Vestritii Spurinnae Lyricae reliquiae recognovit in Germanicum convertit et cum annotationibus superiorum interpretum quibus suas adiecit separatim edidit C. A. Mauritius Axtius

81쪽

AD CARΜ. II. V. II - 13. 7s mayno animo. At Boethius tamen etiam tribrachyn recepit, do Consolatione philosophica L. IV. meus III. v. 14:

Sed hoc perquam insi Iens. BAYΕR. Barthii maynanimis veterum auctoritate caret nec faciis grammaticis pro h libitur, qui in hoc adiectivorum genere certos terminos statuunt. Facillima Baiori mutatio, sed ut ipse sensit, non necessaria sVid. Fr. Henr. Bothii annoti. ad

Vid. Wernsd. Ρ. L. Μ. III, p. 4 2. v. II: fori turbas, sumitusque litis. Virg. G. 2, 502: insanum forum, Properi. 4, 1, 134: insano verba tonare foro, Ovid. Art. Ain. I, G:amutum forum. Τr. 3, I2, 18: verbosi garrula bella fori, Sint. Silv. I, 4, 10. sqq.: fora turbida questu, 3, b, 87: foro rabies aut strictae mmia Dyis, 4, 5, 49: fremens forum, Claud. Εpigr. 2, 8: rauci lues fori, IIOm. Odyss. 2, I 50:ατορηὶ πολυφημος. - Goethius in stuprelis matutinis:

Si omnia superessent Latinitatis monumenta, pariter fortasssextaret magnanimis usquo graeua Nonius o Lucilio posteritati tradidit. Cf. Boisig. Sch. dct L. Gr. hab. ed. Nans. p. 158. sq. - Sed Eliam masnanima tuetur Rrsis vis in voco longiori, ut apud Tib. I, 7, 61: agricola, ubi librnrius illiquis inseruit, vid. Ηeyn. Sed Virg. Λ Qu. 3, 464. reciissime correxit Conr. Schnoid. Gr. Lat. I, 2, p. 753; videturonim Virgilius, sanct nonnunquam putidus imitator, Homeri- eum απο πριστου ἐλέφαντος ad numeros expressisse. Cf. 5, 261: stib Ilio auo. - Ι erm. it. doctr. metr. q. 329. Elem.

tibi praestas sola, tibi sussicis, alienas vol oxternae Opis nihil indigens. Supplicia sunt supplicationes. Romano nomin

82쪽

M AD CARΜ. II. V. II - 13. ista non sunt prorsus indigna. Noc dignissima tamen propter eorundem. ut videtur, repetitionem. Nisi si quis ex integro operct talia consarcinare voluit. Ut postrema aetate sorosoli Ethici posetas in prolio fuerunt. BARTH. Furtinis Proc. επVI. Pr. h. e. Spernens arrepere proceribus, iisque furtim supplicare. Smplicia quidem pro sui plicationibus, qua BDiis fiunt, haud raro ponuntur apud Sallustium et Livium, hic tamen sunt proces humiles proceribus lacine, VH quere-Inct miserabitos, ut usurpavit Plinius praes libri VII, de homine nato loquens: flens animal, caeteris i eraturum, a suppliciis vitam ausPicatur. - in proprio sinu i. μ. domi et Rpud te, Vol in nnimo et conscientia tua. Vid. v. 5. Odne ΙΙΙ.Sic in sinu saudere Plinius dicit, set Seneca, epist. 20, disiatias in sinu posuas vocat, quae sunt domi et in occulto POSitne. Reynas eo sensu, quo Seneca in Thyesto, 388:

Rex est, qui metuit nihil: Reae est, qui eviet nihil. me regnum sibi quisque dat. -RΝSDORF. rtivis.) clandestinis procerum cruciatibus, quippe qui cum suis cupiditatibus, et cum aliorum invidia, criminationibus, Occultis insidiis, millo incommodis aliis conflictantur.

Virg. Aen. 6, 117: poma namque omnia, ait Aeneas ipsi Sibyllae. - Accusativum nil eadem rationo licuit adiicere, qua dicitur plus, nimium, mulium, cet. potens. - Olim conieci: Potes, almuι - . De re cf. IIorat. Sem. I, 3, 25. Heind., Epist. I, 10, 8:

- - viro et regno, simi ιι istia reliqui, ae vos ad coelum ementia rumore secundo.

De fura. yros. sumtic. cf. Sallust. Iug. 66: Vaecensea fatigali resis suppliciis. - Cic. ad Attic. I, 14, 6. nnrent Clodium frequenti senatu ad Pedes omnium singillatim acci

disse.

Ut Vestr. in proyr. sinu svid. 3, 7.), ita Horat. Sem. I, 6, 22: in propria pelle quiessere. Epist. I, 7, 5I: Woyrios

83쪽

AD CARM. II. V. 14 - 15.

dises: cs. Borrich. Vindic. Lat. p. 192. Et D. F. Ian. Lexic. Philolog. Crit. cet. Rub. vv. promta manu. WQber. Exercit. Lat. scribend. 2I, 89. Krebs. Antib. p. 394. - Intelligitur, osse posse, ut Latine dicatur manti yrsyria. - De Sinu es. ni notat. ad Vestr. 3, 5. Cic. Τusc. 3, 21: Ut in sinu sati-deant. Tibull. 4, 13, 8: in facito sinu gaudere. Properi. 2, 25, 30. 3, 21, 32. Ovid. Tr. 4, 5, 17: intra sua pectora gaudere. Fr. Jacobs. Flor. Poet. Lat. 2. p. 227. ΛXΤ. . sta - A. Felia, quem ten. mat. ab Nust. Et res. rv.) ra is, tibi vindicas, set proprium dicus, ut Inntris simul ninnro complectaris, et rogitano potestato rogas. WERXSDORF. mater.) quem paupertas inopi in domo natum sibi vindicavit, proprium tota vita. quem instituit et formavit sibi, μονη α'Bων ἁπάντων Ουσα α ἰα, ut Comicus est. restina. ut Comicus in Pluto δέσποινα. Quem paupertas voluti mutor et simul rogina suo sub imperio tenet. Reginast domina, amantium voces. ΗΛYER. In hac trita locutiono plerumquo verbum substantivum omittitur in titroque sermone, velut in illo:

Feliae, qui potuit rerum cosnυScere causSas.

Ah miseri, quos hic straviter deus ursteti ut illa Feliae, cui placidus leniter asiliat Amori Properi. I, 12, 15. Eleg. exiT. V. 71. cet. Stat. 5, 2, 152:Feliae, qui viridi sidens optata iuventa

Durabis quascunque vias, vallumque Subibis.

Mart. 9, 43, 8. Claudian. 52, 1:

Liae, qui νatriis aevum transegit in astris.

Felices fer et an tius.

84쪽

- - miseri, quibus ratentata nites.

Tib. l. l. pag. 8I. Addo Psiam. I. init. Do verbis teneris ab unguibus cf. Cic. ad Fam. 1, 6: a teneris, in Graeci dicunt, υωuiculis. Horat. 3, 6, 24. Illi sch.,

cs. ostiam Plus. do Puer. Educ. ed. Wyttenb. 5. p. 9; proximo ad eam accedit Germanorum: ron Mndes Bemen amuli otium dixit Rinyharius in prapstantissimo hymno: Nundanstet alle Golt. - Apud Flor. in Weriisti. Ρ. L. M. 3, p. 486. est eae alno matris; vid. F. Iacobs. FIOr. Poet. L. I,

p. 25.

Deae et dominas primaeque alicuius ordinis moderatrices appellantur resinae; ride Forc. et Star. Τheb. 4, 379: stiluestris restina chori l. e. BRcchantium Rutistes. - Mutersonat otium nutricem, vid. Plaut. Menaech. Prolog. 19. Virg. Aen. 8, 632; item rex interdum modo musister, paedastvia Norat. I, 36, 8. - Addo Cic. de Oss. 3, 6, 8: Haec enim unaaeirma omnium est domina es resina viriurum. RUis id est aremis, eriPis. Et - simul, ud. Krebs. Antib. s. v. simul; olim conloci semet, cf. FOrc. g. v. almuι fin. , Vesu. 3, 1. A XΤ.

Non iv. yo . fusc. ard.) fascibus. Poteris supplor tumidis, via Diabea et saSc. - arduum, olatum et Superbum. Hic Vostritius in animo habuisse versus Horatii videtur, C. IV, 3, 1: Ouem tu, Melpomene, semel - Iuum non liabor Lammius clarabit puyilem, caet. WERΝSDORF. Non illum tumidis fuscibus.) Barthius o Ms. illum fasciabus. sublimem magistratibus et muneribus reipublicae. BAYER. D uitigod by Coosl

85쪽

Tota sententiarum gi Orationis conformatio arguit Us- atritiuin ob oculos hubuisse Virg. G. 2, 495:IIIum non myuli fasces, non Pumura regum Flerit, cet.

Lucretius. 3, 1009.ὶ et scripsisse:

Non illum populi fascibus cet.

Idom post mo vidit Riglor, cf. Progr. Cliv. 1829. praefat. et p. 6. Idem affert Horat. Sem. I, 6, 15. SonPc. Hippol. 782. - Vid. annosas. ad. v. 20 - 21. I, V. 12 - 13. Arduum est prolepsis; cf. quR Rd I, I 8. Rnnotavimus p. 62.3 et adde: Ovid. Τrist. 3, 12, 25: Non is redie a cui lices urbe frui. - Herm. ad Alac. Soph. 965: -Et omnino quid usitatius Graecis est, quam opithetis id indicaro, quod offi

stratuum curas. Et Deum Auctibus, expositum fluctibus, periculis. Est pnim facilis Maroni truciabilis, mobilis. BΑYΕR. id. FOrc. s. vv. verso et nobilitas: Item metonymico altitudo et firmitas animi, fiducia, confidentia, Superbia, quae sex nobilitate oriri solens. Tac. An n. I, 29. Plaut. Mil. Gl. 4, 8, 14; V quibus addit Ed. Germ. Τnc. Ilist. I, 30. Liv. 38, 54. Idem et Forc. huc potuerunt referro Vellei. 2, 43, 4. Sall. Ιug. 64: superbia commune nobilitatis malum. -, Betor. ad Olf. I, p. 280; quamquam non negandum nobilitalem in nobilibus continori. A XΤ.

nilitandum fluctibus. suis orbum sideribus, mento Sua OCCOB- casum, quasi ianuinin in pnionio mari prensum, cui certa

Ridera non fulgent. Ilor. C. II, 16, 3. WERNSD.

86쪽

suis orbum sideribus.) Ductum n navigantibus, qui noctueFnOSuram suam respiciebant. Sidera paupertatis dicit sapientiam, temperantiam, humanarum rerum contemtum, quibus qui

Octatua sit, in eum quid sibi fortuna non permittit B LYΕR. Conser Lucret. 6, 33:

Otrere curar m tristes in Pectore fluctus.

Catull. 64, 62. Virg. Aen. 18, I9. Apul. Oud. Tom. I. p. 358: Psyche - aestu yelagi simile moerendo cluat. Ibi d. p. 814. Pro tit arata malim: et suis - rotas, ses. Caroli Ilois ii Schol. de Gr. Lat. hab. Od. Unus. p. 420. vel: in suis orbus - rotet, vid. IIctyn. ad Virg. Aen. 10, 362. 7, 27. Georg. I, 513. Lindom. ad. Plaut. Mil. Gl. 2, 6, 102. Virg. Cul. v. 203, Liv. 40, 39: serra movit. Caes. B. C. 3, 73, 6: detrimentum in bonum rerieret. 1loisig. I. i. g. 174. Nescio, an Liv. 2, 31, 6. ita accipiendum sit; sed cap. Liv. 30, 9. I 3. Zumpi. g. 472. adscribendum et g. 6. cedi pro eredi legendum esso scio. - Difficilius ita intelligitur Hom. Il. 6, 252. svid. Schol.) qui usus vocis εἰσατειν. fugit Passov. in lex. - Riglere

De Verhis suist - sid. cf. Norat. Epod. 9, 29. Ovid. Tr. 3, 5, 4. Senec. Ν, uuaest. Praps. Iibr. I: si navem stius ven us i lena svid Plaut. Mil. GI. 4, 2, 6. et Hom. B. 3, II.). Qui Senecas locus etiam propteroa memorabilis, quod Ox eo veteribus 4mericam cognitam suisse coniecerunt homines parum g ιλολογοι sciliceti Nimirum ita significant Pteres utrumque orbis terrarum terminum. Cf. Lucian. Hermoti . 4; quamquam idem Lucianus Ver. Hist. I, 5. do Columbi divinitatis gloria aliquantulum videtur detrahere. Adde, quem geographi assomni, Senec. Med. v. 375 sqq. De Verbis Orb. sid. vid. Vestr. I, II. AXΤ.

Illum splend. noin et dee. impr. Caec. yraee.) lendida nox, splendidus honor, cui multus umor, multa pericula ad-

87쪽

sylendida nor) honoros coniuncti cum obscuris periculis. Decor i robe coecus, iidem honores, in quibus insidiae tectae non Sentiuntur. Seneca in Octavia v. 878:

Hanc cantilenam Seneca perpetuo nobis insusurras. BAYER. lendida tisae insolentius dictum, comparari tamen potest ex Bllera parte, quod apud Horatium legitur Sorna. I, 9, 72: Hunccine solem Tam nistrum surrexe mihi. cf. etiam Catuli. c. VIII, 3: misere quondum candidi tibi soles. RIGLER. In voce illum notanda videtur oratio dissoluta et fluctuans; sed illum pertinet ad ea, quae proxime dicia sunt; significat onim eum, qui Paupertatem non lint, ni nuurem

et restiuam, quique rotetur sic s. orbus et nobilitia is opes et honores appotat. Illum igitur sonat eiusmodi hominem. Rister, qui illum eundem esSo poneret, quem non versari

nobilistite paullo supra dixisset poeta, coniecit: illam, Sc. nobil. Do Oxymoro vi. noctis cf. Ilorat 3, II, 35: splendide mendam. Adde Vestr. I, 20 - 22. Hor. C. 3, 25, 18:

quem imitatus Stas. Silv. 4, 5, 25:

Cum tu soaulis duIM 13ericul mu nnisus omni r/ectore t uteres; Ut Castor ad cunctos tr-ebat Bebryciae firmitus arenae.

Horntium cum Clement. Αlex. Exhori. ad geni. pag. 75. Poti. communem Graecum Ructorent secutum esse manifestum est: καλὸς ὁ κινδυνος, μυτομολεiν πμδς Θεόν - , quod vidos ur sugisse interpretes. Cf. Pint. Phaedon. p. II 4. 115. Oxymori caussa haec es. Exempla: Lucret. I, 99 et casta Diuitig Cooste

88쪽

incesse, Horat. C. I, 33, 12: saero loco, I, 34, 2: insaniens svientia, 2, 12, 26: facilis saeritia, 3, 4, 5: amabitis insania, Epist. I, II, 28: strenua inertis, I 2, 19: concordia di cors, Ep. ad Pis. 374: symphonia discors, Claudian. 22, 132: Luxuries yrae De malum 100, 1-4: Siren - De malum, blandu pericla, terror gratus, Wernsdors. Ρ. L. M. 3. p. 226: ves dulce malum, Sil. Ital. II, 35: probrosus honor, Apul. T. I, 462. Oud. Mes. 6. p. 462.): Abiecto centunculo dirue, ubi praeter Siliana, qua modo laudavi, inter-

protos haec etiam px Apuleio afferunt: cumena violentia, pulsu lenientis palmulae exasperari, vastari errore certo, at mulis refrenari. Seripe. de Br. vit. II: desidiosa occupa

Maneth. Apot. I, 280: γεννῶσιν βασιληα, Βεδν Μοτbν ανΘρωποισιν. Addo Νonn. 26, 104. et F. Iacobs. Flor. POef. Lat. 2. p. 338. Constat hoc genus maximo placuisse Heraclito Ephesio; vid. Menag. ad Diog. Laert. 0, 6. Denique fieri non potuit, quinis, qui cuiusvis suavitatis artifex erat, Shnkspearius, hoc quoque Orationis Iunion rebus suis egregie adhiberet, velut Rom. et Iul. 3, 2: Iul. :

89쪽

AD CARM. II. V. 20 - 21.

Ilic hremitur foecunda quies virtusque serena Fronte sereris, sanusque decor, tuaeuque carentes Deliciae cet.

Sed al. ibid. nitor. - D voce improb. es. Gronov. Diat r. in Silv. Siat. t i. I. p. 307. ed. Iland ., Fr. Inc. Flor. ΡOet. Liat. 2, i,. 338. I, p. 204; Signi fient immoderate, vehementer, nimis, ut ipsum adiecti viiiii. Riyler similiter male dici monuitot assulii Heliad. ud Serm. I, 2, I 29.

De verbis dec. impr. e. praecipit. cf. Sall. Iug. c. 41: Ita cum pol utia avaritia sine modo modestiaque invadere; olluere ρι vasture omnia; nihil pensi nequct saneti habere, quoad semet ipsa praeciyitaria. Cic. Verr. 2, I, 2. Extr. 3. init.: semuli a enim si in deos et in homines impio notario tu commisit, qu0rum Scelerum pO nis agis Riur et a n Ense consili quo doducitur. Agunt eum praecipitem poenae civium BOmnnorum, quos partim Securi percussis, partim in vinculis nocavit, partim implorantes iura libertatis ot civitatis in crucem sustulit.V - Ovid. Τr. 3, 4, 17 - 32:υui cudit in Plano, et is hoc tamen evenit iPSum, Sic cadit, ut tactu sua sere Possit humo: At miser Et enor tecto delapsus M alto occurrit ressi debilis umbra suo.

Ouid fuit, ut tutus restiturit Daedalus alas;

Icarus immensus nomine signet aquas ν

ψmye quod hic alte, amissius ille νυ ahat. Num Pennas umbo non habuere suas Crede mihi; bene qui latuit, bene vi te et intra Fortunam debet quisque manere Suum. Non foret Eumedes orbus, si filius eius Stultus Achilleos non udamrasset equos: Nec nutum in siummu vidisset, in arbore natas, Pisset uenitor si I linethontra Mesroses. Tu quoque formidu nimium Sublimi ι semPer; Propositique memor contrahes Celti tui.

90쪽

Iuvenal. I, 140:

Hinc subitae mortes atque inteStatu Senectus.

Riyler attulit Soph. Aiac. 106I. De verbis caec. praec. cf. annot. ad Vesu. 4, 1 - 2. Hor. Sat. 2, 3, 43 - 44:

Ovem mvia stultitia et quemcunque inscitia veri Caecum agit, insanum Chrysippi mrticus et greae

ubi v. 56: AI nihilo legendum. - Cic. pro Pl. 3: caecum Myraeeipitem ferri. De Amicit. 15: Non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos etiam Plerumque efficit caecos, quoa c-ylexa est. :- Vid. Lexic. et indie. Virgil. s. v. caec. et Fr. Iacobs. Flor. Poet. Lat. 2, p. 317. 473. Quae post praecipitavi in codico fuit lacuna, ego sic

explore sum conatus: