장음표시 사용
751쪽
LIBERstina distribuitur: cuius reliquiae per splenicum
me sente ricum ramum in cauitatem intestinorum amandantur, ibidemque sensim colliguntur, de diutina mora ita resiccantur, ut crassitiem& calorem atrum meconio similem acquirant: purior autem magisque percocta sanguinis pars
in cauae truncum, a quo per ramos tanquam riuulos in singulas corporis partes diffunditur, atque ea ratione foetus nutritur, usque dum infans grandior factus ubet ius alimentum &Spiritum, quam a matre suppeditatur, efflagitans, veluti indignabundus exitum sibi quaerit , calcitrandoque membranas, quibus inuolutus est, perrumpit. Quo facto , uterus, qui toto ge
stationis tempore clausus erat, tum demum partim ob molem & pondus infantis, partim Ob e ius inquietudinem & calcitrarionem dehiscit,&aperitur, atque sic ad expellendum fortum se
consti ingit. Aperto utero infans sentit aerem ingredientem , eumque captans in uertit sese, capite secundum naturam ad orificium matricis prolapso , facie vero ipsius versus dorsum
matris conuersa. Atque sic tandem, Deo & natura iuuante in lucem cum ploratu prodit. Caeterum cum in omni nutritione fiat separatio puri ab impulo , atque impurum necessario exineerni debeat, serum quod a sanguine matris nutriente segregatur, 3c nutritioni ineptum ell, partim per sudores digeritur, partim a renibus trahitur, & ab his perureteres in vesicam transscolatur. Sudori excipiendo membranam a
752쪽
fro PHYsic AE HERMETIcAE species, quas alii homines in animo suo versant, ita in eius animo resplendebunt, ut nullum convsilium, quod alii ineunt, ipsi esse possit occulinium. In somnis, quando exteriores senstis quiescunt,& homo purae mentis est, vitamque ali . as agit piam, tenebrae menti ossicere nequeunt: sed post earum discussionem homo videt ami-COS,consanguineos,&multa alia remotissima eo-1umque statum ita explorat, ac si praesens fuisset. Hoc admirandum est, quod nihil fiat in macrocosmo inferiori , quod singulari quodammodo se non significet animae rationali, dummodo peregrinis tenebris via non praecludatur, qua imagines & species rerum in animam perueniant. Quemadmodum imago & species alicuius corporis visibilis ita totum visibile reprae sentat, ut etiam ipsius minutissimae particulae a speculis variis exceptae totius speciei formam dc figuram reserant, ad repraesentandum totum visibile: ita etiam anima rationalis, quae est pasticula animae uniuersi, in se omnium quae in hoc macrocosno inferiori continentur imagines spiritualiter continet, ut cremotis impedimentis& obscuritatibus, quae interuenire solentὶ liquido & dilucide eas intueri queat: non aliter ac maiori cum maiestate anima uniuersi easdem species in se actu comprehendit M intuetur. Quomodo anima in Auritatis thronum eleuari possit, ut ea, quae alibi in remotissimis locis fiunt, contempletur & cognoscat, Cabala Christiana manifeste docet. Non parum tamen ad eius modi apprehensionem facit animae rationalis in
753쪽
LIBER X. CApvT IX. sati is intimior & profundior consideratio: ad quam per hunc sequentemd scursiam candido Lectori
subministrabimus occasionem. Verissimum ergo est, animam rebus certis per sensus exploratis intentam eo tempore, quo iis intenta est, in aliorum cognitione profunda non versari, &quo sciasnal bus magis indulget, eo dissicilius radios suos ad alia avertere polle : Rad ij enim ij esui modi sensilibus quali captiui detinentur, Mabstractionem sui ab iis diis culter admittunt. Quod si vero si ri potest, ut abiissensib libus anima suos radios ita separet, abducat Sc subtra liat, ne in ea intendat tum anima redditur libera,& radios suos in se .piam resseret. Rad ij ij cum
sint de natura lucis, ingenitam animae lucem ad augerit. & inde anima maiorem in lucem exaltata disponit ut ad discutiendas tenebras , quae imaginum aliarum aduentum vel plane retorquent, vel imaginibus istis alienas figuras imis primunt , ne res ipsae debite cognosci queant. Ecstasis haec est: quae quando intenditur cum se ita diuini numinis inuocatione, Deus qui in nobis est , supra naturale lumen superaddit, & illustii orem rerum abstrusarum cognitionem infundit : imo si cum vera & persetia nostri resignatione 3c abnegatione sulcipitur, in Deo acquiescimus, & magnalia eius, quae supra huius inserioris mundi conditionem exaltata sunt, intelligimus, & ineffabilem dulcedinem ex eiu Gmodi sapientiae gustatione percipimus. Quod si autem anima nostra in hunc statum deducta fuerit , non appellatur anima rationalis , sed mens, ita
754쪽
εΣα ΡΗYsic AE NERMETIC AEmens, in qua Deus habitaculum sibi constitust,&se mortali homini adunit, ut eum ex immotialitatis infimo statu , in immortalitatis supremam naturam transplantet, & e tenebris cras.lioribus in lucem splendidissimam eleuet, atque ex miseria maxima in inexhaustam beatitu-clinem exaltet.
Haec quae dixi vulgusPhilosophorum qui deni capere non potest at ij qui in profundiori sapientia aliquandiu versati filerunt . & certa experientia animi sui vires in se aliquoties cognouerunt, me non phantastica, sed talia, quE eritas approbet,iam protulisse videbunt.
Anima concipit imagines ,quando i in lues aucta tenebras discutit, quibuου conteguntur, se
velantur imagines. Vniuersus mundus in anima nostra ita est, ut nulla species dari queat, quae non actu animes insit. Sed cum species rerum omnium in mortali corpore proner angustos limites cognosci&considerari uno & eodem tempore haud possint , magnaque exinde oriretur confusio u illud fieret, tenebris adnatis quesdam imagines teguntur & obscurantur , ut instar astrorum nubibus circumducantur , & sic caussentur , vestiarum rerum imagines certius 3c exquisitius intellectui repraesententui , praesertim quan do accedente luce siue extrinsecus siue intria secus anima hominis illustratur. Hinc homo vaticinari aliquando, & sibi suum futurum st turri
755쪽
tum praedicere potest: aliquando etiam praecognoscit ea, quae aliis contingere debent. Bruta si vim eiu simodi praecognoscendi sibi insitam habent, multo magis homo , qui nobiliori r
tionis substantia praeditus est. Mures tam maiores quam minores aedium proxime collapsi1- rarum ruinam praescientes aufugiunt , prius quam ruant aedes: E naui, cui naufragium immi-pet, mures similiter ante nauis submersionem secedunt di Pavo. praesentit heri sui mortem. quam cantu horiendo significat. Sciendum vero est , non cuilibet homini diuinitus concessum esse , ut latentem vaticinan di virtutem exerceat, propter harmoniae conseruationem , & propter inconstantes umbras, quae imagines rerum futurarum reprae lentant, non adeo certitudinem vaticinij ubique constare: itaque melius est ut homo se in utilioribus rebus exerceat, videat que ut in aliis apicem attingat.
Accedit quod non adeo utile sit & necessarium ubique & semper res futuras nosse. Vates, qui serio somniis, futurorum praesagiis explican
dis incumbunt,plerumque confunduntur. Somnia ne cures, ait Cato : Homo Vero, cu ius anima in mentem transformata diuinitus. que illuminata fuerit, futura cerro praecogno
seere potest : sed ille non tenetur aliquid de iis significare , nisi apertum habeat diuinum mandatum: quod Theosophi bene intelligunt.
756쪽
AEnima hominis quo pertinacius siuos m s per senseria in exteriora dissergit, eo mi-nmssuam naturam, quae in una sunt , in relligit.
In quae enim anima radios suos immittit, & ρ- git , in ea intendit. Iam vero animae nostrae natura est, ut pluribus simul intenta esse, ac prom- de intenta externis id, quod internum debite explorare & intelligere nequeat. Diuersa dc contraria Vno & eodem modo simul & eodem tempore percipi non possunt. Anima dum externis incumbit, interna praeterit & negligit. Sed cum interior animae natura longe praestantior sit, quam natura corporum externorum , quia in haec inquirenda dominium habet δc spiritu D, lis est, aequum est, ut animae nostrae, quatin corpore nostro est,& eius tenebris concluditur, in timam naturam expiscemur, & ea , quae ipsius inuolucro comprehenduntur, exquiramus. Veautem id sine molestia fiat, discendum est, quomodo a sensoriis externis radios animae abstrahamus ad internam ipsius animae essentiam, & ibi lucem animaduertamus, qua uniuersus mundus illuminatur. Quando anima id, quod extra hominem positum est, intelligit, radios suos in illud transmittit & fortiter imprimit: Similiter eadem anima se ipsam intelligere volens radios suos ad circumferentiam promissos incentrum situm reflectere tenetur , ut se & magnalia sua cognoscat. Unde quo suos radios firmius
757쪽
Lia ER X. CADv T lx.mius in externa abripit, eo dissicilius se eognoscere poterit : quia cognitio animae fieri debet per reflexionem radiorum in ipsius animae intimam profunditarem.
IV. Vuando anima duo velplura obitriuntur,ὲ
quibus υnum Vsi eligendum sit, illud quod ipsi
Si nimirum recta ratione uti velit. Fit autem interdum & quidem non adeo infrequenter, ut homo velit ea, quae rectae rationi non consentanea esse cognoscit,ubi in gratiam alterius aliquid eligit,quod tamen alias nollet. Animae nostrae inest voluntas: sed ea proprie defertur de refertur ad externa, quae libere volumus, libere nolumus. Externa autem intellige quae adesse necessaria non sunt, sed ad bene esse in hoc munis do: in illo non est voluntas libera, quod euitari nequit. Huiusmodi autem voluntas imperfectionis nostrae indicium est. Ad perfectionem hominis propius accedit propriae voluntatis abis negatio, & solius Dei voluntatis acceptatio, qua ea lautum homo vult, quae Deus. Perfectio est hominis summa, ita in Deo vivere , Vt Omnia quae pro ratione suae imperscrutabilis voluntatis ab illo Deus exigit, praestare nunquam re
Anima hominis credendo per citur.
758쪽
cis PMYs IcAE HERMETICAmo veris rebus fidem adhibet : Apparentet, quando falsis adhaeret: Hinc est superstitio, ut inde fides. Fides enim est radius animae, quo adhaeret verbo alicuius vera proferentis. Qui Deo credit, illi omnia sunt possibilia: qui vexo creaturis , confunditur. In Deum credentis
anima ita disponitur, ut quicquid homo velit necessario fiat. Vult autem ille homo ea quae Deus, &Deus quae ille. Is homo suam voluntatem abiecit , dc tantum Dei voluntati ac quiescit. In caeteris fides aliquando fallit: quamuis etiam aliquando miracula essicere valeat.
Ex anima rationatis snguiari dispositis
ne per conuenientia organa homo iudicat, discurrit, approbat, improbat, loquitur, ridet, se probat, loquitur, ririt, se
lacrymatur. Anima quicquid agit exterius , per organa
conuenientia esticit. Organa enim corporis e
sine diuinitus concesta sunt, ut anima possit in externis se delectare , & ex iis se perficere: Quamuis haec perfectio mera sit impetia ctio. Melius enim illi esset ι si intro in se ipsam ingrederetur, thesaurumque sibi inclusum intueretur ; tum nihil in uniuerso hoc mundo es set, quod non patefieret. Actiones autem istae
externae quae sint,quae earum organa habeanturὸ ut explicem multis verbis, non necesse esse arbitror. Perse enim patent: Et multo adhuc nobiliora supersunt, quibus studiosus mihi incumbendum
759쪽
εχ γhumbendum est. Ad ea propero. Si quis tamenti sus&lachrymarum penitiorem cognitionem habere cupit, legat de iis clarissimi & acutissimi 'iri M. Rodolphi Goclenii, amici, praeceptori,& fautoris perpetuum honorandi Commentationem physicain annexam compendio physico Hermolai Barbari, & Marpurgi Anno i ς0 .
i P aries hominis essentiast uerunt: adortum, conseruationem , se destructones eis en
processimus. a. ortus hominis duplex es: praternatu rasis se naturalis : ille dicisur creatio, hic σe
3. Creatio hominis deseribatur a tam ε
His verbis : Ait Deus: faciamus hominem a4 maginem & similitudinem nostram , & dominetur piscibus maris & volatilibus coeli, & bestiis uniuersaeque terrae, omnique reptili , quod mouetur in terra. Et creauit Deus hominem ad 1 magnem & similitudinem suam, ad imaginem Dei ereavit illum masculum&foeminam crea uit eos. Modus vero creationis 1. capit. vers si
760쪽
&me sente ricum ramum in cauitatem intestinorum amandantur, ibidemque sensim colliguntur, & diutina mora ita resiccantur, ut crassitiem& calorem atrum me conio similem acquirant: purior autem magisque percocta sanguinis pars in cauae truncum, a quo per ramos tanquam riuulos in singulas corporis partes diffunditur, atque ea ratione foetus nutritur, usque dum infans grandior fa ctus ubet ius alimentum de Spi-l itum, quam a matre suppeditatur, em agitans, veluti indignabundus exitum sibi quaerit , calcitrandoque membranas, quibus inuolutus est, perrumpit. Quo factS , uterus, qui toto gestationis tempore clausus erat, tum demum partim ob molem & pondus infantis, partim obe ius inquietudinem & calcitrationem dehiscit,& aperitur, atque sic ad expellendum foetum se constringit. Aperto utero infans sentit aerem ingredientem , eumque captans in uertit sese, capite secundum naturam ad orificium matricis prolapso , facie vero ipsius versius dorsum matris conuersa. Atque sic tandem, Deo & natura iuuante in lucem cum ploratu prodit. Caeterv mcum in omni nutritione fiat separatio puri ab impulo , atque impurum necessario ex- eerni debeat, serum quod a sanguine matris nutriente seglegatur , & nutritioni ineptum est, partim per sudores digeritur, pallim a renibus trahitur, & ab his per ureteres in vesica in transscolatur. Sudori excipiendo membranam a