장음표시 사용
201쪽
runt hune errorem esse temerarium, aut haeres m sapere Phanc Sixti definitionem minime uiderint: quam non piguit semel atque iterum sumere, ut frequentius ob oculos
posita perenni memoria teneatur . .
Ad primum argumentum. Iam ostendimus Ioeum ita euangelio Ioannis, unde consession in praeceptum aucitur Nam quod Caietanus in commentari is super hunc locum asserit: institutionem lacramenti poenitentiae inde haberi, non praeceptum: certi minae saluabitur. Habetur enim neccssitas comparendi coram iudicibus a Christo constitutis, atque ex consequenti praecuplum consessionis i sine qua peccata nostra a sacerdotious iuste ae prudenter discerni, iudicariq, non possunt. Iam, quod haeretici tradunt, Innocentium tertium fuisse consessionis auricularis autorem, imprudentcr exrant. Leo si quidem Papa multis annis ante Innocentium praecepit consessionem , non
publice fieri , sed occulte . Quin etiam asseruit eontra apostoli eam regulam publicam confessionem postularit ut patet epistola. s . ad episcopos Campaniae: et. 69. ad Theodorum episcopum. Huius etiam rudici j sacramentalis apud sacerdotes meminit innocentius primus in epistola ad Decentium capi. Sed et Clemens in I. epistola ad Iaeobum fratrem domini, Petrum apostolum tradidisse refert , cogitationes etiam malas oportere Christia nos mox ad Christum illidere, et sacerdotious domini manifestare. Eius etiam est mentio apud Hieronymum in illud heeles ast. io. Si mordeat serpens in silentio, &c. Nam quod super Psal 84. reserri solet, sors tan reiicietur, quod commentaria illa, an D. Hieronymi sint, incertum est: quemadmodum lib. seeundus. De uisitatione infirmorum: et libellus Ad eo mitem, et liber De uera et salsa poenitentia, D. August mi esse negantur. Sed est tamen in Augustino Iocus, quem euertere ne Erasmus quidem potast in lib 3. De baptismo contra Donatist. eapit. I et I 8. ubi nititur iudicium hoc sacerdotale eodem hoe ipso Ioannis asserere testimonio uide etia, tractatu. 1. in Ρlal Ior.
sit per illud, Vt audiret gemitus compeditorum. Cyprianus quoq; sermone. s. De lapsis, etiam eos, qui eorde tant. tum
202쪽
tum lapsi sunt, docet , hoe ipsum, apud sacerdotes Dei dolenter debere confiteri. Poenitentiae huius insuper, quaelapud sacerdotes fit, mentionem feeit Tertulianus in libro, De poenitentia. Ambrosius autem lib. I. De poeni-itentia eap. 1. hanc sententiam eodem, quo et nos Ioannis testimonio confirmat. Nam alia, quae solent afferri, ut est illud Iaco s. Confitemini alterutrum, &e..Et allud Lucae. I . Item ostendite vos sacerdotibuΑ &c. non adeo si ima uidentur aduersus haereticos testimonia, tametsi diei etiam facile poterat . quod licet ex sacra scriptura huiuia
modi praeceptum non haberetur habetur tamen ex tradiatione Christi et apsestolorum : quς madmodum et alia pleraque naturae fidei documenta. Quod si rara apud antia
quos secretae consessionis mentio eii frequens uerδ publicae, ut in Concilio Niceno ea. 9 et aliis item plurimis, id sane nihil nostrae huic definitioni aduersatur. Ostensumeth si quidem, non solum ex traditione m*iorum, uera etiam ex euangelico testimonio: consessionem peccat rum sacerdoti fieri debere: quod quidem est de necessit te sacramenti. Secretam uero , aut publicam consessio- .nem fieri, prudentiae est naturali relibum, quae dictat, ut occulta peccata occulte, publica, publice iudicentur . Ad secundum argumentum, non posita mus breuiter re- .spondere: quoniam rei grauitas et utilitas multa nos dic , re eompellunt. quae praeteriri nulla ratione debent.
Primum igitur, eonLssionem integram esie debere, apud Theologos exploratissimum est: ut patet in . dist. Ιε. et I . ubi ea de re ab scholasticis Theologis di sseritur . Habetur autem manifeste huius assertionis definitio ici Concilio Vlorentino: ubi, posteaquam decretum elueonsessionem esse huius sacramenti materiam: ad consessione id pertinere definitur, ut quis omnia peccata sua, qu rum memoriam habet, integre eon teatur: et concilium Lateranense, in capi. Omnis utriusq; sexus, De poeuitenti js et remissionibus: Omnia cinquit peccata sua proprio sacerdoti confiteatur. Quod etiam usu totius ecclesiae declarari facile potest: nam, qui tacet aliquod peccatum mortale, eum communi consensu fideles damnant.
203쪽
Diuus quoque Tho. . d. t q r. arti 4. q. t. rationibus hoc suadere conatur. irima, quod eonsesso mutila, non est eonsessio , sed consessionis simulatio i non enam uero uult sanari ab illis morbis, quos explicat medico, qui alios tacet: cum medicina fit eadem omnibus sanandis institu tar quae ratio sumitur ex August. De uera et salsa poeniten. cap I s. Quid anti' ait uni calant, quae alii manifesta eo a seruant. Quod est ud hypochrysim tendere et semper cavere uenia , ad quam totam per frustra putant peruenire.' Secunda, quod consessio fit sacerdoti uire Dei eum spe veniae eonsequendae t sed impium est , a Deo dimidiatam sperare ueniam, De uera et falsa poenitentia capi. s. Ergo et a consetare impium est dimidiatam peccatorum remissionem expectare. Quae eadem est ratio Augustini in iulo capit. Is .
Τertia, quod satramentum Boe ordinatur ad medicianam omnium peccatorum mortalium, quibus sacerdos rationem adhibiturus est. Quod ni si eognoscat medicus aegri totam habitudinem, non potest prudenter media cinam apponere. Nam , quae uni morbo competit, alteri affert quandoque perniciem. Quae ratio sumitur ex cap. Omnis utriusque sexus: ubi. Sacerdos more periti medicit Innocentius ait diligenter inquirat peccatorum circunstantias et peccati 'uibus prudenter intelligat, quale debeat ei praebere consilium, et euiusmodI remedium adhibere, diuersis experimentis utendo ad saluandum ae
- Durandus tamen. R I . q. I s . hane quidem rationem calumniatur, sed eam tuetur Paludanus. q. s. eiusdem diastinctionis: ac multo etiam magis Adrianus. q . Deco fossione. Nos uerbistemur, conclusionem mathematica demonstratione plane exploratam haberi non posse: sed fide posita, afferuntur argumenta, quae probant, consentaneum esse, ita fieri oportere . Ac re uera, eum huius sacramenti finis, non tam uindicare sit, quam sanare non enim uenit filius hominis in mundum , ut iudicet mundu ,
sed ut salvetur mundus per ipsum, Ioannis 3 notitia, ne cessaria iudici ad hoe salutare iudicium, ex tali fines . tutis
204쪽
Iutis depromenda est. Tantum itaque criminum poenite consessori debet manifestare, quantum opus erit ad salubre poenitentis iudicium, atque uindictam . Et quoniad modum leges considerant, quod plerum quo necesse est: raros autem euentus negligere solent: sic et rationes I gis in ea spectant, quae plurimum accidere solent: quae uero rarenter incidunt, nec legem, nec rationem legis infirmant Compertum sit igitur , confessionem peccatorum integram esse oportere. Sed, an id sit de iure diui no, in dubium uertitur . Cui tamen ne longas moras trahamus breviter respondetur, consessionis integritatem
ex diuina institutione suisse. Qui enim consessionem instituit, non mancam et mutilam ,i sed integram inllitule . Dei quippe persccta sunt Opera . . ι lDeinde,matem sacramenti ex divina institutione suit. At confessio integra est materia huius sacrameli, ut Concilio Florentino definitur. Imo adeo , perspicum est,cum. formae absolutionis consessio mutila et dimidiata repugnet. Non enim absoluit ligatum,multis senibus, qui unum praescindit , aliis non praecisis. c Denique: Ioannis. ro Sacerdotes iudices constituuntuna domino ad remittenda pecca a loco Dei. Si ergo sacer os partem peccatorum remitteret, partem non remiti ret, quod paulo ante ratiocinabamur. et Deus quoquo partim absolueret, partim non absolueret, quod impium est. Cumq; omnium peccatorum mortalium sint iudi-ees: s quibusdam cognitis, ali js neglectis, reus absolus retur: proculdubio iudicium, non solum imprudens esset,
Porrδ, si omnia haec argumenta defuissent: usus Ecclesiae usque ab apostolis receptus id satis ostendit: semper enim intellexit ecelesia confessionem, quam a Christo aecepit, integram esse debere. ' :
Veruntamen adhue dubium est, An satis sit confiteri omnia peccata, quorum quis sorte memoriam habet: an oporteat etiam adhbere diligentiam, ut peccata in m moriam reuocentur. Nam uidetur, illud prius satis esset
quoniam in concilio Florentino dicitur, ad consessione q
205쪽
suis in articulo mortis deesse uoluisse: idq; eo magis , quo exemplo Christi sponsi sui sacere, et potuit et debuit:qucii rat in sacramento baptismi quod necessarium esse ad salutem uoluit nulli in articulo mortis defuisse
eea Necessitas non habet legem, ut habes in capit. quod. ri est.de regulis iuris, non ergo existimanda est ecclesia legem, qua praecisum amovet a sacramentorum ministerio ad xtreiam necessitatis articulum extendere u tae Praeter ea, odia restringi, fauores conuenit amplIac rim iraris regula tradit . Quod autem quilibet sa-
-απα iti, quemlibet possit absoluere, gra
t aest et fauor populi Christiani. Quocirca , ampliare minatim 'in moriis articulo poenitentiae possimus suscipere lacramentum: si alius desit. Quippe,non uideo causami ouare fideles in articulo mortis, presente sacerdote cathlico, priuentur sacramento ex diuina institimone ad salu- 'Quod utique esset minus tolerabile, quam in mortis articulo casus reseruare ; praesertim cum homines ser c, non contritionem, sed attritionem habeant, qua propter durum esset, hominibus maiori ex parte imbecillis,m t Iseulo uelle de esse. Quod si haec exceptio ministri catholici etiam per excommunicationem praecisi , iure'pdelanditur non est absurdum, et alios praecisos excipere, tantἰm in mortis articulo. Quoniam extrema neces, intas, siue corporalis, seu spiritualis sit, ab omni ecclesiae
β' τι obitet in eontrarium solet ex.24 q I. p. Audiuimus, per haec facile diluitur, ciu
206쪽
Ambrosias alta, De poenitentia, d. I capi. Verbum. et cap. I'oteli fieri; ob idque simili ratione soluitur. Illud autem quod opponitur ex cap. ultimo eiusdem causa et quaestionis, adversius hanc sententiam nihil penitus Deit. Primu , quod ibi sermo est de Eucharistiae Lacramento; quod non est sacramentum necessitatis. Deinde, quod id fecit He
mogudas, ne Arriano episcopo faueret; quem rex ob eum Pnem distinauerat. In quo euentu ne sacramentum quidem baptismi ab haeretico recipiendum esset. Nam, quod In extrauaganti, Unam sanctam de maioritate et obediencia Bonifacius docet, extra ecclesiam non elle remissionem peccatorum I et ex dictis modδ, explicari facile potest, et quemadmodum intelligendum esset, in superioris anni relectione docuimus. At, si quis communem opinionem sequi uelit. cuius
ad tertium ; et distin. II. quaestione. 3. articu . 3'. quaest. I. ad secundum, et. 3 p.quaest. 82. artic 7. ad lecundum respondere aliter potest, negando minorem. Nee est simile de baptismo et poenitentia, quoniam baptismus multis magis est necessarius, quam poenitentiae sacramentum'; eo quod non solum opus est, quatenus remedium peccati, ted uuatenus professio est Christianae fidei, et in Christum incor
Unde ad tertium argumentum, iuxta duas has differentes opiniones dupli diter item responderi potest-'Nam, dissicile est de doctissimorum uirorum iudaea re sententi js, et in medio seniorum, iuuenes sedere arbitros. Ita que ex his duabus utra sit opinio deligenda, prudentio rum ego et doctiorum arbitrio derelinquo.
Ad quartum, ubi difficultas est, a quonam habeat iuris
diri ionem, qui Summum Pontificem absoluit, communis Dpinio respondet, quod Summus Pontifex eligendo con-enorem, consert ei potestatem, quam tamen i pie exerc re non potest,ut diaconus, electus episcopus, potest demanare absolutio nem a peccatis et cum ipse tamen peccatores moluere non queat; quae est solutio Cardinalis Turre- cremata, lib. I. summae ecclesiasticae, cap. 98. et D. Bon
207쪽
Iudanus cadem dist. q. 1 et Capreo Ius eadem di. q. unica, artic 3 melius sentire uidentur , iurisdictionem, qua sacerdos electus a Pontifice eum abloluit, a Christo e fle,et nociab ipso Pontifice, quia Deus no deficit in necessar js. Quare Summo Pontifici de min iitro lacramenti od salutem necessaris prouidit. Item Summus Pontakx poli peccatum mortale factus est subditus in loro inter ore; nam obligatur confiteri sacerdoti,sicut et quilibet alius, qui mortaliter peccauit, iudicio huius fori sacra inent alis obnoxius fit ; ergo sine commissione ipsius eli in ecclesia iudex , cui
se ilicet confiteri teneatur . . Praeterea . Licet episcopus diaconus committere alteri
absolutionem possit; sed non tamen , ni si eorum, quorum est pastor committere potest, hoc est, uorum subditorum. At . Summus Pontifex non est pastor sui ipsus nee iudex, quamobrem sui ipsiu= absolutionςm committere alteri non potest. Nec me sugiunt , quae Cardinalis Caietanus, uir alioqui doctissimus, scripsit quaestione unica de mini- ' fro huius sacramenti; quae mihi non placent omnia sed humanorum ingeniorum ea, uel sors, uel conditio est alijs non placebunt nostra. Equidem quamdiu ratio melior non succurrit, non auderem asserere, confestorem
Summi Pontificis nullam habere iurisdictionis potestatem se per ipsum, nec a Christo, nec ab ecclesia, nec ab ipso Summo Pontifice, quod Caietanus uidetur admittere. An admittendum sit uiderint alii, nam ego, principium absolutionis sacramentalis existimo, non solam elle potestatem ordinis, uerum etiam iurisdictionis. Quippe, cuni ministo huius sacramenti iuxta Concilium Florentinum sit sacerdos habens autoritatem, uel ordinariam, uel ex commissione si perioris: cumque etiam sacramentum hoe iudiciale sit, ministrum eius, nisi iudicem Intelligere non ualeo ' iudicem autem sine iurisdictione, ne cogitatione quidem informare possum, eo uel maxime, quod minister huius sacramenti soluit, et ligat: ac proinde , iurisdictionis potestatem habet. Igitur, sicut Summus donlisex propter crimen haeresis subditus fit ecclesiae in foro
208쪽
exteriore, idque ex diuina institutione: si e per quodlibet mortale peccatum Ecelesiae subiicitur in foro interiori,
Christo iniri tuente et obligante Pontificem Summum, ut coram sacerdote compareat: tametsi hane illi dederit f cultatem, ut eligat, quem maluerit. Quam traditionem sicut et caeteras Christi, licet scriptas non habeamus, ab apostolis accepimus.
Itaque sacerdos simplex, cum initiatur, non ordinis modo potestatem, sed iurisdictionis etiam accipit, non limpi iciter et quantum ad omnes sed primum, luantum aduenialia peccata. D Tho. d. I 8 art. 3. q. I. ad tertium,et est
communis opinio Deinde, quantum ad mortalia: qui-: useusam peccator a proprio sacerdote solutus quoniam illud iudicium est poenitus arbitrarium, cum nulli tenear me subdere, neque apparet unde proprius facerdos habeat Iolus potestatem in illa peccata,cum non sit materia subiecta proprio sacerdoti . Praeterea, quantum ad omnia in articulo mortis: denique ad summum Pontificem absol-u en dum. Atque horum omnium radix eadem est: eteniim tui Capreolus et Durandus. d I9 4. diligenter annotaue-arui t in uniuersum apostolis dictum est. Accipite spiritum sanctum: quorum re miseratis peccata Sc. Restrictio . autem facta ex ipeciali commisso ne facta Petro: cui, quoniam claues tanquam primo clavigero collatae sunt, id consequenter est demandatum, ut eius autori latc, quicunque alius aperit, aperiat &c. nam illa commissio de aliis a Petro facta est: Ideoque Petrus, et eius successoresn
subiacent illi restrictioni, quin possint absolui a quolibet
Ad quintum uero argumentum, nonnulli respondent, illud uerbum domini, non de corporali seu sacramentali manducatione corporis Domini , sed de spirituali este intelligendum. Qui autem per fidem Chri sum habet in se
manentem , is spiritualiter manducat corpu,, ct bibit sanguinem: quia Christi membrum efficitur: ae proinde particeps ipsus, et carnis, et sanguinis. Id autem necessarium est ad salutem, non solum adultis, uerumetiam paruulis. Atque huius lenteatiae uidetur esse D. Thomas. 3.
209쪽
p u se . ars A. ad secundum et V 8o ain. 9 ad tertium .Et Hieronymus in primum cap epistolae ad Ephes: De eons a.
Σ. cap. Dupliciter. Io In o Omphnes homil 7 in Letii. et Rugust. lihh3i De doctrina Christ. cap. l6 mamissi e do cent, hunc locum figurat ellh accipiendum . ut per metaphoram, i credidim Chrissum, cimri r potatur, Jhri stum dicatur manducare. Eandentu; expC siti Otiem ubique locorum Augustinus pronat . ut tractarii in Ioannem. 26. et Es Etllb i. contra duas epist Pelae cap. 1 2 ct lib. I eap 4 De consecratione d. 4 cap. in ecclesia:'et capite sequenti: ubi et refert, Innocentium huius sententiar fuisse ac re itera fuit : Di patui in epistola ereasdem innocent ii
ad Concilimiti Cartaginense. Et ratio quoque illis luia
fragatur quia, si de sacramentali manducatione dominus Io queretur, salsum esset illud. Qui manducat meam carncm, et bibit meum languinem in me manet, et ego in iIIo, constat enim multos carnem Christi, atque eius Lan 'Euinem in sacramento accipere,et non eosdem in Chri lio manere. Item etiam'. um sermo unuiersalis Ili di si de la-' eramentali manducat ore intelligeretur, iam paruuli S Eliasti eucharistia nec 1latia ut uitani haberent in se meti piis,
quod est erroneum . Ae Laici praeterea sumptio huius sacramenti sub utraque specie es et ad uitam neccssaria; quae est haerem Luthurana. l . At uero, licet Dominus ibi de spirituali mandueati
ne sermonem faciat: non tamen excluditur sacramentalis: ut patct ex D Hugust. in Ioannem, tractatu 2 6 atque
ex. Thoma et . p. q. 8o art Vnde et eiusdem partis. q. ff. arti . ad lecundum. ait, illud uerbum Domini intelligei
dum esse de spirituali manducatione, et non de sola sacramentali. Non dixit. Et non de sacramentali. Quod autem de sun ptione etiam sacramentali uerba fiant, minit cile persuadeo . Primum, quia de suturo loquitur Dominiis dicens: Panis quem ego dabo , caro mea est nondum enim instituerat eucharistiae sacramentum . Dcinde, quia discernit manducationem et potationem , inquiens.'dini
manducauc rim carnem, et biberatis, Sc. ubi integrum lacazir entum carnis et sanguinis, quod in cibum et potum daturus
210쪽
laturus erat, aperie distinxit.. Accedit ad hoc, quod boannes Euangelista, si eo capite de Eucharistiae lacramento non stet siet mentionem. omnino nulla altassimi sacamenti rationem hanuisset . cum in reliquis sit Euangelii partibus, ne uerbum quidem ullum de Lucharistia secerit. Adde, quod plerique lancti de eucharistiae sacramento Illum locum interpret. ntur ut Chryloilomus in Ioannem ho m. s. et lib. 3. De dignitate sacerdotali capi. 4. et Augusti. lib.I. de Bapti L paruv. cari. 2 o. Ambros. lib. 4. De sacr mentis. Bernardus in sermone De resurrectione, cuius
initium, .Vicit Leo. Cyrillus quoque, ac Theophylactus
in commentariis super Ioannem et atque alii, quos resert Gratianus De consecrationed. 2. Certe ecclesia, cum a uersas haereticos de eucharistiae sacramento disputat,ex eo capite, uel maxime testimonia sumit. In Concilio pra terea Constantiens, fessione. II. cum haereticorum arg mento obiter responderetur, qui ex hoc tesimonio sum bant, Laicis sub utraque specie hoc sacramentum estς zonserendum e non eonfugerunt patres ad spiritualem manducationem, sed crediderunt , id quod dominus.dicit, Nisi manducaueriti, &c. etiam a Laicis sub.specie panis serii xi: cum firmissi me inquiunt) credcndum sit, sub utraque specie integrum Christi corpus et sanguinom contineri.
Et in elongum faciam) Concilium Ephesinum in Epistola ad Nestorium, hune ipsum locum , de quo disserimus, desumptione sacramenti corporis et sanguinis domini in te pretatur. Atque id nos late persecuti sumus: ut uim a
gumenti conseruaremus 3 scilicet, quod dissicilius cit, qua ut per illam priorem intelligentiam eludi possit. . Igitur, sui ex locis citatis apud. 3. Thomam colligere licet, testimonium illud, licet dissinuluer, utraque xamen expositione complectitur, et spirituat is et sacra mei talis manducationis. Non enim qui corporaliter dentibus terit eucharistiae sacramentum, habet ultam aetern .m znisi et spiritualiter manducet, hoc est, credat in Chri- sum uiua sideret Ecclesiastici corporis, cuius Christus caput est, membrum fiat. Ergo spiritualis manducatio per fidem, nastium est necessarium ad Miutem et adultis, hi et par-