장음표시 사용
181쪽
Item, quilibet se potest conuertere ad Deum in m mento et tamen notitiam baptismi haberem quolibet mento non potest, quomodo enim audiet siue praedicantes aut quomodo credet,nisi audierit igitur, nec sacramenti noenitentiae uotum explicitum ad peccatorum remissionec necessarium est. Nee ab hac sententia abhorret D. Thomas r. par. q 86. articulo secundo. Si quis tamen coutrariam sentenciam tenere uoluerit, habebit pro se quantum coniectura colligere licet, Magi-
'' Sunt ouoque argumenta non leuia pd hanc opinionem confirmandam. Primum ex Concilio complutens sub Alohonso Carrito archiepiscopo Tollatano. quod probrem est a Sixto quarto, in Oxo mensem, cuius prima conclusio: ibi damnata euanliane sormam. Peccata mortalia quan tum ad culpam et D cenam alterius saeculi, delentur per solam cord 3 coum-rionem sine ordine ad claues At si perest actus uirtutis, peccata remittuntur sine explici
huius si 'ramenti : re uera dolentur peccata fines videaticlaues. Rursum in concilio Tridentino, sessione 6. cap Α- definitur, quod poena aeterna cum culpa, uel sacram , uel sacramenti uolo rc mittitur. Item, I qamus uiti fmorum retinueritis retenta sunt, ergo quando quis nec re: nee uoto accepit hoc sacramentum, tam sacerdotes
i, rigi oeecata retineant, retenta sunt i l . .
Praeterea, nulli haeretico uel schismatico remittitur cui pa, nisi formaliter et explicite proponat ecclesiae uni , oue ab ea ueniam peccati implorare, ergo sola contriumulis, non satis est ad peceat crum sine ordine ad claues eccles ae . Antecedens asserit August. libro de uera et salsa pcenitentia cap. I 2. Sacramentum igitur p oenitentiae esse ad salutem necessarium, hunc in modum sit di finatum . . Sed cnim, Cum hoc faciamentum quatuor habet pa
182쪽
tes: neque omnes sint aeque necessariae ad huius sacramenti constitutionem: merito poterit in quaestionem reuoca ri, an fingulae huius sacramenti partes sint ad salutem n eessariae. Et quoniam de absolutione et eontritione, postea, quae diximus, aut parua, aut nulla controuersia est rde eonfessione primum quaeritur: An sit ad salutem artemnam necessaria. Nam V uic leph imprudentissime docuit, eam esse su perfluam et inutilem: ut Thomas Uualdensis reseri lib. De sacramentis, cap. I 3 et in Concilio Constantiensi sessione 8 inter illius errores septimus ponitur in hane formam, Si homo debite suerit eontritus, omniaeonsessio exterior est ei superflua, et inutilis. Massiliani etiam negauerunt necessitatem consessionis: ut autor est Damascenus libro De haeresibus. Deinde Ia- eo bitae reserente Guidone Carmelita. in lib. etiam haer sum . Hos sequuntur nostro tempore Lutherant: atque adeo Erasimus in libro de ratione uerae Theologiae circanem: et in colloquio cui index, Pietas puerilis in summa, omnes qui tenuerunt consessionem nouitiam esse, et instia tutionis ecclesiae. In quibus suit. B. Rhenanus in asseret da consessione parum beatus et pius. Aduersum quos coaelusionem statuimus. Consessionem exteriorem, quae sacerdoti fit, esse ad salutem necessariam ex Christi institutione, confessionem inquam omnium mortalium, tam publicorum, quam occultorum. Probatur efiicaciter. Quia peccata occulta non xemittuntur, nisi remittentibus sacerdotibusit patet ex testimonio Ioannis citato . Quorum retinueritis, id est,non remiseritis, retenta sunt. Ex eo enim quod dixit. Quorum remiscritis, remissa erunt: satis ostenditur, uerbum e
regione additum, scilieet, Retinueritis, perinde esse, ac si dixisset Christus. Non remiseritis. Sed remittere sacerdotes non possunt, nisi cognoscant: ut ostensum est
cognoscere autem nequeunt, nisi peccatores consteantur: Ergo cosessio etiam occultarum culparum ex diuina instia
tutione est ad salutem necessaria. Qui enim instituit finem necessarium, media etiam instituit, quae essent ad eundem finem necessaria . nisi legissatorem uelimus in necet G 1 sarus
183쪽
sariis defuisse. Namieandem rationem eisdem quoque
uerbis relumere non piget. Praeterea, in Concilio Constantiensi Martinus quintus in bulla condemnationis articulorum contra Vui cleph , Ioannis hus, et Hierony. Pragensis: condemnans errores Vulcleph, ac re Ii quorum discipulorum ait, Vtrum credat quod Christianus ultra contritionem eordis, habitu eo-
pia sacerdotis idonei,soli sacerdoti de necessitate salutis confiteri teneantur, ubi licet non explicetur, an ex institutione diuina, an ex humana sit illa necessitas: sine dubio tamen est intelligenda ex diuino iure: id enim V uicleph negabat. Praeterea, hoe maniseste determinatum est in eoncilio illo Complutcnsi,et in illa extrauaganti Sixti quarti contra Petrum Oxomensem . Nam, post illam primam damnatam conclusionem, quam ante retulimus: hoc est, peecata mortalia deleri per solam eordis contritionem sine ordine ad es aues damnatur secunda in hanc formam consessio de peccatis in specie fuit ex aliquo statuto uniuersalis ecclesiae, non de iure diuino. Deinde damnatur tertia in haec uerba: Prauae cogitationes eonfiteri non debent, sed sola displicentia delentur sine ordine ad claues. Praeterea, in Concilio Florentino definitum est, idque adeo firmiter constituimus, materiam huius sacramenti praecipuam esse consessionem. Si igitur sacramentum poenitentiae est ad salutem necessarium: certe non forma solum et absolutio sacerdotis: sed et materia, hoe est confessio peccatorum ad salutem necessaria est,nec enim sacramentum sola forma subsistit. Cuius etiam rei definitio habetur in Concilio Tridentino, sessione sexta,capite dein cimo quarto,ubi cilin Concilium docuisset, hoc saeramentum esse secundam tabulam post naufragium, per quam fieret lapsi hominis post baptismum reparatio, subdit: Docendum est, Christiani hominis poenitentiam multo aliam
esse a baptismali: eaque contineri, non modo cessationem a peccatis, et eorum detestationem, uerum etiam eorundem sacramentalem consessionem: saltem in uoto , et suo
tempore faciendam: et sacerdotalem absolutio nem.
184쪽
Quibus ita constitutis, manifestissime colligitur, hanc secretam conte stionem de peccatis secretis quam quidem alii auricularem uocant, ali; clanculariam institutionis diui nae esse, non humanae, hoc est, Christum in stituisse, peccata secreta secreto esse constenda Nam publicorum, publice fieri consessio potest.'Nec id Caietanus inficiaturi nam licet in commentariis super ca Ioannis x o. aduersari uideatur: at ipse tamen mentem suam explicuit, respondens ad eensuras Parisienses sedecim articulorum a
- Probatur hoc eorollarium imprimis, quia eonsessio de
peccatis occultis eis necessaria, ut ex fundamentis iactis constare facile potest . Constituit enim sacerdotes domi nus iudices, non solum publicorum: uerum etiam occultorum .: Sed rationis naturalis est, ut occulta peccata oeculia a correctione purgentur: ergo cum Christus instituerithoe iudicium fieri lacundum Tectam rationem instituit ea consequenti, occulta peecata occulte cile iudicandaeqPraeterea, si modus confitenda ad aurem de peccatis o cultis execelesiae institutione esset, in arbitrio eccles etiam esset, onpositum constituere': quemadmodum potest de immersione,uel aspersione, uel infisione in baptitamci ci egem pro suo arbitratu et serre, Ct tollere. At non est in facultate ecclesiae praescribere, ut eordis occulta peccata peccatores publice confiteantur. ill
Praeterea, Leo Papa epistola ad uniuersos episcopos Campaniae: numero . et resertur De poenitentia dist r.
p. Quamuis plenitudo: Illam inquit contra Apostolicam regulam praesumptionem , quam nuper agnoui a qui busdam illicita usurpatione committi, modis omnibus constituo submoueri: de poenitentia uidelicet. quae a fidalibus postulatur, ut scripta prosellio publice. citetur ecum reatus conscientiarum sussiciat solis iacerdotibus indieare confessione secreta : et in Da. Remoueatur ergo improbabilis consuetudo , ne multi a poenitentiae remedi j sarceantur, ha ctenus Leo. Id Urgo Quod aduersatur rem dio a Christo instituto ad remissionem peccatorum, nimirum contra diuinam institiitionem est: cum contra Apo-
185쪽
solicam regulam id seri summus pontifex asserat, Ex apostolorum certe traditione secreta peecata in aurem sunt confitenda: quod uel ex eo liquet, quod in ecclesia non habetur memoria, unde inceperit secreta consessio. Nam et Origines eius meminit homilia prima, et secunda in Psalm. 37. et homilia IO. super numeros: Basilius item in libello De institutione monachorum , capitulo a I. et 98.
Dionysius etiam in epistola ad Demophilum 8 et Sozomerius lib.9 historiae tripartitae cap.3s. Quoniam ij inquit
qui confiteri refugiunt, maius peccatorum onus acquirunt : propterea uisum est antiquis pontificibus, ut uelut
in theatro sub testimonio eeesesiastici populi, delicta pandantur: et ad hane causam presbiterum bonae conuersationis, seruantemq; secretum,ac sapientem uirum statuerunt,
ad quem aecedentes ij qui deliquerunt, delicta propria fateantur. Nota seruantem secretum, nam si non essent o culte eonfitenda peccata, non oporteret seruare secretum.
Postremo. Sigillum consessionis non est ex humana institutione, sed ex diuina,ergo ex diuina est,quod aliqua peccata, scilicet, occulta, iudicentur ocu Ite, et confirmatur . Quia magister Oxomensis in Concilio illo Complutensi damnatus est: quod assereret, consessionem non debere esse secretam, et a Sixto quarto in illa extrauagantieuius initium, Ad perpetuam rei memoriam, definitur contra eundem, necessario exigi, ut eonfessio secreta sit. Quam ob rem ex reuelatione et institutione Dei est,quod consesso sit secreta, alioqui non esset haeresis, ab euange-dica ueritate penitus aliena, assertio contraria. Cum t men aliena esse ibidem decernatur. Sed oritur circa ea quae diximus dubium. Si enim pe cata oportet confiteri, ut innotescant sacerdoti . ergo peccata publica, quae alias sunt illi manifesta, non erit necessarium confiteri: quippe ob hane causam, si circunstantia manifesta est, non est opus eam explicare consessori: ut siquis sacerdos, uel maritatus: idq; consessori liqueat, non est necesse: ut, cum confitetur fornicationem, exponat se esse, uel sacerdotem, uel maritatum. At, erroneum est credere, sine confessione publicorum etiam
186쪽
etiam peccatorum euiquam parere salutem. Primum. quia delictum iudieandum in aliquo foro, . debet esse notum iuillo foro: sed, etiam si peccata sint publiea, non iunt confessori nota in foro sacramenti: ergo opus est ut peccator illa sacerdoti confiteatur. Et hoc est quod Diuus Thomas distin. ι'. q. 3. artie. 2 p. l. ad primum, docet, Inquiens . . Quanuis sacerdos aliquando strat peccatum, ut homo ἔnon tamen stitui Christi uicariu Μ, sicut etiam iudex alia quando scit peeeatum, ut homo; quod nescit, ut iudex. zPraeterea, consessio est materia praecipua huius sacra menti; ergo etiam ad absolutionem publicorum peccatorum est necessaria, nam sacramentum sine praecipua m
teria esse non potest. Deniq; , si peccator pubIi eum peccatum non condietur, non potest innotescere iudici an poeniteat necne; an proponat emendationem, an non. Quare non ualer discernere, an soluere debeat, ala ligare. Naressarium est igitur, ut non modo secreta etiam peccata
uerum etiam publiea peccator se sacerdoti subijciens eoas
Iam uerbposterior illa quaestio relinquitur. An sati factio, ad sacerdotis arbitrium', sit ad salutem necessaria. Sunt enim 'autores , qui negant in quibus Diuus Tho 4. distin I q 3. articu i q r. ad primum argumentum uid
tur esse , Dicendum sinquit quod post remissam culpam,
adhuc est peeearor debitor poenae temporali V: sed gratiae tamen infusio lassicit ad culpae remissionem, ad gratiae ue- τὰ, infusionem consequendam ordinata sitiat gratiar sacramenta : ante quorum susceptionem , uel aetii, uel pro potato peccator gratiam non consequitur. Sed tamen, ex hoe quod operatur consessio ad poenae remissionem, non habet, quod sit de necessitate salutis: quia poena ista est teni poralis, ad quam post culpae remissionem remanet homo ligatus . Unde sine hoc, quod in presenti uita expiaretur, esset uia salutis, habet igitur eon semio, quod sit de necessitate salutia ex hoe quod ad remissionem cuIpae ordin tur , hactenus D. Tho. At, uel fallor ego, vel contrarium probabilius est. Nam, sicut ante doluimus, exterior poenitentia est ad salutem necessaria, ergo quemadmodum G contris
187쪽
eontritio in lege naturae et scripture habebu annex . propositum eo ostendi et satisfaciendi Deo, iuxta illud , Dixi, Confitebor iniusticia o meam domino. &e ita epin lege noua habet annexum propositum confitendi sacerdoti, et sati faciendi ad arbitrium eius , hoc eli enim lubiicere se clavibus, et iudicio ecclesiailico, qubd est ad la
lutem sine dubio necessarium. la zobro L: diu A. Praeterea. Concilium Tridentinum sessione. si cap. . posteaquam dissintuit, sacramentum poenitentiae ad lapsi reparationem, uelut secundam post nauseagium tabulam, necessarium esse, decernit protinus', hoc s.cramento contineri , non modo cessationem peccatorum, et en rundem sacramentalem confessionem, et sacerdotalem absoluti nem, uerum elim satisfactionem , ver ieiunia, eleemosynas, orationes, et alia pia spiritualis uitae Qxercitia, no a quidem pro poena aetema , scd pro poena temporali, et de
haec inquit) pcroitentia scriptum est.' Momonesto,un excideris , et age poenisςntiam, et prinia opera fac, si h rum . Quae secundum Deum tristitia est, poenitentiam in salutenm stabilim oper*tur, et rursus, ' nitent agite, xt facite fructus dignos poenitentiae. Quae omnia loca dopoenitentia exteriori esse intelligenda, per quam lcilicet exterior satisfactio pro peccatis fit, superius certis argumentis commostrauimus.
Praeterea Leo Papa, epi. 69 ad Theo. epi. Mediatori inquit Dei et hominum hanc praeposi. H ecclesiae tradidit potestatem: ut et poenitentibus actionem poenitentiae darent et salubri satisfactione purgatos ad communionem sacramentorum per ianuam reconciliationis admitterent. Igitur: nisi proponant poenitentes s se ecclesiae potestati subiicere, ut iuxta eius arbitrium peccata compensent, servari non possunt. Iam enim docuerat summus Pontifex, hanc sacerdotalem autoritatem, et iudicium, esse ad salu
Denique, cum det satisfactione ad arbitrium sacerdotis praeceptum sit, ut nos proxime desiniemus i certe lati factio est ad salutem necessaria, nam si on esset, non esset in praecepto . Ac re uera frustra suissent laser dotes iu
188쪽
illaeseonstituti, si eoru in sententiae parere non esset necessarium Inanis enim est autor Has iudicandi , quae im
pune reiici potest radq; eo magis, quod iudicium hoc non est ad dirimendas lites, sed ad uindicanda scelera. Et
quod iudicibia, ne celsarium est , scilicet, poenam .indicerare is,ne sint iudices in qui: id nos exequi nucestario deberantis, ne falsi poenitenteo et inobediente, tuan uideamur, tu etiam si nus. Nete argumentsua quod in contrarium insinuauimus overae pre um est nunc ludere 3 partim. quod si ei thest rartim, quod pollea et uere debemus . Qua propter ea denti argu nunta consutanda sunt , quae si principio
huiu eontrouersiae secimus . . . L
-o Ac primum quid In largumentum a plerassique sancto-xum facile diluitur, nam utrunq. apostola Pauli.Iocum interpretantur vi non de poenitentia, quae post baptismum
sit: sed destiae liensia, q)iae fit iη baptis o Qui uidelicet
semes, duinta at p cipi pot*it phtim poenitentiam baptininum appollari, habes apud Lucam capi ulti mo Oporteabat sinquit praedicari in nomine eius poenitcntiam et μ' missionum oeccatorum in Omnes gentes. Vbi, quae Matth eus de baptismo dixit , Lucas nomitae poenituntiar ac remissionis peccatorum tradidit. Hanc expositon chrysostomus, et Thesphuactus sequuntur in eadem loca. Item Ambri si usti, 2 Lye poeniteotia cap ain: August. lita De uera et salsa poenitentia cap DCvit Gunt m ex nulltis clamesturis, hanc esse eorum testimoni 'rum inteli igentiam. Quas ego cinxiecturas reser rem, WH ad mutam hunius di s sturat 1onis: sestinaret 9Iati . - et e flo
tiae saeramnum; ut' si1ης licet, intelligamus, impossibile esst per poenitentiar faexanaen turn rursum renouaras id est, priorem nouitatem, fissam per baptismum accepimus, it rum accipere Mn ς Grqgorius Natini en's oratione
teritam fandum i uacrum. Non superest inquit regeneratio Iecunda , nec reformatio seu in pristinum statum restitutio etiam si perquam uehementer illam lachrymis, et multi quaeramus suspirijs; ex quibus uix quidem cic uicum obdUstis euenit. I
189쪽
Nec te moueat. qudd apostolus ait. esse impossibiIe: nam per excessum Ioquitur: atque hyperbolice ingentem rei difficultatem impossibile uocat: non, ut desperent audientes: sed , ut terreantur. Idcirco elim subdit apostolus. Confidimus tamen de uobi, dilectissimi meliori, et ui ei-niora saluti: tametsi ita loquimur . Loquutus sum inquit
apostolus ita, ut uos a peccatis retraherem, et desperationis metu facerem cautiores . Caeterum eonfido de uobis;
et reliqua, quae seqtiuntur. Quae quidem huius loci interpretatio, mea non est, sed Hieronymi lib. aduersus Ioui nianum. 2. reserturq; a Gratiano De poenitentia;distinctione secunda, capite. Si enim Nee modus hic loquendi a sacris literis attenua est. Nam Mattis 39 quod ante dominus dixerat,dissicile esse diuitem intrare int regnum coelorum. euistigio dixit, essbimpossibile. quemadmodum exposuit Hieronymius super ea iit Esai 'Sed et Arist. nlib. De coelo rami. t r. inter reliquas significationes huiux voeabuli, ni possibilis. eam annumeraua,ut quod non faeile, neq; cub; nec bene fieri potest sm=ossibile dieat ut
Et ad eandem sormam per hyperbolem rem ro. eiusdem epistolae Apostolus Ioeutus est : ut ostenderet, qua animaduersione peccata nostra digna sint, post acceptam notitiam'ueritatis, si ad iustitiae rigorem examinentur. Sed
aliud tamen est quod iustitia postulat: aliud quod elementia, et miserrcordia' ggerit . Ad secundum argumentum certe possemus respondere, negando maiorem, sentiunt enim plures uiri docti, licitum esse, ab haeretico recipere poenitentiam in articu Io momtis r ut Petrus Palud. . q. I. Sylvester in uerbo Consessor primo. g. ulti. et Maioris. d. I et glossa extra. Despons cap. Non est uobis. Quia licet recipere baptismum ab eiusmodi praecisis, cum extrema necessitas cogit: ut August. tradit, capit Si quem forte. 2 . d. I. Ergo et poena tentiae sacramentum licet ab exciso suscipere. Huic uero loto solent occurrere, negando consequentiam. Quia miniaster baptismi est institutus quilibet de iure diuino: quam ob rem ecclesia id tollere non potest . At poenitentiae minister, non est quilibet sacerdos diuino iurei sed eui eeel si a d
190쪽
sa demandauerit. Quo circa sicut potest eommittere, cui uoluerit ita et potest auferre. Sed haec responsio non facit fatis argumentum. Primum, quia probabilissimum est, quemlibet sacerdotem in mortis articulo habere autoritatem absoluendi iure diurno Idq; asseruit Palu . dist. Σαq. I .art L. Dur. dist. I9. q. 2. Capreolus eadem disin. arti. Faad quartum. Id quoque D. I hornas sentare videtur. dist. I9. q. I. art. 3. q. I. et diti. 2 O arti. I q. 2. Atque est praeterea, rationi contentaneum: quia Deus non defieit iniiccels xijs, nullus enim prouidus gubernator in necessarijs defi- eit, ergo quemadmodun p rouidita ut inarticula, mortis, quicunque posset licite daptizare , non obstante quacunq; ecelesiastica censura et prohibitione ita etiam cauat, ut In
eodem articulo quilibet facerdos licite absolueret. Cum utrunque sit sacramentum necess:tatis r utrunq; iure diuino praeceptum. Est initi per alia rario, qua id eonfirmari possit. Quod, autore Augustino quarto lil eo De hapti iam eontra Donatis . capitu. a quod uniuersa tenet ecclesia , semperq; retentum est nee a Pontificibus, aut Conciliis tempore aliquo post apostolos distini tum i traditione Christi et apostolorum rectissime creditur constitutum. At, quod, quilibet sacerdos in mortis articulo quemlibet possit absoluere, semper in ecclesia obseruatum est: nee noua aliqua hominum constitutione lancitum, a Christo igitur, et apostolis est institutum. Praeterea ecclesia non potest hoc rescindere et abrogare, serendo, set licet, contrariam legem : ergo est de iure diuino. Antecedens suadetur. Quia, seclusa quacunq; ecclesiae lege, talis abrogatio ellet contra rectam rationem, si ut ueri est poenitentia est sacramentum ad salutem necessarium. Sic igitur rationi maxime consentaneum est,quemcunque sacerdotem in articulo mortis poenitentiae ministrum diuino iure esse constitutum . Quo fieri, per ecclesiae censuram talem autoritatem abrogari non posse. ii Quod si Christus dominus non eonsuluisset in mortis articulo periclitantibus; ministrum absolutionis necessarium exhibendo: ecclesia tamen, cuius prudentiae dicitur
enc cummissum, cum pia mater si, non est ei edenda filiis suis in