장음표시 사용
191쪽
PARS V. RE LECΤ. si is in artieulo mortis deesse uoluisse: idq; eo magis, qud exemplo Christi sponsi sui facere, et potuit et debuit: quε constat in sacramento baptismi quod necessarium est. ad
salutem uoluit nulli in articulo mortis defuisse. Praeterea . Necessitas non habet legem, ut habes in capit. quod non est, de regulis iuris, non ergo existimanda est ecclesia, legem, qua praecisum amovet a sacramentorum ministerio, ad extremum necessitatis articulum extendere u Iuisse . Praeter ea, odia restringi, favores conuenit ampliaxi: ut etiam iuris regula tradit. Quod autem quilibet sacerdos in articulo mortis quemlibet possit absoluere, gra-.tia est et fauor populi Christiani. Quocirca, ampliare potius, quam stringere debemus. Quod autem praecisi sacramentorum ministerio priuantur, in odium est; restringendum itaque esse uidetur ; nam poenae, legum interpretatione , molliendae sunt,non exasperandae, De poenitentia distinctione prima cap. Poenae. Probabile igitur est, a praeciso sacerdote fideles posse sacramentum absolutionis in mortis articulo et ipere: uidelicet, si absque periculo fidei recipi potest . Ae profecto
non ambigo, quin a catholico excommunieato, etiam n
minatim, In mortis articulo poenitentiae possimus suscipere sacramentum: si alius desit. Quippe,non uideo causian quare fideles in articulo mortis, pretente sacerdote catholico, priuentur sacramento ex diuina institutione ad salutem necessario.
Quod utique esset minus tolerabile, quam in mortis articulo easus reservare ; praesertim cum homines sero non contritionem , sed attritionem habeant, qua propter durum esset, hominibus maiori ex parte imbecillis in tali periculo uelle de esse. Quod si haec exceptio ministri catholici, etiam per excommunicationem praecis , iure optimo defenditur: non est absurdum, et alios praecisos excipere, tantum in mortis articulo. Quoniam extrema nece sit ias, siue corporalis, seu spiritualis sit, ab omni ecclesiae lege uidetur excepta. Id uero, quod obijci in contrarium solet ex. 24 q I .cap.
Audiuimus, per haec facile diluitur, cui simile est, quod Ambrosius
192쪽
Ambrosius a it P De poenitentia, d. I capi. Verbum. et cap. Potest fieri; ob idque simili ratione soluitur. Illud autem, quod opponitur ex cap. ultimo eiusdem causae et quaestionis, aduerit hanc sententiam nihil penitus Deit. Primu , quod ibi sermo est de Eueharistiae sacramento; quod non est sacramentum necessitatis. Deinde, quod id fecit Hermogildus, ne Arriano episcopo faueret; quem rex ob eum finem distinauerat. In quo euentu ne sacramentum quidem baptismi ab haeretico recipiendum esset. Nam, quod in extra uaganti, Unam sanctam de maioritate et obediencia Bonifacius docet, extra ecclesiam non elle remissionem peccatorum I et ex dictis moab, explicari facile potest, et quemadmodum intelligendum esset, in superioris anni relectione docuimus. At, si quis communem opinionem sequi uelit, cuius
etiam D. Tho. fuisse uidetur. . d. I9. arti c. a. quaestione. 2.
ad tertium; et distin. I . quaestione. 3. articu . yd quaest. r. ad secundum, et. 3 p. quaest. 81. artic 7. ad secundum respondere aliter potest, negando minorem. Nee est simile de baptismo et poenitentia, quoniam baptismus multo magis est necessarius, quam poenitentiae sacramentum'; eo quod non solum opus est, quatenus remedium peccati, ted quatenus professio est Christianae fidei, et in Christum incorporatio.
Unde ad tertium argumentum, iuxta duas has di fierentes opiniones duplieiter item responderi potest 'Nam, dissicile est de doctissimorum uirorum iudicare sententi js ; et in medio seniorum , iuuenes sedere arbitros. Ita inque ex his duabus utra sit opinio deligenda, prudentiorum ego et doctiorum arbitrio derelinquo. .
Ad quartum, ubi dissicultas est, a quonam habeat iuri cdictione na, qui Summum Pontificcm absoluit, communis opinio respondet, quod Summus Ponti sex eligendo confessorem, confert ei potestatem, quam tamen i ple exercere non potest,ut diaconus, electus episcopus, potest demandare absolutionem a peccatis et cum ipse tamen peccatores absoluere non queat; quae est solutio Cardinalis Turre cremata, lib. I. summae ecclesiasticae, cap. 98. et D. Bon
193쪽
Iudanus cadem dist. q. v et Capreollas eadem di. q. unica, artic 3 . melius sentire uidentur , iurisdictionem, qua sacerdos electus a Pontisce eum absoluit, a Christo esse,et nociab ipso Pontifice. quia Deus iasi deficit in necelsar: is. Quare Summo Pontifici de min iitro iacramenti isd lalutem necessari j prouidit. Item Summus Pontifex post peccatum mortale factus est subditus in toro interiore; nam obligatur confiteri sacerdoti,sicut et quilibet alius, qui mortaliter peccauit, iudicio huius fori sacra inent alis obnoxius fit ; ergo sine commissione ipsius eli in eccle si a iudex , cuisti licet eonfiteri teneatur . . Praeterea . Licet episcopus diaconus committere alteri absolutionem possit; sed non tamen , ni si eorum, quorum est pastor committere potest, hoc eit, uorum subditorum.
At. Summus Pontifex non est pastor sui ipsius nee iudex, quamobrem sui ipsis Zabsolutionem committere altera non potest. Nec me fugiunt , quae Cardinalis Caietanus, uir alioqui doctissimus, scripsit qua litone unica de mini- ' fro huius sacramenti; quae mihi non placent omnia sed humanorum ingeniorum ea, uel sors, uel conditio est alijs non placebunt nostra. Equidem quamdiu ratio melior non succurrit, non auderem asserere, confessorem
Summi Pontificis nullam habere iurisdictionis potestatem super ipsum, nec a Christo, nec ab ecclesia, nec ab ipso Summo Pontifice, quod Caietanus uidetur admittere. An: admittendum sit uiderint ali j, nam ego, principium absolutionis sacramentalis existimo, non solam elle potestatem ordinis, uerum etiam iurisdictionis. Quippe, cum ministo huius sacramenti iuxta Concilium Florentinum sit sacerdos habens autoritatem, uel ordinariam, uel ex commissione superioris: cumque etiam sacramentum hoe iudiciale sit, ministrum eius, nisi iudicem intelligere non ualeo ' iudicem autem sine iurisdictione, ne cogitatione quidem informare possum, eo uel maxin , quo
minister huius sacramenti soluit, et ligat: ac proinde, iurisdictionis potestatem habet. Igitur, sicut Summus Hontifex propter crimen haeresis subditus fit ecclesiae in foro
194쪽
ex teriore, idque ex diuina institutione: si e per quodlibet mortale peccatum Ecclesiae subiicitur in foro interiori,
Christo initi tuente et obligante Pontificem Summum, ut coram facerdote compareat: tametsi hane illi dederit f cultatem, ut eligat, quem maluerit. Quam traditionem sicut et caeteras Christi, licet scriptas non habeamus, ab apostolis accepimus.
Itaque sacerdos simplex, cum initiatur, non ordinis modo pote itatem, sed iurisdictionis etiam accipit, non
limpliciter et quantum ad omnes sed primum,quantum adue malia θeccata. D Tho. d. I 8 art. 3. q. I. ad tertium,et est communis opinio.. Deinde, quantum ad mortalia: qui-:hus est iam peccator a proprio sacerdote solutus quoniam illud iudicium est poenitus arbitrarium, cum nulli tenear me subdere, neque apstaret unde proprius sacerdos habeatu Ius potestatem in illa peccata,cum non sit materia subiecia proprio facerdoti . Praeterea, quantum ad omnia in articulo mortis: denique ad se minum Pontificem absol- D en dum . Atque horum omnium radix eadem est etenim, ut Capreolas et Durandus. d, i 9 4. diligenter annotaue irunt in uniuersum apostolis dictum est. Accipite spiritum sanctum: quorum remiseritis peccata Sc. Reli rictio autem facta ex ipeciali commi ilione facta Petro: cui, quoniam claues tanquam primo clavigero collatae sitnt, id consequenter est demandatum, ut eius autoritalc, quicunque aliuS aperit, aperiat &c.. nam illa commissio de aliis a Petro se: Ideoque Petrus, et eius successores noui ubi acent illi restrictioni, quin possint absolui a quolibet
Ad quintum uero argumentum, nonnulli resipondent, illud uerbum domini, non de corporali seu sacramentali manducatione corporis Domini , sed de spirituali esse i
telligendum . Qui autem per fidem Chri sum habet insem aentem, is spiritualiter manducat corpu,, ct bibit sanguinem: quia Christi membrum eis citur: ae proinde par ticeps lysius, et carnis, et sanguinis. id autem necessarium est ad salutem, non soluar adultis, uerumetiam par-milis. Atque huius lententiae uidetur esse D. Thomas. 3.
195쪽
p q 6 s. arti g. ad secundum et V Eo am. 9 ad tertium. Et Hierony H in primum cap epistolae ad Ephes De cons d.
Σ. cap. Dupliciter. Io. Irro Origines homil in Leui .ee August. libi De doctrina Christ. cap. t 6 rnanitate docent, hunc locum figurat esse accipiendum. ud per motaphoram, qui credit in Christum, cique incorporatur, Jhri stum dicatur manducate. Eandemq; expCsitionem tibique loeorum Augustanus probat: ut tractatu in Ioannem.
26. et 2 Et tib i. contra duas epist Pelae cap. in ci lib. I. eap 4 De consecratione d. 4 cap in ecclesia: et capite sequenti: ubi ei refert, Innocentium huius sententiae suisse ac re Deia suit: ut patet in epistolae hisdem innocentia ad Conciliit in Cartaginenis. Et ratio quoque illis luia
fragatur quia, si de sacramentat .manducatione Vominus loqueretur , falsum esset illud. Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem in me manet, et ego in illo, constat enim multos carnem Christi, atque eius sanguinem in lacramento accipere,et non eosdem in Christo manere. Iteni etiam se rivo uniuersat, sit di s de sacramentali manducati Orbe intelligeretur, iam paruuli se L.
set eucharistia nec 1laria ut uitam haberent in semetipsis, quod est erroneum. Ae Laicis praeterea sumptio huius sacramenti sub utraque specie e stet ad uitam neccssaria; quae est haeresi, Iuthurana.
At uero, licet Domin ut ibi de spirituali mandueati
ne sermonem faciat: non tamen excluditur sacramentalis: ut pa tot ex D August. in loannem, tractatu 2 6 atque ex. Thoma 3. p. q. 8o ari I I Vnde et eiusdem partis. q. 6s. art 4. ad secundum. ait, illud uerbum Domini intelligendum esse de spirituali manducatione, ct non de sola sacramentali. Non dixit. Et non de sacramentali. Quod autem de sun ptione etiam sacramentali uerba fiant, mihi facile persuadeo . Primum, quia de suturo loquitur Domimis dicens: Panis quem ego dabo , caro mea est, nondum enim instituerat eucharistiae sacramentum. Deinde, quia discernit manducationem et potationem, inquiens. Nisi manducati cratis carnem, et biberitis, S e. ubi integrum sacrare entum carnis et sanguinis, quod in cibum et potum
196쪽
daturus erat, aperte distinxit.. Accedit ad hoc, quod soa nes Euangetilia, si eo capite de Eucharistiae lacramento non stet siet mentionem , omnino nulla altassimi sacamenti rationem hanuisset cum in reliquis ii Euangelii partibus, ne uerbum quidem ullum de is harasti a secerit. Adde, quod plerique iancti de eucharistiae sacramento illum locum interpret. ntur ut Chrylostomus in Ioannem ho m. et lib. 3. De dignitate sacerdotali capi. 4. et Augusti.
lib. I. de Baptis. paruv. cadii. 2o Ambros. lib. 4. De sacramentis. Bernardus in sermone De resurrectione, cuius
initium, Vicit Leo. Cyrillus quoque, ac Theophylactus
in commentariis super Ioannem z atque alii, quos refert Gratianus De consecratione. d. 2. Certe ecclesia, cum aduersas haereticos de eucharistiae sacramento disputat,ex eo capite, uel maxime testimonia sumit. In Concilio pra terea Constantiens, essione. I 3. cum haereticorum argumento obiter resiponderetur, qui ex hoc tesimonio sum hant, Laicis sub utraque specie hoc sacramentum est et zonserendum e non eonfugerunt patres ad spiruiralem manducationem, sed crediderunt , id quod dominus dicit, Nisi
manducaueriti, &c. etiam a Laicis sub.specie panis serii
xi: eum firmissi me inquiuntὶ cre dcndum sit, sub utraque specie integrum Christi eo rous et sanguinom contineri . Et ine longum faciam) Concilium Ephesinum in Epistola ad Nestorium, hunc ipsum locum , de quo disserimus, desumptione sacramenti corporis et sanguinis domini in te pretatur . Atque id nos late persecuti sumus: ut uim a
gu menti conseruaremus; scilicet, quod di is cilius est, qua ut per illam priorem intelligentiam eludi possit. Igitur, sui ex locis citatis apud i/. Ihomam colligere liceti teli imonium illud, licet distinialiter, utraque tamen expositione complectitur, et spirituat is et sacramentalis manducationis. Non enim qui corporaliter dentibus terit eucharistiae sacramentum, habet ultam aeternam:
nisi et spiritualiter manducet, hoc est, credat in Chri- sum uiua fideret Eeclesiastici eorporis, cuius Chri itus caput est, membrum fiat. Ergo spiritualis manducatio per fidem, nastium est necessarium ad salutea et adultis. hi et par-
197쪽
et paruulis. Suscipiturq; hoe medium, eum bapti simis suscipitur: ut Diuus Augustinus exponit, libro primo, De baptisino paruulorum, eapite uigessimo, et locis quoque
paulo ante citatis: ac, Diuus Thomas tertia parte, qua stione, septuagessima tertia, articulo tertio. Sacrament lis autem manducatio non hoe modo est de necessitate sa- Iutis, si e ut baptismus: uidelieet, quia Baptisnus est neeessarius, non solum necessitate praecepti, uerum etiam, ut medium, sine quo salus non eonstat ..At sacramentalis eucharistiae manducatio sollim est necessaria, ut praeceptum: ae proinde solis adultis: quibus duntaxat praeceptum imponitur . Quod autem haec sit mens Diui Thomae, collia gere possumus ex tertia parte, quaest. 6 s. articulo quarto, et quaestione. 8o art. I I. Quid autem in causa sit, quam ob rem similibus uerbis non similis necessitas praescribatur, non facile dicituri. nisi ad ecclesiae sensum nostras intellia
gentias reseramus: quae sacramentalem eucharistiae sumptionem nunquam intellexit esse medium ad salutem n eelsarium: poenitentiam esse intellexit, uel utrumque sacramentum necessarium cst in re uel in uoto, ted aliter tamen utrumlibet: nam uotum eucharistiae in baptismo continetur: uotum autem poenitentiae in nullo alio sacramento. Quo fit, ut uotum eucharistiae satis sit implicitum, uotum poenitentiae requiratur explicitum. Atq; id Orfitam est ad . D. Thomae selisum accomodat Ius. Ad sextum argumentum respondetur, quod Nectarius antecessor Chrysostomi conseisionem secretam de medio sustulerat,ut illo capite Soχomenus tradit. Quamobrem, Chrysostomus Nectario succedens, de consessione hae auriculari, populo uerba, facere noluit, quia enim nondum scandalum sedatum erat,quod in eciles a Constantinop litana per occasionem tecretae consessionis fuerat exortur non est ausus, eam restituere: quam, scilicet, uir probatae fidei apud Constantinopolitano, abiecerat. Nec apud Graecos con L ssio quae sacerdotibus in aurem fit, tam estvecepta, quam apud Latinos, unde So Zomenus loco illocitato,a I ud occidentale, ecclesias ritum coi. sessionis a skxit maxime et traditum citet tum. Sed ci descenate
198쪽
eta, distinctione prima capitu. finali Theodorus dieit,
Graecos existimare solum taeo esse confitenda peccata. Quemadmodum itaque baptismus non statim a passione Christi crepit esse medium omnibus necessarium ad salutem,sed post suffetentem euangelii et baptismi evulgati nem : ita et eonfessionis saeramentum ex eo tempore cc pit omnibus hominibus esse necessarium, etiam de peccatis secretis, quo sufficienter promulgatum est. Quo fit, ut Graeci ante plenam invulgationem sine peccatorum c6sessione occultorum saluari potuerint . Iurisconsultis v xo. ae nonnullis etiam Theologis sane partendum est. quod in quaestione perobscura, et quae eo tempore nondum erat satis explicata ac definita, ignoranter errau int.
Sed quoniam plus nimio longa facta est disputatio, iam
ad partem relectionis postremam pergamus. In qua illud quaerebatur, An de poenitentiae sacramento diuinum praeeeptum sit . et quoniam primam huius saeramenti paetem, hoe est eontritionem cordis,quemadmodum in pra cepto diuino e stet, ostendimus. Reliquae stant duae, de
quibus nobis instituenda est disputatio ) eonfessio uideliaeet oris, et satisfactio operis: nam alterius praeceptum ha retici negant, alterius etiam catholici.
Ad illud igitur explicandum prius aggrediamur, Anconsessio, quae sacerdotibus in aurem fit, euangelico iure sit praecepta. Suadetur enim non esse. Primum, quia tale praeceptum diuini iuris nnllo fac rarum literarum loco reperitur. Quod si ita est, ut certe uidetur esse,non est eur divini iuris praereptum esse fingamus. Deinde: Si consessio diuinae institutionis esset, eius quoque integriatas ab euangelico i ure proficisceretur: unde fieret ut et
Poenitens omnium peccatorum et species et numeros diceve, et consessor soli et te utrumque interrogare deberet, quod esset re uera molestissimum. Ae praeterea non licexet Hesiae ulla ex causa eonsessionem partiri. At partitur ut, cum sunt casus reseruati, absoluit Romanus Pontifex ab illis: pro alijs uero non reseruatis remittuntur pῆmrentes ad proprios sacerdotes. Non igitur d: uinae in II 1 sit tutioni,
199쪽
stitutionis est omnia simul peccata sacerdoti eonfiteri .- iPraeterea. Si hoc praeceptum Euangelicum fuisset,lune non obstante damno, uel proprio, uel alieno, eo na teri teneremur, sicut et baptizari. At asserunt doctores, iacturam, aut meam, aut alterius idoneam esse caulam, eur ego non debeam confiteri: non est ergo diuini in ria obligatio . .
Praeterea. Si Christus dominus consessionem iustit, certe eam iussit quae medium est necessarium ad salutem, scilicet, formatam. Quamobrem, qui praestaret conseiationem informem. ςam iterum facere teneretur, quod eruset profecto durissimum. Praeterea. Si praeceptum de consessione diuinum esset, mutus hac etiam lege constringeretur. Id uero tam est absurdum, quam esset absurda conseisio, quae a muto proficiscere ur. Item et absens per epistolam coufiteri de erat absenti sacerdoti, atque adeo peccator ignotae linguae praesenti per interpretem. Ad haee. Eadem ratione Dei praeceptum esset, solis proprijs sacerdotibus confiteri: cum soli sint, a Deo iudices constituti, unde et in capit. Firmiter, in sumnia trina tate, claues solis apostolis, et eorum luccessoribus dicuntur esse collatae. Postremo. Si mandatum hoc ex euangelio posset haberi: id uel maxime ex illo Ioannis. 2 o. capite. rum remiseritis peccata, remittuntur ζis: es quorum retianueritis retenta sunt. At inde non habetur, pari enim ratione oportet, uenialia eonfitcri: cum de illis etiam ibidem sermo fit, alias confessio venialium ad hoe sacramentum non pertineret, et s de utrisque loquitur Christus , cum ait, Quorum remiseritis peccata, ad utraque etiam pertineu, quod dicit, Quorum retinueritis, dic. Compertum igitur uidetur este, aut utrorumque, aut neutrorum confessionem in praecepto diuino elle. In contrarium est, quod socramentum poenitentiae ad salutem necessarium est, ut ante docuimus. Quod utiq; sacramentum citra conscstionem constare non potest: quae, uidelicet, eli praecarua huius sacramunti materia. Cum
200쪽
Cum Itaq, peecata mortalia confiter, opus sit ad salutem: efficitur manifeste, de eonsessione diuinum elle praec plum In hae eontrouersia, post ea, quae in superiore definitae sunt, uix quicquam superest, quod adi lcere debeamus. Quippe eertum ' et persuasum nobis esse d bet, omnem exteriorem uirtutis: actum ad salutem ex o iuina institutione neeessarium: ex eadem quoque institutione in praerepto esse. Faciamus enim hominem peccat rem contri tionem habere peccati sui. Tunc quaeritur. an hic tene tur confiteri ex diu ino tu re,neene. Si tenetur,id fides e tholica docet ν id nos in praesentia eonficer uolumus. Sin non tenetur, sine peccato mortali powrit eonsessionem omittere. Quare per solam eontri ionem saluabitur ac proinde eonfessionis sacramentur. . non est ad salutem necessarium. Praeterea, ut reliqua argumenta praetereamus, quas modo repetere molestum negotium esset desinitio illa Concilin Complutensis sub . Reuerendi ssimo Archiepiscopo Tolletano Alsonso Carrillo, manifeste conuincit, non sollim confessionem diuina lege iussam esse, uerum etiam id negare, haereticum esse. Prima igitur conelusio Petri Oxomensis ibidem damnata, sic habet; Peccata mortalia, quantum ad culpam,et poenam alterius saeculi delentur per solam cordis contriti nem sine ordine ad claues. 'ν , Secunda eoncluso. Quδd consessio de peceatis in sipeacie fuerit ex aliquo statuto uniuersalis ecclesiae, non de Iu
Tertiate elusio. Quδd prauae eositationes eonfiteri non debent, sed sola displieentia delenturisine ordine ad
Quarta eonclusio. Quδd consessio non debet esses
ereta. Has omnes et singulas haereticas esse synodus definiuit. Est autem congregata autoritate Sixit quarti: et confirmata postea ab eodem Sixto in Extrata aganti, cuius retro mentionem fecimus rubi denuo condemnantur tan--quam haereticae illae propositiones. Quo fit, ut qui affe- H 3 runt