장음표시 사용
91쪽
homines maiores montibus, aut minores sermicis, non ergo id
natura potest facere, si enim posset potentia frustra esset nisi aliquando perueniret ad aetum. .eanes. Quarta conchaso, Non viventia ex se,& ab intrinseco non ha . bent certum limitem suae magnitudinis,latione tamen extrinseca habenue icatur in igne,ignis ex se non habet certam magnit dinem, imo ut dicitur,x.Animae.texta l. si infinita combuttibilia ei apponerentur,in infinitum cresceret,iamen quia locus suus naturalis est secundum naturam determinatus, &dessent combusti balia habet, nam magnitudinem: idem de aliis elementis& de mixtis inanimari .. statis no- Ratio hinus conclusionis est notanda ex discrimine augmentitan. vhaentiunt; non viventium . . viventia enim augentur ab intrin- conet. seco, puta calore naturali, conuertente cibum in substantiam vivetis ex qua actione ipse calor deficit re debit tot fit Similitet ipla
viventi forma iij bintrat in illud nuxtimentum, non enim noua anima in nudi insenim producitur,re postea viventi copulatur, hoc enim sit hi igno, in id vero non augetur, sed anima viventis in matri murenam nutrim ruriat non viventia per adoptionem si lium re entur ab extrinseco, puta aqua additione aquae,& reliqua sint istet dem de inne. Ignis enim lignum ignem prius
facis, ros ea sibi copulat:Ex hoe firmitur argumentum. Tota ratio augmmi non viventiunt est ab extrinseco, ergo intrinseco non terminantur,sed extrinseci adsensum expositum. In his eoii lusionibus non est controuersia inter philo pii , at de patuli te horum non viventium est dissicultas an situr mi-r plicat ni muniae homogeneis Et attende,quod non est dissieultas,an infensu, i- homo nera detur minima pars:certum enim est, dari non posse, quia eum omne eontinuum si in infinitum diuisibile, non poterit signarii pars quantitatis ita parua, quin minor signari possit nempe eius medietas, & iterum alia, & alia. Sed quaestio est de minimo per se existeti, an dentur partes minores & minores absq; limite per se existentes: nec est etiam dissicultas , an istae possint resistere emittatio corrumpenti, sed an hoc repugnet ab intrinsem ex petis estus rei semoto quoui contrario, ita, ut secundurni se non pollit enentinor, & minor absque termino particula rei perta de in hoc su disputatur de minimo naturali homogeneo au
r. se'. sc. Scotiria Sen dast.2. q.'. putat, tale minimum non dari, sed quo
eunque dato potest ex seminus subsistere. Argumenta huius sententiae praecipua sunt. .ratio. Palmum,In isti non datur terminus magnitudinis, ut dictum est:
92쪽
est,ergo nec paruitatis, aequa enim videtur ratio. Secundo, Ex parte materiae non datur talis terminus cui est a diuisibilis in infinitum mon enim est tam parata materia, quin minor esse possit: ergo nec in i psis compositis erit i ste terminus. Tertio, Forma horum inanimatorum est: diuisibilis in infini- s. tum, ut accidentia ipsa secundum quantitarem , ergo non datur
terminus in composito.Quarto Illud tale minimum si detur, quantum,ergo est di- . . uisibile: reducatur ergo ad actum diuisio , & tunc erit minus illo
minimo.Quinto,Agens agit successue,ergopsu producit minus, quam T. mariis, & nunquam dabitur minimum quin aliud minus plinio productum detura non ergo est terminus in uix Haec sunt argu menta pro opinione Scoti. Sit igitur cirri hoc quinta conclusio , probabilis est sententia si conclu, Scoti,sed multo probabilior est opposta opinio communis,quod coira Sc detur minimum etiam in homogeneis Probatur primo ex Aristot.qui textio dicit, quod si a minima f.ratio. catne al: quid esset separabile, latetur minus minimo, quod repugnat: vide quomodo minimum admittat. .,.... Praeterea maniseste probatur Omne heterogeneum com 'itur ex homogeneis, sed per Scotum in homogeneis non datut terminus paruitatis ergo nec in heterogeneis dabitur, quot est contra i plum Scotum, & contra Arist. ivt diximus in conclusione
tertia: antecedens autem notum est,nam venae, arteriae,ossa,caro, e quibus paries heterogenere eom irim ,homogenea sunt. Praeterea tertio, Arist. t. Animae,tuma inquit, actus activorum I.ratio
esse in patiente disposito,nsi enim recipitur forma, ni fi in materia disposita, sed una ex e reis dispositionibus ac praecipua est rarulitas: ergo sicut reliquae simi determinatae:etiam & quantitaseiae. Praeterea, quarto Et est argumentum Averrois 8. Physcom .rs. ad actionem agentis est necessima certa quamitas, qua deficiente,actio non erit,potest enim securis esse ta parma,ut non scindat. . .
Hinc sumitur argumentum. Res no potest esse in illa quantitate, in qua non potest operari, non enim est esse sine operatione, sed ad optetationem est necessaria certa quatitas, quo ad prauitatem, ergo etiam ad ipsum esse. Ad argumenta igitur Scoti respondetur, Ad primum negatur aret conse quentia: est enim disparatio paruitatis , ae magnitudinis in I: homogeneis,na magnitudo est ab extrinseco prorsus, nempe per appositionem partium vel additionem:at vero paruitas est ab inmtrinseco,eo quod omnis forma isecundum se quantitatem perion
93쪽
qua operari possit, haec autem non est minor sine termino. Ad secundum neganda est etiam consequentia, nam licet materia secundum se tit diuisibilis in infinitum , tamen ut subsistac om agentis,& formae introducendae, necessario habet ut cetatam quantitatem, sciat & alias dispositiones. . Ad tertium dicitur quod quamuis ipsa forma sit diuisibilis ita ut partem extra partem habeat, & non sit tota in qualibet parte materiae,tamen non est diuisibilis ita, ut quael: bet pars quaentum-cumlue minor, per se possit existere. Ad quartum dicitur, quod licet illud minimum, ut quantum, sit diuisibile, tamen actu dimidi non potest, quin palles corrumpamur , non propter magnitudinem , sed propter formam natu ratem , quae certam petit quantitatem: nec hoc est fictum : imo Scotus tenetur hoc ipsum fateri de coelo, quod etiamsi sit quantum, actu diuidi nequit, propter ipsam coeli naturam,quae aluidi nequit. Ad quintum respondetur,quod quamuis agens successive agat, tamen cum passum debeat esse intra sphaerata activitatis illius agentis , necesse est, ut secundum plures partes sit, & pei secte, reaeqnaliter applicatum ,& in iis simul aget i, & non successive petpattei minores,& minoret: quod si solum apponeretur particula materiae minor minima distans, ita ut ignis non posset eam sibi veste , non induceretur ignis forma, propter rationes praedictas. Atque satis sint ista moti quaestione.
vaestione de te examinata,superest de modo ipsius termini
Edispntare. Ante omnia autem sunt maxime modi isti intelligendi,&t facilius postea determinatio procedat. Duplex Circa magnitud inem aduerte,duos esse modos limitum,&tet- termities, minoria: alter est intrinsecus,alter extrinsecus Intrinsecus est,cuin datur certa quantitas, quani possit res attingete ita , ut maiorero non possit,& talis teriminus dicitur marimum quod sic, & terminati per maximum quod sic non aliud est,quam quod res aliquam . quantitatem possit attingere, ut maiorem non misit. Extiva le- cus est, cuni datur quantitas, quam propici ipsius magnitudinem res non possit attingere, tamen minorem illa potes attingere: ut ' si dicas, lecem ponderano postum portare,quod li bet minus pos sani,tunc decem pondera essent minimum quod non, quia inter
94쪽
multa pondera alia, quae tu portare non potes, illud est minimum: ita dicendum de magnitudinibus,ad quas res per augmen
Sunt etiam alij duo termini parilitatis,& intrinsecus,& extrin- Mut . te secus. Intrinsecus et , cum datur aliqua parua quantitas, sub qua term - - res esse possit, tamen sub minori esse non possit. de talis terminus dicitur minimum quod se, id est, sub hac quantitate res esse potest, sub minori esse non potest, tamen sub maiori esse potest, tatalis terminus dicitur maximum quod non quia inter quantitates, quas res non potest attingere propter suam paruitatem, illa est maxima,ob id dicitur maximum quod non quia sub illa non sub maiori vero quacunque potest. Sunt ergo illi termini magnitudinis maximum quod sic: minimum quod non:isti vero paruia talis, minimum quod sic: maximum quoi non : MErniatiui sunt intrinseci,negati ui extrinseci. Ex h:s est modo sensus quaestionis notus: petimus enim sup ferat. J- posito, quod res naturales terminentur quoad magnitudinem, Nparuitatem ( ut dictum est in quaestione praecedenti l quotmodo
termitiantur ii trinseco, an extrinseco. Paulus Venetus, quem multi docti sequuntur, existimat, ter- I. senten. minos hos esse extrinsecos, puta per minimum quod non,& ma- Pare.
Ipsius argumentum potissimum est hoc. Si enim magnitudo
intrinsece terminaretur, sequeretur, quod res desineret per vitimum sui esse, quod est contra omnes philosophos, & probatur. Detur istud maximum,& sit maximus nomo, qui maior esse non possit, tunc morsu vespae infletur, tunc,xei morietur, vel non, si non datur maior maxuno si sic, tunc cum iste per inflatione moriatur, ec in alio sit motus. qui incipit surrultimum non esse ei ittunc verum dicere, tu re non est inflatio. re imiraediate post hoc erit inflatio sed si est dicere non es nunc indatio, ergo em dicere, nunc est homo, re immediare post hoc erit instatio, ergo ii
mediaid post hoc non erit homo desinit Ggo esse per ultimum esse,nem pentine est &am medicit8 post hoc rum em, quo i quidem est impossibile ut postea est piobari amis
Secundum argumentum est eiuslem rAtionis de re mimo. Dcrur enim illud in niuium, tunc applicetur aliquod .condens i- uum, tunc destruetur per condensat sonent ed condens alio, cumst motus,incipier per ultimum non esse, nori ei sed immediate post hoc erit: vir te erit verum dicere de illo mi inmomunc est, ta mediate post hoc non erit,quod cst via: mum esse.
95쪽
Tertium argumentum. Si detur maximus ignis saltem ratio. ne loci, tunc applicetur ei stirpa, si non comburit eam, profecto mirabile est,quod tam magnus ignis non comburat: si vero com- burit,dabitur maior maximo, quia per additionem illius crescet
Quarto. Detur minimum.v. g terrae,& cum sit diuisibile, diui, datur tunc, vel partes permanebunt sub specie terrae,& sic erit minus minimo, vel coriumpentur:& tunc non apparet, quod ex eis. fieri possit,cum generatio alicuius sequatur corruptionem. Haec. igitur sunt argumenta pro hac sententia./f-'i is Circa hoc distinguendum mihi videtur De quantitate enim viventium duplicitet loqui possumus: Uno modo de ea quantitate, quae a virtute naeturali,& ciuore intrinseco augmenti faetiuo pto, c uenit,seu de eae,quae ad introductione formae necessaria est, quae dicitur quantitas via generationis: Altero modo de qualitate, tuae - aliquo accidenti prouenit,qualis inflatio,tumor, contractio,& si- milia sunt. In non viventibus locum non habet ista distinetio i. quia magnitudo ab extrinseco,paruitas ab intrinseco prouenit.
rum, uis posito, sit prima conclusio : probabilis est sementia Pauli Veneti, nec oppositum demonstratur, potestque optime sustineri Secunda concluso, quae mihi rationabilis mulio apparet, si
ista. Viventia quo ad quantitatem naturalem, quam virtute caloris, proprii attingunt, determinantur intrinsece per maximum quod sic,& minimum quod sic: at vero ratione quantitatis illius accidentalis extrinsece terminantur. Prior pars huius conclusionis videtur sine dubio Atti . x. An mae text. I. Omnium, inquit natura constantium, id est,uiue cum certus est terminus augmenti, & decrementi, ubi percertum terminum intrintecum videtur intelligere Et confirmaetur: causa instrumentalis puta calor naturalis ipsus augmenti,simit ter & forma sunt determinatae intrinseee per maximum quod sic, ergo&ipsa quantitas ab eis proueniens. i secunda conclusionis pars probatur ex primo argumento Pauli veneti,& etiam ex secundo, qua parte ad viuentia pertinet, --pur,c'. enim quantitates accidentales extrinsece terminantur. q. coracta. Tertia conclusio In non viventibus existimo semper minimuesse intrinsecum, te maximo dictum est no dati ab intrinseco Scprobatur ex Aristaex.38. dicit,a minima came nihil posse separari ubi minimum datur etiam via separationis:& probatur,quia sillud minimum paulatim corrumperetur, ut a i qui dicunt, in illo medio tempore daretur minus minimo,& etiam minus maximo
96쪽
quod non. Fatendum ergo est,minimum illud intrinsecum esse,& simul totum coirumpi. Ad argumenta respondetur. Ad primc non est contra nos,illa enim quantitas est extrinseca viventi,& secundu illam non dat hi maximum quod sic, sed minimum quod non,unde ille homo no moretetur propter solam illam inflationem,cum possit etiam sub illa conseruari quantitate. Aliqui vero concedentes, quod moreretur,dicunt,quod non desineret per ultimum sui esse,nam illam inflationem praecederet aliqua qualitas illius causativa, & huius datetur primum esse, ut sit verum dicere, nunc est talis qualitas,&tale ptimum esse huius esset ultimum non esse inflationis, ut dicatur,non est i lassatio sed immediate post hoc eriti Dicunt modo quod in illo primo esse illius qualitatis non esset homo,&ita desineret per primum, non esse,nunc non est,sed immediate ante hoc fuit, Ista responsio manifeste est nulla, nam cum homo ille non moriatur alia causa, nisi propter in stationem, quandiu ista non fuerit,erit ille homo: at in illo primo esse illius qualitatis non est inflatio, ut patet, ergo erit homo:& hoc considera: ob id dico, quod non moreretur ille homo iuxta nostram conclusionem. Ad secundum si de minimo in non viventibus intelligatur dico, quod non est illa condensatio sine praeuiis qualitatibus illiseilecti uis, esse harum ante condensationem est primum non esse minimi illius,quia sicut condensationem pati non
potest ita nec illam qualitatem condensationis causativam, unde ab hac corrumpitur per primum non esse. Ad tertium dicunt aliqui, quod si ignis esset iam maximus, ita, ut omnem suum locum occupauerit, si ei apponeretur stu-pa, non combureret eam, ne detur maius maximo. Alij dicunt,
quod combureret, sed quod non unitet eam sibi. Alij vero, quod unitet eam sibi, sed alia parie,alia tanta pallicula ignis eo
Mihi videtur dicendum,quod si iam totus locus naturalis ignis est occupatus,quod comburet illam stupant,uniendo sibi,tamen condensabitur parum, quantum suffcit pro illa parte ignis Quod si dicas; quid si ille igni, si iam in tota condensatione,quam eius natura potest pati JDico,quod etiam comburet, sed extra se, minuniendo diam sibi sed in aere proximo. Quod si dicas,quid si aetest in tota condensarione ut i a maiorem no possit pati Dico pripiet vehementem actionem ignis comburet illam stupam,& ali qua pars aeris condi talabitur in aquam. Quod si adhuc sis impotiat unus,et dicas, Quid si iam aqua sit maxima, & omnia elementa snt in dispositione illa,quae deciesci non potest 3Dico in isto casu
97쪽
imaginario, non comburet stirpam illam totam defectu loci na turalis capacis illius. Ad quartum respondetur cu Iandvno,q. h. quod diuid clut illud
minimum, tamen partes corrumpemur in medium circunstans.
Quod si dicas, suomodo medium circunflans potest sub illis particulis esse F Dico quod non erit sub illis particulis per se existen- libus, sed simili cum medio copulatis. Qi si si petas, triti datur in vacuo: Dico quod si est forma in natura, quae sub illis partibus iconseruari possit, prouidente natura, Di illis introducetur: suod si non, non potem naturaliter corrumpi tale minimum supernatu raliter, corium petur, sed tunc Deus illas particulas sub eadem fotinam nimi conseruabit, quia(ut diximust respectu diuinae po- temtiae non datur maximum,nec minimum. I sta non sunt parui. pendenda, quia quamuis ex suptositione procedant ficta, as Cunt ramen naturam rei. Atque satis de quaestione. De accideri tium viro, motuum,& potetratiarum lcrmino postea dicedum est. C A P v T v. Melius autem est pauciora. Text. i.
'o di se rigo Ostquam nec unum, nec infinita esse principia ostendit, in-
m quom l fert melius esse finita,& pauciora facere: plura tamen id, Modm'D Empedocles tacit,qui principia quatuor statuit. ri'. 're'a quia ipse Arist. principiorum numerum venari vult, princituro me pium quoddam primo statuit, nempe principia esse contraria, rq pra' nec hoc ponit tanquam corollarium commune opinionibus phi- losophorum, ut volunt Simplicius & Themistius, sed tanquam
fundamentum intcntum ad indagandum principiorrim numerum, ut exponit D Thom. licet illius probationem petat ex eo, quod omnes ita sentiant & huius rei gratia, refert opiniones veteriam,& hoc forte voluerunt Simpl.& Themist. Not tria. . In cuius declarationem aduerte,quod in omni motu,& mutatione, secundum o a nes etiam antiquos philosophos, necessarios aut tria id cuius est motus, vel mutatio, id a quo, & id in quod mutatur, vel mouetur: ut est motus a loco hoc in illud, sunt ista tria in eo,& qsod mouetur, nempe animal, & locus a quo, d .l' - cus .in quem mouetur. Similiter cum ex calido fit seigidum, & in quacunque mutatione. Inter haec tria, oportet viduo sint contra-
ria & opposita, nempe a quo, re id in quod quae dicuntur termini, nam si non essent opposita, sed idem, non fieret ab uno in ali - rum motus aut mutatio, ex quo fit ut in omni mutatione de m-- itu semper snt principia,id est termini duo contiarii.
98쪽
Hoc igitur est, quod hic Arist.intendit probare, principia esse No. - .
contraria,nempe generationis,mutationis & motus rei principia oppositionem nabere:& hanc propositionem probat duplici via: Prior est ex communi omnium philos horum consensu, quo r. i
quidem pacto principia in scientiis proba i solent omnes igitur Philosephi,& qui unum,& qui plura posuerunt principia,non solum talibus principiis contenti fuerunt sed etiam contrarietatem quandam in ipsa posuerunt, qua inediame fierent mutationes: unde Parmenides calidum & frigidum posuit, nempe terram ct
aquam. Alij, qui unum posse unt,aquam, aerem,aut aliud tale, densum ae rarum posuerunt contraria ut ista esset mutatio a raro in densum,& a denso in rarum. Qui veto plura,vt Democritus, de quo superius diximus, etiam contrarietatem posuerunt. Democritus enim, lidum,& mane, quem vocabat ens & non ens, posuit, & sic ponebat generationem dc mutationem inter contraria : vocabat solidum, cum atomi erant coniunctae,v t nihil res inquerent medium vacuum: Inane vero spatia media inter ato- mos, disic generationem ponebat, ut ex vacuo & inani fieret densum, hoc est congregarentur atomi: contra vero in corruptione, propter hanc contrarietateui te iminorum, & inter ipsas atomos ponebat contrarietatem Disserebant enim : quaedam erant angulares, quaedam sine angulo. Differebant praeterea positione: quaedam sursum,quaedam deorsum:ante,& retro: Disterebant Gliam ordine quaedam priores,quaedam erant posteriores: haec autem contraria sunt
Dubitatur, quomodo Parmenides duo principia posuit, cum non nisi unum superius posuerit Respondet Sanctus Thopnas& communiter omnes, quod unum posuit secundum inte lectum, & rationem, haec vero duo secundum apparentiam &fensum Philopontis dicit, Parmenidem, contanquam verum posuisse duo, sed sequendo vulgus: at ex propria sintentia unum posuit Melior vero prior expositio. Quod igitur contraria quodammodo. Texae t. INfert omnes cotraxia principia quodammodo posuisse Dicit, quodammodo contraxia, quia ut dicit Simplicius, ipsa no sunt vere contraria sed ipsi existimabam contraria: yel quia contraria literio priuatiuis sumit,& hanc ratione regi pix Averroes. D.T
vero exponit quodammodo contraria, is est, modo quodam, nia stinon omneS,Cundet in imo limi poncbant conti rietati, subiungit
autem Arest quod merito ponebant principis contraria rum probat
99쪽
sis In lib. j. Physic. Arist. Cap. i.
tali ratione principia sunt,quae no fiunt ex alijs, nec ex alteruttis sed ex ipsis omnia fiunt:sed prima contrariariint huiusmodi,ergo prima contraria sunt principia, & per couersionem principia sunt contratia. Minoetei probat: quia si prima contraria sunt prima,
non fiunt ex alias,aliai prima non essent, si vero sunt contraria,ex alijs, alias prima non citent, si vero sunt corurnia,ex alterutris, id est,ex se inuicem.
Nisi. i. d Vbi nota, quod ista dictio,Ex. dicit,habitudinem principia esssian. prae- sentialis componentis, ut sit sensus: principia non fiunt ex alijs, po sit. Em. nec ex se inuicem tanquam ex principio essentiali componenti, non enim unum p incipium ex alio , nec unum contrarium ex alio componitur essentialitet. At velo in tertio loco, Ex,dicit habitudinem partis componentis , dc etiam habitudinem termini a quo,scut dicimus,ex nocte sit dies, ex qua parte dicit habitudi- . nem partis, comprehendit materiam & folinam , ex quibus res componitur,qua parte Nero habitudinem termini dicit, priuatim nem,' cotrarium includit,ex quo, ut ex termino fit res,vi ex non igne fit ignis: sed hoc posterius examinabitur. Nora. - Aduerte,quod prima contraria vocat ea,quae ex aliis non fiunt, sunt enim contraria, quae ex aliis fiunt, ut qualitates secundae exprimis, & contraria positiva ex priuati uis: quaedam, quae non ex
aliis fiunt, ut priuatiua:& ista sunt principia.
Sed oportet hoc & in ratione considerare. Text. XLIII. Atione quadam ab inductione sumpta, ut notat Averroes, 1 probarier iii in partem assignatam in definitione contrario- rum principiorum, nempe quod ex ipsis omnia fiat. Supponit autem tria: Primum, non quolibet agit in quolibet: Alterum, non . quodlibet patitur a quolibet: Tertium, non quodlibet fit aquoli, Hoc autem tertium explicat, reliqua enim duo in libris de generatione tractanda sunt, quod actio vel passio talum sit inter contraria. Quod vero nihil fiat per se ex alio, nisi ex suo contra- rio,mani feriat exemplis i album enim non fit ex Musco sed ex non albo per se : quod si acciderit, non album esse Muscum, fict. etiam ex Musco, sed per accidens. Eodem modo, Musicum pri- ino fit ex immusco: B: nequis deciperetur existimans, non .lbum,non Muscum,dc similia sumi indifferenter pro qualibet re, quae habet negationem talium formatum, subdit, quod non ex quocunque non albo fit album, sed ex illo, quod est nigium vel sol. sim . medium:Sintiliter dei musco,ac de aliis. Pludo. --Dubitatur: quomodo unu contrasqni,hic ex alio fieri dicitur,
100쪽
eum superius dixerit, contratia non fieri ex se inuicem P Respondet Simplicius & Philop. quod illic dixerat contraria non fieri ex se inuice,ut ex partibus,hic vero dicit fieri, ut ex termino: ut enim dicimus, ex nocte fit dies,i. post noctem,ita ex albo fit nigrum dest,post album fit nigrum.
Dubitabis iterum quare ex contrario uno, ut ex termino fit al- a Dub.terum3 Respondet S.Th.quia subiectum, quod debet recti erre al- sol D.r.terum contrarium,debet esse in potentia proxima ad illud:& quia qnando unum inest actu , aliud contrarium ines illi in potentia proxima,quia eadem est potentia &subiectum contrariorum,ob
id unum contrariorum fit ex altera,vi ex termino.
Tu tamen hic aduerte cum Auertoe,quod triplicem terminum Noti. possumus assignare in generatione , primus est per se primus , &iermi. lite es priuatio formae producendae,ut ignis fit ex non igne, quia neratiob. ia, quod ante omnia est necessarium in termino,est, ut non fit id, quo tenditur per generationem vel mutationem , alias ista non essent : ista autem priuatio no solam dicit negationem serinae introducendae, sed etiam potentiam, & propinquam ad talem se
mam,alias non esset primus terminus.
Alter terminus est per se,sed non primus,& iste est ipsum contrarium vel disparatum, in quo est talis priuatio, ut ex igne fit aqua, & iste terminus est per se propter rationem Sancti Thomae:& etiam quia est necessaria actio alicuius agentis ex tali tetani educentis formam viae debet agere in ipsum, non autem ageret, nisi esset dissimile sibi, & aliquo modo oppositum: ac ob id dixit Aristot. non quodlibet agit in quolibet, nec quodlibet patitur a quolibet. Tertius terminus est per accident,nempe id, quod cum termino conivugitur, quod ad generationem nihil facit,ut ex Musco fit album, ut diximus superius. Neque igitur corrumpitur incontigenS.ETert. q. SIcut superius dixit, non quodlibet generari ex quolibet, sed ecconitatio,vel medio. Habet enim rationem corrari j medium, ita etiam modo dicit esse in corruptione, unumquodque. n. nsi in quodlibet corrumpitur, sed in suum oppositum primo, ut album in non album, vel medium smiliter, Musicum in non Muscum, nempe contrarium vel medium,si quod habet. Attende quod non differt corruptio a generatione, nisi in hoc, Nata. quod generatio incipit ab esse priuato, corruptio vero ab esse positivo & affirmato, et veneratio ignis est a no igne in ignem mutatio, corruptio vero ad igne in non ignem: terminus a quo unius, est terminus ad quem alterius.