Vestritii Spurinnae Lyricae reliquiae recognovit in Germanicum convertit et cum annotationibus superiorum interpretum quibus suas adiecit separatim edidit C. A. Mauritius Axtius

61쪽

AD CARΜ. I. v. 16.

. a. Aest. quem deo. avt. div.ὶ hoc est euius aetas in doctes septem aestates dividitur, vel totidem aestatibus constat. Sed fortasse prohabile, dividia antiquo sensu dictum esse proasiligis, vel taedio afficit, quia dividia, qua vox ab Eo verbo haud dubio derivanda, apud Plautum oecurrens taedium et molestium notat. Quod si hic verus verbi Asensus est, militare cert id omnium maximo pro ingenuitato horum carminum, Et Vctro auctore SpurinnR, poteSt. Nam quis recentior et Spurius acriptor usurpar verbum tam antiqui et rari Sel SuS Rusus Sit, qui certo barbaro saeculo incognitus fuit Caei erum intelligitur hinc, post septuagosimum Rnnum hReescripsisAE Spurinnam, et de Eo Plinius: MIlli post septimum et Septungesimum annum aurium oculorumque vigor integer.'

Docios septima aetas ab anno septuagosimo decurrEnsi a me in dies suos et annos dividit, ut quaequo dies illo in spatio quandam mei partem decerptura sit. Dividit, ut apud Martialem L. X., I0, I2:

Dirisit nostras pumicra vestra ιυ S.

Malo enim divisit, quam Gruterianum dimisit, quod IIS. Berotinense quoque habet. Tua, inquit, purpura nostras togas exuit, et nomine in partem admisso rapuit sola Omn s. Id eo dicit, quod Paullus, homo nobilis, potens Et locuples, humillima quaeque officia ita accurat obires, ut nulli quicquRm concederet. BAYER. RisIer coniecit: quem vel quum destri , quod ita explicat: Anno decies septimo paens Oxacto, cum corpus debito fiat et imbecillum, quis iocosa amplius carmina componati Vid. supra pag. 37. Aestas, quem cet. videtur dictum esse e doctrina anni cIimacterici ; cf. annotat. ad v. 6. p. 42. et Iustin. Mart. Quaest. 89. ad Orthod., qui naturae opera mo statu tem Oris, qui se leuiario

62쪽

AD CARΜ. I. v. o. dierum, mensium aut a morum numero ait defluitus, perflei negat: Omnia enim fleri ipsIus naturae viribus.

Smtima Most Troiae eaecidium iam rertitur aestas.

- et nondum vicesima Menerit sextus.

Ut illi aestatem ita Horas. I, II, 4. 15, 35. et Catull. 68, 82. Posuerunt hiemem. Item nostri poetae Et non poetae, velut ego ipso in Lusibus:

Commoniar. Noet. Med. Brunsvic. ann. 1838. nr. 208.) . Cotorum quis ex hoc Ioco Spurinnae diem natalem aestivum fuisse coniicias, aut haec carminR aestate scripta. - AXT. . T. An senes memor. ioc.) Etiam Horatius Carni. L. I, Odox V, v. 35 in choriambico trimetro choreum posuit:

Post certas hiemes uret Achaicus lanis Discus si S.

Iam gubrmet iners uetas, nec amare decebit, Dicere nec cano Manclitias camis.

Hos rannos Cunamque meum, mihi care, senectum m iurenis carusque diis in carmina cisis ν

63쪽

AD CARI . I. V. 18.

Titinius et calamis rergus eantavimus olim, Dum secura hilares aetas ι--iat umores rXunc athum creput, et Veneres emurre sub annis.

Apud II r. l. l. alii: Persameas; G. Ilorm. V. S. Elom. D. Mou. p. 436. iueri videtur Iliacas. CL Vpstr. 2, 1. 3, 5. Memoret duplici modo potost explicari, ut vel montionem facere, v I in ditari Sive canere significet. A XT.

. st . As. Ut. cim. cet.) h. p. cani ei cnrmina ad citharam. Contra dissoniam chordis vocem dixit Cassius in Orphoo, V. 4. Surdis auriculis contrarium vigorem aurium integrum Spuriniano tribuit Plinius. Sed possunt esso Burses V geta addicta quaevis percipienda, quamvis nil fidium cantum discor- nondum hebetiores. - Ιn verbiK citharae Et auriculis r cordatus videtur versum Horatii Epist. I, 2. 53: Auriculas citharae collecta sorde dolentes. IVERNSDORF. Cf. Horat. Epist. I, 3, 12 - 13. :

It ri ty ut meminit nostri' fidibusne Latinis

μελετωντι; - sex quo etiam id disces, quomodo Paris Horatianus, C. I, II, 15. carmina diri I. - Ut apud Horni. feminis non minus ad yrara referEndum Est, quam ad divides, ita apud V str. cimariae Et ad aptos pertinet si ad concilies; ei. Horat. 3, 29, 13 - 16.: Diuiti su by Cooste

64쪽

AD CARΜ. I. V. 18. merumque gratiae divitibus vicea, Mundaeque parvo sub lare premerum enae, sine aulaeis et ostro, ιιicitiam e licuere frontem.

Devotae, et Eupra ca ut adstitit: Hune esto Diti Sacrum iussa fero, teque isto corροπε - Γυ.

Te, amice, nequivi Convisere, vi nutria decedens Ponere terra.

Insolentius tamen cur sit hoc Homeri exemplum, B. 7, 70.)Patet: Αλλα κακα φρονέων etεκιιαίρεται αuφοτέροισιν. Sod quoniam modi eo iliando demum apti citharae fiunt, intelligitur, amos eos esse dictos per prolepsin, quas ita officitur, ut loco verbi simplici vi praediti, qualo exempli caussa est facere, reddere, cet., usurpetur Verbum, quod praeter hanc simplicem vim simul praecipuam eam continoi signifieationem, quae altera rei attributae parte, quae Plerumque adiectivum est, et ipsa continetur. Frequentissimum Est hoc genus apud poetas et latissime patet: vid. Infpp. Ood. Col.

Puin rapidum viticidis etiam mare constitit undis,

Virg. Aen. I, 69:

Incute vim ventis, submersasque obrue Pumes:

65쪽

AD CARΜ. I. V. I s.

τὴν δ' ἐειδν ποτιιον ἄδακρυτον Οὐδεὶς φίλων στεναζει. Rara haoc locutio ost in oratione prosa; vid. tamen Cic. ipsius I erri n. 2, 1, 3. : simulucraque deorum, conris ereeius animum sine furore atque amentiti non sinunt. CL Liv.

- nam quae cantante et M 'tus, Ut ficet eae ius citharoedus sire si 'ucus, Et quibus auratu mus est Disree lacerna rouid refert, magni sedeat qua Parte theatri, oui vir cornicines Maudiat, atque tubarum Concentus p cIUmore mus est. ut sentitit auris, Oum incat venissκ Puer, quot nunciet horas.

Apud Horat. Sorna. I, 9, 20; 70. auriculartim nomin significantur miselliae Rures; 'apud Prop. 1, 16, 23, ut V. 3 locelli, tenellas, delicatas, ut dominac. Do voco' stiria. os hominis egrogie cordati, F. Iacobs. Flor. POpt. Lat. 2. 13 147 et Foro. Et Liv. 40, 8. - ΗOrat. C. 4, 3, 17 - 18:G testudinis nureae Dulcem quae stre itum, Pireri, te cras,

id. Fr. Jacobs. I. l. p. 185. of p. 472. - Ceterum cs. C. Tus. 5, c. m. β II 6.: ola surditato vero quidnam ost malit col. At voconi citharoedi non audiunt. Xs stridorem quidem Sorrae, cet. Etenim qui secum loqui poterit, Esermonem nitorius notiroquiret. Vid. annotat. Rd Vesi T. 2, 3. pag. 74.)- Qui conso quuntur duo vorsus illius Horatiani carminis sunt vorbis spe cIOSI, Kententire inanes, logil nugas canorno, hinndi si si lincos tinnitus 1 - nisi sorte Horatio etiam aliis accidoro posse videbatur, quod Tynnicho Chalcidensi apud Pluton. Ion. p. 534. ΛXI'. Diuiti Cooste

66쪽

in quo deprehenditur corpus decrepitum; nam reus est rei cuiuSque vel caussae particops, sicut ps damnatus dici solos pro infelici et aerumnoso. vid nos. ad Calpur. IV. III. Caeterum eleganter pergit V stritius in allegoria iudicii, eum ait, decrepiti corporis reum hoc ipso se Antis defenderct, gatis eloqnentum esse, Si utatur iure et Patrocinio, quod ipsa Ren -ctus praestes, nempe Allendi Et quiescendi. Ius hOe aenociniis tangit Plinius IV. 24: Ieses, inquit, maiorem annis LX Oris reddunt. Et Seneca de brev. Vii. e. 20.: οἰ- a amasea Onnno Sennsorem non citat.' - Si semel pl.) Barthius odidit eum Iacuna: Si aer ... Iacidi. Sod nemo non videt areret Ie

AM. Iam neque dumnatoa metuit laetare ligonea

Damnatos ligones accipio pro insolicibus, Iaboriosis, ut invisam fossori terram dicit Horat. C. ΙΙΙ, 18, IS. Claudiano boli. Get. 43: damnati fato populi, et Idvll. de Nilo, II: Dea solis damnata va ore. Virg. G. ΙΙ, 355: duros iacture bidentis. WERXSD. ad Cespurn. I. I.) Hasc ita restitui, cum esset o Μs. aditum a Barthio:

Puisquis aeremiti comoris eae reus, Sat se se eloquii mobat. Si aer macidi rura silentii.

Reus eloquii, ut apud Tullium, Milo reus praeclari faeli. Levis est traiectio: aeneae, eram reus est eloquentis' aiat sese robat; sive, ae pumat et aliis aatisfacit. Cptorum, ut ait Horatius Carm. 3, 2, 2b: Est et Meti tuta silentio

merces.

Quoin versum Eeu Augustus Horatio rivo Horatius Λugusto Caesari debuit: est enim apud Plutarchum in Apophlegmatis

67쪽

AD CAΗΜ. I. V. 20 - 23.

Augusti ad Athenodorum: ἐστὶ καὶ πιτης ἁκίνδυνον τέρας. Euripidos in Oreste, V. 639:εστὶ δου σιτζ λόγου Κρείσσων γενοντ' ἄν . εστι δ'ου σιγῆς λογος. Tacitus dE Aiso oratoro Annal. L. IV. c. 52: Promeriore eloquentiae, quam morum, fama fuit: nisi quod aetas eaetrema multum etiam eloquentiae siemsi , dum fessa mente retinet silentii impatientiam. - Si palmo. Oud censeo απο κοινου, aervet. ΗΑYER. Ad Myeri into rotationem Riyler attulit Neindoct. ad Se . I, 6, II. et locutionem voti reum esse. Ipsa eodem modo genitivum eloquii explicandum putat, quo apud Sil. Punic. 16, 166.: Cornipedem animi probarat. -Ut apud Wornsdorfium,' inquit, haec distincia Sunt, construi debent: Quisquis reus decrepiti corp. est, i. e. quisquis senex reus Est. De Vi ac significations vocis reus ud. Cic. do orat. 2. c. 43, 183. Et e. 79, 32I. Sententia igitur haoc est: Si quando sonem CRUSSRm Rgerct Oportet, maximo ei conveniunt iura silentii et patrocinium otii, - iure enim otium Aseni concessum ost ud. rnsd. annot. ad h. l.) sive, ut aperto loquamur, senem docrepitum a caussis ac rebus sorensibus omniquo

Ἀλλ' ε ὶ καὶ Ore ς cet., ds quo Bayer, est Simonidis Coi, cf. Wyttenbach. ad Iul. or. I. p. 136. Lips. - Werna domana legenti in montem mihi vonit Vitalis Bissensis Amphitryon. ed. Osann. v. 333:

ritus inaudita foedaque nioredine dampnor, Atque color membris omnibus unus inest.

Quasi praeteriens nonnullas hic apponam huius carminis Iopi- , dissimi emondationes, quas ad manum linbeo: v. m. Iogo quidem: rauima O vid. Amor. I, 5, 25. Fasf. 2, 827. 3, 573. -; v. 107.: iniquum scod. Gissens. : iniquus, cf. annotat. ad Vestr. 2, 2. pag. 72.); V. IIo: hercia v. 3I8., var. Script.); V. 283. fortasse legendum: vocemne eelione relatam; V. 417. virgula

68쪽

io AD CARΜ. I. v. 20 - 23.

ponenda post est. Item mihi videtur locus illo in Symposit

V. 509. fortasse: reserata domus rimet.

OIiiii apud Vestr. pro eloquii conieci eloquio. Cpriogenitivus eloquii totus est Graecus, qui ita Solum Sua vi, nouusu Latino possit stare: Zumps. Gr. Lat. c. 73, 2. 74, I0. Woissenti. g. 206; δοκιμώ ται της εἰ επείας, quod ni tinet ad eloquentiam: Virg. Λon. II, 126. Ηeyn. : sis ιlisens prius mirer te cet., ut Βαυuάζω τινα τινός. Buttin. Gr. Gr. q. I32, 6, et annot. 8. Matth. Gr. Gr. q. 3I7. cf. 315. 316. 322. 337. ul. Scilicet se probare idem vales, quod probari, et se probans sero id, quod probatus, atque hoc cum genitivo iunxit Claudian. de IV. consul. ΙIonor. V. 488. cui cs. quem RisI. usseri Sil. I6, 166.) ad normam adiectivorum, de quibus Zumps. Gr. L. q. 437. disserit, quibus adde Virg. Aen. 5, 73: aeri maturus. Stat. Silv. 5, 3, 1 9: Obscurua famae. Val. FI. 5, 407: facilis alloquii. Claudian. de Inud. Seren. 54: Faeuis ' um. Tibull. I, 7, 40: tristitiae disso-Iuenda). Quum autem ae Probat idem sit, quod se probunctsivo probatus est, licuit uti luct Vestritio per analogiam prο-bare cum genitivo coniungore. ΕOdem modo explicanda sun illa: reynare 'vulorum, laborum Gemi Ilor. C. 3, 30, I 2. 2,I3, 38., pumare morbi Serna. 2, 3, 27., immeri meehi, Ierure laborum, se eaeoruciare animi Uirg. A. I, 215. Plaut. Rud. I, 4, 27. 2, 3. 57. 68. Lindem. ad Mil. Glor. 3, I, 124. Sanct. Minerv. ed. Periκ. p. 603. Reis. Schol. de Gr. Lat. habi f. p. 638).ΝemPE haec eodem modo dicuntur, quo soror fratris, flos horti, praedium domini, ira. Dyne sLiv. 27, 7., dolor veneni

728. cf. 4 II.); quao divorsissima videntur, non Sunt, Sed cuncta ess continentur, quod vulgo praecipiunt, ut, Si duo nomina Conveniant, ulterum genitivo dicatur, et eloquii genitivus ratione nihilo differt ab illo usu, do quo Zumptius

69쪽

AD CARΜ. I. V. 24 - 26.

φ. 448. Cf. meas Symbolas paedag. Wei El. I838. p. 22 - 23. Vis enim genitivi spraesertim obiectis0 qua indieatur esse quid aliquo modo accidens, latissime pates, ut 8 solo cuiusquB Sententiae nexu possit dispici, quae sit singularis eius quoque Ioco significatio. Vid. Herm. ad Vsg. p. 877. Od. II. Bois. Oed. C. Enarr. v. 561. - Errat igitur Astius apud Stalib., V. D., ad Plat. Apolog. p. 4I. c., genitivum in locution

ἀμπανον ευδαιμονίας absolute dici opinans ad indieandum rationem, quam nomen substantinum stynifleet. Ibidom pro esses scribendum est sit. - Cf. etiam quas ad v. m. do genitivo annotata Aunt, et ad Vestr. I, 8. pag. 44.

I. Ph. Mobsit, viri do his litteris optime meriti, Vit. Sigon. Progr. Wodb. 1837. p. I. Cic. de Seneci. c. IV. init. X, ε. 32.) At vide, quae Liv. 39, M. f. narrat. A XΤ.

me cani straria. Sed multi num. cet.)Hoc cani gr. veri. abstitia. Difficilius liaec Oxplico, quia non satis Sana Videntur, SPquentia Rutem manen et d curtata sunt. Pro abstitit melius legatur auulu. Ini prim sic tento: Hoc vol in hoc, hactenus, gravitas eiani verticis, Senontutis meae, abstitit vel receKsit ab utondo illo iuro siloniti, ut non monte sua, amore Otii ot desidiae, fuscae osse, fugeron nogotiis omnibus, Sed potius multi carminis numeris h. p. multis carminibus componendis, Oblectaro Otium suum et ponere nil eo in aliqua eloquii exercitations volit. Sod si legatur, ut dixi, hoc attulit, ut non UOnte sua CRef., Omninorunt planiora. Captorum huius Oda argumentum Inultum convenit cum Prudentii praelatione carminibus praomissa.

me.) Ab hoc vitas genere mea senectus, non tamen sponte sua, abstitis. Ceteris inedori non possum. ΙιΛYER. Sententia Vestritii haec videtur fuisse:

70쪽

AD CARM. I. V. 24 - 26. c cani fravitas ureticis abstitit: Non ut Monte sua fumae, Sed multi numeris carminis impigre Toryorem stimulians mruum, Fatalem eaeciseiat spiritus hic diem.

Verus mus post sed ot carminis pinxit asteriscos: at post sed hoc signo non Opus erat, quoniam motrum nihil deess ostendit sud. p. 78.). Item perperam ast priscus Erat positus cod. Pith. Pervig. Ven. v. 60. - Senientiae QRuSSR, quam Vestritii fuisso opinatus sum, cf. Horati C. I, 3I, I9, Sqq.:

Frui miratis et Palido mihi, Latoe, dones et Precor intestra

Cum mente nec tumem SenecismDesere nec citharra carentem.

Cic. do Seneci. c. m. l. 72. Stat. Silv. I, 3, 108 - 110:- - Sic docta frequentes Otis, sic omni detersus Pectora nube Finem Nestorem me r egrediare Senectae.

Scribis tit oblectem studio lacrimalite tempus, Ne yereant tumi 'ectora nostra situ.

Ep. ex Pont. I, 5, 5; 4I. Cic. do ossi I, g. I23: ,,Senibus autem labores Corporis minuendi, exorcitationos animi etiam augendae videntur; danda vero opera, ut Qt amicos, et iuvenIutem, et mazime reruublieam consilio et prudentia quam prurimum adiuvent. Νihil autem magis cavendum Est a n-ctuti, quam ne languori ae desidiaeque dedat. Luxuria vero eum omni aetati turpis, tum senectuti foedissima est. sin autem libidinum otiam intemporantia accsessorit, duplex malum est; quod et ipsa senectus concipit dedecus, et facit adolescentium tinpudentiorom intemperantiam.' Non roseras per me ad verbum finitum semeipiad, doquo usu vid. Zumpi. Gr. L. I. 529. O. 585.) et Heladoxf. Diuiti so by Coosl