장음표시 사용
321쪽
ze modo creation. aeq. providentiae. 'altera spectat ad essentiarum undame tum L principium. Quod aliqui in duuina voluntate, si in intellectu diutino, alii denique, cum essentia alicuisius rei, omnium quae peti posmi r tionum summa ipsa atque ultima sit, nullum plane ulterius quaerendum esse, autumant. Haec ubi paullo curatius exposita fuerint; primo quidem plurumum logomachiae huic controuersiae inesse posse, adparet vescaussis, utibus res ipsae, ab iis, quibus nostra de rebus iudicia existunt, in diuersis deessentiis rerum conceptibus, quorum alter ad absolutam spectat necessitatem, auter ad hypotheticum, tig. g. 39. non rite distinctis. Tum vero rem ipsam, de qua quaeritur, ad ea pertinere, quorum rationem penitus perspicere nobis non concessum, et in quibus et negantibus et adfiimantibus ab errore valde metuendum sit ex praecedentitibus facile consequens esse putamus D
322쪽
g. O. Trπ2 Altera quaestio haec est annon:R mundus, diuina quidem vi, inde ab aetem, exsistere possit Ad quam quaestionem varia quidem, quae sp ciem aliquam habeant, utrimque L ferri solent; quorum fundamenta alias a nobis exposita sunt Gg. g. 47. 86. Cunctis vero istis iterum iterumque expenss; aliis iudicandi libertate
relicta, nos quidem nobismet a tem ritatis atque arrogantiae vitio non omnino immunes videremur, si de mundi aetate certo aliquid definire auderemus; quamuis ad eam, quae mundum nunquam non suisse neget, ententiam Propensiores
, I. Prouidentiam Dei in murulo qui am Σ -- scunt, hoc sibi volunt; non absoluta fati coeci necessitate, neque casu, neque ero etiam
323쪽
Lemodo erration. aeq. pronuentiae in setiam εο num prudentia, tanquam cauno vnica aut ultima, sed diuino conmtio, omnia admirabili hoc ordine o sistere atque procedere; atque ipsi Niam accepta reserenda esse, quae sal taria nobis eueniant. Quas provide tiae diuinae in mundo partes nemo,
nisi qui de ipsa Dei existentia, eiusque attributis eodem fundamento stabilitis
dubitet, in dubium vocare potest. N que enim admirabilis rerum ordinis ratio atque constantia minus, ac iulius initium, Deum nos auctorem agnoscere iubet; neque is mundi huius opifex cupiam videri poterit, qui coecohuodam impetu illum conderet, nullo consilio, nulla prospicientia, nulla lege, nullis certis finibus, sibi casulae relim quendum. Et quemadmodum ratio, quae esse Deum probet, in partes dispesci, V
rioque modo proponi potest ita etiam pronidentia diuinae iisdem principiis
argumenta plurima deduci possunt iam ad coelum, iam ad terram, ad genus
324쪽
humanum eiusque propagationem, a adque reliqua animalium rerumque Cr alarum genera uniuersim animum ashertendo. Cum qnibus si conserantur, quae vel a permissiοὴ mali moralis, Vellam sationibus quibusdam, quae, aut inco B, aut in terra, temporis successu co tigisse videantur, aut Vere contigerint, petuntur dubia nullius plane haec m menti esse, certissime nobis persuasum.
LII.': Quam Dei prouidenti.m sngulas
ille tuir res amplecti, in statuamus; cum intimi illius rerum omnium, maximarum minimarumque nexus ratio, β )tum intellectus atque voluntatis diuinae, quam summam merito credu
325쪽
omodo creation af q. prouidentiae. 28 Imus esse, persectio, postulare nobis omnino videtur. Neque sic refragabitur prouidentiae diuinae Xperientiae testimonium modo, quae summae s pientiae ratio est, singulis rebus ita prospicere Deum opinemur, t et ' petuae singulorum viventium saluti, et uniuers mundi persectionibus optime semper consulatur. Ad calculos Vero, quae mundo insint, singularum rerum multitudinem reuocantes, iam in litimine obstupescere, immensamque di- Uinae prouidentiae vim, nulla intellectus nostri modulo iuste concipiendam, agnoscere Oportet.
Modum Vero atque rationem prout 'emodo pm-
dentiae diuinae penitius intelligere, aut curatius definire, cupientes haec maxime quaerunt; a Vtrum ad exsentiae continuatio nem res creatae eadem plane vis diutunae essicacia, . qua existentiam nactae
326쪽
suerint, adeoque rentina quasi creatione egeant fruanturque ab Num prima rerum constituti ne, noque creationis actu omnia a Deo o. . ita disposta atque praeparatam rint, ut cuncta deinde naturali ordine procedere debeant; nihilque porro summo numini addendum mutandum-ue, aut omnino agendum relinquatur, etiamsi infinita eius vi omnia subsisterent atque niterentur an vero conmnuo, aut pluribus certe Vicibus, o
dinis eventuumque singularium imme- mediata Deus caussa sit 83 Quonam Deus modo ad ea,
quae in animis hominum geruntur, δε- gulos motus et propensiones, Virtutemque concurrat, haecque diriget, impediat, excitet, promoueatque'
Quibus omnibus in medio relictis; vero tamen, cui salutaris de prouidentia diuina persuaso innititur, undamento nihil decedi Rationes autem, quia
327쪽
o modo creation atq. prouid nitis et 8 3bus alterutrum oppositorum, de quibus lis est, certo constitui possit, a phialosophia suppeditatas esse, dubitamus. ζ, I IV. Ne expectatione atque e hominis, se mdum praecepta theologiae
uas hactenus stabilivimus, de sum ::: α: et
in numine eiusque prouidentia α' id sententiae, accedentibus quibusdamnaturae legibus, animique propriet tibus, spem omnino faciunt, ore, Vt non hac solum vita fines naturaea manae contineantur; sed altera nos maneat, nec unquam cesset anim0rum duratio. Quae quo magis patefiant, ordine exponamus.
Primo itaque loco, quae de Deo cognita habemus, rite expendentibus
328쪽
1 Summa Dei potentia lassicienti argumento est, ipsum alteri nos vitae seruare facile posse. et Velle vero eundem, bonitas ipsus seu benevolentia em facit qua doquidem summis mundi rationibus in
uniuersum hoc contrarium esse, exiustimandi nulla caussa adest. 3 Porro sapientiae summi numinis
haudquaquam videtur consentaneum esse, huius tantummodo vitae gratia, iis animos hominum instructos esse viruribus, quibus nemo non, si vita supe esset, multo longius profecto conteiaderet maxime cum plurimi mort lium aut ad eam aetatem non perumniant, aut non eo loco constituti sint, ut vel ullus virium earum usus esse
possiti 4 Νeque vero magis cum iustitis
diuina conciliari posse, ea tantum recte maleque actorum esse consectaria, quae in vita hac contingunt terrestrem p tius proborum malorumque hominum
329쪽
Ne exspectatione atq. me hominis alue
c.nditionem certissimum esse alterius vitae documentum, plurimi maxim opere contendunt. Et omnem huic argumento Vim denegare, qui res humanas animo satis attento scrutatus fuerit, ipsique de diuina iustitia pra uepto fidem habeat, neminem posse credimus. At caute in eius expositione versandum est Valdeque caue dum, ne aut proborum in hac vita felicitatem uniuersim nimis deprimamus, malorumque sortem nimis praedicemus aut in discernendis singulorum hominum virtutibus vitiisque nostro iudicio nimis confidamus.
s Denique maiestate diuina indi
gnum, neque statuendum hoc videtur, vi homo Dei se imperio, quando i bet, subducere possiti; quod, si nulla post hanc vitam altera sutura sit, mose te voluntaria utique liceret D
330쪽
spemque, quam ex diuinarum pers ctionum consderatione concipere L. cuit, confirmant quaedam animi' mani adsectiones. Nimirum 1 Diuersa adeo est animi corporumque natura, si iis certe caussis, quae corpori mortem parant, anima interire non possit.: Desideria ac conatus anim rum nostrorum huius vitae limitibus neutiquam contineri sese patiuntur. , Naturales, quibus Voluntasn stra regitur, impetus, quoruin noad nosmet ipsos, altero ad alios etiam amandos serimur, plane ad consensum adduci, nisi alterius vitae spes sit, non