장음표시 사용
141쪽
ram, adoptionis titulos lacerare possunt haec horribilia in hominem cadere, in hombelle desierit obtestor per illud quo vescimur Christi corpus, sanguinem, ne indignos hoceabulo piritus , ne degeneres auctus, ne tam iuinptuoso alimento vitam ducamus indecorvini,sed quasi mod geniti, intes orationabiles,
sine dolo ac concupiscamus,inditate uela illibato nitores simplicitate morum , terrenorum ignoratione, procul mundanae luco prudentiae, dolis procul, procul ira cupiditate, sea crescendi praecipue ingenio,& docilitate pueri, donec in virum persectum euadamus,4 capacem haereditatis adeundae.
Veram Dei m inferis homines amici iam gratia copulari. PRaerogatiua haec diuinae gratiar quanti sit, itum demum statuetur, cum de illa clare constiterit. Constat autem valde perspicue ex illa Christi Is s ad suos con latione, Vos Ioanamici mei estis, desiam non dic-m sos seruos,sed is, amicos, parum videlicet, ὁ suauissime,& amantissime inutilium seruorum Domine, parum, inquam nobis futurum fuerat,si tanta in domo alit mercenariae operae aut serui saltem degeremus : quin vel simularemur cuipiam lucit
Lum principum Angelo Quaenam haec amo iis
142쪽
ii 5 in imab. pretio Diuinae gratia,
tis irreuerenti verbo sit venia θ sed quae reia amantis a te ipso alienatio , ut nos in amicitiam adsciscas intimam , labere amicos gestias Obstupesce anima mea dignatione Dei tui erga te. Nobilitauit te 3 homo Deus imperio terum sensu rationali carentium, quas omnes tuis pedibus subiecit, cumque animantibus domineris, quid mirum si saltem pareres Seraphinis at ne hanc quidem tibi praestati ne imposuit, sed nbbilitatis tua libertatem in luperiora etiam porrexit Solus Deus vere est Dominus tuus ded admirare gaudio impax, ptae laetitia morere: Iubet ut sis amicus cui e S taue uus esse debueras. Nam si vere beat m, Juss uenit amicum verum , quid ille qui inuenit
amicum Deum inci philosophis quibusdam uisum est,imbi S. Thomae,esse nonnunquam
Dei. amicitia vincula , cognationis iure potiora, Vix monentque Theologi posse talem quandoque v xς 4mieum reperiti, ut sit plus patre diligendus,
: uiliti apud nos esse debet , quod amicitiam
Dei cibi, eoneiliati non sunt necessari pater,
& filius amotis nomina, cum possit utrumque, secluso amore, consistere,amicus ver omnino non potest Ad haec fere amor non usque adeo in natis,4 patribus perpurgatus, rationibus propriis vel innititur vel iuuatur in amicis, si
modo veri sunt, tam caste versatur ut uterque contemptis propriis nas amici spectet rati nes Demum pares amicitia, vel admittit vel facit,nec seri amantium inaequalitatem.Exclamat itaque Gregorius Magnus O quanta est misericordia conditoris nostri Serui digni non
143쪽
Jumus, amici vocamur et quanta est dignitas ibi. , hominum, eis amicos Dei: nam Regi tanto indebita seruitus, cum sit regnis, scept sique no Ioan. bilior, amihitia quae amantes neehit,& ex illod homine unum iacit, quo tandem loco habend aesta . . Et phane qu sapientiae principes honua x. Iuere pertingere, sed cum de atiimae dignitate mandata plurima rac superba iactassient vitri quam veritas,in religio sinebat, ut etiam seriberent particulam 1Ie e diuina decerptam Arist.l. 8substantia, negarunt tamen Deum inter, Eth. c.7. homines verae amicitia locum esse , ob discrimen illorum infinita intercapedine disiunctu. Adde quod reges de quorum exemplo argumentatur Phil ophus, nihil vetat cuipiari subiectorum insigni, grato, eius unius causa bene velle, cum maiestatem conditoris noti sapiat talis erga suum opus affectas, sed redire in ipsam illum oporteat, tandemque in illa quia escere Est nihilominus excellentia gratiae di G
uinae tanta , Ut veruumami summo rure per chae.
sectissimam hominis cum Deo amicitiam sta disp. i. tuat, prouecto scilicet in eum aequalitatis mo se h. cdum ac similitudinis homines, ut iam non sit Deo nimium decoIor, nec eius amicitia eoeindecoraci Nimis honorati sunt amici tui Deus,mmi confortatata est principatus eorum centri fiant amicitia illa digni, attollit eos gratia ex peccati coeno in apicem incomparabilis honoris eiuslemque cum Deo ordinis , in quo
proinde non possunt duo infinitis ab se spatii si distare. Sic fit ex miseriis, is lignitate con P cretini
144쪽
ri De inaestimas pretio Diuina gratiae,
cretus homulus Dei vere amicus, cuius infima seruitute terribiles illae Seraphim acies alioquin amicae gloriantur I cuius mu eris decus expendensi Cyrillus, amicos ab illo,cui omnia seruiunt, non seruos dici obstupescit, diuinorum custodes mandatorum , atque in omnibus deinceps pro amicis tractari. Sane vel hoc solum si gratia inesset, ut nos estingeret diuinae amicitu capaces, quis non illi honorem ac vitam millies deuoueret nunc et ipsa& seuero iure cum Dei amicos efficiat, an eme
aliquid in nobis potest quod non ebvltr,postponamus, cum in ea sola omnia teneamus Ecel. 6. immensis eumulis meliora. Amicusfidelis prosectiosontis , qui autem inuenit illum inueniethesaurum ἔ amica sideli nulla elheomparatio,st non est digna ponderatio auri inargenti contra bonitatem fidei illius; amicus sidelis medicamentum vita, ct immortalitatis, ct qui metuunt Dominum inuenient illum. Quae si de amicitia hominis ad securam vitam mortemque perutili, ab sapiente dicta accipias , quanto uberius atque praeclarius de amico Deo. Vae nobis si hac amicitia excidamus , una enim iis bonis omnibus euertemur,4 ex potentissimo amico,capitalissimum experiemur inimicum. Non est amicitiae tantae momentum leue ac libe Tum Quam enim optandus ver ac solidε amicus, tam est pertimescendus cerib, vehumenterque inimicus; 'nanth amicitiis omnibus Dei unius amicitia ex uit, tant gerit formidabiliores in hostem immicitias, quam possent a cunctis simul hominibus exerreri. . Da
145쪽
Da hominem quem omnes oderint , nullus ferre oculis, vel auditu possit, nemo quin lubens illius sanguinem sorbeat, .vitalia deis pascatur; hunc tu posse dormire, edere,partem
quietis vllam admittere, aut vitam viuere arbitraris 3 At quanti miserior qui Dei offensa seipse contaminans,illum sibi fecit infensum; dc sub tanti Regis, adeoque irati, potentis de integri ferro vindice perpetu incedit 3 Quis
huic calamitoso somnus, quid in vita gratum, aut tolerabiles; quae furiarum induciae ream mentem caeco verbere dilaniantium 3 Da econtrario , quem omnes diligant, observent, praedicent, ferant in oculis, desimo pectore, certatimque muneribus ditares, obsequiis colere, adeundis quoque vitae periculis deuincere constanter adlaborent huius etsi minime dubia videtur felicitas quam tamen prorsus nihili est ad elicitatem animae Deo gratae, cuius in illam amor parentum omnia ac sponsorum amores nobilitate, praestantia, faustitate post te longissime relinquit tuam
Issu dulcissimam,ru exuberantem bonis omnibuη amicitiam' sordeant nobis prae illa purpura Ec sceptra , deliciae amarescant, vita ipsa mors sit; seri illa secum vitam voluptates,regna omnia extra illam, quicquid mal rum est calamitatum vitari non potest. Iam sortem quam diximus omnibus chari, omnibuique exoti, si quis pronam utrumque ac facilem ponat, quid non sit laborum subiturus ut illa fruatur; quid reculaturus molestiarum , ne hac inuoluat 4 quae non pericula de damnari 1 subitu
146쪽
ii De inaesima, pretio Diuma gratia,
subiturus, ut periculo defungatur e sorte illa beati omnium amoris in sortem incidendi communibus mortalium odiis damnatamZin quam si forte proruerit quae possit hac lamentabilior edicatastrophe nisi heu l est , miserabilior ac detestabilior iachura gratiae, qua Dei amicus, hoc est Regis supremi unicum acceptissimumque delitium, in spectrum daemonis vertitur violatae immani sacri gio amicitiae Dei san- lethalibus odiis urendum. Quas enim poenas ille non prouocat', qui plane gratuitum Dei sui amorem,tanto ingrati animi scelere eiusat iam', quod est maxime
aduertendum, amicitia haec , qua Deum obiis
stum gratia coniungit, propriarum caret an pectu rationum, Deo nee opus, nec usus est, nites spectat in eo quod prout nisi nobis tant a quibus non sibi nos ipsos amat,non comm pendium quoddam suum. Hoc veris halue,4 eorum quae illa sequuntur splendore,quid potest pulchrius inueniri, quod ipsa nixus Dei operuit copus,& ad eam colliment ad usquEminimum impulse arboris solium uniueris; to labitat in hoc Deus, totus in eo est, vel 1 tram in vel quod tumus ipsi gratiosi. O exe crabilis N vecorsu qui hominis cuiusuis, aut ULM is in castum abdicas, de orentei 1bμΠicsnuo detestandesqui mundi gratiae, idolopalam ubique prostanti Dei gratia, litare nor ὸubitas i cui potes fidere qui sua non quaerat,
tua non negligat, aut nolens omittatis cui caelum Deus, cui terram is I Ie ornatrum, cui Vi-
am ct sanguinem fili, scividit cui adoptio-
147쪽
nem,& haeredum iuraZnum sibi,an potius amicis Lime, aha bonitas, ut amici fierent, etiam inimieli: imbelle illud diuinum, quicquid potest ex diuinitate utile proficisci, nobis cupit, nobisque condonat,idque nostra causti non1ua suam mod ex iis gloriam repetens, sed nostram non excludens. Quae quidem nostri, sua causa. per se nullius interpolita,amanti ratio mirifica est eius amicitiae pulchritudo, tantumque abest ut ei ossiciat, ut nobis pesing expostulandi materiam daturas fuisse videaturcsi nos aliter amasset. Quem enim lateat mulin nobis tum gloriosilis tum magis expetendu amari a Deo propter Deum,quam propter nos,
et isque gratia quam nostra Certesquantum
inter nos Deumque interest, tanto nos propter
se nobilius, quam propter nos diligita, duobus ex iis quae insunt cuilibet operi diuino, tilitatem nobis qua egemus,4 gaudemus remit
tit,gloriam retinet, Mari ut ab sese ablua et, integrum illi aequitas non sinit, sed in nostrum decus cedit haec ipsa illius gloria, Meama quirens no amat perspctias.Quio ver,tandem humanus animus vltra sortem hanc magnam diuinae amicitiae adspiret praesertim facit , α procul sudore in iactationibus urbanis parabilem, de qua est pulchra vox unius ex illis, quos eae diu agitarant, resipiscentis denique ax sodalem pariter deceptum relioca his vicquas te, omnibus istis laboribus no stris quo a
bimus peruenire L Quid quaerimus p caim rei causa militamus 'maiorne esse poteriispes no- ara in Palatiae, quam ut amici Imperatoris fia
148쪽
ii De inaesimab. pretio Diuinae gratiae,
rumpo ibi quid non fragile plenumquestericuli 2 per quot pericula peruenitur ad granis diu periculum D quando sud erit Z Amicus j aurem Dei, voluero , ecce nunc so Et potest hic honor tutissimus, ammensus frigide appeti, neglecti seruari, mercede foedissima proiicio Nos enim Deus nunquam, quod ad
se attiner,amicorum numero expungit tantumne sanctas quas nobis fideliter,i clementissime tuetur amicitiae leges infringamus , sit nobis cum illo communis sensus,voluntas eadem voluptas , idem amor virtutum , reriimque diuinarum. Quanquam enim aiunt Philosophi, non esse amicitiam virtutem quampiam priua tam, sed esse omnium studium usumque decernunt. Quam superba, magnifica res virtutes Deum cum illo quem diligit homine; hominem ver,cum amante Deo cunctas exercere, inac similitudine virtutum veluti an chora amicitiam fundare.
De inexplicabili amore Dei erga homines gratia praeditos.
si id est homo quia magnificas eum, aut Bernat vi quid apponis erga eum cor tuum Diuuat
Serm. s. enim hanc iterum uaepius admirationis v -
-μς4k cem repetere. Quida sine dubio vanitati similis factus est;ad nihilum redactus est, nihil est. . Quomodo
149쪽
Quomodo tamen penitus nihil est, quem magnificat Deus frespiremus fiatres etsi nihil sumus in cordibus nostris, forte in corde Dei potest aliud latere de nobis. O pater misericordiarum I pater miserorum, Quid apponis erga eos cor tuum 'Scio, scio, ubi est thesaurus tuus, ibi est cor tuum , Quomodo ergo nihil sumus, si thesiarus tuus sumns non planhaliam ob causam, nisi ob gratiae thesaurum, quem vasis fictilibus portamus. Quanta gratiae pulchritudo, quam formosus nitor , qui cor Dei ad sese rapiat, eiusque amorem Occupet, non qualemcunque sed immensum Gradum
enim primum violatae charitatis hune ponit 2 '
Richardus a S. victore, ubi mens non est des sinu. deri sui composui alterum cum nequit illius obliuisci i Tertium cum ei aliud sapere nihil potest suartum Multimum , cum nec potest
esse illius magnitudine contenta Primum vocat insuperabilem quod nulli cedat affectui
Secundum inseparabilem , hoc est sic mem riae haerentem, ut excuti ex ea non possit Tertium, singularem, ut qui socium non ferat supremum, insatiabilem cui satisfieri nullo amoris pabulo valeat. Et quidem haec violentiamoris est pictura vivis expressi coloribus,quo tamen haud usque adeo mirum est hominem caelitus in Deum abripi, summe bonum atque amabilem rat ver Deum eodem erga hominem ardere , limum sua ductum Z fictum
manu ,hoe ver,fieri nullo modo valet nisi limo huic pretiosum quoddam , admirandumque in seuerit, cuius inexplicabili fulgore, ac pre
150쪽
xio De inaesimab. pretio Druinae gratiae,
tio capiatur , fiatque propterea homini flagrantissima charitate, da miliaritate incredibili iucundissimus, ac perpetuus amicuS. Quid enim fortius illa charitate , qu se ominx E nium Dominum .mniumque potentem expu- victor gnauit, amore victum, seruum omnium Dde grad. fecita haec paterno direptum gremio in terrasci, xlx deiecit, qua tam insigni victoria,non humanas
solum miserias sed imatam aequissimi vindi-- cis iram debellauit Ita est, inquit S. Basilius
in Gen. Seleucentis, diuinitati natura , Ut omnium
victrix,amore hominum vincatur. Quare sponsam,amicam,& formosam hoc est diuina florentem gratia, sponsus caelestis, terribilem indicat, velut instructam exercituum aciem, rogatque oculos quasi tum bellicos amoris, curvus tum ver triumphales paullim deflectere, ite ipsum sibi abripiant, e in iis quos amat Atta se defigant . uod esse Deo amanti pro-De diui prium S. Dionysius adnotat, oesitque propter Om ς ε ea immensam hanc eius charitatem exstaticam;& Gerson, quamuis Deus immensus sit, ab illa quodammodo immensitate sua desciscere, hominum quos amat victum charitates, gratiosorum scilicet , ad alia enim Sao osanctus hic amor non pertinet. Ac est , sit quaedam humani amoris exstasis, sed manca mutila, quae solum amantis affectum in amicum transfert Deus vero cum sit perfectionis infinitae, in eos quos diligit, amoris exstasi persectissuna transit, nec tantum affectu beneficiis,recorda-Lione, sed re ipsa, totaque substantia transfusus in iis necessario habitat , nec potest ab iis