장음표시 사용
91쪽
ceret ' . Infelix ego homo , quis me Iiberabit de eorpore mortis hujus Gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum . Hanc iste eum constituat, non in virtutis ejus auxilio , sed imitationis exemplo a quid amplius de illo sperare debemus , ubicumque gratiae nomen sub ambigua generalitate commemorat pCAp. XL. Ex libro ad Demetriadem Pelagii erris magis mussique comprobatur .
1 Tem in eodem Iibro ad virginem sa
cram , unde jam etiam supra disseruimus si , ubi ait et Subditi simus Deo , ejusque faciendo voluntatem, divinam mere mur gratiam On facilius nequam Diritui Spiritus Sancti auxilio resinamus . In quibus ejus verbis certe manifestum est, ita eum velle nos adjuvari gratia Spiritus Sancti , non quia sine illo etiam per solam naturae possibilitatem non possumus resistere tentatori, sed ut facilius reis sistamus . Quod tamen qualecumque &quantulumcumque adjutorium, eum ere dibile est in hoc conitituere , quod nobis addi a ad Rom. cap. . 9 a1. b Sup. cap.aa
92쪽
additur scientia , revelante Spiritu perdoctrinam , quam vel non possumus, vel difficile habere possumus per naturam . Ista sunt quae in libro , quem scripsit ad virginem Christi, advertere potui , ubi videtur gratiam confiteri , quae profecto qualia sint, utique cernitis .
CA P. XLI. Pelagium in libris quatuor pro libres arbitrio nullo modo a verborum ambiguitate dia fessisse. Orationes ad qui putarit adhibendas. Suae nam illi esset Gratia proprie dicta
I 'σπt, inquit, etiam recens meum opusculum , quod pro libero nuper arbitrio edere compulsi sumus, is agnoscent quam inique nos negatione gratiae iv famare gestierint, qui per rotum pene ipsius textum operis perfecte , atque integre Liberum arbitrium confitemur , is gratiam . Quatuor iunt Iibri operis hujus ,& hos legi, & ex illis sumpsi , quae tra Etanda & discutienda proposui, & ut po
tui pertractavi, antequam ad ejus has litteras , quae Romam mimae sunt , venire. mus. Sed in his etiam quatuor libris , quaecumque pro gratia videtur dicere . qua juvamur ut ' declinemus amnio ho-
93쪽
riumque faciamus , ita dicit, ut nullo mindo a verborum ambiguitate discedat. quam discipulis sic possit exponere , ut nullum auxilium gratiae credant, qua naturae possibilitas adjuvetur, nisi in lege atque doctrinae Ita ut ipsas quoque orationes , ut in scriptis suis apertissime assirmat, ad nihil aliud adhibendas opinetur , nisi ut nobis doctrina etiam divina revelatione aperiatur, non ut adju
vetur mens hominis , ut id quod sa-ciendum esse didicerit, etiam dilectione & actione perficiat. Ab illo enim suo manifestissimo dogmate non recedit omnino , ubi tria illa consti tui t , possibilitatem , voluntatem , actionem , & Iam possibilitatem dicit divino semper adjuvari auxilior voluntatem autem &actionem , nullo Dei adjutorio existimat indigere. Ipsum Mero auxilium, quo pos sibilitatem naturalem perhibet adjuvari , in lege constituit atque doctrina , quam nobis satetur etiam Sancto Spiritu reve lari propter quod & orandum esse comicedit. Sed hoc adjutorium legis atque doctrinae etiam prophetieis fuisse tempo ribus : adjutorium autem gratiae , quae Proprie gratia nuncupatur, in Christi
94쪽
esse arbitratur exemplo . Quod nihil c- minus ad doctrinam pertinere perspicitis , quae nobis evangelica praedicatur e ut videlicet tamquam via demonstrata . qua ambulare debeamus , iam viribus ii heri arbitrii , adjutorio nullo alterius indigentes, sume iamus nobis , ne desciamus in via, quamvis & ipsam viam contendat etiam sela inveniri posse mini tura , sed facilius , si adjuvet gratia.
CAP. XLII. Errorem Pelagii ex eavonitas Scriptu-- vis constare. Haereticos eas legere adsuum sensum; pro earum intelia seriptores catholicos nequAquam consulere.
HAEC ergo pro meo captu intellige
re potui in Pelagii scriptis, quan do nominat gratiam . Videtis autem quod qui ista sentiunt, ' ignorantes Dei justitiam ,suam voIunt constituere, di longe ab illa sunt quae nobis ex Deo est ,
non eX nobis, quam in scripturis lanctis maxime canonicis ad veraere atque Co gnoscere debuerunt . Sed quia eas secundum suum sensum legunt , profecto in illis nec aperte contuentur . Utinam er-
95쪽
go saltem in catholicorum virorum scriptis, a quibus eas recte intellectas esse non dubitant , quid sit de adjutorio diis vinae gratiae sentiendum , non neglia genter attenderent, nec suae sententiae amore nimio praeterirent. Nam iste ipse Pelagius in illo ipse recenti opusculo suo, cujus se commemoratione defendit , id est , in tertio libro pro libero arbitrio , sanctum Ambrosium quemadmodum laudet , accipite.
C A P. XLIV. Duomodo PelagiM B. Ambrosum lam verit, ct qua de caussa .
BEatuι , inquit , Ambrosius Episcopus, in cujus praeeipue libris umana elucet fides , qui scrip tortim inter Latinoo flos quidam speciosus enituit , cujus fidem puri mum inscripturis sensum , ne tui
micus quidem aurius est reprebendere . Ecce qualibus & quantis praedicat laudibus, quemlibet sanctum & doctum virum , neri quaquam tamen auctoritati scripturae canonicae comparandum . Quem propterea sic iste commendat, quia videtur sibi in quodam loco librorum ejus eo teste uti ' , quo probet hominem posse esse sinct
96쪽
Peccato I unde nunc non agitur , sed agitur de auxilio gratiae, quo ad non pec .candum adjuvamur, justeque vivendum.
C a P. XLIV. S.Ambrosius Pelagio oppositus demo fratur . Neminem posse quidquam vel incipere e Deo docet i Etiam in dilectione progredi ad beneficium gratiae pertinere praedicat.
A Udiat ergo illum venerabilem anti
stitem dicentem & docentem in se cundo libro expositionis ' Evangelii secundum Lucam , cooperari Dominum e tianti voluntatibus nostris. Vides itaque ,
inquit, quia ubique Domini virius studiis oferatur humanis , ut nemo possis aedificare fine Domino ; nemo eustodire Me Domis , nemo quidquam incipere sine Domino . Et ideo juxta Apostolum ' r Sive manducatis , sive bibitis, omnia in Dei gloriam facite . Videtis quemadmodum Sanctus Ambrosius etiam illud , quod sontent homines dicere, s incipimus , is Deus perficit , his verbis abstulit dicens , Neminem quidquam vel incipere sine Deo cItem in sexto libro ejusdem operis , cum de
97쪽
de duobus illis foeneratori S unius debitoribus ageret ' et Secundum homines , ininquit , plus fortosse esse*dit, qui plus debuerat ; sed per misericordiam Dominὶ caussa mutatur , ut omplius diligat qui amplius debuit , si tamen gratiam consequatur - Ecce apertissime praedicat ea- tholicus doctor etiam ipsam dilectionem , qua quisque u lius diligit, ad beneficium gratiae pertinere .
C a p. XLV. S. Ambrosium scripsisse quod Domini miserieordia is adjutorio fit, ut agatur poeniarentia a Dibus oculis Petrum Christus respe-
Ipsam denique poenitentiam , quam proculdubio voluntas agit, Domini misericordia & adjutorio fieri ut agatur . in decimo si ejusdem operis libro beatus dicit Ambrosius ita loquens et Bonae Iacrimae, quae culpam lavant. Denique quos
a S. Ambroseussuper Lucam lib. c. e. 3 .h Al. nono . Sed etiam in vulgata Ambrosiani operis distributione S. Ambrosii sententia , quam hies. Augustinus refert, reperitur libro decimo , n. 89.
98쪽
mo Petrus si is non flevit, quia non respexerat Dominus e negavit secundo O, non flevit, quia adhuc non respexerat Dominus et negavit icti terrio, respexit Iesus .is, ille amarus megerit. Legant isti Evangelium,& videant Dominum Iesum tunc
intus fuisse, cum a sacerdotum principibus audiretur et apostolum Vero Petrum soris & deorsum in atrio cum servis ad secum nunc sedentem , nunc stan . tem , sicut veracissima di concordissima Evangelistarum marratione monstratur.
Unde non potest dici, quod corporalibus oeulis eum Dominus visibiliter admonendo Tespexerit. Et ideo quod ibi seriptum est : Res Mit eum Dominus et intus actum est ἰ in mente actum est , in voluntate actum est . Miserieordia Dominus latenter subvenit, cor tetigit, memo Tiam revocavit , anteriore gratia sua visitavit Petrum , interioris hominis usque ad exteriores lacrimas movit & produxit affectum . Ecce quemadmodum Deus adju-
99쪽
adjuvando adest voluntatibus & actioniabus nostris . Ecce quemadmodum is velle θ' operari operatur in nobis . 'Item in eodem libro idem sanctus Αm
brosius sit Nam fi Petrus, inquit, Ia usese, qui dixit r Et si alii Dandalizatἐ
fuerint, ego non scandalietabor e quis alius jure dese praesumat Denique David quia dixerat β : Ego dixi in mea abundantia non movebor in aeternum et suam sibi jactantiam obfuisse profitetur dicens r Avertisi faelem tuam , factus sium conturbatus . Audiat iste tantum virum do centem , imitetur credentem , cujus fidem doctrinamque laudavit . Audiat humiliter , imitetur fideliter , non de se pertinaciter praesumat ne pereat . Quid in eo pelago vult mergi Pelagius , unde Per petram liberatus est Petrus e CAPR
100쪽
C A p. XLVI. Opponitur Pelagio S. Ambrosii sententia quod Deus quos dignatur vocat, ct quem vult religiosum farit.
ΑUdiat eumdem antistitem Dei in sex
to itidem libro ejusdem operis dicentem ' et Cur autem non receperint eum, Evangelista irae memoravit dicens e quia facies ejus erat euntis in Ierusalem , discipuli autem recipi intra Samariam ge fiebant . Sed Deus , quos dignatur vocat,
is quem vult, religiosum facit. O sensum hominis Dei ex ipso haustum sonte graintiae Deil Deiιs, inquit , quos dignatur vocat , On quem Tuis religiosum Deit. Vide te si non propheticum illud est sir Miserebor, cujus misertus ero, is miserisordiam praestabo cui misericors fuero . Et illud Apostolicum e Igitur non volentis, neque currentis , sed miseerentis Dei. Quia ut dicit etiam nostrorum temporum homo Dei β, quem dignatur vocat , is quem vult, religiosium facit. Numquid aliquis dicere audebit , nondum esse religiosum ,
a Lib. 7. num. 27. ad Luc. cap. s. v. s 3.b Exod. c. 3 3. v. Isac Ad Rom. e. g. v. 16. 4 Al, homo ejus.