장음표시 사용
51쪽
no Christi 26. num. 2o. & anno 43 . num.' 19. di anno 4 i. num. 3. pleneque in Rom. Nartyrolog. ad s. Maii littera L Haee ex dictis per se concidimi. Ostensium enim est, cum
Augustinus ab Hilario & Prospero interpellaretur, celebrem illum Hilarium Arelatensem jam suisse adeptum eam sedem, & ab iis ipsis
Rugustini interpellatoribus, vocatum in suspicionem. Item monstratum est, Hilarium cujus est epistola ad Augustinum adversus Smmipelagianos , cum cam scriberet, non nisilaicum suisse, ae proinde non fuit tune Presbyter.
Ex quo obiter praeterea deprehenditur, ambigi posse, an hic Hilarius diversiis lit statuendus ab illo Hilario Syracusano qui longe anterius , in musa Pelagii tune in Sicilia versan. tis, Augustinum pulsavit iis quaestionibus quae apud Augustinum epist. 88. leguntur, Ac en dantur epist. 89. ubi Augustinus eum semper vocat filium. Eo enim gustu Augustinianae doctrinae pereepto, potuit hic Hilarius ad Augustinum in Africam pergere, salubribus eius uberibus praesens nutriendus; quo beneficio excidisse magnopere dolet sit, sinum epistolis adversus Semipelagianos, addens id sibi maxime accidisse fratris causa, quem cum matrona sua continentiam proselliuna renunciat, ex
Galliae ora maritima, unde diei posset ad Arugustinum scripssse, sive in transitu, sive aliqua
Cum vero hoe ambiguum videri possit, exploratum tamen arbitror, illum alium Hila mum quem D. Augustinus epist. 94. de recenti rore Pelagii admonet; ab Hilario Sentipela, gianorum delatore, diversum esse. Ille enim alius Hilarius, eonsacerdos & pastor a D. Amfustino Vocatur, ea epist. 9 . cum tamen Huarius Augustini familiaris, laiciis c ut dixi
fuerit, extrema aetate in Augustini. Videtur leto suisse Hilarius, Narbonensis primae Episcopus, qui tunc florebat. Nam quominus concidam esse Hilarium Arelatensem Episcopum, ratio temporis non patitur. Data enim est ea Augustini epistola sub Innocentio primo, anno Christi Mi. ut ibi n. s. observat Baronius, quo tempore Hilarius sedi Ar et tensi nondum fuerat praesectus. Nam successit S. Honorato , qui sedit post Patroclum. At hie, teste Prospero in Chronico, caesus est Arelatis, anno Christi ψα6. sedente Romae testino, cui praeiverat Innocentius, eumque ante Coelestinum subsecuti, Getimus de Bonifacius. Ut perspicuum si nondum per ea tempora, Hilarium titulo consacerdotis &pastoris, potuisse assici ab Augustino. Λt de his satis. Praedictorum Smipelaginorim mstiua, F de Augusti is 3. Ex horum igitur Augustini aequalium &studiosissimorum epistelis , liquet, sub extremam D. Augustini senectutem. in Gallia Narbonensi, maxime Massiliae, plerosque, & inter eos non neminem vita se meruis farem sauricasi bonore fi mimaenetem , id e isse
pum, aegre tulisse, quod s. Augustinus, revocata priore sua distina, de initio gratiae& justifieationis ex naturali conatu, quam j venis & nπotii gratiae minus sciens tradiderat, primum plane salutis nostrae exordium, divinae praeventioni concedendum doceret, quas eorum querelas S. Prosper in respolisio. ne ad tria prima Genuensium excepta, late refert. Et quanquam initio , sere tantum susurrando, & clanculum, Augustino adve labantur, ut idem Prosper epist. ad Rustinum tellatiar; tamen sensim , quod idem in prae- satione libri contra collatorem diserte tradit,ma Dia motibus in eam posteriorem D. ou. gustini doctrinam emerbuerunt; quod putarent , ea ratione ruinam peccatoris refundi
in Deum , & hominis salutem non statui. iurius manu, contra quam antiquus Ecclesiae sensus ad ea usque tempora tulerat. Alii ex
iisdem Augustini aemulis , alia apponebant. Augustiis , inquit Promer ep. ad Rustinum, post praemissum illustrissimum Mus elogium,stidam mst rim infamara , dicerues, eum uberum arbitrum peratus submovere, LY-graria ν- , necesilarem praedicare saetiam : Aouiexiles alam, duas illum tamari generis nursas, duas ocissis te meturas, ut scuties tanta μιinis Uro rimi Alantiborum adfribatur impietas. Alia
item addebant, dura & dira, quae in capitulis
ipsorum, apud Prosperrum extantibus, viderelieet. Quantis item & quam portentosis e lumniis, ipstina Prosperum Ai gustini defensorem onerarent habetur in praefatione ad obj ctiones Uincentiavas, apud eundem Prospe
Existimarim autem, primam horum omnium in Augustinum & asseclas motuum originem , suisse gliscentem in ingeniis plerisque infirmis errorem, ex male intelleeta D. Rugustini doctrina de electorum vocatione secundum propositum, ac non uniformi electione omnium ad eadem gratiae auxilia, atque ideo neque ad gloriam. Aliquos enim Monachos, inde admodum suisse turbatos, constat ex D. Aug. ep. 46. & 47. & ex libris de gratia &lib. arbitrio , ac de correptione & gratia Eodemque etiam pertinuisse videtur desiper
tio illius Monachi in ipso D. Augustini mon,
sterio, mim dulcribit lib. de dono persericap. IS. Nam quamvis D. Augustinus, eam solam praescientiam causarum resuri; tamen sunt duo illa satis eonjuncta, & sere infirma ingenia ad utrumque illum seopulum allidi iiDtur; ae cur praesciantur tales suturi, causam reserunt in non suppeditata largiora illa & si cretiora beneficia . quae electis obtingunt.
Hi ergo, aliique intimi. standalum passi sunt in proposta D. Augustini doctrina. Resque eo devenit, si Sigcbertum audimus , anno Christi 1s. & idem habetur in Chronico Pr speri per Pithorum edito, anno Honorii et
ut haresis inde consaretur 'adestinatarum, qui subnervabant corda servorum Dei, negabantque habendam esse lalutis sollieitudinem: quod nisi quis esset e selici illo pusillo grege
eleelarum, quibus Deus gloriam antecedenter decrevit, & auxilia specialia, altamque de secretam vocationem praeparavit, necessario perdendi essent: salvandi autem necessario so-rent, si ad eum numerum, dc beatum Dei peculium pertinerent.
Alii tamen haeresim Praedestinatorum longe posteriorem iaciunt, & magnam partem aliter explicant. Tribuunt quiqpe eam Authori Gotestaleo , Monacho Suessionensi, qui sabannum Christi goo. vivebat autem ediror his verbis resertur ab Ecclesia Lugdunens, contra Ioannem Scotum, ex ipsius Scoti libro, in quarti capitis examine. Tanim ponit lare
52쪽
ictu curus tu Iisi incetur, AEuborem non tacet, uacans tim Goleficarinam, a quodam videlicet miser
ausis credo itinemari) epistola refert: illud
item addens, cum Got scaleus e Gallia ad eratremas Germaniae oras ob Evangelii praedicati Oilem prosectus esset, inde caepisse praedicationis exordium, quod Deus quos voluit, ab aeterno, sive ad gloriam, sive ad stupplicia prae. destinaverit, & ita quidem, ut nec eleeli perire, nec reprobi salvari possint: nec velit Deus omnes salvari, sed eos duntaxat qui salutem rei pla consequuntur, pro quibus item solis v. nerit & palliis sit Christus. Ob haee & similia in quibus obfirmate haerebat, adjudicatum flagris Gotestaleum a Monaehis 6: Abbatibus, de pene usque ad Obitum sine miseratione dilae ratum, traditur codem libro post medium, ad-aetumque tuis manibus in fiammam urojicere librum quem pro praedictis propontionibus scripserat. Videlis de Gotescat eo pistaeum in Annalibus, Trithemium in Chronico Hirsatio. ensi, Frodoardum lib. 3. hist. Eccles Remens
cap. 1 & omnium maxime Ilincmarum qui aderat, eputola de eo ad Nicolaum I. ubi h ne advertit, Gotescalcum non fuisse revera chorem primum . sed instauratorem duntaxat, haereseos Praedestinatianorum, quam a prima origine repetimus. Multa quoque de
Gotestaselii nequitia & pamis ei inflictis leguntur apud Rabanum, Epistola ad ipsum itine-marum , & alia ad Hoberar dum Comitem. dism in alia quae eit ad Noringum, ita errorem Goteshalchi repellit, ut de eo prorsus sileat. Similiter, qui nune lucem aspexit Author operis contra hieresim Praedestinatianorum, & confi- etiam Augultini nomine librum adducit integium ad latinus haeresis penetralia educenda in Publicam lucem, Gotescatelli nusquam memi. iiii, & haeresim Praedestinatianorum exortam ipsis D. Augustini temporibus agnoscit; prox,
nicque a Nestoriana eam collocat ante exo
tam Eutyclii nam de qua sileta Scodru Scopula ab G declinatus.
dixi Oeeasionum gliscente, quam maxime recellari nonnulli, ut j per erroris es abrupta δε- mentia, juxta Novationum de Trinit. c. 2o. in alterum extremum deflexerunt; negantes spincialem beneficentiam Dei in electos, sic vocationem eorum secundum propositum. Item divinam electionem ad gloriam, nulla meritoruin per gratiam comparatorum ratione habita, iactam, repudiabant: & qui inter eos erant turbulcntiores, antecedentem illam electionem, ad augendam infamiam, magna mendaciorum accellione cumulabant. Λnteceduntem quoque gratiae excitantis praeparationem, & Oumuin voluntatis humanae praeUentionem, a Deo gratiae Authore iactam aversebantur, tanqualii libertati humanae infestam. Eoque conlilio, Deum communem omnium Patrem,& nullius personam accipientem, probaturi salutis item humanae potestatem in uniuseujuseque manu reposituri, auxilia gratiae, voluntati naturaliter exsertae, di auxilium per naturales vires imploranti, ae se ad tautem conrati, subjungebant. Cordatiores tamen ae sedatiores, ac etiam religiosores nonnulli, ut de Capsano dicam, subjunctionem illam gratiae excitantis ad humanam voluntatem, non sun dabant in secutura libertatis temeratione per gratiam praevenientem, aut in defutura homini
salutis suae potestate si praeveniatur, praeteritim ut propositi divini assectantis electionem anteceaentem ad gloriam: haee enim omnia videntur agnovisse non sequi revcra, sive exeseditione artema ad gloriam & specialem gratiam, sive ex temporali praeventione vi aeterni decreti saeta : proptereaque in quibusdam libere salvandis agnoscebant praeventionem gratuitam; sed sundabant subjectioncm illam gratiae ad voluntatem, in quibusdam Scripturae locis male detortis, ad gratiam subsequentem pertinentibus, quibus Deus dicitur peccatorem expectese, & in maturitate praeveniri
6. Ut perspicuum testatumque fiat haec ita se habuisse nee enim desunt qui refragentur,& errorem Massiliensium aliter reserano itemque ut ea quam diximus sententiarum & sundamentorum inter Massilienses varietas perspiciatur, adeundi & audiendi sunt qui nascentem
eorum errorem Augustino primum, tum Cc
testino Pontifici renunciarunt Prosper & Hilarius. Ita igitur Prosper epistola ad August, num, post late expositas Massiliensum querelas
adversius specialem quorumpiam electionem ab Augustino assertam , eorumque vocationem ieeundum propositum, non communem aliis, uni: Q arsum ad Derun pertinet, omnitus par
Germem, ab his eam Wpreb i, pci Deo sponte
crassiderint, S auxilium grasia merito creducitatis aeceperint. D isam vera latis gratia In dicatim nem, hi quman contradicesime ostenditror, cum prius meliora sentirent, ideo se vel maxime contulerimet, quias pressereretro as ea omnia bovi meritar erari,
ab ψya ut possia esse donari, necessit ara concederent Deum, secundum pro sium c filium voluntatis sua, Occulto judicis Y vere manifesto, aliud vas com
si per gratiam justifices uriwnemo nisi in praevaric t e .aetur. refugitis istud faeteri, divinoe
ad ribere operi Smictorum meruas idarit: nec a quiescunt praedestisatum eleelorum να merum nec a geri posse, nec minui: nec lacum aptis it UGs ae negligenus cohortantium incisamenta non habeant, ae sis
per a fis imi tris ae laboris etyus sudum ante electione frustrandum fit. I et demis enim fise unumquemque iacorrectum a profectum meari,
suam is hoc Dei auxilio juvaresa Aluod Deus mamiae, ceteris. Ac Ili cum in his, o tempus accep runt lilia a veil talis, duo sent qua humanam operentur saturem; miscilicet gratia, eae hominis obedientia,
priorem iniunt ob dimetiam esse quam gratiam, ut inititon fatalis ex eo quis Metur, non ex re credendum.
sis flare qui δε υσι; voluntas hominis, divina gratiae sibi pariat opem, non grauia sibi humanam
Diat voluntatem. Vides initium ac progressum erroris, ad metam usque barathro & voragine conclusam.
7. Similia Hilarius initio epistolae ad Augustinum, brevius quidem quoad erroris ori ginem, distinctius tamen quoad progressum de varia adjuncta erroris. istunt, inquit de Massiliensibus, novum inutile esse praedicationis, quod quidem securidum pro ficum elui dicantar, ut id nee
53쪽
ampere valeant nec ras credendi vix Ma te amara. Excludi pinant omnem praedicandi ragorem, si nuril quia per eam exciseetur, in h-inibus remansisse dicatur. O Geruiunt omite u homanem in Adam peripe, nec inde quemquam posse proprio arbitrio virari: sted id converae v asteriingveris i. Deum. grrum radicarim, ut cum prsraris Sm iuuat uis viribus surrecturis cmunciarur Ob inmissastitis occasio, eo merito quo voluerint crediderint a suo morbo
nuatis suis c sequaris effectus. Caterum ad mlh Utis, Dei incipiendum, nedum deficiendum, quem.
quam sincere sibi Rise e sentiunt. Miue enim albcui opera curatiocis eorum, armumerandum pia et exterrita caesupplici voluntare, in quemqtae Wratum
velle sanari. Quod enim dicituri crede4salvus eris: unum horum exui assensis, aliud osterii, ut propter id quod exiguissi redditum fueris, id quod eriin, dei
ceps tri maer. Et mox: Non Iue e negari gragia si praecedere Maure iacis uviarissas, qua tantum Medicum Parat, non autem quicquam ipse jam vastata Nam illa totainua, ut es illius, ficus uracuique paσ- tuus es me ani fidei, ad id volans valere, ut PD-vetur pia peris Glla, nis ut etiam donetur vi velis; rejectiu ab iae dono, aliis pariter reis,' ut possinas siler Merari , si ea φωε pariter .ndigni; fias
tur credendi voluntas, etiam ipsis sim iter praesar tur. Si autem quia, ricaetur ista Ialem otiaridia r mansisse, qua vel contemnere quis is v, vero edire, de compendio purara rariotrem reddi electorum reject ruin, in eo, quod umetiipse meritum prostris Gavilatis mjurgitur. Rursusque infra: Ouodatam disexus Ita tua neminem perseverare vis persederam di virtute percepta, eatenus in quibus d tur, inerti licet praecedensi tamen propiis arbitrio tri-λαψ quos ad hoc te stan libertim et me, ut vestvei novi admistere medicinam: Cp eri in ipsos esῖ
minari se 'damnare testa utcr, si stis piis arn v rium in aliquo remansit', et ad sanctaetem prGressi posse, eii -: Noluia autem ua hanc pem veram iam praedicari, ut nm vel Iuppliciter emereri, in mitii contumaciter posset. Nec ad immum istis Dei d tari se vestirit, uti eis quaneum putant, ad Qtinendum vel amutendum, mi- est, quacicumque et, initium via satis. In praedictis Hilarii ve his, ad plenam erroris de quo agimus intro.
spectionem, desideratur lux Aiqua quoad duo: Nempe & quoad inctium illud Mecimque, quod Semipelagiani arbitrio ex se expectato dabant; dc quoad opus ad quod necessariam gratiam esse
mei milium Semi agiari humana voluntari Wrogarent.
8. Et quidem inusi nomine in ipss erroris sui eunabulis cujusvis boni operis exordia d signabant, ita ut non primi duntaxat honi a-Aus liberi, sive fidei; sed quorumvis bonorum
operum ad perseverantiam necessariorum exordia nudo libero arbitrio adscriberent. Post. ea tamen convicti, ut D. Augustinus refert lib. de praedest. M. e. z. & in ejusdem libri calce, & lib. de bono per Uer. c. 17. palinOdiam cecinerunt, seque restrinxerunt ad solum salutis initium, & perseverantiam in ea, ut bis cap. illo II. testatur D. Augustinus. Placet in verba appendere; quod recentiores aliqui secure pronuncient, Semipeta mos, circa solum salutis initium, non item circa perseverantiam, aberrasse. Ita ergo loquitur Augustinus, reserens Semipelagianorum sententiam : Sedu, qui solum milium mei usque m Mem perseo rantiam, se in nostra conitis rapvitestata, in Dei d
na esse praeru, neque ad Nec habenda atque eunti nenda Deum operari inseras cog tagiones,Vwlime tes, crura vero ipson dare e radu it, cum ab in impetrangur credentis me. Et mox: Hae erga etioo dona sura, idem in de aliis taceam, sapiensia continentia. Ac scine ἐν isti, Semipelagiani. Ne ue enim magiam sinu G adversus istam perspicuam veri lem, dura haeretica perverssau comtendant. Sed lis , inquiunt, in a De dentis mura,
files impetrat, quae inci l a nobis. Quam emincipere balere, F in ea uisa di mem permanere, rumpam id non a Domino incipiarnus, nUrum es e tuendura. Vides in quas tandem angustias ue- Venerint Semipelagiani, eoacti solum fidei initium, & perseverantiam in ea nudae voluntati tribuere; eoque consudentes, ut Deum tabe, hominem necessitate in salutis negotio exime
Sed intutum plane suisse perfugium illud,
clamant Scripturae infinities quoad persevcrantiam. Non minus item luculenta pro fidei initio ex supernaturalibus tantum suppetiis concipiendo extant testimonia, quam pro initio reliquorum supernaturalium operum, ut
indere est in longa & insigni di siputatione quam instituunt S. Augustinus lib. de praedest. M.& insigniter se . I s. de verbis Apostoli, Prosper t. de vocat. gent. e. 23. 5c Fulgent. lib. I. de veriti praedest. ut probent fidem esse donum Dei: Nee tantum fides sitim neruum, ut D. Augustinus eo libro c. g. loquitur, sed etiam fidei cutum, de quo solo Semipelagiani ibi impugnati restagabantur. Et quamvis Concilium Amusicanum quod Semipelagianismi subces secarit, damnet, non eos tantum qui fidei initium sibi arrogabant, sed etiam eos qui cinterorum bonorum exordia eodem modo vindicabant nudo arbitrio, & natum viribus: T men hoc non eo pertinet, quasi Semipula
giani ita philosophati sint de cujusvis extra fio dem bonae actionis initio; sed eum principio ita sensissent, ne qua superesset erroris scinti, la, id quoque reprobavit. Quamquam cum fides si prima radix in salutis negotio, sitque
de ea multo potior ratio quam cse subsequentibus actibus, ae sie evictum suerit initium ejus a Deo esse, de aliis quoque omnibus inulto potiori jure idem evictum videri debeat: mbrum non esset, etiamsi admitteretur Semipei gianos in eodem temper errore de cujusvis operis initio perstitisse: Divum tamen Augustinum in buillh praesertim in eam curam, ut demonitiaret fidei initium, a Deo esse, non Rutem a nudo libero arbitrio 9. Cum autem ejusdem D. Augustini testi-fieatione lib. de preti est. SS. c. 2. compertumst, Semipeta ianos non potuisse Obsistere manifestissimis Seripturae locis, quibus fides dinum Dei esse monstitur: perspicuum videtur. Eos nomine i ut ii mei, non intellexisse fidem rudem adhue de modicam; sed nomine initti fidei, intellexita eam eredendi volitionem fi. dei praeviam quam Concilium Araus e. z. can. s. vocat creducitatis qfectum; aperteque S. Fulgentius l. de Inear. & grat. Christi c. I 8. Semipelagianos refellens circa voluntatem προdendi quam ab homine esse contendebant, eam nominat imirum credulitatis. Ex quo sequitur quod fidem caeptam, cui Semipelagiani ut D. Augustinus c. illo a. loquitur, rependi Metant 'dem mclam, non esse fidem esszntialiter constitutam, tametsi intensive imperfectam; sed esse affectum anteriorem, qui sit fidei veluti praeludium; quamvis moraliter unus cum
54쪽
ca actus con putetur, di idcirco donetur plerumque eodem nomine. Similiterque sequituri fidem auctam quae ibidem appellatur in-σ-vium non ella auctarium & aeeessio. nem aliquam ad fidem ante inchoatam in eo.
dein genere , sed esse fidem ordinis superio. ris, succedentem imperfecto illi initio, spectan.
ti ad laborem numanum. Provocari autem
ebant, fide illa caepta. fidem auctam, quia X-iltimabant, hominem, exhibito initio, quali
ter cuinque emereri internum pratiae auxilium necessarium ad credendum. h. t ipsum quidem hominem, ex parte sua primum conferre vinlitionem: eam autem cum primum emicuisset,
foveri & promoveri a Deo. Quod ipsum liter efferebant dicentes: hmines inicitran Pa-ι ere, Dei vero esse perseere. Itemque ut Prosper epistola citata refert, iis conserti sanctitatem qui bono naturae, quod vocistant gratium initialam, bene usia essent, eoque aliquali merito divinam in se supernaturalem beneficentiaia
Io. Eo eredulitatis naturali assectu ex nobis supposito, quo proliet asserebant divinae gratiae adjutorium, quodque Hebant a divina vocatione expectari; addebant semipelagiani, reliqua Omnia quibus nomen operion dabant, ipsumque etiam fidei assensium elle a divinabatia. Idque inrmabant, cum ebant, ad quodcumque opus humanae curationis, id incipiendum, dc perficiendum, necessariam esse gratiam. Tantum quippe excludebant ab mperum 6llabo eum quem dixi naturalem credendi assectum, disponentem utcumque ad gratiam. Hoc enim duninat voluntati nudae salvum volebant in negotio selutisi, quod ita necessarium censerent, ut salus in cujusvis adulti potestate locaretur, & Deus liberaretur ab acceptatione personariam,quibus duobus ineommodis posteriorem D. Augustini doctrinam premi calumniabantur: a se autem declinari exi. ilimabanti admittendo ex parte hominis qualecumque initium, seu tribuendo bono usui iuberi solius arbitrii, meritum aliquod quantumcunque exile, ac tenue, ut in eo initio to ta gratiae subli rictio fundamentum haberet. Idque initium pure naturale, nostroque nudo arbitrio expromptum, ebant a Deo expecta. ri, tanquam ansulam, qua voluntatem divina auxilia prehensintem acciperet. Priscia stiter eratio, exmari a Deo juna
II. Ridiculi vero prorsusque insulsi sint, qui
aliter eam expediationem interpretantur, assir mantes hoc errore sordere, qui dixerunt, consensum prout libere a voluntate praestitum gratiae vocanti praemissae, expectari a Deo inu- quam rationem cur ipse quoque eum consen sum velit a se prodire. ita ut cum duae hae causae concurrant ad illius consensus productionem, prior ratione sit voluntas ante praeis
Venis. Eam vero praestoletur Deus, & ad ejus nutum atque adeo posterius ratione, se applicet ad eooperandum, & dandum consensum. Quam censores praedicti, censent esse reprobam illam doctrinam de Deo voluntatem nostram expectante, a Cassiano collat. I 3. cap. Iz. male fundatam in illis Isaiae verbis cap. 3o.
que in Concilio Arati sic. a. can. 4. & a pro spero, Fulgentio, aliisque gratiae contra sumi. pelagianos dcfensoribus, consutatam. Hoc vero est in erroribus antiquis reserendis, & in Conciliorum contra eos desinitionibus interpretandis, locari: cum exploralissimum sit, Semipelagianos divinam gratiam excitantem & primum initium a Deo positum
exclusisse, timentes humanae libertati ex priventione, & divinam immunitatem 1 vitio aeceptionis personarum praetexentes. EO ita. que sensu damnantur, quod voluntatem a Deo expectari assi arent: cum tamen Deus non expectet volunta em ut eam vocet ; etiamsi iam vocantem vere expectet quoad consensus
liberi productionem. Id est nolit eam inconsultam abripere ad cooperandum, vel adigere ad eudendum consensum; sed id libertati ejus perinlitate nec nisi ab ea jam p venta aduo. eatus, accurrat ad cooperandum. Advocatus, inquam, non per actum divina cooperatione anteriorem, quem constat esse impassibilem, iud per exigentiam naturae tune operabundae. 6c in talibus circumstantiis, ac prim illa divina sce-cundatione prae eniente, exprompturae actionem, si posset absque Deo se ad cooperandum
adjungente, eam expromere. Eam enim suam exigendiam voluntas contuendam Deo objiciens, & objective non sormaliter exhibens, avi vocat Deum ad cooperandum, & cum ipsi producendum consensum liberum. Itaque illa per Deum expectatio humanae voluntatis, quam concilium Arausicanum reprobavit, alia non est quam quae ab ipsis Semipelagianis pinsta suerat, hoc est expeetatio voluntatis ut vocetur, ita ut prius homo ex se & suis viri. bus , Deo nihil adhue circa salutem hominis
moliente expromat suum qualemcunque nisum, ejusque interventu utcunque mereatur, ut
Deus qui eum dimtaxat nisum, languidum libeet & enervem, expectabat, illico accurrat, promotor S consummator initii nostri, euit quam aliquali merito, & cauta moraliter movendi, exhibet supernaturales suppetias. gratia meritum ti hiniens initio
I 2. semper dico. juxta Semipelagianos inbtium illud salutis quod esse a nobis assirmabant, tenue aliquid & exile fuisse, nee nisi aliqualdi
meritum auxiliorum gratiae continuisse Pedispicuum namque videtur. illos non assimasse competere tali initio meritum de eondigno,
respectu salutis ad quam debant illud disponere. Ita disertissime tradit Cassianus collat. II. c. 9. & I3. & I6. h b. I a. de instit. c. II. I 3. 34. Idemque sonant verba illa Semipet, ianorum, quos sipra ex Hilario retulimus ixisse, initium istud seu voluntatem qua quinritur Modicus, arere quicquam, id est, perexigui esse momenti ae meriti. In quo Semi.
pelagiani a Pelagio dissidebant. qui naturali salutis negotiationi, meritum ejus condignum
Nee placent qui Semipelagianos quoad hoe
Pelagio acthaesisse & meritum condignum invexisse assirmant; ut Vrega lib. g. in Cone. s. Toletus in c. 8. ad Rom. annot. II. & in c. I r. ad illud s aurem graris, jam non ex operibus. Non placent, inquam: Nam sanctus Augusti. nus qui locis allegatis hoc Semipulagianum meritum improbat, tamen Ibidem & epist. ros.
55쪽
ac la te alibi, concedit peccatori divinitus prae- modo meritum congruum remissionis pecca torum, ne atque simile. meritum naturalibus
viribus pollia concedi resipectu primae gratiae. Ergo agnovit gratiam non tantum everti con-eellione meriti naturalis condigni in uanquam eo maxime sed etiam concessione meriti naturalis congrui, & aliqualis tantum ae perex, gui, quale invexerunt Semipelagiani; qui exi-puitatem hujus meriti considerantes eo devonerunt, ut Profiterentur quod ei nostro quali iique mitio rependitur, esse gratiae donum,& initium illud non esse mentum, nempe persectum & simpliciter dictum. Quod minus
pervadentes nonnulli, inconstantiae damnant
Cassianum & Faustum apud quos locutiones
illae frequentra sunt quasi erroris sui ea in pam te immemores. Re era tamen peritabant in errore, nee nisi meritum simpliciter dictum inliciabantur, cum tamen Omnis piade naturalis ad salutem dispositio, & vis qualiter eumque meritoria, quam illi admittebant, neganda sit tanquam gratiae eUersiva, quod Toletus supra male dissitetur. Qium varie tinerent ilicina satiastini,'libertari humana circa mutem, negato volaruali
13. Neque vero recte Semipelagiani, per hunc errorem prospici a se putabant humanae libertati in negotio salutis, S divinae exemptioni a labe acceptionis personarum, quem fuisse illis geminum erroris scopulum, praemisi:
male inquam, errorem errore dec inabant.
Nam quamvis verissimum sit, salutem elle ineuiusvis adulti pote litate, & Deum longe abesse a personarum acceptione, est tamen salsissimum quod Deus praeUeniatur ab homine: 1ive quod homo, salutis suae negotium, per bonurn usum nudi liberi arbitrii auspieetur: sed ad locandam in manu iniquisis adulti salvitem suam, latis superque est, quod praeventus a Deo, possit vocanti consentire aut dissentire, ut plane luculenter tradit Fulgent. lib. de Praedest. & Gratia cap. 9. post Augustinum. lib. de Spir. & Ut. c. 34. Et quamvis ea praeventio non sit aequale benefletum omnibus
quibus impenditur, sed in quibusdam talis sit, ut saeiat sacere clametsi luctabiliteo eo quod
sit victrix suavitas atque delectatio, prout πο- eatur a D. Augustiiro lib. de peccat. merit. C. 7. Tamen semper est sussiciens ad operandum , & talis ut per solam hominis negligentiam ac culpam non sortiatur et Tectum. Ouae autem est selecta & specialis, non insere Deo labem acceptionis personarum, locum non habet in mere gratuitis, etiamsi distributio fiat inaequalis, nulla prorsus interposita
En tamen ibi ingeniis omnibus fixa eru haerendumque est in divino; justo, sed oreulto judicio, juxta illud Augustini de Spir. & Littera c. 34. Si ad illam pro insitatem scrtum m squam nos coarctet, cur illi ira D ur ut per mdetur , illi auum mn ita: duo Itia occurrunt interim sua re pondere mihi placear. O altitudo dici
ne inveniar Wayum ares. Cavendum item emein ea quaestione priveipitium movet serm. et .
de verois Apost. & pulchre strin. H. Λ vel nae, insus, quod si e peris, tam iri: Asoti
mo, audiamus dicentem: ο homo, tu qrus es qui resipondeas Dor Si posset loqui pecus, ου dicere De quare bominem feci , S me pecudem; non usti succenstres, F ejiceres: operus, in quis es qta respondeas Deo p ta tu Dis et, sed a Deo pecuses, utinam sis pecus ejus, Niso pascuae quo. Videndus in eandem sententiam epig ros. SProsper 2. de vocat. Fent. e. 3o. in me, & s. Chrysost. hom. 26. in ep. ad Rom. in m r. Itaque admotae a Semipelagianis maestinae nullo negotio subvertuntur. Alta ratione eas
machinas disjicere se putant alii, sed quae re
vera non est Plida, nee erroris pura. Nam non Uideo quam commode a Semipelagianismi labe liberari possit Author operis eontra P destinatianos, saepe concedens, toto libro ter tio gratiam praevenire voluntatem, sed hocaecipiens de praemissa incarnatione, & Christo sonte gratiae ad salutem nostram a Patre da tis, qua ratione argumenta contra Semipelagianos ex necessaria gratiae praeventione elidere poterat. Sed non sufficit ad illud initium quod contra Semipelagianos agnoscendum est, tanquam proprium gratiae praevenientis; intelligi enim debet de gratia actuali, quae est actus
nobis receptus, ae excitans nos ad Operandum: qualem gratiam praeire ex parte Dei, &antevertere nostram operationem, hic Ain re r. non videtur agnoscere. Et idem vid
tur innuere Arnobius junior in Psalmum I 47. Itaque sola Catholica & Plida ratione evertendi Semipelagianorum machinas , ea est quam proposui. Alia o G rtim in Agustuum
calumnia ei . 34. Illae autem aliae talumniae in Ausustinum, quas praeterea memorabam Massiliae &per eam Galliae oram disseminatas, quod electionem ad gloriam partim per se evanescunt, ut Prosper cas rescrens t. ad objectiones Vim centianas recte demonstrat: partim commindissime mihi videntur depellendae, si dicamus D. Augustinum admisisse quidem in Deo so
malem gloriae electorum intentionem, meritis praevisas anteriorem, a qua originem ducat praeparatio vocationis eongruae, & seeundum
propositum cita enim aperte serunt quae disputat lin. de corrept. & gratia cap. 7. & Ia. &lib. de Praedest. cap. 3. & l. de hono perseVer. cap. 9. aliisque locis. Et id quoque suadet specialis illa cura & amor Dei in electos, in Seripturis ab Augustino expensis, tam saepe celebratuo eam tamen intentionem juxta
eundem D. Augustinum, non aliter statuen. dam esse essicacem, quam per ordinem ad auxilia congrua per eam procuranda. Nam electio medioriim congruorum, & eatenus esticacium ita connectitur cum divina illa electione& intentione, ut non debeat lim intentio concipi cssicax, priusquam haec media, & ordo ad ea cogitetur. Cum autem ea media non sint ineluctabilia, sed abiblute loquendo no sint non habere effectum, ut alibi demonum-tur. & splendidissime tradit S. Macar. hom. 37. agens de gratia tradita Apostolis jam conii malis in gratia, ne graviter delinquerent, quae utique essicax fuit, recte ex his mediis conjectamus eri citatem intentionis a D. Augustino invectam non esse firmiorem. Atque
ita concidunt omnes machinae quae ex eo admovebantur, quod salua electi, juxta D. Au. sustib
56쪽
gustinum, si plane necessaria & eversu impossibilis. Aliud enim est ereto & insallibi-lltcr non fore evertendam, aliud non posse everti, etiamsi homo vellet. Primum est verissimum, postcrius vero salsissimu n. Quamquam nihil quoque versatili libertatis humanae conditioni timendum censerem; etiamsi admitterem, electionem ad gloriam juxta D. Augustinum esse plane essieacem, sed tantum intra ordinem intentionis , eo quod Deus ob primisam conditionaliter cooper tionem voluntatis humanae, si his vel illis Ravibus mediis juvetur, noluerit de voluntate abripienda per auxilia ineluetabilia quicquam
decernere. consequenter ad suam illam robustam planeque antecedentem electionem,
quam ex seipso concepit, decreturus, si humanae voluntatis indocilitatem , de obfirmationum adversus illa mitiora & molliora me. dia, praenovisset. Sic enim libertas humana, ejusque circa salutem vertibilitas, salva pe stat, non obstante serreo illo decreto pro sus immanente. & voluntatem qualis ex se erat, atque adeo plane exsolutam relinquente. Salus tamen lit indefectibilis, quia quamvis intentio divina sit pura intentio ob praecognitam innexionem liberam voluntatis per gratiam repudiabilem, tamen si voluntas aliter se habere vellet, adigeretur ad capellandam hane vel illam viam divino decreto antecedenti quod supponitur, consentaneam. Quia vero ea salutis indefeetibilitas, quamvis cum praesenti libertate cohaerens, mihi alias ob causas non probatur, idcirco propositam D. Augustini sententiam eo quem retuli modo exponere praestat; ut ovillis & calumniis minus
obnoxia statuatur. Haee alibi plene distus nunc tetigisse sat est, ad aperiendam inanitatem querelarum a Massiliensibus jactatarum, de quibus hactenus. Caulara ereor privatus in De emis.
sium errorem hactenus expositum, quo prima gratia statuitur semper voluntati S inv rationi humanae subjuncta, cohaerere non posse cum plerisque Sta pluris quibus docemur Deum palam fieri nescientibus ipsum, & apparere iis qui illum non interrogabant. Ita que aliud aliquid commentus et t. Nempe rod interdum quidem homo praeveniat Deum,t bono liberii arbitrii usu, promereatur utcumque gratiam Dei, petitioni ac studio naturali si perinductam, qui fuit error Semip. Iagianorum, seu vulgi Massiliensium : In te dum tamen Deus praeveniat nos & a nobis
nondum vocatus, pulset ad ostium , ae v
luntatem praeoccupet. Quod esse Cassiani placitum notarunt Mychius annot. sto. in Calli, num, & Ciaeonius in obsidiruationibus ad eundem, aperteque habetur ex Prospero lib. comtra collat. praesertim c. s. 9. & 38. Nec caem reticis ait c. illo s. tibi nex cum Cubolicis planae eordia est. Illi in omniis justis ti, inum operiatas, Meroe voluntaris tuentur ocria: Nos Daemrum mirarinum ex Deo semper credimus prodire principia. Tu informe nesio quus tersium, Sini
sed quid aliunde Cassiani mentem venamur, cum extent perspieua ipsius Cassiani loca, quia
Ius ea quam dii Cassiani opinatio liquido emprehenditur Illustrissime collat. 13. C. 7.
lamcumque suit leam emiciuse pers exeris; vel quam se tamquam de dura silice nosri cordis emiserit,co fovet emi ero stat, suaque i piriatione con 'maet. Et cap. sequenti: Gon in rinus ortum quemdam bona vel malis i/spexerit. illuminat emconfestim es e confortat . incrememem tribuens ei, quam vel ipse plans erit, etes nostro conaru viderit,
emersisse. Similibus disjunctionibus statet tota
illa collatio: dc propterea concilium 2. Mau- sic. can. 8. peculiariter ac seors m, supresso licet Cassiani nomine, damnat ejus errorem, quo aliqui ad Deum accedere dicuntur per liberum arbitrium praevenientes Deum; alii vero , per divinam misericordiam a Deo prinvetiti, idem praestare dicuntur. Quod comcilium ait exsi indi universali illo oraculo:
Nemo enim potest Penire ad me, mii Pater meus traxerit eum. Et effato Are stolico omnes aeque compreliendente ; Mino, plane nemo , ut Concilium expendit, non aliqui dumtaxat,p
test dicere Dominus ym in nisi in Spiritu similis.
Quare eum Ca anus alicubi tantum memorat praeventionem Dei per voluntatem creatam cujus motum praestoletur; alibi autem aenominatim collat. 3. non semel, memorat tantum pri endionum divinam , qua omnis voluntatis motus antevortitur, non est inconstantiae insimulandus, ut aliqui hic quoque saeiunt: set eum specialis ejus error serat, aliquando Deum, aliquando voluntatem ponere initium justificationis, consequenter quandoque
unam praeventionem, quandoque aliam pro instituto fit subjecta materia proponit, uν λωsper etiam notavit lib. contra Collat. c. 38. cir tamen Semipe glara accerseaeur.
passim Cassiani error semipelagianismi nota sus-sgitur, ipseque Cassianus Semipelagianis a
censetur, quia qua ex parte voluntatem alti
quando Deo praeire statuit in salutis negotio, ea ex parte Semipelagianilinum sectatus est: sit ipsi Semipelagiani, quia qua ex parte
statuetant prae vcntionem humanam auxilium Dei antecedere , Pelagio adhaerebant, Puli,
anisini saepe notantur, de Pelagiani dicuntur apud Augustinum, Prosperum, Fulgentium,
aliosque antiquos. Non laboravit tamen Capsianus aliis erroribus, qui in aliis ejusdem is suris notati sunt: Et quamvis Divo Augusti. no Occulte obloqueretur, ut Prosper latem morat Epiae ad Rustinum, tamen quae ima retulimus portenta calummiarum de D. Augustino, non confixit, aut disseminavit, ut in dicant illa ejusdem Prosperi lib. contra collat. c. 2. Ne ad obsurandam sciesriam dri orinn, ea exagitare videamur, qua vulgus ignobile, Npn .cax ineptorum loquacitas intemperanter e loesit;
imius puto rem desursiones , emn non dubium ensius ommitis in sancta n fusio Scripturarum prae stare, referemus: Hoc cit Cassiani quem rursus paulo post vocat virum sacerdotalis ordini qui disputandi usu, isin eos qcilias cum degis, excedit: ει ut vides liberat eum nota procaeitatis in Augustinum ; moxque toto opere resullittantum in Cassiano errorem de divina per homi. nem praeventione, tacitis omnibus aliis supra memoratis, quibus gravatum ab aliquibus aetate de regione D. Augustinum praemisimus. . Summa erraris Semi lagiariorum, Nein Sem lamir Dei Periit reli re, ae Maliamin.
57쪽
Tu EO PHILI RAYNAvDI. SoS mi pelagianorum, tum quatenus maxime paru & gratia scribere adactus ut ejus libri inseMassilientium communis, tum quatenus Cassiano tio, &epiit. 7. doceta ac etiam Prosperini- peculiaris ae quorsum Semipelagianimus die - tio Episti ad Augustinum i sed etiam quoad tur. Quia enim assertores erroris propositi, en tum ex eo circa specialem vocationem disnon omnino ad limebant Pelagio, sea ex sidio, placitum Semipelagianum de prima grate tantum nempe negando primum lustinea tia humanae invoeationi sui juncta. Apertetionis initium esse ex divina .atia, quam alio- enim S. Augustin. ante delatos a Pros peroqui agnoscebant , idcireo Semipeta iani appel- & Hilario, Gallos epist. ror. & Iib. a. conilantur. Et aptius vocarentur reliquiae Pela- tra duas epist. cap. 8. contrito jam Pelagio, gianorum, qua etiam ratione interdum nomi- refert subnatos, qui errorem de prana granantur; quia revera non amplexabantur dimi tia humano Iabori expensa tuerentur, di inis
dium erroria Pelagii, sed in uno dumtaxat sis reliquis Petreii erroribus , qui est Pela puncto, tam multis in quibus Pelagius prae gianismus ille dilutus quem sero sapientibus terea erraverat, rejectis, cum eo consenti Asris, Massilienses aliique vieini Galli serebanc, ra ivis paria superba praedicaι aeris c id est omnes, aliquandiu admiserunt, nee sine o Pelagiano calaris anicatis mora, ut loquitur firmatione aliqua. Ita ut quamvris D. Augin Prosper Epist Demetriadem. Quin otiam si ini a piospero ct Hilario admoniti, divinis in illo unico puncto, non omnino Pelagium plane libris de Praedestinatione Sanctorum αseetabantur, sed veluti dimidia ex parte. Nam dono perseverantiae quos D. Augustini cy- cum Pelagius, meritum condignum in natura' meas vores, & Testamentum jure quia dixe-libus operibus respectu humanae salutis agno- rio videri posset error ille plane contritua, steret, ipsi longe temperantius philosoDhati, neeesse tamen postea suerit Coelestinum Ro- aliquale duntaxat meritum naturale mmittin manum Ponti fieem ab iisdem Prosino di id, hant, quod esset salutis nostrae landam tum lino interpellatum, gravi increpatione, Au-
dc gratiam homini eonciliaret; quamula illud gustino superstites in Galliani Semipelagianis
adeo exile censerent, ut vix nomine meriti mi professores, de eonniventes ad eorum σε illud dignarentur. Quia tamen hic eorum eo rorem , vel etiam ei stipulantes Episcopos ror, erat veluti portio plenitudinis illiva er- eoerrere ; non magno quoad hune errorem rorum a Pelagio invectae, de illa statiae. ut pretio operae. Nam per annos insuper non cum Fausto loquar, viliouarti m iam prehend D paveos, in eo tractu viguit, quod Galli D. ris advocatio per humanum laborem, sterne Rugustini auctoritate non admodum mo-bat viam ad renovandum praecipuum Pel3gii rentur, hae in parie, in qua ipse alias sensi perrorem, quo divinam gratiam per naturali set aliter: ejus vero posteriorem sententiam, merita disi contendebat, propterea dicti sunt duram de immitem eue calumniarentur. At Pelagianorum reliquiae; in qtinum detrummim C estini auctoritatem declinare se satis existi,
bus fuerba sunt Prospia epist. ad Ruisnum inarent. eausando libros de Praedestinatione
re is Pelagiana palpuaret. Et i Ep. ad Aug. Sanctorum & dono perseverantiae quibus So In istis Pelagiana pravitatis iniquiis , - meg mi pelagianismus eonvellitur, non fuisse a C mm tam emia siuram maritam queritur. Et lib. ieitino approbatos, sed tantum doctrinam amcontra collati cap. H. hujus erroris assertor , teriori in Augustini operum, quibus Pelagium refovendo eineres Pelagiani dogmatis jam e - cineraverat, fuisse a coelestino commendatam. tincti, deficientem sumi nidorum in redivi- Id enim Gallos obtendisse, late refert Pro-vam flammam eonatos accendere, iber in fine lib. eontra collatorem. 18. Λ plerisque vocantur Massilienses; quia revera Prosper initio Epistolae ad Augustinum, Extrema rerum per gessiam cintrito qua eos suorum errorem tota Epistola refert, Rit 9-- procis . in Massiliensi urbe fuisse conititutos, quos Nee prius stimans adhue haec Pelagii claros egregios in omri virtutum sudia viros suis lavilla, plane extincta est, quam sedea Apost se testati ir; nimirum ea tunc urbe e Cassiam lim transm gis ad tractus illius Episcopos c
disciplina excultissimis in re Asieetica & Virtu pituit, , quae Mausicae in Libenanae Basliere te Monachis instructissima : quos inter, ipse dedieatione publiee proposita, dc a Patribus
Cassianus, velut inter ignes luna minorea, ιη' eongregatis nimata ae denuntiata sunt, Om-
sumssy clarus, ut Prosper Tyro in chronico nem ineendii illius velut scintillam , dolostoloquitur ad Siristi annum 436. splendebat, cineri tuendae humanae libertatis ae divinae j & eruditione de sanctimonia. Ut propterea stitiae sui positam , feliciter compressit ann. S. Prosper epist. ad Rufinum, de hoc in Mas Christi juxta novilmam Card. Baronii subd saliensbus in tutum mri rum, F ctionem, sαρ. sedente Feliee IV. longe post
de morian probitate discrimen. ingemiscat; secu' Leonem Cassiani aequalem . eui titulus turis facile populis, quod illud tam illustrem eollectore gratia appositus, eam eapitulorum E es Christi portionem probasse perspicerenti Apostolicorum transmissionem adseribit. Et Hilarius tamen initio Epistolae ad Augustinum, actessit insignis eorumdem capitulorum con eadem cum Pro ero ad Augustinum ventil firmatio, per Bonifacium II. datis ad S. cae in , reserens ait: Des aeus esiam in iocis sarium litteris quae leguntur Tom. I. Concilio is Gallia, suisse ventilata. Nee id Prosperum rum Galliae pag. mihi et 23 Iatuit, qui etiam Hilarii Arelatensis querelas, consideratione porro dignum est, in illis ut supra vidimus, ae etiam Genuensium du- opitulis sive canonibus, ea tantum definiri, hia non tacuit; ex quo patet Iuem illam Mas quae ad exeludendam subiectionem divinae gra siliensem , omnem illum tractum do Galliae tiae ad humanam voluntatem pertinerent, di oram pervasisse , ac Genuam etiam S Italiae ad gratiae neetistitatem pro toto iustifieationis fauces tentasse. progressit: intactis iis quae ad electionem ad Si tamen Massilienss lues dicenda est, quae et uiam suectant, de plerisque quae in D. Au- primum in Africa videtur exorta, non modo euvini destrina displieuerant. Similiterque quoad rixas de vicatione, secimatam propossum, caelestinus in fine Epistolae post constitutam quibus sedandis S. Augusti librum de corrept. sidem catholicam de veritate noxae paren
58쪽
Apor. OGIA PRO S. VALERIANO. CAp. V.
Iis &mitiae neeessitate, ae primatu, profide, tur reliquas quaestiones de quibiis D. Augusti. no nπotium lacessebatur, neque a se negligi,
neque decidi; sed liberae Doctorum disputationi permitti, intra eos fine 3 quos Christianacharitas & m estia prefigit. Quod ego ad quaestionem de electione absoluta ad gloriam,
ante vel post praevista merita per gratiam princreata , pertinere existimarim. Quia cnim in eo puncto D. Augustinus multos dc graves contradictores sustinebat, nee antiquiores Pa. tres ea in parte perspicue prodiderant aliquid tanquam ex fide tenendum; aliunde autem satalitas quaedam sub nomine electionis & pret destinationis ad gloriam, prorsus antecedentis eonsensim humanum, induet meticulosis videretur; tius duxerunt Pontifices in quaestiones non necessaria non exeurrere, contenti tradidisio quae sine fidei violat ne negari non poterant; quoad illas autem non necessarias quaestiones,
indixisse modestiam; & D. Augustini sugillatione , tanti viri merita , exant latosque pro Melesia labores dedecente, interdixisse. Quinctiam s. Prosper, quamvis Augultini plac, torum tenacissimus, tamen in Epistola ad Λωgustinum, post relatas Semipelagianorum quin relas in varia doctrinae a D. Λugustino traditae capita, cum extremam veluti lineam placiti quod iii e contrario statuebant esse docuisset subjectionem gratiae ad nudam voluntatem
humanam: hoe duntaxat videtur reprobare
tanquam Pelagii virulentia imbutum, intactis
caeteris: Si principum saeuitis maia in homine ego. -- , s -- - itati impis vici au , mana assertur, ut ideo quis adjuvNin quiawMI, non uiso vitia ad vir in via , si originiser malus, recepgionem
i non a furi mo, sed aflmet iis diebiam victis creditis, s aliunde Deo placetur, Mea re ipsed merit. Quae liquet ad Qtum gratiae primatumae necessitatem pertinere. aes o aliqui Sen. pelagianis o gant. sto. Non video autem unde aliqui in eum hentes parieti inelinato & maceriae depulsae,
plures eontra sidem aperte Dugnantes errores,
in Semipelagianis tanto post tempore subodo rati sint, quam Pontifices, & Coneilia, & iulorum temporum Patres perspexerint. Asn-runt enim Gipelagianis, quod interna gratiae auxilia veramque spiritus subministrati nem sukulerint: itemque quod dixerint, hominem naturae viribus, immediate sustolli ad gratiam simctificantem, nullis interpositis di- utationibus liberis. Addunt alii, negatam ab eis suisse gratiam sanctificantem , & divi. nam cooperationem ad actiones liberas: Quae omnia quo jure Semipelagianis affingantur,
Nam quod attinet ad gratiam sanctificantem, ne ipis quidem Pelagius eam aperte sustulit, ut ax eo liquere videtur, quod concilia &Patres Pelagium impugnantes omnino flent de gratia habituali: & exaggerationes virium naturae, quas Pelagius epist a ad Demetriadem, de iis qui supersunt Commentariis in Paulum in.
1etuit, praetenia item ab eo libertati a laeso per gratiam, ut habetur ex D. Augustino l. eontra Iulian. mp. 8. R ex lib. 2. contra duas epihol. e. s. ad solam gratiam actualem spectabant, non autem ad habitualem. Quanto
magis igitur Semipelagiani, viri & dom & probi, gratiam cinctifieantem non sustuluisse een .sendi sunt. Quod vero attineti ad gratiam actualem interiIam revelationis ae externae propositionis objecto contradistinctam, certum est eam n
gasse Pelagium, primo quidem absolute & smisiciter, postea vero tanquam necessariam. Contendebat enim ad summum osse utilem, &juvare ad faciluis operandum quod absolute posset per nudas naturae vires cssici, ut minmorat D. Augustinus epist. Ios. ει lueuienter lib. de gestis Pelagii cap. 14. habeturque ex
ipso Pelagio epist. ad Demetr.ad. Nisi si quod Augustinus eodem lib. de gestis Pelagii cap.
3I. satis innuit, de haereticorum more Pelagius cum res tulit, mendaciter admisit quod alioqui insietebatur. Pelagi nos certe, de
Magistri posteriore placito minus sollicitos,
internam gratiam ex ei tantem insidiatos esse, multis confimi ad Bollaminus in recognit. Cap. 13. lib. primi de grat. & lib. arbit. aperteque tradit S. August. lib. I. contra duas epist. cap. 19. dc in secunda respons contra Iulian. lib. I. cap. 9s. ubi refert eos gratiam internam
vocasse neres talem. Ne igitur de intemis era. tiae auxiliis sentiebant Pelagius de Pelagiani,
quocumque verborum colore resim obtegerent: Semipeluiani autem non se: idcirco enim S. Augustinus lib. de praedest m. cap. I. laudat eos, quod gratiam fmpliciter dictam
atque adeo inturnam admittentes, recederenta Pelagio. Quorsum e*ci eis assingamus contrarium, di non jam Semipelagianos, sed pure Poelagianos quoad gratiae negotium eos statuantita Idem dico de impacta iisdem negatione disvinae nobiscum cooperationis in actibus liberis: Nam quamvis de Pelagio, problema sit, expunxeritne divinam cum causis secundis cooperationem , dc nominatim cum voluntate Iibera; ει non pauci partem assimantem, ple. rique etiam negantem tradant, ut vi ere est haud salam. I. e. tract. s. d. 3 n. 9. ti alios
ruos adduxi in Natur Dim. dist. 8. n. 338.e Semipelagianis tamen nusquam apud ant L quos legitur, quod divinae cooperationi sint advertati. Nec id sane ad ipsorum ea sim
reserebat, ut videtur ex dictis per sipieuum. ei. Si leo de ea insulsitiite, quam nuperriquidam in Semipelagianis damnant, quod admisti int actus mere naturales circa Obiecta illa materialia quibus supernaturales actu d: non tur. v. g. quod admiserint dari posse n.mira. lem aliquem assen lim objectoriim , queis il tellectus stipematurali fide roboratus, praestat assensum: & naturalem aliquem amorem, Cha ritati Theologicae in suo ordine proportion lem, absque ullo tamen ordine ad gratiam dc justi fieationem. Hoc Semipelagianis vitio Uertere ae sulligere, ineptire est: nec vacat injuria in gravissimos Theologos , veteres juxta ae novos qui ita senserunt.
satis de semipelaganorum errore; s res apud plerosque implexitatem S argumenti se eunditatem spectes, omnino paucis: s institutum hoc loco nostrum, plane multis. Nune an hie ipse error Valeriano jure impineatur, conmderemus. repetitis& ad examen vocatis locis illi quae ostensionem ingenerasse supra vidimus.
giani proxime exposito abhorruisse.
R Lienum omnino ab errore proposto fuisse Valerianum, duplici via pandam. Nem
59쪽
TH EOP HILI RΛYNAUDI primo directe: hoc est ostendendo quam ille gratiae divinae studiosus assertor fuerit, primasque es semper detulerit: secundo indirecte, iis nimirum quae Sumipeta anismum sapere vi., apte conditis, & ad citholicum saporem,
idonea expositione aptatis. Plane catholicam apud Valerianum gratiae divinae assertionem serunt varia loea. sic enim loquitur homil. 3. extrema: Servilii nostri hae es raetis, in ber seia Christi nostri. βemper molas ; in resis se mei latine prefeceris,
ain tua libertivis apignes. Et homil. 7. inbtio: me ipsa quae fides in nobis operarin, quam Us --ο L e preficiant, ad D rinum referemda sunt, per quem in quo, si qua sint fera gesta, in pserim s sue profaura Ie
Mansur. Unde nemo satiens Dei beneficia fas vi turibus asines a limaa, ne audivi illa n Apollati sententiam diceruis: Qvi tales quod non accepissi
Aia s aere si, qued Horiaris, quasi non acceperis νEx hoe Apostoli loco, Venantius Fortunatus
expositione orat. Dom. circa tertiam petitionem , in insigni digressione contra Semipei gianos, contundit perspicue & aperte everti eorum errorem: ita ut quisquis hoe cum Apostolo , quem tacina oculum, scite nominat, humiliter profitetur, eo ipso profiteatur, bonam quoque voluntatem, & ialutis initium a Deo esse: aeque ac prima incensio lampadis ab intrinseco est, quo ille exemplo egregie aperita Deo praeveniri hominem, imitatus Augusti. num traα 23. in Joan. Non dissimiliter ergo sensit, qui locum illum in eam rem aeque adhibuit Valerianus. Qui mox ibidem, enumeratis variis bonis operibus supernaturalibus
addit: Sed hae omnia, ista atque eodem Patris, Trii. Spiritus sancti in no is virtus operatui
qua perfectiomem justis laboribus praesag , ac bonaves mi , quaecunque sint optima , stibi; istrat. Alludit aperte ad illa Apostoli verba, quae to. tius de gratia doctrinae breviculum jure quis
dixerit. Omne datum optimum, des oume ianuinperfectum de siuine', desinens a Pusa enisu vivuet. Splendidissime homil. I r. prope tota. Nominatim vero in ipsa homiliae fronte, Uurbis illis: Oumem yr fecto Modum suri seget spem siti s excedit, pii in laioribus 1 stis, partem Deo substrahit, aqua sapienetia spiritum accepimus, ιο-
tim hominem regis, cae ad omne opus bonum , mortalium mentes accendit. Omnia sta,ur laborinn
fanis ad Deum referenda Iunt, ne S. Spiritus donar scindat. Et mox prolatis aliquot Scripturae testimoniis : Videtis ergo quod bona m ira divinotari delemus adseri re, mala gruem Mnaras mors Ius imputare: quia in bona procurante Deo reemur ἰita mala, diabolo auctore 1 untur. Partem l
horis justi & ad justitiam promoventis, non esse Deo subtrahendam; accipi a Deo spiritum sapientiae ae veluti primum halitum ubiae supernaturalis ἔ accendi a Deo mentes nostras ad omne opus bonum , & quiequid hujusmodi est, Deo procurante ereari, ideoque haee omnia esse illi adsieribenda ; quan tum abest a Semipelagiani sino , quo prima radix boni operis homo statuitur, & boni
procuratio eidem adseribituri Specialiter vero quod ait bona ereari in n. his procurante Deo, mala autem nasci auctore diabolo; algumentum continet in rem .nostram eis cissimum, ex eo ductum; quod
quemadmodum scelus non potest sibi ipsi dare primum esse, sed necellario supponit patrem: ita spiritualis flatus, ille, inquam, a seinditus cordis homo qui in nobis sorae
tur , quamvis ad suum augmentum & eomiervationem possit aliquid conserre, tamen quoad primum initium necollario aliunde prodit, hoc est a Deo, qui voluntarie generat nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturae ejus. Hoc ipso sensu Semipelagianismum plane exscindente, locutum Ualeria.
num , liquet ex illis aliis ejusdem homiliae verbis: Requirat unciis que invia mea Da, Nausistrem quaerat generis tamari: quis corpus formaverit , quis meia a coni fueria, quis terae nam materiam in humanum ullan feceris ingetare. Nonna
hac omnia, Dominus, sapientia procurante, constituti P cian ergo non fiet Urum quod farus, quom do nostriones quod habemus p Stultitia genus es, ut eum alti debeas in beneficium tuti iasicribas ominmenta uirtutum. En apertissimam Semipelagia nismi profligationem, eo quod dicebam argu mento subnixam, usurpatam quoque a D. Aug. in Psal. I 44. ad allud ,'sultitia tua exultatios .
Nee dimitto indiseussam vim verbi quo ut mala auctore Diabolo in nobis nasci, ita b na procurante Deo creari alebat Ualerianus. Nam sive verbum creandi . prede ac stricte. sive laxius usu*emus, suppetet quod huic rei reserat nonnihil. Et stricta quidem accepi, tio qua vox creandi signet productionem ex nihilo , recta impetit semipelagianismum de quodcunque salutis initium ex naturae vimbus , uc propterea S. August. ad veritatem
Catholicam ea in parte confirmandam, usu
pate passi in soleat verba illa Pst pro tarco se
ses facies eos; ita luculenter in Psal. ss. itemque illud Apostoli: Iasius facturastria, creati in christo Pessu, in veribus bonis, & similia quae
ad hoc institutum urget lib. de grati & lib. a bit. cap. 8. Eodem sensu S. Basl. in Ps 32. tractatis illud: Irae dixis, foeta Dra; marid vis .increata sma, proferens varias Salptura in quibus creatio, quia est productio ex nuhil O , spiritualem nostram procreationem ex nullo noli ro initio iactam signat; addit pos se eum Psalmi versum, quoad priorem par tem de isectione natur ii recipi, qua dicente Deo factus est mundus: Quoael posteriorem Uero partem, intelligi posse de gener tione in christo, quae est moralis ereatio, excluso in ea morali quocunque influxu subjecti. quoad primam gratiam auxiliantem. Nec dinsimiliter Anaild Sinaita l. 7. hexam. inuis, ait in a. Capite Geneseos iterari narrationem creationis rerum, quae posset superflua videri. nisi instituta denuo esset, ad desisnandam secundam creationem Ionge sublimiorem, qua: est in Christo & per i .ristum. IIo e denique voluisse oportuit an iquos illos Scholasticos,
qui vel in I. dist. 26- vel in dist. I. censuerunt gratiam seri in nobis per creationem.
Hoc enim in rigore physieo loquendo, si de gratia habituali sit sermo, improbabile est:
Nam aecidenti valde praeternaturale est, Pr
duci absque subjecto, atque adeo ex nihilo physico. Et multo etiam improbabilius est agendo de gratia actuali, quae sorte nulla vi potest sie essici Senius meto Scholasticorum
illorum esse debet, quem S. Thomas I. 2. q. II o. an. 2. M. a. peripicue expressit: Nempe
gratiam sanctificantem moraliter creari; quia spectata prima radice ex mera Dei praeveniem iis liberalitate obtingit, quod similiter dieem dum est de gratia inuali. Atque ita primus hie sensus creationis nostrae per emissum Dei spiritum, ac Deo Irocurante factae, aperte eUertit se pelagianic Q. 3. Si
60쪽
latius, ita ut dicantur procurante Deo creari hona, mala autem nasci auctore Diabolo, quia bene supernaturaliter operantes, non ex languinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nascimur, tanquam ex patre saecundante, & primum initium totius procreationis indente, aeque concidet per ea
verba semipelagianismus. In quam rem j vat afferre perelegantem doctrinam cui Gul, elmus Parisiensis l. de Sacram. Matrimonii cap. s. inaedificat animae humanae cum Deo nuintias, ad concipiendam & pariendam prolem
honorum operum, non absque uni Uerso ain paratu illis nuptiis comitante, per analogiam ad nostrates nuptias. Est autem ea doctrina
Riehardi Victorini in Psal. et 8. ad illud: DE ctus quemadmodum flius istic nium, & B ardi lib. de inter. domo cap. 68. qui aperte ex Ricitardo profecit. Observant hi Doetores, quamvis possimus patres esse Christi, cooperantes ad alienam Lalutem, eumque gignentes in alieno corde; tamen unumquemque nostrum in quo Christus formatur & generatur, non se habere ad Christum se genitum ut patrem, sed ut matrem duntaxat, quae ex alieno seminio concipit. Proptereaque expendunt, interminatam in Scriptura maledictionem sterili & quae non parit; nec similiter dictum, maledictus qui non gignit: quia non aeque in
potestate nostra est, pr eveniri sancta cogita. tione qua veritas persi ieiatur, ae est in nostra potestate, adhaerere veritati intellectae & int rius gustatae, Domino dante sua itatem. Ea enim p-entio, conserens, primum salutis initium, mere ex Deo est, qui proinde jure dicitur habere rationem Patris in hae spiritualinativitate, contra quam sentiectant Semipet, giani, qui sibi ipsis absique gratia, nativitatis illius mitium arrogabant. Liquet ergo quantum ab eis abfuerit Valerianus. Inserius quoque eadem homiliari allegato initio re ret6.--imu dissimoerat, M. ita infra: Videris ergo, quod nec Jae Dinum Mim est viscari, nee ad tum me Domno pinterit eustodiri. AEdificatio dicina talus domus, aedificatio est vita mitra, quam oportet divina mi satis auri o commuinti Rogandus uagiae θη-
es. orsinniter, tu inmisi triariae, se rastram dias in nutrita muc diaet, atque ila in lentia nostra corda componα, in omnia qua bima sint, gloria cinsessis potintaeis adigno. Expendo aedificationem divinae domus, id est exordium & initium justificationis, Deo tribui aeque ac ejusdem jam aedificatae custodiam. Ex eo enim quod Dei sit domum nostram internam aedificare, inferri ipsum quoque justitieationis exordium a gratia
esse repetendum, tradit Vr e Naz. Orat. 3I. num. 8. & Nazianzeni auditor S. Hieronymus erem. I 8. Itemque Joanne, Episcopus Ilier Rimitanus adductus & commenciatus a S. Ainmitino lib. de gestis Pelagii cap. I ac etiam Prosper ad excerpta Genuens dab. 8. Adverto iusiuper gratiae divinae praevenientis auxilia, iisdem a Valeriano Verbis expressa, quibus designantur in raeclesiastica oratione Domin, eae 6. post Fente iten, qua petitur a Deo, tig qua sis mariae, ac putruis Iturio, qua Iunι marita, citodiat. Praeterea observo eodem l co Ualerianum, non aliqua, sed plane omnia
quae Christiana bona sun cujusmodi etiam est primum justificationis initium, assignare Deo gratiae. auctori, & mnere rogandum Deum,
ut ita intelligentiae nostrae corda componat,
id ut agnoscamus & facto praestemus. Quae omnia sunt a Pelagii reliquiis alienissima. M let enim ex ejusinodi dicto ea D. Augustini
illatio quam conficit r. Retract. cap. v. ubi expendens quod dixerat lib. 3. de lib. arbitr. omnia bona ex Deo esse, se concludit: Zia omnia bona ex Deo sum, seliatur in ex Deo bonus inus libera Des Iaeis qua virtus est,inri
pturae locis: Non est qui faciat bomum, F nemo iantas msi si Eras Dctu, argumentatione ei geminauam Prosper cap. sto. contra Collata ex iis em locis conficit ad probaudum nostrae ex Deo salutis initium, concludit in hunc modum : Ergo videris ι uod si quando hora . - , holusatem Dei Uramur. Item addit, cum bene saeimus in ordine ad salutem , Deum in nobis
ut in templo habitare, & scilieet operari in nobis illud ipsum bonum, quod tametsi nostrum sit, tamen quia radicaliter & principaliter a Deo pendec bonum Dei a Ualeriano ainpellatur: Lo ipso sensu quem egregie exprcist
illud: isis a)ae dedit miri, ut reddam ei,' Et h mil. 9. in Ezech. ad illud: ingresus es in me spiritia, po piam locutus es mihi, E saluit me smper penda meos. Appono partem loci illustrii mi, tanquam radium quo vera & catholica Valeriani hoc loco doctrina, collustrari potest. Sciendum es, quia mala myira solummo, mira fiunt: bona autem nostra,' mucientis Dei sunt, P nostra : pria ipse aspirando nos praevenis invisimus, qui adiuvando subsequitur, ne inaniser υ λω, sed pq us implere qua isti mus. Praeis. morte ergo grazia,'bona in nraeejuraequeiae; hoe quod iniimpiae viis Dei donum est, fit meritum n fruni. Quod bene Pardus brevi sententia explicat direxu: Pius uris omnibus labormi. in ne sua u deretur vir tali triti e e quod feceras, adjunxit: n ego allae m. sed gragia Dei meri . enim
calam dono pro tu est, quasi alienum se a bono
Iua opere agnovit ; non arum ego: sita quis niens gratia, liberum in eo arbitrium feceras in D. M, uiso arbitris eandem gratiam os subsermius in opere, adjunais: Ad graria Dei mecum. Aeli diceret, in opere laboravi, non ego, sed ego. D Me enim quodseis Domini dono praetentus
sum, non o. meo arum quod donum vitarietates mutus, ego. En S. Greg. gratiam praevinnientem dc salutis ex Deo initium, colligit &probat ex eo quod bonum opus nostrum, dbeatur bonum Dei, nosque dicamur alienum bonum operari, quo ipsis modo loquitur, ut vidistis, Valerianus. Quae mihi videntur idonea argumenta bonae cujusvis voluntatis etiam primae, ab eo adscriptae auxilio gratiae, in salutis negotio. In calce denique ciusdem homiliae II. haec verba habet: Qιi gluriarur erga in Domno gi risin: omi ergo pudio agendum est, dilecti iii, usouam nobiram Domino ita des pura commmulti, ne quid exta dentia buvsima Isti vindicet aut suis latoribus domet. Iaum aurem perdidit quod talorata
qui propriis virtutius fructum Ianctitatis a scripsterit. Haec plane gemina estato S. Cypriani in mira gloriandum ele , Pando nostrum nisu Id. Ex quo testimonio di. Augustinus lib. de praedest.
tur se adductum ut sententiam suam priorem cirra salutis initium retractaret. Quomodo ergo Valerianus, eodem modo locutus, salutis initium homini arrogaret Et vero quod ne-