장음표시 사용
161쪽
IA D D I E M x I. I V L. 1s quorum alterum Catholicorum , alterum Haereticorum doctrinam contineret ut quod illa probasset , ratum sanctumque haberetur: in latis autem voluminibus, et arca clausa, quum sexto post die ad Martyris sepulcrum rediissent, ac rursum aperuissent , volumen Haereticorum suh pedibus ejus repertum esse, volumen contra Catholicorum in ejus manibus inventum . E ον τον μαεν πων Aφετμων τ ι γ i m Yους ποδας αυτns in λειον , τον δε των Oρλδαων εν τ' χε ι κατεχραενον . haec facti summa est, de quo plerique Graecorum recentiorum meminere , quamquam non omnes eodem modo : a veteres silent , eosque inter Evagrius ipse , qui plura de Euphemia in historiam suam retulit , et Concilii Chalcedonensis Acta fusiori oratione complexus est. 3 Porro historiam hanc totam repudiat Baronius, cui absurdum visum est, Patres. veri deprehendendi caussa, ad miracula confugisse . qui sacros libros haberent et Ecclesiae Traditiones et Patrum veterum scripta . nec minus illa Stiltingo s displicuit , qui serius confictam putavit, caussa fingendi in Concilii verbis, quae retulimus, non inepte reperta , quod Patres professi sint , sanctae Martyris ope Concilium felici exitu esse absolutum . at siverha illa diligentius examinemus, facile, opinor, cuique appareat, insigne aliquid a Patribus praedicari, quod manifestum omnibus suerit , et suffragium ejus certa significatione prodiderit. primum enim dicitur cσπερ oratiαν ο/ λσνιαν, Tns πιςεωs παρ' nμων δεξαμενη τον Oρον , unde in Kalendario nostro appellatur Γυφωιια του O : quae si gnum aliquod prolatum indicant, quo Patrum conventum in sede
γαν κρατυνασα, plus aliquid produnt , quam tacitum consensum favoremque ejus nulli cognitum , unde Patrum definitionibus robur accedere non constabat. nihil autem prodigii significationem magis praeseseri, quam quod subsequitur , 5 χειρι 5 γλωτ p TMs παντων bripius επιψηψιπασα προς αποδBξιν. quis enim merum in hisce ve bis τροπον messe contendat , et manu ac lingua Concilio palam iustogatam rase putet dici, quae voluntatis suae indicium dederit nullum, propitia tantum credita Patribus, et communis sententiae
162쪽
fautrix quapropter Menologii Basiliani narrationi non leve pondus
asserunt Patrum Chalcedonensium verba: ut, quum prodigium aliquod a Martyre patratum enuncient, credibilia prope sint, quae factum illud comitata esse dicuntur . Nam quod absurdum Baronio videbatur , Patres in rerum con. troversarum disceptatione a veterum exemplis recessisse , id ut, que concederem , si abjecta veri inquirendi cura , totius controversiae judicium Martyri permissum suisse diceretur . at non ante ad eam conversi esse putandi sunt , quam Haereticorum refutata doctrina esset . itaque illi, quum recte sentire se scirent , et in eadem se fide esse certo nossent , quam Martyr professa esset, non jam sibi, sed Haereticis ad veri cognitionem Martyris testi. monium prodesse voIuerunt: ut qui Patrum dictis et comae uni Synodi consensu non movebantur, caelesti, si fieri posset, admoni. tione ac manifesta auctoritate compulsi, in Catholicorum denique
sententiam Concederent.1I His an iri adversis , Kalendarii quoque 'nostri testimoniis prodigium, qualecumque id fuerit, asserere pronum est . quis enim appositum illud του oρου sine caussa additum putet vel quis in illo
apertam Martyris su stragationem Significatam non agnoscat nam Euphemia του o Y nihil aliud est, quam ENpn ιιιοι Toν θρον. ut Patres Chalcedonenses loquuntur . sive quae definitionem amplexa est , quamquam λακων κως dictum non dissiteor, meque non Verbum , ε ed rem spectasse , quum reddidi rufragantis . vides igi. tur . ducentis ante annis , quam Menologium Basilianum vulgaretur , hanc Ecclesiae Constantinopolitanae opinionem fuisse , Chal. cedonensium Patrum definitiones ab Euphemia Martyre miraculo esse comprobatas; eoque nomine sollemnia ibidem acta , ut facti
Quid, quod ex Evangelii lectione prodigii quoque genus pene ob oculos exhibetur , quale Patres memorant illis verbis , Καιρι 5 ἹλωGp ταιs παGων 4brφοις επιψηφισασα προς απcδαινὶ nam praeter Evangelium , quod in altero ejus festo ad diem xvI men. sis Septembris praescriptum vidimus ex Luca , alterum etiam huic diei adsignatum est ex Matthaeo . in quo vocem ab Euphemia e sepulcro emissam significare voluerunt. huc nempe sine dubio illa trahebant, Και titου γυm χαναναια α ro των θιων εκπιωνεπαυοασεν, αυτη λεγουσα ' ελεψον με, Κπιε ψε δεαβιδ: et quae subinde , ni δε ελ θυα προσεκυνa αυτ' , λεγψα , Κυριε βαλ μ.ct.
163쪽
ac demum illa , Πτε α re ιθεις δ Inim , επτεν αυτy ' ω ε με γοαn σου n qui Graecam Latinamque consuetudinem norunt. quae semper obtinuit, ut loca Evangeliorum, quatenus fieri posset, anniversariae celebritati aptarentur , argumentum hujusmodi plurimum valere intelligent, ut opinionem illam apud Constantinopolitanos antiquam omnino et communem plane fuisse statuamus. nimirum comparatio illa erat quaedam inter Euphemiam et Chananaeam , qua indicarent, utramque praestanti fide fuisse, et Christum ab utraque Deum et Hominem agnitum esse , ac praeclara Consessione praedicatum: utque Chanan ea Iudaeorum perversitatem notaverat, sic ab Euphemia Haereticorum perfidiam esse retusam .
Quae ad Euphemiae honores pertinent, ea re lege superius ad diem xvΙ. mensis Septembris . quo die fusius de iis actum est . cetera. ut ibidem adnotavimus , a Stiltingo peti possunt. AD D I E M x v.
I In Concilio Romano, quod sub Gelasio Pontifice maximo
a Lxx. Episcopis celebratum dicitur anno cCCCLxxxxviI' Acta Ceryci et Iulittae inter apocrypha rejecta legimus. I atque eadem a Nicephoro Consessore multo serius notata invenio canone mI a quae tamen saeculo v I ' Theodorus Episcopus Iconii , conquisitis undique proborum virorum auctoritatibus conscripsit, ea sic Ruinartio probata sunt, ut ceteris , quae sincera habuit. libenter adin
Martyrium porro Cerycus, annorum trium puer, et Iulit tamater secisse dicuntur Tarsi in Cilicia sub Diocletiano: idque
164쪽
Tille montius ad annum Cccv. pertinere censet. 4 corpora prope Tarsum ab ancillis sepulta , tradit Theodorus, earumque alteram ad Constantini magni tempora superstitem , demonstrasse, quo loco condita essent: tum vero permultos de sacris eorum Reliquiis particulam aliquam sibi comparasse, quam pro munimento haberent .iI- Diem Martyrii Acta eundem designant, qui Festi est apud Graecos: nam Latini , uno excepto Kalendario Neapolitano . in quo hodie cientur , ad diem xv I mensis Iulii meminere . mirum autem , quanta in pueri Martyris nomine occurrat varietas 3 nam modo GDisur dicitur , modo oricus, modo Cyriacus : at Otacus tamen irequentius, quae Kalendarii quoque nostri lectio
Enimvero ut Tarsi Martyrum horum sepulcrum insigne suit, sic alibi sacraria iis dicata , constat. τον ναον του αγιου Κηρυ- εν Φασιλαιδι memorat Moschus , cs quam Phasaelidem Ptolemaei 6 esse puto in Iudaea sitam non longe ab Hierichunte e quippe et proxima urbi illi vallis eodem nomine appellabatur , 7 in qua Monachos templi conditores coIIocat Moschus . quod autem huc in axime pertinet , Constantinopoli, Menae Patriarchae aevo , m O nasterium sancti Ceryci suisse scimus, ex quo erat Marcus Abbas , qui libello subscripsit , πεσβυτερος κ nγουμε- μον' is ae mΚηρυ- . Reliquias etiam Martyrum ibidem fuisse. ambigendum non est, non modo quia aedium sacrarum dedicationes sine Reliquiis non fiebant, 9 sed etiam quia in monasteriis montis Atho , quo - Monachi cx urbe regia, fractis eorum rebus , non semel coniuge runt Martyrum horum Reliquias se reperisse non uno in loco , testatur Ioannes Comnenus in Descriptione montis Atho , quam Mont seu conius itcrum edidit. io III' Quaestio demum institui potest, quare locus ille e Matthaei Evangelio hodie legeretur, in quo de census didrachmis agitur, quae publicani a Petro solvi volebant , aut ab ipso Christo: quamobrem Dominus noster Petrum praeoccupans , Tι σοι, inquit, δοκεt Uμων', οἱ βασιλειs τηs γns απo τινων λαμβανους ι τελn
165쪽
απο των αλλοτριων. post quae Dominus praeclarum illud documentum subjecit: Aραγε ελευθεροι ει σιν οἱ ψοι ' ἰνα δε M.n σκαιδαλπωμεν αυτουsππευθHs Hs Tnν Θαλασςαν , βαλε αγκαρον : et quae deinceps. sed haec sane nihil ad Cerycum et Iulii tam, ut in Actis eorum rc cognoscere licet. idcirco suspicatus sum , Constan. tinopolitanos in ea opinione suisse , Iulit tam hanc nostram non aliam esse, quam quae a Basilio celebratur, D et Caesariensis matrona suit longe ditissima. nam haec a primario viro in judicium vocata, quum jus suum strenue peISequeretur, bonaque sua repete. ret, quae jam adversarius per vim et fraudem ademerat; objiciente illo , lege ei agere non licere , actionemque non esse , quod Christiana esset; nam id tum sanxerat Diocletianus ; Iab novo accusationis genere nihil commota, magno animo praeter fortunas suas vitam quoque, Christianam se professa, Martyr profudit. huic vero quadrare illa videntur Αραγε ελευθεροι εισιν cI ψοι, quod nem. pe Christiana prosessio obesse illi non debebat , quominus bonorum suorum domina esset, et ingenua ac libera haberetur, itaque communia libertatis jura retineret: quae tamen , ne cui offensioni esset , ἰνα μn m ανδαλσωμεν αυτο , ultro bonis suis cessit. tam. quam si libertate excidisset ue quemadmodum et Dominus noster . qui nulla lege tenebatur, nummos , qui census nomine ab aliis pendebantur , solvendos curaverat . eo autem facilius in gemina Iuli ita errari potuit, quod Acta Ceryci et Iulittae corrupta suerant, ut jam monuimus; et oratio Basilii ad manus esset, de cujus fide dubitare nemo pOSSet.
166쪽
Ι- Cur hoc potissimum die sacri Concilii Chalcedonensis me
moria primo loco proponatur , satis exploratum non est . neque
enim Synodo illi, quae anno CCCcLI absoluta fuit, finem hodiernus dies attulit . quod si in Actione ultima notam temporis mendo non carere Iiquet. I extra controversiam tamen est, Concilium I . trum mense Novembri dimissum esse . itaque in die hoc lcgendo aliud aliquid Graeci sequuti sunt: nec tamen commemoratae nuper Synaxeos sanctae Euphemiae rationem habuisse puto, ut quam proxime Concilii, quod illa foverat, memoriam recolerent. ab Enimvero quia in Conciliis efferendis ordo non servatur , et primum cietur, quod quartum fuit, hoc mihi indicio est , tria illa antjquiora non ante in Fastos relata esse ; imo Chalcedonensis caussa simul omnium festum celebrari coepisse . illud sane compertum habeo, quum Anastasius Aug. ducem se illis praeberet, qui Chalcedonense Concilium nefaria proditione damnabant , primum apud Palaestinos Theodosium Coenobiarcham in suggestum ascendisse, et magna voce clamasse , 3 Si quis quatuor sanctar Synodos non tanti esse aestimat , quanti quatuor Evangelia , sit anathema. porro hac tanti viri tam aperta prosessione multorum animos commotos esse , et consilium exinde initum , ut sanctae Synodi in sacris Diptychis scriberentur. idque , ut de caelo tactus periit Anastasius, sub Iustino persectum esse reperio . nam de hoc
Cyrillus Scythopolitanus in vita Sabae cribit : Βουι- --α
167쪽
autem id mense Augusto Hierosolymitani peregerint . veri , opinor , simile est, Iulio mense, atque hoc ipso die apud Constanti. nopolitanos , regia urbe ceteris praeeunte , primum esse factum , anno Oxv III quo Iustinus imperium suscepit. nam quae in Concilio Constantinopolitano II Collatione II a gloriosissimis Iudicibus de Iustiniano praedicantur , his verbis , Sanctas quatuor Synodos majestas ipsius sacris Ecclesice Dipochir inseri et praedicari fecit: quod ante imperium divinitur ei datum in saneIa Ecclesis ustu pro aedebat, haec mihi assentatorie potius, quam vere prolata videntur . neque enim dubitare licet , id a Iustino primum esse factum, affirmante rem Cyrillo , qui proximus eorum temporum fuit , et apud eos scribente, qui plurimum in ea controversia versati suerant . quid , quod praeter Cyrillum Monachos Constantinopolitanos testes habemus, qui quo die , quave ratione peracta illa sint, in libello, quem Synodo sub Mena coactae obtulerunt , diserte exponuntὶ narrant nempe eodem illo anno, die Dominico, qui erat Iulii mensis xv. quum in templo Sophiano Ioannes Cappadox Patriaruch a circa Ambonem staret, eique Clerus adsisteret magno populi conventu, communem suisse omnium vocem mirumque consensum adclamantium , ut sacra IHI' Concilia in Diptycha referrentur , et Severus damnaretur z.tum Patriarcham in Ambonem adscendisse, et multa praefatum, quibus populi motum sedaret , rem in diem proximum, id est in hodiernum distulisse: Tνουιομεν τp υ αε
168쪽
die prom Issi fidem a Patriarcha praestitam magnis totius populi adclamationibus: tum epistolas reserunt, quae a Patriarcha scriptae de ea re fuerunt ad Ioannem Archiepiscopum Hierosolymorum, et Epiphanium Episcopum Tyri, cujus item responsum exhibent docentis , se eadem peregisse Tyri die xv I mensis Septembris ; paullo serius, quam ea Hierosolymis facta fuerant, vel quod plusculum distaret, vel quod citius conventum agere non potuisset. Exinde nihil quatuor hisce Conciliis sanctius haberi coepit: quo pertinent Iustiniani ipsius verba in lege viI ad Epiphanium Patriarcham: s Nullus Daque frustra nos turbet spe vana innixus. quasi nos contrarium a supradictis quatuor Conciliis fecerimur, aut faciamus , aut fieri a quibusdem germittamus, aus aboleri eorandem sanctorum quatuor Conciliorum piam memoriam ex dissis Ecclesiae Dipochis sustineamus . spectant eodem quae Gregorius magnus initio pontificatus sui ad omnes Patriarchas scripsit: O Sicut sancti Epangelii quatuor libros, sic quatuor Concilia ruscipere et venerari me fateor : Nicaenum scilicet, in quo perversum Arii dogma d a ruiIur, Constantinopolitanum quoque , in quo Eunomii et Mae donii error convincitur , Ephesinum etiam primum . in quo Nestoria impietas judicatur , Chalcedonenie vero, in quo Eutychis Di storia ne pravitas reprobatur, tota devotione complector, integerrima approbatione custodio. Porro ad Conciliorum illorum memoriam celebrandam aliquid
etiam pictorum ars contulit . nam ut monumenta illa mittam , quae
Romae et Hierosolymis suisse scimus, Constantinopoli spectatissimo in loco , quem Mηλιον dicebant , ad Leonis Isauri tempora manserant picturae , quae Concilia illa repraesentabant: quibus deinde quintum et sextum additum fuerat . rem sic perstringit Stephanus Diaconus Ecclesiae Constantinopolitanae in vita sancti Martyris Stephani junioris , quam in Analectis suis edidit Montiauconius. Eν τουτ* γαρ τιν δR-σιε τοπω εξ αρχαιων των πιο ν 5
nis Diaconi Epilogo , Concilium sextum a Bardane de Ietum fuerat, alia pictura inducta, quae paullo post sublata est , ut iterum ibi. dem sacrum illud Concilium depingeretur . e της αυτm ἀγιας θ
169쪽
i IV At Festi hujus ratio post saeculum vuΙ immutata est. nam in Menologio Basiliano suos Conciliis plerisque dies adtributos, videmus. Nicaeni enim primi memoria agitur die xxvmb mensis Maii: Chalcedonensis unius hodie: tum Nicaeni secundi die xis mensis Octobris . contra in Menaeis hodie sex Synodi commemo rantur , quo Ordine celebratae sunt : septimae autem Festum agitur Dominico die , qui primus est post diem xI mensis Octobess. I i I Iam de Concilio etiam dicendum, quod Constanti iam poli sub Mena Patriarcha coactum est anno DxxxvI vI' nonas jas. hujus in Menologio Basiliano mentio fit die xxv. hoc titulo:
ΜΗ- Yων αγιων SE πατερων ὐλων το ν εν τp E Tin οδορ συνελθον- των. in Kalendario autem nostro memoriae ejus celebrandae praescribitur dies Dominicus, qui diem xvI Iulii mensis consequatur. at neuter dies Synodi absolutae proprius haberi potest, quum Actio illius ultima in diem pridie nonas Iunias reseratur . 7
Quum autem ex ipsa Synodo, cujus Acta exstant, sciamus, Vocatam eam esse καθ ' Ανθιμου κ. Σεβροου, mirabere , in Kalendario scriptum esse os κατα Σει που του δυσεβουs . de Anthimo nihil dici. hic vero non asseram , Constantinopolitanos Patriarchae sui memoriae parcere voluisse , nec quaeram , cur ceterorum item , qui simul damnati sunt, nomina praetermissa suerint . magna quippe erat caussa, cur Severus cieretur, qui omnium, dux fuerat , et quo damnato , assectae ejus omnes conciderant. de eo. Anastasius Antiochenus ac simul de sociis , 8 Aποβαλλεται, inquit, ' αγια ΕκκλnGα 5 Eυτυχεα κ Διοσκορον α Θεοδοσιον Πετρον 5 Tώλο- Θεον 5 Ιουλιανον κ Γαὶ ανον 5 Βαρσανχ φιον 5 Iακωβον κ το= Eξαρχοντα δεκακερατου ταυτης πχης ρας Σεβηρον. contra hunc autem potissi,mum magni quoque Monachi Theodosius et Sabas Anastasio Aug. scripserant Hierosolymis, tamquam omnium malorum auctorem et Catholicae Ecclesiae hostem : 9 Τουτων δε πανσων αρχη os 5 αυ
Fuisit sane a Melesia et Euryehem et Dio- μνro horum omnium aueror et opifere exstitie reorum et Theosostum et Petrum et rimot e- qui ρν idem et ab initio Aeepfialus et Aposckium et Iulianum et Ga num et Barran filum sta est . Gνerus, quique Antioefiiae Attiates et Iaecibum est eo nuti hujusee gregis dueem in exitium animae suae eommunispus εσθυε&S- erum . plura vero de Haeresiarcharum epi- cae , Deo ob percata nostra peνmittente, pro thetis congessit Isaacius Habet tus ia Archie. motus est, nec non sanetos patres nostros , eui
170쪽
μεγαλnς Eκκλησιας. IO templum porro indicari hoc loco existimat Cangius, D quod a Leonis magni uxore Vcrina Aug. aedificatum esse superius adnotavi miis. ia) congruunt sane Iustiniani Verba, I3 a quo dicitur o προσκυνπros εικος Tns αγιας εisi Παρ
cidentale esse censet Valesius quamquam vetustiorcs Graeci portam mediam inter ανδρωνιτιν et γυναικωνων privatarum aedium Blεσαυλον appellabant , non item atrium . sed multa vult usus , quem penes loquendi arbitrium est . t Synodo autem huic praeiverat Agapetus Pontifex maximus, qui Rege Theodato urgente Constantinopolim prosectus fuerat . jam cnim Anthimum honore abire coegerat , Mena ei suffecto . et Severum cum toto illo Monophysitarum grege damnarat. Patres 'numero sexaginta quinque convenisse, legimus in Menologio Ba Siliano : at ex Actis subscripsisse apparet in Actione mI septuaginta quatuor , omnes Episcopos praeter quinque in serioris ordinis, qui tamen Episcoporum suorum vice fungebantur et in Actio. ne v. quae et ultima , nonaginta.