장음표시 사용
51쪽
ita . quia corporea est, terminative veto in anima rationali , qtria attin-
it illam no per inhaesione,sed adhae-1ionem , ad similitudinem unionis Itypostaticae, quae est aliquid in huc ianitate, ipsis; inhaeret, absque eo quod ii hcsive attingat vel bum divinam .s Sed doctrinam hanc ego non approbo, Theologi n. multum laborant, ut explicent, quomodo vel bum divinum sine aliqua mutatione fuerit humanitati unitum ; si autem talis modus unionis in anima rationali inveniretur, ita ut sine ulla prorsus mutatione sui maneret unita , satis facile
posset percipi modus ille inestabilis
unionis . y Confirmatur id , quod tribuitur unioni hypostaticae, quia
modus mirabilis est, Sesti pra omnem intellectum creatum , non debet a Lfirmari de alia unione; nam ut Concilium Toletanum ait)si haberct cxύ- Dium , non cssct singularer ergo cum noc, quod est unire sine mutatione unius extremi, tribuatur ut quid mirabile unioni hypostaticae , non est hoc unioni animae rationalis cu corpore tribuendum. 1 Confirmatur secundo quia Theologi in solam immutabilitatem Uei Di , & infinitam persectionem ejus resertini,quod non iit subiectum unionis hypostaticae, quo impedimento semoto, nullus dicere dubitaret, quod unio uel bum assiceret, Se illud immutaret. Ei εο
cum sorma sit capax mutationis, fa.tcndum crit , unionem se tenere ex
parte utriusq; , & illas immutare . 26. Relicta igitur solii tione ista,
ad instantiam respondeo , concedendo unioncm illam corpoream, se te nere ex Narte utriusque extremi, &utiiq, Halaerere , seu utrumq; intrinseco asticcle , non obstante spirituali.
tate ani tuae, quia licet liscentitative sit spiritualis, est tamen forma cor poris , & in re spiritii ali, quae simul est forma corporis, benὸ recipi potest
totum tha cum realiter direta ruatur Asis partibus Ita uli1mpiis tinuis pet7. N ST certum apud omnes , compositum physicu in reali Atὰr distingui a qualibet parte seorsim sumpta, cum stipra illam addat aliam. Similiter est certiim, realiter distinguia partibus simul sumptis, non autem unitis, clim supra illas addat unionem quae est modus aliquis iealiter dis in us ab illis,ut jam ostensum est Quare tota controuersia est de partibus si mul sumptis, S Unitis . 28. Part cm amrmativam defendit Scottis in 3 dist. a. q.2. art. I. sed ista Doctor quamuis alias subtilis, no procedit coherenter 3 9uia ipse tenet,Omnia quae realiter distinguuntur, poste ad invicem separari: ergo cum totum separari nequeat a suis partibus simul sumptis, Si unitis, inconsequenter aisua principia ascrit, illud a suis partibiis simul sumptis, & unitis realiter distingui.
29. Prima concluso, Totum physicum non distinguitur realiter a suis partibus simul sit niptis, & unitis. Est Arist. . physic.tcx.33. R .a de anima,
coni sent q.8ἰ plurium I hoit ista tu,&fere Oinniu Rcci nitor D m 3 ut Suar. dispo mct. scct, I. Huri ad disp. s. ph γ sic. scet. I. Ailaga disp. y mech. I. N. Stephanus Spinula disp. q lci'. q. Ouiedo, in alii, quos citat Compto-nus disp. 1 F. sci'. I. Prob.
52쪽
3o Prob. esseaci ratione . Quia to. tum aut distinguitur realiter a materia, & forma simul sumptis, & unitis, quia includit materiam , & formam vilitas , & aliquid aliud; aut quia est aliqua cillitas non includens materia, re formam, sed tota diltineta ab illissimul sumptis , & vitis: nullum ex his dici potest: ergo totum non ditatingttitur realiter a suis partibus simul sumptis,& unitis. Prob. minor qudad primam partem . Ens coale- urens praecise ex pura potentia, SI acis
tu substalitiali, est compositum sub stantiale : atqui materia , & forma si mul su naptae, S uuitae, sunt quid c Icscens ex pura potentia, Se actu se stantiali: ergo sic sumptae sunt ii summet compositum Libstantiale . P. ob cade minor quoad secunda pata
misi. Toraim Phylicum est cris esset taliter constas materia, & forma : e
go non est tertia entitasse tota distin cha ab illis . Si .n. csset tertia entitasse tota distincta a partibus, compositum hominis no includeret animam rationalem , S: consequenter homo, iam non citet homo . II. Confirmatur, quia entitas illa homin f, quam volunt adversiri, esse distinctam a partibus unitis', vel in simplex, vel composita λ Non primum, quia anima rationalis,& corpus necessirio ingrediuntur cillitatem,scuestentiam hominis . Si secundit: ergo si partes illae vilitae, quibus praedicta tertia entitas componitur, non distinguuntur ab ipsa tertia entitate, cur materia , Se forma unitae distinguentur a toto substantiali ρ inaxi me quia
assignari non potest quid sit illud aliud
Liperadditum, Secunda concitisio, Totum, &partes simul sumptae,& unitae distinguuntur ratione ratiocinata . Haec conci usio solum eget declaratione rctenim non 'u quis distinctio rationis ratiocinatae inter totu,& partes unitas intercedit; Non est enim similisci, quae in homine inter rationalitate,
de animalitatem reperitur : Nam cuilibet horum conceptuum correspondet una quasi formalitas propria , &obiectiva realis, & excludens a suo
conceptu alteram, ratione cujus enai
nentialis distinctio a parte rei interutramqire cernitur. Nam certum est,qubd conceptui totius eorrespondet, etiamsi non expresse conceptus partium unitarum, Ze e contra.
3. Unde distinctio rationis , quae inter utrumque intercedit, similis ethei, quae inter definitum, & definitionem invenitur, ut inter hominem, de animal rationalet tum quia licet quidquid respondet priori concolui, re pondet,& posterieri; diversimode ta 'men penes explicitam,& implicitam eorrespondentiam : tum etiam quia quoad modum significandi,& concipiendi habent dirum illitii dinem, qua tenus praedictas partes unitas, pluribus, &distinctis conceptibus aliquo modo inadaequatis,& cu aliquali fundamento in re concipimus, secundis quod collectio illa partium, & unionis vehiti postulat concipi per moda plurium, ipsum vero totum per modum unius ; non secus ac in definito, de dc finitionis partibus contingit. 7 . Contra has duas concitisiones sunt aliquae obiectioncs, quarum prima desumitur ex aliquibus testimoniis
Arist. , nam S. met. icti. I9. dicit, quodHj tria non sunt sex, 8e lib. T. te .X. 6O.θα ba ha nonsi δ η a Ze lib 8. tex. II. 'ubd totum est aliquid praeter sartes. Ergo ex ejus sententia totum distinguitur realiter a suis partibus.
53쪽
Dro loco non loquitur de toto,se partibus, sed de numeris formaliter sumptis,& docet,quod formaliter bis tria, Se ut constituunt speciem ternarii nosunt sex ; quod verissimum est, quiau a species numeri formaliter no est pars alterius, sed sollim materialiter, quatenus claudit unitates, ex quibus quilibet numerus ut ex partibus comis ponitur. Unde locus ille non est ad propositum argumenti. Secundus aut e locus intelligitur de partibus absq, unione; sic cnim verum est,quod syl. Iaba ha non sit precise b,&a, si praescindamus ab illis unionem ordinis,
ratione cujus componunt talem sylla. ham e nam etiam ab habet easdem literas, Ac tamen est alia diversa syllaba propter diversam unionem. Quod indicavit Aristoteles ibidem dices,quod
X Tmba non ea compostum,sicut accerismus: idest per solam aggregationem, absque unione, & ordine. Per quod patet ad tertium locum ; sensus enim est, totum non esse solam coac 'va-tioirem partium,sed includere aliquid prs ter partes, scilicet unionem . 36. Ob. 2. Qusvis caua realis realLter distinguitur a suo effectu: sed materia, & forma ut uniis , sent causa realis totius: essio materia, & forma ut unite, realiter distinguuntur a toto. ProS. minor,materia causat totum recipiendo formam , & forma informando materiam r sed materia non recipit formam , nec forma informat
materiam, nisi inquantum uniuntur: ergo materia , & forma inquantum umis , causant totum . 37. Ad hoc argumentum respondet Magister Lermalib I .physic q. I mim. I 6 quod , & si partes proprie
Causant totum, quatenus illud constituunt, Se compouunt, tamen cumsilit causae intrinsecae illius,intrinsece
illud costituentes , fe5pisnentes,n5 oportet quod ab illo realiter distin. sguantur; nam ideo realiter distinguiatur a suo effectu causa realis extrin- sera , quia illum extra se causat tergo causae intrinsecae cum non causent ensectum extra, se sed per communic tione propriae entitatis, non debent
ab illo realiter distingui. Sic etiam respondet Ioannes a S. Th. I. physic
- 38. Haec tame solutio duplicet quia causa realis dicit relationem realem ad effectum, &effectus relationem reale ad causam e relatio autem realis est inter extrema realiter distin stat ergoquevis causa realis realiter distinguitur a suo effectu ; ac proinde si partes intrinsece sunt causa realis totius,re
liter debent distingui ab illo. y Confirmatur, quia causa realis realiter in-stuit in effectum, & effectus realiter dependet a causae sed nihil potest re .liter in semetipsum influere, aut a semetipso realiter depcdere .ergo omnis causa realis realiter distinguitur a suo effectu. Hae igitur solutione relicta: pro vera noto cx PatribusCompluteiasibus i. physic. disp. 6.8. q. num. 6 Ic partes unitas posse sumi duobus modis , divisive , & eollectiυe : divi δsumuntur,quando una importatur in recto,& altera in obliquo, ut cum dicitur , materiasurientans sermam, &forma informans materiam: collective vcro,quado utraque importatur unica collectione in recto, ut cum dicitur, mater a , o forma unitae. Si partes se. muntur hoc secundo modo, non sunt
causa totius, sed sunt ipsum totu m . Solum igitur sunt causae totius priori modo,& ratio est,quia materia causat totum per hoc, quod recipit Armam, di forma per hoc quod informat materiam,
54쪽
tione eorum causalitates consistunt. Sic autem sumpta materia, & forma, realiter distinguuntur a i ,quia totum ultra materiam recipientem foris mam continet sermam actuante materiam , & ultra sermam actuantem materiam continet materiam recipi . tem sormam in o. Dices r licet totum compara tum cum materia, aut forma seorsim
sumpta, distinguatur realiten a qualibet ex illis, non tamen comparatum cum utraque simula Resp. quod totuconsideratum ut essectus, compararialon potest cum utraque simul, quia materia,& formas uit cause diversi generis, habentque diversum modum
causandi, Se quilibet est in suo genere
adaequatus. I. Unde ad argumentum eoncessa maiori, distinguo minorem e materia, de forma ut unitae div stae summae causant totum, concedo: ut unitae est ructi De nego Ergo mate. ria,& fγrma unitae distinguuntur rea in liter a toto, is iamptari concedo: collectiυe42. Ob. 3 . Multa astirmantur de toto , quae non dicuntur de partibus simul sumptis & unitis: ergo totum N partes simul silmptae Sr unitae distinguuntur realiter. Cosequentia Pater, quia si cssent idem, ea quae dicuntur de uno,diceretur db alio. Antedes vero prob. quia dicimus, totum constare ex partibus , S non dicimus, partes constare ex partibus . Item totum est id, quod operatur & est id,
quod geueratur & corrumpitur sy &x me partes non operantur nec genearantur,nec corrumpuntur, iit patet in
homi ne, in quo materia & forma incorruptibiles sui:Ergo dada est tertia entitas, cui hec omnia conveniunt.
M. Resp. hominem constare exanimali 3e rationali, & non dicimus. animal rationale constare ex animali& rationali, & tamen nullux etiam exaduersariis dixit, animal rationale realiter distingui ab homi ue : crgo hoc
eorum argumentum nullum est. Inserma ergo concesso antecedente, negatur consequentia,datur n. inter totatum de partes distinctio rationis penes modum significand quia totum con. cipimus per modum unius , partes vero per modum plurissim quod sus.ficii ad diversis locutiones de toto de partibus salvandas . Ad confirmatio ne distinguo antecedes totum dicitur
operari,generari, corrupi,S: no pa tes, seorsim divi δ fumWr, me orsimiai m e luctiυe sumptae,nego Omnia enim illa, quae conveniunt toti , coveniunt etia partibus simul suptis Munitis Est tamen notandum, quod de toto praescindendo a tabsistentia , non Uerificatur, quod sit id, quod operatur,quoniam actiones sunt se positorum . Totum autem includens
subsistentiam realiter distinguitur distinctione includentis , & inclusi ab ipsis partibus unitis cum praecisione
. D Ro tituli intelligentia scien-I dum est quatuor communiter terminos assignari a Plailosophis,qui bus unumquodque .ens naturale vesin magnitudine, vel in parvitate circumscribi potest tiquorum duo sitiri pro magnitudine, N: duo pro parvi tate tam respectu magnitudinis, quam respectu parvitatis, unus est
55쪽
antrinsecus, alter extrinsecus . . Terminus intrinsecus magnitudinis ille, ad quem res perven-porcst, Brillum excedere non postst . Termiamis: ,erb extrinsecusi appestatue illa magnitudo, subri res esse horum test , & 'b quacumque minor1 esse potest.Et idem proportionabilites di cimus de terminis parvitavisi Unde ille erit terminus intrinsccus pervitatis, sub quo res esse potest , iron tamen sub quacunque minorii. Ille veto extrinsecusarib quo ob maxima parvitatem reςesthin 'potin bendtamen sub quacumque mijori . I evmini magnitiidinis voeam
uod Mn ..Termini vero parvitatis, minimum qu si, Se maximum quod
non Primus terminus rerum naturalium , nemphe maΜimum quod . ν
est reminus intrinsecus magnitudi MiS. I. per quod significatur , qu5d sit quantivas maxima inter illas, sub quibus res csse, & conserori potest . Se
cundus, nempe minimum qu ae notet
est terminus extrinsecus magnitud riis, quia inter quantitates,sub qui. laus res secundum magnitudinem esse non potest , illa est omnium minima. Tertius , nempe minimum quῖ P,est te musinctissi s parvitatis, quo niam ini r quantitates,sub quibus r quo ad paruit,tem este valet , illa eliminima. Et quartus , 'nempὰ maxiamum quod non , cst terminus extrinsecus parvitatis, eo qudd ii iter quam itates parvas, sub quibus eropter parvitatem res esse nequit, illa est
. s. His potitiis, quaerimus in pransenti x utrum ' mnia intra naturalia habeant terminos intrinsecos magnitudinis , & parvitatis8 Dubium:cxciis Manus . sistam' determinis inmusias,
bre initatis gratia ; ea tamen quaedῖχει. cimus de illis , applicari possunt ver
Mahabent terminum intrinsecum sugmagmtudinis. Αssertio haec est A ri
stotelis de generat. an alium C. eo libQ. y z. e. D.Th . t .p.q.7.arta 3.3c in a. dist. I . quaest. I. an. I. ad s&Umn him Philol phorum. Prob eur quia viventia crescunt virtute intrintam augumentativae atqui virtus augumentatigat, cum si finita,& limitata, habe ternit num suae aeri viratis:qrgo viventia ad tantum, εἴ non majus incremetum devenire possunt. quanta fiterit praedicta virtus. Confirmatur quia' viventia augentur vi caloris naturalis convertentis substatiam alimenti in substantia sitimin cum calor naturaliς agendis repa diatur, devenit ad tantam debilitatem ut
nore possit converrere plus de substacitia alimonti, ac fuit substantiae alitideperdita: L- q8. Dices. Postquam aliquod vi
num, quem dicimus habere intrins eum suae magnitudinis , adhibito sibi alimeto facilis decoctionis, illud c . verreret in sui substantiam , augeretur,& cresceret:ergo re vera termidus augumenti,que prius habebat, non est intrinsecus terminus 'suae magnitudinis,que naturaliter excedere no possitaq9- Resp. n ndo ultimam parte antecedentis scilicet quod augeretur, &cresceret' nam experientia nobis
costat in omnibus hominibus, & aliis ani abibus', quod postquam perveniunt ad suum augumentum, non' amplius crestrinr, quamvis per continuam conversionem alimenti in sua substantiam semper nutriantur. Haec autem experientia est maxinium ar
56쪽
gumentum, lubd illa habeant termi num intrinsectim suae magnitudinis. o.Secunda conclusio. Nonviventia ve- non habent termina intrinia seeum suae magnitudinis. Ita Arist teles et de anim.tex.ΑΙ .ubi diem. ignis x dem ateretio in ivsinno progredisων, eb eo qu, si quo Hauest eombus tabile. Et D.Th. ibid lcct. 8. Mansenum est enἰm sunt verba S. Doctoris
diib. 2. Imvlippus a Sanctissima I ri nitate i. a. suae sultima philosophiae
q. 27. ard. l. Ioannes a S. Thoma I. ph sic. q. R. art. a. concl. 2. Lermaeodem lib. q. ΣΟ Matthat disp. Iq. circa finem,& kiὰ omnes recentiores
Thom istae . I. Probatur quia ideo viventia habent terminum sue magnitudinis, lilia eorsi augumentatio pr venit cxvistum inuina , quae est finita,& usu minuitur: sed incrementum n nn viventium aliter fit,nimirum per juxta positionem,ia quo nulla faeultas ira.turalis minuitur, sed potius crescit nam cxperimur isti da ignis quanto sit masor, tantost activior : eigo in
accretionei Iu nonviventium non
datur terminus suae magnitudinis. FConfirmatur,quia demus igsc in silo termino maximo, si esset possibile, si ei applicetur stuppa, illam comburet ἰ.Er si aliud combustibile iterum myonatur,etiam illud eomburet,& Ee de aliis usquet in infinitu; atque ita se per fiet m sim:ergo si praeexistens esset mam mus, iam daretur major maximo; quini est impossibile ioicenduigiturunon vivendia noliabere teris
a. Respondet Coplutentes,quod tune ignis in suo tormino existes, vel non comburet stuppam ei applicata; vel si comburet , non uni et sibi igne de nouo genitum ex stuppa, sed fiet alius distinctus ignis,uel si uni et,ian. tum deperdet ex altera parte, quantum uniet de iIlo igne. q. Sed nulla ex his solutionibus
satisfuit: non quidem pri ; quia
ignis quanto fuerit major,eo est acti. Vior , ut cxperientia constat: ergo si ignis in minori quatitate potest comburere stuppa sibi applicata, a sortiori id poterit ignis in stio terauam maximo existes. Neque scyo;quia duo eorpora homogenea fluida ut aqua, aut rara ut iSni eo ipso quod approximentur , Inter se continuantur ,&per continuationem, exiduobus illis individuis fit linum individuu aquae vel ignis:ergo data aqua quantumvis magna,vel igne quantumvis magno;
skihi approximetur alia pars aquae, vel ignis, continussitur cum praeex stenti,& fiet per eos tinuatis e novudistinistum individuvidi' naajus , qua uodlibet eorum,quae contin mur. Nec tandem raminisquia si igni maximo applicetur ina λημ' i'as stup-ipae retaloeriosi combustibilis, plus erit id , quod acquiret , quani quod dePerdet, ut eeruere licet in igne in minori quantitate e istente e cimmcre voluntarie asseritur,di sine ullo landamento , quod ignis maximus . tantum eomburat de uuppa, qua tum sucrit deperditum. 1 4. Contra hanc secundam con- elusionem laird unus lib. s. physie. q.
57쪽
non viventia habere terminum intrinsecum sus magnitudinis, licet ta. Iis terminus nobis ignotus sit, quia
nunquam vidimus ignem maximum, aut aquam . Probant primo hanc sunm sententi lim auctoritate Arist.2 de
anima tex. 48. ubi sic ait: eorum om-νaium , quod natura confiant , eri finistaeo marar tudinis, quam accretion r.
Idem docet D. Th. ibidem lect. 8.&ulibi saepe di sed tam viventia , quam
novi ventia constant natura ergo tam viventia, quam non viventia habent terminum sus magnitudinis. recundo quia omne corpus naturale habet aliquam sermam substantialetia deteria minatam 1 sed ad formam si ib stantialem sectuuntur accidentia : ergo ad determinatam sormam detorminata accidentia : unum autem ex accidentibus est quantitas : ergo omne corpus naturale , sive vivens , sive nonvivens, habet determinatam quantitatem , quam excedere non Iiotest. Et tertia, quia etiam in igne accretio ' incrementum sit per virtutem activam ignis aggenerantis,& convertentis in se combustibile:& haec virtus non minus est finita, & limitata in igne , quam in animali r ergo non minus habebit terminiim intrinsecum in illo, quam in isto. s. Ad primum respondeo cum Soto, Lerma, S aliis, quod de non viventibus suoad insorum magnitudinem ct ipliciter 'loqui possumus; vel supposito ordine universi, vel a tentis naturis ipsorum . Et quidem
certiirri est, quod supnosito ordine universi, hi si hic pervertatur omnia non viventia habent terminum mannitudinis , quem excedere non va-sent, ignis enim non potest ita cre' scere, ut concavum Lunae trascendat,
nec aer potest esse maior, quam qui continetur sub orbe ignis; & sic de aliis corporibus, quae cum omni siruam positionem habeant in universis,
attento tali ordine,non possunt ultra crescere. At attentis naturis eortini,
augeri semper possunt, & fieri malo
ra & majora citra infinitum , ut ex nostris rationibus patet . Arist. autem & D.Th. loc. cit. loquuntur de illis servato ordine universi,non vero secundum eorum naturam, qualit
de illis hὶ c nos loquimur. 16 Ad secundum distinguo maj
rem . Omne corpus naturale habet aliquam sormam substantialem determinatam , pecifice , concedo , de terminatam numerice , subdistinguo; quando primo producitur , concedo , pos quam ea productum, nego . Et concessa minori, eodem modo distinguo consequens: Ad formam sui statialem determinatam tὼmDecifice, quam numerice , sequi intur accidonistia detcrminata Decifica' numerica, conccdo . Ad formam substantialena determinatam , & indete
minatam numerice , seQuitiatur deteris
minata accidentia,subdistinguo Dee sica , concedo, numeν ca nego. Dico igitur, quod cum accidentia , V. g.
quantitas poisit duplici modo convenire corpori, aut ut consecuta ex
ipsa productione prima corporis,aut ut acquisita P superveniens,illa pro positio , Ad determinatam formam
sequuntur determinata accidentia, nointelligitur per acquisitionem, & in crementum, sed per consecutionem. Et in hoc pari passu currunt vivenditia, δ' nonviventia quia quantitas incis primum ad formam consecuta exui suae generationis certa ac determiis
nata esse debet, & si partes de novo aggenerentur, seu producantur,quἴ- by Coosli
58쪽
libet illariam eum determinata quam litate debet produci: licet quia simul postea uniuntur , ex ui talis unionis illa quantitas sit major . Unde aliud est,quod ex ui formae & productionis , siue totius corporis, siue partis cujuslibet detcrminata quantitas pro. veniat , aliud quod unio multarum partium , & quantitatum sinetullo termino fieri possit sicut fit in non vuventibus, & ideo haec dicuntur non habere terminum suae magnitudinis ti s . Ad tertiumidenique respondetur, requiri quidem virtutem activam in igne ad transnutandum Deonibustibilia, sed non eodem modo est in igne, & in viventibus: in igne ii . in omni parte est virtus igni cndi, & ita crescente igneierescie
tatis virtus. Caeterum in viventi
bus virtus augumentativa non est ita omnibus partibus , nec crescit , aut advenit nova virtus crescente vivente, sed virtus augiimentativa pertinet ad determinatam partem, seu organum, puta ad stomachum, inuem mittitur alimentum, Se inde istribuitur ad omnes partes corporis , & cum per augmentum partium non adveniat nova vitius it
machi mitrientjs; sed eadem debri omnibus praestare alimentum, talis virtds .limitata , Se in parte ἡeterminata rosidens , non potest in uemcumque terminum se exicna
1 8.Tertia conclusio.Tam viventia quaem non viventia. habent terminum intrinsecum suae parvitatis. Prima pars est communis triaci aucto-fes & videri possund Caies. I. p. quq st. I. art. 3. SOncinas 3. meta quaest. Iauellus I. de anima quaesti I7.COm- plutenses 6. physic. disp. .27. .q.
Philippus a Sanctissima Trinitate
a. sum. philos q. 27. alet. 2. Ioannes,
a S. Th. I, physic. q.8 art. 3 Se alii Probatur,quia viventia erigunt pluura organa, ut suas exercere poIsine operationest atqui organa esse non possunt in quacumq; missi μγ qu au titate e orgo viventia leVigutit aliquam determinatam quanritarem , ita ut sub minori in statu connatura. litatis esse non possint. se. Secunda vero pars conclusit nis est contra Scottim in a. dist a. quaesi. 9. Rubeum I. physe. cap
trem aram , in tan/uin poteris ferid OUA , quod non reman/h f specier. Unde concludit p. pari. quae si . 77.art. q. qu bd licet in Eucliarillia non
sit substantia panis & vini; tamen Corpus Clirilli ita est sub speciebuς,
ut tandiu conservetur, quandiu coi a
servaretur si ibstantia panis, & vini r&quia substantia panis, S uini du- tu iter porcst ortiimpi 'alte ratione scilicet, Sid visione, ideo corpus,
8ri singuis Claristi dupliciter possimτdesinore esto sub Eucharistia; ptimo
quando ita alteramur. accidentia ν δ
quod fuisset corrupta substantia panis , S: vini psi ibi HI siet. Secundo, si ita pulveri accita quantitast Panis re viiii , te in tam iniitimas parte, Mi vi datur; ut jam non-rem dimicet di eis species, si 'sia stantia putiis idt
so. Psobatur quia tam vicia viventia, ut ipsia:
59쪽
inia ratIonathr, Enni se immortalis 3 sed linio , sere nexiis : ergis unio seunc xus est quid realiter distinctum ab illis. Pro tur eonsequenm et quia quod perit remanen re alio, distinguuguitur realiter ab illo: ergo si in cor, ruptione substantiali hominis rem,nentibus materia Se forma, perit unio, seu mxtis , tinio seu nexus. erit. Sindrealiter distinctum ab illis.. 7 3. Ob. I. Materia ' forma prato eisὸ, & sicluso quocumq; alio, possum Hi vici m eo tui lari. & essicere linusubflantiallar ergo si ii crflua erit quς, uisirealitas mi aer mi Meriam,& forma ad earum unione: cod sequetia Patet. Antecedens verb prob.,materia essem
tiaJiter est potentia, di forma essem saliter est actiis ,& earum quelibet ingenita propcnsione propencsit in
iteram, ut totum codponat, & per-
sciat di ctgo se solae secluso quocumq; alio invicem copulantur, & unum per se essiciunt ly Rcsp. negando Ante
dens, SI ad probationem dico, quod Gud materia ellentialiter sit potentia , & forma essentialiter sit actus , α quelibet ipsariam dicat maximam proi, ensionem ad unionem; nou pr
pterea sequitur, se ipsis immeaiate uniri, quia de cflentia ipsarum non
sc requiritur utriusq; cautilitas, quae in praedicto, nexa consiti it, ut unia
IM Ob. et vel modus iste medius amer miteriam, re formam unitur il bs ri dici alio modo unionis, vel seipso e non potest dici primum, alias daretur processus in infinitum Si auteuiuturi seipi ergo idem de ipsis patatibus,'essentialiter , quanis . tentia, di actus substantialis sire piciunt, di mdum φxit,3 R - adomi mumitantinam sicut uminxit ,
quia faeit extensam substantiam,' non eget aliquq alio,quo ipsemet extensa sit r.& actio, quia est fieri esse s , non eget alio fieris, sed se ipsi ut quuexit ita agentersie Ba modus iste imito nis , et uia re vera est nexus, de actatale vinculum partium, non eget alio ne xu ut se uniat pinibus, non tanquam tremum , sed talIquam extremora nexus. Haec autem ratio non reperitur in materia ψ 8e forma , quae licet sint inter se uni biles, non tamcia sunt essentialiter ipse nexus.. IT. Ob. materia ,. & forma debent immediate uniri , ut unum sub-shalitiale componere bossim: em nouniuntur media unione. distinga, si uniretur media unione distintia, nouo iretur immediate. I Resnegado cosequentiam; de ad probationem dico, mediationem unionis non impedire immediasam connexionem partium, quis uni s una mediat ut quo,idest,
ut ratio Armalis,qua uniuntur extrema , non ut quod. Sicut oculus dici tur immediate videre colorem , licet mediet visio, imo haec necessario m diare debet, alioqui ocuIus non viis deret, eum visio sit ratio Armatis,per quam redditur oculus videns . I 8. Secundia conclusio, matella, Brforma una tantum unione hater se uoluntur, quae protat se tened eae Pag- te materiar,dicitur causalitas materie,& pro ut se tenet ex parte formae,dicitur causalitas formae. Ita Compluta
disp. cit Q y. num. 4a. & plures alii. Probatur quia unicus modus unionix potest persectὀ, & complete unireniateria,& forma ergo superflue ponitur duplex s. onsequetia patet,quia
frustra fiunt per plura, quae fieri pos
stant per pauciora. Antecedens verti probatur, unio ut talis est vinculum dyorum : ergo ad duas partes unium
60쪽
das lanica tantum unio erit susticiens. F Confirmatur impossibile est, quddmateria intestigatur unita formς,su in eo ipso intelligatur forma unita materiar : ergo per modum illum unionis , qtio materia unitur formae, manebit ima realiter unita materiae; &Consequenter altera unio erit super
I9. Dices: Dupplex unio non est necessaria, ut partes praecise copulenis tur , sed solium ut materia , & sorma sese mutuo causare possint. Haec n. mutua causalitas, cum sit actuali s re. ceptio, & informatio, non potest
inter eas reperiri,si unicus tantum inter utramque adest nexus. y sed contra, Quia materia, & forma sunt actu Caurantes ratione unionis : ergo si ut sint unitae inter se non requiritur, nisi unicus tantii in nexus, neque ad causalitatem icarundem quidpiam aliud desiderabitur. Per hoc enim quod materia , ct forma sint unitae, forma se communicat, datque suam entitatem materiar,& materia recipit ac sustetat in se sermam r: ergo quaelibet in suo
genere ratione talis unionis exercet suam propi iam causalitatem . 22. Diccs 2. cuilibet cause debet correspondere propria causalitas cauis salitas autem causarum intrinssica iuria ateriae, fit sermae est unio: ergo cum
snt ditae causae, duas debent habere uniones. ' Resp. nullam esse repugnantiam in hoc, quod eadem metetitas realis,sormaliter tamcn divein, possit esse causalitas diversaria causarum ejusdem ordinis r noun. requi-xitur tanta distinctio inter causalitates, quanta est inter causas, ut patet in causses scientibus subordinatis,&earum causalitatibus. I. Dices 3. materia veia recipit,
mat, & non recipite ergo actualis te ceptio, & informatio non sunt re ipsatana,& eadem entitas, sed duplex. y Resp.negando consenuentiam, quia haec unio licet entitative sit una, vi tualiter tu est duplex; & ideo ab eadeeturione potest materia habere licequod est recipere, A no informare &forma informare & non recipere. 22. Ex dictis habes, unionem istam recipi tam in materia,quam in forma
quia modus unionis ut uniat extrema, debet recipi in ipsis extremis . 23. Dices: una, & eadem sermanon potest recipi in duplici sit biector ergo neque una, & cadem unio in duobus extremis. y Resp. quod licet praedicta duo extrcma realiter distinguantur,assiciunt tamen unii subiectit totale, & quodlibet ex illisse-orsm sumptu est subiectu partiale res. pectu praedictae unionis; non est autenovu, quod eade forma sit in multipliati subiecto partiali realiter distincto ut in infinitis exemplis videri potest .
24. Tertia conclusio,unio,qua anima rationalis unitur corpori, non est spiritualis . sed materialis, & corporea . Est contra Suarem disp. Is .met. sect.3- & alios. Prob. essicacite quia in generatione hominis unio attingitur a vei erante , ut a causa principali: sed generans non potest virtute corporca, qualis est potentia generativa, producere movum aliquem entit, live spiti tualem;alioquin effectus excederet uirilitem 1 uae causae: ergo talis mota non est spiritualis, sed materialis , & corporeus , et s. Dices : Si liaec unio est materialis , Si corporea , nequit unire, de attingere animam , nexus n. prόpol tionari debet cum re nectenda ' Proiapter hanc dissicultate aliqui dixerunt, unionem hanc esse inhaesi νὰ in matc-