장음표시 사용
131쪽
anatura filium, adoptione quam plurimos .sed his nomeni iura filiorum adoptio haud paulo excellentius tribuit, quam inter homines na- tiara. Itaque plus babet de patre Deo Christianus gratia instructus, quam de patre homine recen natus nam qui adoptatura diuite aut rege, nihil inde propterea melior euadit, non robustior, coloratior, sanior cominodioris tei peramentii sanguinisci dumtaxat loco filis lpgitur c futurus haeres desigeatur Quod etsi totum opinione constet nihilque adoptato ipsa interius accedat, magni tamen sit inter homines , ac foret line comparatione multo pthiris inter eum S hominen , quanquam homo a Deo adoptionis Praesidio nihil alie queretur nisi quod ab homine obtinet. Verum- enim uerti quos doptat Deus recudit vere iunouos humines, novamque creaturam, refingit ad uti expressissimam speciem , naturaeque diuinae insertos sit spiritu animat: ex quo intima Dei bona iuris illorum fiant nece ite et , hoc est , ipsa illius felicitas. Quid huic amne trabunt a patribus filis ξ num particulatu
quandam superuacanei sanguialis , ad excipiendum anima sigillum utcumque attempe-ιatam, praeterea nihil; non piritum, non anctimoniam, non virtutis splendorem, nihil supra homine mi quidem aerumnosum, miserum ob hoc semen Dei, sacrae liter gratiam appellant,ac adoptatos regenerari, nasci, 'c renasci dicunt , ut illos innuant, quamuis
non sint Dei natura fili , plus tamen ab eo adoptione accipere , quam prope nitores filiis
132쪽
ro De inae sima pretio Diuisi e gratiae
largiantur. Quae adoptionis singularia decora Iacobus Apostolus paucis egregie indicat. Voluntarie enim genuit nos, inquit, verbo veritatis ne nudiana putemus sine re adoptionis nostrae nomen , opinione sola contineri ut simus initium aliquod creaturae eius, vel Viali legunt, ut principatum obtineamus inter creaturas eius. Quod si ex monito Epicteti, opifici nostro innumeris tenemur titulis , ut qui nobis , tuaquam viventibus statuis manu sua fictis varietatem motuum indixit, quam violare sine autoris dedecore nequimuS,Quan to pluribus Deo patri , adopeionis iure tenebimus Decet humano praeditum spiritu fides, generositas,castitas perturbationum arbitrium; Quid diuino spiritu animatum mancipium Vile ignotum nobis a Deo concreditum , ita quoque nostra esset diligentius curandum
Quid ergo filis, quid, inquam , nos ipsi, in eius
transmissi familiam , qua sumus a nobis sollicitudine procurandi , quibus non studiis atque obsequiis agnituri, repensuri primariam,
in quam nos extulit dignitatem Aliam innui B Iacobus adoptionis praestantiam, dum nos a Deo voluntarie genitos adirmat, cum parentibus filios non electio tribuat, sed casu si natura , neque hanc totam illis
debeant filis, sed traductam ab iis solam sanguinis portionem. At veto diuina bonitas adoptandos iudicio signat, adoptat volens, Vltroque immerentes in delectu quorumdam habito, alios omittit: tiod si partem beneficiorum animus potissimam obtinet , quid huic
133쪽
tantae adoptantis Dei beneuolentiae non debemus, nisi Sc eius maiestatem, S gratiae pretium per quam adsciscimur, ignoramus iam sit terna merita sapientes eo extulerunt, quo
nullis vicibus percingere fili valerent quo pacto beneficentiam qua sumus conditi assequemur infinitis partibus maiorem, quo illam qua survus adoptati longe longius magis infinitam, transactam non quolibet pretio . sed unici filii saeua morte mam si totum me debeo ςx' ς
pro mefacto , quid addam iam ct pro refecito ct istineti refecto hoc modo , nec enim tam facile refectus, do Deo. quam factus 3 qui me tantum semel dicendo fecit Lin reficiendo profecto , ct dixit multa pertulit duri, nec tantum dura sed tandignarIn primo opere me mihi, in secundos dedit , ubi se dedit, me mihi reddidit, etiam si me miLlies rependere possem quid sum ego ad D cum paes 1sQuare homo audi consilium aureum viri sancti set. o. vereque aurei sic te adhortantis. R ad Deum sic amarus a Deo, ct ad illius gloriam da rotum te, qui se totum propter te ad suam deduxit iniuriam ct voca patrem fidens, quem tanto amore tuum probas, sentis, intestigis esse genitorem. Pergat inuitque nostrum , dicatque eum Ser. 16. S. Bernardo. Non pepercit unigenito pro sicge in Canta
nil patre carnis cita qu dem patre e ex .hibuit mihi, sed non ego me illi vicissim Alimn. uanam fronte iam attollo oculos ad vultum tam boni patris iam malus filius i pudet indigna gessissegenere meo , pudet tanto patri vixisse degenerem Accedit quod haec Dei benefica mens nullas inuenit prorsus in iis quos adoptat be
134쪽
neficiitanti rationes sed abunde ponit, conita quam inter homines soleat humana enim adoptio, nisi dignum adscisci, non adoptat , diuina ut dignus sit agit, eoque magis est voluntaria quo donat maiora in quamobrem donet i equirit nulla ; cur damnet potius reperit multa dc grauia. Quid est homo aeus, nudus, saucius; fragilis, undequaque miser , quia magnificas eum, aut quid apponis erga eum
cor tuum , amorein tuum, gratiam, spiritum tuum' quis haec quis miracula videat Rumpat aliquis omnes contentione ingenijacvoluntatis neruos,& quicquid potest boni cogitari in opus conferax, quicquid mali fingendo somniari patiatur ac perpetiatur, nec alios habeat agendi i patiendique fines nil quos habet mundus existendi, nihil egerie adoptione illa dignum,nihil regni Dei ulla particula rependendum; at veri semel in Dei familiam transcriptus, si vel proba mente digitum exerat, Deum cogitet, Christum voeet , non solunt adepta dignitatis incrementa ineffabilia pro meretur, sed haereditatem regni sempiterni. admirandam conditionem filiorum Dei quorum piae ac leui cogitatiunculae nihil cir-bis aequale possidet, nihil potest par Deus praeter seipsum reponere e Postrem , adoptiuos hominibus creati belimbecillitas eorum naturales desperanc vel iusta eupiditas habendi meliores A Deo nec filius deisit, unas omnium instar filiorum,
unus totius diuinae foecunditatis exhaustus, nec acceptiorem , gratioremque habere potuit. volun
135쪽
Liber II caput . Iosvoluntarie tamen genuit nos , eiusque nobis verum piritum indidit,ut esset multorum eiu ἐsimilium ipse pater, ille frater, natu maximus in quo eius amori bonitas mirabiliter elucet, quod nos creatae vi gratiae non solum adoptarit, sed increati spiritus munere mamCor municata cum homine Christ.o,diuinitate sua omni,voluit quicunque huic filio suo religiosa fide ac Sacramentis iungerentur, transire in sortem filiorum eiusque spiritu viuere , Qui quidem spiritus, esto an sit diuinis personis, quod idem cum illo lint; homini Christo,
quod in unam cum Verbo personam conUene Iir; at certe hominibus extensione quadam ac
diffusione mirabili qua sanctum Spiritum in nos secum a Christo profecta gratia perducit, animi nostri fidelissimum hospitem , ductorem,
ornamentum, robur , effectorem vitae , ac vivendi magistrum, quo vitam vivimus supernaturalem dc si fas dicere superui talem , sed petionis diuinis naturalem. Itaque hic nobis Christias vin Ecclesiae Spiritus cogitandus est tanquam vita ingens , nullis definita terminis , nullis potentiae largitatisque legibus arctata, sed cum homine Christo totam alens& agitans molem immensi ipsius drporis, membraque sigillatim innumera, Sacramentorum ptiesidio eidem corpori sub Christo capit L Udhinsta tanquam ramos trunco palmites viti pers. diu Est enim Christus ait magnus in paucis DO DI . p. ictor,omnium iustorum hypostasis, cui omnes μ 7 innixi qui omnes sustentat, portat, spiritus sui quem a patre accepit diuina protensione eo vim
136쪽
ro De inastimab pretio Diuiisae gratia,
vivificat,& filios Dei facit,cuius tanti honoris causa subdit Iacobus Apostolus ut simus initiai aliquod seu primitiae,ac flos lectissimus creaturae Dei, ipsique Deo charissimus iuxta
Oecumentum ut simus primi dolionoratissimi, iuxta Bedam, ut simus creaturis caeteris meliores, cum nihil adoptione hac diuina maius aut melius,cadere in hominem creatum possit.
De Alimento mirabili adoptatorum per gratiam. I, Ateriit amoris , ossiciique partes primariae, alimenta sunt filiorum , ex quibus si licet
patris amorem aestimare, quae tandem mortaliun cogitationes, quae perspicacitas immo inthii aisequetur,aut suspicabitur tuam, Deus, in filios omnes estutissimam bonitatem. Deerant scilicet, quibus illos potenter aleres, nisi mensam illis de unici filii sacratissimo corpore, de augultissimo sanguino strueres Lo plusquam paterna viscera ' o nullis cognitum , opinatumve matribus amorem fra sane positos insuperbiam steculorum regum mammilla lactatos nesciebat has artes natur nihil unquam tale erga proles susceptas senserat. Et vero renatis adoptibiae Dei quo plus inerat de fili iure, quam carne susceptic eo grai dius quoddam parari decuit , tum pax is maiestatem
137쪽
statem , tum filiorum referens dignitatem. Ad hoc igitur Deus, omnes laxauit amoria obices, omnes immissi bonitati leges , omnes
profudit thesauros potestatis . dc quicquid in iis pretiosissimum latebat , hoc est eipsum amantissiaris filiis in aeternitatis epulum praebuit; nam quod est bonum eius aut quod est pulchrum eius, nisi frumentum electorum, δίvinum germinans virgines Quis matrum curas hic memoret quarum optimaei amantissimae filios duntaxat particula sanguinis sed infecti, prope superflua, ultroque stillanto nutriunt, Christus toto cordis .corporis sangui ne illoque magna vi amoris&crucia- tuum express b, carne totavi integra pascit, SE ieorum ex ore infantium atque lactetium Per P AL p. fici maenificentiae sua laudem . iudiciunt magis lasciuientis gulae, quam liberalis atque munificae Piliae orbilium unionum conuiuis praebitae potiones; etsi non unius familiae, sedoibis totius singuli patrimonia penderent de magnificentia ver huius doni sic inuestig tor illius mi r soler , altorquo maximus. V
tum,ait, quod ipse est habet , cum Spiri
sancto in stim in dedit, nihil enim est extra spi f. de ritualem corporalem vitainam naturam cum eat.cis ergo corpus fanguinem fili sui Deus Pater sub Sacramento dedit tunc corporalem substa tiam in summo contudit quando vero animam
eiusdem iiij dedit, tune spiritualem substantiam in summo tradidit , cui anima omnibi Auis gelis, sancti ammabus perfectior gratiam omni si1 itate fuit et Uupra in eo totam diuim
138쪽
ro De inaesimia. metio vivis gratia.
nam naturam obtulit 'anti pretiylacte Deu filios suos alitiam sumptuosis epulis sustentati
ut agnoscant partae per lauacrum sanctum aut confessionem , gratiae dignitatem , a esliarique ad mensam regiam , attendant cui labra, pector applicent, quam sorti ac nobili cibo seueantur, nempe quo Deus nedum mundus maius& dulcius nihil habeta, Crcscant in Domino, 3 crescere contendant, suique semper, spreta humo ordinis, Iocique nieminerint& Deo omnia, seque adeo ipsum tam prodige de integre donanti negare aliquid erubescant. a. At quo pactoo modis quam inopinatis, nouisque donantia mutatis uiaeque naturae legibus exaggeratis miraculis, demissa sui numinis maiestate. Quanti Deo non stetit id poculum unici filii sanguine temperatumὸcorporatio Verbi, mors saeua filii, panis ac vini externa species , destructa propria, primum in alienis recensque productis , apparens , non haerens, substantiis, dein cum deficit, propriae restituta, maiore prodigio, quam si verteretur in elementa cadum 3 Eadem species externa,Ambi. Iu nquam nitivo sustentaculo destituta, im- de saer pressias admittens affectiones , queis consue-Dam uerat, Christus immensitate qu dam diuidua, non minus vere in singulis consecratia panis s)bi orbiculis, hortimque partibus quam paterno dexter in solio: Porrb haec omnia tam breui, tam subito , tam potente verbo repente confici, ut si nusquam foret in auundo Christus, esset verbi eius esseacuate momento futurus.
Mitto singula distinct membra Mitto ani
139쪽
mam suis fulgentem virtutibus,selicem glori . aiuinitate omnia continentem, demum quicquid est cum hac anima iunctum corpore, vocis eiusdem repentino velut imperio,
admodum rerum concretione carentium, in
hoc sacro arcano collocari, Christumque senonis simul toties praebere quot potest in puncta partium hostia uaeuis omminui. Ahi
tandem tuus,tuus tandem,mi Deus, semel omnino sim, qui meus toties totusque tam piidem esse pergis Sacerdotum praeterea numerum orbe toto potestatis certari perpetuitatem nullis aut ipsorum, aut alterius cuiusuis periclitantem celeribus nullo labore difficilem, nullis legibus minuendam. Quid huius epuli
fiuctus aeque mirandos censeama gratiae incrementa, Vigorem animi virtutum robur procliuitatis pravie antidotum, castimoniam cor poris, coniunctionem nostri cum Deo tantam ut fiat caro homini. Christi caro, i cuius excitanda situ tumulo rediuiua, tametsi reli- 'rus, eius cibi expertibus ad vitam reditus Non pateret. Cuncta denique in hoc diuinissimo alimento , rara,magninca, excelsa, admiranda, ptaeter quae omnium etiam quae mir-biliter unquam egit misericors, miseratὀr, hominum conditor , saluator glorificator, memoriale, ac monumentum si citi quae se quisque latius animo expandens suam dubi, Procul adoptati perspiciet,ac venerabitur nunquam satis perceptam dignitatem. Huic enim parandae, huic mplificandae, ac Q. in nobis alencue tam portentos operibus, tot
140쪽
io De inaestimab. pretio Diui gratile
admirandorum ostentis , tam multiplicibus, latia laborauit de certe hamis aureis piscatur nemo, nemo auro diluto vitam amat sulcire triuialem ut nihil iam sibi reliquum fecisse videatur. Quod si naturae insontis Ieges, in hoc nobis tam honorifico, fiuctuosoque gratiae argumento, miscere, atque infringere nostra causa Dinimc renuit. An eius causa, quin imoin nostis, perduellis nostrae ne sarios impetus frangere renuemus 3 An prauitatem nobis cognitam sorti brachio in rectum torquere an lacessentes animum membrorum leges pessundaces an quidquam moliri miscere , quidquam spernere , ac praetermittere taedebit meo molientes, creant , patrante tot inusitata, ut nobis vitam gratiae sustentet, nomenque filiorum , quod stolidiis plusquam
v nentes, turpi, aut falsa cupiditatis illecebra, 'arario daemone cauponamur. O ingratam nostram ac bellu inam tarditatem 'progreditur Deus extra communis Drouidentiae limites, ut inde nobis insueta constet gratiae tuendae pra sidia nos extra orbitam pigrae, sibique deditarnaturae piget ungue transuersum egredi. Quid hoc sacrilegi D, quid horroris cincantamenti Deus immortalis ' adoptione toties iterata traditam Deo mentem, laeso pthis Pirritoque amore , conuolare in Luciferi brachia, voluptatis spurcae male dissimulata larua blandientis laternis manibus ungues teterrimi daemonis praeserre, patreque ac Deo, eiusque misericordiar ad inuentionibus omnibus ludibrio habitis , concessam tanto molimine purpu