장음표시 사용
121쪽
stam responsionis dominicae ordo ecclesiasticae fidei integrum ordinem ut nec discernat naturam S significet natiuitatem.Hoc namis sequitur Pater enim diligit filium, dg omnia demonstrat et,quae ipse facit, ec maiora homopera demonstrabit ci, ut uos admiremini. Sicut enim pater suscitat mor Ohys tuos dc uiuificat,sic ec filius quos uult uiuificat. An ne demonstratio operiatio oper M aliud hic nobis praeter quam natiuitatis fidem ingerit,ut subsistentem filium t si subsistente deo patre credamus Nisi sorte per ignoratione credendus est unigenitus deus doctrina demonstrationis eguisse, sed temeritas im/piae huius existimationis non admittitur. Non enim doceri eget,qui quid Remotio quis docendus sit sciat.Nam postea quam ait: Pater enim diligit filium, &o streis is demonstrat ei quae ipse facit,ut ostenderet omnem hanc patris de/monstrationem,sidei nostrae esse doctrinam,ut scilicet pater nobis in con/fessione est et 8c filius, de ne qua hic ignoratio in filio possit intelligi, cui pa/ter opera omnia quς ipse faceret, demonstrareticontinuo ait Et maiora horum opera demonstrabit ei, ut uos admiremini. Sicut enim pater suscitat mortuos,ec uiuifica sic dc filius quos uult uiuificat.Demonstratio ergo futuri operis non ignoratur a filio,cui hoc demonstrandu est, ut exemplo paternae naturae mortuos uiuificet. Ea enim patrem demonstraturum filio dicit, quae mirentur,dc quae eadem essent illa, mox docuit: Sicut pater suscitat mortuos,& uiuificat,sic dc filius quos uult uiuificat.Exsquata uirtus est pernatui indissimilis unitatem.Et demonstratio operum no ignorationis imstructio est,sed nostrae fide quae non filio scientiam ignoratorum, sed no/bis confessionem natiuitatis inuexit,confirmans eam per id quod sibi om nia essent demonstrata quae posset. Nel enim no circunspectum se coele stis sermo egit ne forte diuersae naturae significatio sub occasione dicti am, bigui subreperet. Demonstrata enim ei potius opera patris esse ait, quam
ad operationem eoru naturam uirtutis adiectam, ut demonstratio ipsa natiuitatis est e substantia doceretur,cui per dilectionem patris operum paternorum,quae per eum effici aellet,esset cognata cognitio.Porro aute ne per demonstrationis professionem,ignorantis in eo naturae diuersitas credere tu ea ipsa quae profitetur demonstranda,no nesci Vsi adeo non de ex/velle natura empli autoritate gesturus est, ut uiuificet quos uelit. Velle enim naturae li/libertώ ς', bertas est, quae ad perfectae uirtutis beatitudinem cum arbitrii uoluntate
44 p ne dei neeps, quod quos uult uiuificat, non natiuitatis in se na/ sh, i ..i turam habere uideretur, sed no natae potius iure potestatis subsistere,coti/nem eu isrbi nuo subiecit: Nec enim pater iudicat quen*, sed omne iudiciu dedit filio. tris uolanis Et in eo quod omne iudicium datum est, naturae demonstratur natiuitas, ubi Urit quia dc omnia habere sola natura possit indifferens, neq; natiuitas aliquid possit habere,nisi datum si Datum autem omne iudicium est, quia uiuifi/cat quos uult. Nel adempum patri iudicium potest uider cum ipse non iudicet
122쪽
LIBER SEPTIN vs risiudicet,quia fit' iudicium ex iudicio sit paterno. Ab eo enim datum Omne iudicium estsed dati iudicii causa n5 tacita est. Sequitur enim Sed iudicia omne dedit filio ut omnes honorificent filium, ficut honorificant patrem. Qui non honorificat filium non honorificat patrem,qui eum misit. Quid igitur,oro,derelietum est suspicionis, aut quid relictum est ad impietatem occasionis Pater no iudicat quenquam,sed omne iudicium dedit filio. Iu=dic' autem dati ea causa est,ut filius exaequati honoris ad patrem fit de in/honorificus filio inhonorificus S patri sit. Et quomodo post haec intelligi
tur natiuitatis differre naturam,quam non solum operaco, uirtus, honor,
sed etiam contumelia negati honoris exaequat7 Nihil ergo aliud quam sa/cramentum natiuitatis,sermo nunc diuinae responsionis ostendit. ιν aliter potuit aut debuit filius a patre distingui, quam ut re natus esset, nec ta/mcn differens doceretur. Pater igitur us cs modo operatur, & filius Opera tur. Habes naturae nomina,cum N pater operatur ec filius,intellige te naturam dei per quam deus operatur, operantem. Ac ne forte duas operatio nes naturaria dissimilium existimes intelligendas, memento de caeco dicta fuisse: Sed ut manifestarentur opera dei in eo, me oportet operari opera Opu patris, eius, qui misit me.In eo ergo quod operatur filius, opus pathis est :& opus fili j opus dei est. Et de operibus sermo adhuc sequens est. Interim nunc nil aliud studuit responsio quam ut omne opus referret ad utrunque,uttiuis autem natura no differret operandi,cu in eo quod uis adhuc pater operatur, operatur di filius,ne qui dominus sabbati est,dominus est enim sabba/ti filius hominis,impie operari Abbato crederetur,cuius opus per natiuita
tis naturam paterni in se operis eget autoritas. N5 cofunditur itam aut ab/oletur natura,ne sit filiusmec tame rursium adimitur natura, ne deus sit.Nec
discernuntur diuersitate,ne una sindinet quod unu sunt, id potest praesta re,ne uteri si Et prima filiu cognosce,cu dicitur:N5 potest filius a se faceὰ re quic*,nisi quod uiderit patrem faciente. Habes natiuitate fit', quae ab se nihil potest facere, nist uideat.In eo aute quod a se nihil potest, innascibilitatis asimit errorem. Ab se enim no potest posse natiuitas. Quod aute uidet,cosciae in se naturς significatur agnitio,& in eo nuc ueram dei cognoste naturam. Quaecunis enim ille facit,eade 5c filias facit similiter.Per naturae aute uirtutem naturae per id indissimilis intellige unitatem,ut omnes honorificent filiu sicut honorificant patre,qui misit illum. Ac ne te naturq unitas in solitar' unione contineat,sacramentu in eo fidei disce: Qui non honori/ficat filici,no honorificat patrem,qui misit illu Conclusa sunt omnia aduersum haeretici furoris ingenia: filius est,quia a se nihil potest: deus est,quia quaecunq; pater facit,& ipse eadem facinunum sunt,quia exaequatur in honore,& eadem facit,no alia. No est pater ipse,quia missus est Habet igitur hoc sacramenti sola natiuitas ut coplectatur in se oc nomen, dc naturam,ock φ potestatem
123쪽
potestatem,& professionem: quia uniuersa natiuitas no potest n5 in ea esse natura,unde nascitur.Non asteri externi generis substantiam quia ex unono subsistit alienu. Quod aute alienu a se no est, id unia est genere naturae Et quicquid unu est per natiuitate, no habet solitudinem, quia ae solitudo singularis est,& natiuitatis est unitas ad utrunci .Et super hoc asciscit sibi diuinae de se sententis testimoniu.Ait enim:Qui sunt ex ovibus meis,uocem meam audiunt,& ego noui eas,8c sequuntur me,ec ego uitam sternam doeis,dc no perient in sempiternum,nec quis rapiet eas de manu mea.Pater quod dedit mihi,maius est omnibus, ct nemo poterit rapere de manu pa/tris mei .Ego enim ec pater unu sumus. Quis rogo,intelligentiam nostram
stupor hebetis mentis obtundit, ut haec in sensum nostru tam absolute dicta no subeant et Aut quis infirmitatem humanam tumor animi insolentis illudit,ut dei cognitionem ex his adepti, deu putent no his intelligendum esse quibus cognitus est Aut enim alia sunt Euangelia proferenda quae doceant, aut si de deo sola ista docuerunt, quur non ita credimus ut doce mure Quod si ex his tantum sempta cognitio est,quut no fides exinde fieunde cognitio Sed cum fides cognitioni esse aduersia detegitur, iam no cognitionis fides illa, sed criminis est, irreligiosam sibi fidem aduersum reli/gionem confessae cognitionis assumens. Unigenitus igitur deus naturae in se suς conscius, natiuitatis propriae inenarrabile sacramentit,ad fidei nostr sconfessionem,quanta potest uerbolia absolutione significat,ut de natus in/telligatur,& in dei natura esse credatur,& cu patre unum sit, & unu se profitendo cum patre, no tamen ut unus solus tantu, alip ipse pater intellectus, amittat esse quod filius est. Testatur enim primum naturae uirtutem, cum de ovibus suis ait:Nec quisquam rapiet eas de manu mea. Consciae pote statis haec uox est, impesturbatae uirtutis libertate per id quod nemo oues de manu sua abripiat,confiteri. At uero ut ita natura licet dei,naturae tamen Pater sod ex deo sit intelligenda natiuitas,subiecit: Pater quod dedit mihi, maius est dedit mihi, omnibus.Non occultat ex patre esse se natu:quod enim a patre accepi maius est omnibus,& quia accepit,est in eo quod accepit nascendo,n5 postea tamen ex alio est,du accepit.Sed qui ex alio accipit ne aliud quid potius reno in eius intelligeretur natura,a quo accipit,exister ait: Nemo poterit ra/pere de manu patris mei. De manu sua nemo rapit, quia a patre, quod est
omnibus maius,accepit. id sibi uult tam diuersa professio ut rursum de manu patris sui nemo rapiat et Filii manus est, quae accepit a patre. Patris manus est quae dedit filio.Et quomodo quod no rapitur de manu filii n5 rapitur de manu patris Quomodo si quaeris,intellige: Ego dc pater unum mavi puta sumus Manus filη,manus patris est.Non enim degenerat per natiuitatem G manus fi/ natura ne eadem sit: net rursum quia eadem est, intelligentiam natiuita/U, murra tis offendit,quia natiuitas nihil in se admittit alienum. Vt uero per corpo talem
124쪽
LIBER SEPTIM V statem signiῆcasionem uirtutem possis eiusdem nosse naturae,comemorata est filii manus, manus patris, quia natura dc uirtus patris est etiam in filio. Postremo ut per sacramentu natiuitatis ueritate naturae indifferentis agnisteres dictu est: Ego Sc pater unu siumus: ut quod unia sunt, nec diuertum, nec solitarium crederetur, non alia in utrol per natiuitatis oc generationis proprietatem existente natura.Manet quantu intelligi licet, & mentiu uae sanarum uoluntas,cessante licet uoluntatis effectu,& malignia animu male uolentiae studium absistente mali operis occasione no deserit. Nunc enim haereticoru furor iam dominu in coelis sedentem, quia exemplo Iudaeoruin crucem agere no possunt,pari tamen infidelitate hoc eum quod est, de negant,ec cum no possint negare quae dicta fiunt,tamen diistis no obediente odiu impietatis exercet,uerboru lapides in ciunt, & fi possent de thro/no eum suo in crucem retraherent. Et de Iudaeis quidem ad dicti huius nouitatem comotis, ita scribitur: Tulerut igitur lapides Iudaei, ut eum lapida/rent Respondit eis: Multa bona opera ostendi uobis a patre,propter quod eoru opus me lapidatis Responderunt aute ei Iudaei: Pro bono opere n5 lapidamus te, sed pro blasphemia, ec quia tu cu fis homo,facis te deu.At tauero haeretice,quid agas ac profitearis agnosce, 5c eoru te intellige esse consortem,quorum in te refers perfidis exemplum. Ad id enim quod dictum est: Ego k pater unum sumus Iudaei lapides eleuauerunt,& eorum impius dolor ad sacramentum fidei salutaris impatiens usq; ad impetum inferen dae mortis erupit.Quid tu no habendo quem lapides negando minus efficis c Non differt uoluntas, sed uoluntatem tuam inefficacem esse coelestis thronus efficit. Quanto tu irreligiosior Iudaeoc Lapides ille in corpus elouat tu in spicitum: ille in hominem ut putabat tu in deum:ille in diuersante in terris, tu in throno uirtutis sedcntem: ille in ignoratum, tu in consessum: ille in morituru, tu in iudicem seculorum. Ille dicit cum sis homo: tu dicis, cum sis creatura: uteri autem dicitis: Facis te deum, hoc commune in eum imprj uestri otis opprobriu est. Negas enim deum ex generatione dei, ne/gas filium ex natiuitatis uetitate. Negas hoc quod ego S pater unum su/mus, confessione unius in utros ali consimilis esse naturae. Subqcis sub stantiae nouae,& externae, alienae deu, ut aut alterius generis deus fit,aut Omnino nec deus sit quia n5 ex dei natiuitate subsistat. Sed quia ad sacramentum dicti huius c5 motus es: Ego dc pater unu sumus,ut Iudaeo dicen/re: Cum Rs homo, facis te deum t tu pari impietate dicas, cum sis creatura
facis te deum.Dicis enim,no es filius ex natiuitate, non es deus ex ueritate. Creatura es praestantior cunctis sed no es in deum natus,quia ex incorpo/rali deo no natiuitatem admitto naturae. Non modo tu pater no unum
estis, sed nec filius es, nec similis es,nec deus es. Iudaeis quide dominus rc spondit,sed magis ad impietate tuam omnis tigc apta responsio est None
125쪽
cistoniis er scriptum est in lege: Quoniam ego dixi dij estis Si ergo illos dixit deos adaxi j quos uerbum factum est dei, dc n5 potest solui scriptura, quem Paterfari istificauit de misit in huc mundum,uos dicitis: quia blasphemavi, quoniam dixi: filius dei sum Si no facio opera patris nolite credere mihi:si autem facio,dc mihi no uultis credere,operibus credite,ut sciatis di cognoscatis, quoniam pater in me est,ec ego in patre. Causa responsionis causam obiectae ei bla hemiae intulit.Id enim ad crimen deputabatur,quod se cum homo esset deum faceret. Deum aute se facere per id arguebatur quod dixisset: Ego dc pater unam sumus.Demonstraturus itaque hoc,quod ipse dc pater unum essent,ex natiuitatis usurpatum esse natura, in eo primum ineptiam ridiculi opprobrii consulat, Mur in reatum uocaretur, quod se cum homo esset deum faceret.Cum enim lex huius nominis appellatione sanctis ho/minibus decerneret, de sermo dei indissolubilis confirmaret hanc impertiti nominis professionem, quomodo hic que pater sanetificasset, ec quem in hunc mundum misisse blasphemus esset, dei se filium constendo,cum co gnominatos per legem deos,indistblubilis dei sermo statuisset Iam ergono est criminis quod se deum cum homo sit, faciat, cum eos qui homines sint,lex deos dixerit. Et si a caeteris hominibus non irreligiosa huius nomi/nis est usurpatio, ab eo homine quem pater sanetificauit: omnis enim hiede homine responsio est,quia dei filius etiam hominis filius est,n5 impridenter usurparari uidetur, quod dei se filiu dixe it, cum praecellat caeteros, qui cognominare se n5 irreligiose deos possunt, per id quod sanctificatus in filiu est, beato Paulo scientiam nobis nominis istius intimante, cum ait: Qui ante promisit per prophetas suos in scriptutis sanctis de filio suo,qui factus est ei de semine David secundum carnem, qui praedestinatus est fi Iius dei in uirtute secundum spiritum sanctificationis Cessat ergo blasphe/naiae cumen cum sit homo: deia se facit,cum hoc nomen plurinus dei sermo detulerit,di sanctificatus ac missus a patre,nihil aliud se quam dei filium sit professus. No est relictus, ut arbitroriambigendi locus,quin de natura na/tiuitatis dictum sit: Ego dc pater unum semus Nam cum Iudaei arguissent illum,quod per hoc oechum homo ipse cum essc sese deum faceret,responsio eius confirmat, quod dei se filium per id quod, o pater unu sumus,
Paterer fla ostenderit,primu nomine, deinde natura, postremo natiuitate. Nam egorius sunt nomi S pater rem nomina sunt: unu uero naturae professio est, quia in eo quod r isti uterin non differat: sumus autem no patitur unioncm.Et ubi quod su/
prestili, mus,unio no est, unum e S enicit elle natiuitas, hoc enim totum ex eo et
quod dei se filium sanctificatus a patre profitetur, te professio dei filii hoe
ego de pater unum sumus confirmat, quia natiuitas non aliam possit ni Ream ex qua subsistit,afferre naturam. Consummauit aute totius fidei no/
strae sacramensi uigeniti dei sermo . Nams cum responsum ad id suisset,
126쪽
cut se cum homo esset, deum faceret, ut dii tum illud: Ego & pater unu summus absolutae dc perfectae intelligentiae ordinem sumeret ,haec consequen/ter subiectu os dicitis quia blasphemavi,quoniam dixi, filius dei sum. Si
non facio opera patris,nolite credere mihi: si autem facio, mihi non uulytis credere, operibus credite, ut stiatis de cognoscatis, quoniam pater in me est,& ego in patre.Infrenis audaciae est desperata iam per conscientiam se Ius,ec extra pudorem est professa omnis impietas. Nam iam quisquis nec erubescit stultitiae,ubi perdidit religionem,ei non contradicere,amentia potius quam ignoratio est.Dominus dixerat:Ego dc pater unu sumus.Natiuitatis hoc sacramentia est,ut pater 8c filius in unitate naturae sint.Et quia na/turae praesumptio uocaretur in crimen,praesumendi ratio docetur ex causa. Ait enim: Si non facio opera patris, nolite credere mihi. Si non opera pa/tris facit, non credendum ci est profitenti dei esse se filium. Non habet er/ν natiuitas nouam externam in naturam,quia per id filius esse credendus
est,quod opera patris efficiat. Ruid hic adoptio, quid indulgentia nomi/nis loci inuenit ne ex natura dei illius fit, cum dei filius ex naturae paternae obhureis. operibus credendus sit Non exaequatur ac similis est deo creatura,neque creatura ei naturae alienς potestas comparatur. Sola ei natiuitas filii Oon improprie per similitudinem creditur aequalis.Nam quicquid extra eum est,c um coatumelia ei honoratae uirtutis ςquabitur.Si enim aliquid quod non ex ipso est, reperiri potest simile ei,ac uirtutis eiusdem, amissi priuilegium dei sub consortio coaequalis, iamc, non erit deus unus, a quo indifferens fit deus alius. At uero non habet contumeliam, proprietatis aequalitas, quia suum
est quod sui simile est:& ex se est,quod sibi ad similitudinem comparatur: nec extra se est quod quae siua sunt potest: dc profectus dignitatis est, ge/nuisisse potestatem,nec alienasse naturam. Opera patris efficit filius, S per id credi se dei filium postulat. Non est praesumptio arroganS,quia proba ri se non nisi ex his quae gerat poscit. Gerere autem se non sua,sed quae patris sunt testatu ne per magnificentiam gestorum naturae natiuitas auferatur.Et quia sub sacramento assumpti corporis, re nati ex Maria hominis, dei filius non intelligebatur,fides nobis intimatur ex gestis cum ait: Si au/tem facio, 5 si mihi non uultis credere uel operibus credite. Credi sibi pri/mumqu5d dei filius sit, nisi ex operibus patris quae ipse efficit, non uult. Quod si facit opera, Npet humilitate corporis, fide professionis indignus cst operum fidem postulat. Cur enim sacramentu nati hominis,intelligeritiam diuinae natiuitatis impediat, cum diuina natiuitas omne opus suum, sub mysterio assumpti hominis exequaec Si igitur homini per opera no A 'miην creditur quod dei filius sit, credas opetibus quod dei fit 3 sint, quia negari quod dei sint non possunt.Omne enim in se filius dei habet nascendo,qae dei est, dc idcirco opus filii, opus patiis est, quia natiuitas nec extra natur
127쪽
eam est ex qua manat, id naturam eam in se habet unde subsistit. Faciens igitur opera patris,dc post ulans,ut si sibi non crederetur,uel operibus ipsis crederetur, demonstrare debuit quid esset operibus credendum, nempe quod sequitur: Si aute facio,& si mihi non uultis credere,operibuS credite, ut sciatis , dc cognoscatis, quoniam pater in me, 5c ego in eo. Hoc est illud: dei filius sum hoc est illud: goμpater unum semus,haec natiuitatiS natu ta,hoc salutaris fidei sacramentum,non diuidere quod unum sunt,nec natiuitatis adimere naturam,ssi ex uiuente deo uiuentis dei ueritatem confieri No enim ex compositis atq; inanimis deus qui uita est,subsistit. Ne qui uirtus est ex infirmioribus continetur: net qui lux est .ex obscuris coapta
tur:nel qui spiritus est,ex disparibus formabilis est. Totu in eo quod est, unum est i quod spiritus est,& lux re uirtus de uita sitide quod uita est,e lux dc uirtus θι spiritus siti mi qui ait: Ego sum,non demutor: non de/mutatur ex partibus,nec fit diuersus ex genere. Haec enim quae superius ignificata sunt,non ex partibus in eo sunt, sed totum hoc in eo unum de perafectum omnia deus uiuens ast uetuens igitur deus,lc naturi aeternae uiuentis potestas est,& quod cum sacramento scientiae strae ex eo nascitur, no potuit aliud natum es e quam uiuens. in cum ait: Sicut misit me uiuens paete 5 ego uiuo propter patrem, docuit uitam in se per uiuente patrem in/esse.Deinde cum dicit: Sicut enim pater habet uitam in semetipso, sic re fi/lio dedit uitam habere in semetipis,omnia uiua sua ex uiuente testatus est. Quod autem ex uiuo uiuum natum est, habet natiuitatis profectum fine
nouitate naturae Non enim nouum est,quod ex uiuo rancratur in uiuum, quia nec ex nihilo ad natiuitatem uita quaesita est, 5 uita quae natiuitatem sumit ex uita, necesse est per naturae unitatem, re perfectae ait inenarran/dae natiuitatis sacramentum,ut re in uiuente uiuat,& in se habeat uitam ui uentem. Admonuisse nos in exordio sermonis nostri meminimus, huma/nas comparationes diuinis non satisfacere exemplis, tamen pro parte in telligentiae nostrae sensium sermis corporalibus erudiri.Humanae natiuita tis conscicntiam consulo, utrum no intra patres maneat origo nascentium. Quomodo Nam tametsi elementa illa inanima ac turpia,quibus nascendi causis inchoM ge i antur,in hominem alterum effluant, per naturae tame uirtutem intra se ine' - manet,dum d per datam a se naturae eiusdem originem nascentem
sequitur ille qui gignit,re per acceptam natiuitatem cuius uirtus di si derive' tur,non tamen aurertur, in gignente se manet ille qui nascitur. Et hoc quipdem tantum ad humanae natiuitatis intelligentiam commemoratum a nobis sit non etiam ad perfectum in unigenito deo natiuitatis exemptu,quia naturae humanae infirmitas ex disparibus comparatur, & ex inanimis con/tinetur ad uitam, nec statim in ea quod gignitur uiuit, nem totum uiuit caeuita,cum in ea multa sint,quae sine naturae suae sensu cum excreuerint dese/centur.
128쪽
centur.In deo uero totum quod est uiuit. Deus enim uita est, & ex uita nopotest quicquam esse nisi uiuum Nel ex de luatione, sed ex uirtute natu uitas est. Ac sic dum totum quod est uiuit,& dum totum quod ex eo nasci tur,uirtus est , habet natiuitatem,n5 habet demutationem, impertit pro seci um,nec amittit naturam,dum dc natiuitatem quam dedit, per indiscre/tae naturae similitudinem sequitur, de natiuitas eam quae uiuens ex uiuente
est,naturam nascendo no deserit. Affert autem pro parte fidei huius significationem,ighis in se ignem habens ec in igni ignis manens. Nam cum sit
in eo splendor luminis,naturae calor,uirtus urendi, mobilitas aestuandi,to tum tamen ignis est Et haec uniuetia,una natura est. Habet quidem ex imfirmitate quod per materiam Labsistit ac uiuit, de cum ea per quam uixerat deficit.Sed hoc quod dei est, comparatione ex parte cognostimuS, ut non incredibile in deo sit, quod pro parte aliqua in terrenis reperiatur elemen/tis. Quaero ital nune utrum diuisio ac separatio fit, cum ignis ex igne est. Aut nunquid abscinditur natura ne maneat,aut non sequitur natura ne in sit,cum accenso lumine ex lumine per quendam quasi natiuitatis prosectu naturae nulla defectio sit,& tamen sit lumen ex luminer Aut nunquid hoc non manet in eo quod ex sese sine ' defectione subsistit'ut hoc no est in eo unde non recisum est,sed cu unitate substantiae naturalis exivit Et quaero an non unum sint,cum lumen ex lumine nec diuisione separabile fit,nec genere naturae r Et haec, ut dixi,ad intelligentiam fidei tantum comparata sint, n5 etiam addet dignitatem, ut nos potius intelligentiam inuisibilium ex comparabilibus sumeremus, non utique ut aliquod naturae get fatisfa/ceret comparationis exemplum, cum dignum Ec iustum est et testanti de se deo credere: sed quia simpliciorum fidem furor haereticus turbaret,ut id de deo credi non oporteret quod difficile,nisi per corpoream comparatio/nem possit intelligi, idcirco secundu illud quoci iam etiam superius memo/ratum a nobis est domini dictum: Quod de carne nascitur,caro est: quodatem de spiritu,spiritus est, quia deus spiritus est: utile existimavimus haec
pro parte inserere comparationis exempla, ne mentiri de professione sua existimaretur, cum diuinae nobis professionis intelligentiam ex aliquo na/turalia creaturaru exempla praestarent. Igitur ex uiuente deo patre uiuens
dei filius, de ex deo deus, de naturae inseparabilis at indissimilis unitatem
de sacramentia natiuitatis ostendens,ait: o di pater unum sumus. Et quia calumnia dicti tanquam insolentis existi ret,ut conscientiam potius naturae
demonstraret in dicto,subiecit:Dicitis quia blasphemavi,quoniam dixi: Filius dei sium,unitatem naturae ex natiuitate esse contestans.At uero,ut natiuitatis fidem professio absoluta firmaret,nec naturae tamen afferret natiui
tas prosem dissidium, hanc totius responsionis suae tenuit absolutionem:
Operibus credite quoniam pater in me, bc ego in patre. Quid hic non na/l turale
telligentiast non dei dignitateri
129쪽
turale ac propriu sub sacramento natiuitatis ostensum est Insunt sibi mulacem,dum non est nisi ex patre natiuitas,dum in deum alicrum natura, uel exterior uel dissimilis non subsistit, dum deus ex deo manens, non est albunde quod deus est.Infer duos,si occasio patet fidei ecclesiae deos. Aut solitarium deum, uel salsa saltem ementire ratione, filium si potes,a patre abs/Filius in que natiuitatis tantum confessa ueritate discerne. Filius in patre est in fi/' lio pater,n5 per transfusionem refusionem , mutuam, sed per uiuentis na' a. ἡ a turς persectam natiuitate.Ita in deo patre & in filio neq; duos connumera
presta rinio bis deos quia unum uterq; sunt, neque singularem praeciicabis,quia uteritisitatem no unus est. Non habet igitur fides Apostolica duos deos,quia nec duos patres habet, nec duos filios: confitendo patrem confessa filium est : crodens in filium credidit in patrem, quia dg nome patris habet in se filii nomen. Non enim nisi per filium patet est: dc significatio filia, demonstratio
patris est,quia no nill ex patre sit filius. In unius ital confessione no unus est dum de patrem consummat filius,& filia ex patre natiuitas est.Non d
mutatur autem per natiuitatem natura, ne secundum similitudinem gene/ris sui eadem sit. Eadem autem ita est ut per natiuitatem dc generationem Pater σῆ uteri potius unu confitendus sit esse, no unus. Duos ital praedicet deos, ii μημμ uui notest unum praedicare sine uno: aut fingularem deu doceat, aut Do sit negare unum uni per naturς uirtutem,& per sacramentum generationisec natiuitatis no ineve. Naturam quoi diuersiam deputet ad utrunt,qui
nesciat patrem 5c filiu quod unum sint praedicatos. Deleant haeretici Euata
gelicam filii de se professionem: Ego in patre, de pater in me ut possint ue
duos deos praedicare,uel solum.Non sunt naturarum significationes in naturae unius proprietate,nec duos deos dei ex deo veritas perficit,nec singularem deum dei patitur natiuitas, nec non unum sunt, qui in inuicem sunt. In inuicem aut sunt,cum unus ex uno est,quia uel unus uni aliud per ge/nerationem quam quod suum est dedit, neq unus ab uno aliud per natis Ad uxu uitatem obtinet quam unus. Apostolica igitur fides, siue patrem praedica bit praedicabit deum unum,siue filiu confitebitur,tafitebitur leum unum,
quia eadem alis indissimilis dei natura sit in utroque, quod dum de pater
deus,dc filius deus est,& unum sit naturae nomen utrisi, unum utrunt si gnificat.Nam ex deo deus uel in deo deus,nec duos deos perficit, cu unus ex uno in naturae de nomine unius maneat.Nec in solitarium deum deficit, cum unus S unus in significatione nos ius fit. Non incertam aut dubiam dominus tanti sacramenti doctrinam reliquit,nec nos in ambiguae intelli gentie deseruit errore. Et audiamus eum omnem fidei huius cognitionem Apostolis reuelantem,ait enim: Ego sum uia dc ueritas 5e uita, nemG uenit ad patrem nisi per me.Si scitis me, de patrem meum scitis, εἰ amodo scietis
eum,& uidistis eum.At illi Philippus: Domine ostende nobis patrem, de sufficit
130쪽
sefficit nobis.Dicit ei Iesus:Tanto tempore uobiscum sum, &non cogno/uistis mer P hilippe qui uidet inciuidet 8c patre, quo modo tu dicis osten/de nobis patre No credis mihi,quoniam ego in patre,dc pater in me estet
Verba quae ego loquor uobis,no a me loquor,sed pater qui in me manet, ipse facit opera sua.Credite mihi,quoniam ego in patre, pater in me est. Sin autem,uel propter opera ipse credite.Non nos in erratica ali in invia
deducit ille qui uia est,nem illudit per falsa qui ueritas est,nem in mortis relinquit errore qui uita est. Et quia haec benigna ad salute nostram dispen,
sationis suae nomina ipse constituit,ut nos tanquam uia in ueritatem dedaceret,& ueritas constitueret in uita,cognoscendum est,quod illud obtinen dae uitri sacramentu esse demonstrarit Nemo uenit ad patrem nisi per me.
Iter ad patrem per filium est. Et quaerendum est utrum hoc per doctrinae admonitionem,an per natur ae fidem sit, quia uideri possumus perdoctri/nam fili j potius ad patrem, quam per confessionem paternς in eo diuinitatis uenire.Intelligentiae igitur sensum in consequentibus requiramus. Noa enim fides ex arbitrio nostro, sed ex dictoru est ineunda uirtutibus, nam hoc sequitur:Si scitis me,& patrem meum scitis. Homo Iesus Christus cednitur, de quomodo si ipse cognitus fit erit cognitus pater, cum naturae suae, id est, hominis in eo habitum Apostoli recognoscant, de liber a corporali
deus carne no in hac corporalis camis infirmitate noscendus sit Sed in sa/cramento assiImpti corporis diuinitatis paternae naturam in se dominus eonfirmans,hunc ordinem tenuit:Si scitis me,ec patrem meu scitis,de amido scietis eum, dc uidistis eu. Tempus uillonis separauit a tempore cogni/tionis. Nam quem cognoscendum ait,eundem iam dixit de uisum,ut natu rae iam pridem in se conspectae scientiam ex tempore nunc huius reuelationis acciperent. Sed commouit Apostolum Philippum nouitas dictorum, homo cernitur, dei se filiu confitetur,cognito se cognoscendu patrem fate tu Patrem uisum se uiso dicit,dc per id cognoscendia esse quia uisus sit,hiν mani istud animi infirmitas non capit,nec fidem sumit tam diuersiarum rorum professio, ut qui tunc uisus fit non cognoscendus sit, cum uidissecora nitio sit,ut si filius cognitus sit te pater cognitus siticu coanitionem sibi ipse secundum hominem corporalis N uisas οἱ tactus ingesserit. Cognitionem autem ex eo patris ipsia illa differens ab eo conspecti hominis natura non praestet, dc frequenter filius patrem a nemine uisum esse testatus si prora pit igitur Apostolica familiaritas ct constantia dominu interrogans: Do/mine ostende nobis patrem,ec stafficit nobis. Non fides nunc periclitatur, sed ignorationis hic error est. Visum enim iam re amodo cognoscendum dominus patrem dixerat,sed uisum esse Apostolus non intellexerat. Dein de non uisum negauit,sed ostendi sibi rogauit. Neque ostensionem ueluti
corporalis contemplationis desiderauit,sed demonstrationem intelligendi