장음표시 사용
131쪽
seripi. Atque hine petenda est ratio , eur sint in Libris iuris . pressgaro1 Tituli de usii. usustinii, habitatione, operis, servitute , dote . tritico, vino oleo, instructo, vel instrumento , peculio , penu , suppellectile , alimentis .
vel . ciba iis, auro , argento, mundo, ornamentis, Mnrentis, Veste, statins legatis .s nullus lit tamen titulus de libertate legata , certe Don omittendus , si legari libertas potuisset , nastraue erat. n, omnibus, quae pecu liares Titulos meruerunt, longe pretiosior libertas, ac testamentis Romanorum quam saepissime relinquebatur . Non ohst, Ulpimus in L. sed fconditionι 6. f. q. de her. inst. , ubi de servo clim libertate instituto agens scribit, Sed s D eum liberarie institutus, afli ei libertatis datio eo ieillis aditapoisit, apud Iulianum qxaeritur. , Et putat , . in eum calum, qud necessarius Jferet, . ademtionem non valere , ne a semetipso ei adimatur libertar. serrum esum heres institutus a semetipso. libertatem aecipit, quae sementia habet rationem , nam scuti legari sbi libertas non potest, ita nee a se adimi, nam τι libertas . post verbum sbi addi irium ell, abestque a Iibi O 'plarentino a Quod autem Alciatus, ac maremis scribunt in L. a. de leg. I. TO liter tas inibi subaudiendum, id si verum .esset, non constaret lihi Ulpianus, nonne enim pugnantia sunt duo illa , servum fieredem institutum a semotipso accipere libertatem . O legari sbi libertatem non polle Ergo i id , nam sicut tegar Ubi non potes , ita nee a se adimi, non ad libertatem referturo sed generalem continet regulam iur. de legato heredi dato, quod adimia semptipso non potest : eaque regula utitur 'Ulpianus , ut virgumento a simili ducto probe ibertatem se ta=o fieredi necessirio datam adimi a semebipis non posse ' quas seribat, idem ius esse in liberialis datione , quod in legato . Recte quidem poterat duci argumentum ex iis, ita nec a Ie a imipotes, 'uae Bla conveniunt libertati servo heredi datae, non ex iis legati sibi non potest, quae convenire libertatis dationi, vel ipsus Ulpiant . iudicio non possimi; sed certe propositum Ulpiano fuit argumentum ducere ab ademtione legati, nam de lihertate hdimenda..disputabat eo loco; illam autem juris regulam in scholis iuri onsultorum protritam imprudens .rO- tam expressi. Vulgares sententias saepe nobis imprudentibus totas excidere, quam Visinoa omni ex parte quadrent, experti siclinus. ita videtur mihi explicari commode posse di mellis i ste locus Ulpiani, ad quem tam multi interpretes frustra accesserunt . QuiI qiiod ipsius Ulpiani testimonio probatur . libertatis datio em .non esse legatum Cerit iuris est heredi a semet ipse inutiliter legari, nam nemo dat sibi ipse , L. O quidem I 8. O L. 4egatum II 6.. g. r. de 'leg. 1 Iis, quas pulchre explicat Cujacius ιοmm, in cit. L. I 8. , servo autem heredi instituto liberias Ulpiano teste militer datur. Nullo minus obstat Iustinianus in L. a. C. de dommuni ser H a inumis, uri linum ex dominis communi servo parum suam legasse in hii, iii qlle ultimam voluntatem mox voerat legatum ; namque at .ud est servo Iegare Iιbenatem , quae Io linitio nusqu1m exstat in Libris iuris, aliud servo Paraemi legare , quam In eo habet. Priore casu legatarius est ipse servus ψ quod a jure civili prorsus abhorret: : posteriore legatarius est MIG-domitius, ex cujus persona legatur servo. Et vero olim pars eius , qui te Saverat , is io adcresccbat. Sed Justinianus libertati favens iure illo ad-
132쪽
erescendi sublato servum liberum fieri jussit , aestimationemqtie partis socio inferri , est L. a. , O g. 6. Inst. de donat.
FIdeicommissum esse aut rerum sngularum , aut universitatis, h. e. heis reditatis, vel ipsi Iustinianaei sit norunt. Contra Nullum est legatum universiaiis. Hanc autem differentiam non sustulit Iustiniani Constitutio in eit. D. a. , quam non pertinere ad fideicomutilia hereditatis , exploralissimum est.. i Sed est species legati. quae partitis dicitur . Eius meminere VI pia nus Fragm: Titi M. 3. II. , ac Tribonianus 3. F. Inst. de fideleom. heri , S miror non meminita Brimonium de V. S. Nomen ex eo lactum, quod inbetur heres hereditatem partiri cum alio , qui proinde legatarius partia- νιua appellatur , etc. s. F. Formulam habea apud inpἰ Ioez eit, Heres meus cum Titio hereditatem meam partito , dividiso. Legatum id genus proximo abest a fideicommisso nniversitatis, nam pars ' hereditatis legaturi quae mi bi videtur suime caussa; . cur de istius legati vi disputarint veteres Iuri consulit. Disputationis indicio est Verbum placet apud Ulp. in L. mulier a a. ult. ad la Q.Trebell. , Legari posse etiam portionem hereditatis . placet nobH Et vero Iesaia: inde u sque a temporibus Legum X lI..Tab. inter singulares adquirendi caussas fuerant quarum numero sunt adhuc epugnantia autem sint , legatum esse singularem adquirendi cautam , &Iegari posse hereditatem , . quao ius est succedendi iii universum . Sed postquam aliud p acuit' urisconsultis rat Daem, cur aliud placuerit, mox subiiciam ), videtur legatarius iste loco heredis e, proinde hereditaria
onera subit pro rata . Si. eui eertam parteπ hereditatis letavero', verba limi Pauli in L. si quis serMum. 8. g. s. de leg. a. , Diuus Hadrianus rescrinia, ut neque Παιa manumissorum', seque' suneris impensae' deduceremur Prella manumis ruim, impentasque laneris exempli tantum caussa memi nit Paulns, no a ut inde conficias, si qod aliud est aes alienum , deduci: quod Iurin ratio non patitur . . Quin ex eo , quod manumissorum pretia , runeri Ique impenIae non deducuntur, , intelligetre potius debes , multo. m,ms deduci aes alieniritimosse piamque illa aes alienum' proprie non sunt sed loco sunt 'eris alient: quae Hrtasse ratio secii, ut de eorum deductione cubitaretur luemqu dirimi opus fuerit res ripto Hadriani. De legato partis bonorum couira scribit Nodestinu&'in L. ' s. eod. , Quum autem paVbonorum usi, legatur, Bonorum menrum quae δεα , quum moνιar, dox, O ma numisorum pretis e medio dedueenda s-ἔ: Mod, itidem non perinde acci pleiadum , quasi si quid aliud est ses, alienum, non debear deduci; nam lacria itirliconsultis dicuntur , quae dedi cto aere altero in persund , L. Iubsignarum Ss. f. 1. de R. S. Hic mihi temperare ron possum. quin duos magnos interpretes iuris, A. Fabium, & inerraneu nostrum Dominicum
133쪽
Auli sum manifessi erroris mccusem. Faber Conjes. Lib. I 8. est'. 's., eum cui pars heressitatis legatur, onera hereditaria subire negat , rescriptumque D. Hadriani de aere alieno non deducendo proditi te putat, non ut illud pro parte legata incumberet legatario , quod creditum vulgo , sed ut uolegatarius Televaretur ' ideo autem non deddci , quia potetate iuris totum transsertur in heredem , a quo separari hon potest . Nae is vim ocit .ve bis Pauli . Non deduci idem est ac non delirhia quae vulgaris est ejus versis significatio ; certe vero resertur id verbum ad partem hereditatis, quam Paulus ibi legatam ponit, non ad heredem de quo non loquitur. Aulisius de leg. O 1sdete. quaest. 6. Modestini locum de bonorum parte legata interpretatur in hunc inodum . Fingas, inquit, Titi in reliquit mille & partem bonorum legavit Sempronio : utique Sempronius quincenta accipiet sine oneribus, quibus omnibus obnoxia erunt alia quit Centa, quae ad heredem pertinent. Quid absurdius Obstat To e mediab. e. ex re communi: ferre ex medio ait Pomp. in L. adeo s9. s. ult. D. pro se. , S in medium conferre Iulianus in L. aditio a de ad . her. Aes alienum e medio, h. e. ex tota hereditate deducendum est: tum di. midium eius, quod superest, legatario praestandum. Id expressim docet Paulus in cit. L. 39. g. I. de U. S., Bona intelligientur, quae deducto aere alieno supersunt. Multo magis obstat volanias gestatoris. Qui dimidiam bonorum alicui legat, alteram dimidiam reservat heredi . Quod si onera omni hereditaria uni incumberent parti heredis, hic minus dimidia , legatarius plus dimidia contra votum testatoris haberet. Vides, quod differat intellegatum partis bonorum , S legatum partis hereditatis . Elsinu vix differunt. Sive pars hereditatis, sue pars bonoriam legetur, aeris alieni otius legata rium sequitur. Legata parte hereditatis , legatarios creditorihus respondet pro' rata e legata parte bonorum heres unus respondet erectitor, I us : respondet etiam quodammodo legatarius , cuius pars deditistione aeris .alieni decrescit commodo heredis ; unde ab . antiquis iuris inre
pretibus rectissime' scriptum nec qiiidquam est caussae , cur eos se deat Faber ) duo illa legata verbis potius, quam re dissere. Sed verborum
Proprietatem servemus exemplo veterum iurisconsultorum , legatumque ii Jud , quo pars hereditatis, non suo lins bonorum transfertur, partitionem di camus ; non enim ex arte iuris loquutus est Cicero pro Caecin. east. q. albi, Marcus, inquit, adolescens mortuus est: heredem Caesennium fetit e ma gri bonorum partem majorem legavit : tum legatum illud partitionem appellat zre parcendum Triboniano,' qui in cit 9. s. legatarium partiarium esse scripsi, cui pars bonorum legabatur. Latere eum Pon poteryt, aes alienum
hereditatis onus esse , non bonorum , nisi quum agitur de bonorum possesseribus, quos in omnibus rice heredum haberi ait Ulp. in L. a. D. de bon.
His praestrums venio ad legati partitionis, fideicommissiqua univer
ratis collationem. Ego quamvis parte hereditatis legata aes alienum non . ducatur, legatarium partiarium omnim legatarium esse, non quasi he redem aio. Noveor Ulpiani loco in est. L. aa. s. ult. ad Trebeli., Si cui pertio hereditatis fuerit legara , rogatusque fuerit hane partem restituere , d* ist
134쪽
retinetur. Si is quas lieres esset, ex eo S. C. restimeretur portio, retentaqMaria. Quod alitem is oneribus hereditariis obstringitur pro rata , id non il lini caussam habet , quod legatum ei datuin , sit lega una uni Uerstatis .is ille quasi lieres; namque onera subit non ex natura legati, sed ex aciae identi , h. e. vi ilipulationum Pariis S pro parie , de quibus Paulus Lib. q. sent. s. 3. , Ulp. Lit. 2s. Fragm. f. F., Tril g. 6. de Meleom. her. Nunc se se exelii ratio . cur placueriι Jusisconsuliis, posse etiam portionem hereditatis Iegari. Eos inductis ilipulationibus pariis & pro parte legatum
partitionis aditi sila credo, alias non admistiiros.
Ita se rem habui fle iure veteri, quo istipulationes illae inserponeban. tur inquit Cuiacius in eit. L. s. uti. , hodie tamen ex constitutione Iusti. niani secus se tem habere . Est ea constitutio non alibi , quam in s. g.
Ins. de fideici heri ; sustulit ibi Iustinianus stipitiationes pariis, S pro parte
inter heredem , ct fideicommissarium interponi solitas , quae non aliae erant, quam qitae ciuier heredem , & legainium paritatium inierponebaatur: actionesque voluit in fideitommissamim trans re ipse iure. Haec eadem producit Cuiacius ad legatarium partiari irin, huncque aeque ut fidei. commissarium loco heredis habet, atque oneribus hereditariis subjicit ipso iure. Hoc idem Rogerio, aliisque multis cujacio antiquioribus placuerat , S non paucis hodie placet. Hoc autem est, quod displicet Fabro , s uaqitae alia Faber habet, compendio studens omittam ) nec mihi unquam sedebit; nam Iustiniani constitutio tantum de fideicommissariis hereditati, hus egit, eamqtie ad legata partis hereditatis producere , nimis prcjectae audaciae est. Ego igitur post sublatas stipulationes partis & pro parte , ne
utiles quidem p ctiones in legatalium partiarium transire puto, heredemque solum creditoribus teneri. Quod vero ita teneretur heres supra quam v luit testator, qui partem legavit hereditatis , non bonorum 3 ego stemant , quantum volunt Interpretes ita de hac re statuendum reor , ponse heredem aut agere cum legatario secundum voluntatem tessaloris: cujus actionis caussa non alia , quam bonum S aequum , de quo genere inimnium Vid. a nobis tradita in Inst. repetis. praelem tom. 2. , aut rem
dio uti sipulationum, quas inter heredem . S fideicommissarium interpo. ni vetuit Iustinianus, non inter heredem , S legatarium partiarium . Et est sane leve, quod posset reponi, Tribonianum in eit. q. s. de sipulationibus inter heredem & legatarium Parilarium loqui tanquam de re, quae iam exoleverat post novam Imperatoris sui constitutionem; ait enim, Quae solebant stipulationes inter heredem , O partiarium legatarium interponi, nam de i sta partitione ibidem loquitur in eundem modum , Quae species ligari partitio Mocabatur , quia eum herede legatarias partiebatur hereditatem r& a men post constitutionem Iustiniani speciem illam legati stetisse , non ambi tur. Quod si obsimato adhuc animo contendas Iustinianum stipui liones istas etiam inter heredem, S legatarium partiarium sussulisse, ient ri illud posset, legatum partis hereditatis ita esse interpretandum , quasi
si pars bonorum legata cui consequens est, ut aes alienum e medio deducatur . Ita testatorem dicemus vocabulo hereditaris abusiain: sicque eius
voluntas salva iurisprudentia exitum habebit. Quid quod posset etiam haud inephe dici, testatorem sutile vocabulo legandi abusum, legatumque illud
135쪽
vice fideicommissi liniversitati, haheri. Vide quam sit ad id appositus au stiniani L cus in L. I. C. eomm. de ier. O mete. , ubi aliquid conιrarium in legatis O Iideicommillsis everuet , hoe Meseommisso quasi humaniori siggre
gelu , O secundum ejus dirimatuν naturam. In legato hereditatis certe alιquid conιrarium evenit. Qui legali atque hereditatis naturam probe novit, facile intelligit, hereditati legatum adversari, legato hereditatem. Igitur au ctore Iuiliniano legatum hereditatis Idrieommito aggregandum . Plures ego coniecturas effudi, quas aliorum iudicio lubens permitto. Ego postremam habeo potiorem. Atque ex hac ipsa coniectura diiudicandum de eo, quod
Aulisus scribit , si quis interdicta detractione Falcidiae t quod testatori
permissum est hodie facere, Nov. I. eap. a. f. a. hereditatem totam e hauriat uno legato , hoc demum esse legarum universitatis . Quid n logatum id genus fideleommisso aggregemus t
EX hactenus disputatis facile est eonfieere quid sit Iegatum, quid fideis
commissum . Legati desinitiones tres sunt, uti dixi , in Libris iuris, una Florentini in L. legatum rict de leg. r. , altera Modestini in L. tegatum 36. de teg. a. , tertia Triboniani in b. I. inst. eod. m. Ego tibi optionem sacio ut eligas . quam velis ; quoniam enim jure novo Imp. austiniani nihil de veteri legatorum natura decessit, Florentini & Modesti, ni desinitiones retineri novo etiam iure possitnt . Fideicommissi definitio nulla est, quantum scio. in corpore iuris Iustinianaei. in Fragmentis Ulpiani quod opus extra illud corpus vagatur definitur fideicommissum 2 ια as. 3. I. , sed est ea definitio, ut sunt plerumque desinitiones duri Consultorum , manca & imperfecta . Persectae legati . & fideicommissi definitiones meo iudicio sunt hae. Legatum est donatio quaedam rei singula
ri. tantum verbis, & quidem directis relicta testamento. codicillisve teilamento e firmatis ab herede praestanda . In T. quaedam , atque in T. Mherede praefanda scripsi nonnulla in meis Inst. repeti praelia. : fideicommissum est res singularis, hereditasve precariis verbis, aut etiam nutu ab herede, legatario . fidei commissariove relicta testamento , codicillive etiam non confirmatis. Fideicommissum , si proprie loqui amamus , non est donatio. Verbum dono est directum , propriumque legati . L. Aurelius 28. f. Titius a. de liberat. legat. , ubi , qui legat , dono , inquit . Ita eo loco legendum ex fide Codicis Florentini, non, ut vulgati libri ina best , do. Vide Cutac. in L. legatum 3. de leg. a. verba ab heredaesteae flanda non conveniunt fideicommisso. quod interdum a legatario , aut fideicommissario pracstatur. De fideicommisso in contractu , quod non di- Citur rellinqui hoc enim verbum proprium est ultimarum voluntatum L. a. C. ae nat. Lib. , dicam inserius.
136쪽
ET FIDEI COMMISSIS et 39 COMMENTARII
PARS ILDE MODIS, QUIBUS LEGATA ET FIDEI OMMISSA RELINQUUMPUR.
LEgata & fideicommissa sunt aut expresia , aut tacita . Tarimm dimhoc loco non quod fit in fraudem . quo sensu laeua Melaommissa olim dicta sed quod opponitur expressio. Ita ιaesta pactio quandoque est pactio in fraudem facta, L nihiι IO. b. Ad nunquid a. de bon. libera. , quandoque ea , quae verbis non est expressa, L. quam- 3. C. in quiba eaussis pign. Sed taciti, quod expresso opponitur, duplex est notio, aut enim ideo vocabulo sgnificamus, quod vectis omnino deficientibus potestate iuris inest rei, qualis est taetra bonorum hereditariorum pro legatis hypotheca, quam nullo etiam Nerbo praeeedente ab ipsa Lege induet ait Iustinianus in L. I. C. eomm. de Ieg. O Mela.. aut id, quod adhibitis verbis quibusdam, sed iis tamen minus proprie ac diserte hominis animum significantibus conjectando intelliginius: quale est, quod tache eautum dicime in L. hus solis T. C. de reνω. donia. Posteriore hoc sensu legata di fideicommissa tacita expressis oppono . Legatum iideicommissumve iure ipso sine verbis induci non potest . Ergo legata & fideicommissa expressa ea sunt , quae propriis legatorum , fideleo nisiorumve verbis relinquuntur: laetis sunt e. , quae verbis, S conjectura inducuntur.
ΡRopria legatorum verba erant olim diversa inter te pro diversis Iega.
torum generibus: haec autem erant numero quatuor per vindieazionem.
per damnationem, 'endi modo , & per praeceptionem . Legabatur Per vinis dicationem in hunc modum , Do , lego i cuius formulae hae sunt notae apud Magnonem D. L. in , evito, sumito , labeto Ulp. Fragm. tit. 26. f. 3. ), illam rem tibi praesume . habe, Nindica. Gaius Inst. Lib. a. tu. s. f. I. Hinc sume verbum esse Iurisconsultorum Servius scribit in Lib. s. Aeneid. H F33. Per damnationem legabatur his verbis, Heres meus dare damnas esto quod sonant notae illae apud Pulschium P. 167I. D. D. E. ), da eo, facito e heredem meum dare jubeo. UIR Fragm. iit. a Damnas auctore Servio in Lib. ra. Aeneid. N. Ia . idem est quod damnatus, syllaba per syncopen de medio sublata. Verbum est iuris quum in legatis , 'tum in Legibus, senatu e consuliis saepe usurpatum . Brisson. da H. S., PUma de usu antiq. lol. lib. I. c. 7. Sinendi modo sic legabatur , Heres S a meus
137쪽
meus damnas esto snere L. Titium sumere illam rem , sibique 'habere , p.
ciι. tit. a'. f. s. ) : Ille heres meus rem illam permitte praesumere , O sibi habere. Gajus Inst. lib. a. iis. s. s. Demum praeceptionis formula erat, L. IDtius illam reni praeeipito Ulp. eis. tit. al. 3. 6.), vel praecipuo , D mito, tibique habeto: quo pertinent notae illae apud Magnonem P. S. T. Q. H. Pol tremo hoc modo legabatur uni heredum , quem aliquid de medio sumere, sibique liabere praeter hereditariam portionem tellator iubebat. Sed τε praecipere ad testatorem aeque , atque ad heredem reserebatur . Praeci Piebat heres, quod ante . ut Festus loquitur . eapiebat . habebatque sibi praecipuum , seu praecipui titulo: quae sunt ii idem verba jutis. Scaevola in L. ult. pr. de leg. 2. Sidon sui epist. Lib. 6. N. I a. Apud eundem Scaevolam in L. hιs verbis roa. b. a. de leg. 3. etiam tellator militiam praecipit, i. e. Per praeceptionem dat, seu praelegat. Ut sormulis, ita actionibus, az rebus ipsis , quae legabantur, quatuor illa legatorum genera disserebant inter se , ac periculosviri erat in formulis percare . Disserenitas
XVI. congessit Merillius Obs lib. 6. e. 3 a. , addidit & alias A. Schuli in .gius in Ulp. Fragm. th. a . M a. Caepit aliquid de veteris ut is adsperite remitti post S. C. Neronianum , de quo Vip. eit. h. a. Tandem Oet-sisutionibus dii orum Prine um solemnitas verborum penitur sublata es, inquit Trib. g. a. In l. de ter. Principes illi sunt Constaininu; , Coullantius , &Constans Conllamini M. filii , qaorum Constitutiones sunt L. 3. C. de form. s. l. , L. I s. C. deitestament. de cuius tamen auctore ambigi videtur Posse , namque hascriptioni vix congruit subscriptio ) , O L. ar. de leg.
Quod vero novae istae Leges soleinnia quidem verba sullulerunt, noa dini eientias actionum , Iustinianus in L. t. comm. de leg. unam fecit legatorum Omnium naturam , deditque pro vibi inendis iis quoquo modo reticis actiones tres, de quibus jam uictum . Porroia ute duitia ianum MLi in personam actio competebat pro Iegato damnationis, L. duos Il. de us . Θμs r. leg., pro legato autem vindicationis. etiam actio in rem, L. quod te gsitur 38. de judie., nam rei per damnationem legatae dominus erat he Les , creditor Iegatariusiret legatae per vindicationem creditor S dominus is idem , cui fuerat legata. Post Iustinianum legatorum omnium qu naodolibet relictorum creditor , itemque iure ipso dominus est legatarius , modo rem esse testatoris propriam , certumque corpus legatum Pa Ias ἐquum iteri non polst, ut quod in dominio testatoris non uil , a lestatorei auseat in legatarium: nec pati jutis ratio queat , ut quantitas noa sit in dominio heredis, qui eam uehet , atque iit alia, quam in personam actione a legatario condicatur. Ita legata omnia exaequata sunt. Sed eli, cur Triboniano irascaris , qui rion pauca veletum diu eremiarum velligia in Pasidcctis reliquit. Vide Nisten bachitim in est. L. I. C. comm. de leg. Quod autem vel post exaequationem legatorum , fidei cominil rumque sua nalegata retinuerunt naturam , uii a nobis abunde demonstratum , hinc sequitur , etiam hodie legatorum verba imperativa , aut duecta ei Ie oportere.
Proprie imperativa sunt haec, eapito, sumito, habeto , aliaque his limilia. Et fortalle imperativis tantum vel his principio utiliter legatum : deinde Prudent tam interpretatione' inductum, ut satis esset directa verba adhiberi, h. e. verba immediosam , quam dicunt, dationem signi licantia, qualia sua t
138쪽
o L. Aurelius a8. Ttius Sejo a. de liberat. IV.
VERBA FIDEICOMMISSORUM PROPRIA :
VErba fideicommissorum in usu haec esse ait Ulpianus Fragm. th. Io, a. , Melaommitio , peto . Molo dari. His addit Trib. I s. de Meleom.
ster. f. q. . rogo, δc mando . Hoc aeque , ut illud preoarturi, verbuin est runde Virg. Lib. 6. Aeneid. , orans mandata dabat: quo Pertinet non igi , ,
bilis illa Isidori coniectura Orig. Lιb. l. eap. a ., mandatum inde dissiliari quod olim in negotio committendo alter alteri daret manum , quae fuit semper fidei sacra . Hinc in Plauti Captiv. Act. a. s. ' o Tyndaro ita rogataei , mee per dexteram tuam te dextera retinens manu obsecro , respondet
Philocrates, Mandavisti satis . Eadem vis est verbi iniungo. Paul. Lib. 6. sene iit. ri 3. 6. Fideicommiss1 verba sunt itidem haec , Cupio des , opto des , Exigo , desedero uti .dra , Volo hereditatem meam Ttii ese, L. ex. eo modo rari de leg. I. Ad haec side ministarva, formulae sunt hae Iustitiunt tibi Mineae . Mei fundus o Contentus em illa re , L. Met4εommissa 1 I. si quis . da lag. 3. Verba imparo, dc jubem media vetha
sunt, h. e. quum imperativa, tum precaria . Vesbum jubeo directum est apud Scaevolam in L. Geius 88. q. quisquis P de leg. a. , ubi ea r-- la liberum esse jubeo dicitur setvus tiniamento manumissus: qua phrasi di Iecta libertas ligniticatur , arg. b. pen. Inst. de An. νῶ. per sdeio. resia. , itemqine apud Iustinianum in L. 2. C. eomm. de leg. O isdevom. Quia idem dicendum sit de verbo imp/ro , non dubitabit, quia vitii ejus verbi perpendet. Contra precarium est verbum iubeo , sonatque adem. quod de mero, volo in L. Aurelius a8. r3. D. de liber. lar: quo spectani sora mulae illae Latinorum, Iubeo salvere . Bonum animum habere jubeσ. Vidit
Donatum in Andr. act. 3. M. 3. , risi. Rhet. Lib. 9. cap. TO. , O CHac. Lib. κML. ωρ. I s. Finte eodem spe tat Horatii locus Lib. I. em a. ν. 6 ., in quem inde Oufen de Decebson. rapi 8. Ita verbum. impero prceariis adnumerast Paulus cit. f. 6. , ubi non impetro, ut vulgo perperam , sed impem legem dum cit. Vada Alciat. Parerg. G. T. eap. r 3. . qui edi eo panti liae pulchre explicat locum Alfeni in Comeditus 26. de oper. Iaberi. 3Medium quoque videtur verbum relinquo. In L. Meius nitius 78. Aiam 8. ad trebeli. precarium est. In L. Sejae a o. Tyrannae T. verbum eli directum: ac praecise negat Paulus Lib. q. sent. tit. I. s. 6. verbum esse lileicom-rnissi. Proprie directum verbum est . Quae caulla sit cur in eit. L. 78 vam habeat verbi precarii, ex ipis verborum contextu corroseo .dellatoris verba haec erant; Lueio Tuio fratru mei *io genero meo dueen ros aureos relinquo , quo segato filo, illam comentum e se . Scaevola ducentos istos aureos fideicommissi nomine debet, geneto respondit. Uerba relinqao adnectuntur haeci, quo legato scio illum eontentum esset quae verba sunt ii
deicoaunissi, illuculue precarium faciunt . Neo me movet το legato, quod
139쪽
vel bum esse opinor testatoris jus ignorantis, non Scaevolae , qui ex facta consultus verba, uti erant testamento scripta, retinuit ι nisi malis dicere , Scaevolam legati vocabulo abusuin: quod a Iurisconsultis quandoque sactum. L. saepe I 6. de tig. . . Huc etiam iacit L. - 3. s. r. de leg. a. Generaliter de verbis illis mediis ita satuunt Optim, quique interpretes piris , explicanda omnino esse ex coniectura voluntatis: cuius rei argumento eli aher Iociis Scaevolae in L. Sejae Io. s. I. da insitrua pel instrum. leg. , ubi verba do lego, vi sua certe directi, ex coniectura voluntatis verba sunt fideicomitiissi. interdum, quo sanctius esset fideicommissum , precibus addita juris. iurandi religio , uti Papinianus loquitur in L. quum pater II. I. a 3. de tig. a. , h. e. obsecratio per Deum, L non intelligitur 3. pr. de lue. fisci, aut obtestatio per salutem Principis, I. I. inst. de Meleom. her. Ο estibam tur , iurabantque Romani per Genium Principis, quae formula est apud Ulpianum in L s duo et s. s. 6. de jurejuri Christiani, quod Genii Daem nes essent. non per Genios Caesarum iurabant , sed per salutem mmm , quae aes augussor omnibκs Geniis inquit Tertullianus Apolog. e. 3 a. Hinc solemne perlaquutoribus suit ea formula Christianum impetere , Tantum j ra per Genium Caesaris, Euseb. cap. . Hist. Lib. 1 f.; atque hinc in L. a. C. de reb. eria. Alexandrum Imp. ethnicum scripsisse , per Principis Geniam, ' . Tribonianum πero substituisse per Principis Menerationem , qua etiam sormula utebantur Christiani. suspicatur Giphanius in in. L a. Sed vix est, ni Giphanio subscribat , qui est in antiquitate vel mediocriter versatus Geotes per Genium aeque, ac per salatem Principis adiurabant, iurabantque.'Do huius rei testes Ulpianum in eis. L. II., S Plinium Lib. I . est. II., ut probabile si, iuratum, adiuratumque ab eis facile etiam per Principis
Menerasionem , uti adiuratum per aeternitatem Principis testatur Plinius loci eis. De testatore . qui heredem Graece suerat obtestatus per Deum, deque lite inde enata, num fideicommissum, an lesatum relictum intelligeretur, vide L. β. C. eomm. de M., in eamque Cujacium . qui ex Haloandrinae editionis, aliorumque manuscriptorum auctoritate Graecum verbum resti. luit. Sed advocatos studio partiam abreptos nihil est cur moremur. Ob testationibus illis fideicommissa induci , non est ambigendum . Et mirum quanta eorum vis fuerit in fideicommissis. Id intelliges ex verbis Papinia ni in eis. F. 23. , filius maιrem heredem seripserat , O fideicommissa tabulis data eum juruiurandi religione praeseri rogaMerat quum testamentum nullo jure factum esset, nihilominus matrem legitimam heredem eogendam praestares leommissa, respondi, nam enixae voluntatis preces ad omnem Decessoris
Verbis fideicommissi accensent vulgo verba , quae dictitant enuntiatiMa, dum tamen ad gravatum dirigantur , t pectemque suturum eventum : ut si scriptum sit , Non dubito , aut certus sum , aut seio te reddituram . Contra Faber Lib. I . conject. eap. a. spei & fiduciae verba esse ait, non fideicommissi . Multa sunt juris Ioca . quibus vulgaris illa sententia innititur :sed non leve est argumentum, quo Faber movetur, nihil esse in iure exploratius, quam induci fideicommissum verbis precariis , qualia certe non sum verba mere notatisa: nec levia suat, quae laterpretibus contra di
140쪽
*niantibiis reponit . Digna est igitur res ita , quae serio seduloque expendatur .
Papinianus in L. unum ex familia 67. f. item ro. de Ieg. a. scribit Item Marcus Impeνα, rescripsit, Merba, quibus testatar ita eaverat. non duo,itare se, quodcumque uxor ejus eaepisset, liberis suis νeddaturam . pro fidei.εommiso Meipienda e quod rescriptum mam habet utilitatem , ne scilicet honor bene trafacti matrimonii, mes etiam e munium liberorum . decipiae patrem , qui melius de matre praesumserat . O His Princeps proinden simus , quum meteommilis vena e me animadverteret , eum sermorum no fideicommio rescri fit Meipiendum. Ecce, aiiint vulgo interpretes , verba Non d biso ιε red rurum imp. Marens pro fideicommisso accepit. Ecce , ait Fa-her, animadvertisse Imperatorem scribit Papinianus fidiae missa verba eese
Iare: eum antem sermonem pro fideicommisso accepissir ea ratione , nahonor bene transacti matrimonii, Mes etiam communionum liberorum decipexet Patrem , qui melius de matre praesumserat . quin verba perinde sunt accipienda, quasi Papinianus scripssset. voluissa qaide, maritum bonae per si, dei commissum liberis relinquere ab uxore , non tamen reliquisse , quum ut honorem bene transecto cum ea matrimonio haberet , h. e. ut quum posset verbis fideicommissi bonorum reddendorum necessitatem imponer. uxori, uxorem bene conceptae de ea spei argumento honoraret , tum ut communibus liberis ostenderet, debere eos sta a matre quam optime spinrare : indignum autem esse, maritum, patremque ea spe decipi et Ecquis non videt , rescripti rationem tam propriam peculiaremque esse eius casus,
qui ex sacto inaidit , ut produci ad alios non possit imo quis non intes ligit, si rescriptum Imperatoris deficeret . neminem laturum , qui eum. sermonem acciperet pro fulaicommisso verbis fideleommissi cessantibus , uti tellabant certe eo casu . Meteommissum induere .Prineipis est , nonii trisconsulti . His rationibus moius Faher reseripium illud non ad alium produci easum permittit, quam ad eum , in quo omnia iunt paria ζ paria sunt autem omnia , si uxor marito herede seripto non dubitare se dicat , quodcumque maritus hius caepi Isset, liberis redditurum ι nam si hiberis moeredderet, honor bene transacti matrimonii, & fides etiam communium berorum deciperet matrem. Est 3e alter casus, ad quein Marci rescriptum produxit Scaevola in L Pamphilo 39. pr. de Iei 3. Sed de eo mox. Porro apud Scaevolam in L. alumnae 3 o. de adim. hi scriptum est, Alumnae suae plura legaverat, quaedam ex his abstulit, quaedam ut Praesa rentur . ab herede Do petiit , in quibus Miginti dari νolute his Merbis a rios amplius do lego , darique volo νiginti auri libras r 9 adjecit , meique ruae ,
Atti, committo. ut in primis Semproniam sererem tuam pro tua pιerau O re rere o tueri Melis: O , f putaνeris eam ad bonam Mitae eo uetudιnem mGr Iam . ita Migintι auri libras ei reddere , ewm morieris: inierim tamen reditias
jur, id es usuras semistas, ei praester: postea eodicillis ad Maevium legata
νium easdem viginti libras auri transtulit, o fidei ejus eommist in haec Mer ba riginti libras auri, quas testamento Semproniae alumnae meae reliqui , eas dari Molo Mae,io , eautioni sis interpositis , ut ea summa eidem Semproniae, qua dia AEdvixerit, praestet mensνuos denarios quin M. O restiarii nomine e nariω ς τε ι Misenos tinnos, idque Adti νεstrae eam ιιο ι certa Dm - φm,