Syntagma variarum dissertationum rariorum

401쪽

summa erant genera legum, quaedam enim di ebratur μιανοιh, umdam et Chu rim LXX. illas ἐντολας mandata, has vero δικαμματα, justificatione appellant frequentissimaque haec legum distinctio in Sacris occurrit, ut vel ex solo PDL IX. cuilibet patet. Caeterum mandata ad Politiam, atque adeo officium pertinebant Principis Iustificationes vero ad saera religionem, propterea propius ad ossicium spectabant Pontificis vocabanturque Chusim, eo quod non arit e ut mandata naturali paterent conscientiae, sed divino Dei consilio revelata, praestrupta essent Mechobogitur praeses custos in Chu fim, quod proprium erat Pontificis. Porro cum post captivitatem Babylonicam in Republica Judaeorum usque ad Christum iidem Pontifices iuerint, qui Principes, quam teste Aristot tib. III polis cap. Misim antiquissimam so am regiminis Gret

fe tum appestare solebant. nullus dubito particulam , veraciu hoc loco non esse copulativam sed, ut alias saepe εξηγητικην, quo casu non perit, sed vel per adjectivum alterutrius substantivi, vel per pronomen qui ξηγητικως reddenda est. Sic Daniel IV. n. i 3. Vigi in sanctus, i. e. vigil qui erat sanctus sive ex numero sanctorum DEI. Mai. LIIL n. 8. De angustia in judicio sublatus est, i. e. de judicio alagustissimo, sive de angustia judicii Zach. IX. n.' equitans Ver asinum, Usuperpullum, i. e. super pullum asininum. Sequuntur hanc loquendi Hebrae rum sermulam Hellenistae N. T. Sic Iohann. cap. I. n. IAE. Plenumgratia

in veritatis, i. e. verae gratiae. Et D. Paullus Rom. XV. n. 6. Omnes uno

ore glorificare jubet DEUM Patrem Domini nostri JEsu CHRIsTI, i. e. Deum qui est Pater: Colossensibus cap. III. n. II. praecipitq-- quid egeritis sermone aut facto, omnia in nomine Domini FESU Deite, gratias agentesim est Patri per illum, i. e. DEO, qui est Pater ipsius. Plane & Latium hoc modo elegantissime cραιοι Sic enim Maro II.

Georg. Pateris libamus in auro Luc. lib. n. Chatriam fraenosia --omordit. Et Juvenes sat VI. Prodigium in mores urbis damnante Canopo. i. e. aureis pateris, chalybaeos framos, prodigio s mores. Sed nec Graecia hoc absianuit χηματισμω. Sic enim apud Strabon. lis XXVII. ταφαὶ

- καταγωγαὶ προς τάς ταριχέας τῶν νεκρων ἐπιτωιαι. i. e. Sepulchra,

in coema condendis mortuis idonea sunt caverna sepulchrales.

402쪽

QPontifex, haec ipsius est sententia non auferetur de Juda sc mim

Pontificale , sive non deficic in Juda ι ακτο-τελειωτής, i. e. Princeps,

qui simul sit Pontifex, sive quod perinde est, Schiloli jam mincamena

ventum desinet ἀνακτοτελεια ταρχi Judaeorum. lane ex ipso quoque

Judaeorum almud sententia haec nostra confirmari potest. Nam in lib. Sanhedris, cap. immamaoth ammolaretur , Scribam hoc loco esse Prine pem in terra prae post captivitatem Bab unicam. At vero hi omnes, ut capite se . demonstrabimus, simul fuerunt Pontifices. Atque haec quidem de Mechoin nostra, ut opinor, verissima est sententia, cuit mei alteram nec illam prorsus improbabilem subnecto. Possis enim dicere, locutionem hujus versiculi esse ellipticam, ita ut ad prius hemistichium ex posteriori illa verba de interpedes ejus, contra ex priori ad posterius verba illa: non auferetur, revocanda sitat, ac si scriptum esset: Non auferetur sic trum, sive Princeps de Iuda, quislde interpedes ejus, neque auferetur Pontifex , qui sit de inter pedes ejus, donec venit Schisol Res quidem eodem redit, scd rationem implementi aliqua harum interpretationum est disseientia, de quo suo loco. Iam Paucis expediamus, Quid sit de inier pedes esse. Ita enim, ad verbum si reddas, Hebraici

sonant.

Diversae autem, hic apparent Doctorum opiniones. Quidam ad educationem hanc phrasim pertinere censent, alii subsellia scribarum j dicialium, alii vero, quibus hic Doctores legis placent, subsellia discipulorum in synagogis intelligunt, qua ratione . Paulus παρα πίδας Gamalielis se eruditum dicit Actor. XXI, n. 3. Ut leui. XXXIII, n. 3.& Luc. VIII, n. 3s ubi Glossa Saxon. erudite hunc morem illustrat. Sed simplicissima verissimaque eorum interpretatio est, qui hic , ut Deuteron. XXIIX. n. 7. pedes sive femora ἐυφημιισμι sanctae linguae usitato, genitalia esse membra existimant. Apud Esaiam certe eap. XII n. 2 o. pilipedum est pubes, illi qui pecten seminalis vestire solent membri, quos veteres Hebraeos demetere solitos fuisse, testatur Vata-blus, ubi etiam notat aquam pedum ab illis urinam dici. Patet autemsthematis hujus ratio. 'Oμηρ etenim, ut ad Psalm. XLIV. docet B.

Basilius συμcολον ἐς τῆς κοιτα ἐνεσιν ἐνεργειας, id quod 3 ante eum B.

Hieron. cap. V. s. ad Ephes. n. I . observasse memini. Elegantissimus inde Hebraeorum ηματισμος, quo posteri alicujus dicuntur esse de semore illius, de quo vide Gen. XXXV. n. II. cap. XLVI. n. 26. lib. I Reg. cap. LIX. n. I9.ε lib. II Chronic cap. VI. n. s. quem ita

403쪽

ita exprimunt sanctissimi novi Foederis Notarii: οἰνισάναι vel ἐξέρχε-

σ3οι εὐτρο Ἀψυ γ vid. Act. cap. un. 3 o. insist ad Hebraeos eap. VII. n. s&IO. Sed nec apud profanos auctores χηματικὴ haec λέξις inusitata. Nam apud Graec*s, ἰπο των μηρων συνουσιαζοντες διαμηρίζειν dicuntur Glosum διαριηρισριος , coxia itio, cortio. Unde Hebraicum merseris Graece non inepte διαμηρiμιοι, Latine certe, eleganter dixeris intermiι-neum, quo vocabulo membrum illud, quod natura inter femina coli

cavit, non uno loco appellat Apuleius. At quia λογοδαίδαλ ille Philosephus primus omnium vocem hanc Latio donasse existimatur, iugi entem illam de latifundiis ejus, ipsi hic quoque sine invidia restitui pos. se arbitror. Sic autem lib. X. Miustor Medaurensis loquitur, sed librarii ore. De hinc titione candenti inter media femina detruseo crudetissime necavit. Quidvis perdo si non scripsit Apulejus, inter media intem feminea detruso. Sed haec κατα πάροδον. Ad Vatem nostrum redco, ipsemque non tantum regimini Judaici circa tempora nascituri Messiae statum, sed citam illius eversorem H rodem hominem Idumaeum ex seatris lectanei Esau sanguine ortum trahentem, imo etiam Ananelum hominem, ipsum non de interpedes Juda, Missum quidem regnum, hunc vero illius auspiciis Pontificatum invadentem in oculis habuisse, propterea addidisse Messia jamjam nascituro sceptrum Pontificale sublatum ad homines, qui non essent ex regno illo Juda translatum iri, existimo.

I a cui 'pirum promittitur, qui sit. An tribus Tuda, qua commie nis opinio Doctorum. Sed, quod ostenditur, erronea Soluta captivi a te Bab uniea Pontifice Re alicam Iudaeorum administra runt, idque mandato DEI. Zorobabelem non praefuisse Iudais, in Iudaeam reductis Hvihista s edit Chronologia notatur. It Divinus noster: non auferetur si pirum deIuda: Jam vero quis

Judaisse num Judas, Jacobi filius At illo vivente nulla fuit Israelitarum Respublica , ac propterea neque sceptrum. Quid igitur an tribus Juda, praecipue splendidissimum illius sidus David Rex p PGIaelitici ut primus, ita potentissimus Ita tam Euangelicae, quam

404쪽

Pontificiae religionis DD. communiter sentire video. Rationes quibus se nititur illorum assertio, hae praecipue tum quia reliqua Propneticae hujus benedictionis capita ad cujusque filii tribum pertineant tum quia in Scripturis Sacris udae vocabulo aliud quid, praeter tribum Juda, significari, exemplo arcat tum quod concesso illo, per Juda aliam quamlibet tribum posse intelligi, concedendum sit, regnum Judaeorum etiam post Christam durasse tum quod eventus doceat, regnum in tribu Judae perseverasse, ad Christiusque adventum, tum denique quod BB. Patres in illa sententia commimiter acquiescant, veluti Cyrillus cujus haec sunt verba lib. VIII com Julian in princ. Cum rediisent in patriam Judaei tunc apud illos accepit sceptrum Zorobabel Salathielis filius, de tribu Iuda. 'omodo igitur cessas' dic tu regnum Judae in Sedechia, cum Zorobabel, ut dixi, toto ptivitatis tempora in regni soli considerit , --ritque de tribu Iuda in Daetri , re semissumquest per posteros illius scept imosque ad regnum Herodis , qui ex matre quidem fuit Judaea, sed patre alienigena Cyrillo addicit Hieronymus, qui sic ad cap. LM-phon. Quia semel ropologice exponere coepimus, istabit Dominus in avi

ventu C passione Salvatoris, i. e. in die hostia filista, super Pontifices, o sive Sacerdotes populi Judaici, dissuper domum Regiam. Mue nim ad illud tempus perseveraverunt Reges uda de stirpe Davidissem dum prophetiam Iacob: non deficiet Princeps. c. Post hostiam enim Domini sublatum est regnum de Iudaeis. Hoc antea quoque tenuit Oria genes, homil. Lin Gen. Constat, inquit, ibi usique ad nativitatem Christi non defecisse principes ex genera Iuda, nec duces de femoribus usique ad Herodem Regem, qui secundum historia fidem, quam Psiphus scribit, alienigena fulse , C per ambitionem in regnum Iudaeorum dici-ιur irrepsisse. Statim ergo ut hoc factum est, ct ut defecit Dux defe/-re tribus Iuda, advenit cui erat regnum repositum. Denique sic etiam Augustinus coni. Faust. lib. XII. cap. XLVII. Sunt litera certissima hiasoria ipsarum quoque Iudaeorum, quibus ostenditur primum alienigenam Regem fuisse in gente Judaeorum, quo tempore natus est Christus. Ita non defuis Rex de semine Iuda, donec venirent, qua reposita erant. Equidem non contradicendi libidine, quae se semper a me sprevit lorus te; sed veritatis impulsu, siccessionem facio. Et si enim quae pro tribu Iudae Davidisque semilia a Doctissimis viris

proseiuntur, speciem non vulgarem exhibeant, quia tamen peniti excussa, se ad veritatis historicae missilii quadrare, nec pondus, quod in

405쪽

in fronte promittunt, in recessu habere deprehenduntur aequissimum certe est, relicta speciosi erroris nubecula ipsam Reginam conscientiarum, veritatem amplecti. Hoc igitur ut recte, atque ordine fieri possit non quidem universae Reip. Judaicae statum inde ab incunabulis ad nativitatem salutificatoris nosti JEsu CHRisTi, sed ultimam saltem illius senectutem excutiamus, Maiori perspicuitatis causa quinque illa, quod excurrit secuta , quae a reditu gentis Judaicae, ad partum Virginis usque uxerunt, in duas dividemus periodos, quarum prima captivitatis solutione, usque ad Maccabaeorum dynastiam, altera vero inde ad ipsius Sch, Bh adventum porrigitur. Quaerentibus de prioris periodi statu, nemo nobis, ut opinor, certius responsiim dare poterit, atque gravissimus ille αρ μαιολογιας Judaicae Scriptor, Flavius Josephus, inui ante eum de Judaeis librum conscripsit, Hecatariis Abderita, homo Fhilosophus, rebus sub Alexandrogestis clarissimus. Sic autem ille, referente Joseph. lib. I. adversus vionem: et echias Fudaeorum Pontifex unus erat, qui eum Ptolemaeo Lagistis in . vium profectisunt. Sunt autem in universum udaeorum S cetaotes, qui frugum decimas accipiunt in Remp. administrant , numero circiter mille quingenti. Ipse vero Josephus clarius haec exprimit lib. IV. cap. . Post dedicatιonem templi incoluerunt Judaei Hierosel mas. Infituta autem Respublica ea forma, qua per optimates cumpaucis adminiafratur Penos Pontifices enim fuit humma auctoritas done Asemonaeorum

gens, mutato rerum statu, regnum obrinuit. Et ne forte putes non statim a reditu, sed a dedicatione templi, summam potestatem in Pontifices, Qtribum Levi fuisse translatam, audi eundem lib. XX. cap. 8.haec clarius explicantem : Post septuagesimum captivitatis annum Cyrus Persarum ex dimissis ab lone Iudaei reversis in patriam, permisit templum condere, quod flesius yosedecisiis assum 'summums

cerdotium. Hic, in ejus posteri quindecim universi, ad Regem Anti-octum Eupatora ussue, statum Reip. popularem rexerum. Idem quoque testatur, sed ut solent gentiles in descriptionibus historia Sacrae, veris falsa miscens, Juis mus lxxxvi. cap a. Post Mosem, inquit, etiamflius P Amassacerdos sacris tiis , mox Rex creatur, semperique exinae mos apud Iudaos fuit, ut eosdem reges sacerdotes haberent, que-rum justιtia reuigione permixta incredibile quanium coaluere. Recte, fitollas errorem temporis. Non enim ab amne quem ruam vocat, , cepit ανακτο-τελειωπιαρχία Iudaeorum Nam blata lemum Babylonica capti'

406쪽

eaptivitate Pontifices simul clavum administrasse Reipub rectius docet Josephus Mid instipe exempla quoque confirmant.

Cum enim Alexander ille βασιλῶν βασιλικωτατος, vita τρατηγων ρατηγιτατ γ, ut illum praedicat lib. IV Arrianus, ad expugnationem Tyri

Judaeorum sebsidia sibi expetenda esse judicaret, ad Jaddum sive Jadduam,

ut Neh. XII. vocatur, Pontificem literas dedit, ut idem testatur, Joseph. lib. XI. es. 8. Idem postea fecit Ptolemaeus hiladelphus Rex AEgyptius,&Lacedaemoniorum Aρχων, Arias. Nam cum ille Interpretes legis Mosaicie desideraret, ad Eleaetarum laic vero, cum ob cognationem originis nam Lacedaemonios ab Abraham csse, ex libris, ut sirribit, antiquis acceperat secietatem Haedus peteret, ad Oniam Pontificem desideria sita detulit, reserente Mepho lib. XV cap. 2. auctore lib. I. Maccab cap. XII. n. 19. Tantos vero Reges in tam arduis, partim iura belli, pacisque concernuntibus negotiis, Pontifices Judaeorum adiisse credibile est, spones illos silmma rerum non stetisset, aut aliquis de tribu Iuda Principa tum tenuisset Judaicum Quin illud constat, arctissimo populi Patrum consensi lege veluti Regia Principatum in Pontifices translatum, sanctissimeque cautum fuisse, ve ullis temporum intervallis Sacerdotium Principatus divellerentur. Cum enim novissimis Maccabaeorum temporibus, Aristobulus, cum majore natu fratre Hyrcano, de principatu contenderet exigeretque, ut ipse contentus pontificatu , regnum sibi cederet, populus ad seditionem usque intercedit, pertinacissime urget, ne quid contra statuta majorum admitteretur. Ajebant, inquit Josephus o. XIV. cap. s. se nolle esse Fub Regibus haberem flaturum patrinan, t sui DEIparerent sacerdotibus. Hos Hyrcanum scit. Ἀristobulum quidem Duces esse de sacerdotum genere, sed velleprincipatum

in aliam formam ι ducere.

Vides, patri Judaeorumam cautum fuisse, ne illa soluta μύοικεσια

τοῦ ἄζυλων', inducta ἀνακτο-τελειωτ-αρχία in aliam regiminis se amtraduceretur, quod certe erat aequissimum. Neque enim humano a

bitrio, sed definito DEI consilio evenit, ut riceptri praeeminentia de tribu Juda, contaminatissima Davidis familia amoveretur, cin triabum Levi, ipsosque Pontifices de familia Eleararis transserretur, ita ut PontificatM, Principatus in uno cohaererent subjecto. Haec autem ita se habere, non tantum ex vaticinio nostro, quod signate de ανα-ο- τελειωτ-αρχιοι Judesca haec loquitur, sed latus quoque Sacrae Scripturae infallibilibus probati potest oraculis. De

408쪽

f sacerdo/- --, i. e. αναατο-τελειωτη , quod supra ex Iosep pr bavimus. Fuit quoque inter utrumque scit principatum Regium&Po calem, consilium pacis, i. e. nemo usque ad Christium iniit consilium de divellendis principatu pontificatu. Et id est quod RHova, Prophetam duas coronas, ut doctissimus observavit Hiero inus, capiti Idissuae imponere jubet, quia scilicet g. ininum illum principatum, Quem etiam B. Chryse mus in Psalm XII annotavit, ipsi posteri eius portaturi essent, quod&eventus

rerum comprobat clarissime, ut nemo a sensu communi adeo remotus esse possit, qui non intelligat, αξιωμοι hoc τελειωταρχικὸν , non casu,

aut Pontificum cupiditate mandi, sed consilio, Mandato DEI, a Zacharia Propheta introductum, ter tot secula ad Chrisu usque durasse adventum.

Sed audio, qui nobis Zorobabelem, Mnescio quos praeterea de tribu Juda Principes populi Iudaici objiciunt, inter quos omnium, quod scis, liberalissime, tu elarissimus vir Johan. Hen Alsiedius, qui cap. IV. Thesaur Chronolog. Zorobabelem posteros ejus ultra CCC annos astivitatesserit , xota scit hac prima periodo nostra, principatum o sinuisse non tantum asserit, sed quindecim etiam Principes, iumerat, nominat, omnes nimirum illos,quos D.Lucas in genealcgia Christi a tri avo illius Ianna, qui Alstedio Johannes Hircanus, ad usque Zorobabelem recensuit. Sed prosecto Zorobabelem posteros illius Muta captivitate in territorio Iudaico principatum tenuisse, nec certis argumentis, nec

ullius ιξ οπι i historici auctoritate probari potin . Fuit L Dux populi, ut infra probabimus in Babylonia isit etiam remigrantis, sed itiner idioqui legatus Regius, non gubemandae, sed ordinandae Resp. praecipue

vero inlincando templo missus. Unde labasta, cap. XI. n. 36. N emia cap. VII. n. o. cap. VIIL n. s. cap. X. n. I. Hathissata, i. e. ut notae Tremelli nae habent, Franc. alaesus quoque observavit, Coa

missaria Regis dicitur. Constat praeterea ex s. IV. lib. XI. Josem, aedificatione templi a Cambyse prohibita, robavel in Mediam redii se se, ac p0stea inter cubicularios Darii receptum. Quomodo vero σω εοιτο.*μ α ν, ut eum appellat Joseph, Regis Persae simul principatum a . ministrare potuit Iudaicum Porto minime nos latet hunc eundem Zorobabelem secunda vice non

-- Darii Hystaspis, quod plerique Josephum sequentes prodiderunt,

J. R ex σου. I RH illustria Statim demonstravit, Darii Nothi

410쪽

principatus praevaleret dianitas, Pontificesque palam Imperator domi, Dellociue fungerentur omcio , trio interim uda privatis se continente limitivus. Cum enim foedum illud, non nisi sceleribus nobile monstrum, Antiochus Epiphanes AEgypto subacta jam Judaeae immineret, Hierosolymisque captis, populo religionem patriam, & Omnem eriperec naretur livertatem , nemo de tribu Juda, aut si sanguinis, sed M tathias, Iohannis filius, Simonis nepos, ab abavo Almonaeus dictus, primus ad arma conclamavit, suoque exemplo, opes vitamque libertati impendere, et sciam Iudaeos docuit. Fuit autem hic Marathias, ut Auctor historiae Maccabaeica Cap. a. in princ ε cap. Xm n. 29. nec non Josephus lib. XII cap. 8. testantur: Deis ἐξ id ημερίοις 'Iωάρις . Sacerdos ex vice, cita ex semiliapta clarissimi illius, e prima sertis sacerdotis, Joaribi, qui ex posteris Elea- raris, filii Aaronis. De quo videndus historicus sanetas, lib. I Chron. cap. XXIV. n. 7. Marathiae fatis concedenti, successit filius Judas, momento Maccabaeus, qui Dynastiam politicam pontificatui iurgens, arma laram una manu tractare, primus instituit, I Maccab. 3. Φρqq. Iosephus lib. XII cap. 11. 47. Succe rem autem utriusque dignit in mirem habuit Jonathanem, I Maccis cap. 9. Josephus lib. XIII. - . I. s. qui Tryphonis perfidia, Meaptus, Meaesus, Simoni se tri Dynastiam, .sacerdotium reliquit. I Maccab. XIII, &sqq. J sephus d. I. XIII cap. XV. Hic Simon licet aliasin bello, iaceri licissimus, omnibusque charus exstiterit, eandem tamen sortunam passus est infelicior fratre, quod non aliena, sed generi Ptolemaei permdia perierit, I Maccab. e. I 6. Successerem tamen habuit filium Joha nem, momento Hvrcanum Josephus d. lib. XIII. c. Is hiulco ro filius Aristobulus successit, qui primus diademate arrepto, principam tum Judaicum ad pristinam revocare majestatem, nomenque Regis ustu pare, ausus fuit Josephus d. l. XIII cap. I9. Sed admodum brevel ius gloriae fuit gaudium. Nam vix anno elapse omnem hanc dignitatem Alexandro fratri, monis imperio relinquere coactus sitit. Hic vero duos resiquit filios, Hyrcanum, qui segnior, quam spiritus Regios decebat, Aristobulum, industrium quidem, sed temerarium, Mambitiosum. Alexandro mortuo uxor ejus, Alexandra, filium Hyrcanum Pontificem constituit ipsa vero, praetextu testimenti mariti eruncti, regni sust tu gubemacula, consentiente risiis iopulo Fatis vero cum haec cumberet, Hyrcamis regnum pontificatui more majorum rutilia con