장음표시 사용
301쪽
elus species, puta quantum ad asterationem,augmentationem,&generatronem cum suis oppositis non est distincta realiter a termino & forma. Probatur ec sumo generationE Sr generatio est entitas realitit r. ratio. distine a a tarma,vel est in eodem instanti, quo est Arma, vel in alio. Pau. dicit esse in alio, tunc sic argumentor. Inter duo instantia semper mediat tempus: ergo inter instans, quo generatio est, de instans, quo forma est, datur tempus, quo neutrum est: ergo datur tempus in quo absoluta iam generatione nondum sit . Mima & terminus, quod est falsum: non i itur talis entitas distincta realiter est: nec separabilis est ab ipsa forma & termino.
Secundo, In communi est argumentum. Si motus est entitas di- 2.stincta re itera forma suam nabens propriam inexistentiam in subiecto:ergo per aliquam mutationem habet esse, impossibile enim quod ut aliqua entitas absoluta ab alii; distincta, quae non sit producta aliqua productione, prisertim cum illa talis ante non fuerit,& postea sit: quod si per mutationem aliquam habet esse, petam de illa mutatione an si distincta: quod si non sic distincta
ab illa entitate producta, idem dicere oportebat a principio,quod mutatio & motus non est distincta entitas a serina producta: si vero sit distincta, tune erit processus in infinitum et non ergo est multiplicanda illa entitas realit et distincta. Secunda conciti so, motus loculi, non distinguitur realiter a g. contamobili quod mouetur, in hac conclusione sui topiis io Gregor. x sent dist. .o. qui putabat motum localem esse ipsam spacium, rex quod est mobile, secundum quod aliter, & aliter se habet ad ipsum, quod mouet: unde cum spacium distinguatur realiter ab eo quod est in spacio motus etiam qui est spacium,distinguetur
Sed c5munis opinio est in oppositum,videlicet quod motus localis est ipse motus, per quod mobile aliter se habet, & aliter adspacium,& secundum nostram opinionem est via ipsius mobilis, qua se in loco constituit hoc, vel illo, nec est drstinista realiter ab ipso mobili, ut inpraecedenti conclusione probatum est.
Tertia conclusio: nihilominus motus,&terminus, seu motus s. comi.
localis, mobile, ratione & definitione distinguuntur, adeo ut talis distinctio sufficiens iit ad negandas a firmationes illas, puti calefactio est calor,actio est passio, otii miles,quas expresse negat
in textu Aristoteles. Et pet hanc conclusione soluuntur omnia opposita argumenta a bl. adducta,& alia quae possitnt adduci, non enim posse unum eme sne Elicio, aut v num habere praedicata, qnae non habet alterum, . a
302쪽
psellus per essectum liuelligit quodcunque accidens praeter
quantitatent: litis enim per se non comperit diuisibilitas, nec fini- noratum, vel infinitum. At quamuis hoc verum fit, existimo esse dicendum cum Simp. ia perse. de S Tlio. per asiectu . intelii ei sensibiles sidum qu .itita e char enim sunt quari Physicus considerat: de talibus enim ciseci: bus
Signum autem est quod huius. Text x s. Posterio:em rationem ponit,quam ad Physicum pertinere de infinito tractare probat: nempe omnes i hysici qui bene de rebus naturalib. tractarunt, de infinito mentionem fecerunt, imo ipsum infinitu faciunt entium principium, licet non eo se modo. Ponit aute differentiam inter philosophos, qui infinitiam principium fecerun , ac prima digerentia est Quidam dixerunt infinitum esse substantia non alicuius aecidens, ac isti dixerunt infinituni esse principium per se, & hi fuerunt Pythagorei, & Plato.Quidam dixerunt infinitum esse accidens substantiae illius, quiae principium erat: ponebant aliquam stil, stamiam esse principium, quae cum infinitatem haberet, dicebant infinitum esse principium,sed per accidens,ac de his Pullosophis inferius dicetur. Modo ponit discrimen inter eos qui infinitum per se dicebant esse principium, nempe inter Pythagoreos & Platonem : ac duplex internos statui iurit: scrimen. Alterum est, quod Pythagoras. non ponebat numerum, nec infinitum separatu in a sensibilibus, sed in ipsis sentibilibus tanquam ipsorum substantiam, de praeterea ponebat hoc infinitum intra caelum,& extra Et ut bone dicit S. Tliola non dicebat duo infinita, quia muri durum hic intra caelum infinitatem non liabet, sed dicebat numerum infinitum esse inhia, quae inara,& extra caelum sunt: nam totum quod extra caelum est, sensibilibus replebat, putabat autem numerum esse rei substantiam At Plato nihil dicebat esse extra caelum, nec ipsi s ideas: Cum enim hae non sint corpor , in nullo loco dicuntur, tamen numeruam,& infinitum ponebat & in sens bilibus,& in ideis separatis. Et hi quidem infinitum. Text L ,. AI rerum discrimen ponit inter hos, nenape in causa infinitatis: Plato enim tribuebat magno, & parvo: hinc enim prouenit infinitas,eo quod diuisiti continui tam versus maiores quam versus minores partes procedit in infinitum: at Pythagoras uu- mero pari tribuit infinitatem eo quod diuiso secundum duus medietates procedit in infinitum.
Et aduerte quod nihil aliud significat hoc, quam quod uterque No:
303쪽
188 In lib. I Physic. Arist. Cap. iiij.
materiam sacit causam infinitatis, quae diu sibilis eskan infinitur ad hanc maretiam Plato magnum N paetuum, Pythago as velo
Notat enim Philop. quod matella vocatur numerus par , si ma vero impar: nam ut par est radix diuisionis,forma vero indiuisoliis,& unitatis, ita materia tribuit reb desulsionem,forma v- nitatem:vnde quia binarius est primus par,ternarius vero primus impar,materia binarius,hima tririatius, ex utroque compositum quinarius dicitur, ac propterea dicit Aristot*les, quod par coim,unctum cum impati tribuit diuisionem, ac infinitatem: ac fidicat,materia est radix,unde formae etiam diuisibilitas proueniat. Ponit tamen rationem, qua Pythagorei utebantur ad os en dendum,quod diuisibilitas,& multiplicitas sit attribuenda num Io pari, unitas vero numero impari,in cuius gratia adverte, quo sicut Geometrae ex lineis Eguras constitvunt, ita etiam ex num ris Arithmetici. Inter figuras Geometricas una est quadrangula, quatuor rediis lineis constans: similiter est nurnerus arithmeticus quadratus qui resultat ex quolibet numero ducto,dc multiplicato
per se,ut bis duo faciunt quadratum,quae sunt quatuor,& ter tria, ire quater quatuor,& similia: Aduerte secundo, quod hoc inuenitur in quadratis Geometri- icis, ut tradit Arist. in postpraedicamen quod per additionem enm monum nunquam deperdant figuram, sed quae semel est figura
quadrata,manet sena per talis.Est autem gnomon addita 'lentum,
quod fit ad duo latera quadrati supit iplius diametrum, quae om- nia nota sunt vel parum exeicitato in Geometria, & nos declar uimus in postpraedicam. Hoc etiam inuenitui in numeris quadratis, quibus si gnom
nes addantur, non mutxnt figur. m.
Aducite tertio, quod gnomones sint opines impares disposti
304쪽
i primo quadtrito: primum enim quadratum est quaternarius, ea liqua unitate relicta,quae non vere dicitur quadratum, cum in eq& quadratum,& radix sint idem. Impares sunt gnomones, ne, re ii. 13.&reliqui,si ordine addas quadratis tales impares, sempei essicient quadrata, ut quaternario adde primum gnomonem,erit novenarius, qui etiam est Suadratus, puta ter tria. vherius quadrato huic novenario adde secundum gnomonem , puta septenatium, erunt sexdecim,qui est numerus quadratus, scilicet quater quatuor,& huic si addas gnomonem tertium, erit quadra tus,& sic consequenter:quod si pares addideris, tunc mutantur figurae numerorum,ut notum est,hac ergo de causa, impar formae, ecvnitati similatur,par vero materiae,&diuisibilitati ac infinitati.
Hoeest igitur,quod dicit Aristot. lcircumpositis gnomonibus
circa unum: gnomones vocat numeros omnes positos post viii.tatem:tam pares, quam impares,dicitque quod si circa unum sin guli ponantur seorsum,id est, omnes ordinate ponantur, tunc e quibuslam semper fit una figura, puta ex imparibus modo praedi-ho,ex aliis vero semper diuerta figurae,ut patet , s quadratis ad das pates, mutantur syrae, & hic est sensus huius loci, quamuis
ij aliter exponant,est enim obscurus locus. it Qui autem de natura. Textat .
EXplicat modo , quo pacto posuerint infinitum ij Philose hi
qui ipsum non et se principium secerunt, sed peraceidens quatenus alia principia ponebant, quibus accidebat eisd infitili quotum aliqui unum principium ponebant; puta ignem, aquam, aut aerem, aut medium: qui enim plura clerite ita ponebam, rifuit Emped finita illa sinit. IAlij ponunt non unum, sed plura principia, insinta tamen honeoptinuatione , sed illimi, de coninoctione, ac maniem l atque ui fuerunt Anaxagoras,& Democritus Hi enim chao i iii iesuhe, in quo congesta erant infinita rerum principia , ut in s in Arioquodam,ex quo omnia pistea facta finit. et 3 re Sed disserenter nam Anaxag. dicebat esse infinitas partes omnium rerum similates , at Democr. fisura disserentes constituebat,uti diximus in uib. Axque ille quidena quamlibet. Text.18. I terum constituit diserimen inter Anaxag.& Democr. nem
se quot Anaxagor. quamlibet particulam existimabat esse
305쪽
cum autem omne quod est,aut sit principium, aut principiatum, infinitumque principiatum esse non posset , fuisset principium. Probat autem, quod principatum esse non possit, nam si principiatum est, principium liabet non ergo erit iam infinitum, nam infinitum principio caret. . S. Thomas dicit hanc esse rationem non ex sententia Aristot sea ex mente antiquorum : est enim aequivoca non conuincit, nam primo sumit pro principio rei, postea pro principio. magnitudinis: infinitum vero est id, quod principio magnitudinis
Glaeci veto hanc rat onem esse bonam dicunt, utrumque enim infinitum non habet principium. Demus enim quod haberet ma hae sim tetiam,& formam, tunc aut essent finitae , aut infinitae: si finitae, O plis principatum non posset esse infinitum: si infindae, iam infinitum esset principium, & ita bene dicunt antiqui, ita exponit sim pl.
At Aueri dicit,quod non possent csse materia, a forma infinita, nee principia illius, quia duo infinitae est uo' potant, sed hoc examinabitur postea Praeterea nec efficiens,aut spem poterichahere: quia vel essent finita,& hoc non,cum infinitum non dependeat, nec fiat a sinito: nec infinita, quia iam esset principium 'nitum, & qui a d infinita dis incta , & separata essent , quod repugnat: 'seum enim replet omnia: bene ergo dicebant an laqui liuinitum esse
Dicebant secundo, illud e se inge erat uti . incoxxuptibile a
enim generaretur, haberet principium,ta n coiiunip*; Stur,lobe, rei finem: haec autem repugnam infin to.
S.I homas existimabat etiani hanc ration, aequivocaminiam a principio temporis procedit ad 'incipiti. magnitudinis, quo infinito repugnat . at reliqui expo stores sonaeos esse dicunt, W bene; quia si ammat unum nrc totum geherarum aut umpi ij iii posse videmus, multh rninus insanitum: sint ii ei in reliquis vcn rationibus rerum, unde si principium gelu aiouisiisset, scitem
infinitum esse non Iot Vst . -
Dicebant tertio , si ui continute omnia, bis beluore omni hoc tamen non dicebat Anabsor qui hoc meu i riis rebat, ii Emped qui liti,& amicitiae hoc dabat. i Et aduerte quod id onii Iaudat Arist. nam materi is Frincipii non. est gubernare. Dicebant similitet iis diosici rhitin i qui non nisi male principium honebant, illud eli. dubium , imm baate,& perire non Py' - . . -
306쪽
In lib. iij. Pli sic. Arist.. Cap iiij.
Esse autem aliquid infinituiti. text. ii. ANisit infinitoni disputatuturum, ponit quinque notandi ibis tiua, quibus esse infinitum sibi quis posset yeisii agere. pri. ilium est quia terniturum est infiniturii successui si , nec videtvimia dipium habuisse, nec haebiturum aliquando., iterum est ex diuisione mathematica, quae sit continui Haec enim in infitii tum procedit , acob id ni ithematici utuntur u Rhito, diuidentes quanilibet magnil idi neni adhue in alias di uisibiles. Tertium est ex perpetuis, cotinuis generationib. Cumhnetatio in infinitum multipliciter, semper, & generatio ex aliquo principio sit, videtur non posse aliter generatio esse perpetua, nisi infinitum si principium , ex quo paulatim sum tui pars ad gehqrationem quimlibet.
Quartum est, quia dirine corpus tetiminatur alio, ut terra per aquam aqua ab aere,& sic de reliquis: si ergo unumquodque cit. cumscribi debet, opoitet eae infinitum, nec ad ultimum non cit
sumscriptum perueni tur, Ovintuiti mde uum ponit, quod nihilium pricipuum est. Di
eit,cuin o iri hi h dubitutionem taciat, & magis ad rem per tineat. nempe audaci,gitatio nostra non deficit, nec sistit in ali, uo finito: ut dato quovis numero, adhuc maior lintelligitur, Scata quesititate, & mignitudine, adsuc maior eogitati potest : si ergo coritatio est eorum . quae sunt in te alias cogitatio mathematica esset ficta , nee mens impossibile cogitat piet se: erit Pio- secto in rebul huni ius ti magnitudo sit, e termino,& infinita praeterea, qui ei tra coelum est si,utii iii in Eni: um, emo& ciit
pus infinitula , . iri visaque qbantitas magnitudo . & nutrieria erit infinitet Ni il imi innisi id spatium vel est te pletum, vel nomsi repletum,ergd stlomus infinitum: irium enim infinitum est
si vacuum est,cqrm bis hoc, in quo iste mundus est,est repletum quam illud in quo nihil est,& praeterea quia si vacuuin est ; est locus aptus repli ti: hoζ rnini est vaeuum puta quod cai ex x tote, sed aptuba in lepleti, sat in senis ternis non differt& esse: qu*d enim potuit effe, fuit, sed illud spatium poti, Fleti, de se q=itemur. est:ergo repletum est.
ubi nota nanc maximam non eae Aristi adnotasse Bluteum,e: Sirnpliu est b, ex Graecis, sed Archytae ., & Epicureorum quorum noc argumentam: imo in Arist.coetuiti est aeternum,g tamen
307쪽
Texl. xxxiii. Quaestio iiij. in
hon est idem in eo posse moveri mytione hastina, moveri: modo enim potest, &non mouetux: idem in luna respectu lumbnis &c Alij t/men putant esse Arist. e eius vero sensu in quistiq-
ne sequenti tractabiimus. Habet auteni dubitationedi Teit. 33. I.
Ehis coheludit habere dissicultatem hanc materiam de infinito, siue enim dicatur ipsum esse, sive lycim non psse, ex v-traque parte accidunt inconuenienti multa , & ulterius d to, quod sit,adhuc restant dissicultates musiae, n*mpe an sit substantia, an sit accidens alterius,an neutro modo, sed si aliquid insilii, tum magnitudine i aut aliqua infinita numero, & multitudine, quicquid enim dicatur , semper ex utraque parte sunt dissicult*tes,& in conuenientia. At quia non haec omnia Physico disequenda iunt, coacludit physicum debere solum tractare, an sx magnitudo aliqua iensibilis infinita. Phasici si de infinita iractare,cet D qui m si dubi is db infulio circa text. Ari t.
oes filo uis. Ovaestio haec proponitur, ut ea, quae in tertu dicti sint, ma- Κgis factis obiectioni b. lectarentur. Prima est circa titulum quaestionis, apparet dii cultas, n in infinitum non sol*m quanto, sed etiam enti in communi inest, cum ens ut finitum sit, auxinfinitum sed consideratio entis non est Physica, prgo nec consederatio infiniti. Secunn, quia infinituni non est, & s esset,ilicta esset incognostibile,non ergo Phy scus tractat de ipso. Tettia, circa ia quod dicitur si esset infinitum , non essiet principatum, videtur falsum, nam si esset aliquoi quantum infinitum, non esset summum ens, igitur dependetet ab alio, atque esset principiatum Quarta, quia esse in otium inest quantitati iat quantitas cum .aecidens sit non potest ea e principium subitantiarum. Quinta,circa id, quod icitur in aeternis posse, & essie non dic ferre videtur falsum, nam scundum ipsum Alis o Luna est quia
aeternum & materia,& Luna potest ecliolari non tamen eclipsa tur temper: de materia potest recipere aliquam sermam , non M'men semper illam iecipit: & intelligentiae potant iacere, v*semper faciunt.
Sexta circa id , quod dicit tex. 3; an sit substanxia aut accidens, aut neutro modo videtur inepta distinctiis, pinneqvod est, ut substantia aut accidens est: non ergo quo inq;
308쪽
,. Circa primum aduertendum est multiplex esse infinitum. Pri muni est infinitum in entitate, nempe quod perfectionem in se, ae sua essentia habet illi miratam , ac totius entis perfectionenncomprehendit: oppositio vero modo finitum , quod perseetionem in sua essentia limitatam , ac ad genus contractum aliquod habet. Primum tali Deo nostro, secundum omni b. praeter ipium, competit,ac tale finitum,vel infinitum ipsum eos diuidunt, nec a
Phylico considerantur,ut probat argumentum.
Alterum est infinitum in vigore, puta quod potentiam habet operandi infinitam,& tale perae ad Physicum non spectat, quantum ad quid sit, uia tale infinitum est immateriale : bene tamen
quantum ad an ut, eo quod permotum talis virtus, & vigor probatur,ut dicetqr ih g. lid. Tertium infinitum est duratione, id nempe quod durat tempore infinito, sicut motus,tempus, coelum,& tale infinitum ut imfinitum est,quia induratione consistit,a Phy sico consideratur. Quartum infinitum est per indeterminationem ad recipiendum : sicut potentia materiae dicitur infinita, quia indeterminarua . . ad formas sine limite, & tale infinitum etiam Physicum est, nullum tamen ex his in praesenti tractatur. Quintum est infinitum in quantitate, puta quo extensionis aut numeri terminum non habet, siue actu,sue potentia,& hoc si fuerit abstractu a materia, est mathematicum, si vero in materia sensibili,est Physicum i& hoc in praesenti tractatur, ut ipse Aristo. . - docet,& per hoc patet inlutio argumenti, non enim infinitum incommuni Physicus speculatur. Ad secundum respcin. duplex esse infinitum in quantitate ,. aut
et tu, aut potentia. Infinitum actu est, quod actu habet magnitudinem infinitam , aut multitudinem . quale esset unum utrinque indeterminatu continuum, aut unus athmitatus numerus, & Locinfinitum non est, ut dicetur postea. At scientia est de ipso quantum ad quid nominis, quantum vero ad quid rei ipsius est scientia
negationem, pu quod non sit, nec esse possit. . .
Infinitum potentia est , quod ipsius diuisio terminari non potest, nec ipsius augmentum, nec paruita,,qualis est numerus, quia quocunque dato datur maior, non tamen unquam actu infinitus
Q : similitor liguunt quodlibet continuum , quod nunquam diuisione absumi finiri potest , ct tale Physicum est, cium csts insibite, ut dixtitius, de hoe ben8 comprehendi potest, quamuis psius infinitas non misi prehendatur distincto quo ad numerum sertium, ad quas est in potentia, tamen abhlure ipsius infim ras intelligitur , dum tale cognoscitur, quod nunquam cesset
309쪽
rusus quantitas: hoc est enini esse aio tentia iiiseu tumeantierotae infinitum in rebus Physicis esse possit, discutiemus, hoc ta: men a physico consideratur,an sit,& quid sit, & sc soluitur argu
Ad tertium aliqui dicundi. quod cesset unum infinitum quam , tum, illud esset infinitum ens . quia haberet infinitas partes quarum singulae habetent stam perfectionem, unde .haberet. infini, tam pertrect: onem,aed hoc Hiei esse infinitum eias, unde non haberet ullum piam iptum. i Hoc nullo modo videtur tenendum : quia illa perfectio non excederet genus quantitatis, at infinitum ens omnem perfectioneni omnium generum,quae sunt, & esse possunt in se haberenon ergo concedendum est illudens omnino . & simplicitet esse infinitum,sedEnmnia ens,& limitatae perfectionis, & habere princia pium: imo multi doistotes dicuut Delini posse infinitum facere non tamen ob id docent illud tale infinitum q uantum esse infinitum cns, unde si esset infinitum , non esset caminum ens, taldependeret a sim mo ente, imo posset materia, & forma con
Quod s Aristot. dixit nullum habituum principium, si esset, a me vi
sed ipsium futurum esse principium, intellige de principiis, quae ad generationem concurrun , & ita re vera , quod non posset esse factum per generationem ex aliqua in ateria, nec ex forma, nec ab e fficiente, nec a fine ,:ssed potius ipsiam generationis de buit esse principium , non per fenerationem principiamin: hie enim est senstas Aristotel. maxime, quo hoc infinitum cum sit, quantum debebat aedi in i materia , unde pertineret ad principia
luitur igitur arguanentiam: non enim loquimur, nisi de plin daret cipio in generatione , dc infinitum nullum tale poterat habere, quod si habes es: non infinitum esseti eo quod materia, forma,eH- iens, finis, sitae ad generat unem. conueniunt, finita, omnia necessario sunt ad singulos esset Eus: potius ergo infinitum esset materia infinitar, bis qua singulas partes detras endo singulas facere-
mus generationes. t ii ., rasi . . . . . .
Ad quartiumnia nilium ex Ianduo.b ictus '.8 quod iii tabuia si cisei., triplicii reposset considerari. Primo secundum taxmale sirum . quod priuatio est, puta negario eaetremorum , & limitum,& serenitum talem priuationem non milet principium. Altero modo secundum quantitatem ipsam cuius terminos non habet,
& tunc non esset principiunt per te, sed per accidens: seManxi irum aulaeui secundum Sabmiaiana illam, quac limitant ad
310쪽
si staret,& sic esset principium per se,unde omni ex parte princi, num esset:non enim quantitas sola per se esset separata,propteream textu vidimus quomodo illi Plutisophi, qui dicebant substam tiam substare infinito,consequenter dicebant infinitum esse principium per accidens. A: Quod si nihil subesset infinito, sed ipsam per se staret, tunc di-rendum erat illud esse substantiam secundum se infinitam, non ratione quantitatis adimetie, & hoc dicebant Pythago.& Plato, dicentes infinitum esse principium per se, sed id esse non potest:
non enim tale infinitum secundum extensionem contingit, nisi ratione quantitatis:hinc taluitur argumentum.
2 s. Ad quintum,aliqui illam propolitionem, ut in textu dixi non esse Arist. sed Architae asserunt, ut Budaeus, Simpl. & alij Graeci . Alij vero ipsius Arist. essedicunt: nam,& ab Arist. concessa est in p.
Metaph. c. p. tex. II. quamobrem examinanda est:quia aliquid veri continet,& in alio sensu accepta falsa esse potest . Iandu ergo q 3.huius lib. dicit duplicem esse potentiam,secundum quod duplex est elle. Est quoddam esse accidentale, quoddam substantiale, ut esse hominem , & esse album . ita est duplex potentia,ta esse substantiale, de ad esse accidentale, loquendo de potentia passim: dicit,ergo immaterialia, si sint sempiterna,non sunt in potentia ad ullum esse, sed potentia illotum est est e.
Dicit secundo, quod materia etiam sempiternant coeli,& materia ptima,secundum Arist. non sunt in potentia ad esse substanti e,sed posse in eis est esse, nec unquam fuerunt inpotentia tali, sint tamen etiam secundum Aris .in potentia accidentali, ut ma teria est j n potentia ad forinas quae cum non sint de ipsius essentia, possunt dici velut eius accidentia,& coeli, seu coelorum partes sunt in potentia ad locum,& Luna ad eclipsim, re sic patet explicatio illius maximae,& propositionis. Haec doctrina vera est, & mihi placet, & Agid. videtur idem dicere, tum docet illam propositionem intelligi deest e & pote
tia substantiali. obiect. Quod si obiicias non videri sic facere ad rem illam proposita
nem: nam locus non est in potentia essentiali ad locatum, & co pus, sed accidentali magis , quam materia ad formam , es tamen per hanc propositionem probati Arist. quod deberet habere cohpus,nam posse,& esse idem sunt in sempiternis. ie,sol. Respondeo dupliciter, o modo secundum aceti latcnostram, qua tenemus selum Deum aeternum. Altero modo secundum Arist.qui multa arierna posuit. Secudum veritatem de Deo dupliciter possumus imui. Vno modo quantum a d sunt, 2 i a de