장음표시 사용
101쪽
tilem Pontifex debeat si ve per se , si ve peps uos legatos, ne id quidem necessarium esse adfirmabunt sue in . Nos ne implicatis limam
per te se quaestionem aliarum quae itionum veluti appendicibus implicatiorem reddamus,
quae ad Conciliorum generalium cum conis vocationem, tum Praeli dem, eorumque confirmationem pertinent, in opportuniorem locum differimus . Heic tantummodo Pontificem, eumque certum indubitatumqtie quid enim de dubiis Pontificibus sentiendum sit, infra docebimus 3 cum Concilii, quod legitime celebrari sumimus , Patribus seortum ab
,, cumenique de cent cinquante Evesques, & au cinquie-
,, me de plus de cent sol xante; si di te, ce Concile conia ,, siderε dans ses membres unis , ou solis te Pape , qui a ,, droir de les prὶsider , ou a son de faut ibus un auire,, President, est pardessus te Pape, et a fur luy i' autori- ,, te seu verat ne, de serte qu' ii soli obligὸ de se seu medi
102쪽
C A I . V. ρ3 ab illo adceptis comparabimus , eumqtie suprema in illos auctoritate praestare , nullam his in illum esse, nisi quam ipse libens v lensque concesserit , potestatem demonstrabi
III. Atque ipse, qui, ut vidimus , inest huic quaestioni conflictus , ac repugnantia , satis nostram sententiam in tuto collocat . Gravi aliud praejudicio adversariorum opinio laborat οῦ novitatis , inquam ' nam quod in Antifebronio animadverti so) usque ad schisma, quod sub Urbano VI. Ecclesam miseris ori me dilaceravit, ceterasque, quae illud consequutae sunt, turbas suprema Concilii gene- 'ralis in Romanos Pontifices potestas ignota in Ecclesia fuit . Ejus sententiae initia ad turbulenta illa tempora sunt revocanda. Aeenim, inquit Fεbronius ) haec apprimeri falsa sunt. Quum anno MCCCIII. Phia, , lippi IV. & Ecclesiae Gallieaηae nomine inos, terponeretur appellatio adversus Bonifaelumis VIII. sub disjunctiva dictione ad Pontif-m cem vel ad Concilium , id ideo ab iis, quiis hunc appellatorium libellum conceperunt, is factum dicit de Marea de C. I. oe Imp. D lib. IV. Cap. I7. n. 7. quia tunc disputa- , , Cum suit a Romanis , an Papa superioris esset Concilio M. Quid quaeso homini isti,, facias, qui armis imprudens decernit centies
103쪽
ρ4 Diss E R T A TIO IV. ties protritis ρ Qua tunc appellatum fuit Concilium, sermula haec suit: ad praedictum
Bonifacius enim VIII. obortis ipsum inter& Philippum discordiis haberi coeperat minus legitimus Pontifex , quod Caelesino ab. dicandi , contra quam fas esset, Pontificatus auctor fuisse diceretur. Quid mirum, si Concilium jure in illum uti posse crederetur Vin 8 haec, quae in Antifebronio uberius pe tractavimus s8), falsa esse , & cum Natali Alexandro Bonifatium contendis legitimum temper fuisse a Gallis agnitum Z Id aegre permitto, quia oppido salsum' permitto tamen' nihil tamen pro anticipanda suae opinionis epoelia Febronius colliget, squidem tune. inquit Parasen is Theologias Duυallius sp) , ut testatur Guaguinus in Philippo Pulcro , Bonifacius VIII. caedis oe haereseos accusabatur, quod quum s etiamsi falsum) Rex crederet , aut suspiacaretur, omnesque cum illo Galliae ordines , a Bonifacio ad Concilium jure provocarust I a Papa enim , quem tu te putamus haereticum, licet falso, ad futurum Concilium fas es provocare; neque id Concilii in Romanum Pontificem potestatem arguit, quum si in haere-sm prolabatur, Pontifex esse desinat, atque adeo
104쪽
C A P. V. 9s adeo Ecclesiae membrum s Io) . sed Febra.
nium audire pergamus . Chrisianus Lupus se originem hujus quaestionis ad Saeculum III. refert, quo tempore caussa de rei terando se Baptismo haereticorum acerrime suit agi se rata , & pertinaciter contra Stephanum Ponis, , tincem a Ss. Θpriano Hrmitiano deis,, sensa. Quis autem credat, quod Fιrmittit- ,, rus & prianus suae opinioni tam ten
A citer adhaesuri suisIent, si in Pontifice in.
to De appellationibus ad Conei lium plura in alia di L
iertatione. Quare ne eo quidem argumento utenriir, quod
tamen in vimini est , supremam conititui di bere Summi Pontificis potestatem, quum a Concilio ad ipsiim, non abjso ad Concilium provocatio fieri possiit . Heic vero , ut rebromtas videat, quantum a vero abhorreat , illius inter
Philippum α. Bonifacitiis dissidii tempore obtinuisse de
Conciliorum generalium sibyra Pontilitem auit,ritate sententiam, adeat eius dissidii historiam Galilee sit iplam, atque inter probationes inveniet opusculum ab Anonyino illarum tem horum aequali editum , ac prMnotatuin et Rati Mes, ex quibus probatur, quod Bonifacius let lime in , edi non potust Coelestino viinute : ibi autem haec pag. 433. legenti occurrent: Summus Hierarcha Roma ures Ponti lexis superior est omnibus, ipse verus praelatus, & pastor est D Dominici Gregis die. subditorum subtractio nullo modo,, cadis in summum Hierarcham, nee possibile est per ho. minem fibi subtrahi subditos , quoniam non habet su-ν, periorem in terris ; sed omnis anima sibi subdita est, , cIusque curae commissa , neque a quopiam iudicari po- ,, test, sed cunctos judicaturus a nemine iudicandus est , is nisi deprehendatur a fide devius : ct hare superioritasse non est humano privilegio , sed divino , a quo est in- ,, stitutio , ct qui sbi Dicendi prestis curam coin milit . M omni enim clero di popillo IN UNUM CONGlim, ,, To manet obsequendi sibi necessitas , di non auctoritasse imperano i . Si ita sentiebat Scriptor I udaeis inimicus , quid alii 3
105쪽
96 Dis stERTATIO IV. fallibilitatem suspexissent. Inde factum
esse ait, ut haec opinio in totam Eces ,, sam Orientalem di manaverit . Doceri ea quidem cuperem , quo loco ista Lupus tr diderit . Ut ut est , quaestio , qua de agi mus, non satis apte cum altera de infallibialitate confunditur, etsi magnam habet cum ista adfinitatem . Multo accuratior P. Zalinlisein ex quo ista Febronius prompsit , non
hujus quaestionis sutrum in Concilia Pontifices praestent auctoritate sed quaesionis de infallibilitate Poni; ficis origines ad CFprianicum o bano controversiam referri a Lupo scribit IIJ. Enimvero licet Cisrianus ejusque adsectae errare Pontificem posse existimassent , non inde tamen fit, ut de appellatione ad Concilium cogitarint. Prosecto in iis, quae etiamnum supersunt hujus disceptationis monumentis, ne vestigium quidem videre est ejusmodi provocationis . Quid pquod Cyprianus , ceterique sine Africani, siVe Orientales , qui eadem cum illo senserunt , inviti ad ipsam infallibilitatis quaestionem trahuntur. Neque enim ullam n banus dogmaticam edidit definitionem , quae tamen ad eam quaestionem pertinet , sed veterem receptamque disciplinam misso de ea etiam ad Africam servanda praecepto confirmavit . Quos Febronius deinde suae opinionis Ipraenuncios appellat Pelagianos , iis per me li
cet ar Prineipiar. Iur. EeAU. T. I. pag. 34
106쪽
C A P. V. 97eet glorietur οῦ quamquam ne illi quidem a Sedis Apostolicae judicio appellarunt , quod resormatum iri a Concilio sperarent οῦ qua
de re ubi de appellationibus . Si tamen ejusmodi antecursores Febronius amat , addere Sc Nestorianes poterit; non eos invidebimus. Ad Catholicos quod adtinet Esuetius neminem invenit, quem pro se adferret , of Iiacens & Gersone antiquiores, immo Gerson satis prodit , frustra laboraturos , qui vetu. stiores quaererent. Fallor, inquit si a , si se non ante celebrationem hujus sacros anctae se Conseantiensis Synodi se occupaverat meninis tes plurimorum literalium magis quamis literatorum ista traditio de superioritate Pa- pae supra Concilium , ut oppositorum do-- gmatizator suisset de haeretica pravitate, , Vel notatus vel damnatus . Hujus rei si- gnum adcipe, quia post declarationem exis Theologiae principiis luce clariorem , &,, quod ursentius est, post determinationem ,, & practicationem ejusdem sanctae Synodi,
is inveniuntur, qui talia palam asserere nonis paVeant . Tam radicatum , & ut canceris serpens , tam medullitus imbibitum sui eis hoc priscae adulationis virus lethi ferum.
st αδ m Poles. Eulis Consid. XII. fr3J Exprobrat ei. P. Savalis Febronius s T. II. p .axo. I quod hunc Gersonis locum mite trunearit scap. III. n. 23. J Atque equidem potius senteutiam Gersonis , uuam
107쪽
ρ8 DIssERTATIO IU. LII. Nouitati opinionis adde , eam Duo rati o teste I4ὶ a temeritate inobedientiae viae se e excusari ' foυet enim ut plurimum inobe..trentiam, dididia multa , magnosque tumulistus in Ecclesia semper excitavit . Immo Tb mes Stapletontis Loυaniensis Doctor non dubitat , quin dicere , quod generale Concilium timuersam Ecclesam repraesentans sit supra Papam , opinio plane erronea sit, qualem Haeretia ei susinerent fruet. Adde etiam contrariam, quam scilicet nos tuemur , sententiam eo Auctorum numero , ac gravitate gloriari iut squod idem Duwallius ait) TOTUS ORis Bis exceptis paucuIis doctoribus eam amplectri
tur fro). Nam quod post Cleri Galljeani
declarationem auctus sit adversariorum numerus, non tam Veritati , quae anno I 682.
l. se in apertum protulerit , quam tempor: i in conditioni , eorumque qui sententiam nostram Regum turibus adversari arbitrantur , falso , & immerito praeconceptae opinioni si sapimus , tribuemus . Ceterum ea
velim reddidisse vir doctus videtur . Sed non erat , cur propterea ab illo praesertim reprehenderetur , qui in hoe littet .iriae calliditatis uenere excellit . Nam nihil addidit. onrisitve Sangallo, quod Gersonis menti adversaretur ; immo aliqua praetermisit, 'itae ad confirmandam Febonianae opinionis novitatem nescio quid habent maioria ponderis. 14 Para. IV. a. 7. pax. 3sa.
36 ibid. p. sso. In eamdem sententiam Iob. IViuere Lουaniensis Theologus t de Concu. dub. 4. n. 7s. J ait: est concit so certo tenenda, utpote fidei proxima, o qua is
108쪽
C A P. V. ipsa Cleri declaratio effecit, ut nostram senistentiam doctissimi viri q-rre, T rsus Gonis SDndratus , δε-yirataeus , Charissus , λή asius Surrentiis una Archiepiscopus , Nonis glia, Orsius, Bauerinius, & ex Gallis ipsis Petit AEdierus ac SerrFus summo eruditionis apparatu illustrarint, ac confirmarint . Hos adeat Lector; non enim mihi animus est in hac quaestione immorari, nisi quantum meae advertus Febronitim de sensionis ratio postulat . Uno ergo ut altero argumento utar
praeter ea , quae hactenus adtacta sunt, &quae in secunda dissertatione occupavimus.. IV. Joba es Migera , quem nuper appeti Iavi , ita eo loco argumentatur . Matib. AVI. dicuntur non singuli fideles aedificandis, Petωm, quae erat Petrus , sed Eecti.
, , sia dicitur super petram illam aedificanda 'r,, Ecclesia autem non significat separatim ,, singulos, sed nomen collectivum est. Si. ,, gnificat populum in unum congregatum . Ergo a Petro tamquam fundamento non ,, pendent tantum singuli Fideles , aut pa ,, ticulares Ecclesiae seorsim sumptae, sed e- ,, tiam omnes quomodolibet simul adcepti ,
,, & congregati : quia sic propriissime diis
,, Cuntur Ecclesia; atque ita etiam totius,, congregationis ipse fundamentum . & c ,, put ςst. Et consequenter neque ipsi simul ,, congregati erunt supra Petrum, sed Petrus
109쪽
roo DISSERTA Tro IV. Theologi argumento vim addam, repetam uv& heic , Christum super Petνam aedificasse
Ecclesiam bono anatatu, atque ut una Ecclesia moliretuν, super unum , qui centrum sivunitatis, i tam aedificasse. Age, dicat nobis Feb onius, num congregato generali Concilio Pontifex Romanus desinat esse centrum unitatis Exspecto quid respondeat . Adfi inat e Concilium igitur erit tune unitatis centrum quomodo ergo supeν unum erit Ecclesia aedificata λ Negat Τ Ρontifex igitur cenistrum erit unitatis, ad quod idem Concilium convomre nocesse si , ut Denaei verbis utar . Quemadmodum ergo Febromtis Gallis adsenis titur latentibus , esse Romano Pontifici in singulas Ecclesias auctoritatem , quia centrum
est unitatis , cui singulae Ecclesiae adhaerere debent , ut una Christi Ecclesia monstretu si ); ita utrique in eodem Pontifice supra universam Ecclesiam in Concilium coactam agnoscere supremam jurisdictionem debebunt, quod centrum unitatis sit, cui . ipsum Compus Sacerdotum concordiae mutuae glutino atque
tinitatis vinculo debsat copulari si 8). IV. Audirem praeterea libenter, unde nam adversarii colligant, probentque . Pontificium ius, quod negare nequeunt in singulos, non taeque posse vim suam in omnes in oecu me ni ea
110쪽
C A P. V. IOIniea Synodo eollectos exerere . Dicent soris lassis ex natura Concilii generalis , in quo totum ius Ecclesiae residet λ Qui id adsere. ret Concilio sejuncto a capite , cui scilicet caput non praebet adsensum , principii, quod negatur, 3c in quaestionem venit, vitiosam,
ut vocant, petitionem incurreret; decretis eis
nim editis nne adsensu capitis, Concilii generalis vim & auctoritatem detrahimus , accum B aetio sap) baud immerito adfirmamus, intimum, quo θnodi meumenicae t esse) ad eris vantur , esse Ecclesiae universalis cum post ιicae Sedis coormatione conjunctum et haec enim, inquit idem Busuetius t et o), summa auctor eas, summa vis , quod membra m intre se, e Romano Pontifici tit capiti eonjungantur. Num ex vi , quam habet generale Concilium, niversae Ecclesiae repraesentandae λ At etiam Prerus in eoque Romanus Pontifex teste S. ωfugusti sa It ipsus anmerstatis, er unita. eis Ecclesiae figuram gessi I immo Petrus ut caput Ecclesiam reptaetentabat, Concilium ut membrorum inferiorum collectio . Cui nam ergo maiorem dicemus potestatem suisse deis latam; Concilio ne, an Perro , qui SOLUS inteν Apostolos, ut idem Augininus ait saet), meruit audire : amen dico tibi , quia tu es