장음표시 사용
121쪽
artem perfecte est, ct existit, cum coniuneta est formae: & hoc est quod Aristoteles dicit illo loco de Generatione . ex quo patet, quod mater a & forma distinguuntur realiter, non sicut duo cratia perseisia, & per se, ac separatim existentia, sed sicut duae partes
realiter existentes ditae, & quarum una non est altera, licet coniunctae sint: coniunctio enim non facit identitatem , ut diximus superius.
Ad quartum patet solutio in prinno. Ad quintum distinguitur duplex visitas: teta est transceden--s.
talis, quae cosequitur omne en Meo enim, quo aliquid est, quocunque modo si indiuisum est, licitur unum,& talis unitas inest m teriae secundum se quia ut diximus,estens secundum se, licet im- aedi rperfectu: altera unitas est particularis, quae consequitur ens perse- tali unitate no est materia una, sicut nec est ens perfectum. Dices, est ne materia una specie, an non 3 Dico duplicitet esse num specie. Vno modo postiuδ,de hoc est habere formam unius nus. speciei, de sic materia secundum se non est una, cum non habeat formam. Altero modo neeatiue dicitur unum specie, Quia no h
bet formam disserentem pecie,& sc materia est una lpecie,quia . non habet formas secundum se differentes specie. Adverte tamen, quo a materia non facit speciem, set reducitur ad species compositorum sicut partes & forma. Ad sextum Ploti .existimabat, materiani esse malam, non quia j. haberet qualitatem mala, sed quia secundum se non haberet qua,
litatem bonam. Proclus,eam este non bonam dicebat. At breuitet est dicendum materiam secun in in se, sicut estens imperfectum, ita esse bonis imperfectum: at v t est in potentia ad ens perfectum, ita esse in potentia bonum perfectum iactu vero non bonum. Ex his patet, quare niateria dicatur infimum ens; & medium inter nihil,&ens perfectum: unde Augia lib. I x. confess. c. s. Duo, itiquit,fecit Deus, alterum prope se, suo ipse esset superior, &hoc est primus angelus, quem vocat coelum : alterum prord nihil,quo nihil esset inferius,& hoc est materia, quam terram vocat. Intelli
e autem esse infimam inter substantias, nam perfectior est accientibus, cum sit substantia. Atque satis de quaestione hac.
potentia si de essentia materia. Ou .x. .
CVm materia secundum se sit quaeda simplex substatia expers
cuiusq; formae,tamen in potentia ad omnes serinas, dubitare
pala posset, an talis potentia sit acccidens quodda superadditu ipsi materiae,an sit potius de essentia,& definitione ipsius Circa quam T. Feb. rhe dissicultate est duplex philosoph opi . altera est Them. digressivit. miiij cri Phys et a serit materia in suo essenti l coceptu rio includere in uerr
122쪽
potentiam, sed esse accidens quoddam ipsius : idem docet Auert.
altera est,si potentia esst de essentia materiae,sequitur, quod adueniente forma, destrueretur materia, quod falsum est: & probatur. sequela:cium duo sunt idem essentialiter,uno destructo desstruitur alterum: sed potentia per formam destruitur, quae est actus oppositus potentiae:ergo etiam destruetur materia si idem es . . Altera ratio est. Potentia est ad aliquid ,materia est substantia, ergo non potest materia esse essentialiter potentia. Haec est horum opinio.
esse potentiam essentialiter, nec potentiam esse accidens ipsius, cuius ratio duplex est. crinis. Altera, si potentia esset accidens materiae , materia non immediate uniretur mimae substantiali, sed per illud accidens, quod est expresse contra Aristotel 1. Animae. capit. i. & lib. 8. Metaph. caps Altera, si potentia est accidens materiae,cum illa sit prius natura,quam forma,sequitur,quod materia cum accidenti praecederet natura formam : sed illa materia cum accidenti est ens per accidens : ergo per accidens ens praecedit id, quod est per se. Haec est
opinio S. Tnomae. Pro determinatione horum sit primum fundamentum obser, uindum.Potentia materiae non talum est receptiua,sed etia passi- ua, causativaret: volo dicere, quod materia non recipit actum, sicut aquam vas, sed causa est generationis illius actus,ut materia: non talium enim materia recipit formam aquae, aut aeris, sed ipsa est talis, ut ex ea fiat aqua, iat adr, non aliunde ab extrinseco sorma ducta: ex quo sit quod non statum ipsa sit subiectum mutationis, sed ipsius causa,& principium passivum. Potentia Unde sequitur unum maxime notandum , quod potentia ista materia materiae immediate,& primo non tendit in formam, sed in ipsum tu oec. compositum,quod sit:at quia hoc non est sine forma, inde etiam potentia materiae est ad formam: volo dicere, suod potentia materiae est, ut sit aqua,ut sit ignis,ut sit leo, primo consequenter est in potentia ad sermas, per quas ad illum actum peruenitur:& hoc docet Arist text. 6'. sciat inquit, ad lecticam lignum, ita materia ad hoc aliquid,& ens per se atque substantiam.& text. 8 . .Phy.dicit,id fieri quod erat in potentia: non fiunt autem primo & per, se nisi composita, ut late postea dicemus. Haec ergo primo sunt inpotentia materiae.
a. freni. Sit secundum fundamentum. Ista potentia materiae primo ten
123쪽
dit in substantiam , consequenter in accidentia, quod est dicere, haec niateria primo non est, nisi ut ex ea fiat aqua, leo, planta, de substantia. at cum ista composita indigeant accidentibus ad suas
operationes,& conseruationes, inde matella consequerier,& mediate tendit in ea: quod probatur. Quaelibet potentia primo ter- r. minatur in actus tui genetis, sed materiae potentia est lubstantia, ergo primo terminatur in substantiam. Secundo: Omne impet&- a.
tum tendit primo in id,quod perficit, sed talasema substanti
lis imperfectionem materiae perficit, ergo primo materia tendit in ipsam Tettio Accidentia praesupponunt ens in actu,cui insint, sed non fit in actu nisi per formam urbs antialem: ergo prius natura materia formae substantiali unitur. Nolo tamen per hoc n ore nonnulla accidentia inhaerere immediate materiae, sed tamen iam per formam actuari. Sit tertium fundamentum . potentia dupliciter sumitur : Vno s fundia modo pro quadam aptitii dine ad agendum, ves recipiendum proxima,& haec accidens est in praedicamento qualitatis. Altero modo potentia dicitur principium substatui alet, unde talis aptitudo fluit, sicut dicunt Logici, quod rationalitas aliquando dicit aptitudinem,& sic est passio, aliquando dicit principium, a quo apti ludo fluit,& se est substantia Haee autem distinctio clarior fiet in
his,quae sequuntur modo in determinatiorie quaestionis. Sit prima conclusio. Si materiae potentia sumatur pto aptitudi- F.cera L ne ad recipiendam formam, vel pro aptitudine passiua,secundum quam transmutari ploxime potest talis potentia accidens est proprium ipsius, ut argumenta Averrois probant. Sed nondum quaestioni satisfactum est , propterea si secunda a. concluso.Ipsa potentia pro principio nempe potentia illa, secum dum quam materia tendit in ipsum compositum, & in formam
non solum ut receptiua, sed etiam ut materialiter causativa, est de necessitate matersae, quod est dicere, materia ipsa est in se , Messentialiter talis, ut ad actum persectum tendat , retarmae proportionetur recipi cnaar , nam materia essentialiter non soli im est
substantia non perfecta, ed imperfecta taliter,ut perfici possit: Mhoc est esse materiam primam unde potentia est de essentiali conceptu ipsus, cum absque hac nec intelligi possit, nec integre definiri:& forsan hoc voluit etiam Averroes. nam lib. de substitia
orbis. c. i. potentiam de definitione materiae esse asserit. Attende igitur essentiam materiae esse actum immixtum potentiae, nec
existimo posse oppositum dici. Ad primum igitur argumentum Aurimis dico,quod aduenien- Adt. resima,non destruitur potentiaista, sed priuatio, quae erat con-
124쪽
iuncta cum illa potentia, quod est dicere: illa proportio,& modo dimateriae, quod imperfectus sit, re perfici potens sium permanet,
quamuis ante erat cum priuatione formae, nunc autem aduenien-
te tarma non manet priuatio:ac ob id Themist. loco citato dicit, non esse appellandam materiam, sed subiectum illiu formae,nam ma eri a dicere videtur priuatior m : imo Ari st. p. Metaph. c 3. re- prehendit Megarenses asserentes actum non esse cum potentia: dicebant enim,si curro,noia possum currere, quod reprehendit,op- postlimque docet.. secundum dico,quod potentia, quantum ad suum principale significatum , non est relatiuum, importat tamen relationem quandam consequentem, sicut scientia principaliter non est rela-
tio. Quod si dicas, erit qualitas, dico, ege substantiam, nam potentia ad actum accidentalem est quidem accidens, sed ad actum substantialem, qualis ista est,substantia est: ex quo sequitur,quod sicut in xteria est una,ita& potetia quamuis secundum respectus, quos importat, multiplex sit iuxta multiplicitatem formarum . specificarum,ad quas tendere potest.
. O . liquid sit in materia manens in mutatione. Mast xij.
Postquam ea, quae ad quia si materia, utcunque discussimus .
superest, ut qualis sit, nunc explicemus , praeter ea quae in araei, iis q. gumentis praecedentium quaestionum diximus. Est autem sensus quaestionis propositae, cum dictum sit in mutatione materia in nete sub termino utroq; mutationis, est dubium, an aliquid cum materia etiam maneat,& perseueret in omni mutatione. Nempe, ab sit aliquid coaevum materiae, quod semper sit cum ea manens in omni mutatione:& dico in omni mutatione, quia non disputo modo an aliquando accidens aliquod quod erat in corrupto, maneat in genito, hoc enim discutietur in primo de generatione,ubi disputabitur an semper in corruptione nat resolutio usque ad materiam primam , sed loquor de omni mutatione. Circa quam difficultatem existunt quatuor sententiae pililotam
phorum. isen eni. Prima est Averr. hoc lib. com .ss.& lib. de substantia orbis, c. r. & . quam sequitur Gregorius Arimine. t. sent. disi ix. q. r. artic. i.
' Dicunt hi, materiam habere in se quantitatum longam, latam,&a rotandam, quae quide quantitas es, solius materiae,ratione cuius vatias recipit formas ad varia composta costituenta, quae quan- . titas,quia vatiis formis adaptatur,aici tui interminata, non enim in se terminum certum habet, nisi forma accedente, haec enim
125쪽
est, quae ipsam tantam, & tantam facit: quia vero semper manet cum materia, nec destruitur destructa forma, dicitur coaeva ma
Praeipuum fundamentum huius opinionis est hoc. Materia non recipit formam aliquam, nisi sit separata ab aliis partibus materic: sed haec separatio in partes non est nisi per quantitatem:
ergo ante aduentum formae praecedit in materia quantitas. Praeterea: si quantitas non esset coaeva materiae, sequeretur, a rati
quod quantitas fieret ex non quantitate, & dimenso ex non dimensione,quod videtur falsum. Haec est opinio Averrois de dimensionibus indeterminatis in materia existentibus, & ipsi coexistentibus. Altera opinio est Avicennae,lib. r. suisicien cap et inquit.Materiam habere quandam formam substantialem, ratione cuius est corpus quoddam indeterminatum, & ex hoc corpore postea fiunt determinata composita per lparticulares formas, ut ignis, aqua, leo, lapis,&c. haec forma non est producta ab aliquo agen- te particulari, sicut nec materia, nec in corruptione destruitur, ted est incorruptibilis,&ingenerabilis,cum ipsa materia, quam, quia ab ea materia habet esse tantum corpus,vocat formam co
Fundamentum Avicennae fuit, quia ante formas particulares debet quantitas praecedere in materia, ut in partes varias ipsam separet ad introductionem variarum formarum, ut etiam dixit Averroes: sed ista quantitas secundum Avicennam conpotest ec se in tala materia cum sit potentia, ergo habet aliquam formam, qua sit actu, ut possit quantitatem recipere,& postea formas particulares. Haec Avicenna.
Tertia sententia fuit Scoti. .sent. distin. ii. q. x arta agmittit' eandem formam corporeitatis, sed dissert ab Avicenna in tribus: primo,quod tantum in viventibus ponit eam: secundo,quod eam pioduci dicit ex mixtione elementorum, & corrumpi, cum vivens dissoluitur in elementa per corruptionem. Fundamentum Scoti est, cum plura esse possunt ab unica pro uenire forma, non sunt multiplicandae formae cum vero ab unica non possunt prouenire, tunc sunt multiplicandae in eadem re,sed an viventibus esic corpus,& esse animatum, non possunt proueni- re ab eadem sima: ergo opus est, duas formas constituere, altera ram, aqua sit corpus,asteram; st qua sit animatum: minorem probat,qnia esse corporeum,est esse extensum, at anima est indiuisibilis. ergo ab ea non potest prouenire esse corroreum, ponendar ergo est alia tarma Haec Scotus.
126쪽
' ' ' lana sententia est sancti Thomae. q. de anima, art.'. i. patra ira, te. i est rc art. s. nihil praecedere docet in materia contra Aue
fm D. V Fundamentum huius sententiae est:quia materiae substantialis immediat8 unitur statinae substantiali, ut dictum est, non ergo per quantitatem. Hae sutat opiniones philosophorum,cum praecipuis ipsistam fundamentis.
dissicultatis determinatione quamuis omnes sint o- '' piniones probabiles, si tamen prima conclusio.Non est ponenda orma corporeitatis, nec secundum Aristot. nec secundum rationem. Quod non sit talis forma secundum Arist .certissimum est, nam in hoc vehementer reprehendit Antiquos, quod ponebant aliquod corpus actu,puta aquam, aerem,aut medium pro principio,dicens, id quod subiectum est mutationis,non esse compositum: isti vero non disserunt ab his antiquis,nisi quod illi aquam, - h -yx exem,isti corpus aliud ponunt
Ratione autem probatur ex D.Thoma in aureo illo opusc. de pluralitate formitum,& ex Auerme com . 6'. primo: si subiectum generationis est compositum aliquod substatiale,sequitur, quod generatio non esset aliud,quam alteratio, tuae est secundum quantates. Et probatur:nam in nullo alio videtur generatio si est
ratione,& mutatione accidentali disserte,nisi quod subiectum alterationis est compostum in actu, quod si isti dicant, discrimen esse, 'uod in alteratione est subiectum compositum perfectum,
ruta, homo, leo, aqua: in generatione vero imperfectum: hoc nihil valet, nam solum probat, esse diuersam alterationem, sed non probat quod non sit alteratio, postquam subiectum est compositum actu,& confirmatur. Nam antiqui ob id dicebant, non esseveras generationes,sed alterationes,quia ponebant subiectum hctu:& hoc Arist contra illos infert Quos si dicas,illos ponere entia determinata, puta ignem, aut aquam: dico,nihil esse, nam tium alij ponebant ens medium, quod non esset elementum determinatum:& hoc argumentum aduerte.
Secundo ex iisdem. Nihil recipit,nisi quod 'st in potentia, e go labiectum,quod debet formam substantialem recipere,debet
esse in potentia ad formam: si enim ullam haberet,iam esset consummatum ens, nec forma adueniens esset substantialis, sed ac- ei dentalis. s. Praeterea tertio. Si ista forma substantialis esset in materia, altera adueniente,corrumperetur, quia duae simul esse non possunt, ut alibi probandum est. Multis prosecto,& fortissimis argumentis posset ista redargui sententia,sed ista susiciant, cuin manis . sit
127쪽
ste constet esse contra Aristotelem. Secunda conclusio. Nulla quantitas praecedit in materia ante assitensorinam, semper terseuerans cum ipsa. Hanc lath probauimus in ira ueri praecedente quaestione, dum ostendimus, materiae potentiam essse immediate ad actum substantialem. Ex his sequitur tertia conclusio Nihil esse in generatione & s.conctu corruptione idem semper perseverans, nisi sola materia, ac ob id pro P. r. dicitur subieetum primum, ex quo fit aliquid . re vltimum, in quod omnia resoluuntur: quia nihil sit in mutationibus perpetuum, nisi sola materia. Et ultimo haec confirmantur, ostendendo fundamenta positarum opinionum esse infirma satis, & nul- lius difficultatis: ob id ad singula respondetur. Ad fundamentum Auer primum, quod praecipuum est,aduer- adf. arg.
te,omnem generationem p. aesupponere aliquod compositum,ex iquo res seneranda per transmutationem fit, cum materia nuda non subiiciatur actioni agentis,quod debet generare. Adverte etiam, quantitatem praecedentis cimpositi separate materiam illam ab aliis omnibus,&durare,donec ab agente for . mageneranda introducatur, qua adueniente, desstruitur illa altera
forma cum sua quantitate, & accidentibus , & succedit noua quantitas cum isto nouo composito, ita ut huius primum esse sit alterius primum non esse. od si petas a quo corrupta sit altera quantitas. Dico ab ipso corrumpente praecedens compositum: nam accidentia ad corruptionem compositi subiecti destruuntur.
Quod si dicas, a quo noua quantitas producitur. Dico, ab eo- ou dem agente, qui de potentia subiecti educit quantitatem in actu. sol.
Sicut enim calor, & albedo, dc reliqua accidentia educuntur de potentia subie sti, in quo non erant, ita & quantitas. Per quod soluit ut secundum fundamentum Averrois,&no, ada: t. ta,quod supra diximus priuationem non solum dicere carentiam 'venturae formae, sed etiam formam aliam in materia, ut agens
possit in illam agere: & etiam ut illa materi sit distincta ab ... aliis, ut distincta initoducatur serinasi hanc doctrinam attem
Per hoc etiam patet destructio fundamenti Avicennae Non e--. iam opus est hanc formam corporeuatis ponure ante quantitatem, seu formas particulares compositorum, quae ab agentibus
Ad Scotum dico, quod fundamentum ipsius est omnium de--aris. bilissimum. Nam non omnis anima est indivisibilis, cum animae plantatum &imperfectorum animalium sint diuisiaes et imos cun
128쪽
In lib j Physic Arist. Cap. vi I.
cundum sententiam multorum Philosephorum, sola anima I, . minis fit indivisibilis: oportebat ergo solum in homine hanc se
Et praeterea etiam si id admittatur, nihil valet: quia etiam si a- nima secundum substantiam sit indivisibilis, at secundum opera-- tiones suas est diuisibilis, cum non eadem parte omnia operetur: ob id ficut reliquae formae propter suum esse quantitatem in materia inducunt, ita animae propter suas operationes. Patet igitur cum S. Thoma esse dicendum,& cum opinione communi. solam materiam esse perseuerantem de perpetuam omnibus mutatio, nibus substantialibus Haec de q. 13. materias tingenerabilis hincorruptibili . xiiij. I a:iquei QEnsus quaestionis clarus est: argumentum autem est probans, apposi- Onon esse ingenerabilem nec incorruptibilem. Motus quilibet, rum. denominat suum subiectum per se: sed subiectum senerationis, de corruptionis est ipsa materia: ergo ab eis denominabitur,dico lucque generari & corrumpi.. Secuudo, Si materia esset incorruptibilis, esset mobiliot forama, re toto composito, quae corruptibilia sunt, quod tamensum est Et sequela patetmam incorruptibile praestantius est co ruptibili Circa hoc aduerte maxime in generatione seu corruptione e se duo,& subiectum ipsum,ex quo fit aliquid,& id est materia: d terminus ad quem, de hic est ipsum compositu in , quod genera tuti aut corrumpitur, puta homo, leo, aut aliud quodvis. . Adverte autem, quod est una, & eadem operatio,per quam ex subiecto fit aliquid compositum, tamen disteri eam considerare ex parte ipsius iubiecti, & ex parte ipsius termini: ex parte enim subiecti dicitur mutatio:quia mutatio est alicuius transitus ex v-no in aliud:&se subiectum, &materia dicitur mutari: quia ab una forma in aliam transi: At ex parte termini est productio: uia productio dicit acquisitionem ipsius essem se, & uoc acquirit compositum: unde homo producitur,sed non mutatur pergenerationem: materia vero mutatur, sed non producitur, quam uid. eadem re sit operatio. Hinc etiam aduerte,quod talis operatio aliquando significatui respectu termini: aliquando respeetu subiecti, & tunc illa verba non de utroque praedicabuntur, sic accidit in praesenti: ho enim nomen generatio & generari,dicunt illam operation ,ut est pro ductio quaedam,ob id de materia non praedicantur, sed de termi
129쪽
no: at mutati, fieri aliquid, dicunt eam ratione subiecti, ob id de materia dicimus esse mutabilem, & quod materia sit ignis, fit aqua,&c.In accidentibus sunt propria verba, quae significant operationem ex patie subiecti, ut alterati, augeri, quae de subiectis praedicantur: unde cum aliquid generati,vel corrumpi dicitur,intelligitur non desubiecto, sed de composito & de eo, quod per generationem acquirit esse, vel per corruptionem ipsum perdit.
Sit prima concluso Materia non est generabilis, nec corrupti, T. coneta. bilis per se, id ei in generatione suum esse non accipit, nec incorruptione perdit Probatur primo ratione Arist.text 62. in om- I.ratio. ni generatione oportet subicctum antecedens dare: si ergo materia est generabilis,oportet aliud subiectum constituere: unde non esset suoiectum primum. Praeterea, quia adhuc quae .endum esset de alio subiecto,an fie- r. ret, &tunc ex alio fieret, aut esset deueniendum ad unum, quod non fieret, aut esset proccisus in infinitum, qui nullo modo est , admittendus. Possumus etiam tertio probare. Cum ex aqua fit aer, aut tota 3 aqua petat ita,ut nihil in aete inaneat, ex quo ipse fiat,aut aliquid manet. Staliquid manet,habemus intentum, non corrumpi ma-i teriam. Si vero tota aqua corrumpitur,ex nihilo fit aer,& in nihil
redigitur aqua, tuae naturaliter esse non possunt. Quarto. Omne agens praesupponit aliquod sibiectum, in quod agat semper, & ex quo faciat aliquid, hoc autem non potest esse contrarium purum, Nam si tota aqua esset contraria i M. iii, aqua non posset calorem ullum recipere in se: ergo aliquid est in aqua non contrarium igni, ex quo faciat aliquid, puta alterum ignem, quod non corrumpetur ab ligne, cum non sit con-
Quinto, Quia quod generatur aut corrumpitur, est eos actu, s. Mamia est potentia: non ergo generatur aut corrumpitur. Denique ex analogia rerum artificiatarum,ex quarum desti c. ctione vel constructione, nec destruitur,nec fit iplarum materia: ergo idem est intelligendum in subiecto naturalium. Secunda conclusio,Materia est generabilis,& corruptibilis per a.conciue accidens Est quide corruptibilis per accidens: suia amittit Privatiotiem,quae est ipsius accidens cum ea coniunctum. Est generabilia per accidens, quia acquirit in se forma, quam non habebat: sed forma non est iplamet materia. Nota autem,quod non ami tit omnem priuationem materia,sed illius formae,quam acquirit.
Est enim impossibuc, quod omnem priuationem MAutar, eo iquod
130쪽
quod sit in potentia ad omnes formas , de simul plures habere non possit, unde fit, ut quamdiu sub una est, aliarum habeat pri
Ex his conclusionibus sequitur, quod tanta est modo materia, quanta a principio mundi, & usq; ad finem erir: quia ipsa nec generatur, nec corrumpitur, haec. n. iecudum formas fiunt:Vnde materia , quae modo est sub una forma, potest sub multis praesulaetatinis, & sub multis successive erit: imo quae nunc est facta una, potest in plures partesdiuidi,& sub singulis singulas recipere se mas & contra diuita paries in unam coniungi,ut notum est. Ad argumenta igitur respondetur: & ad primum patet solutio ex fundamento praesupposito motus denominat subiectum: ea tamen ratione, tua illius subiectum est. At generatio potius dicit ibium motum,seu mutationem ex parte termini,ob id terminus ducitur generari: Materia vero denominatur secundum nomen exprimens illum motum ratione subiecti, puta materia mutatur.
Ad secundum respondetur: Tripliciter aliquid esse incorruptibile. Vno modo quod extra materiam, & motum est ut Angeli. Altero modo,quod non extra materiam,sed extra priuationem &potentiam transmutandi, ut coeli, quorum materia non est in potentia ad alias formas Tertio modo: quod est subiectum primum transmutationis, ut materia prima. Quae sunt primo ,εc secundo
modo incorruptibilia,sunt perfectiora. sed non,quae tertio modo, Sic respondent aliqui. Sed mihi videtur se dicendum: quod incoiruptibile est persemus corruptibili, quando utrumque est in eodem genere praedicamentali, & ens simpliciter. Cum vero alterum ens simpliciter, altetu secundum quid praestat id, quod est ens simpliciter quamuis corruptibiletenti secundum quid, licet incorruptibilu Materia autem est valde diminutum ens & imperfectum,compositum vero perfectum: ob id compositum est perfectius simpliciter, quamuis secundum quid puta,quoad durationem, materia possit perfectior dici,sed non simplicaten appetat formam 2 est. . TSta quaestio mouetur propter Arist qui materiam appetere for- amam docet,quod non admittit Avicenna,dicens,se nescire, in quo sensu sit ista propositio Arist.vera, nam si materia dicitur appetete Dimam:Vel est, quia nuda est omni forma,& hoc no,c um
temper cum forma sit: vel quia habet taedium illius formae,quam habet, & hoc non, quia aequaliter se habet ad omnem tamam: