장음표시 사용
91쪽
dicaoitque Israel riginti annis fa=. Si interpretatio haec minus
tibi arridet, salearis, oportet, sententiam hanc obscuriorem tibi esse, ideoque nihil eontra nostrum argumentum ex ea extundes, quum lamen clarissima sint illa : Benediaeitque singulis benedictionibus propriis μ', quae nobis argumentum istud suppeditant.10. Quae quum ita sint, nomen scebet dieendum est illud in Iacobi vaticinio sonare , quod alias plerumque sonat , id est , tr
bum; si e ut autem, qui vertunt sceptrum, aiunt hoc nomine a Iae bo ipsam supremam potestalem indicari, ita nomine tribus ipsam huius iribus rationem ae conditionem σπλιτ Doru designari pro comperto est, quum Iacob. nequaquam loquatur de ipsa Iudae posterilate, quae profecto superest adhuc, at, quaeuam sit, ignoratur, hodierni enim Israelitae , quin tribuum sormam eonservent, ex quanam harum originem dueant , neque ipsi norunt. Haec autem sic habere, rationes non leves praeterea sunt, quas confirmant, et quarum pleraeque simul demonstrant magis obviam hoc pacto evadere sententiam.
li. In primis quippe , nomine scebet in hanc notionem aceepto, ut loeus praeeluditur omnibus iis dissicultatibus, quibus premitur oraculi interpretalio, quum hoe nomine dominium praesertim regale significari putatur , ita e contrario plurima iude apprime commoda exsistunt. Nam synlaxis planior fit et eone innior; hinc vero et periodus ad eam sormam, quae hebraicae poeseos propria est, plane componitur , et melius ac plenius constat inter utrumque membrum paralle-lismus ille , in quo plerumque tantum non tota huius poeseos indoles est ac natura. Insuper clarius apparet , quid disserant i etpprita , quod sane necessarium est nos te, ne ταυτολογως dicta ha ocesse suspicemur , simulque gradatio quaedam inter utrumque deprehenditur, ut prius posterioris veluti landamentum exhibeat; quae quidem saei te intellectum iri eonfidimus, ubi nomen Pp 2 explanabimus. Ut autem ex integra nostra dispulatione apparebit, si scebet id sonet, quod dicimus, maior toti vaticinio perspicuitas ae vis ines
se omnino videtur , eius partes aptius sibi invicem respondent , inladenique sententia a relius cohaeret, et preclarior fortasse si ac Iudae luὶ Ib. XVI, 53. οὶ Gen. XL X , 28. Diqitigoo by Cooste
92쪽
80 Linea Il. QuaEsrio VI. convenientior , utpote in qua nihil habetur, quod huie uni proprium
12. Attendere porro est, ut hoc vatieinium editum suerit a Iacobo, quum testamentum eonderet, quo posteris suis bona sibi a Deo promissa legavit, eosque in duodecim tribus divisit; haec, inquam, divisit iunc, non prius, facta est, quum non modo nulla huius rei mentio, imo nec ipsum nomen tribus, ante hoc caput biblii rum habeatur , sed ipse Iacob ita testamentum concluserit : omnes
hi in 'ς O tribubus Israel duodecim fa=. Quare, qui lune la
eobum loquentem audiebant, putare ne potuerunt nomen illud in aliam notionem quam tribum ab eo usurpari, quum in eius sermose
nihil esset, quod id suaderet, imo iterum Ibi ae tertio icὶ idem bos
nomen occurreret, sed ad tribum designandam p Hoe autem ipso, quod tunc tribus israelii leae eonderentur, ob rem esse omnino Fide batur praedi ei, quaenam earum diutius celeris esset duratura, quum
huic id maxime privum ac proprium fuisse appareat, ac late proin de , quod minime omitteretur ex benedictionibus propriis, quibus illam Iacob eumulabat. Haec vero tribus, cui ratio et eonditio πολιτικη longe diutius quam celeris mansit, tribus Iudae fuit. Iudae igitur prae nuntiari id oportuit. Maxime autem, quia tribus tune re ipsa surei dissolvenda , quum ortus nobilissimi inter eius posteros , Christi, in quam, gentesque omnes huic subditae detrimenium dispersae poste ritatis ingente cum foenore Iudae iam rependerent ; euius quidem Ninihil simile agnoseas in sceptro inque regia potestate Iudae posteri
ablata, quam scilicet servitute mularunt, sive in eeterarum tribuum οδ su et desectione.
13. Neque vero dixeris tribum Beniamini, quae, eeteris a Iud/' tribu secedentibus, una hute adhaesit id , ei tribum Lexis, quae ili' eodem lempore tota in regnum Iudaeorum se recepit sel , et ip=δ' una cum tribu Iudae perdurasse. Etenim, quod attinet ad tribum Le iis eius conditio diversa prorsus suit ab aliarum conditione, ut quae εδ
93쪽
eris dumtaxat ad die la propriam regionem non habuit, aliisque tribubus, etiam ante illud tempus, semper intermixta in ipsarum regionibus degerat. Tribus vero Beniamini, postquam regnum bifariam divisum est, veluti una eum tribu Iudae habita est a , et, si quae mutatio tune eontigit , haec non in tribu Iudae fuit, sed in tribu Beniamini, ita ut, quamquam exinde propri0 n0mine saepe ea vocata sit ibi , plerumque tamen ambae tribus eommuni gentis lolius nomine Iudas diei ae sint lcὶ sive Iudaei, recentiore praesertim aetate tui, ut eomperimus ex libris novi testamenti, Flavii losephi, aliorumque scriptorum , regnumque ipsum ac reges non alio quam Iudae nomine designabantur te , quo eos distinguere inos fuit a regibus aliarum tribuum , qui reges Israelis sunt appellati. Τum in ea su ad dissolutione tribus Beniamini , sicut et celerarum , una tribu Iudae excepta, nihil suit, quod ipsis aut ipsarum auctoribus gloriae eederet ac Iaudi. 14. Non desunt denique auelori tales , quibus notio , quam no mini scebet in hoc vatieinio subiectam dicimus, sese tueatur. Nam in bibliis graeeis iussu Xysii V poni. max. Romae editis haec a scholia
runt non raro Ioeo nominis γλη tribus fg . Sed nobis plane adstipulari dicendus est Basilius, qui haec scripsit ad Amphilochium: ΟυμἘν τοι aer του 'Ιουδα ρυλη ιυος ου ηλθε ώ -οκειτο Non s ne defecit Iudae tribus, usquequo venit, cui repositum est vj. Lege Petavium nostrum hi, qui nobiscum omnino sensit.
αὶ Conf. ut Reg. XII, 21. 25 et II Par. XI, l. 5. 40. 32. 25 eum Iu Reg. XII, 20 et XI, 51.52. 55. 56.
94쪽
5. Ex vi praepositionis a , quae est ante voees m Iuda et 'Han I a inter pedes eius, interpretationis rationem magna ex parte pendere quisque eomperit. In hac quippe sententia alterutrum horum potest signifieare, vel rei originem , vel terminum , a quo res recessura est. Si praepositio ista eonstruatur eum verbori P , terminum illum significabit , ipsumque verbum vertendum erit recedet ; sin vero construatur cum ipsis nominibus, quibus conlinuo suecedit, sonabit originem rerum his nominibus designatarum, vembum illud vertetur, ut nos fecimus l3j, et supplenda erit ellipsis pronominis relativi poetico Hebraeorum stilo Maxime usitata. Nemo , puto, eontendet prius una postea vero altera ratione praepositionem hane in hac enuntiatione esse usurpalam , quo etiam verbum in duplieem simul notionem seret aeeipiendum. Quis enim me ita loquentem serat: Cessit Turnus a vulnere, et Aeneas, a Proelio pQuod incommodum minime cavent, qui, quum vocibus 'an P* ab inter Pedes eius originem edici putent, nomini notionem minium esse contendunt. Iam vero , ut in serius palam faciemus p3-26 , loquutio illa ab inter pedes eius nihil in hae sententia aliud potest valere quam da stirpe , ideoque praepositio α originem neeessario sonat , quare, et in priore inciso a Iuda originem sonet , neeesse est. Τolum id melius percipies, si cum hac loquutione componas aliam hule simillimam, qua usus est Zacharias lαὶ illud idem verbum eum iisdem illis praepositionibus construens , ita tamen , ut hae non originem designent, sed id, a quo res auferenda dicitur. 16. Ceterum , etsi rara tribus a Iuda pro arrv tribus, quas serio a Iuda, quae plena syntaxis foret, nemo hebra iee doelus dieere reformidet, iuxat tamen exemplis id eod-
95쪽
firmare loquutionnm, in quibus ante illam praepositionem, qua orbgo indieatur , pronomen relativum deest. Haee autem habes : lv oir a semine tuo fri, r* 'lara . N vir a Beniamin fM, , a V - - - - 'UNT N homines ab Aser . . . . et a Zabulantet, a ad ducem ab msO My. Horum gemina, quod adfra taxim , haec sunt: 'm Pu It π lasionem meam ab odien tibus me fey, alque haec alia : m a Vr ς Pedia in sollia citudinibus a Disionibus noctis ff. Notabile in primis est illud Iobi essatum ti: ranu an * Quis dabit mundu- ab impuro Z quod optime παραpραθι interpres vulgatus: Quis potest
facere mundum de immundo conceptum semine Z eui assentire videtur Sehullens hi , planeque adstipulantur Gesenius , qui ita ea reddidi i lii: Ubi est purus, uui ex impuro oaetus sir et II senmllllerus , qui sic interpretatur : Quis dabit purum eae immum do 8 scilicet homine n 1τvu fM. Sie quoque Graeeis : οἱ sero των
Arivatis 'IMγες, dieere mos est sh. Potissimum vero attendere est ea , in quibus omissum est, non modo pronomen relativum , sed et ipsum nomen eius, cuius origo hac ratione edicitur. Sie sunt illa Moysis: IpP ra dominabitur a Iacobo my, nempe, ut adnotat Io. Henrieus Michaelis auctorem Beelial sequutus , oaTus e Iacobo Dy, vel , ut haec commentatur Bosenmullerus : Et domianabitur ei, Edomo, e Iacobo oa iurebus reae loὶ , quem sensum ita expressit inierpres vulgatus : De Iacob erit , qui domin
eae dictionis idiotism. e. 9. 1 t. l. reg. . n.' 13.
96쪽
ppn et decernenS. 17. Parii eula ' et esseit, ut oraculi sensus nequaquam sit neu irum duorum ante tempus, quod indicatur, esse desecturum, nee sce-bet , inquam , nee mechostek , sed non esse delicturum utrumque , id est, numquam fore, ut posteri Iudae utroque simul careani, quin prius venerit Milo, atque huic populorum obsequia praes lita sint l29 . Quare particulam hane commodissime vertes una cum. Quorsum id moneamus, inserias palam fiet 29. 58. 59. 76 . 18. Verbo pari primigenia nolio est incidere, excidere, hinc τροπικως statuere, decernere, quod leges et decreta in aes, in m a mor, in lignum, olim inciderentur; quae translata notio, nec alia, nominibus quoque omnibus est ex ea radice prognatis. Male Gesenius etiam statuere, quod est ponere, notionem huic verbo tribuit, ex qua metaphoram illam repetamus id ; quae enim hebra iee prosert ex libro Proverbiorum ad id comprobandum, ita reddenda latine sunt , aut ita certe reddi possunt: Quum excideret circulum sver faciem Gb Si, . . . quum excideret bases terrae seq. Participium p pri* numquam in propriam radi eis notationem acceptum reperimus; quare idem valel ae statuens, decernens, ut etiam comperimus lumex eo , quod participium passivum ppri illi respondens significet statutum , decretum GP , tum quia veteres interpretes semper pro illo reddiderunt nomen aliquod signifieans eum, cui auctoritas qua eumque demum est ad aliquid statuendum vel decernendum.
habeni. Semel quippe in Isaia nominis Dei appositum est fg , ubi
lel Pror. VIII, 27. 29. D ib. XXXI, 5. Igὶ Is. XXXIII, 22. Di iii od by Corale
97쪽
quaedam gradatio habetur, quae voeis huius signis ealum multum il- lustrat. Bis Moyses ita voeatur sal, semel eo piarum duees scomandantu Ib , bis Iudas se . Quatuor tamen horum in quaestionem re
20. Hi enim hosque inter Gesenius Idi sentiunt p pridi signifiea
re etiam scemada insigne ducum et imperatorum, bis quidem proprie die lum, in Iacobi vaticinio et in libro Numerorum, bis vero per melaphoram in psalmis, ubi Iudae nomini adiunetum est. Illos tamen animadvertisse oporteret in primis novam hane huius voeis signifieationem ignotam omnino suisse veleribus interpretibus, nihilque linguas semili eas suppeditare, quo eam tueamur. Tum latem signis ea tum voci huic subesse non posse nisi τροπικούς, ita ut, quum proprie eum designet, qui potestatem habet aliquid decernendi, transferatur ad ipsum huius potestatis insigne nominandum; quod tamen metaphorae genus inauditum hae lenus suit, imo et absurdum dicerem. Eequis enim unquam nomine, quod rei significatae est, ipsum huius rei insigne quantumvis τροπικως appellavit Z Quinam nomine rege sceptrum aut coronam , quinam nomine consule fasces securesque ausit voeare pSed neque ea scripturarum ea pila , in quibus voci ppΠ hune significatum affingunt, quidquam praeserunt, quod nos ad novas vere horum signis caliones desseelere cogat. Omnem enim sententiae suae rationem depromunt hi ex hemisti e litorum parallelismo, quo tamen iuvari utique possumus, et quidem recte, ad notionem voeum sive inveniendam, si ignotae illae sint, sive definiendam, si ambiguae, minime vero ad novas nec necessarias notationes voeabulis iam nolis a Gfingendas. Τum parallelis mus non semper Ol1ολογος est, ut necesse Sit
res easdem membris, quae παραλληλα sunt, exhiberi te . Denique in iis, quibus Gesenius ae ceteri novam illam signifieationem defendunt, parallelis mus non lalis est, qualem putant. Nam in vatieinio Iacobi, si est tribus, ppri eur sit sceptrum ' In libro Numerorum nomen hoc construitur eum praepositione I , quae signifieare potest
98쪽
alicuius societatem sive etiam auxilium opere praestitum aut eonsilio et suasione, idque non minus frequenter atque illud, quo quid sit la , ideoque sensum pereommode exprimes, salvo eliam parali lismo, non quidem eum posterioribus , sed eum prioribus institue do , si reddas: cum legislatore, id est, cum Mosa , vel etiam Ope aut consilio Moysis ; neque enim vox Cnax fua in haculis suis continuo succedens voei ppri: hanc explicare pulanda ne-eessario est, imo nee putari potest, nisi aliunde constet ppri , quod decemnentem certo sonat, posse eliam sceptrum sonare. Denique, ubi psaltes Iudam vocat ppri , siquidem haec vox sceptrum designaret, animadvertat Gesenius, quomodo duplex imo et triplex translatio in uno vocabulo alia ex alia exsisterei. Nam p pnc , quod proprie est excidens , incidens , usu iam translatum est ad significandum decernentem; ex hae vero significatione translata ad sceptrum d signandum , et, in quantum designaret Sceptrum, ad quartam illam notationem , qua Indas Davidis sceptrum diceretur , foret ulterius
transserendum. Quod autem in primo hemistichio psalles vocet Ephra mum Uiura, id nihil Gesenio prodest. Is quidem haec verba accipit pro gaIea , et ideo ex parallelismo eoniicit ppri esse sceptrum I sed quid cogit nos , ut pro verbis illis galeam reddamus pNIT aut robur sonat, ut eam quandoque omnes veteres interpretes verterunt, aut vi formae grammaticae locum munitum ; et, quamquam minime negaverim alienum non esse a stilo poetarum orientalium, ut ea periphrasi galea designetur , patet lamen longe simpliciorem ac magis obvium esse illorum verborum sensum, quem, nulla in his accepta metaphora, expressere interpretes graecus, thaldaeus, vulgatus, eoptus, adsentientibus syro et aethiope, nee adversante arabe rEphraim fortitudo capitis mei. Hine Davidis sententia est, robustissimas copiarum suarum, quibus maxime fidebat, suisse ex tribu Ephraimi, supremos vero earum duces ex tribu Iudae, sicut et
in libro Iudicum hi eodem nomine E p p rra appellantur iis . Quam interpretationem historia eomprobat, quum et Iudaei re ipsa fuerint,
99쪽
qui praeerant exercitibus Davidis, pula, Ioab huiusque frater Abisai la , hique primas egerint in proeliis , quae illis psalmis celebrantur ib , et Ephraimilae, qui in exeret tu Davidis militabant, dicantur forti simi robore μ' , nullaeque aliae copiarum Davidis , si Simeonitas
exeeperis id , hac laude honestentur. Parallelis mus vero, non modo nihil patitur , sed polior quoque si ae manifestior. 2 l. Porro, sicut nomine EIU tribu poetice ipsius tribus summa et conditio πολιτικη in hoc oraeulo designatur ll0 , ita nomine ppri , etsi decernentem proprie id sonet, dicimus a Iacobo --Rantως i dieari ius αυτ νομον, quo suturum erat, ut tribus ex Iuda exoritura propriis totius gentis legibus sese regere pergeret, sive, quod idem est, lex mosatea apud illam obtineret, etiam post ceteras tribus dispersas ac dissolutas. Neque enim is, de quo Iacob loquebatur , aliquis esse poterat ex tribu Iudae, qui peculiares leges huic eonderet, quum unus Deus legum omnium lator fuerit , quotquot in universo Israelitarum populo obtinuere, quibus, ut aliquid demere, ita et quisquam addere velitum erat se . Sed neque aliquis, qui suprema esset potestate , neminem quippe lalem ex ea tribu exstitisse comperimus post Zorobabelem, contra vero plures post hunc ex tribu Levis, penes quos longa aetate suprema auctoritas fuit, puta , Esdram , Nehemiam , Machabaeos , regesque Hasmonaeos. Nec denique , qui secundum leges mosaicas statueret, atque decerneret, quid honesium , quid decens foret, quid secus, quae agenda, quae omittenda ; nam et leges interpretari sacerdotum solummodo erat is , et quid frigidum ac ieiunum sapuisset praedicere Iudae , veluti rem valde ipsi glorio- fiam , non desecturos ex eius posteris, qui legem docerent, atque interpretarentur. Ex altera vero parte scimus leges mosaicas obtinuisse in tribu Iudae, iusque illud αυτονομον, lieet subinde impeditum, huiuεtetisse usque ad aetatem Christi , Iudaeosque legibus illis sese rexisse , donec eversis a Τilo Hierosolrmis ipsa tribus dissoluta est ;lal II Rog. II, 24; X , 9.l0; XIX,
15; XX , 6. Cons. I Par. II , t 6. ibi Cons. Psalm. . LIX Et CVII eum II Reg. VIII et I Par. AVIII.
100쪽
88 LisEa II. Qu1rario VI. huius enim rei testes habemus loeupletissimos Ioannem sal, Lueam tb , et Flavium Iosephum, qui refert haec Τiti verba, quibus ipso audie
te Iudaeos obsidione pressos paullo ante urbis vastalionem alloquebatur : Leges Nobis semaυimus patrias , et visere oos , non 3 lum discretos, sed cum aliis eliam , vestra Iuntate concessimus ''. Quod vero Iudaei Christum aeeusantes Pilato responderunt : Nobis non licet interficere quemquam μν, vel salso dixerunt, vel ideo, quia, etsi eapitis damnare possent populares suos, id Θnita constat tum ipsius Pilati testimonio se , tum argumentis aliis non paucis sys, decreti tamen supplicii exsequutionem Romanis permiti re debebant ; nisi polius alia fuit rei huius ratio, quam inserius exponemus 78 . 22. Si itaque haec , quam defendimus , notio sit voci mech kek, quisque iam sentit, quam bene atque apte notioni vocis scebra superius il0ὶ propositae ea respondeat, et quomodo utraque id praeserat , quod , ut uni Iudae proprium erat ac privum , nec exiguae laudi eessurum , ita , cur ipsi praenuntiaretur , ratio optima fuit.
'par ab inter pedes eiuS. 23. Sequuntur voeabula ''an quae verba lim , etsi minus latine , ita reddas : ab inter pedes eius, aut: a medio pedum eius. Circa quae denuo quaestio sese offert, utrum praepositio N a locum significet, a quo me okek esset recessurus, an potius huius originem li5 - 16l. 24. Pauci , ex vetustioribus saltem , primum horum aeeipiunt eum interpretibus famaritano et arabe; lamelsi, accipiant, necesse sit,lvi Io. VIIr, 5. 55; XVIII, 3l; XIX,