Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

121쪽

Imp. ann. Iψ 3. adsistebat Concilio Bis L, . Densi contra Eugemum ΙU. illud Boἡoniam transferre machinantem , Eugenius non diis se xit Imperatori : Si tu disputas mihi pot/se satem transferendi Concilia, disputabunt ι ,. hi Proceres Imperii potesatem tranferendi , , Comitia . Bene Eugenio est , quod ista non dixerit; tunc enim a Febronio vapulas. set vel ut politicae potestatis ignarus, vel ut

Isidorianarum Decretalium. suco deceptus. Si tamen haec Sigismundo Eugenius non repo fuit scaussas autem curista usus non sit rea

sponsione, ridiculum est quaerere in , eorum.

Fe 9t At enim, inquit, Febronius alia omnia docet T. II. yae. Quum homines , inquit , primum inis Resu iblieas & Regna coirent , transtulerunt in unum , is vel plures ius vitae & necis , & reliqua iura omnia adri continendos in officio cives , eosque adversus vim exte M ram tuendos, necessaria & opportuna . Haee origo , &is fundamentum iurium maiestaticorum . Nihil hic pol se statis remanet penes cives, tamquam in fonte aut radice. Mirabor , uti saepe hactenus feci , in hoe iure consulto conficti im opinionum , ct ineonstantiam , qui illud idem quod uno in loco probat maxime , in altero tamquam falsum absurdumque damnet . Etenim quod heic aliquid po

ne a , alibi ut vidimu , diserte adἀrmat . Si enim nihil pote latir re nauet penes e ver tauquam in fonte aut radise, uti id T qato , ac sbi Tostarami exscribenti Febronio fiet Multrieue nias s nuid ips fiet, qui statum Reaenorum must

DE 'ENDENTEΜ , MUTARI , ABSTRINGI posse nos

docet p Q T. II. pag. 127.

122쪽

C A P. V. II 3Febra ius meminerit , quae Carol. VI. Gaiatiarum Regis primogenitus paullo post nunciatam eidem Carsis a Constantιensis Conciis Ili oratoribus Iobanais Xx III. depositionem

Sorbonicis doctoribus dixisse sertur 3 rVellem equidem, inquit, uos , unde tantum vobis audaciae, ut Pontificem nobis minime adissentientibus de Petri solio deturbare veriti nequaquam Fris . Id unum so rasse superes , ut de Regia dignitate genitori meo adimenda , no. Rrisque oecupandis ditionibus cogitetis I sed ve-βω consilia abrumpemus. Intelligebat se ilicet sapientissimus Princeps , eam esse inter Ecclesiam & Regnum consensionem , ut nihil in illius eaput moliri Concilia possint, quod in hujus Principes Comitia pessimi exempli imitatione non audeant . Itaque Principum dignitati, ac saluti multo securius' prospicere nostros existimavi semper, qui supremam Conei liis in Romanos Pontifices potestatem denegant, quam qui cum Febronio ac Perenra praefracte concedunt. Antis Vind. T. II.

123쪽

kebronius ad vindicaηdam Conciliis νηοraliabus in Romanos Fontisces potestatem intinta adfert , qua nullι- momenti dem seram tu ν. Episcopos praesertim in Conciliis , qua eorumdedi Pontificum obnoxia sent auctονιt

- ii, judices esse posse ostenditur ' tum de E

ritur, qua illud ratione ad summos Ecclesin Pont sces perainest. I. A Udiendus nunc est Febronius, qui ex IL Schismaticae Cra viensis Universit ais tractatu, ex Gcrsone, Rιcbeνio , Vigoris , .idque genus libris aliqua in rem suam promin psit . verum ad quaestionis statum revocanisdus erit non semel, quem quia, ut debuit, ' a meque monitus suerat , inconsideratae s-plicitatis sectator raro spectavit, saepe aerem

verberat. In primis, inquit ergo si , se certum est generale Concilium non sbium ,, ob Dei singulare praesidium in fidei defi- is nitionibus ab omni erroris periculo libe-

, , rum esse , sed etiam controversas fidei , , quaestiones in eo finiri ' aperto argumenis A to, ejus quam Papae, definitiones certiores,, atque ultimas esse 2 Certum λ at de quibusnam Conciliis ὶ de illis scilicet, quae Ηο-

124쪽

C A VI.

manorum Pontificum fuerunt probata conse R. En statum quaestionis a Febrenis aut non intellectum, aut inconsulto neglectum. Hae

in quaestione Concilia a Pontifice distincta cum ipso Pontilice conserimus ' nihil ergo ad eam iacit. suprema , neque errori obnoxia in definiendis fidei, capitibus potestas

Conciliorum, quae suam a Romano Pontifice mutuata sunt auctoritatem . In fallibilitas

m enim , quod Baiierinjus monet sa) , defi- nitionum & doctrinae fidei , quam Chri-- stus promisit Ecclesiae docenti , seu Epi. scopis docentibus Ecclesam, quum fuerito promissa Apostolis non separatis a Petro is sed una cum Petro , cui omnes quoque se Apostoli ratione primatus , ut probaviisse mus , debebant in uni rare Fidei adhaere is scere; promissionem quidem hujusmodi ad

se Episcopos Apostolorum successores extemis di certum est , quando una cum Petro seu cum Petri successoribus in unitate mia jusdem fidei definiunt & judicant : non ,, autem omnino certum pari rer est quod ,, heic Febronius faciat ) num Epitcopi in huius fidei unitate definierint , eaque in is saltibilitatis praerogativa gaudeant, nisi ex

se consensu vel confirmatione summi Pontiis is ficis constet, ea Episcoporum iudicia cum ,, Apostolicae Sed is fide convenire Pergavi Η a mus.

125쪽

xx6 DissERTATIO IV. mus. Deinde, inquit Febronius noster 3 2,, notum est, quod Concilium Apostolorum, , Ierosol mis super observantia legalium ceis is lebratum definitionem se risebenae Ecclesiae publicando inscripserie is non supremat ut Petri , aut dono inerranistiae eius. sed immediato influxui Spiritus ,. Sancti, 3c illi innixae propriae suae auct si ritati: Visum in Spiritui Sancto nobis: Inde iste titulus Generalibus Conciliis in

,, praesens usque tempus ita proh itus , san. cteque servatus est, ut ab omnibus dicaa,, tur nerum Concilium in Spiritu Sancto is gitime congregatum . Si autem in Spiritu , , Sancto Concilia sacra congregata sunt ,

is consequens est Spiritum Sanctum ibi esset, , at non erit ibi ut subditus, sed ut supra- mux praefidens , a cujus auctoritate & ge ,, cretis nulli fidelium licebit se subtrahere. in illis scilicet , in quibus divinus ili eis Spiritus ipsum Concilium gubernat , ae- is que illi speciali gratia & illustratione praeis,, si det . At quaero primum, an Hieroso inmitano Concilio adsuerit Petrus P Utique aia fuit, & primus ceteros adloquutus est. Quid ergo mirum, si illi coetui Spiritus Sanctus Iraefuerit Τ Quamquam quum omnes Apost i Spiritu Sancto essent adflati , absente licet Petro, eadem sua decreta inscribere foris mula potuissent . At quid hoc ad priesens insti.

126쪽

C A P. VI. tr institutum λ Loquimur enim de Episcopis. qui divino instinctu non decernunt singuli ,

coacti vero in Concilium sumuntur ut a Perro, a Romano, inquam, Pontifice distincti . Det mihi Febronius Concilium, in quo Episcoporum sententiae eum sententia Pontiis sicis ita coni pirent , quemadmodum Apostoli in HierosolFmitana Synodo conspirarunt cum Petro e conveniet illi Apostolicum effatum e visum es Spiritui Sancto oe nobis.

Verum dum video decernentes Episcopos. o Petro consentientes video, nondum jure

ab illis ea verba usurpari posse intelligo . Ipse ille Conciliorum titulus : Sacrum Conissilium in Spiritu Sancto legitime congregatum ad Febronium docere poterat; quod enim in Spiritu Sancto congregatur Concilium nisi quod legitime cogitur λ quodnam vero legitia me cogitur, nisi quod summo aut indicente aut saltem consentiente Pontifice celebratur Quaero deinde, quei Febronium haud pudum rit in re tam seria nugari λ Nugari certe est ea de Spiritu Sancto , qui Conciliis adsit . effutire: at non eris ibi ut subditus o c. Quid ΘΑn Christus in Ecclesia dispersa non est , qui se cum illa futurum usque ad consumma.νionem faeculi promisit 8 ut non erit ibi ut suis bditus , sed ut supremus Praefidens . Collige. ergo, Romanum Pontificem non esse supremum Ecclesiae dispersae caput, & Pastorem .i Falsa erit, inepta, erronea collectio. Nempe

127쪽

r 8 Diss ARTATIO IV. Christus Caput est Ecclesiae inυisibile , sed illi praeesse aliud voluit visibile caput , cu jus ope doceret illam in Spiritu Sancto σε

nem veritatem. Transferat haec Febronius ad nugacissimum suum argumentum . Cetera jam persequamur.

,, I . nov. edit. fatetur , se qualuis Generalia is Concilia suscipere oe venerari sicut S. E- ,, vangelii quatuor libros . Quis autem Ponis lificum aut Patrum talia unquam dixit de ,, aliqua Pontificia Decretali λ . . . Quinim-M mo in compilationibus latinis Pontificiaeis Decretales eo loco recensentur , quo 'in si Orientalibus Collectionibus decreta Patria ,, archae Conseantinopolitani, aut Al xandria is ni collocantur; consequenter respective ad si Concilia Epistolae decretales ejusdem eo,, tiam auctori ratis censendae sunt , utpote ,, quae tota antiquitate in obsequium cust is diendorum & exequendorum Canonumia scriptae fuerant . Quoniam Febronius Con. ciliorum laudes a S. Gregorio Magno depron ipsit. & Conciliis Pontificalium epistolarum laudes adcipiat. Prodeat Ravennius , aliique Itiarum Episcopi eum Synodica, quam ad S. Leouem Μ. de eius ad Flavianum epist la scripsit. s . suae Apostolatus veseri script

ITA UT SYΜBOLUΜ FIDEI quisquis Redempti

128쪽

ptionis Sacramenta non negligit , tabulis cordis

adscribis. Sed generalis sexti Concilii Patresa iamus de S. o albonis litteris in Pros. phonetico ad Imperatorem loquentes so). Confessonem tibi a Deo seriptam illa Romana

Cimitas antiqua obtulit , o dogmatum diem ei vespeνrinis partibus extulit . Charta atν mentum videbatur , per Agathonem petriis aquebatur. Quid vero ad Agathonis successc rem Leonem de iisdem litteris perseripsere IpsUΜ TOTUΜ CHais Tu Μ nobis saerae ejus litterae disserendo ExpRlΜEBANT. Satin 3 magnifica ista sunt λ ut saltem cum Gregorianis Conciliorum laudibus eon serri possint λ L ctores tamen ad questionis statum & helere vocent animum, & inter Concilia a Gregorio commendata ue Pontificum epistolas a Conciliis celebratas discrimen agnoscant . Concilia illa Neumenica erant a Romanis Ponti fieibus Gregoris deeessoribus confirmata, quae ab Apostoli eae sedis consensione tant rum laudum 'merita derivarant. At Ponrifi- eum epistolae per se se tot en comi is dignae habitae a Conciliis sunt veluti divinitus scriptae. Ridiculum vero est, ex ordine , quo in Canonum Collectionibus Deeretales exinhibentur, pr estantiam arguere. Nam Strici

an una eademque ad umerium epistola nunc servandos canones , tenenda deerrealia conis Rituta praescribit, nunc ordine immutato prO-

129쪽

reto D Is snRTATIO IV. nunciat: floruis sedis Apostolica , vel Co nunι venerabilia definita nia ι Sacetaotum D ntini ignorare sit ιιberum . Quid autem dic Tet Febronius, si quod Alictor vitae S. Di rii Areιateasis 7ὶ accusatum narraD Caelid nium Episcopum , ae si viduam olim duxi sisset uxorem , quod Apostolicae Sedis Auctoriasas. Caulonam probibent flatura , arguerem ego, saltem in Galliis γρο iotica Sedis a ctoritatem, seu Pontificum constitutiones Cais nonibus Conciliorum praestantiores habitas fuisse λ Multo equidem accuratior mea haec esset argumentandi ratio . nam ordo , quo Scriptor ille utitur , eonsilio, non arbitrio servatus videtur , & iplum auctoritatis nomen, quod non huie tantum histori eo , sed etiam Gallicanis Episcopis usitatum erar 83, Romanorum Pontificum constitutiones insignire , hisce praecellentiorem quamdam tribui edignitatem . ordo autem , quem Canonum collectiones praeseserunt , ab Auctorum voluntate suas plerumque origines h buit , atque adeo varias fuit & inconstans .

Sunt enim collectiones , in quibus Synod

8a id ostendunt tam preees ad s. Lonem M. mimas apud Balle/mios T. I. oper. S. Pontificis epist. 6s. J ubi eap. II. Zo mi litterae pro Sede a elatensis auctoritates diis euntur; tum Casariais areiatenset , qui Iobanis a II. epistolam ad se scriptam in caussa Contumaliore Episeopi bis sino. Datem vocat; tum Conei lium , quod Can. . Sisisti Epimpi o oriramis eius epistolam iasin νἐπm Pellat.

130쪽

C A P. VI. 3a Irum Canonibus immixtas Romanorum Pon. . tificum lanctiones videre est, vel quibus putabantur icriptae, temporum ordine conlida. rato, vel rerum , de quibus agitur, ins octa materie. Extant aliae , quae illas separa. tim post Synodorum Canones exhibent, non habita dignitatis ratione , sed ex antiqua consuetudine , qua Pontificum Romanorum decreta non reserebantur in Codicem ; ne

in ipsa quidem Ecclesia. Falli enim suefaethum, qui Codicem iuris prae

ter Nicaeηos, ae Sardicensra Canones Romanorum quoque Pontificum decreta contine nistem publica auctoritate antiquissimis suisse temporibus vulgatum docuit sp) , saltem ex Consontis Febronius didicisse debuerat , qui Romanos Praesules quum hasce constitutiones aliquando adlegarunt . non e codice aliquo publico, sed ex Apostolicis scriniis eduxi Lia, vel ad eorumdem scriniorum fidem proin voea sse demonstrat fro) . Dion us Exiguus

postquam veterum Synodorum Canones latiis nitate donaverat , novum colligendarum Pontificiarum Decretalium laborem suscepit, i alterumque suae collectionis volumen edidit. Quod ob diverstatem temporum , quibus Dion us integrum opus consecit , necessa rium fuit , ut in unum volumen utraque colle.