장음표시 사용
101쪽
ri, cst, L. in s igu is 77. ad L. Faliad. De ista hereditatum controla: tionense ac Iulniliter uti putat Valentia in Tract. . De jure aderer cap. 7. Proposui iam modos aliquot, quibus pupillaris lubilii titio evanescii. Est & alius modus, quem libris institutionum operam dantes a vestris praeceptoribus accepistis. Sed novi aliquid soria te audistis. Is modus est pubertaes. Masculo , it: q: it Trihonianus 9. 8. de pupilla . subf., usque ad quatuordecim annos sub pirat potes: feminae usque ad duodecim ennsse Os hoe tempus excesse int, subsit utio ex amseu. Eos, s Tribonianum audias , . annum sive decimuinquartum, sive duodecimum excessio necesse est. At vero quum eo tempore liniri pupillaris substitutio debeat, quo primum pollunt mares, seminaeve sibi scribere testamen tu in , obstate videtur Tithonianus Ulpiano, qui in L. f. qui res sae. de aetate , qua steri testamen. tum potest, edisserit in hunc moduni , Utrum.excessisse debeat quis XIV. a Nnum , an susscit eo leset Propone, aliquem Kalendis Immariis natum testa- mentum ipso natali jus fecise quartodecimo anno : an νaleat testamentum GDico valere. Plus arbitror, etiams pridie kalendarum se erit post sextam horam noctis, Malere tes amentum λ jam enim complese videtur annum quartumdecimum. A Viplio, aliisque de haec re cogitata ui bii inoror. Trihonianus plus scripsit, mitius sentit e neque est aliud excedere, quam compleri, uti retissime Ba chovius: & porro complere explicandum ex sen tentia iuris, quod caepta in savorabili caussa habet pro ccmpletis, L. r. de manumisspen . Vide nunc quid mihi venit in mentem. Pupiliarem stibili tutionem suis 'in utilitatem pupilli moribus introductam , non semel est dictum . Praetera quod Ulpianus scribit in est L. F. etiamsi impubes pridie Kalendarum secerit testamentum post sextam horam noctis valere, id certe ipsius pupilli uitlitas extorsit. Ergo, quonizm duas illas pupillorum utilitates ita conjungi ei aequum , ut altera alteri non ossietat, ego sic facio conjectumna, psi impu-hes pridie Kalendarum secerit testamenium, hoc valere, nulla pupillaris substitutionis ratioue habita : si non sucerit , & decesserit antequam Postrima ultimi diei particula dilapsa lii, ualere substituti erit. Ita recte cor veniet inter Ulpictium , ac Tithonianum. Coni equitur ex dictis inipti I risDLst lini ultra tempus pube itatis non polle, & licet longius tempus eri pretasum sit, tamen finiri substitutionem pubertate, L. in pupillari Tq. h. t. Sed non vliatur tamen Pater ad certum aliquod tempus itura pubertatem suhstituere : quo casti decedente filio tali illud ic in pus , sibili tuto non est 'locus , quamvis ille moriatur impubes , L. si ita ai. h. t. Quid si ha Licta pro natur substitillio , Filius meus si intra decem annos decessctit, Titi iis heres esto: s intra quatuordecim, Mevius Nuin s filius coo Minoium decesserii, Titius soliis ex lubuitutione ei heres erit, an & Maevius. quia celium ell, & inita decem , ct intra quatuordecim annos litium d cessisse Speciem hanc sane pulcsnani Parilus tractat in L ex ficto g. hem quaero h a. , O re pondet in haec verbi, Omne quidem syatium , quod et
intra pubertatem , liberum este patri ad substituendam stio: Iea sinis hui ιν pu
berras est, magis autem est P in utroque eorum tempus Ivum 1iparatim se Mori,n i contraria voluntasute statoris aperte ostendatur. hrgo, nisi alias constet de voluntate tellatoris, hunc voluit te credundum eli lii im euique si. tuto
iam pus scivari: quo .illud facit, quod id inultis caussis, A max me in te
102쪽
satis in re tavium est . generi per speciem derogati L. uxorem qI. s. 3.
Ad in dos, quibus pupillaris substitutio lipitur I omnino pertinet, quod de patris , aut filii aut utriusque captivitate tractatur apud IulianuminiL. Lex Cornelia 28. , S apud Scaevolam in L. s pater 29. h. t. Testi. me . tum rite factum c.ptivitate irrhurn licri e lege autem Ginelia utilitatis caussa confirmari, vel ipsi Justinianaei sat nolunt. Nunc quid Julianus, ct Scaevola doceam , videamuso Verba Iuliani sunt , Lex Cornelιa , quae testamenta eorum, qui in hoqitum potesate decuerant , eonfirmat , non solum a d hereditarem Usorum, qui tesamenta fecerunt, pertinet Sed ad omnes M. reditates . quae ad Pemque ex eo um ιesamento pertiuere potuit enl, s in ho- Ilium potestate non perMetrassent. Qua promer quum parer in hostium pos ais decesa, slia impubere relicto in civitate , O is intra tempus pubertatis de e serie . hei editas ad subdititurum pertinet , perinde M s pater in hostium potestatem nan
perient set . Sed s pater in civitate,decisset, setius impubes apud hoset ,
si quidem mortuo patre situr in hostium potesatem perveneris , non ineommode dieitur . hereditatem ejus ex ea. lege ad stoitutos pertinere . Si Dero vivo patre Oius in hostium potestatem pervenerit , nset ex uno leat Corneliae lorum esse. quia non essetcur per eum , ut is qui nulla bona in ei Pitate reliquita . heredes habeat . Quare etiam s pubes Flius xii o patre eaptas fuerit. deinde , mortuo in es ita e Patre, in D im porestate desumu, patris heredisai ex lege XII. Tabularum , non siti ex lage Cornelia, ad agnatum p ο-xemum pertinet. Vides loqui Iulianum de captivitate aut patris , aut filii At vero Scaevola de captivitate utriusque haec serabit . Si pater euptui se ab hostibus, mox situs , O ibi am ' o decedant gaeamvis prior pater decedat', lex Cornelia ad pupilli fibsiturionem non parumbit; nis reversus in civitate impubes decedat , quoniam 9 s ambo in civitare decessessent , veniret substititus. Quantum ad locum Iuliani videbatuo sub tituto pupillari locita no i e:su , quum pater in potestaὼiri bostium pervenit, sitius ainem renaanlit in civitate ;n.im captivitate patris liberatur filius pinei late , sicqlie qitum desi rat vivo patreio familia esse , irrita fit substitu to pupillaris, L. coheredi I. b. a. h. ti Quanti ratio haec fuerit apud veterum nonnullos , docet Papinianus in L pater Io. de
ea iv. O positim re/, Pater , inquit, institato impuberi sito subsit erat , EPab hostibur eaptus deresst ; postea defuncto imp ere legitimum admitti quia
b dum videbatur : neque tabulas secundial in ejus persona locam habere , qui
Miμο patre sui juris esse his fuisti . Sed continuo haec subjicit Papinianus ;Verum huic sententiae refragatur juris νctio , quoniam s patar , qui non rediit., jam tunc d/cessse intelligitur ex quo captus est, Iubjiιtino suas ν res necessario tenet. Iam quod veterum nonnulli aiebant, locum non habere secundas tabulas in eius perisna , qui vivo patre euectus eii sui iuris, v runt eli quidem in eo, qui potestate patris omni o eli liberatus, non in eo, quem spe, eit recasurum in potestatem .: qualis est is, cujus pater e*apud holles: unde rectissime Tilbonianus in s ab hosibus s. IV. qui .
Mot jus. patr. pol. soli' , inquit , Pa re ab Lollibita capto jus liberorum pen. de e . in adsci iptum Papiniarii loci in tabliles commentatios scr*sere A. Fabec Lib. o. eonject. capi. q. O IO.. acbValentia Traia. deifiction. het ea
103쪽
m:s et se ex Lege Cornelia , quum mortuo pitre in civitata silius in phte satem hostium pervenit; nam lex Cornelia de testamento loquitur. quod is secit , quum captivus decellit, L. I a. de Iesam. : testamentum autem pater fecit, qui nunquam fuit apud .hones , non filius, qui de stit captivus. Sed argumentum hoc diluit Julianin ea phrasi. Non incommode dieitur : qua illud videtur monere, si verba Legis specteinus, eo caso here. ditatem silii non pertinere ad subititutos: ex sententia tamen Legis pertinere: quod in caussa est, cur scripserit Papinianns in cit. L. IO. g. r. utiles actiones in hereditatem substituto dari. Dirinae actiones ex verbis Le-fis, utiles ex sententia dulcendunt. Quantum ad locum Scaevolae videtur
uic oba. re Papiniani doctis in L. quoa s filius a I. g. I. de capi. O posi-lem. rej., Sed s ambo apud hostes , O prior pater decedat , Iussicια lex Cornelia substruto, non alias , quam s apud hostes patre defuncto, postea filiusian ei, itate dece et . Et Scaevola quidem ait, patre ac silio apud hostes de sui ctis substitutionein pupillarem non valere. Contra Legem Corneliam sub tuto susscere, i. e. non deiicere, ac proinde. substituto prodelle, ait Papinianus. Scaevolae locum. in mendo elle putant Fabera Lib. I 8. Cm-jM. eap. I., ct Valentia cit cap. 9. sub. finem: ac pryrsus aliam Scaevo. sae , ac Papiniano sentcntiam assingunt. Et certe tamen utriusque sententia haec est, patre ac .silio apud Ioiles defunctis non valete submultionem piipillarem : cupis sententiae ratio es , quam Proponit Iulianus in eis. L. I S., quia per Legem Corneliam non esscitur, ut is, qui nulla bona in elotitate reliquit , heredes habeat. Non inficior , quum finxerint Scaevola , SPapinianus utrumque apud hostes decessiisse, mimis proprie aliud apud Seaeis volam sequi, nisi reversus in civitate impubes decedat e illudque apud Papinianum , quam si postea filius in eruitate decusisset; verum id tanti non
est apud me ,etu aliam utriusque sententiam , quod quidam iaciunt, assingam. Nulla in frumentis Iurisconsultorum occurrunt misius proprie scripta, de qui- , , si eorum mens pateat, non .est tantopere lahorandum. Rectissime autem Cuiacius in eis. L. II., quae est ex Lib. XXl X. quaest. Papiniani,
Papinianeum illud, s ambo apud hostes ita interpretatur, s ambo apud lio.
sei sni, s palee o flius evii snt ab hosibus, subaudit is voculam snt ,
solumqtie patrem decessisse apud hostes panit. Fortasse etiam scripserat Papinianus , Sed s snt amo apud hostes: tum duobus poliremis eius vo . Culae elementis vetustate extritis librarius in geminum illud s incidens
omisit alterum , quasi vitio abundaret. Amplius deliberandum . His adde, quae Goveanus habet ad L. I. 9. s. n. r. num. 3T. 38. O39. Substitutionum aliae nunquam constitisse. aliae irritae fieri, aliae eva. ne ere, aliae finiri dicuntur. Non constant aut ab eo factae, a quo non potetant sieri , aut ei lactae , cui non poterant , veluti ii mater fecit, aut pater filio emancipato. Irritae fiunt, quae initio'recte factae vim sitam ex post facto amittunt salvo testamento, veluti si tempore mortis testatoris , aut pupillus' non si in potestate, aut iam decesserat: lith simitus: evanescunt subinlato estamento, quod initio valebat, 'vehit deportatione testatoris , secundo testamen lo jure facto, non adita ex estamento hereditate: aut postumi ,
ejusve , qui postumi loco est, praeteritione. Sed errant hie Bariolus S G Teanus: hic, quod rupto Per querelam testamento substitutionein pupilla-
104쪽
rem evanescere, quum tamen hoc casu , qui jure novissimo non omnino tollitur testatuerariam , maneat substitutio secundum ea, quae superius sunt Gicta: ille, quod putat praeteritione non omnino tolli testamentum post Auria ex causa C. de lib. praeia, ubi scriptum est, Ex ea sa praeteritionis irritum esse testamentum quantum ad insituriose, eaetera autem frina per manere , ac proinde per eam Auth. ut'legata, ita pupillares substitutiones confirmari , quum tamen apud optimos quosque iuri& interpretes explora tissmurn sit, intelligi Auth. illam debere de liberis non a patre praeteritis sed a matre , quae substituere pupillariter non potest.
INI. PRECIBUS 8. C. DE IMPUB. ET AMIS SUBSTITUTIONIBUS. COMMENTARIUS.
DE tacita substitutione quum vulg ri , tum pupillari non pauca dicta
sunt suis locis . Ad umimqtie autem pertinet Commentarius hic in L. precibus 8. C. de impub. O aliis subsi. , quae est Imperatorum Diocletiani S Maximiani rescriptum ad Patronam. Verba sunt, Precibus tuis in nifestus exprimere debueras, maritus quondam tuus miles defunctus, quem te samehio satio heredem communem silium t. strum it litui spe proponis : O secundum heredem seriose, utrum ne in primum rasum, an in Dundum sitiosust, quem habuit in penestate mortis tempore , s intra decimum quartum Dae aetatis annum , aut postea decesserit, si stituerit. Nam noet es incerti jutis, quod si quidem in patris munis positus potestate , primo tantum casu habuit subsi turum, Se patri heres extitit eo defuncto ad te omnimodo ejus pertineat fac ιι so. Si i ero substitutio in secundum easeum , vel expressa , vel compendio , non usque ad certam aetatem facta reperiat ιν r s quidem intra pubertatem derasserit, eos habeat heredes, quσs pater ei eonstituit , O adierint heressitatem . Si vero post pubertiatem.' tunc eius te Deeesone obtinente, νeluti ex causea si descommisse bona, quae cum moreretur, patris ejus fuerint, a te peti pollunt . Non- omnia quae Imperatorum rescripto comprehenduntur , sunt hoc Capite explicanda , sed ea tantum , quae vulgarem pupillarenave tacitam spe- eant. Aiunt imperatores, Si in patris militis positus poteDate quem cer te impuberem ponunt primo tantum easu , qui eit casus subiti tutionis vulgaris, habuit substitutum, se patri heres εxtitit, sicque vulgaris subisti: titio expiravit γ eo defuncto in aetate pupillari , quod omnino esse subaudien-- duiri rescripti contextus probat in . ad te matrem pupilli ) omni modomus pertineat succeso. Hoc iuris loco tam clare probari ait Coralius in titis. 8. num. a I. communem sententiam , quae seri , tacitam pupi trirem vulgati non inesse contra matrem pupilli, utitemerarium sit secus semire. Porro confirmari eam inquit , nova Iustiniani Constitinione in L. ult. C. de inst. O DUt., cuius verba sunt, Quum quidem praegnantem habens conjugem . scripsit heredem inam quidem suam uxorem ex parte , Mentrem vero ex
105쪽
po iamus autem natus impubes decesseritis: dubitabatur, quid juris sit, tam in plano, quam Papiniano i iris diserudimii voluntatis esse quaeionein scribentibiu,
qtum Οριnabatur Papinianus eundem te satorem volui e potumo nato O iinpudiere defuncto , matrem magis ad ejus Mutine successenem , quam subititurum Sι enim suae subitantiae partem uxori reliquit: uni eo magu O luctuosam hereditatem ad matrem Menire curami. Nos itaque in hae specie Papontani dubitationem resecantes , sudiuμtionem quidem in hujusmodι casu , ubi polumas natus adhuc unpubes Mixa matre detulerit , respuendam ese censemus Tune autem tantummodo subfluviionem admittimus , cum postumus minime editus fuerit , Mel post ejus partum mater prior detesserιt . Atque ita uulgo traditum est post Acciusvin se ira . .. alii u .additur., qu admodum tacita pupillari. . ,-- ἔi Cu contra matre pupilli . ita .vulgarem tacitam pupillari Mon inesse contra matrem patris, si lilius ityp oes , cui fuerat pupillariter subili tutum , patri praemoriatur is tum pater supe illite matre sua decidat, ut proinde testatoris hereditas matri ejus ab intellato deseratur, non subiti tuto ex ea voluntatis coni ctura, quae tacitam vulgarem induxit . Et vero utroque casu idem videtur eadem humanitatis ratio p6llulare . Humanum eli matre luctuosam filii a milli hereditatem solatii loco deserri . ne & lilii S pecuniae.damnum sentiat , iui sapienti sit ne in sina .u specie Pomponius in L. jure 6. pr. D. de jur. dos. Sed utroque casu sublituitum matri praeserunt e vetustioribus Baldus
egregie praeter ceteros Fabrr Conject. Lub. 1 F. cap. 9. . ac de e r. Pragm. dee. 33 err. s. : quae sententia vero propior cit. Et satae scribit Modestiuus in L iam hoe jure 4 9. a. hoe esu. . Ia a tera utram διe obstitutionem intelligi, h. e. vulgari expreIIae pupiliarem tacitam ine: Ie s voluntas parentis
non' refragetur. Contrariam elia necelsu est voluntatem tellatoris .; no a vi
detur autem posse dici voluntatem ejus coiitrariam et se b c selo , quod si pernes pupillo sit mater, cui iacile. poterat tellator Cavere , & non de est. Uidetur quidem mater filio superiles aliquem promereri favorem iuris, sed hic ianius elle nota debet, ut prea valeat favori ipsius pupilii, cui primum mores, tum Leges pupillari subfluutione inducta in axime . prospectit in voluerunt secundum ea, quae superitis non semel sum dicta. Accedit , quod tacita pupillaris ex Lege est : si aurem matre sup rst; te cessaret, illud consequeretur, milia eam Lege in sub ea conditione perniam , si matrem praemori contingat : quo nihil absurdius in iure noli ro 3 nec eni in Lex suris quam facit unquam sub conditione , sed vel pure S praecise ,
vel nullo modo, uti loquitur Faber in cit. erri s. n. 8. : quae ratio est
eius, quod a Divo Pio rescripti im refert Vipi auus in L. de statu a s. Qui testam. De. , Oe flatu suo dubitantes testamentum facere non pose : Non ob
sat Diocletiani, & Maximiani rescriptum in eis. L. precibus S. ; loquuta tur enim Imperatores de leuamento militis , de quo multa iure si rigulari sunt caula, & maxime illud, ut nuda tellatoris voluntas sy ctetur: quod D, it Et in eius testa: uerno non iuri acclineudi , non falcidiae , aut iis omnibus sit locus . quae in teminentis paganorum Lege stipplemur . Atque huc omnino reserendum quod Imperatores scribi nat , non fise incerti juris .s in patria miluis postus potesate primo imum casa habuiι subluarum , O
106쪽
patri herct mihis, eo defuncto ad matrem pertinere Deeusionem ς nam quos non incerti use juris dicitur, eo spectat, ut intelligamus , certi juris esse .iti militati testamento nihil suppleri. Et non inepte Diociet iani R Maximiani rescripto adnectitur illud Gordiani in L. 8. C. de resania miliis, Ce ai juris est, milium ad tempus etiam heredem insiluere posse. Lex, quae heredem a pagano scripta ad tempns sanaper habet pro herede , in testamento militis nihil supplet. Multo magis obstat Iustiniani. nil hutis in est. L. uli. : idque vel ex eo intelligi potest, quod Faber istum ictum declinaturus eo confugiat, quo soloe .in magna aliqua dissicultate. Et irascitur quidem is Miboniano, quod Papiniani responsum corruperit diserisimum illum I
rasconsultum inscitissime argumentantem faciens a minori ad majus in bum modum . Cui pater hereditatis suae putem reliquit, ei multo magis hereditatem siιii reliquit Ie intelligitur : quum potius argumentum Papinian dignum hoc fuisset iacturum, cui totum relinquit testator, hunc illi relicit Drum mullo magis pariem lorius , arg. Auth. multo magis Q de SS. GeLSuboluerat id vel ipsi Franci sco Accurso Το mulιo magis explicanti, qua si scriptum non minus, ut ita Papinianus a pari argumentatus videatur 4 Sed nec paria esse istum S partem, nemo est, qui non videt. Alia igitur quaerenda est ratio, qua Papiniani argumentum tueamur: haec autem
praesto est, Et quidem duplex . Allera est haec. Pater in primis tabulis dem sua statuit et in secundis de aliena, qualis est hereditas pupulia qui autem liberalis est de re sua, multo magis esse liberalis intelligitur de aliena. Altera , ct ea quidem potentior haec est. Mariti hereditas non debetur uxori , ut filii hereditas matri. 'Igitur cui testator hereditatis suae non debitae partem relinquit, ei relinquere hereditatem filii jam debitam voluisse intelligitur. Nunc facile est obicem amovere. In specie, quam tractat Iuttinianus, vulgari. non inest pupillaris , quia voluntat parentis refragatur . quo uno casu , in altera utramque sebstitutionem intelligi, negat Modestinus iuou. L. q. F. a. et restagantis autem voluntatis luculentissimum argumentum ex eo ducitur, quod testator uxorem suam eandemque matrem pupilli h
redem sibi ex parte scripserat, silioque sve nato , sue postumo dederat coheredem . Atque hinc illud etiam intelligis , quod scite monet Faber
lib. et s. Conject. eap. s. ,s uxori eidemque matri legatum a marito eodemque patre relictum sit, aliud 'jus suturum, nam multo luculentius voluntatis argumentum ex hereditate ducitur , quam ex legato.
Oris pupillarem latine , ac de more vestium Iurisconsultorim di
substitutionem , quam ab antiquis G lbinographis harbaro vocahulo exemplarem , a Grasso exemplatam minus quidem balbam, sed non latino vocabulo appellari , jam dixi initio hujus Commentarii . Ad exemplum substitutionis pupillaris inductuin est, ut uno casu alter alteri ut ut puberi . heredem recte scribat. Exemplum patris pro silio muto aestantis ex indulge tia Principali extat apud Paulum in L. ex fadro 3. D. h. t. Sed nulla a
107쪽
sngulas caussas exorandus. Primiri Iustinianus in L. f. C. de imp. 9 al. μου .satenti concessit puberi etiam filio, filiaeve , aliisve liberis perpetuo men-
temptis substituere , si metit apti decederent, evias personas, uti loquitue Tribonianus , I. IV. de FViit. subf., i. e., meni aptor.m liberus sanae mentis . sive omnes, sive emos, sive utrum: liberisque non extatuibus , fratres, quos mallet: hisque deiicientibus extraneum. De parentibus loquitur Iustinianus et quo voeabulo omnes superiores utriusque sexus contineti ait Gaius in L. appellatione sI. de Merb. I n. , ut vix serendi sint . qui horum munero vel ipsuin Cujacium esse demiror γ Iustinianeam constitutonem inte metation2 coarctantes este ibi parentra putant , qui liberos habent in pote, state. Id mihi decorum. & vero etiam aequissimum videtur , iudicum
mitis judicio matris praeserri , & iudicium ejuω , qui filium in potestate
habet, iudicio eius , qui, quum per sexum habere non prohibeatur in potestate . non habet tamen . Vid. Papiaan. De substitis me uream Cur id etiam patenti sequioris sexus indulserit Iustinianus, nimis anxie quaestium Alii muliebris sexus gra iam apud uxorium Imperatorem bene multa hhuius re, caussam statuunt: alia alias comminiscuntur. Quid multis Iabot mus de hac re st Non iuri; subtilitas. quae testimentum a patre impub ri filio sitan, Patria potestate tuetur, sed hinanitas, a qua Constitutionem suam commendat Iustinianus, i. e. pietas in liberos, utrique parenti communia, Legem suasi. . Quod plerique docent patrr. quae secundis nuptiis atra s filio mente apto vitricum induxit , non licere S ita facere testamentum, id mani sella iuris ratio siladet; cur enim honorum filii admini-sratione interdictum in , L. aa. g. pen. C. de admire. luis , absurdissimum est permitti ex bona testamento alienare 2 quod multo pluru esse , quam
na administrare . nemo non videt.
Uti caussa , ita etiam effecto similis est haec substitutio pupillariia Ergo in exemplum pupillaris, quae filio iam pubere expirat, expirare quasi pu pillarem ait Iustinianus, si filius resipuerit. Sed S alterum modum, quo sis, stilutio haec finitur, colligunt interpletes ex verbis Pauli iii estia L ex facto 3. , Ex facto quaeritur. Qui filium habebat murum puberem , impetraMisa Primipe, ut muto subsilauere es liueret. O sub tute Titium. Mutus durat uxorem post mortem patris, O nassitur ei Mas. Quaero, an rumpagur testamentum e Resperari. Benefleta quidem principalia ipse principes solent interpretari . xerum voluntatem Principis inspieiemibus, pathi diei, eatenus id eum tribuere νοluisse , quatenus f ius eius in eadem valesudine perse erat, O uo quemadmodum jure eruili piadrivie snito pupillara testaurantum , ita Princeps imitatus
se jus in eo , qui propter infirmitatem non potest testari ; Nam 9 s furi so sito subflauisseo , diseremus, desinere Madere testamentum, quum respuissete , quia jam pulei sbi testamemum facere, etenim iniquum ineipis feri beneferiam principis , s adhue ici νalera dieamus; aufert enim' iustamenti finionem homini sanae mentia. Igitare etiam adgnatione sui heredis dicendum est rumpis situtionem, quia nihil interest, alium heredem in viseret ipse filius poseia, amjure habare coepit suum heredem, nee enim auo patrem, aut Principem de hoaca cogitata verismile est . ut eum, qui posea nascererin , exheredarest. Nec interes , quemadmodum beneficium principale intereedat. circa resamenti facti nem , uirum in Personam unius , am eomplurium 2 quae postrema verba isssuerant nihil interesse, num unus sit pubes mutus, an Plures is Argi
108쪽
mento hinc ducto si me tecaptum , qui nuptias ante dement Iam contraxit conirabere enim demens non potest in suscipere liberos contingat , evanescere substi unionem vulgo traditum aeste meo quidem iudicio rectissit M. nec enim verisimile est, aut parentes , aut Iustinianum de hoc casu cogitasse, ut eum , qui postea nasceretur, exheredarent.
Nier militaris testamenii privilegia illust est , quod Ulpianus scribit in
I L. milites s. de te'. milit., Militer etiam his, qui heredes extiterunt, ρομsum subsiluere in his dumtaxat, quae sunt ex ιυῖMnento Eorum eonsequuti in Titulus . cur subiicitur locus ille Ulpiani Pmponuntur eo titulo privit gia militaris testamenti . ac T. etiam apertiis ino iudicio sunt, loqui UI-sianum de subistitutione extraneis iacta 4n secundum casum , tu e si here. des extiterint, ac decet Ierint. Id pagano. licet, si liberis in potestate conosnulis substituat extraneis substi utere ex vulgari tantum formula licet Disserentiae ratio ex eo petenda est . quod quum in testamento militis nuda eius voluntas, non subtilitas iuris spectetur, militi liceat heredem scri-
here ex certo tempore , aut ad certum tempus, L. -les ΦI. eod.: quod
pagano subtilitas iuris non permittit, L. qui solνenda s8. de heri inst. Sed de milite nonuulla cauta sunt iure singulari: quo pertinent Diocletiani & Maximiani telaripium in L. pretibus 8. Q de imp. O al. subfL,Sc Papiniani res,onsum in L. Centurio Ps. D. h. t. : quae duo loca conaiungenda hic sunt . Imperatorii rescripti verba adscripsi eap. e verba Papiniani ecce hic adscribo , Centurio fliis , si intra quintum O Nigesimum annam aetatis sne liberis inta decessierint . directo substituit: intra quatuordecim annos etiam propria bona flio su bιutus jure communi eapiet et post eant autem aetatem , ex privilegio militum , patris dumtaxat eum fructibus inveniti in hereditate. Ponit Papinianus datum sitio militis substitutum in secundum casum , sed expressa certa aetate , quae pupillarem excedit - Diocletianus &Maximianus factam ponunt substitutionem in secundum casum vel expresa subaudi certa aetate 3, vel eo endio subalidi orationis non que ad certam aetatem , veluti hac formula , quandocumque Νιus deaeserit , quae aetatem pupillarem, aliamque posteriorem comprehendit. Sive autem cerista aetate expressa, sive compendio orationi& sit facta . filio, qui heres existitit, intra pubertatem decedesne, substinuo pupillari sit locus nullo discrimine inter testamentum militis , ac testamemum pagani - Quod si stius post pubertatem decedat. sublii inito, quae tellamento pagani dilecto sina non valet, ex testamento militis directo sacta valet . Sed de substitutione' in testamento militis post pubertatem facta non idem . quod Diocletianus &Maximianus, videtur tradere Papinianus . mpud Diocletianum & Maximi num haec sunt, Si ν . post pubertatem decellerit, tune ejus te s cui rescribunt Imperatores Decisionem detinente, veluti ex eavisa fideicommiss bona , quae quum morereetur , patris ejus fuerint, a te peti possunt . Τὸ a te Per Ionam desgnat, unde bona petuntur, non Per loriam , quae Petit. Sen
109쪽
siis est . Filio post pubertatem decedenti inatet succedit : se I ab ea potest
substitutias vehi i ex caussa fidei coimnissi petere Bona , quae patris militis e tapore mortis fuerunt, quasi mater legitima filii heres ea restituere ro-gcita sit , Cum Imperatoribus consentit Payinianus quantum ad bona patris. quae sola pertinent ad substitutum; sed ' nullum tamen fideicoa,mi illis, M. gnoscit iis verbis, Post eam aetatem ex privilegio militum patris dat Paralhena eapiet eum fructibus inventis in heredi: ale. Ergo substitutio id genus ex sent ni a Papiniani esse videtur du lex, i. e. pupi ilaris, qua filio intra pu-hertatem decedenti succeditur , filio autem decedente i in pubere , quodammodo vulgaris, qua succeditur tantum patri . Dixi , quodammodo , nam quae proprie vulgaris est, ea, semel adita patris hereditate, expirat. Substitutionem istam dicere pssses quasi vulgarem. Ne haec filii e iambona comprehendat, facit ratio illa iuris, aequurn non esse . beneficium Principale militibus datum tanti valere, ut factionem testamenti auferat homini puberi, arg. L. ex facto Φῖ. h. t. Qitantum ad illud Diocletiani , ScMaximiani veluti ex eaussa fideicommilis non adsentior Fabio, qui tib I s.
Conject. cap. I a. particulam illam Meluti supposititiam non ex veteris alicuius Codicis fide, sed ex mera conjectura expungit: nec probo quod scribit Culaeius in cit. L. precibus , T. t eluti non limit iudinem significare , sed approbationem δέ confirmationem , quasi scriptum lit , verba directa sub ni tutionis deflecti favore militiae au eaussam ii dei comi uisi ; nam verba militis, ut scripta sunt in testamento, ita sunt servanda , neci quidquam
iure suppletur , uti superius dictum . Accedit . quod si quasi vulgaris illa
substitutio vere valeret iure fideicommissi, substitino non deberentur fluctus in hereditate patris inventi, quos tamen deberi ait Papinianus. In fidei commissi hereditatis restitutione constat non venire fluctus, nili ex mota, aut quum quis specialiter fuerit rogatus ei iam fluctus restituere , Lia in Iudeicommιssaria I S. D. ad Trebelἶ. Contra filictus sive ante testatoris obitum p cepti, sue mortis tempore pendentes, sive post obitum, sed iacente lamen hereditate percepti , pars sunt hereditatis, quae stirecto desertur , a froinde debentur stabili tuto, L. in faleidia 9. D. ad L. Faleid. , qua de r ut arenis cap. 23. h. t. Rectissime idem Duarenus Lib. 2. Disp. cap. T. eorum verborum 1 eluti ex eaussa fideleommigii hane ait esse sententiam , subdii; tionem directo lactam a milite tanquam directam valere, quemadmodum,s a pagano secta elis verbis fideicommissi, valeret. Ita P. seluti apud Diocletianum, ut in aliis bene multis locis iuris, omnino. est similitudinis nota. Atque ecce tibi substitutionem illam , quam vulgus interpretum dictetat compendiosam propter verbum illud e pendio. quod est in iam expolito Diocletiani ct Max. rescripto. Eam non esse diret sum substitutionis genus jam vides, uti nec ea est , quam dicunt breviloquam. Uid. feripta eap. 2. hujus Commentarii. Quae alia sςe de eompendiosi, sive de brexiloqua dis sula nutriti soro, prostant apud Peregrinum in Tractat. de fideleo inmissis Fusatium in Tractat. de substitutionibus, aliosque. Omnia ab iis pende ut, quae nostro
hoc commentario tradita stini.' Antequam imponatur Commentario Liris, iustu as id diei de B-
paratiore hereditatnm , quae substituto interdum conceditur, interdum ne gatur . Sed satius erit integrum Pandectarum caput de sePalationibus, qua multo patet, latius explicare .
110쪽
Ure ei uili hereditas, iis priirum est adita , fieri incip tpatrimonium heredis p est enim heres idem quod dominus , s. uli. Inst. de her. quai. O dus. Hinc sequitur,
si creditores desancti. ' creditores heredis concurram, horum aeque atque filoriam idcis ius esse, neque es, lam fieri oportera separatronem honorum. Summum
illud ius suminae iniuriae loco habuit Praetor, edictumque proposuit De se rationibus: unde Ulpianus in L. r. r. h. t. , Separationem, inquit , solere impetraei deerae Praetoris, aut, quod is idem addit g. r ., Praesidis, la in Provinciis res agatur. Edictum proposito exemplo, qui semnis hi docendo Iurisconsulto-Fum mos fuit, Ulpianus I. I. O a. explicat in hunc modum . Debitorem quis Sejum habuit, his Lee sit, heres ei extitit Titius: hie non est solvendo: paritur bonorum Nec trionem. Creditores Sest dicunt, bona Sere fudiscere sibi: ereduores Titii contentos esse debere binis .ntur O se quas duorum heri bonorum νend i- ionem; feri enim potest, ut Sejus quidem solvendo fuerit, potueritque satis creditoribus suis, vel ita sereret, id est , in solidum ), O si non in ossim, h. e
iii solidum is aliquid tamεn satisfacere: admissis autem , eommixti ue cse ritoribus Tuti, minus sint consequuturi, quia ille non est solvendo, συι minus onsequo ur , quia plures sunt. Hie e ' igitur aequi dimum , ereditores Sese deside antes separationem audiri, impetrareque a Praetore , ue separatim quan rum subaudi, debetur in eujusque ereditioribus praestetur. Ex contrario autem creditorer Titii non impetrabunt separationem. Mim Eieti alicui adjiciendo sbi reditorem , ereditoris sui Deere deteriorem eonditionem . At est igitur το igitM non est in nonnullis exemplaribus in adiit heregitarem debitoris mei non sarira meam deifriorem eonditionem adeunaeo , quia licet mihi separarisnem ii e 3 ace: μον vero eνeditore, oneravit, dum adiit hereritatem , quae solvendo mu6tδ nec porerum ereditores ejus separationem impetrare. Hmc patet , tu sic edictum de separariore bus a Praetore .propolin in gratiam' creditorum Leveuxinitariun , λι defuini, quibus permLtiuat separationem postularα ,