장음표시 사용
51쪽
aperitur,hominis beatitudinem, ut declaret eam non contingere ex Mosaicae Iegis operibus, ceu debitam, sed ex beneficentia diuina, qua ad Christi fidem tra bimur. Beati, inquit, quorum remisse sunt iniquita/Beatitudo tes,c quorum obtecta sunt peccata. Beatus uir,cui ergo haec no imputarit dominus peccatu.Audis remitti iniqui in circucis tales aduersius legem Mosaicam comissas. Audis ob/sione ira. tegi peccata, aduersus naturae legem patratu. Audisnet. nullκm omnino peccatorsi genus imputari,iam beati
imi Abrahae fide imputatam fuisse iussi tui Tatiniqui ab hoc cum fit totius gentis I udaicae caput, reli quum genus oportebit aestimari. Neqsie enim par fuerit nepotes sibi uindicare ius, quod in generis autore non fuerit. conflat luctum Gye dictum Abraham caillud expediant, quam ob causam dictus sit: Num ob amputat wm praeputij pelliculum s an potius ob fladem , citra ullam circuncisionis commendationem ςPesum est ob circuncisionem Iudaicam illi non contu
52쪽
gisse iusticis laudem,cum id temporis nec esset ashuc circuncisus, nec iussus circuncidi. Prius credidie ex suo femine nasciturum christum, per quem bea/titudium hanc er paternam iusticis Iaudem assequerentur Omnes gentes, Crob hanc creduIitutem iustus est habitus. Deinde accessit circuncisio, non quae iu/ Etsignu ac
piciam conferret, sed quae Ombolam quoddam ac cepit cir unota foret apud homines, non apud deum, qua di, Ciponii. gnoscerentur esse filii eius, qui deo credidissiet non/dum circuncisus. Si circuncibus credidisset,ac iustus esset appellatus, uideri poterat, huius nomi ais felicitas ad silos circuncisos pertinere, nunc co utra priusqu/m circuncidi iussus esset, fidei contrint datione: ustus est pronunciatus. Successit au/ton si uncisio, non ut iusticis parens, quae iam conisterut-sed partim ut opus quidam uerae circun
ci Ius, hoc cst, innocentis sequuturae in ks,qui credituri essimi christa,que circuncisis non filice pera gitur, glandis pelliculam refocante, sed spiritu, pra
uas cupiditates omnese ab animo recidente: partim
ut signaculum quoddam ac pignus, quo certa esset Abrabe huius promiss sides,non continuo praestuu i in Isaac, qui christum adumbrabat duntaxat, sed suo tempore exhibendi in fila dei, atque ita dramum Abraham, primum exemplum fidei, intellige nigr pater Ommum qui ipsis: imitatione crederent chrιito
53쪽
Christo citra ullam carnalem circincisionem, Ut
quemadmodum illi fides fuit imputata ad iusticiam. sed et bis q ita bis quos ceu germanis ac legitimis Abrahae fit ssiectituri imputaretur fides ad iusticiam. Atq; stafit gentium
filia fido pater,ut tamen Iudei non excluduntur, si modo non hoc latum nomine Albi placeant,quod ab Abrahae circuncisi stirpe ducant genus, nota duntaxat corporis cognationis argumentxm circunferentes, sed multo magis fidem illam exprimentes,qua nondum circun e , In Fnititrissi Rus millum enim certius aragumentum liberos non spurios parentibiis suis ase rit,quam paternarum uirtutum aemulatio. cum enim homines abdicent ex se prognatos,suosq, negent esse liberos, qui degenerant a moribus ingenioque maio/rum, multo magis deus hac nota nothos a legitimis filijs dijcernet. Porro quemadmodu Abraham non promeritus est hoc obstruatione legis Moseseae; quae
nondum erat prodita,nec merito circvncisionis ι qua ut dictum est,nodum acceperat, ut eum deus tam magnificis promissis honoraret,pollicens fore, ut totius orbis dominium ad ipsum, aut posteros illius heredi Non enim p tate deueniret: sita fidei commendatione, qua iustico legem smi gnomen merui ita non est quod Iudaei spereat hviissio Abrabis pollicitationis diuinae iussolo circuessionis aut legis titulo ad bese peruenigm. Nec enim alia ratione propagari p otest in posteros, qvim qua primu partanto ipsit generis autori. Namsi quibuscuns sub legς
54쪽
Mosaica nasci contigit, ad hos legis titulo pertinet Abrabe posteris Finissa orbis haereditas,uidetur i rita facta dei fides, em inanis esse pollicitatio, cu comlegis benesecto non contingere cuiqua quod deus promisit Abrahae. Tantum enim abest , ut MoUι lex tam eximia felicitἀte praestare possit, ut iram magis irgo indignatione inducat aeterni numinis, dum grauio 4tR ris ofense mini trat occasionem.Fides contra,ex im/ρio iustum reddit. Neq; enim illic est haereditas, que
filiis debetur,ubi offense fluui, o indiguatio. id si
roges quomodo lex iram magis conciliet,* iusticia, dicam. Reum agere no potes,ni privs le e lati poena υ; doesicies.Porro lex Mosica plurima praescrip it de circucisione, abbatis,denremen3s,do ciborum discrimincide morticinis, de suffocatis,defanguine, de Iotionibus,quae omnia sunt eiusmodi, ut obstrudes notonferunt salutarem illam iusticia, Cr tame qui transgrediatur,rcus fit,paeisces obnoxius.Lex autem haec V t pererasaonia non alligat,nis Iudeoru gentem tantum, π tiam firma
Abrahae promis a eis haereditas omnium gentium, no fit apinissis potest per legem carnalem dei promissum ad omneis omni semis
pervenire. Consequitur ergo, ut ex fide contingat be ncreditas,ut res gratieinfauoris,non debiti uideatur.
Ais ita constabit fides promissi diuini, quo posteris
omnibus Abrahae ,spes huim felicitatis ostensa est Posteros autem uoco, non eos qui duntaxat per legis avationem ad Abraham pertinet,sed molis magis
55쪽
qui fide parentu exprimunt.Par est enim ut plas ba, beat momenti cognatio fidei, per qua iste promispuri meruit amicus deis actus, J cognatio legis, quae olfensas gignit, reos fucit. Stulte igitur Iudaei hoc patre ceu peculiari gloriantur, cum is fit pater omniu no strμm, Picunq; ex quacus natione profecti chri)ti fidem amploetimur. Quemadmodu testatur ipse
deus Genesis cupite decimosieptimo, cum adaucto nomine, pro Abram dicto Abraham ait,patre mul tam gentium costitui te. certe uerum sit oportet, qfIocutus est deus. At qui tande puter erit multaru gen tium Abrahasiis ad unica circuciforsinatione per
tinet Iino sicut deus comunis est omniu Isibi fidenti, ita uoluit Abraha, qxi dei opu gerebat,ut Isaac christi,esse patre non huius aut illius nationis propriu, sedc3munem omni,quas illi fidei affinitus copulus sedi Non potuit aut Abraha falli credulitate sua, quo
doquide fisus est illius promisis, qui non sistu moetis
dare potest secunditate,uerum etia mortuis uita red
ivrufi dere adeo ut postea iusJus occidere filium unisu Isa/cat morru/ es in quo uno spes omnis posteritatis erat sita, nihil tamen addubita rit de fide promissoris, a quo sciebutillum in uita posse reuocari, Cr ea quae mortaliu opi: nione prorsus nihil sunt, perinde quasi sint aliquid, ad hanc felicitatem asciscere. Iudaei sibi uidentur ub
nere, uidentur aliquid esse,gentes ceu mortuos er nglia bona re dignos abominantur, ut bis plus pro
56쪽
no ΜANOS: PARA PHRASI g. dei uocatio,qua iudeis sua cognatio. Ac sane dignia erat fauore , solida,tamq; firma senis fides, qui pollicere deo fretus, de his rebus certam spem concepit, bus iuxta naturae uires nulla erat spes, agnosces ac re tectans promissoris tum fidem, tam omnipoten tium. Nec dubitauit cum ipse esset effoetus, cir uxore haberet sterilem,sic tamen fore patrem multarsi gen/lium, ac posteritatis autorem tam numerose, ut sisII larum multitudine posset equare, quod deus educto in agrum cum ostendisset coelum innumerabili stellarum densitate differtum,dixit, quam bos ignes numerare non potes, tum erit innumerabilis posteritus ex
te proditura.Id cum haud qua' probabile aut simis
te ueri tum videretur ob elatis imbecili state,fame infirmi' licet uiribus corporis, no infirmabatur fidei uisgore, nec diffidentisi more,circuspicere coepit argu tamenta,quibus hoc aut feri posset,aut non fieri, neq; respexit corporis uires iam e poetas, ta ad generandilinualidas,ut qui ia accederet ad annsi centesimu,nec cosiderauit aetate uxoris,cui er ipsi iam per aetateim emarcuerat mebra muliebria, ut etiῶsi ipse gigneri uiribus nondu fuisset defectus,tame illa ferendo ut ro esset inhabilis. Nihil, inquLboru venit in metem,
nihil diffisis est,nihil haesitauit ,sed toto pectore ste sed eon' tus promissis dei, σ tam fide robustus,* corpore in matus est si
ualidus, de sua uirtute desperas, Fmforis virtute D. rtissimi spem obtinai dis hac in re nihiI sibi uim d a. dicans
57쪽
dicans, totam gloria ac laudem uni deo trasscripsit, i Ut glari qiue flua tam incocussi fiducia Isimul cir uerace testasm dco. est.qui uollet quenti' fallere,er omnipotente,qui proture posset quicquid esset pollicitus, quantulibet
illud humanas uires excederet. Hac gloria potissima delectatur, qui nostris officiis nusqui eget,atq- ob id imputatu est Abrahe ad iusticiam, ut ιnquit diuina scriptura Neq; vero id unius Abrube gratia scriptsi Ideo repitis esse arbitrandu est ,quod fides illi fit imputata ad tu tum est illi sticiam,nes enim hoc tantu agit diuina scriptur ut ad iusticia. Abrahae gloriae consulatur, sed ut nobis Abrahae ne/potibus paretur exemptu, perspsellum fiat uniuer Nou aut est μt qης 4 modμ Abraham firmae fiduciae comeus rinta hau, patrociniu, alit adminiculum asse/ι,i qμ tus est,Vt apud deum iustus haberetur,ita nec no/' bis a legis obseruatione petendu esse. Ille iustus dictus est,quod credidit deo. Nobis non aperitur a ius ad tu. sticiam aditus, nisi ut credamus O' ipsi in eunderudeum,qui quod Abrahae pollicitus est in tγpo Isaac, id nobis praestitit in Christo Iesu domino nostro, quesuscitauit a mortuis, clarans non frustra credidistase Abrahi eum esse, qui uitam daret Er mortuis, ea quae no sunt,perinde reuocet, quasi sint. chrhi o igi
tem,ut gratis nostra dilueret c5missa,ais idem reui
58쪽
ne κs,nes posthac peccaremus, ea rursus comit tentos, ob que ille morte oppetisset. Mortuus in, in quam, ut in nobis culpam occideret, . resurrexit amortuis, ut prius per illum mortui pristinis culpiti mox una cunn illo et per illu res citati in noua uita, deinceps iusticie uiuamus,qui illius beneficio accepimus. CAPUT QVINTVM
Ere in qu in sola peccata fimubatem pariant
inter deum Cr homines, postea quam ex impiis Cr peccatoribus iusti factissimus idq; nec per legem Gaicam,quae magis augebat offensas,necfactorum nostroru meritosed ad exeplum patris nostri Abra. he,comendatioe fidei recociliati sumus deo patri,cui et Abraha amicus est factus fidei merito,idq; no per Mosensed per filium dei unicum, dominu uuisu Ie sum christum,qui noxias nostras fluo funguine diluriens, Cr mortes , lim nobis ante ob comissa nostra infensum,recocilians, eruit nobis aditum:ut inter cedente fide,citra legis aut circurissionis adminiculmad hanc euangeli gratiam perduceremur. In qua quidem De 'mistamus ici stamus solum animis ala
cres er erecti, uerum etiam gloriamur, no modo no
bis pacem esse cum deo, veru etiam spem certissima ostensam ore,ut per fidei perseuerantii fruamur aliquido gloria dei. Noc invidemus Iudaeissi deflua circuncisione glorietur. Non poenitebit nos fidei nostrae, γα fructum adfert tanto uberiorem:neque gloric no
ergo ex fide pace baseamus Gloriamuris spe glomriae filiorsides.
59쪽
Istrae,cuius spe interim fulcimur et erigimur. Ea si no/ dum apparet, si ad hanc multa ferendo peruenien. dium ob ame has ipsas etiam affiitiones interim no/
patimur, quaeq; ad immortalitate uiam aperiunt. Si
' quide ex nouum istud exemplκ a Christo sumpsimus,
er eximium doctrinῶ ab eodem accepimus, quod to terandis malle corroboratur toleratiae uirilis. Tole/rantia,uelut aurum igni, reddimur deo et hominibus
spectatiores ac probatiores.Rursus quo pluribus mav robatio lis fuerimus probati , hoc firmior praemi spes nobis uero spem, nascit r. Nes uero periculuest, ne ea spes nos fallat spes autem aut destituat,ut apud impios pudeat credidisse. Q non consuu do quidem iam nuc certissimn pignus γ' arrabonem diti tenemus,miram cir inaudita dei charitate erga nos, quae non solum exhibita ess foris, uerum etiam abun dantisine impressu es cordibus nostris,quae nos illuredamare compellat, idq; per spiritum sanctum, qui pro frigida legis litera datus es nobis uelut arra promissi. Nisi enim summa quada pietate nos adamasset deus,nu huius unicus filius Iesus chrilius uolentis patre descendisset in terras, Er assumpto mortali corpore, mortem pro nobis oppetibbet, praesertim cum id temporis adhuc imbecilles essemus, cupiditatibus no stris obnoxij, quas Iex irritare poterat, cohercere noPro i ijs poterat. Et tame tales adamavit in spem fututis,ini3 mortuus est impios G idolisseruietes adamauit: er se adamavit
60쪽
ut,quo nullum amoris argumentu nec evidetius, e rarius, mortem etiam uolens nostra gratia subierit. Atqui inter homines uix ullum reperias, tam ami cum,ut integri promeritis amici periculu Da mors te redimat. Sed demus inueniri, qui pro bono amico fortassis mortem non recuset adire, us tame omnia
humane charitatis exempla superauit, qui pro impi/is er indignis filiit suum in morte tradiderit. QAod si tantu benefici praestitit impijs ac nocetibus, qua trio magis hoc idem praestabit iam purgatis, er emen datis, *j sanguine recociliatis, ne denuo pecca Mus recidamus in iram , tanto grauius condemnandi, quod ad impietatis culpa, er ingratitudinis mulsi accessierit christus pro nobis mortuus eis ad repus, sed idem resurrexit, semper uicturus. Vt nobis mortuus est,ita nobis resurrexit. Quod si mors illius tantum nobis praestitit, ut cum antea deum haberemus irassier infensium,postea coeperimus habere propitium ac beneuolu, multo magis hoc nobis praestabit illi uitae.
ne in ueteres ultate recidamus. Mors illius abstuli peccatu,uita tuebitur innocentia.Mors eruit a pote/state diaboli,uita patris erga nos amore coseruabiti Rec argumeta diuinae erga nos charitatis adeo sunt euidentis,ut non solum securos reddant, certamque spe praebeant,nos fore tutos ab ira uentura,uerumetiam tanta addant alacritate,ut gloriari etia iuuet, haud