Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

131쪽

I22 DIssERTATIO IV. eollectione redacta Conciliorum Canonibus Pontificiae constitutiones subi jcerentur; id ceteri , qui post Dion νsii novas adgressi sunt collectiones, servili quadam imitatione sequuti sunt . Quare nihil est , quod hine

pro Conciliorum auctoritate Febronius con ij ciat . Testem addo antiquum primigeniae Hispaniae collectionis auctorem , quem no nulli S. Isidorum Hispalensem fuisse serunt . in prae satione de Synodis , quarum sanctiones descripturus erat, quum egisset, ad Ponti fietas constitutiones transit his verbis IIJ; subiicientes etiam decreta Praesulum Romanorum , in quibus pro culmine Sedis . fposeolicae

CTORITAs . Ac nisi Febronius se hisce vi. ctum fateatur, videar, ne tandem eo devemniat, ut Pontifices non solum generalibus ,

sed etiam Provincialibus Occidentalis ipsius Patriarchatus Conciliis postponat . Nam iaantiquis illis Canonum collectionibus nota

generalium tantum , verum etiam inferiorum Synodorum decretis sui ia errani, Antiocbeoni , Gararenses Canones sunt atque adeo Africanorum Patrum , qui Occidentati Patria

eliae parebant, Conciliis Ia) Summorum

132쪽

C A P. VI. I 23 Pontificum Constitutiones subiiciuntur. Quamquam haec omnia Febronius si vult , missa faciat . Satis mihi erit, si statui quaestionis insistat; hoc enim in hac disputatione semis per illi inculcandum video, ne extra semiis tam deinceps aberret ut secit. Enim vero geoneralia Concilia, quorum Canones ante Pontifidum Constitutiones illatos in Iuris Ecis etesiastici Codicem suisse perhibet , quaenam fuerunt 8 Edicat nobis Ferrandus Diaconus in Epistola ad Pelagium 3c Anatolium si*ὶ τ λersalia Concilia , praeesve illa, quibus Ecelesie Romanae eonfensus adcessi, sectindae sumctoritatis locum pse canonicos libros tenent....

suscere enim. paullo postea addit I in , dicatar ad plenam generalium horum Syn dorum ) confirmationem si perductu in notitiam

totius Ecclesiae, nullum ossendiculum moveant,

vel scandalum fratribus , sed . solicae fide

conυenire frmentur APOSTOLICAE SEDIS ROMBORATA CONfENs U. Comprimat ergo Fe .hronius totam hanc de Canonum couectio

nibus garrulitatem , quae Conciliorum a Pontifice probatorum auctoritate pro Episcopo rum, quos ab eodem Pontifice sejunctos suis mimus , praecellentia ineptissime disputat a Ceterum quis serat, CathoI cum Scriptorem se Romanorum Pontificum sanctionibus tan

133쪽

ra D Is s E R T A T r o IU.drinorum , & Gustantinopolitanoram Antistiatum Epistolis comparare non erubescat λ Ubinam horum Episcoporum epistolae iis la dibus inveniuntur , ac nominibus Ornatae , ruibus decoratas vidimus Romanorum Prae

ulum litteras λ Quid praeterea si quod vaferrimus Scriptor dissimulat , non Alexa drinorum modo , . aut Constantinopolitanorum

Antistitum epistolae eo ipsb Graeci Codicisio, o , quem ipse indicat , adscriptae legantur, sed etiam Gregorii Taumaturgi, Bassii Caesariensis , Gregoris Nνgeni , & A bιlochii

Bouiensis Z Si enim Febronii argumento vis inest , quum in compilationibus latinis Pontiis feιae decretales eo loco recenseantur , quo tu O mentalibus collectionibias decreta Basilii , set rorumque quos appellavi collocantur , conse quenter respectiυe ad Coneilia Epipolae deer tales EI UsDEM etiam auctoritatis , cujus hae,nferiorum Episcoporum Epistolae , eensen

erunt. Animadvertat ergo tandem Febronius quos se in laqueos conjecerit , dum suo a

gumentandi genere illud efficit, quod Catholicus quisque horreat, Romanorum Pontiα ficum epistolis nihilo plus , quam privatorum vel in serioris subsellii Episcoporum litteris, inesse auctoritatis.1Ιl. Quae hactenus ex Febronio protulimus argumenta , ad ipsam quasi Coneis

generalis vim indolemque pertinere possunt. Alia nunc producit Febionius ex congrega

torum

134쪽

C A P. VI. 12storum iuribus Episcoporum. Si eonsultatia δε vum solum, inquit sis , in generali S

nodo votum habeantur Episcopi eertum est

quod Papa sit Concilio superior : si decisi.

vum , vacillat valde praetensa Pontificibus Monarchia, & huic inixa auctoritas Concilio major. Zacerita Tom. I. dispe t. II. Cop. IV . n. a. sequutus Cardinatos Beliarminum& Orsum , is nec non Papam Aenedictum X lv. non ausus dicere, Episeopos in Syn ,, di comparere ut meros eoaesitarios, statuitis illos in sedere ut judices. Verum quod unais manu dat, altera tollit. Etenim ad hoc, is ut eorum votum sit decisivum, requirit , ut ,, Concilium non sit ab alio, qaam a PapAEM convocatum.' ut Episcoporum vota sat e se maneant conformὸa decisioni Papa et taη quam is a qua or a cuius confirmatione solemae amsi ctoritatis figillam ad Uiunt.' Inaliter tum is demum vigore divinarum Hamissionum eνisis generale Concilium, quando Papae aenitum est, ,, quippe cui soli in Petro immediate a Cbis.,, Bo auctoritas pascendum oviam e missa est,

,, de Farum numero sunt Episcopi . eriam coη- eiliariter eongregati. Ad has conditiones r

is stringere qualitatem Iudieis & voti decisia is vi Episcoporum est vera luso in vera, , bis. Ηine alibi, ut supra vidimus, e reptum Episcopis queritur Isin motum deerisvum

135쪽

i 15 DI ss E R T A U O IV. suura in Conciliis generalibus. Sed Fcbionius in hoc, ut in plurimis defensionis suae locis verba dat, nihil praeterea. Quum tamen hoc disputationis caput gravissimi momenti sit , illud sedulo examinabimus. In generalibus

Conciliis disciplinae & fidei capita pertradi xi possunt. Quod ad disciplinam adtinenti isthaec tamen ad Episcopos potius spectat

ceu Iegum latores, quam ut Iudices , d bitat nemo , quia Episcopis canones de ea statue re liceat, prout Ecclesiae res postulare

judicarint, atque adeo i: de rebuS quae Va- rietati sint obnoxiae agatur antiquos canoneS mutare, aut etiam abrogare. Id unum quaeri potest, utrum si quid ejusmodi fuerit ab

Epii copis conititutum, Pontifex ea lege teneatur. Negamus autem exemplo Patrum Calcedon arsum, qui ut Canonem de Consam inopolιtante Sed is praerogativa ab ipsis editum S. Leo eonfirmaret, neque suis precibus, neque Imperatoris officiis umqua in impetra

runt. Obtinuit quidem in Oriente illa Ca- non, sed sero, sed iacto, & eorum , quorum intererat, cessione ac consensu ' non jure obtinuit, ita ut occidentales aut Orientales ipsos cogeret, multo minus S. Leouem quia BQuerio quoque laudaturi ob zelum atque constantiam, qua restitit. Verum hinc ma

Aime elucet , quam falso ab adversariis jactetur , generale Concilium per se potioris esse aucto litatis , quam No Pon ificem,

136쪽

C A P. VI. I 27 ita ut eius decreta ipsum Pontificem obligent etiam invitum. Neque hoe sive judiciariae, live legislatoriar Episcoporum potestati obest. Quis enim neget, posse Regem Ninistrorum , aut Magistratuum suorum de lege aliqua sive abroganda live edenda senistentiam non sequi , licet illi non consilii tantum ossicio, sed plena sui muneris auctoritate eam confirmarint Τ Ρossunt etiam Μ gistratus judiciaria potestate aliquem aut e pilis damnare, aut absblvere, ita tamen ut si Rex abnuat, nemo jure succenseat, que-Faturque , non ii dicium sed consiliariorum instar haberi a Rege Magistratus . Possunt igitur etiam Epit copi in generali Concilio in sceleris cuiuiniam reos canonicis poenis animadvertendum decernere quin si aliter Romano Pontifici visum fuerit. propterea ereptum quidquam suae potestatis dolere de-

heant .

IV. Verum Episcopale iudicium ad tes, fidei praecipue revocatur. Hac autem in re considerandum statim occurrit, ullane generali Concilio praei uerit Rouiam Pontificis deis finitio. Si nulla ejusmodi definitio praecessit, quid quaeso obstet , quominus Epii copi de controverso fidei capite iudicent 8 Non equidem existimaverim futurum quemquam ita Episcopalium iurium studiosum, ut ab Episcopis velit Romanum non posse dissentire Pontificem, antequam res definiatur. idque

137쪽

d. l .

xa 8 Di s sΕR T A TIO IRsi adcidat, de iure dera o Episcopis subi eo summum Antistitem insimulet. Contingere enim posse, ut in discutienis dis ante Jefinitionem utriusque partis m mentis, & in veritate inquirenda non solum a Patricibus Concilii Pontifex discrepet , sed ipsi Patres aliter atque aliter opinando inter se non parum dissideant, quis non inistelligat λ Quae quidem dissensio quoad nulla ex parte definitio proferatur, non definiti nis erit, nec fidei dissidium , sed opinionis. neque ad adsensum alter alterum coget, quum coactio ex edita, Ecclesiaeque proposita definitione oriatur. Iam vero fingamus definiationem tandem ab Episcopi proferri . Cur quaeso in nostra sententia judicio oe voto deinrisiis locus non sit 8 Quia, inquies, Concilii definitionem poterit Pontifex pro supremma, quam illi tribuimus, porestate rei jcere. Ego vero cum cl. Balserinis I adfirmo, in dirimendis fidei coiitroversiis neque uminquam factum esse , neque umquam factum iri, ut Concilii generalis Patres aliter ciris ea fidem definiant aliter Papa, ac proinde in hypothesi, quae numquam fuit, aut erit, immo. Ptassis nec esse potest, non esse laborandum . Dixi ejusmodi hypothesim numis

quam fuisse, in generali scilicet Synodo libera ς quis enim prudens gesta obi ciet in riminens Concilio, aut pseudo . 'besaa

138쪽

C A P. VI. I ast Synodo, in quibus fraus seu vis & metus d minabatur Addidi nec fortassis esse illam 'fe.,, Sicut enim, inquit idem Briterinius, fieri ,, nequit, ut 'tri ac successorum ejus fides,, vel memento desinat esse illa petra , cui se bono unitatis ex Christi institutione totaia Ecclesia Catholica, seu totius Catholicaeis fides superstructa , in unitate ejusdem fi- ,, dei debet eonsistere; ita fieri nequit ut is eadem Ecclesia & Episcopi Catholici, sal. se tem plerique, desciscant ab ea petra, &is ab unitate fidei Petri ac successorum ejusia dissentiant sive in Concilio , sive extra ,, Concilium , quum institutionem Christiis nec Ecclesia, nec Episcopi catholicae Ec-- elesiae infringere vel mutare aut deserere unquam possint. Semper itaque generalisis ac liberi Concilii Patres , qui una cum, , capite adunati universam Ecclesiam reprae in is sentant, si non omnes, saltem plerique in is definiendo conspirabunt cum definitione,, summi Pontificis: & siqui pauci dissenti.

,, ant, horum judicium extra petram &cenis erum catholicae unitatis, immo contrari.

um unitati fidei, quae A postol icae Sedi de- betur, nullo iure coam vo gauderet, luri- . ,, sdictione nulla, quae solum habet locum A dc vim in unitate cum Petνο & cum sucori cessoribus Petri, ut in eam unitatem coninis spirent & conserant, non vero contra uri nitatem. Haud aliter de ipso Pontifice Vind. T. v I di-

139쪽

13o DissERTATIO IU. dicendum erit, Concilio ex Fidei regulis ,& libere aliquid definienti & ipsum adsentiri omnino debere, suamque ad ejus sententiam pronunciare, quin ramen litisc sequatur, esse illum Concilio obnoxium. Recte Canus 18 : se pondus Conciliis dat summi Pon- , , tificis gravitas & auctoritas, quae si adsit, , , centum Patres latis lunt, sin desit, nulis ii sunt satis, sint quamlibet plurimi. Nec is si major pars Patrum vere lentiat, suminis mus Eceseliae Pontifex repugnabit. Id eis nim ad peculiarem Christi procurationem, , per inet, semperque pertinuit, ne Ecclesia is in factiones duas dividatur; laec Romanus se umquam Episcopus contra Patres Conci-- lii vere sentiens dixit: Ut eadem senisi ire Pontifex debeat, quae plerique generalis Concilii Patres orthodoxam veritatem definientes, satis est, si praeferenti lucem Spiritui Sancto non obsistere teneatur . Quid hoc ad supremam Concilii potestatem sNonne in iis, quae dogmatis sunt, generali Concilio a prioris cecum enicae Synodi deis finitionibus discedere minime licet λ nec tamen alterum alteri Concilium subiici quisquam dixerit . Quidni idem de Pontifice

statuamus λV. At quid si Romani Pontificis definitio ipsum generale Concilium praecessit λ Est hic

cardo difficultatis' quo illa Febronia exprObratio

140쪽

C A P. VI. 13 Ibratio spectat, a nobis requiri, ut Episcopo- eum vota sent maneant conformia aeci ni Papae , quam praeterea salii nesciam velimus. Ut autem adversarius intelligat, nihil a n

bis Episcoporum judicio demi, ipsum vero

a Gallicanae Eccletiae cujus se tamen sectatorem ubique ostentat, sententia abesse plurimum, quum supremam Pontificis in generalia Concilia auctoritatem Sacrorum Antistitum juribus inimicam facit, rem ad Gallicanorum Praesulum tribunal continuo do- seramus. Quid ergo hac de re sentiendum sit, non ex Senonensi, Cameracens, Meldensi

' s ist), aliisque doctissimis ejus Regni Epi

scopis quaeramus, etsi idem omnes adfirmant,

quod Eminentissimus de Tencin, Episcopos qui Pontificiae insallibilitatis obtentu Papae decisiones suscipiunt, easdem nihilominus JUDICii auctoritate adcipere leto ; sed ex Gallicanis Episcopis in Turonensi Concilio a I 699. coactis. Respondebunt illi sat),

o Verba in serius dabimus. Eo Mandem. fur les jugemens desinitisi de l' Eglise