장음표시 사용
81쪽
hereditatem ; potest diei, Sempronium in parum herediratis ad uir & hoe Tiberium Caelarem in persona Parthenii servi sui constituisse scribunt Pomponius in eit. L. I. eod. , ac Tribonianus in eis. f. q. ln dubia remedia sententia ut plurimum tutior . Exempla sunt in L. antiqui 3. D. si pars hered. peti , O in ult. Ins. qui O lud. ea caus man. m prCp sita specie si velis alterutri solidum date, ineutri tuto clinis. Ne dominades, iacit coniectura voluntatis testatoris, qui, quod heredem ii si itiniana putaverit patremfamilias , videtur non fuisse insitui iriis , si eum esse servum scillat: tantum inest, ut possit videri consulere domino voluisse . Ne des substituto, vetat regula illa iuris, plus valere quod in veritate ell , quam quod in opinione, A. H. Inst. de seg. Amitissime igitur Julianus ac Tri-honianus lubstitutum in pariem admittunt : aequissime divisam Tiberio Caesare hereditarem Pomponius inquit. T. in partem apud Iulianum, ac Tribonianum, ac To divisa hereditas se apud Pomponium apertissimo indicio sunt partium aequarum; regula est enim iuris , Si non fuerit ter portio adjecta, dimidiam partem deberi, L. nomen I 6q. f. I. de V. S., ut vix sint serendi. qui duos laciunt semisses, horumque alterum ex aequo partiuntur inter substitutum ae dominum, alterum dant integrum aut d mino , aut subsituto . Utramque senientiam solide refutavit Iac. Goth fredus Animata. juri eap. I s. O I6. Acciit sum , atque Aretinum utriusque sententiae principes egit transversos, quod sequitur apud Iulianum in oti L. 6Q. , Igitur in hoe easu semisses sient, ita ut alter Mis inter eum , qui dominus instituti heredis fuerit , et substitutum aequis portionibus divid tur . Ecce alter semis inter dominum, & substitutum dividitur: alter huic aut illi integer dandus . Res est multae operae, ac laboris , erba Iuliani sic interpretari , ut eum proprie loquutum dicas ; meo enim judicio de Verborum proprietate, non de sententia iuris ambigitur. Collatis Iuli ni, Pomponii, ac Triboniani lacis manifestissimum sit , inter dominum S substitutum assem ex aequo dividi, non alterum semissem. Opiniones sve eorum , qui aliquid emendant, stipplentve, sive eorum . qui aut rariter, aut G DIer , aut T. dii idatur aliter explicant, quam vulgo eaeve s seriant, sue eorum, qui Iuliani locum ad certam speciem restringunt
expendere nunc tempus non soli. ci
Sed nonne Iuliani, Pomponii, ac Triboniani Iocis obstat Imperat ris Alexandri re riptum ad Vitalem militem in L. quum proponas 3. G de heri inst. Ita praeseserunt haec eius verba , Quum proponas , Alexandrum equitem resamento primo loco Iulianum, ut libertum suum , heredem ιnstituisse , eique subsiluisse his νerbis, Quod si ex aliqua eaussa primus heres heredi
ratem meam adire noluerit, Nel non potuerit; tune in locum ejus secundum
heredem substruo Uitalem: post mortem autem testatoris Iulianum Iemum eommunem suise defuncti militis, O Zoili fratris ejus apparueris , an tu ex substitutione Odmittaris , Moluntatis es questio. Nam s eredens eum proprium
O suum uiarium, heredem insiluit, nee per eum ad alium quem uam here ditatem pertinere νoluit: exti it eonditio substitutionis, tibique hereditas delata
es . Quod s Merba subsiturionis subseriptae ad ius retulit, ut s nec per semet
ipsum alium fecisti heredem potuit enim, quamvis jubente domino , nouearire ) ita demum substitutus νοeareetur, s tamen paruerit domino , O adieritet
82쪽
substitutioni laeus non est. Eam ipsam spectent, quam Iulianus, Pompo
nius, ac Tribonianus, tractat Alexander, aitque quaestionem esse volu tatis, hanc autem ita este interpretandam, ut uno casu dominus, alter excludatur substitutus, utroque uni tota hereditas deiur. Non placet, quod
Chi fletio De substit. eap. I a. , aliisque bene multis video placere , jus vetus de hereditate inter dominum , & substitutum dividenda suisse ab
Imperatore Alexandro immutatum; ita enim ponendum esset, Tribonianum, quum Pandectas componeret, novae Constitutionis, quam Codici inseruorat, oblitum, rursusque eius oblitum , quum componeret Institutiones: domuin , quum Codicem ederet repetitae praelectionis, fragmentorum Iuliani, ac Pomponii, quae in Pandectis, atque institutionibus proposuerat, oblitum: quod vix eIt, ut cuiquam veritimile possit videri. Placet autem,
quod Accurlio, Cyno, Castrens , S magno Cui acio placuit, casum quem in Pandectis, atque Inlli tutionibus Iulianus, Pomponius, ac Tribonianus
Proponunt, alium ab eo esse , quem proponit Alexander. Hic casum pro- Ponit, quo ex conjectura voluntatis aut subititutus domino, aut dominus substituto praeseratur. Casum illi proponunt, quo nulla suppetit contestura , nec aut domini, aut substituti caussa praeponderat. Duos easus habes apud Alexandrum, tertium apud Iulianum, Pomponium , ac Tribonianum.
Iam vero , quod superius dictum eli T. Ii herci non erit id etiam significare, si non alium esseteris heredem, putat Barrulus, cui plerique omnes subscribunt, non modo ad dominum patremve, sed & ad eos
Pertinere, ad quos non dum adita hereditas transmittitur. Hos nostri transmissarios vocant. Eorum genus triplex .' primum eorum, qui tranf-
missarii sui heredis: secundum eorum , qui transmi sarii Nieodoliant: tertiumaeorum , qui transmissarii Iustinianaei vulgo appellantur. Si quis suorum limredum testamento aeriptus heres mortuo tellatore decedat, hereditatem ad heredes suos ut ut extraneos transmittit , namque haec illi statim post
mortem testatoris quaeritur ipso iure . sicque quaesita transit illo mortuo ad heredes , qui proinde transsmisam sui heredis dicuntur. Porro liberi utriusque sexus, quum sui, tum emancipati a parentibus utriusque sextas pa ternis, maternisve scripti heredes; si non sint ultra tertium gradum, ad suos tantum liberos cujuscunque sexus, vel gradus hereditatem transmittunt ex constitutione Theodosii in L un. C. de his, qui ante aperi. tab., unde transmissariorum Theodosianorum nomen. Postremo heredes quicumque si
intra tempus decelserint, quod eis ad deliberandum est datum , tempus hoe varium est . L. uti. s. I I. C. de jure delib., O L. ιιquis a. de adhher. ὶ jus illud deliberandi intra tempus, quod reliquum est, ad quasvis heredes transmittunt ex Constitinione Iustiniani in L. quum in antiquiori bus x s. C. eod. , unde hi transmissarii Asinianaei dicti sunt . Venio nunc ad Bariolum, certaque separo ab inceriis. Subili tutos a transmissariis sui heredis excludi, non ambigitur. Quae de suo herede modo laut dicta quaeque alia a nobis scripta sunt Insti repet. praeIect tom. a. id manifestissme evineunt. Excludi etiam a transmissariis Theodosianis , verba ipsa Theodosanae Consimilonis demonstrant. In eis. L. un. scriptum est , liberi ros uiriusque sexus, si non sint ultras tertium gradum , a parentibus scri Eros heredes etiam anu apertas tabulas, as άνε se noririm seriptos heredes,
83쪽
atia ignorariris derelictam sibi hereditariam portionem in liberas transmistere. Vettia , etiam ante cycrtas tabulas , ac sive se noverim seriptos eredes .iave ignoraverint , firmismo sunt argumento , Theodosum liberos non suos , quum de hei editate trasmittenda agitur . pares suis heredibus secissse. Ergo quemadmodum ad transmissarios suoiuin heredum , ita ad Theodosianos iam quaesta hereditas transit: proinde vulgarem substitutum excludi necesse est. Uerba heressitariam portionem in liberos transmistere, apertisIime probant, liberos ea trant missione heredes fieri: adeoque substituto vulgari secundum ea . quae de vi ibranulae si heres non silet, sunt ricta, fieri l cum non posse. Iam porro scriptum eli in est. L. un. Theodosianos istostra mularias hereditatem Ianquam debitam vindicare; dicitur autem vindicari, quod iam in quesituin . Ei licet quod nobis est debilum proprio
Condicatur , non vindicatur , b. a. Inst. de act., tamen recte monet F her de err. Prag. dee. 3 . err. q. num, I Φ. , non esse tramam verborum
proprietatem tam exiacte desiderandam in Constitinionibus polleriorum Imperatorum , praesertim Theodosi & Valentiniani, quorum temporibus lauaerat mulium de veleri illa prudentum , prianimque imperatorum eloque tia deminutum . Num idem de transnisariis Iustinianaeis ius sit. incerium. Et plerique omnes post Bariolum aiulit: rectius negat poli veterum no nullcs Faber in cit. dee. 3 . er. s.; alia enim transmutariorum primi , &secundi generis, alia transmutariorum tertii genetis ratio est. Ad hos ius tantum deli randi. non hereditas: ad illos ipsa hereditas transmittitiir. Primus heies . quo subilirutus excludatur , alium sacere heredem debet: id vero iacere trans nissio iuris deliberandi non potest, nam nemo plus iuras in alium tratissert, quam ipse habeat L. nemo I l. de reg. jur. Is autem, qui nihil deliberans moritur, non moritur heres: contra suus , S litari mori heredes uitelliguntur hoc ipso quod hi hereditatem non recusavertiit , uti Theodosius loquitur in cιt. L. un. . ille non abi inuerit hein seditate . Hoc uno argumento satis refelluntur qui sentium cum Barrula .ae ncvii natim Fachii . Conιν. lib. l. e. 62.
Nec quidquam laciunt ad rem juris loca , quae in suam illi sententiam laudant. Ad rem non facit quod aiebat Scevola apud Paulum in L. quod si minor a . a. de minor , minorem . qui iuvenili levitate du-itiis omisit , vel repudiavit hereditatem, heredemque etiam minoris re inintegra exaudiendum adversus substitutum nam quid commune habet in integrum restitutio cum iure deliberandi In integrum restitutio facit , ut res redeat ad pristinum statum , eit. L. a . g. q. , ac proinde nunqnam omissa, aut repudiata fingatur hereditas : non repudiata autem hereditate lacus vulgari substituto non erat . Contra ius deliberandi statum rerum non mutat e status autem hie est . ut heres institutus nec ipse se , nec alium secerit heredem . Multo minus ad rem facit argumentum .
quod ducunt ex Imp. Gordiani rescripto in L s fratris 3. C. de jure d lib. : id autem recte intelligi nisi adscriptis Gordiani verbis non potest . Verba sunt. Si fratris tui s ius mortis tempore in patris sui fuit potestate ,
sive ex ol heres institutus es, etiam elausis tabulis heres potuit existere : sve ex parte , nihilominus flatim suus et heres extitia; nec ea propter quod intra
paucos dies mortis patris sui concessu in satum , itu ad ejusdem Patris tui
84쪽
mira accedere Deoilponem . Prior hare pars celaripti ad erasini citham pertinet sui heieclis. Obstat is subssiiuto, multoqtie magis heredi legitimo . Persit Gordianus, Quod s, quum sui Aris esti ante aditam heredιtaιem d MFr , suque fratrι ivo legitimus heria exsistis, quae hered/ιWiariam facultatum Dist, vel quae ab alio injuria detinentur, Praesidis dιligentia iadi re acntu In pc ueriore hac parte rescripti subaudiunt illa, si e ex adse instiιuius est, si et ex parte' tum ajum ii siti iuris filio heredi iuripto duius eli coheres S illius ante aditam hereditatem decessit, coheredem , cui ius adcresceu di competit, a si atre tesatoris, eodemque filii defuncti patruo tarquam
transmittario iuris deliberandi ochidi : demiim si juris tum transiri isto stat itiri adcrescendi, eam Ohstare itidem alunt substitutioni ψ nam quid est aliud ius adcrescendii nisi tacita subistitutk, Conser Lsi Titio or. 3. r. de ieg. a. , O L. non justam ε. C. ad SC. TrebelL Nullo, inquam , minus argumentum hoc ad rem facit ; primum enim nulla ibi habetur merui , quin nulla potuit taberi transmissarii dustinianei annis asa. post Gordianum instituti: deinde qui usi m posteriore γrte rescripti subalidi retur T. ex parte , intelligi non posset quod sequitur , tuque fratri tuo legitimus heres extitist. Dato enim coherede , ad quem hereditaria pars pertinet ex testamento, nullus est reliquus heredi legitimo locus, nisi oblita pitrem Ponas testauim , intestatumque : quod jus nostrum in paganis non patitur L. jus noserum T. de reg. juri: demum qui γ illud ipsum , quod dicitur , Daritiem , eunde inque patruum heredem legitimum exiit isse, transinissione in omnem excludit; nam transmillarius ex testamento stavis successisset, non, ut a Goroiano rescriptum, ab intestato. In eic L. 3. Mide Fabrum in etia./eς. 344 e r. T. , quem tamen, ut alios, fugit ea observatio , in posteriore rescripti parte ponendum omnino esse , sui iuris filium ex alle in stitutum. Sed nee plud est omittendum, si casus Gordiano proposuis hodie contingeret, mortuo sui iuris filio heredibus liberis aliud jus suiuium. bi enim tanquam transmissarii Theodosiani, quos Gordiano recentiores elle constat, heredi legitimo obstarent. Demum non lacit ad rem , licet pri. mo Oculorum obtutu videatur sacere, quod post institutum reansmissarium Iustinianeam Iustini amis ipse scripsit in Lun. , quum autem , 3. C. de ea.
due. toli., Quum autem in superiore parae legis non aditam hereditatem miniis
e , nisi exceptis quibustam persmis , ad heredes defuncti transmitti disposuit tus, necule es, s quis Iolιdam heressita/em non adieris, hane , si quidem habeat subjututum, ad eum , si Molueris , & potuerit, perMenire ; nam nihil necesse est, verba. illa veluti per parenthesm interiecta vis exceptis quibusdam personis Oe., quae certae sunt de Iustiniano etiam transmissario intelligenda, verbis adnectere , si quidem habeat substinuum , ita ut mi icurrentibus transemifario Iustinianeo, ac substituto ille sit potior : nec potest superior pars Legis, quo spectare ea verba ex pretie ait Iustinianira , absurdistianam illam interpretationem pati. Supervor illa pars Legis est , in novissima s. eis. Leg. , ubi sermo si de irantinislatio Theodoliano, ac Iustini Ineo: ibi autem ne verbum quidem unum de substituto; sed id tanuini dicitur , ah utroque transmissario fiscunt excludi, qui iure viduci veniebat. Ex dictis consequitur, tra sinissa itum sve sui heredis, sive Theodosiatium quum legitimo heredi, tum substituto obstare , quamvis mutata non si cotiditio L, ber
85쪽
nebit. Me intereris, prior sub tutus pos instimum , an ante decedat . Di nos docet Papinianus, alterum, nihil referre , quis su ordo scripturae . i. e. nuin testator Titio S Gaio heredibus institutis primum Titio Gaium sirbstituat, tum Gaio Sempronium , an hune primum Gaio , tum Titi Gaium : alterum , non interesse , num Gaius prior substitutus post Tilium
tinni intum, an ante decedat. Sed contrarium verbis Scaevolae videtur tradere Tribonianus in L. qui habebat 7. h. e. . Qui habebat silium O Iiliam impuberes , instituto filio herede Uiam exheredavit, O s situs intra pubertatem
decessisset, Aiam eidem substituit ; sed Aliae , si antequam nuberet , deesipset
i. e. decesssisset non diim nubilis N impuses ) uxorem suam . item sororem suam substiniit . Quaero , quum filia impubes prior decesserit, deinde frater ejua impubes , an filii hereditas ad uxorem O sororem testatoris jure subsuutionis pertineat ρ Respondi, secundum εα , quae proponerentur, non pertinere.' subaudi , -- re substitutionis. Num Tribonianus verbum Papiniani a Scaevola Praeceptor suo dii Ientientis , atque Imperatorii rescripti immemor Scaevolae locum Pan indectis inseri it ρ Sed quis est, cui verismile possit videri -Τribonianum adeo immemori, atque hebeti ingenio fuisse, ut eidem Titulo subiecerit duos contrarios locos, quorum alter prope aberat ab altero Num in I hie Scam lae ponendum , secundam substitiationein pubertate filiae expirasse, legendumque filia pubes, aut impubes accipiendum quas aeriptiim olim impubes , nunt bes t lia visum Accursio. Id vero quis potest pati e Prius libri Florentini, caeteroriamque exemplarium ficies: eosterius verba latini sermonis r tio non patitur : ae ne- ipse quidem Scaevola', FI distinguit apertissime sum, quo substitutus prior, a casu. quo posterior decedit : nihil autem Caussae est , cur ita distingueret, nam ne tune quidem , quum substitutus
post institutuni iam pubes factus et heres morit Ar , locus est reliquus substituto. Ego cum iis sentio qui pupillarem substitutionem separant a vulgari e S in hae quidem substitutum substituto esse aiunt substitulum instia
tuto, in illa negant. Certe alteram ab altera stabstitutione separant Sca e Vola,& Papinianus. Hic de vulgari loquitur, ille de pupillari . Sed quae ratio est . cur aliud in vulgari placuerit, aliud in pupillari P Ianus a Costa, Bachovius, S satis multi interpretes Institutionum rationem hanc asserunt, quia quum contra rationem iuris receptim si, ut pater filio her dem scribat, non est facile in pupillari substitutione admittendum quod ex tacita ipsus testatoris voluntate admittitur in vulgati. Jacobus Criacius in L. aT. h. L, Thomas Papillonius De direre heria. μυι. cap., Vinnius, aliisque non pauci in eis. g. 3. I t. , diversum istud ius ex eo natum putant, quod in 'vulgari de duabus partihus agi iut unius hereditatis in pupillari de duabus hereditatibus: quo sit, ut in vulgari scindi hereditas nequeat inter heredem legitimum & substitutum : in pupillati vero nihil vetet . alteram hereditatem ex testamento , alleram deferri ab intestam . Porro idem Bach ovius c 5servat, in specie Scaevolae non subitur pupillo h redena , ut apud Papinianum, sed filiam exheredatam, quo casu multo ec
se dissicilius videtiar, eos , qui exheredatae filiae sunt iubstituit , etiam pupillo heredi scripio subsiliuios cellari. Ego Cuiacianam rationem habeo poticiem . Sed S dici meo iudicio posset nihil enim vetat ne in re adeo obscura meum ego iudicium, qualecumque lit, ister ponam in substitu L a tione
86쪽
tione pupillari primum substitutum non proprie subsiuiuun esse, sed muti lim heredem filio scripuim , adeoque eo ante filium mortuo expirare sabsit tutionem.
Exemplum alterum substitutionis , qnae substitutioni tacite inest , habes. apud Iustinianum in L. uti. C. de heri inst. Ulpianus in liis ad Masuriviri Sabinum libris a testatore , cui nomen non erat Plotius, ita scriptam finxerat , Sempronius Plotii heres esto. In bae specie creditum a nonnullis primum inquit Iustinianus , testa brem scripsisse s hi heredem Sempronium , ac T. Plotii errorem nominis esse: quam sententiam merito reprehendit, quis enim adeo sit pinus, S uero etiam nullus, ut nomen sui in ignoret a uin ait, fi Brae testator Plotio euidam heres extriit , manifestuor esse se eum sta Sempronium heredem instituisse; nam regula iuris est herederi, heredis tessatoris esse heredem - Demum haec. subiicit , quae faciunt ad 3 , autem nihil tala factum est, superiscuam O inanem fi usmodi insututionem esse: nisi Wiu, his/de Plotio ibi insitivo, se adjeceris . SEMPRONIUS PLOTII. HERES ESTO ; tisne etenim ςxistimandum est eum di- ,πise , s non Plotius heres sti fueris , taene Sempronium in totam partemwPistii ex sussi me Moeari di ita vi ex eonsequemia Merborum Plotius quidemi situtus , Sempronius autem subserutus inveniatur se Praeter eunda non est c aestio inde usque a temporibus Romanae Rerp. apud Centumviros agitata, linon substitutioni pupillari tacite inst vulgatis. De hac re disputatum in mussa M..curi, resert Cicero in Bruto Ca Caussa, quantum ex misitis Tullii locis colligb Corradus , haec erat. ponius quidam filio, si in decem mensibus nasceretur, atque intra pubertatem decederet, II Curium substituit . Non nato filio Tr. Coponius. testatori adgnatus hereditatem petebat tanquam sbi delatam ab intestato iacontra Curius ex taeita vulgari vindicabat hereditatem - M. Coponii caussam ex seripto tuebatur vir in iure peritissimus, & iuris peritorum eloquentissimus Scaevola Caussam Curii inebatur ex aequo et hono eloquen-rium iuris peritissimos Ctas,ns. Et viδum apud Centumviros a Crasso Sca volam , non chscure demonstrant Tulliana haec de Crasso, na multa confrα seripi-m pro aequo Θ bono dixis, vi Q. Scaeuolam obruerit arsumentorum exram - Plo umque copia. Est autem' cur miremur, controversant illam ad rem p
ra usque Iustiniani rulla certa Lege finitam fuisse , R pendere adhuc in Scbolis :& vero qnae olim Crassi, ea tum fuit sententia Accorsi, Barioli ac plerumque quum antiquiorem , tum recenitorum interpretum iuris zquae fuerat Scaevolae, ea tum fuerit Visilii, Fahit, aliorumque. Sed rectissime Culachis in L. jam hae jure q. L. t. quod in canssa Curidna pro nunciaverunt C entum iri , eonfirmatum scri hit conuitutione Divorum Fratrum : cuius rei locupletissimus testis est Modestin in eis. L. q. r. his verbis . Ium hoe jure utimur ex Divi Maria, o Veri eonstituti ae , ut quum ν ater impubeνi Illis in alterum easum subsiliuisci, in inrumque casium fissiluit e intelligata ν ; si a stius heres non extiterit . sve extireriso impubes deesεru et o in Hisum idem est atqNe in alterutrum Iscque reine opponitur T. In utrum e . Ergo eerti iuris est vulgari expressae tacitam pupillarent , & pupillari exprcstae vulgarem iactiam in. estg, idque luculenter consirmant, qnae apud Modestinum sequiuuur 3. a.
87쪽
Ait is, s stlli duo alter pubes , alter impubes. hoc communi verbo , Eoflue invicem substituo , sibi fuerint subitituti, in unlgarem tantummodo casum, stini intelligi substitutionem ex constitutione Severi & Antonini : tuniconsilium patri dat; me itaque easu singulis separatim pater substituere de- debit: ut si pubes heres non extiterit, impubes ei substituatur , si autem impubes heres exstiteris, O intra puberta em deculeriι, pubes frater in portionem coheredis μηiuuatur , quo easu in utrumqua e Memum substitutus videbitur . Impuberi fratri statrem puberem subiti tutum ponit Mo, mims in eum calum s heres extiterit, O intra pubertatem decesserit : qui casus est substitinionis
pupillaris: & eo casu substitutum videri ait in utrumque eventum . h. e. quum in casum substitutionis pupillaris exprestae . tum in casum vulgatis , quae pupillari tacite inest. Quid elariu& Et duo tamen reponit Faber. Alterum osti si tacitam vulgarem D. Marei constitutio induxisset , ni hulaturum fuisse caussae, cur de ea Moclastinus tanquam de re diibra dispu-Tel z eoque movetur ut credat sub nomine Modestini imperitum Tribonianum latere. Alterum est, casum a Modestino tractar i mitiuae subsiliu tionis expressae, eoquς uno casu pupillari vulgarem inesse , nam cujus, Cumque mutuae dispositionis recipromtio ipsa favorabilem apud iuriscon
sit lios causiam Deit, L. Ii parer C. de inois test. Sed Fabriana ista mirum
quam levia sunt. Tantum abest, ut de eo disputat Modestinus, num pupillari tacite inst vulgarix , ut potius ex eo , quod vulgaris Certe inest Pupillari , patrem moneat, ut , si filios alterum puberem se alterum impuberem. habeat, R puberem substituere impuberi velit in utrumque casum, abstineat generali formula , eooue invitem Iubstituo, nam si vel solam e Primat substitutionis pupillaris formulam , nac una voti compos fiet. Por. m nihil est in verbis Modestini, quod aliquo esse indicis queat, eo tam vim casu , quo mu: va est substitutio , tacitam vulgarem admisti. Nunc quae sunt argumenta , quibus Viguus, Faher, aliique in contra r Num . nituntur e Primum illi contrariam sententiam eae scripto luentur , quali non in plerisque mussis aequum S bonum praevaleat. Atque ut non aliun de , quam a stitistitutioni mis ejus rei exempl3 petamus , mee , vulgari se stitutioni tacite inest pupillaris ex Divorum Fratrum constitutione in cit. L. . pr- S ex hono quidem & aequo i t..e. ex mi jectura voluntatis inest praeter scriptum . De patris in filium voluntate Lex quam optime praesumi Quod igitur filius in pupillari aetate deeedens facere sibi testamentum non Potest. : potest autem pater filio lacere resamentum et quodque idio expedit enatum mori, eqnsendus est pater Leere volnisse quod poterat. siliique i tererat fieri . Ita quum ipsi patri expediat mori testatum, quamvis in eum ea sum, expresse su bili tuerit , si filius heres esset, atque in aetate pupillari decederet , missio magis credendum eli i substituere etiam 'voli ille in camsit ira , se heres non esses; quis est enim qui qRem villi Hir sui heredem se , eum non sibi heredem velit maxime quum heredis heres. h. e. filio impuberi heredi se tipto substitutus . hyedis appellatione eontineatur, L. h
pedis 6 s. de H S : quo fit ut se filio, impuberi exhereddis substituatur.
nullus tacitae vulgari si locus -
Deinde Iavolent locum opponunt in L. paterfamilias. qtrae in Pandectis
Horeminis eli M. de reus auia. θια possid-, in Vulgalis libris est I 3. de pris
88쪽
νιυς eredit. Paterfamilias impuberi stilio, si ante pubertatem decessisset strauit beredem: is hi ius paterna hereditate se abiimuli, idque hona patris venierunt : ium alia heredrias filio ob enit, hieque ea adita decessit In hac specie Javolei iis s bst uium admittit, S Quaero ait , quum Praeror in ipsum pupillum . quamvis D, ea hereditas obrinus. , eressitoribus tamen patris
actionem non dares: an in Iunitiatum , ereditoribus patris danda si actio o quum ex bonis paternιs , quae scille ei ad creditores missos ab bona perιinent , nihilaciquitat : O quum c e nores nihil juris in bonis pupilli habuerint , eorumquen hil interfuerit, adι resur, ne ne, pupilli hereditas, quum ea bona, admissa aDEmtuιo hereditate, ad erediιores non pertinebam. Substitutum admittit J- o eius ex subiiuutione pupillari expressa, namque eum mortuo ante P
berialem filio, S post aditani ab eo hereditatem admittit . Si qua iaciata vulgaris inesset pupillati , vivo adhuc , ' se abstinente filio iubstitutum admissset Iavolenus, eumque coegillet paternis creditoribus respondera , nec ulla suis iet ratio dubitandi , num lubstitutus paternis creditoribus
teneretur , nam qui non solum pupillo ex pupillari expressa , sed Sc ipsi patri ex tacita vulgari succedit, certe non potest hereditatem patris ab li reditate filii separ re, Sed hinc illud unum poisset consequi , Javolenum in ea opinione suisse, in qua olim fuerat Scaevola , non item illud, pupillari substitutioni non ineste vulgarem ; id enim primi constiuaerunt M. Antonius S Aelius Verus multis annis recentiores Javoleno, quem Traiano eoaevum Plinius facii Lib.f. ep. 1 f. lia subirasci quispiam pollet Triboniam , quod opinionem nova divorum Fratrum conssiluitone abolitam reliquetii in Pamdectis. . Finem Capiti imponat quod temporibus veterum Iuris onsulorum real erat in questionem, postquam vero Τribonianus Fragmenta duo Pande eis inseruit, alterum Pauli in L. sed si plures Io. ult. , alterum Ma volae in ch. L. semum 68. b. a. h. r. , certi juris esse caepit. Quaesium stribunt Scaevola , de Paulus, num possit institiuus ipse sibi substitui. Et in hac quaestione quaerendum esse ait Scaevola , utrum unus gradur sit . .n duo . O an eausa mutata sit substiturionis, ast eadem permaneat . Unus est gradus, quum institutus recta, b. e. , non per aliam interpositam Personam sibi substituitur. Duo sunt gradus, quum sta quidem substituitur
quia is idem est institutus. & substitutus, sed per aliam interpositam persenam. Si scriptum sit, Γιιius herct esto i s Titus herci non erit, Tuus haris esto , unus est gradus. Si scriptum sit, Nitius hares esto e s Tuus heres non erit , heres esto Gajus: f Gajus heres non erit, Titius heres esto , dire sunt gradus. Porro duos itidem esse gradus inquit Paulus , s coheres adii, elatur heredi instituto, & hic illi in ejus partem substituatur, ut in hae Drmula, nιus heres esto , Gajus heres esto e s Cajus heres non erit, in pam rem GHi heres esto Titius; quoniam enim coheres est quasi substitutus , Trutius . qui Gaio coheredi, & quasi substituto suo substituitur, substitui intelligitur ipse sbi , uti tectissime Goveanus ad eit. L. Io. ult. n. 6. . quumque ipse sibi substituatur per interpositam Gali personam , duo esse Iadus videntur. Sed momentosum est in proposia formula Το in partem. on sola coheredis adiectio duos gradus facii r institutum coheredi substimi in ei pariem necesse est, alioquin unus erit gradus c quod non om. scure
89쪽
scure doret Paulus ibidem. Iam in substitutione mutari eaussam instituit nis, , scribit Goveanus n. O T. , quum subititutionis maior, quam in sititionis est modus , h. e. , quuin plus eli in substitutione , quam in in stiuilione, sisque caussa mutatur in melius: quod mox exemplo illustrabi
tur. His praestructis definitio iuris apud Paulum haec est, Neminem inpi ιutum , O sbi subsitruum sne caussae mutatione quidquam proficere , S aPud
Scaevolam, Causa institutionis mutata sub iuui posse, i. e. non mulata Caus se non valere substitutionem, mutata caussa rabie . Id autem ita est intelligendum , si unus sit gradus ; nam si duo sint, νalere substitutiontin Pau ius ait, quamvis non mutetur eatissa: quo fit, ut si institvius sibi substit tus praetermiserit institutionem , recte possit substitutionem amplecti, L. R., 6. D. s omus eaus testam. Mutatae, aut non mutatae Caud ae . ubi unu
est gradus , exempla sunt apud Scaevolam. Finge scriptum , Turus , si na vis ex Asa Meneris, herct so : s Turas herct non erit , idem Titius heme D. In hoc exemplo maior substitutionis, quam institutionis est modus , b. e. , plus In substitutione est, quam in institutione, quia substitutio pura est , institutio sub conditione, quae potest deficere, ideoque in substitutione caussa institutionis mutatur in melius, ct manet substinuis . recte que potest Titius omissa institutione substitutionem amplecti. Contra finge scriptum , Tuius hares sors Nilus heres nω erit, idem , s navis ex Asia νομ erit , heres esto. In hoc exemplo non mutatac in substitutis e caussa m stiturionis, quia plus est ici institistione pura , quam in substitutione con ditionali, ideoque substitutio nullius momenti erit . nec , si semel Titius omiserit institutionem, ad hereditatem poterit ex subsit tutione venire. Idem
ius esse inquit Scaevola, si Tuius heres seriptus sι, subaudi pure , & sherra non si, idem heres esse iussus sit , subaudi puteis Hoc etiam casu . non
valet substitutio, quia non mutatur caussa . Igitur sic habe , non mutari Caussam institutionis, aut quum minus est in substitutionet, aut quum non
plus in substitutione est, Ῥam in institutione. Nunc facile est intelligere. 3uod sequitur apud Scaevolam. Pωponit is speciem hanc sane pulchram, itius heres esto : Stichum Maevio do lego et Stiehus heres esto :s Stietas heres noueris, Stichus liber heredue esto . Io hae specie si Sticho sui fiat hereditas data, non
item libertas; quia fuerat inevio legatus, verba s herra non erit , unum hune recepissent caurin , si dominum non eliserit heredem , uti superi uadictum est . Quoniam vero non solum heres, sea liber etiam est sectus, legato praevalet libertas, S quo tempore legatum est Iactum , eo ipso
tempore ademtum intelligitur, ae proinde non adeunte hereditatem Titio ,
Stichus sibi adquiret hereditatem. Iam Stictis legato, & inlli tuto, ac sibi Rhil liuio duo sunt gradus, quia quum propter legatum adquirere legata rio debuisset hereditatem, alii videtur substitutus, nota recta sibi: inllitura autem . A non legato unus est gradus. Duobus istis Scaevolae, & Pauli locis adnectendus est tertius in L. I. g. s. D. si quis omis eatis test . , ubi haee Uip anus, Si proponatur idem O las tus. O substitutus , O pro termissi erit in uiuinem , an ineidat in edictum, quaeritur. Et non putu inci dere quas testator hane ei dederit saevitutem, qui eum subsitiιit: Quo autem haec recte intelligantur , animadvertendum est, edicto ν quis omissa caussa resamenιι locum fieri nou eo solum casu, quo scriptus testamento heres ab
90쪽
visus . & non poterat. Ecce cautionem, quae vice est substitutionis pupillaris : Sed nonne poterat avus nepotem emancipatum adrogare, tuin eo inuicem labiliauere in alterum casum ita vero: S hoc mum expeditius suisset. Ecquid igitur caullae fuit, cur oportuerit de ea re consuli Iuris-e sulios e Noluille avum adimare scribit Duarenus in h. Titi eap. Iq.; sed cur noluerit, caullae utileo nullam . Ego , quod de nepote pupillo agebatur , avum non potuisse aio . Ulim non adrogabatur nisi iam velliceps, i. e. pubes , diactore Gellio Noct. Atiis. Iib. s. cap. I9. Pupillorum adrogationes primus permisit Imp. Antoninus secundum ea , quae a nobis sunt scripta Ins. rep. praesin. tom. I. Antoninum autem aetate praeiverunt
non Labeo solum, &Ofilius, & Cascellius, ct Trebatius, sed S ipse Ia-
volenus, qui illos ab avo consultos refert: Iam verba Africani sunt . Si mater iιa rasetur, in filium impuberem cum eris annorum luatuordecim , he
redem insituat , eique pupillaritus tabulis , si sbi heres non erit, alium subsiluas. Quod tabulas istas Africanus pupιllares appellat, ex eo ne colligas matri permittere Africanum silio sacere testamentum . Vetat id ipse Afri. canus, qui filio substitutum ponit ea formula, s sibi heres non erit: quaesormula est substitutionis vulgaris. Eccur autem tabulas matris vulgari modo substitiaeniis vorat is pupillares Num quia silium impuberem mater scripserat heredem Ita me bene multos sequinum scripsite memini in D. Inst. de pupill. substitui. Sed mirum quam insolens ea loquutio est , δι mirum quam ridiculus videtur Africanus, qui solitus subtilia iuris tractare , proposita eo loco substitutione vulgari a matre facta , valet, inquit . Iabstitutio o quali fuerit qui dubitaret , num posset mater esura silio dare
substitulum , quem Omnes omnibus poterant. Faciunt duo haec , quae nunc
mihi veniunt in mentem, ut facile probem quod scribit Duarenus in Tit. cap. Iε. ab Africano proponi genus quoddam extraordinarium substitutionis parum vulgaris , partim pupillaris . Certe in proposta specie mater tantum sbi, non filio testamentum facit . quod proprium est substituti nis vulgatis: sed conseri tamen ea institutionem filii in tempus puberialis, Nod , utpote incertum, facit conditionem ; ac proinde quem sito subsuluit. eum videtur heredem instituere in casum, si silius impubes decesserit, quae institutio eslectum babet sinitem quodammodo substitutioni pupillari. Quidam putant sussirere, euin , cui si bstituitur, in potellate testat ris esse tempore mortis. Fraudi eis suit Ulpiani locus in L. moribus a. pr. h. t. , Si extraneum quis impuberem heredem seripserit, poterit ei substiι uere , smodo eum in loeum nepotis adoptaveri/, Mel adrogaverit, Aio praecedente h. e. tanquam ex silio natum. Loeum hunc illi perperam accipiunt , quali Ta adoptaverit , vel adrogaverit tempus spectet , quod substitutionem tirofaestim sequitur: quum tamen sit omnino reserendum ad tempus , quod praeit . Et ita postulat manifesta ratio iuris . In toto iure civili quali asiuncta verbo sue ieri nostrosum emto utar verbi tempus complictitur, h. e. qualitas ad actum , qui geritur . i.ecessaria, debet. quo tempore geritur,
incile, arg. L. s alienum f. in extraxeis de her. in Seu rem satis luculenter desilii Papinianus in L. eοherei εἶ. , quum fliae a. L L, Quum s-tiae , Hl nepoti, qui Ioeum Ilii remι ι, aut post restamemum caepit tenere .
parens subsuua: s lias ex his mortis quoque tempore non suti in familia .