장음표시 사용
61쪽
etiam prodigia jam monachus et presbyter patrasset: quum eum nempe Marcianus Aug. Constantinopolim adire jussit. festum ejus apud monasterium Callistrati actum , tradunt Menaea .
Ι Ηie ille est Pamphilus, unde cognomen sibi sumpsit Cae
sariensis Eusebius, qui et vitam ejus ac martyrium tribus libris perscripserat, quos jamdiu amisimus : Martyr clarissimus et M a tyrum dux, qui Caesaream Palaestinae anno CCCviI hoc die illustri morte decorarunt. ab Acta eorum Graeca eXstant, quae PapebrOcnius edidit Ib eaque ex illis Eusebii voluminibus delibata videntur, quae modo memorabam : quemadmodum et titulus eorum in codice Mediceo testatur , unde exemplum habuere Hens che
Eυ σεβιου του fuαμ. φιλου. quamquam Valesius putavit, Sumpta ea esse ex capite xI Eusebii de Martyribus Palaestinae r dissentiente Pa-pebrochio , qui censet, hoc Eusebii caput breviarium esse extremae narrationis , quam idem in illa trium librorum historia uberius explicaverat . Numerum Martyrum , quem Kalendarium nostrum non des, gnat, distincte Eusebius nos docuit: 6) Δωδεκα μησαν os
numero duodecim , Prophetica quadam seu PO eius Apostolisa eratia simul D numeri aequalitate donati: quorum prineus eminebat Pam Philus , solus ex illorum numero presbyte δε vud Caesaream dignitate decoratus s
62쪽
ιυιοπς ετυγχανεν δ Παμψιλος. nomina Vero eorum sunt Pamphilus. qui in Menologio Basiliano mendose παμφιος dicitur, Valens Diaconus, Paullus, quinque Aegyptii, qua profanis nominibus abjectis, ct appellatione sacris e litteris sibi adoptata, dicti sunt Elias , Hieremias, Hesaias, Samuel, Daniel, denique Porphyrius, Seleucus , Theodulus, Iulianus: hoc nempe ordine martyrium eorum exponit Eusebius. II Horum Martyrum memoriam in templo Sophiano cele
Θεου λαω τιμασθαι παραλειμενα . existimo autem , in Kalendario nostro Caesaream ipsam . qua in urbe Martyrum horum corpora composita suerant , Mαρτυροπολιν appellari οῦ cui merito. nomen a Martyribus tribui potuit , in qua magno sane numero clarissimi Martyres teste Eusebio 7 eXstiterunt. nec vero alia verborum vis est aut esse potest et Scriptum quippe Vides mμφιλου 5 τιουν συν
sit, qui in eadem urbe sepulti essent, in qua et Pamphilus sepulcrum habebat.1 1Ι Haec utique plana videntur et at si te ad Menologium Basilianum converteris , suspicio tibi de mendo orictur , resque diversas simul junctas, ac unam perperam esse factam e duabus. facile judicaveris . nam hoc ipso die proponitur Συιαθρωσις 5 μνημn των εν MNτ onora λMιανοον των αγιων Mαρτιφων, 5 Mαρου Θα του Eπισκοπου. tum narratiuncula titulo subjecta hujusmodi: M, Tutham nempe a Theodosio magno ad Persas legatum esse , illic eumdem summo in honore habitum cum ob virtutem, tum quod Regis filiam a Daemonis vexatione liberasset et itaque maximam auri vim ei a Persis oblatam, pro qua ipsum potius rogasse , ut sis sibi esset Martyrum Reliquias colligere , alioque transferre :
Quum vero aequo ὁellua ulla neque aνis in puleherrimA templorum eellis saerisque aedi Restu an ε , D sis caνente, accessisset, cor- ulis composita , quo eos populus Dei Perpetua ora , quae tamquam Mirantia D intacta re- memoria venoraretur amanserant , fionorem D sepulturam , ve par de MH. Palaesi. c. i. & deinceps . ν se, rortita, is repulcrum rito inlata sunt, O
63쪽
Regem porro adnuisse , ac Marulliam translata inde Martyrum Corpora uno in loco composuisse, et urbe adstructa, nomen huic a Martyribus indidisse . demum longo post tempore , eodem illic die , quo Martyres condiderat, mortuum esse , ac prope illos sepultum . Enimvero Maruthas iste minime fabulosus est, ac revera Epi. scopus suit, cujus et Socrates et Sozomenus et ipse Chrysostomus
meminit, 8 de quo etiam multa habet in praefatione ad Acta Martyrum Orientalium et Occidentalium 9 Evodius Assem anus. verum nihil ille ad Theodosium magnum : floruit certe Arcadii et Theodosii junioris temporibus , ut legationibus Persicis multo serius sunctus esse dicendus sit . Io rursum Martyropolis illa. quam ipse aedificasse dicitur, idemque Episcopus rexisse, antiqua urbs erat Mesopotamiae , cui nomen SamoI aut Suma suisse videatur: nam Photius O Marutham Episcopum facit του Σουφαρηνων 5 Σαμου, quae fortasse a Suma Ptolemaei non differt: Pro
copius autem, Io εν Αρμενιφ τs καλου λεγp πολις εοι, MasTUO ' λιs ονομα. . quamobrem labat Menologii auctoritas , in quo nec de legationis tempore vera traduntur, et urbs ab incohato exstructa dicitur . quae alio nomine jam exstabat et eadem enim esse videtur Procopii Martyropolis et Samus Photii in Sophanen eaut Sophare ne sita . nec vero mutatae appeIIationis caussam alii iradiderunt : et Maruthae adversa a esse tempora crediderim , quo. minus Persarum Martyrum Reliquias alio transferret et quum Theodoretus annis xxx. Christianos in Perside vexatos scribat, cis Κιιιπιακος α διεληλυθοτων ετων n ζ λn μεμενηκενὴ quos annos a temis pciribus Ioannis Chrysostomi . quibus Maruthas, teste etiam Pli tio, ci Episcopus erat , numerasse dicendus est. ipse enim Chry.sostomus multos a Persis aevo suo Ob Christianam professionem
necatos diserte assirmat, ετι θ Hιν , Is) in ea scilicet homilia. quam contra Iudaeos et Gentiles ab eo Antiochiae habitam anno CCCLxxxviI, Mont seu conius in monito scite ostendit. io quod si post annos illos triginta Marulliam demum impetrasse dicamus, ut sacris pignoribus potiretur, nimium diu vixisse putandus erit.
Et annos triginta integros tempestas pere duravit a
64쪽
ο, COMMENT. DIURNO R. LIB. VI.
quippe qui xpονοu ύ:vον, post illam Translationem et urbem aedi. 1icatam , Martyropolitanis praefuisse feratur. Quae quum ita sint , Martyropolitana illa Reliquiarum historia sortasse post Kalendarii nostri aevum prolata primum, et in Me- nologio descripta est: ejusque Translationis memoria huic diei at-. tributa, quod jam in Kalendariis Martyropolim hodie cieri vidis
soni , quae tamen Caesarea esset . nulla enim in Kalendario nostro Marulliae mentio, nec quispiam Pamphili Martyris Corpus in Armeniae fines ipsamque Mesopotamiam translatum esse somniavit. AD DIEM x x I I I.
Ι Graeci miro consensu diem hunc Polycarpi Martyris memoriae sacrum habent, quos sequitur Kalendarium Neapolitanum . at Latini sestum ejus vib kal' Febr. plerique celebrant . Vetus autem controversia est, quo die martyrium suum con Summa Verit . in epistola Ecclesiae Smyrnensis, sub finem legimus, Mαρτυ δε o μιακ ως Πολυκαρ ros MLmos δευτ 3. ἴσαμιενου, προ εχ Ιακαλανδων Mαὶ ων, σαββατον μεγαλ* , - φ ογδon. sed diei tamen incerta lectio est: nam auctor Chronici Alexandrini pro Mαὶαν legit δεπριλλιων, antiquus autem epistolae interpres MVτιων : quam lectionem Graeci quoque probare videntur, qui Natalem ejus vII' kal. Mart. sive die xxiiI Februarii consignarunt. itaque eamdem
amplexi sunt Florentinius, ci Valesius , ab Tille montius . 3
eadem demum et Magochio placuit , qui dissicultatem etiam ex Sabbati magni appellatione petitam elevavit, ) optime ratus, Christianos Smyrnenses non Iudaicum sestum . sed diem Domin b
65쪽
cuin eo vocabulo designasse: quorsum enim Hebraicum Sabbatum pro temporis nota usurparent , quod nullo modo ipsi servabant ritaque et Παρα NGυην idem non seriam v I apud Christianos , sed Sabbatum appellatum censet, quod nimirum is esset tum diei Dominici sive Sabbati magni Παρασκε . quum autem anno CLxvII dies xxiiΙ Februarii Dominicus fuerit , s in eum item annum Polycarpi martyrium merito reseretur, quem Valesius Statii Quadrati Proconsulatui, sub quo Polycarpus lauream adeptus est, apprime respondere ostendit . nec huic sententiae obest Xanthici mensis nota, quem pro Aprili perperam habitum esse, Valesius idem et Florentinius demonstrarunt. eum quippe ordinem mensium cum reliquis Asian s servare Smyrnenses debuere, qui communis erat, atque adco Xanthicum a die xxiI Februarii incohare . Socios martyrii habuit Polycarpus viros Philadelphienses duo. decim , vel certe undecim : nam lectio variat. 6 ceterum , ut
II De mortis genere haec Sunt in Martyrologio Romano et Sedente oconsule , et uniperso populo tu amphitheatro adversuscam personante , igni traditus est, et quum ab eo minime laederetur , gladio confossus, marorii coronam occepic. at si epistolae verba perpendas, hoc potius Smyrnenses Scribere videntur , sic
eum igne circum ardente enecatum, ut flamma tamen corpus non laederet, et suspensa fornicis instar, aut tamquam velum sinuata concluderet: Και ην tis με ν ουκ δε σαρξ καιo με-n , αλλ' es. χρυσος αβ υῆρs εν καμι cii πυρουμενos . vim quoque agnis adurentis sic indicant : Κω γαρ ευωως τοσαυτns αντελαβομεθα , cos λιβανωτου πνεον-τos , n αλλου τινα των τι λιαν αρωματων. quod autem confector
immissus fuerit, qui corpus gladio confoderet, non id factum dicitur . quia viveret, sed quia flammis non consumeretur , ut uois lebant : quae ctiam caussa suit, ut deinde in ropum iterum injicerent . nam quod in epistola Ecclesiae Smyrnensis additur , post consectoris ictum columbam demum, eXire visam, cenλθε περτερα,
s) Τillemoni. ibid. p. 6 8. Q v. Vales. ibid. in adnotat.
') Solus omnium fiominum memoria ae fa ma praecipue eelebra υν , adeo ut nomon ipsius tibique terrarum aliam a Gentilιbus commemo
ut earo assa videsatur , sed stetit aurum Dagantiam in foνnaea eandens o tantam quipp. fragrantiam odoνalomuν . de si rus aut aliud quodIam pretiosorum aromarum oluisset a Gammis pretiosissimis eariora Dauro probatiara
66쪽
de ea nihil Eusebius aut Rufinus tradiderunt. de Polycarpi auten
aetate Irenaei discipuli testimonium habemus, qui eum senem admodum obiisse scribit: 8 Eπιπολυ γαρ παρεμHra , 5 m iv γ γι λεα, s 5 επιφανεςατα μαρτυρησας . ad quem locum Masia
suetus, si PolIcarpus, inquit , sit Angelus Ecclesiae d-rnensis . ad quem Grissus locat 1I 8. scribi jubet. egerit neceIIe est Lxx. annos in Episcopatu, et proinde obierit eenteuari' major. Ossa sanctissimi Martyris et Episcopi sui legerunt Christiani.
quae iis suisse perhibentur τιμιωτερα λιθων πολυτελων, κν μιι Yερα υπε χρυ οντ eaque, ut par erat religiosissime condiderunt. partem vero aliquam Reliquiarum ejus alio subinde transmissam testantur Ecclesiae , quae de iis aliquid ad se pervenisse confidimant. 9 de Constantinopolitana tamen nihil mihi exploratum est. nec de templi honore quidquam comperi , quo tantum Martyrem in urbe regia caruisse non puto : praesertim quum Me nologium Basilianum Θαυματουργουντα appellet ἐωs του νυν , quae verba de
prodigiis profecto, quae in ipsa urbe fierent, intelligenda esse cre. diderim. DI' Hunc vero diem, nam hoc quoque adnotare juvat, quam illustrem reddiderat Polycarpi martyrium , tam memoFandum postea Ecclesiae secit hostis ille Christiani nominis Diae Ietianus . edicto hodie Nicomediae proposito, unde saeva illa Christianorum per orbem Romanum clades initium habuit . Inquiritur . inquit Lactantius, io peragendae rei dies aptur et felix ; ac potissimum Terminalia deliguntur , quae sunt aure diem viI kalendat Martias ;ut quasi terminus imponeretur huic religioni. II Ille dies primus Ieti primusque malorum Caussa fuit, quae et Uri et Orbi terrarum aetiderunt. quamquam malis in illis
magnum quoddam Ecclesiae fuit honum , quae iterata Polycarni et Ignatii et ceterorum insignium Martyrum exempla vidit I praeclarisque rursum victoriis aucta , nomen Christianum , quo crudelius saevirent hostes, eo citius propagari mirata est.
67쪽
I' De Inventione venerandi Capitis Ioannis Baptistae Graeci passim Latinique in Fastis suis meminere : atque hoc ipso die geminam Inventionem celebrant, primam scilicet, quum Hierosolyemis in v ntum est , et alteram , quum Emesae , quo adlatum sue rat , rursum multos post annos repertum traditur . Sed nec Vete rum scriptorum narrationes concordant, et recentiorum judicia di- crepant. I qui quidem non sine caussa veteres illas narrationes in suspicionem vocant. constat enim minus eas antiquis esse pro baras . qui sane plura tum rescire potuerunt, quae nobis Vetustas Subduxit . exstat nempe Decretum, quod Gelasio tribuitur, et a quibusdam etiam antiquius habetur: in quo de illis n. IHI' pronun
ciatum videri possit hoc modo : Item scripsum de inventione Crucis Dominicae, et alia serjIura de inventione Capitis Ioannis Bapsi-Itae , noPellae quaedam relationes sunt , et nonnulli eas Catholici Iegunt . sed quum hae ad Catholicorum manus pervenerint , beati Paulli Apostoli praecedat sententia , omnia probate , quod bonum eit
tenete . Verum enim vero convenire inter Omnes dixerim , sacrum
illud pignus Hierosolymis primum in lucem emersisse , et in Monachorum potestatem migrasse. exinde alii cum Soet omeno in Cl. liciam . mox Constantinopolim perlatum a .contendunt: alii contra Emesam in Syriam delatum , ibique abditum confirmant, ut et Marcellus Archimandrita , qui sacrum Caput invenit, et Marcellinus Comes tradiderunt e deinde sub annum occLx. Emesa in Arabum imperium redacta, Comana translatum ajunt, atque hinc demum anno ocCcxIiI' Constantinopolim pervenisse. 3 at ne ho rum quidem opinio satis explicata est; deque tota hac historia Ie-
68쪽
gere praestat , quae Cangius singulari opere sustus tractata reliquit , et quae postremus enucleare Paclaudus conatus est. s una hic tantum Marcellini Comitis verba proferam auctoris antiis
qui , et Valesii judicio gravis ac diligentis: qui Capitis Inventionem ad hunc diem atque ad annum ccccviI' refert. 6 me igitur , inquit, venerabile Caput sub Vranio memoratae Emesae Episcopo civitatis per praefatum Marcellum presbterum constat inventum Vineomalo et Opilione Cor. mense Februario die xxmD m dia jejuniorum paschalium septimana . Imperatoribus vero Valentiniano et Marciano regnantibus . tu vero de media hac jejuniorum septimana videsis, quae Tille montius adnotavit, 7 ut nodum illum dissicilem expediret.
II- Syuaxin hodie celebratam in Ioannis aede , quam εν τοις Σφωρ ne appellabant , Menaea tradunt . ceterum in aliis etiam . quas memoravimus superius, sollemnia peracta esse, quis dubitet 3 praesertim in ea, quam Theodosius in Hebdomo aedificarat : ubi et caput sancti Ioannis adservari credidit Soz Omenus , ac multo
post hujus tempora assirmavit Codinus. 8
69쪽
Ies complectitur hic mensis non amplius quatuor , qui statis quidem sestis adsignati essent et na m conceptiva sollemnia honam plerumque Martii partem sibi vindi. cabant , Paschalis in primis celebritas , quam nempe
et sancta Hebdomas praecedebat, et sacra Diacaenesimus Sequebatur ; quemadmodum sub operis initium de ipso Codice nostro disserentes adnotavimus . tum ea etiam , quae in adscriptis diebus occurrunt, plana sere omnia sunt, nec longam commenta tionem requirunt. itaque lectorem hic non multis morabimur. AD DIEM vix I I.
I. Status hic dies non apud Graecos solum , sed etiam apud Latinos veteres suit, quo quadraginta Martyrum memoria coleretur ; apud veteres, inquam , Latinos: a saeculo enim superiore I a nos
70쪽
4s COMMENT, DIURNO R. OB. vi I.
nos postridie celebramus, die hodierno sanctissimae viduarum Franaciscae matronae Romanae addicto, postquam ei caelestes honores ab Ecclesia rite decreti sunt. vix autem Fastos usquam reperias u I-Ios , in quibus Martyrum horum mentio facta non sit: adeo ma
tyrii eorum fama illustris fuit, et apud omnes nationes pervagata gloria est i a ' Milites hi erant, atque , ut Gregorius Nyssenus testatur , ex ea ipsa Legione , quae sub M' Aurelio adversus Quados militaverat, precibusque sitienti exercitui pluviam a Deo impetrarat . tota enim legio , quae xiI Fulminans dicebatur , jam tum Christiana erat , ci eademque Eusebii etiam aetate perdurabat : a cujus statio a Titi Aug. temporibus prope Melitenen in Armenia suerat.
Sebaste autem Martyrum nostrorum arena fuit , et sub Licinio vitam pro Christo pro disse dicuntur circa annum CCCxx. novo viis
ctoriae genere lauream illam adepti , quae ipsis divinitus ostensa fuerat. de lacu, in quo immersi dicuntur, controversia est.. nam ex vetustiorum scriptorum auctoritate eos in ipsa potius urbe prope halinea frigido aeri per noctem expositos vult Tillemontius , 3 quo nudatis corporibus ad hoream gelu obrigentes interirent. atqui lacum tamen ipse Basilius in praeclara illa Oratione de sanctis hisce Martyribus diserte memorat, et glacie Sic obductum describit, ut homines et equos ingredientes ferre posset et quae reserre nil opus erat, siquidem Martyres alibi martyrium suum consummas is
τοις περιρι ιs. Tille montius nimirum illa εν εἰ non ad lacum, seclad urbem reserenda censet, nec videt, quae de Iacu a Basilio ad. duntur, inepta esse , siquidem glaciatus illis lacus pro solo non fuerit. Tille montium porro rursum resutat Basilius, Martyres haec
arbitror : Tum igitur poena illis irrogata est, ut sub dio pernoctarent , quum Itagnum urbi proximum , in quo haec sancti viri pentulerunt , campur veluti quidam erat equitabilis; totam quippe in