Institutiones logicae et metaphysicae

201쪽

are omnia smui, quae vita ess pon iunt, te quidquam necessario convines. At vero noceDrio suaque vi Hasstens ab alio ent nullo pendere aut mutari potest. Itaque necessarium emi debet esse infinitum hrum neutra propositionum, quibus eonclusio istitur, satis euinci posse videtur.

Mis licet argumentis enris infinitii:r rri

exsistentia rigorose atque euidentissime uae'

demonstrata nobis nondum videatur phoc tamen nunqum is nobis impetra re potuimus, Ut contrariam sententiam intellectui nostro ver ue rationibustaeque accommodatam, non iam ma

gis probabilem iudicaremus Idque his potissimum notionibus efficiis

202쪽

necessarii exsistenti mihadmitti debeat, infivitae autem semtiae exsistendi, neeessitas inesse jnteli gatur; non aperte quidem conseque ira, at verisimile tamen Hetur, duo hae diattributa in eadem tessentia contineri. ,

hanc persuasionem in nobis excitandam haec exserit bgitatio, quod eps suapte vi exsisteps quare limitibus circumscriptum adque hunc illumve perfectionis gradum, non altius, humctum sit, quare ad hunc locum, hoc tempus adstrictum, nullo modo interuligi potest. Cmnonania haec gener hinaedem rations plana et aperta snt,s horum onustam mussam aliquam emeientem atque coordinantem esseco fiteantur. P.

4 Tot vero adesse tamque dius inso M virnuemq*e Acquientia nat xas nihil tamen esse in rerum me .sitate summum et ab omhi paria pers ctum, habet nescio quid veteribus alaeca anim-

203쪽

rem retineat .s Denique is ipse mente hum

n sensus aliquis inesse sere videtur, qui altius aliquid spiret, atqtie desideria nostra non magis ubi cogitati hes rebus impersectis atque limitatis plane contineri patiatur. Vertim omnia

haec non nimis menda esse, et L norem potius mi inis gradum, quam lucem, nos quidem censemus. LV. cacuno N. D. I La. a.

Non nisi unum ens posse in i finitiis sunt, quilio argim nive me:πl: tur, quod duae in e Mu pro, 'prietate liqua, Fae auin insiti dis- isne debeant entia auton infinit' per, secta nihilo differre possin seruina nerale istud negatae perfectae similitudunis prinsipium euinci hactenus non potuit. En siit unum infinitum omni siminu et sicere; et cui uni omnia alia

204쪽

bitationis. an, re Ad alium vero plane exitum, nisi

labyrinthu' poeius di eris , hae de substantia istiumque Gitoruis natur

disquisitio. yliquos perduxit. Entium quippe, quotquot adesse nobis vide tur, misim eum noum, eamque a vi qua im ipsis externa dependentiam perspicere sibi visi sint, ut 'nius potius infinitae Mistabitae attributa, iisque nata phaenomena quam plures sus- stantias, dicere mallent Variosquerliti issandi modos quibus opinionem' hano 1 Merent, excogitarunt Qui nodig uir- eundem errorem commista isemur, cuius dealistas

re regnitionis nos e natura definitis aegre sese coiitinentes, deinde ami, gua et ad alienum sensum 'ectantiah una pro istatis magi de accom-

ω- adhibentes Alias enim quissimi; a et aliquam quamdimque rem

205쪽

o subsan secesset conting. Is mundumque niuersum nam lici suta stantiam Argumenta etiam longius petita facile expisduntur

Avet Esto iam substantiae nomen in . Deum proprie magis quam in re finiatas u drare vissim est utiquam, tamen hoc principio eo se abduci pansus est, suo id, o E A rem deducem conatur. s. huius Ethica, pari. L 'DReliqua magisque explieita de infinito ent. hilosophumena infra in sectionου de menti prefectis o proponentur.

Πa, quae sensibus obuersantur, se-:π;- ueriori intellectus iudicis in discru

men constituentes metaphysici iunprimis etiam spatio, tempori et motus diem dicere solent. Et illud quidem a materia seu corpore ipso non nisi

206쪽

nomine differre aliqui declarant; alii spiritum potius dicendum putant, et forsitan infinitum neutrius generi alii, et vel ad infinitae substaetriue a dos infinitos numerandum, Vel eiu dem quasi sensorii loco habendum; porro non substantiam, neque attrib tum substantiae, ut.omnino accidens, sed merum respectum seu relationem esse, magni nominis philosophi dixerunt '); nonnulli autena spatium ipsum, ab iis, quae in spatio exsistunt, distimctum, nihil esse omninoe reale aut positis uum , extra intellectum, sed merum inane, Vacurun, contendunt 'D Et ab hac quidem sententia cur recedendumst, nulla adhuc ratione perspiceret

tuimus.' V. de singuri hises opinionibus plura

207쪽

Temporis vero notionem non nis 3 is successione rerum perceptionumque docum habere, usus vocativi, et se

rus communis facile manifestat. Vbi ergo nihil exsistere aut nullam omninis esse successionem ponitur; neque tempus adesse, necessario consequens est; tempusque, quod in abfracto dicitur. illud modo innuit, certi getieris res uccessionemque ad generalem temporis conceptum non requiri. duamquam Illa abstrahendi ab omni certo genere,

aut omni omnino successione, mentem conditio naturae nostrae nimis aduers tur, atque adeo in erroneam persuasio. mem inducere nos potest, quasi omni-hus rebus seiunm re vera tamen ali

quid in se spectatum tenipus sit '

HOLLMArrus. 331ω- Motus cum tempore et spatio arctis Msimum esse nexum, quisque facile i telligit Hunc itaque etiam ad met physicas rationes reuocantes aliqui mere

208쪽

rideri, non Vere esse, contendere ausimi solii in hac notione subsiste dum, motum esse ordinis, seu modi, quo res aliis coetistit, mutationem. His quidem non repugnamus, neque t ymen eremux, ne idea motus, qualis sensui debetur, frauidi facile sit ' . e terationes, quibus illi motus veritatem negare animum induxerunt, vanas rutulesque esse, facili opere probari potest. Notus vero in natura contingenus c-ditiones atque leges, Viriumque, a quibus proficiscitur aut limitatur, naturam non nisi experientiatum concludi, ade que ad phyfica disciplinas pertinere, persuasum nobis habemus atque ipsis metaphysicorum tentaminibus in hac

caussa suis principiis aliquid inciendi satis persp ctum 'st.

210쪽

experientiae limites in filium mucedentis Iariae conclusiones aut per

suasiones Itaque bissis, animae, sub ,---itis minen significat

quidem latissimo ad omnem eam n turam stinctare patimur, quae sensia seu mutatio m suarum perceptione qualicunque gaudedidi Strictreri autem significatu spiritus T. mentis nomen

eam innui sturam quae disti cta ut scientia, distinctisque rium conceptibus gavdm aut potiendi certe vi praedita est. . Iasinin hanc primum inaestione λ αδ' me antiquitus iam mota filii, et L:a τ' rorum clarissimorum dimetirum adhue

excirat, inquirendum videtar, num Ipsus rem meae naturue: in qua, quod praeter formis inest, ' malaris dicitur.

sensus adflictio esse possis Et invignem quide is variainque ob orum eo rum, quae 3sensus nostrosseriisti menatisque togitantis in reliquis attributis sere omnibus es e merstatem, nemo