장음표시 사용
161쪽
VII. Utrumque ego extremum in hac dissertatione declinare se lagam de poenarum inferni qualitate, & conditione pertractans , ea taque scripturarum praesertim aut horitate describens : ut neque, quae metaphorice accipi possunt ac debent, ea in obvio, ae litterati senis su accipiam : neque quae in proprio sumenda sunt juxta sanioris criticae, & interpretationis regulas, ea in tropico, aut metaphorico suis mam . Atque haec erit hujusce dissertationis aeconomia. Primo loco disseram de poena illa, quam Damni appellant in Dei privatione dia beata gloria exelusione posita. Ostendam doinde praeter hanc admittendas esse in inferno poenas alias, quae se us dicuntur, sive po- stivae, easque damnatis omnibus infligendas, quamquam non eodem modo, sed pro meritorum cujusque ratione. Tum vero ejusmodi poenas receniabo , & illustrabo initium sumens a verme conscientia, de quo in sacris libris mentio . Hinc sermo erit de damnatorum loco, ejusque conditione, ac circumstantiis . Ac demum de praecipuo divinar ultionis instrumento, igne videlicet, quael ionem instituam ,
ac fuse tractabo , omnique momentorum genere probare contendam
non metaphoricum quidem, aut spiritualem , sed verum materialem, que futurum.
De poena Damni primum agitur . Ea indvbie juxta sacras litteras reprobi puniendi sunt. AEquitas ct graυitas bH ce poenae . Eam caeιeris quiis b cumque merito praeferunt Ecclesiae PaIres. Eamdem adauget plurimum immensae Beatorum gloriae eo peritus , qui damnatis osseritur : sicui
carenIta omnium honorum, ac voluptarum, quas in bac υisa perceperunt.
L E poenarum igitur qualitate di conditione, quibus impiin in altera vita puniendi sunt, sermonem tota hae Disseris tatione habiturus, ab ea incipio, quae praecipua est, ac
caeterarum omnium gravissima merito censetur, in privatione posita beatificae gloriae , omniumque aliorum bonorum, quae in Patria caeleis
si diligentibus se summa munificentia praeparavit benignissimus Deus. Designant hanc Hebraei per vocem Ceretb , quae juxta Abarbane Iemsgnificat elongationem a splendore diυinae Majestatis. Multa med ani vero
eam vocant remotionem quamdam a Deo, cujut aspectu damnari priυan- rvr. Frequentius a nostris poena damni appellari consuevit , quod viis delicet damnum hoc subeat infelix damnatus, quod summo bono privetur, ad quod obtinendum, possidendumque conditus fuerat . II. Poena hac malos esse mulctandos res adeo clara est in divinis scripturis, ut supervacaneum videatur rem manifestimimam pro duis et is testimoniis comprobare. Non omnia tamen praeteribimus . Matthaei cap. 2 s. legimus : discedite a me maledicti is ignem aeternum. Lucae IS.
162쪽
eae I 3. r discedite a me omnes operarii iniquitatis e ibi erit fletus , S stridor dentium: eum υideritis Abrabam, S Isaac, S Jacob, S omnes Prophetas in regno Dei: vos autem expelli foras Ioannis cap. 3. : qui incredulas est Filio, non υidebit υitam, sed ira Dei manet super illum. Et in Apocalipsi cap. 22.: foris canes s a Civitate Dei J S υenefici, o impudiet , S bomicidae ,-idolis serυientes , oe omnis, qui amat oe facit mendacium . Prima ad Corint. cap. 6.: An nescisis quia iniqui regnum Dei non pο sidebunt ζ Nolite errare: neque fornicarii, neque idolis ferυientes, neque adulteri, neque molles, neque masculorum concubisorex, neque fures , neisque aυari, neque ebriosi, neque maledici, neqhe rapaces Regnum Dei possibunt
p. 8I, & cap. 22. proposita felicitate caelesti sub Allegoria masnifiei cujusdam convivii, in quo Electi reeumbunt, ejusque suavissimis Epulis perfruuntur: reprobi vero ab eo ejiciuntur in tenebras exteri res, ubi erit fletus, ct Bridor dentium. Cum enim convivium nocta plerumque celebraretur ingenti thaedarum copia , qui ex Triclinio ejem erant, in tenebris versabantur, plorantes, & prae ira, di indignatione dentibus infrendentes. Designat itaque Christus in hae L militudine tum felicitatem eorum , qui ad caeleste convivium , seu
ad beatam gloriam admittuntur: tum extremam aliorum miseriam , qui ex eo penitus excluduntur: qui iccirco in tenebras exteriores mitti perhibentur, quia extra participationem verae lucis erunt, ut adnotat S.
Thomas sc ex doctrina S.S. Hieronymi, & Augustini bo.
IV. Poenae huiusce, qua punitur peccator, aequitatem & magnitudinem luculenter declarat pluribus in locis Praeceptor idem Angeliiscus S. Thomas . Lib. 3. coni. Gentes, cap. IV. hanc inter caeteras rationem proponit inquiens. Naturalis aequitas hoc habere videtur,
, , quod unusquisque privetur bono, contra quod agit: ex hoc enimis reddit se tali bono indignum . Et inde est quod secundum ei vilem justitiam, qui contra Rempublicam peccat, societate Reipublicaeis privatur omnino vel per mortem, vel per exilium perpetuum: ,, nec attenditur, quanta suerit mora temporis in peccando, sed is quid sit contra quod peccavit. Eadem autem est comparatio totius is vitae praeseruis ad Rempublicam terrenam , & totius aeternitatis ad se societatem beatorum, qui ultimo fine aeternaliter potiuntur. Qui , , ergo contra ultimum finem peccat, & contra charitatem, perquam
163쪽
,, est societas Beatorum, & tendentium in beatitudinem, in aeteris, , num debet puniri. Douam poenam ibidem cap. I I. voeat omnium misximam, quod priυatio sit maximi boni, sive felicitatis, quae est uuiamus sinis hominis. V. Clarius exponit poenae ejusdem magnitudinem opusc. 2. cap. I74. his verbis: quia miseria, ad quam ducit malitia , contrariatur se- , , licitati, ad quam ducit virtus, oportet ea, quae ad miseriam perisis tinent, sumere per oppositum eorum, quae de felicitate dicuntur. ,, Ultima autem hominis felicitas, quantum ad intellectum quidem ,, consistit in plena Dei visione: quantum ad affectum vero in hoc, ,, quod voluntas hominis in prima bonitate sit immobiliter firmata. Erit igitur extrema miseria hominis in hoc , quod intellectus to. M taliter divino Iumine privetur, & affectus a Dei bonitate obstina.
,, te avertatur. Et haec est praecipua miseria damnatorum, qpa: vois D catur poena damni,, . Et eodem opus. cap. g. comparans cum hae poenam ignis, quae omnium terribilior videtur, docet: carentia divinae υisionis re separatis a Deo major es parva etiam existentibus in inferno, quam ignis supplicium.
VI. Eadem est aliorum Ecclesiae Patrum sententia de poenae huius magnitudine, quam modo vix, ac ne vix quidem intelligunt terrenis affectibus nimium implicati, ac paene obcaecati mortales. S. Augustinus in Enchiridio cap. II a. perire, ait, a regno Dei, exulare a CLvitate Dei, carere tam magnu multitudine dulcedinis Dei, quam abscondit timentibus se, perfecit autem sperantibus is se , tam grandis est poena , ut nulla ei possint tormenta, quae novimus, comparari. S. Bernardus in Epistol. ad These ego mutio durius tormentum esse assero, quam Geben- ara est, non assecutum esse tantam gloriam , S illinc delapsum esse: oe opinor non tanto dolore lugendum de malo Gebennae , quam casum deplorare , quod caelo excidimus, qui est cruciatus omnium graυhsimus. Paria tradunt Σ. Basilius, S. Bruno, aliique. VII. At prae caeteris hujusmodi poenae acerbitatem pluribus in Ioeis exaggerat S. Ica nes Chrysostomus , eamque omnibus longet praeseri, velut omnium gravissimam . Ad Theodorum lapsum haec habet: araηtis excidisse bonis regni scilicet caelestis tantum infert doloris, affsictionis , angustiae, ut etiamsi nullum aliud esset supplicium peccatoribus desinatum , illud sint in posset graυiorem aliis Gebennae cruciatibus inferre
poenam, animique perturbationem. Homil. 47. ad popul. Antioch. e mul-ri, inquit, in erni ignem timent: sed ego maxime amaram dico animus o-nem gloriae. Nam qui non novimus magnitudinem caelestis boni, non possumus intelligere , quantum sit malum illo priυari. Idem fortius urget hornil. 23. in Matth. dicens: ηουi quia plurimi pertimescum Gebennam . Ego ramen illius gloriae amissionem mulio amarius dico esse, quam ipsius Geben-rae supplicium. Et infra : intolerabilis quidem res Hi Gebenna , quis nescioly S supplicium illud borribile. Tamen, si mille aliquis ponat Gebenin
164쪽
nas, nibis taIedicturus est , qκala es a beatae iIlius gloriae honore repelli.
Caussam vero demum aperit Homil. 49. in eundem Matth. cur homines talem poenam omnibus terribi Iiorem parvipendant: quia nempe,
quandiu sumus in hoc mundo, imperfecte cognoscimus felicitatis obisjectum, ejusque magnitudinem ignoramus. In hoc quippe mortali
corpore tamquam in tenebroso quodam carcere inclusis , vix tenuis sublucet nobis radius immensae illius gloriae, quam nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit. VIII. Farit ad augmentum hujus poenae id, quod non semel memorant sacrae litterae, damnatos nempe aliquatenus visuros summam Beatorum gloriam, ex qua vehementius cruciabuntur, eo modo, quo a longe consistentes, dum alios vident in magna laetitia conversari, se ipsos vero procul ejectos in carcere, extremam inde tristitiam , &indignationem concipiunt, unde amplius torquentur. De linea vit hoc Christus Dominus in parabola Divitis, ct Lazari. Cum enim Dives in damnatorum Ioco esset, ibique flammis cruciaretur, describitur oculos elevasse, oculos videlicet non corporis, sed mentis, & vidisse Lagari animam in Abrahae sinu tamquam in loco summae pacis, occonsolationis requiescentem. Ex bac enim parabola, ut animadvertit Euthimius in Lucae cap. 16. , discimus , quod in futuro secula peccaIorex
videat justos, ct jusi peccatores: Quod & S. Gregorius Magnus obserinvavit lib. 4. Dialog. cap. 33. inquiens: boni malos , S mali cognoscunt boηos. Nam Diues ab Abraham cognoscitur, o Laetarus a reprobo est Disite cognitur. Quis porro non intelligat quam magnopere hinc augeatur reproborum poena, quam aceri me hujusmodi aspectu miseri divexentur, di contabescant λIX. Graphice admodum hunc cruciatum exposuit, paeneque Oculis
subjecit Sacer Author libri Sapientiae cap. s. ita de justis, & impiis disserens: taene stabunt justi in magna constantia adυersus eos, qui se angustiaυerunt, ct qui abstulerunt labores eorum. Videntes sim pii in turbabuntur ιimore horribili, oe mirabuntur in subitatione insperatae s alutis, idest propter inopinatam salutem , & admirabilem justorum gloriam circum quaque coruscantem , dicentes intra se paenitentiam agentes , I prae angusta spiritus gementes e bi sunt, quos babuimus aliquando in derisum , di in similitudinem improperii. Nos insensati υitam illorum aestimabamus insaniam , ct finem iIlorum sine bonore. Ecce quomodo computati sunt inter lios Dei , S inter Sanctos sors illorum est . Ergo erraυimus a υia writa iis , oe justitae lumen non Iuxit nobis, S sol intelligentiae non est ortus
X. Nemo non videt his verbis repraesentari a Saero Scriptore ea praesertim , quae eventura aliquando sunt in finali Dei judicio , in quo reprobi, qui a sinistris erunt, intuebuntur justos assidentes a dextris Christi Judicis, eorumque immensam selicitatem & gloriam, qua aeternum perfruentur: ex qua visione incredibili angore, di turbatio.
165쪽
ne eommovebuntur, summaque assicientur tristitia, cogitantes quibus bonis exeiderint, qua gloria, di selicitate dejecti sint. Haee vero poena finem eo die habitura non est, sed Per omnem aeternitatem duratura, quemadmodum egregie declarat S. Thomas in supplem. q. 98. ar. 9. ubi hanc quaestionem excitat, num damnati gloriam maiatorum videant λ Cui respondet in haec verba: damnati ante diem Juis, , dieii videbunt Beatos in gloria, non hoc modo, quod gloriam eoisti rum, qualis sit cognoscanet sed solum cognoscent eos esse in glo- , , ria quadam inextimabili: & ex hoc turbabuntur, tum propter inisse vidiam dolentes de felicitate eorum, tum propter hoc, quod ipsi , , talem gloriam amiserunt. Unde dicitur Sap. s. de impiis: videates,, turbabuntur timore borribili. Sed post diem Iudieii omnino Beato
, , rum visione privabuntur: nec tamen ex hoc eorum poena minue.
tur, sed augebitur: quia memoriam habebunt gloriae Beatorum, , , quam in Iudicio viderunt, vel ante Iudicium . Et hoe erit eis ia, , tormentum . Sed ulterius affligentur in hoc, quod videbunt se inisis dignos reputari etiam videre gloriam, quam Sancti merentur ha-
XI. Denique ad ejusdem poenae cumulum accedit carentia obiecto. rum omnium, quae impiis hominibus in hac mortali vita oblectationem di voluptatem afferre solent,& in quibus tamquam summo bono quietem animi, ac beatitudinem exquisierunt. Etenim, dum iis objectis penitus destituuntur absque ulla eadem obtinendi spe, eois rumque insens, quo tenentur, desiderium suo semper frustratur eia seci u, vix 'concipi potest, quanto maerore conficiantur, quantis cuispiditatum fluctibus exagitentur. Non incommode hoe per sitim illam exprimitur, quam Dives in Inserno constitutus experiebatur.
Dum enim memoria praeteritarum voluptatum recurreret animo, non poterat non vehementer aceendi ipsius appetitus, qui irrito semper conatu in eadem tendens, incredibilem oportuit excitaret ango
166쪽
DE FUTURO IMPIORUM SrATU CAPUT III.
Praeter pernam damni, etiam admittendae sunt poenae sensus , quibus reprobi af stantuν. Eas quibuslibet hujus υitae supplieiis Ioue acerbiores esse sacrae litterae tradunt , ct Ecclesiae Patres reflantur. His tamen muaeque omnes plectendi sunt , sed pro meritorum ratione. Singularis opinioAηωγmi cujusdam Berolinensis, Francisci de Roebes Geneυensis, qui putaηr quosdam tantum insigniter impios bujusmodi paenis subjiciendos. Ea pruribus refellitur : quaeque illi proferunt in ejus praesidium, nullateis nus eidem suffragari demoUratur. I. Ton sola poena damni, sive aeternae gloriae, bonorumque Om nium privatione impios esse puniendos, verum etiam paeol na, quam sensus appellant, sive positivis afflictationibus , di suppliciis , res est in divinis Scripturis utriusque Mderis exploratissima . Saepe namque eae memorant, tum vermem immortalem, tum ignem inextinguibilem, tenebras aeternas, carcerem horrendum, ali aisque hujusmodi peccatoribus in futuro taculo deputata, quae procul dubio, quovis modo explicentur , id eam omnibus ingerunt positivi cujusdam tormenti miseris damnatis infligendi . Qua de re ii etiam scriptores ultro consentiunt, qui in ejus inodi locutionibus tropicum sensum latere existimant, ignemque ipsum metaphorice accipiunt. II. Pluribus rationibus, iisque valde congruentibus poenae hujus aequitatem deelarat Doctor Angelieus S. Tl omas lib. 3. coni. Gentes cap. I S. , ex quibus Primam tantum affero, quae est hujusmodi rPaena, inquit, debet proportionaliter culpae respondere. In culpa autem non solum aviri tur mens ab ultimo sine, sed etiam indebite conυertitur in alia, quasi in fines . μη solum ergo punieηdus est , qui peccat per Me, quod exesudatur a fine, sed etiam per boc, quod ex aliis rebus sentiat nocumentum. Quae ratio sc exponitur : duo sunt in peecato secundum affectum, &. voluntatem peccantis, aversio nempe, & conversio. Α- versio quidem, quatenus voluntas quae Deo deberet tamquam ultimo fini adhaerere, semet potius ab ipso subtrahit, ac recedit, dum se, suaque omnia in Deum non refert velut ultimum finem, ipsum praecaeteris omnibus diligendo. Conversio vero, quatenus inordinata voluntas amorem suum a Crea rore convertit, ac figit in creatura, eam que respicit ut finem ultimum , seque,& sua omnia in ipsam ordinat. Aversioni itaque convenientissime ea poena respondet, quae in carentia divinae fruitionis posita cst, ut scilicet, quemadmodum Deum quis peccando dereliquit , ita a Deo derelinquatur, ne particeps sit divinae beatitudinis. Conversioni vero maxime congruit nocumentum ex creaturis perceptum , ut sicut in creaturis plus debito quispiam delectatus est, ita ex iisdem nocumentum recipiat, ac tristitiam.
167쪽
quibus in hac mortali vita affligimur , aut miserim i quique affligi possunt, ex iisdem sacris litteris certo colligimus. Eas si quidem , ea. rumque locum his coloribus pingunt, his nominibus, phrasibusque re
praesentant , quae maximum inter Omnes cruciatum portendunt. S.Ioan. in Apocali p. cap. I4. I9. Damnatorum locum appellat Iacum irae Dei magηum, hoc est abyssum plenum omni confusione, horrore, tormento, dolore, adeo ut lacus magnus dicatur, quasi magna Dei ira repletus: ea inquam ira quam perpendens olim Propheta Regius exclamabat . quis notat potesarem irae tuae, S prae timore iram tuam dinumerare λ Lucae quoque cap. I 6. vocatur in sernus antonomastice Ioeus torment rum, sive in quo omnia inveniuntur tormentorum genera, aut melius dixerim, tormentorum omnium veluti virtus, di efficacia. Paulus etiam ad Hebraeos clamat, borrendum esse incidere in manus Dei υiυentis . Et ut alia loca praeteream , poena ipia ignis , de qua tam frequens mentio in sacris libris, tormentorum, quibus impii obnoxii erunt, suminam declarac acerbitatem, consentientibus omnibus, iiDque etiam, qui vocem ignis metaphorice sumendam putante eo quippe voeabulo designari ajunt acerrimos cruciatus, dc exquisitissimos dolores a damnatis perserendos, quorum species exacte definiri nequeunt : ideoque ignis nomine appellatos, quod nihil igne sensilius sit, quodque acutiorem dolorem ciat, quem natura hominis maxime re
IU. Eadem quoque est Sanctorum Patrum,.ae Theologorum senistentia , qui unanimi consensu inferni supplicia longe atrociora effequibusvis hujusce vitae tormentis affirmant , ac ne cum ipsis quidem conferenda. S. Hieronymus in cap. 2. I oelis ait : omnia mala, quae veteribus bisoriis eoutinentur , aut inundatione maris, aut aliuυione fluminum , aut pestilentia, morbis, fame, bestiis , bostium vastitate bomisi s ae4 riderunt, bis suppliciis non po erunt comparari. S. Augustinus serm. I 9. de temp. : quae quisque graυia patitur in bac υita , in comparatione aeteris
ni ignis non parea sunt, seu nulla sunt. S. Io: Chrysostomus homil. 49. ad Pop. Antioch. pone ferrum , ignem bessias, ct si quid bis diseisivi:
attamen nec umbra sunt ad illa tormenta. S. Thomas Aquinas in . Dist. IO. qu. 2. art. I. quaest. q. : sicut proρter perfectam San torum beatiιudianem niti erit in eis , quod non sit gavdii materia ' ita nibit erit in Damnaris , quod non sit eis materia , causa ιristitiae : nec aliquid, quod ad tristitiam pertinere post, deerit, ut m eorum miseria consumata . Caete
v. Idem pariter est nationum omnium, aut sere omnium sensus .Qaamquam enim plurimum inter se dissideant in suppliciorum qualitate definienda ; in eo nihilominus conveniunt, acerrimas, digravi sis mas suturas impiorum poenas in altera vita, adeo ut haec perluasio
cum s. vi .le Viti in tam in cap. 66. Isaiae .
168쪽
cum ipsa idea naturali de punitione malorum prosecta videatur. Hi ne Iudaei Gehennam describunt, Iocum judicii justi, tu quo peccatores prinnas luent, quibκs nullae in boς mando similes sum. Muhamedani quoque,
Gothi, Sinenses, Iapponienses, caeterique ser me orientales, ut suis pra vidimus , infernum horrende admodum depingunt . Λtque ipsi etiam Poetae tum Graeci , tum Latini nefarios detrudunt in horribile barathrum, ubi modis innumeris excruciantur . Nec sine horrore te si possunt, quae de futuris impiorum cruciatibus referunt Plato,di'Plutarehus locis jam superiore Dissertatione allegatis. VI. Licet autem tam horribilia sint Damnatorum tormenta, illud extra cujusvis dubitationis aleam positum esse debet, non aequaliter omnes puniendos esse, sed magnam inter ipsos futuram suppliciorum
diversitatem. Cum enim non eadem sit in omnibus meritorum conia ditio , & quidam plura, quam alii , gravioraque peccata commiseis is rint, quemadmodum & longe major nonnullis auxiliorum, donoiarumque gratiae copia collata fuit, quibus aeterna supplicia vitare facito potuissent; aequitas sane ipsa, immo justitiae ratio postulat, ut maiagna quoque in punitione constituatur diversitas, ut poenam inter aliaque delictum proportio intercedat. Idem vero&ipta sacrae litterae crebro testantur. Incolarum enim urbium Sodomae ct Gomorrae, itemisque Tyri, & Sidonis tolerabiliorem fore in die judicii conditionem, quam illorum, qui rejecta limpidissima Evangelii luce, in tenebris,
di tenebrarum operibus vivere maluerunt , Servator ipse diserte pronuntiat Matth. cap. IO. Si quorumdam conditio tolerabilior sutura est, quam aliorum, certos Poenarum gradus admittamus, oportet.
Pari ratione & servum illum , qui cum Domini sui voluntatem peris spectam haberet, ei tamen morem gerere detrectavit, pluribus plagis vapulatum iri Christus edicit . Sapientiae itidem cap. q. legimus :potentes PGenter Iormentu patientur, S fortioribus , siυe iniquioribus fortior
insat eruciatis. Et clarius in Apocali p. cap. I 8. , de muliere meretri ince dieitur : quantum glorificacit se , ct in deliriis fati, tantum date illi
tormentum, S luctum. Atque hoc est, quod Scriptura Sacra tam diligenter inenleat, Deum nempe unicuique redditurum secundum opeνa sua: quod profecto nisi proportione quadam inter poenam , di culpam observata fieri nequit. VII. His consona est Patrum omnium saeculorum doctrina : ex quibus duos, vel tres duntaxat produco . origenes homil. 8. in Num.
ita loquitur : Si peccator sum, nunquid eadem misi erit poena, si semet peremi, quae oe si secundo , oe tertio , oe si frequentius peccemus p Non ita
erit e sed pro modo, numero, s mensura peccati, etiam poenae quantitaxmetienda est. Deus enim dabit nobis panem Iacomarum , ct potabit nos Ia- comis, sed in mensura , mensura autem baec erit, quam sibi quisque vel minus, υel amplius peccando quaesierit . S. Augustinus lib. 4. de Baptis. cap. I9. : nec dubitandum es quidem poesas ipsas, quibus creetabuntur Damna- Dissit
169쪽
LIBER SECUND. ADVERSUS HET ERODOXos ETC. 07 Damnati) pro di υestate crimisum diυersas esse, es alias aliis aeriores ut in ipso igne Merra pro disparibus ponderibus peccatorum, sint disparia
tormenta poenarum. S. Gregorius Magnus lib. 4. Diat. cap. ψ3. sicui sub uno Dis inulti consi sunt, nec tamen ejusdem solis ardorem aequaliter senIιum quia alius pIus aestuat, atque alius minus; ita illi in uno igne non unus est modus incendii : quia quod bis diwrsitas corporum, illic boc agit diversi.
VIII. His accedit decretum in Concilio Florentino ab Ecclesia universa tum Graeca , tum Latina concordi animorum faedere latum :nimirum, omnes, qui in peccato mortali ex bac υita decedunt, is infer-xum statam descendere poenis disparibus puniendos. IX. Caeterum , tametsi poenarum hanc pro meritis cujusque inaeis qualitatem admittere necesse sit ; illud tamen omnino credere opus est , firmiterque tenere, quemlibet hominem, qui ob peccata a se commissa ad inferos damnatus fuerit, utraque poena, privativa video
licet, sive damni, & positiva, sive sensus cruciatum iri. oppositam
sententiam veluti satis vero similem insinuare veritus non est supra
laudatus Franciseus de Roches sa) secutus Theologum quemdam Bero linensem , cujus opera extant in Bibliot. Germanica. Fatetur Auis thor iste saepe in sacro eloquio mentionem fieri de utraque poena , privativa, di positiva, sive, ut ipse vocat, asilictiva οῦ neque alter uotram negari posse in inferno citra errorem in fide . At vero putat priorem quidem reprobis omnibus futuram esse communem : non ita posteriorem, qua solum plectendos existimat eos, quos monstra imis
pietatis , crudelitatis , & injustitiae appellat, sive qui totam serme vitam impie, erudeliter, dc injuste citra moderationem ullam tranis segerunt : quibus postea adnectit illos, qui gratiam sibi a Deo peramanter oblatam Christum Redemptorem agnoscendi pervicaciter rejecere, ejusque discipulos persecuti sunt, vel leges ab ipso constitutas, quas clare noverant, & sequi se tamquam divinas profitebanis tur, per summam impudentiam violarunt ibin . Quod, ne proprio duntaxat arbitratu dixisse videatur, confirmare nititur tum testimoniis, quae habentur Matth. cap. 22. co m. I S., & cap. 25. Com. 12. , & ῖO. ,
170쪽
ubi Christus Dominus solam poenam ex elusionis ab aeterna beatitudiis ne memorat, dum fatuis Virginibus divinum spontum dristurum te is
satur : nescio υos , & carentem veste nuptiali, servumque inutilem in tenebras exteriores ejiciendos praenunciat : tum authoritate Apostoli Pauli ad Roman. cap. 2. a jentis : quicumque sine lege peccaverunt, sine
Ime peribunt , oe quicumque in legem peccaυerunt, per Iegem judicabuntur: ex quo, inquit, sequitur , qui in Evangeliu in sibi cognitum ac perspectum reccaverint, poenis ab ipso Evangelio de nunciatis obnoxios futuros. At quoniam haud satis clarum sibi visum est hocce testimonium, roborare illud studet verbis, ut inquit, clarioribus, quae leguntur cap. Io. epist. ad Hebraeos a com. 23. irritam quis faciens legem Mobsis, susilla miseratione duobus, ves tribus resibus moritur. suanto magis putatis deteriora mereri supplicia , qui Filium Dei conculcaverint, ct sanguinem tesamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est , o spiritui gratiae contumeliam fecerite Atque ille quidem eo consilio haec proponit, ut fidem de poenarum aeternitate facilius, feliciusque propugnet adversum nefarios inpetus Anonymi cujusdam scriptoris, qui illam machinis omisnibus nuper aggressus est . Sed plane illud in Rochesium regeri posse mihi videtur, Non tali avxilio, nee defensoribus istis. indiget sacratissimum hoc Christianae Religionis dogma, cura me Iioribus armis, atque tutioribus a perditorum hominum iti sultibus &eonatibus de sendi valeat , ut alibi Deo favente , constabit : immo caussam aeternitatis poenarum , quantum quidem arbitror, prodit ipse potius, quam juvet. Quam enim rationem habeat Adversirius stra minei hujus propugnaculi , quod jam videat caeterorum omnium juis dicio & authoritate convelli e X. Hujusce igitur Aut horis I imitatio vel eo so Io titulo meritimis me repudianda soret, quod in Ecclesia Curisti inaudita plane sit, omnibusque Eeesesiae Patribus, ac Theologis incognita. Nam quam vis de poena eorum, qui primigenia tantum culpa infecti moriuntur non eadem fuerit , neque sit Theologorum sententia , communiorque eos soli damni poenae subjiciat; nemo tamen unus idem asseruit de caeteras, qui propriis pravis noxis contaminati ad inseros descenis derunt. Et certe si sectas litteras consulamus, nullum in eis fundamentum invenimus, impios aliquos, aut peccatores, qui fine paenitentia ex hac vita decedunt, eximendi ab illis suppliciis, quae omnibus, qui legem Dei transgressi fuerint, cepissime, nullo facto distrimine , comminantur. Nam quod attinet textus a Pastore Geneven si prodiictos , edeo inepti sunt ad eius opinionem adstruendam , ut mirum sit a Scriptore alias non indocto potuisse proserri . Quid enim refert Chrissum Dominum uno vel altero loco de exclusione a gloria caelesti duntaxat mentionem fecisi e R Num per hoc alias poenas excludit , quas sexcentis in locis disertissime commemoravit ob pec