장음표시 사용
591쪽
aut genetica,sed de unitate consequentiae.ut dicit Iand. s. s . ita ut , valeat, si unum diuisibile est,& qtiam aliud. Sed melius est dicere, quod sit identitas proportionalis:Nempe
quon sic se habet tempus ad suas partes,ut motus ad suas, & m gnitudo ad suas: ut si unum,non ex indivisibilib. componitur,nec
Vel similiter de identitate simultatis: nam dum unum diuidimus,etiam fit alterius diuiso,ut postea Arist. ostendit. Ad tertium dico, quod Arist. loquitur de motu, qui fit a contrario in contrarium, qui successivus est, non autem de eo, qui non fit a contrario,& mutatio dicitur: haec enim est instantanea, & si,mul sunt mutatio,& mutatum esse. Sed adhuc restat dubium de congelatione. Dico autem quod motus duas habet partes : Quasdam a subiecto quod mouetur: se har homo mouetur,partes ipsius pariter mouentur: & has partes simul habet, & quantum ad has totus simul est: & de his loquitur Aristoteles de congelatione, nempe quod congelatur, simul quoad omnes suas partes congelatur: Alias habet partes aspacio, & forma, quae acquiritur ,&hae successuae sunt :&quantum ad has totum motum esse simul est impossibile , nec congelatio tota simul sic es , sed paulatim fit :& in praesemi hoc pacto loquitur, puta non esse simul motum & mutatum est: non eniri, totus motus simul est. Ad quartum dico, quod dupliciter possumus imaginari, motum fieri localem super indivisibili Uno modo per se,id est,quod sit spadium , in quo fit motus: & sc est impossibile,cum in eo signari non possint terminus a quo, & terminus ad quem: & isto modo procedit Aristoteles , quod nullus motus supra indiuisbile fieri pos Titi Altero modo per accidens , quatenus est coniunctum cum continuo , in quo fit motus per se : & se super indivisibile motus est, non tamen super ipsum per se, sed cum continuo sum
Ad quintum, non est idem respondendi modus. Averr. eodem ae fol. Aia comm. citat duas sententias. alteram Alex. & Eudemi, licentium, Marid eo . motum coeli posse esse velociorem & tardiorem, pro voluntate ira Eud. Angeli mouentis. Hoc non recipit Averr. quia cum ille motus stnecessarius, non potest procedere a voluntate libera,alteram citat aliorum , qui dicunt motum coeli posse esse velociorem , aut tardiorem .s in alio subiecto sui natur Nec hoc recipit Auer quia motus unus non potest accipi in subiecto altero.
a Tandem ipse dicit, quod motus dupliciter consideratur: Uno modo secundum se, leto inod rivi huius vel illius mobilis est.
592쪽
si secun se consideretur, ut motus es , non est ita velox, aut tardus, laevelocior, aut tardior esse possit, & sic ab Arist. consideratur. Ut autem huius, vel illius es , limitatus est ut probat a gumentum,& est exemplum ipsius de quantitate. Haec enim potest secundum se considerari: & sic eius diuisio in infinitum procedi t: at, ut quantitas rei naturalis est, leterminata est,ut nec maior, nec minor esse possit. Haec sententia non mihi omnino placet propter duo, alterum est, quod putat accidentia, secundum se, no habere determinatum gradum , nec quoad maximum, nec quoad minimum: quod est valde incertum. alterum est, quod considerare motum, secundum se non est speculatio mere Physica: Physicus enim de accidenti, ut corpori naturali inest, tractat: loquitur ergo Arist. hic de motu
corporum naturalium,ut corporum est.
Respondent aliqui,quod cum dicitur. quod tractat de motu se- Defensiiocundum se, non oportet intelligere, quod consideret motum ab- quor; .stra sum, sed quod tractet de motu corporum,non tamen horum, vel illo i una, sed abstrahendo a corporibus particularibus. Ista defensio nulla est. nam tunc non potest esse motus in infi- Reiiciturni tum velocior, aut tardior: non enim in uniuersali aliquid est, defensio. quod non reperiatui in aliquo singulari:at motus omnes naturales determinati suntiest enim maxime velox motus primi coeli. Ob id dico ad Arist quod sensus est,quod omne mobile tardius UerusLde velocius mouetur , id est in quocunque genere motus datur tardior, de velocior: non tamen quod in particulari omni motu veloci aut tardo tardior,& velocior esse possit,& sic solvitur argumentum:illa etiam Alexandri,& Eudemi solutio vera quidem est, cum vere intelligentia coelum mouens sit Angelos,&agens liberum , quam si qui ad mentem Arist. esse dixerint, hos interpretes eius sequendo, pro freto maxime inde argumentum pro libertate Dei secundum Arist. desumi posset, dandoquidem secundum hos intelligentia pro eius voluntate coelum targius , & velocius mouere posset.
Ad sextum dici potest primo, quod loquatur de motu simplici,
qualis est rectus aut circularis. quantum ad primam circulatio- argunem : nam cum plures circulationes cumulantur, iam quodammodo motus ille compositus & genia natus es . Motus autem simplex, si infinitus fuerit secundum extrema, sp icium etiam secundum extrema , & ita potest in teli gi A ristoteles vel dici potest, quod circulos dici potest infinitus, cum careat actu extremis, ux ictum est in libro tertio.
593쪽
Necesse est autem, es ipsum nunc.
mos chiam diuisiones magnitudinis,& temporis ostendit, ille iis. 1 diuitionem motus tractare aggreditur: ac primo probat inorum in tempore esse:hoc enim ad ipsus diuisionem conducit. ouid In hoc vero textu proponit ipsum, Nune, esse indivisibile, ut sitis probet in ipso non esse motum sed in tempore. Dicit ergo. Nunctori. hi quoa secundum se,tetminus est,& non secundum aliud, est indii, ut fibile: & est in tempore utroque quod terminat, puta praeterito vide. & futuro, pnis quidem praetenti, ultra quod nihil illius, praeteriti est,init um fututi,ante quod nihil illius futuri est,estenim utrius.
Ni Duo: Notandum autem, quod aliquid potest terminare dupliciter, nodis po scut tangete adaequare,& in adaequat 8, id tagit inadaequale quodies non secundum se totu tangit, sed secundum aliquid sui, sicut unus quid ieri digitus tangit lignum inadaequate, quia non secundum se totum, misere sed secundum ultimum sui. Illud autem ultimum,quod secundum se totum tangit, cum indivisibilis iuperficies sit adaequale tangit. ita similiter de termino. Aliquis est inadaequatus qui non secundum se totum terminat. Alius adaequatus,& hic iudiuisibilis est. Et hoc est quod dicit, Nunc, quod iecundum se terminat,esse im, diuisibile: ut enim dictum est in lib. . Nunc etiam vocatur tem-mroximum nune praesenti: sed id non secundum se terminat, eundum suas partes : ob id tale non est indivisibile Hoe autem ii demonstretur. Texl. xi. si id A ri probandum. Nune esse indivisibile,docet id facere, si prio-
Nuc, ter- I Lbetur unum esse, & idem nunc, quod secundum se terminat minans utrumque tempus. Si enim probatur, esse unum &idem,quod seviruini: cundum suturum, & praetexitum terminat, tunc indivisibile esse ivus erit constabit. .
itidivisi- Necesse est igitur idem etsi ipsum nune.
ae Rasio. BRobat tale. Nunc unum , & idem esse. Argumentum est. si Ide Nue 1 non est unum Nunc, quod finis praeteriti, & initium furari esse irius sit, et unt duo,unum unius, alterum alterius,Tunc,cum duo Nuncque tem- sint indivisibilia,& immediata esse non possint, non erunt absque poris pra mediorerit igitur medium tempus. Nam quod medium est inter fines alicuius cotinui, est uni vocum,& rationes eiusdem cum eo,
i ri, cuius fines sunt: ut inter fines lineae mediat linea: inter Enes co Poris
594쪽
potis mediat corpus: ira inter fines corporis qui 't at tempus: Tunc, si mediat tempus, cum non sit nec iuturum,inter quae est,etit Nunc,& praesens copulans virum- praeteritum&fututum dividi ur. sogitur illud Nunc em
militet est in fistulo, cum sit eiustiti erit in suturo: nam in tali termino, cum diuisibilis repetitur,& secundum utrunque terminabit, quod est impol tu le:Non ergo sunt duo nunc,sed unum,& idem: si enim si , tetminus erit diuisibilis. simul autem nec perseem. Trax, T
REprobat adhuc terminum talem non esse R . dium,& diuisibile,Quia non esset terminus per se,sed dum aliquid sui, puta secundum unam partem unius , stupet alteram terius. Hoc autem falsum est, quod alicuiussit terminus per se,& adaequatusmuod si terminus est per e,md uisibilis est: Non enim diuiditur id, quod per se terminus est. Adducit aliam rationem ad idem pro dum , quod non sit s.
medium diuisibile. Nam cum diuisibili sal; si; p VP
futura: sequitur quod non erit idem praesens, & Nunc quia tempus multipliciter diuiditur de in illis partibus , alia nunc inueniuntur continuatiua,quae recedunt,& alia adueniunt. Vel melius potest sic exponi: Nunc unum, & idem eii in tota sua duratione. A igitur ex praeterito,&in tota sua duratione,cum praeteritum no sit futurum.Antecedem est per se notum: Nunc enim vocamus, quod totum est, & idem - durationis praesens Non igitur duo sunt termini,sed unus.
ciuice si impossibile est. Texx x Oncludit Ani ista tibii possint isti Nunc competere, Put c ' σ
Cquod sit diuisibile , quod non sit per se terminus, cur non m milictum simul,& idem:Re vera unuem est Mi qm:'rum' hau temporis est terminus,quod 'n'im 'sti R se ti essu
enim sequentur praedicta inconuenientia: erit enim diuisit,ae vis non secundum terminose & praeteritum in futuro, ac praeterito erit. Nec erit idem Nunc unq am, quae iam reproba a
d igitur si aliquid in tempore indiuisbile.
PRiora verba textus concluso conclusionem intentam ponit, nempe Nullus motus elim
595쪽
s o In lib. m. Physic. arist. Cap.iij.
ouba Nunc indivisibili, sed in tempore. Probat, Si enim motus in in-
nullium, fit,tunc motus velox, ct tardus in instanti fieri posset. Dei u . st iis igitur spacium A B , per hoc moueatur iam mobile velocium. --- , si in instanti N, si in instanti velocius transit A B, ereo tardum in diuisibili eodem in instanti tranubit minus lpacrum , ut dictum eri , sit . sed iis id Amiterum hoc transit tardum in instanti: ergo velox in minori . transibit idem : & sic instans, & nunc erit diuisibile, quod esse
At vero neque quiescere. Text.lo. AI teram constituit conclusionem, Quies etiam in tempore fit,non autem in instanti.Hanc tripliciter probat. Primo id quiescit,quod non mouetur, quando moueri poterat, & modo, re loco, quo poterat, & aptum erat, ut diximus superius: sed in instanti non est quicquam aptum moueri, ut probatum fuit: ergo nec quiescere. Amplius si idem nunc. Text. 3I.
a. ratio. Q Ecuneo probat idem,& supponit duo. Via una est, quod idemo sit nunc continuatiuum temporis utriusque re praetexiti re futuri, ut iam probatum est. Alterum, quod dati alicuius temporis aliquid in tota medietate praeterita moueatur, & in tota altera quiescat. Ex his sequitur, thod motus & quies sunt simul. ratet: Motus est in tota medietate prima: ergo etiam in nunc continuatio illius medietatis : est enim terminus intrinsecus ipsius. Vlte rius: Quies est in tota altera medietate: ergo etiam in illo nunc, , cum sit futuri etiam terminus intrinsecus: ergo in uno nunc simul aliquid quiescit,& mouetur: si quies in instanti esset,& motus:csset autem motus, si quies esset in nunc: utriusque enim ratio est eadem. rarum coi. Contra hanc rationem Arist dubitatur.Nam non videtur vale-rcltio. re quod quies motus simul essent in uno nunc, sed quod illud unu CriR. esset finis, extrinsecus tamen motus, ut dicatur in tali nunc non esst motus, sed immediate ante hoc fuit: sic enim desinit motus. Similiter esset ultimum non esse quietis, puta nunc non est quies,
sed immediate post hoc erit. sol. Ad hoc respondetur, quod si motus in instanti posset esse,tunc re vera, non per ultimum non esse inciperet, sed per primum esse similitet & quies. unde cum illud instans praeteriti si ipsius praeteriti,in quo toto, motus est,qui in instanti fieri posse supponitur,
esset utique in illo instanti: similiter & quies i& sic simul essent.
596쪽
sed prosecto adhuc non satisfacit hoc. Nam quamuis in in- nu . . .
stantineret motus,&quies, adhuc simul esse non probatur, quo coira cum in continuo tempore fit immediata mutatio unius ad alte-m rum,licet sit instantanea, non potest unicum instans esse vitinia r .
Et declaro,& confirmo hoc euidenter.Demus quod Uneratio&corruptio substantiae sint in instanti, quod verum est, demus modo quod in media prima hora materia sit sub forma ignis, &in tota alia media sub forma aquae, per corruptionem unius, Malterius generationem. Tunc argumentor,istae mutationes stanti sunt, sed in tota media prima ignis est: ergo etiam in vitimo nunc in tota iterum media altera aqua est : ergo & in illosunc: ergo simul aqua & ignis' A P i a. n.
Clatum est, quod Aristo. non admittet casum,sed dicet poll- quam datum est, quod in tota media hori sit aliqua forma, non Q portet dare,quod in tota alteroe continua sit altera: nam instans illud est intrinsecum unius, extrinsecum alterius : est enim primum non esse ignis, primum esse aquae. Ita dicam de motu, requiete quamuis admittantur esse in instanti, non ob id erunt limul: imo esset primum non esse motus. & primum esse quietis: nec sua petitio est admittenda: ob id existimo, argumentum hoc esse probabile, non autem demonstrativum,
Amplius autem qui est cxc q*i qm , .ciis, jTErtio probat idem ex definitione quiescentis Id enim quiei
cit,quod ita se habet sicut pliust quod enim mouetur ncontinua est variatione: At quod quiescit, inuariationem habet, ut sic modo se habeat, i prius: at in nunc non est assignare prius, cum sit indivisibile: ergo non est quies in solo nunc: quod ergonaouetur, de quod quiescit, in tempore mouetur, & in tempore quiescit.
Q nod autem mutatur omne. Text. 3 L.
III uisionem motus indagaturus, primo mobile diuisibile es r. ratiose probat hac ratione. Omne quod mutatur partem ha- Omne mobet sub termino a quo, partem sub termino ad quem : ergo om- bile nec ne quod mutatur est diuisibile. Antecedens probat: Quia cum fano est mobile est totum in termino a quo, vel totum intermino ad diuis , equem quiescit: & non mouetur: cum igitur mouetur, partim est in uno, partim in alio: dicere enim, quod in neutio est, est im-
y'At qX dubitatet, eum aliquid Roma mouetur Ne polim, est partim Romae,partim Neapuli.
597쪽
n et In lib. m. Physic Arist. Cap. iij.
De Respondet se non loqui de ultimis terminis, sed de proximis
motus illius, puta de his in quibus sit primi im mutatio: ut cum proxime mouetur in A ex B, partim est in A, partim in B, sicut quod mouetur ex albo, pro proximo termino habet medium,puta fuscum, non tamen opus est quod sit simul in terminis primis& remotis, sed in proximis opus est.
circa intelligentiam rexi.sa. rii Iotelis, omne mu- .iabile si diuisibile. Ei an funiatio esseposui in non tempore. 22. io iij. Uu q. N Ton hic quaerimus, An indivisibile moueri possit; hoc enim postea examinandum est inferius, ubi Aristoteles id tradit: sed dissiculias solum est in intelligendo sensu Aristotelis in hoc textu set. ubi docet,omne mutabile esse diuisibile,in quo laborant interpretes adeo, ut dicat Auer. hanc esse eis quaestionem quasi insolubilem contra Arist. Italia dis Dissicultas autem in hoc consistit, ut notat Averr. Aristo. enim
ficultatis facit hoc argumen um. Omne quod partim est in termino a quo, corat. partim in termino ad quem,est diuiubile:omne mutabile partim msi, est in termino a quo, partim in t*rmino ad quem, ergo omne murabile est diuisibile. Peto, An in conclusione loquatur de omni mutabili secundum generationem, & de mutabili in tempore, Min non tempore, vel non. Si non de omni loci uatur, tunc est d monstratio particularis et nam praedicatum uiuisibile conuenit omnibus mutabilibus: nam quae in non tempore mutantur,etiam diuisibilia sunt; ut patet de aere, qui in non tempore illuminatur.
Similiter materia,in qua generatio fit diuisibilis est. Si autem de mutabili omni seimo fiat tunc incidimus in aliud peius , minor enim est falsa : nam quod in instanti mutatur, non est partim sub termino a quo partim sub termino ad quem Circa hanc dissicultatem Auertoes, in huius loci digressione
citat tres sententias, & eas impugnat, tandem suam ponit, quae' '' evi. etiam mihi non probatur, ut postea ostendam. Prima est Alexan. qui nullam existimat esse mutationem in non tempore, sed omnes esse in tempore: aliquas tamen in tempore ita breui,ut lateat: ob id apud ipsum clarum est Aristotelem loqui de omni mutabi- Leitc. vi h Hanc reiicit Auer. dupliciter. Primo; quia est contra Arist.quenis xx. magnum,&famosum magistrum vocat: nam Arist.i Physic.text.t contra Parmen. dicit mutationes aliquas esse in instanti. Secundo, quia est contra rationem: illuminatio enim, generatio,
corruptio,& aliae sunt mutationes,quae fiunt in instanti. Alte
598쪽
Texl. xxxiij. Quaest. iij. s s
Altera sentetula est Themist admittit enim Themist essemu- a.senten. rationes aliquas in non tempore: smiliter admittit,omne muta- Thom. bile siue in tempore, siue in non tempore esse diuisibile: tamen dicit,quod Arist. demon stratio procedit de mutabili in tempore, eo quod mutabile in non tempore,per se notum est,esse diuisibile, nam ex definitione id notum fit: Id enim est in non tempore mutabile,quod totum de ipsus partes simul motae sunt: unde phtet ipsum habere partes. Averr. reiicit istam sententiam dupliciter. Primo, quia non est Reiu soper se notum, mutabile in non tempore habere partes,& esse di--rbe.uisibile : immo magis videtur ipsum esse indivisibile: nam ut se habet mutabile in tempore ad mutationem in tempore, ita se habet mutabile in non tempore ad mutationem in non tempore: sed mutatio in tempore colligit ipsum mutabile diuisibile, eigo mutatio in non tempore, quae ind uisibilis est, videbitur magis colligere,ipsum mutabile esse indivisibile: non ergo per se notum est,divisibile esse. Secundo, quia tunc Aristotelis demonstratio nulla esset: daret enim non causam pro causa, puta habere partem intermino a quo, & partem in termino ad quem, esse & ob id diuisibile, constaret autem non esse id causam, nam mutabilem nonetempore diuisibile est, & non habet partem in terminis a quo,&ad quem. Tertia sententia est Auem pace: iste enim duplicem distinguit mobilis diuisionem. unam secundum quam diuisibile est secunia Not d--
dum suam quantitatem, quam vocat diuisionem secundum vitima. Alteram, secundum quam diuiditur in formas contrarias, quas ex motu habet:quod enim mouetur, participat de terminoa quo,&determino ad quem,dum mouetur
Existimat autem Arist. non loqui de proti diuisone,quia postea probat non esse mobile indiuisbile: sed de posteriori, & hoe
in tribus speciebus motus, quae ex contrario in contrarium sunt: Tunc senius est, Omne mobile, dum mouetur, participat terminum a quo,& ad quem, ob id diuisibile est in formas, ut quod dealbatur,partem habet albedinis partem nigredinis, & se in aliis: siue ipsum mobile sit in se diuisibile,siue indivisibile:de hoc enim
modo non est sermo.Hanc sententiam dicit Auenoes esse meliorem aliis, eo quod nullum inconueniens ex praedictis in ea sequitur, atque fatetur se obiicit multo tem re in ipsa fuisse. Sed modo reiicit, eo quod diuisio mer .c; secundum rumas accidentalis est subiecto: de praedicato autem tra Mae.
599쪽
accidentali non fit demon stratio. Sed ista ratio Averrois est debilissima, nam diuisio secundum formas accidit quanto, ut quantum est,at ut mobile est, non ipsi accidit,sed valde de per se est,& necessati a.
Potior ratio est, S.Thom quia talis expositio non conuenit literae Arist. ubi dicitur, quod mutatur, habere partem in uno te mino, partem in altero: ubi de diuisione quantitativa mobilis se moest. Tandem Auer. suam ponit sententiam quartam, quam latuisse omnes expositores dicit. Notat tamen primo aliqua. Primum est, quod mutatio est duplex. Altera per se; Altera non perse.Mutatio non per se est, quae ex motu tendit in quietem, ut cum aliquid ex albo mutatur in nigrum : ex quiete enim albi tendit in quietem nigri Similiter rei qui motus, qui ex contrario in contrarium tendunt. Mutatio vero per se est, quae ex quiete tendit in quietem,ta haec nimirum est quae non est sola nifi coniuncta motui alicui,tanquam ipsius terminus; ut generatio substantiae quae sequitur alterationem:illuminatio, quae sequitur motum localem illuminantis, & huiusmodi aliae, quae mutationes tantum, non motus dicuntur: ac ob id appellantur mutationes non per se, quasi non sint nisi aliis iunistae. Notat secundo,qu id mutatio non per se, duplex est. Altera, quae habet alterum specie terminum a mutatione per se, ut generatio, quae alterationi iungitur, sed illa in substantiam, haec in qualitatem terminatur. Similiter illuminatio, quae est culti motu locali. Altera est, quae terminum habet eundem, ut cum motu ex nigro in album est, mutatio ex non albo in album. Notat tertio, quod mutationes non per se sunt in instanti,quia sunt intermino praecedentis motus,qui terminus est instans, reliquae in tempore sent. His suppositis, dicit quod concluso Aristo. est vera in uniuersum, sed disserenter. Nam de mutatione non per se est vera, sed per accidens,quod est dicere:quod mutatur non per se,est diuisibile non propter id, sed quia illud tale mutatur simul mutatione perse,aqua lilii sibilitas prouenit. De mutatione vero per se, ostvera per se et quod enim mutatione per se mutabile est, diuisibile est : & quia quod est per accidens omittitur in demonstratione, ob id Arist. demonstratio in mutabilibus per se fit, per ipsa enim veritatem habet etiam in mutabilibus non per se. Ista sententia non mihi placet. Nam vel loquitur de diuisione secundum formam, de hoc non esset enim incidere in sententiam
A uem p. impugnatam ab lysio in hoc:vel loquitur de diuisibilitate secun
600쪽
secunduna ultima,i quantitatem subie,sti: & tunc minor non est proposuio per se, sed per accidens. Nam alterabilc, ut alterabile non habet unam partem in tei mino a quo, & alteram in termino ad quem, cum in una sola parte possit alteratio perfecta fieri: nec quod alteratur,opus est ut sit quantum.
Dd si dicas cum quibusda, quod id quod alteratur non habet
pallem in uno, partem in altero termino, ut alteratur, nisi quia Defensio quod alcerabile est, mobile localiter est, & quod localiter moue- uerr. atur,id habet. quibusdae Haec responsio nihil valet, nam etiam si id admittatur, iam alte- Reitc. re-rabile non per se habet pallem in uno, partem in altero termino: Don.& ita non est minor depex se, sicut nec c6clusio de mutabili mutatione non per se, sicut ergo exclusit ipse Averroes mutationem non per se,ita debuit eadem causa excludere alterationem imo &augmentatione, luamuis sint mutationes per se. Hoc argumentum validissimum puto contra Averr. adeo ut discipuli ipsus fateantur,non consstare sensum Averrois in hoc.Reliquamur igitur haec expositio,& recipiamus illa tria notabilia,ut vera. uinta sententia est. Thomae in praesenti: vult, quod hic fiat F. sentem sermo de diuisione quantitativa mob: lis, dicit tame, quod verum D, Irae. habet ista demonstratio in omni mutabili, etiam secundum ge
Quod mutatur enim est pastim in termino a quα, partim in i ratio. termino ad quem:& de motu locali notum est: a de generationes tib stantiali, & alteratione indiget declaratione. Dicit ergo Doctor sanctus. quod mutatur in generatione substantiae, est partim sub termino a quo puta sub priuatione, partim sub termino ad
atriin, non quidem forma, sed iij b .a l: quasi rina, puta sub ipsius
dispositione natia cum forma cli priuatio non eis. De alteratione veto dicit, quod id quod alteratur,quavis totum
alteretur,tamen una pars alterata alteram alterat, ut vina medietas
aliam & una extrinseca aliam iturinsecaro, quiano omnes partes aequaliter ab agente admoto primum alterantur: & sic alterabile
Illa sententia est S. Tho m. quae licet sit melior caeteris, tamen Dub.co . mihi non plane satisfacit: primo quia cum ipse fateatur hic agi cn. V.Cde diuisione secundunt paries mobilis, quomodo verum habet quod dicit degeneratione: iam enim iecuriit ad partes siccundu
Praeterea, quod dicit de alteratione, non habet efficaciam, quia per accidens es , quod pars alterata alteram alte tet: illa enim saltem partis alteratio est vera alteratio, & tamen non fit secundum