coguario , quatiam id quod corde co)Κipse tuν, ore tacito est sinetur. Verum tu i semel Enauaroeante proruperu, frustra medicum qu trit. Sinersinedia est enim culpa verbarum: quia deleri mn ροιζt, laricquid Iaer man iuberta per aures prosi
lla e sunt quae praeter Semipelagianis
mum de quo Valerianus a criminatore tradu.citur, alebam polla in eo dure dicta videri, quae tamen nullo negotio molliuntur: iam
prior locus tantum continet decus illud Ma tyrum, quo mortem Salvatoris mort repundunt; & ex divina eoncessione ac privilegio
martyrii, abstergunt omnem Teatum S maculam. ustuue ad novissimum quadrantem per Iolventes quod debent; juxta illud Iertulliam meaice Apologetici: Gus non pali emptis,
tam Dei gratiam redimat, ut omnem v am ab
compensatione sangui is se expeditur ina erum Dic operi delicta donantur. Et S.Cyprianus epiri. Sa. Martyres omnia peccata pallione purgallait, statimque ab obitu ad gloriam pervenire, ut proinde neque suffragiis, neque sacrincub, per vivos alisque injuria juvari queant, ut Innocentius Papa dixit: Qua necessitate, ad unilare Omnes qui aliter e vita excedunt. Obstringuntur. Rari enim sunt adulti, quibus ad purum alia via, id es per baptismum, aut contri tionem abistutissimam vel satisfactionem Persectam, abstergantur sordes peccatorum, abi que additione ignis emendatorii. Itaque non cogitavit Valerianus de contentatione di aequis
paratione sanguinis Christi, & ianguinis Mar. tyrum. Quanquam si aliquid tale protulillet, non disset Ilus exponeretur quam Sanctua Cyprianus, cujus sent illa ad calcem libri de laude Martyrii : Cum ad exemplum Domitu a Ua Iriis, asque ad omne tes orium Christi, animantium ponas, nec fisidere sanguinem metuas, martyrio totum nec se est credar. Alii ru mesim fglaria, in ta mensium, immaculara victoria, nobi sis virtus, irantia nabilis titulas, tr inplau immensu,
quippe quo S propria coistentis inde rQe tu velis β Christi cruore decoratus. Et mox: Uberui, E quibus Gere durissa μι peccauas Si tamen
9. In posteriore loeo, noluit Ualerianus asiserere linguae peccatum esse immedicabiIe; sed tantum ostendere intendit quantum sit nocinmentum, quod verbo improvide emisso plerumque insertur, quamque Lupe ea plaga aegre obducatur. immo isequenter nullo unquam tempore obducatur; eo qui transfixus est, spiculum eordi infixum, non tantum non revehis lente . sed etiam altius ac firmius adigente. Sagitta enim intra ciri eamus, A verbum in corde sint. Praeclare omnino in hanc rem dispiniat noster, hom. s.
Quare his, quae plane levia sunt, nec a criminatore objiciuntur, praetermissis, insistendum est depellendo Semipelagianisini probro, cujus
Valerianus aeriter vehementerque incusatur.
Unde etiam a eriminatore subinfertur ejus de Sancti gradu dejectio: cum enim sine fide re in impossibile sit placere Deo, temerarium omni no censet, homini cujus fides ambigua sit, vel potius aperte oblaesia, Sancti p 'nomen arro bare. Aecedit altum de Valeriano silentium in tabulis Ecelesiasticis, & omnibus retro Sanctorum indicibus . in quibus verisimile non est
praetermittendum, tam uniVersialiter, tamque
constanter suisse Valerianum, si sanctitatis lavide vivus Haruisset, oc saneti nomine dignus
48쪽
prima Halmani quoad Sempelagianisimum d nseo, 60que improbulis., PRhanuam relego Vesti a adversias Vale-
rianum pressa, & ouendo quam Uana suspieio , tetram ei Semipelagianismi labemam erit, reterre iuvat, quid in ejus defensionem proponi posset, G2 rc vera ad aliorum gravissimorum patrum puri ationem est neceG
Erunt ergo qui existiment, eam maculam esse in Valeriano ad veri iriorum opinione minorem ; quod Valerianus eo aevo vixerit, quo Semipelagianismus nondum erat cxploratus error, eaque in regione, cujus pleri lue omnes Praesules, & viri sanetitate ac cruditione praestantes, ad eundem scopulum naufragantes, de initio fidei ex humanae voluntatis aliquo per serpam ni ius deque gratia Dei humanae invocationi subjuncta; d: Omnibus quantum ex Deo est, divinae gratiae rore aeque respersis; a D. Augustino impune diisentiebant: conec post annos circiter sexaginta , eoque amplius, Concilii Arausicani 2. definitione, proscripto errore, veritas Cutnolim conitabilita est: quod juxta postremam, nam multinties in hoc puncto variavit) Cardinalis IIaronii sententiam, contigit anno Christi set 0. sub Consulatu Decii junioris, quae est anni nota
Concilio adscripta, cum tanto ante storii illat Valerianus. Itaque videri poti et ex hoe capite Ualerianus, non nisi leviter. immo non nisi materialiter errasse. Tametsi tota accusatio de Semipelagianismo homiliis ejus in. spersis, veritate niteretur. Unde non esset,
quod quicquam de ejus sanctitate detraetum
censeretur, cum constet, viros sanctilliinos, salva sanctitate, in multo apertioribus impegille, non communi errore, sed privata sua opinione ae sensu ductos. Nim enim 'erroriar efflatim, sed persicaa Iacis , inquit
Petrus Damiani lib. I. epist. i 3. nec omnes M.
pelagianismi causa, suppetant exempla lucrulenta Cassiani & Fausti Rhegiensis. Cassianus enim, etiam post scriptas & evulgatas coli tiones , S. I eone familiarissime usus est, ut docet epistola qua Cassianus S. Leoni opus de Incarnatione inlesipsit. Quanta autem sanEutatis laude claruerit, docent non tantum ejus scripta , quae Cliristianae persectionis medullam jure dixeris, sed etiam memoria qua in
benisictione est Massiliae, ubi a tam multis sinculis, sancti titulum retinet & caelestium ho.
noribus colitur. Nus enim caput, argentea theca inelusum inter saeras reliquias Abbatiae S. Victoris, ubi Callianus olim vixit, exhibetur venerandum, Sacrum de eo, & quidem peculiare ae proprium, celebratur; die secto honoratur, omni doniqiae cultu qui in liti. hus impenda solet, religiose allicitur. Quae videtur sui illa causa, cur Petrus de Natalibus I. 7. catalogi Sanctorum c. s9. eum Sanctis adieripserit. Varias Dia G in quibus Capsanus colitur ut Sanctus, notavit Alcnardus, in praeludiis ad concordiam regularum S. Benedicti Anianensis cum de Regularium auctoribus Paulinus Aquil densis Episcopus lib. I. contra Felicem Urgelitanum sul Mem, & lib.
pans Cassianum, appellat eum, Beation Cassia. man. Disertissime quoque Thomas aluuii.
sis lib. 3. doctrin. arti c. 3. cap. 28. num. 2. Cassianum adducens, vocat Smictum Casmum,& a Catholicis talem agnoscendum, luculento praeconio ci exhibato, contendit. In conco
dia Ri gularum per S. Benedictum Anianae Abbatem, frequentissime allegatur regula Sancti cassiani, & raro omittitur praenomen Sancti. Iidem honores Fausto Rhegii in Provincia habentur; ubi templum Deo, in Famsti tanquam Saniu honorem, jam olim extructum cernitur, & quotannis sestiam de eo,
cum Octava tanquam de insigni Sancto cel bratur. Primus cum Ioannus Molanus, non ita pridem e Gallicano Martyrologio, cui iulue usque tanquam sancius adscriptus fuerat, expunxit ἰ exemplo nequaquam probando in
Doctore privato. Quamvis igitur & Cassianus, & Faustus huiusmodi sucrint, tamen utrumque errori patrocinatum. & materialiterfuissae hae reticum, ita exploratum est, ut nousit effugio locus. 3. Nam Cassianus, ut postea apertissime demonstrabo . quibusdam eorum qui salutem capellant, salutis initium ex naturae viribu eoncessit. Nec audiendi sunt, sive Henricus Cuichius, sive Petrus ciaconius, suis ad Cinsanum annotationibus: quorum ille Collati nem I 3. ob Prosperi. impugnationes, & G lasii decretum, esse haereticam fatetur; sed absque Cassiani labe, quem ait retulisse tantum non etiam approbasse, sententiam Ahbatis Chaeremonis: alios autem Cassiani libros c rore liberos eontendit: & sicubi Cassianus
contrarium videtur tradere, interpretatur id Cuichius de bonae voluntate per gratiam exci tata, & pr cedente uberiora auxilia, eaque utcunque promerente. Ciaconius vero pr positione a. & Io. ex Cassiano excepta, &passim in eateris propolitionibus ad quaesti
nem de gratia pertinentibus, etiam ecillati nem 13. purgat a crimine; eo quod Cassianus& ea collatione, & multo magis alibi, astruat tantum naturale aliquod meritum remotum. sive naturalem disipositionem remotam ad gratiam sanetificantem, non autem proximam di spositionem, quam solam Ciaconius. Cum e rore admitti censet.
Nam mens Clueremonis non est alia quam ipsius Cassiani, qui, ut cum Prospero loquar, in prinemio libri contra Collatorem, Istrem
msse senilit per ovinia pro osse ae suscepisse semen.
tiam. Et sane nisi hane admittamus suisse Cassiani mentem, latendum erit omnia quae in eollationibus habentur, ad eos tantum spe- Elare, qui inducuntur loquentes: quod n nminus extra rem estes, quam si quis Platonis Dialogos, Platonis mentem continere negaret: aut si quis diceret in Dialogis s. Hieronymi contra Pelagianos , non haberi quid revera de gratia senierit S. Hieronymus. It que perspicue Cassianias revineitur erroris quoad collationem 13. Ecelesiae aut horitate lassixam. Dicere autem, quod in ea colla. tione asseritur morbidum esse; quae vero alibi iisdem prNe verbis ab eodem authore traduntur, esse alio sensit accipienda, divinare est, vel potius tenebras gratis effunde. re. Evanescit ergo omnis illa prior cassi ni excusatio.
s. Nec posterior est masis idonea. Nam
49쪽
ail mittere naturaχ aliquod meritum remotum, 2 naturalem dispositionem etiam remotam,
ad gratiam sanctificantem, reprobum est &maledicto proximum. Ea siquidem dispositio,
quamvis esset remota respectu gratiae ncantis , esset tamen proxima respectu alicujus pratiar auxiliantis, per quam gradus fit ad laneufieationem. At concedere, auxilium gratiae posse naturaliter acquiri, & sub meri.
tum cadere, est Semipelagianus error, quem
proin, sibi assricat, qui ea ratione Cassi, num purgat. Quod si nomen dispositionis
remotae, acciperetur improprie, quo pacto usurpatur a plerisque Scholasticis, admittentibus naturalem dispositionem remotam, id est meram obicis remotionem absque indiati ne ullius proportionis, S quacunque, moraliter idonea, sive Dei at raetiva, oe qualitercunque meritoria, aut etiam imperatoria,
aptatione subjecti ad formam supernaturalem: se vitio vacaret ea Ciaeonii doctrina, sed ad rem non saccret: quia Callianus perspieue agit de naturali di sitione; teilui quidem, sed tamen proprie accepta, & aliquali gratiae merito sileta. Quare satendum est Caς sanum erratia circa initium salutis . tamque errorem, iis quae extant eius operibus contineri docent, quae in Cassiano reprehendit lVosper, habenturque etiamnum apud Cassianum. Ut propterea displiceat quod Card. Raronius anno Christi 33. Uirmat, nempe nunc qui dem sanum cile Calsianum: Olim tamen priu quam Eucherii Lugdunensis & Uietoris Mamnritani, ae Calliodori Iabore pui retur, iis relectis quae cum Ecclesiae Catholieae doctrina non cohaerebant , morbosium exitisse HOe rejicio; cum extent ut dixi etiamnum apud Castianum, quae Prosper ex eo verba. tim retulit, atque confixit. 6. Faustum quoque laborasse errore Sem, pelagianorum quoad salutis initium, diuerte asserit Petrus Diaconus lib. de Inearn. &erata Christi cap. Ut & non posse eum n in illa eximi, quamvis subobscure plerumque errorem ξrodat; at ita ut aegre teneatur mihi videtur indubitatum , ex tam multorum illius aevi Calliolicorum Doctoriam concitatione in Faustum. Nam S. Avitus Viennensis Episcopus, in quo cait Ennodius in vita Emphanti se mitia istia in diis fris lagida δε-
ις in μή S. Fulgentius, S. in serius, dc in Oriente soannes Presbyter Antiochenus, adversuq Faustum , partim adhuc si1perstitem. partim non ita multo ante deiunctum, insum rexerunt, ut docemur ex Isidoro l. de viris illust. e. I . Gennadio c. 86. Catalogi, Auctore vitae S. Fulgentii cap. 23. Adone Viennensi in Chronico ad ciristi annum 492. Joanne Maxentio in responsione ad Horini dae epistolam : Ut proinde operam laudant recentiores. qui pro Fausto pisnant, di eum usquequaque Catholicum sitiite, tanto post
tempore persuadere nituntur, decepti exilit te meriti naturalis quod respectu gratiae admittit. dc interdum vix nomine meriti digna. tur, ob tenuitatem; ita ut non obstat ite aliquali illo merito , gratiam agnoscendam in. culcans, eandem sincere asserere videatur.
7. Cassianus ergo δc Faustus, pii λ ω-cti viri, nee in vita duntaxat pietatis laude elari, sed etiam post mortem. iis in Ioeis in
ovibus aevum ex Nerunt. sanctitate commemdati, dc militum bonoribus illustres. hum a. num aliquid passi, re nondum per Ecclesiam per spieue de ita, aliter de salutis initio seripserunt, quam sana doctrina serat: nee tamen idcirco omnino proscribuntur: Quin potius quae utiliter scripserunt, cum fructu te untur, eorum memoria in benedietione eth. Erit igitur qui non aliter de Valeriano statuat. Mihi tamen hujusmodi excusatio, perparum reipsa, vel nihil a vera aecusatione, quod punctum de quo agimus, abem videtur. sie enim non homiliae, de quarum sinceritate ficiana do a quaerimus, errore liberie demonstrantur, sed probabilis ignorantia Auctoris, ejusque involuntaria cespitatio allegatur. Quod unteum est pro Cassiano perfugium, interclusis, propter authoritatem Pro eri . cui Romana Melesia suffragata est, omnibus benienis Cassiani in sensum Catholieum interpretandi viis quas inire aliqui antehae infeliciter tentarunt ut monstravi; nec delunt qui idem
etiamnum cogitent, eventu ut auguror non
dissimili.' consilioque parum probabili. Quid
enim attinet. collaudatam a Gelasio, cum emteris Prosperi opusculis, impugnat onem caς sani, retractare; ipsumque etiam Cassianum, eodem decreto in plenis ac non eorruptis editionibus suffixum velle indemnem praeuare, iis uae adversus eum constituta sunt, labefactanis, aut potius male tentandist Eo sane de. venire videntur qui Cassianum purgant, ut
Prosperum Coelestini de Gelasii elogiis illustrem, vel calumniae in detorquenda Calliani mente, vel inscitiae in ea perspicienda, insimulent: quod quam sit intutum di injustum, nihil a
tinet dicere. Ipseque Casianus, quamvis Pro speri impugnationem moleste tulerit, ut Prosper sub initium epistolae ad Rustinum refert,
tamen non est calumniam causatus. qiiod suisset avertendo Prospero accomodaissimum. FaGsti vero, quamvis non adeo explorata videri posset hallucinatio; ει nonnihil anceps causa,
auod complures pio eo catholiet Scriptores eterint crine Sinodius Faustum habuit pro
viro dochri uescuaris ac singularis. Ruricius V eavit doctorem eximum, pastorein egregium. Hi larius Arelatentis, adnue Abbatem ita honoravit, ut medium locaret inter se ac Theodorum de Maximum Episcopos. Hilarius Pomtisex dignum duxit qui in Smodo Romana cum una praesideret tamen eadem mihi videtur esse ratio; dc illum aeque rejecit Gelasius Pontifex.
rani esse videtur; si Cassiano S Fausto, ut
erroris, sic excusationis limilitudine accenseatur. Et quod communis co aevo, eaque in regione, milia Semipelagianus error obtendi tur, pertinet ad potentiorem labis illius dissu sonem, non autem ad Valeriani ab ea immu nitatem. Nam sicut bonum juxta Senecam epist. 73. Dionem, Chrysostomum orat w. 6c Tyrium differt. 33. quo communius di diffusius, eo ediam aut ius est: Ita de malum, quod idem Dio clegantur de more prosequitur Urat. 32. quoad plures permanat, eo eli tetrius ecgraVius. paria sis mervi, ait Prospercontra Collat. c. 9. de milis agens, non minimurilis coeundo, sed erasent. Pulcherrime item
S. HiIarius initio sexti libri de Trinit. demonstrat quanta si gravitas erroris, ex quo per vulgatus dc communis eiscitur. Quare alia via ineunda est purgando solide ac vere Mleriano; ita ut non commiserationem erga eum
50쪽
APOLOGIA PRO S. VALERIANO. CAp. IV. 43
movere velle, aut deprecari justam censuram, Et in aliis omn-: Nam quoad negotium, deled innoxium ostendere, & justo judicio intum quo Prosper tota epistola, atque adeo quo- posito, causique discussa evincere, judicemur. ad errorem Semipelagianum , non erat Augustinianae doctrina: admirator, immo eam in
CAPUT IV. ouercam habebat Et Prosper liquido testatur,
ν . in . - . . eum babuisse suspeetum; cum dubitet duo
Germana mpelagia mi expositione tradem fine esset cum Augustino per litteras acturus da, proin is ad legitimam Valeriam ab quod se praestitu uim receperat. Ut propterea labe exemptionem. ea plane videatur Hilarius Arelatensis is suis vita meritis ameretris, F Mereo in m sin Praemittere quis fuerit Amipelagianorum ter Hadhibet, facile referri potest ad minus error, quod diserepantes de eo sena communem loquendi modum de aliquo, eum tentiae sint, & verendum videam , ne Vale. nomen ex caiisa premitur. riani criminator aliter fortassis Semipelagianis Is vero Hilarius cujus epistola ad Augusti mum quam par sit & veritas serat, interpre- num extat, non modo non crat Epi opus, tetur; & idcirco sucus fiat imperitis. Idqtie cum Prosper ad Augii itinum de hoc iux excutere, in errore non adeo pervio, magis tio deque Ililario Arelatenti Episcopo seri necessarium videtur: Quandoquidem idem , , beret, sed etiam laicus suisse videtur: Quan-leriano mastix, qua est antiquitatis Ecelesii, doquidem suae ad D. Augustinum scriptionusticae de haereseon peritia, ae lagacitate in rationem reddit, quod i . Augustini contra pervadendo ad ipsa errorum cubilia ; Arria- dictores e u ex parte tales , quinis Min uritialis Mani sinum, quo vix ullus fuit in Ecclesia edi clemdica, late S, summam re eremiam necesiror minus ambiguus, non else de divino se sit exhibere: quod ita se servatum subdit, verbo in natura tantum divina subsistente, ut tamen modeste pro Augustino egerit . quae
sed de Christo ex divinitate & humanitate liquet cadere in laicum. Quid quod Hilarius compacto, accipiendum contendit: quasi issi Arelatensis Episcopus, vir fuit & doctissimus, circo erraverit Anius, & tot Synodorum sui. & quod ejus superstites lucubrationes aliquae minibus contritus sit, quod dixerit Christum produnt, eloquentissimus. Hic vero Ili Iariuiesse Patre Goorem: quae quanta sit, ut haudquaquam se stylo similem Hilario Are quam mitissime dicam, cespitatio, nihil attinet latensi exhibet in epist. citata, in cujus etiam
exaggerare. calce latetur se tenuitatis suae eonteientia exaggerare. calce latetur se tenuitatis suae eon tentia adactum agere cum viro, inquit, tum morun Dia res Sert aman Gallarum, Prostper tum n sudis claro. ut pinea polis ea eae Immitis alius ab Areiarnsi Masus litteris intimσα, cpuas comuncias his dormnare curavi. Ol errim talis. qui etiam pririer hauret. Ut igitur vera Semipelagianismi notitia neces sem, dignus tur Abisaetis notitia seMetur. habeatur, adeundi sunt Prosper & Hilarius, Quae aperto cadunt in Prosperum, qui se Amqui de eo errore ad D. Augustinum adhue su- gustino de facie i notum testatur initio episto perstitem litteras dederunt, quae extant prae- & eum Ilitario pro Augustino apud C. fixae libro D. Augiistini de praedestinatione testinum Papam postea stetit. Λ quo eum Sanctorum. Ex quibus, ut hoc priemittam. uterque vocetur filius. ea ipsa nul tota qua quod usum aliquem in hoe negotio habere p. alii Galli Episcopi, ad quos scripta est. vitest, conflare puto, Hilarium illum non mo- cantur fratres; cum item uterque a Divo Au. do non esse S Hilarium Pietavi ensem, ut sen- gust. vocetur filius, initio libri de pr dest. serunt aliqui relati a Baronio ad Rom. Mar- banct. perspicue haberi videtur, ne Prosite. Urol. s. Maii littera I. Et idem per calami rum quidem eo tempore Episcopiim scisse: vel Typographi exerrationem, habetur apud ae fortassis etiam neque postea; cum a Gel Cassiani Glossatorem ad i. iet. de inst. e. 13. sio, Fulgentio, Marcellino Comite, & aliis Pulluet natione plane gemina ei qua impegit eum subiecutis, nunq am vocetur Episeopus, Erasmus in notis ad Meherii Parienesim sed ut passiim alii in Gelasii decreto, sed tantum etiam non esse Hilarium Arelatensem Episco- vir religi M, eruditus,inmelus. Ae ut Epist. pum, ut passim assirmatur. Nam Hilarius Rhegiensis suisset, num tamen videtur fuisse piscopus Arelatens , unus suit eorum qui praemittendus Hilario Arelatensi, longe subii adversus D. Augustinum querelas moverunti mioris sedis Antistiti, F ex pisnis a musam. Audi Prosi rum in ealest epistolae ad Augusti- ραestatissese, ut in paraenesi loquitur Eliehe
num. Speramus non solum te Iasem nostram di- riua, ad religionem primum, tum ad Arela s laetionum tuarum praesidio horandam; sed etiam tens insula eVecto. quae aperta ei confirmatio
ista quos meruis atque M ioribus claras, esito isω discriminis quod statuimus inter Hilarium Aro optritanis obseurat, lumen gratia rece. latensem Praesulem, & illum qui pro Augusti. Mos. Nam uram emιm praecipua auliaritaris S no stetit cum Prospero. Dii italison studiori inmm, Dictum Hilarium Are' Emendandum uero est in Scriptore taeter l, Um Dis tonscia Bearitudo rua admiror em quin diligentissimo, quod Hilarium istum Au- sectatoremque in aliis omnibus Duae esse do. rina, gustini sudiosum. non tunc quidem eum Auis de Me quod in quere ain traha , jampridem Uvi gustinum interpellavit, sed postea, suisse Are. svictitatem tuam . sensim sam per tuleras istis latensem Episcopum statuit; illum ipsum Hii,
ferre. Sed pria tartim hoc Daurus. mu pae rium , qui non minus eruditione & eloquensne seu facturus. incertum es, Se. expende Par' tia quam nobilitate claruit, ae etiam sanct ii Ias illas. unum eorum utique ad 'ersus Am later eum vero Aug ilinum interpellaret. ait
austinum agentium, de quibua Prmo erat; fuisse duntaxat Presbyterum. Ita habet am